Man 78 ik 76j Wij zijn ouders van 2zonen en een dochter. En grootouders van 3 kleindochters en een kleinzoon.
Onze zoon Patrick Getekend door een bewoner van 93jaar
De zussen Evi en Ine
Zeer mooie tekening van Bomma Zelk! Bomma van Ine en Evi, hier nog aan het werken aan Ine haar trouwkleed. Gelukkig heeft ze dat nog mogen meemaken
Sigrid en Indra
Bompa en achterkleinkind Linda. Linda in Februari geboren, en in september zelfde jaar is bompa overleden. Bomma was jaar daarvoor gestorven, ook in september. Ouders van mijn moeder.
Linda "Lynn" is de dochter van mijn oudeste zus, in februari overleden.
Wij zijn allemaal maar mensen de ene met een groot, de andere ...met een klein verdriet en of je het nu wel of niet gelooft wat ons bezwaart moeten we, voor we verder gaan een plaatsje geven dan pas kunnen we verder, anders niet.
Kleindochters
Evi Indra Ine
Katjes Evi
Yvonne 21j en oudste zoon René 1j 1971
Stress-mannetje mijnen favoriet
Onze Kunstenaars in actie
Kleindochter Indra
Kleindochter Evi
Laat me los
vanaf hier heb ik alleen te gaan. Ik zal altijd -ergens- bij je zijn. We zijn tochtgenoten, maar hier neem ik afscheid. Ik neem je glimlach mee, je warme liefde ook. Maar hou me niet vast, ik wil zoals altijd in vrijheid, mijn eigen weg kunnen gaan
Gezin oudste zoon + Ad'ka
Tekening gemaakt door Indra
Ine speelt gitaar Afgestudeerd op 't Lemmens Instituut
22-11-2025
Zaterdag
Vandaag ging ik wat swifferen. Maar ik was nauwelijks klaar! toen ik telefoon kreeg? Het was de dochter van de klasgenote waar ik gisteren was langs geweest. Haar pa had vol enthousiasme naar haar gebeld, hoe leuk het was geweest nog eens een babbel te hebben gehad. Maar daar doe ik het voor, omdat ik weet wat nood sommige mensen daar aan hebben, en ga ik ook met een goed gevoel naar huis Het had hem goed gedaan. Ne gewone babbel met wat kleine raad, in het begin van dementie is het voor ne buitenstaander moeilijk om te zien dat er iets mis is en dan vragen ze zich af klopt dat wel? Dan hebben ze af en toe nog heldere momenten, zodat het niet zo opvalt. Eerst had ik geen zin meer in swifferen Maar na de pauze van het middageten, had ik de afwas en terug zin Het eerste gedeelte is gedaan, en morgen dan het tweede gedeelte en zijn we weer rond. Alfy
Bompa en bomma grootouders moeders kant. Superlieve bomma, bompa was knorriger
Patrick
27-12-1976--10-07-2006
Ik kijk omhoog en denk aan jou. In het zwarte gat van de nacht. Ik stel me voor dat jij er bent. En gewoon tegen me lacht. Ik zie je niet, en hoor je niet. Maar doordat ik jou zo hard mis. Ben ik van het feit doordrongen, dat er boven mij "iets" is. Ik sluit mijn ogen en beleef, een intens moment. Ik weet gewoon, ik voel gewoon, dat jij er bent, Patje
Er is een traan in mijn oog. Niemand die hem ziet, Niet een traan van plezier maar van stil verdriet. die traan in mijn oog, rolt ondertussen over mijn wang. Ik kan hem niet meer stoppen, hij gaat zijn eigen gang. Er rolt een traan over mijn wang, en landt op de grond. Een traan van stil verdriet die zoveel zegt voor mij. Er rolt een traan ik stoor hem niet. Omdat soms met een traan je zoveel meer zegt, meer dan met 1 woord.
Het had hem goed gedaan. Ne gewone babbel met wat kleine raad, in het begin van dementie is het voor ne buitenstaander moeilijk om te zien dat er iets mis is 
en dan vragen ze zich af klopt dat wel? Dan hebben ze af en toe nog heldere momenten, zodat het niet zo opvalt. Eerst had ik geen zin meer in swifferen 
Maar na de pauze van het middageten, had ik de afwas en terug zin 
