Wij zijn allemaal maar mensen de ene met een groot, de andere ...met een klein verdriet en of je het nu wel of niet gelooft wat ons bezwaart moeten we, voor we verder gaan een plaatsje geven dan pas kunnen we verder, anders niet.
Kleindochters
Evi Indra Ine
Katjes Evi
Yvonne 21j en oudste zoon René 1j 1971
Stress-mannetje mijnen favoriet
Onze Kunstenaars in actie
Kleindochter Indra
Kleindochter Evi
Laat me los
vanaf hier heb ik alleen te gaan. Ik zal altijd -ergens- bij je zijn. We zijn tochtgenoten, maar hier neem ik afscheid. Ik neem je glimlach mee, je warme liefde ook. Maar hou me niet vast, ik wil zoals altijd in vrijheid, mijn eigen weg kunnen gaan
Gezin oudste zoon + Ad'ka
Tekening gemaakt door Indra
Ine speelt gitaar Afgestudeerd op 't Lemmens Instituut
Familie foto getekend door Ine
Ine en Evi Tekenkunsten botvieren op oude deuren
Welkom op mijn blog, over mijn dagelijkse bezigheden! En bedankt om langs te komen ALFY
14-09-2018
Vrijdag
Woensdag mijn werk afgekregen, daarna rondgefietst op zoek naar een wasmand. Toen ik de juiste had, dacht ik meteen! moet ze er wel één hebben?. Gisteren morgend ben ik dan eerst naar de Aldi geweest, en dan gaan kijken of ze er al geen staan had, ook met de mensen gebeld die haar zaken beheren, en dan terug naar de winkel één gaan halen. Toen ik dan op haar kamer kwam, zei ze eigenlijk is dat overbodig he, want ik heb nooit was. Zo ver weg is ze, natuurlijk heeft zij was maar ze steekt het weg. Zo zijn er nog, proper kleding klaarleggen, en ze hangen het gewoon terug in de kast. En daar wordt door de verzorgende niet op gelet, er is er eentje dat al in hetzelfde kleed rondloopt van de dag dat zij er woont, en dat is nu al verschillende maanden, dat begrijp ik niet. In de Foyer hard gewerkt was zeer druk geweest, je weet nooit op voorhand wat het zal worden. Vandaag Colruyt, Oxfam, wandelen en Foyer, dus goed gevuld. Alfy
Reacties op bericht (2)
15-09-2018
Goedemorgen
Ongehoord
wat ik niet zeggen kan
en niet kan schrijven
zal ergens diep in mij
toch bij me blijven
Toon Hermans
15-09-2018 om 11:14
geschreven door Dirk
'k kom even uw mooie blog binnengelopen
Goedemorgen Alfy, uit uw schrijven begrijp ik dat u in een "seniorenhuis" woont mét verzorging ! De verzorging van de mensen die het écht nodig hebben is wel héél erg slecht.
Ik heb nog maar pas een nieuw blog en ken uw achtergrond dus niet maar als ik lees hoe actief u bent, voor andere mensen zorgt en de boel daar schoonmaakt; waarom woont Alfy in het "seniorenhuis" ; voorals het op een zekere dag niet meer gaat zoals het zou moeten ?
Ik denk niet dat de zorg in dat huis zal verbeteren, is het dan niet beter om tijdig een ander huis te zoeken ?
Hoe dan ook ik wil u een gezellig weekend toewensen; komende week mogen we, als de verwachtingen uitkomen, genieten van zelfs zomerse temperaturen !
Ik kijk omhoog en denk aan jou. In het zwarte gat van de nacht. Ik stel me voor dat jij er bent. En gewoon tegen me lacht. Ik zie je niet, en hoor je niet. Maar doordat ik jou zo hard mis. Ben ik van het feit doordrongen, dat er boven mij "iets" is. Ik sluit mijn ogen en beleef, een intens moment. Ik weet gewoon, ik voel gewoon, dat jij er bent, Patje
Er is een traan in mijn oog. Niemand die hem ziet, Niet een traan van plezier maar van stil verdriet. die traan in mijn oog, rolt ondertussen over mijn wang. Ik kan hem niet meer stoppen, hij gaat zijn eigen gang. Er rolt een traan over mijn wang, en landt op de grond. Een traan van stil verdriet die zoveel zegt voor mij. Er rolt een traan ik stoor hem niet. Omdat soms met een traan je zoveel meer zegt, meer dan met 1 woord.
