.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

griep heeft mij in mijn huis gegijzeld , meer kan ik er niet over zeggen ,  buiten dat ik sedert vrijdag niets en niemand heb gezien en alleen helse pijnen door de koorts heb doorstaan ............. vandaag  kwam de dokter langs met de enige troost ; er zijn er ZO VELEN !

.

weeral woensdag ... 't lijkt wel of ik de dagen niet meer kan volgen ....

't gaat allemaal zo vlug , of  .. ik heb meer tijd nodig om de dingen te doen ? !

maar goed , ik ben er nog steeds en KAN nog dingen doen !

ik kan zoals gisteren mijn carretje nemen en mijn "oudste "= langste in tijd , vriendin gaan bezoeken die hier zo'n half uurtje rijden vandaan woont .

samen een hele namiddag bij praten  , over TOEN  !

soms wat moeilijk , want zij had geen mooie jeugd en dat komt dikwijls aan bod ! zo kreeg ze voor alles en nog wat slaag , wat voor mij ondenkbaar overkomt , maar 't was wel zo ..

 zij zelf is een zeer goede moeder en oma , soms wat TE , ze wil het beter doen !

op weg naar huis , denk ik dan wat een geluk ik had met zorgzame en liefhebbende ouders en een warm nest ,  alles met " reden ", bij ons thuis werd gepraat en uitleg gegeven , het was een gastvrij huis , waar ieder kon mee aanschuiven , al hadden we  , als kind , geen luxe , we hadden niets tekort  !

en zo zat ik weer in 't verleden ... maar dat ga ik vandaag veranderen : ik ga Martje opzoeken , die weer aan rug werd behandeld , maar die kan lachen !

bij Natoken gaat het over de winters van vroeger ….
gezien ik toch wat jaartjes ouder ben , heb ik misschien nog meer herinneringen aan TOEN ?

als kind woonde ik helemaal buiten het dorp , wat in hield dat je 4 keer per dag de afstand huis—school moest stappen of lopen ( dat kon ik toen nog )
een fiets kreeg je pas rond je twaalfde , de jaren 40 waren niet de vette jaren voor het werkvolk !

en de winters waren koud , bitter koud , ook het jaar 42 was erg , . geen kolen , ( oorlog ) maar er stonden veel bomen langs de veldwegen .
de mannen die er nog waren gingen SAMEN in de nacht een boom vellen en verslepen en verdelen , tegen de ochtend was er niets meer van te zien , ’t voordeel van buiten het dorp wonen : samenhorigheid ! ( de meesten waren ondergedoken , maar moesten ook eten en verwarming krijgen )

en de winter van 62—63 , toen was mijn trots goed één jaar oud , er waren geen pampers zoals nu , het waren nog luiers en dweils voor in de bedjes en die moesten elke dag worden gewassen , maar je kreeg ze niet droog ! ELLENDE !
de ramen hadden “ bloemen op de ruiten , want dubbelglas ? kenden wij nog niet !

de wegen waren onberijdbaar , maar daar trokken onze bazen zich niets van aan , ze woonden en werkten in het hoofd bureel in de hoofdstad en daar werd sneeuw geruimd !
hier op de buiten NIET ! voor je uit het huis kon , moest je zelf ruimen en op de baan .. och , het was vallen en opstaan !

één keer die winter reden de bussen van de lijn niet uit , dagenlang , wegens TE GEVAARLIJK , de collega's die dus de bus moesten nemen mochten thuis blijven , ik die een “ werk- wagentje” had moest de baan op , wat niet kon : DUS VERLOF NEMEN , zei de ijskoude stem van Brussel door de telefoon .
de telefoon die bij de dichtstbije boerderij was , ook een paar honderd meter verder !

ik word er nu na zoveel jaren nog pisnijdig om ! die stadsmussen wisten het steeds goed uit te leggen , zij hoefden niet te ploeteren , zaten op een bureel in de warmte , wij moesten huis bezoeken doen in zo’n weer ! TE VOET , straten en sloten , ’t was één geheel , dus die week vergeet ik nooit ! !