Nu ik er zo over nadenk een dijk van een tekst en morgen zal er vrede zijn, is alles beter. Ja hoe haal je de oorlog in vredesnaam uit een kind, als je bedenkt hoeveel kinderen slachtoffer van een oorlog zijn, waar ook ter wereld, als je ziet en bedenkt hoeveel kinderen hun ouders hebben zien vermoord worden en overige familie, soms ook broertjes en zusjes. Die hulpeloos moesten toe kijken hoe hun ouders werden afgeslacht. Veelal op brute wijze.
En morgen zal het vrede zijn, morgen is er geen vrede en waarschijnlijk over een jaar nog niet en ik zie oorlogen alleen maar toenemen.
Zo op de valreep van het jaar, ben ik toch bezig met een specialisatie mbt mijn weblogs.
Dit jaar staan vooral de kinderen centraal. De kinderen in oorlogsgebieden.
Deze oorlogsgebieden omvatten: Irak, Palestina, Afghanistan, Darfur, Somalie, Israel, Libanon, Ivoorkust, Tsjetsjeense oorlog, Niger Delta, Congo, Pakistan enzovoorts, De slachtoffers doorgaans, vrouwen, kinderen, zieken en bejaarden.

De Somalische Burgeroorlog is een burgeroorlog in Somalië sinds 1988. In 1991 riep het noordelijke gedeelte van het land zijn onafhankelijkheid uit als Somaliland. De humanitaire troepen van de V.N. landden in 1993 en begonnen een inspanning van twee jaar (hoofdzakelijk in het zuiden) om hongersnoodvoorwaarden te verminderen. Redenen Olie!

Jihad (Arabisch: جهاد, djihād) is een begrip uit de islam. Het komt van het de arabische woordstam ǧhd, wat strijd betekent. Moslims zien het als een taak voor zichzelf hun geloof te beschermen en te verdiepen. Er wordt een onderscheid gemaakt in een innerlijke en een uiterlijke jihad. Er worden zowel in islamitische als niet-islamitische kringen verhitte discussies gevoerd over de precieze betekenis van het begrip.

Jihad komt in de Koran enkele malen voor als werkwoord of in samenstellingen (onder andere Soera De Bedevaart 78 Wa jāhidoe fī Allāhi – "En span je in op (streef naar) de weg van God"). Dit kan, maar hoeft niet per se, gewapende strijd te betekenen. Jihad is, net als het Nederlandse woord "strijd", een algemeen begrip. Wanneer de koran expliciet oproept tot gewapende strijd tegen een vijand, dan wordt het woord qitāl gebruikt.

Het vaak als bewijs voor het gewelddadige karakter van de islam geciteerde aya, Soera Het Berouw 5: doodt dan de afgodendienaren waar gij hen ook vindt. Het verwijst naar schermutselingen tussen de naar Medina uitgeweken moslims en inwoners van Mekka (Qoeraisj) en hun bondgenoten.

Maulana Muhammad Ali zegt dat dit vers uitsluitend betrekking heeft op de Mekkaanse polytheïsten en hun bondgenoten met wie Mohammed verdragen had afgesloten. Doordat het geslacht Bakr (dat met Qoeraisj gelieerd was) een wraakactie uitvoerde op leden van de stam Choezaa'a (die met Mohammed gelieerd was), met wapensteun en deelname van enkele Qoeraisjieten, werd het verdrag van Hoedaibia door Mekka geschonden. Mohammed achtte zich op dat moment niet meer aan het verdrag verbonden en trok op tegen Mekka. Afzonderlijke verdragen met andere stammen dienden echter steeds gerespecteerd te worden De door orthodoxe en salafistische moslims veel gebruikte tafsier (exegese) van Ibn Kathir laat in het midden wie er met "hen" en "polytheïsten" wordt bedoeld, maar plaatst het vers wel expliciet in de context van de strijd tegen (Mekkaanse) polytheïsten die verdragen hadden geschonden.

De hadithcollectie Sahih Boechari kent een hoofdstuk Vechten voor de zaak van Allah (jihad)[6]. Daaruit mag geconcludeerd worden dat met jihad gewapende strijd (althans voor mannen) wordt bedoeld gericht op expansie van het islamitische gebied. Dit wordt door de vroege geschiedenis van de islam bevestigd.

Toch gaat de Jihad niet zomaar op. Zeer zeker is de Koran een tegenstander van geweld. Immers de Islam is vredelievend.

Er is geen dwang in de godsdienst. Voorzeker, het juiste pad is van dwaling onderscheiden; derhalve, hij die de duivel verloochent en in Allah gelooft, heeft een sterk houvast gegrepen, dat onbreekbaar is. Allah is Alhorend, Alwetend.
Uit de volgende koranverzen wordt echter duidelijk dat Mohammed zijn volgelingen beveelt om iedereen te bevechten en te onderwerpen die de Islam tegenstaan. Hieronder worden enkele voorbeelden gegeven:

En strijdt voor de zaak van Allah tegen degenen, die tegen u strijden, maar overschrijdt de grens niet. Voorzeker, Allah heeft de overtreders niet lief.
En doodt hen, waar gij hen ook ontmoet en drijft hen uit, vanwaar zij u hebben uitgedreven; want vervolging is erger dan doden. En bevecht hen niet nabij de heilige Moskee, voordat zij u daarin bevechten. Maar indien zij u bevechten, bevecht hen dan - zo is de vergelding voor de ongelovigen.
Maar als zij ophouden, dan is Allah zeker Vergevensgezind, Genadevol.
En bestrijdt hen, totdat er geen vervolging meer is en de godsdienst alleen voor Allah wordt. Maar indien zij (met strijden) ophouden, dan is er geen vijandelijkheid meer toegestaan, behalve tegen de onrechtvaardigen.

Het is duidelijk dat hier helemaal geen opdracht gegeven wordt om 'iedereen te bevechten en te onderwerpen aan de islam' zoals hierboven gesteld werd. De passage verleent integendeel alleen toestemming om zich te verzetten tegen een aanval. Daar worden binnen deze passage meteen een reeks voorwaarden aan gekoppeld die de toestemming inperken. Ook andere verzen in de Koran perken de toestemming verder in.

De betekenis van de andere verzen die hier genoemd worden, ligt in dezelfde lijn. Voor meer informatie over jihad en oorlogsethiek, zie: Jihad, geloof in woord en daad.

Uiteindelijk doet het er voor een encyclopedische beschrijving van jihad niet toe hoe men een vers interpreteert. Wat telt is dat men het concept jihad zo goed mogelijk probeert te definiëren. Als er geen concensus gevonden wordt waar de verschillende meningen het eens mee zijn, dan kan men nog altijd gewoon aangeven dat er verschillende meningen zijn en deze in het kort beschrijven. Dit is allemaal poep weetje wat hier staat mensen luister naar mij als moslim mag je niemand doden tot je zeker weet dat diegene jou wil doden mag je hem doden ter zelfverdedeging. voor de rest is het ook zo dat mensen die het islam verlaten een straf krijgen van god en niet dat jij ze mag doden en als iemand je geloof beledigt moet je met behulp van communicatie hem duidelijk maken wat het Islam inhoud.

Duidelijk is dat veel van die oorlogen om de religie gaat, althans dat wil men ons laten geloven, maar veel draait om macht, geld en olie.
De Christenen zijn goed, de Islamieten zijn slecht. Extremimse is het sleutelwoord om geweld te kunnen rechtvaardigen. En dat geldt dan voor alle partijen. Maar let wel, de oorlog haal je niet in kinderen, nadat je de oorlog wel in kinderen hebt gebracht. En toen werd het stil, want weer zoveel zijn vermoord. Het is immers business as usual.

We don't love the world, but just the money. Wat willen we nog meer?