Angeltjes

Vanmorgen liet Frank Vanhecke zich horen op Radio 1. Waarom zou men Vanhecke bij de 0000-Radio uitnodigen, ware er niet zijn collaboratie-opvattingen, dat de Vlaams-nationalisten vandaag beter voor de N-VA kiezen dan voor Vlaams Belang. Alleen daarom mag Vanhecke zijn liedje komen kwelen en uiteraard zal de geschreven pers deze zoveelste kaakslag met genoegen overnemen.

Vandaag is niet gisteren, want toen was Wonderboy zelf nog verantwoordelijk voor de boodschap van het separatisme, de aanklachten tegen de islamisering en nog enkele leuke zaken die vandaag ongezegd moeten blijven. Of waarover ronduit gelogen moet worden door Wonderboy. Bijvoorbeeld de kwakkel dat VB enkel over de vreemdelingen een standpunt zou innemen. Het hoofdthema is en blijft de Vlaams Onafhankelijkheid. Zonder omwegen, zonder flauwe onderhandelingen, recht op het doel af ,want alle andere pogingen leiden tot toestanden zoals we die nu meemaken. Vanhecke gelooft in zijn eigen leugens en het wordt tijd dat er gereageerd wordt op de fantast uit Brugge, die vanuit de rijkelijk betaalde Euro-praatbarak onschendbaar denkt te zijn in het systematisch bezwadderen en neersabelen van zijn vroegere partij.

Wij gaan dieper in op de esbattementen van de eens gewaardeerde Frank Vanhecke, die zich ontpopt heeft tot een emo-janker en een rancuneuze betweter zonder scrupules.

Ziezo, de toon is gezet, we hebben de strijdbijl opgegraven en we gaan wat wieden en hakken, want niemand anders schijnt dat te doen, alhoewel velen binnenskamers hun kritiek en onvrede niet sparen. Wij willen geen polemiek uitlokken, maar wensen wel duidelijk het ongenoegen, dat bij velen leeft over de beschadigingsoperaties door Frank Vanhecke, ondubbelzinnig te verwoorden.

In 1996 is de gekrulde Adonis voorzitter geworden van Vlaams Blok en op de Vlaams-nationale feestdag 2011 is hij opgestapt bij Vlaams Belang, nadat hij een aantal jaren de steenezel heeft uitgehangen door zijn partij onderuit te halen. Hij was enkele jaren gestopt als voorzitter en van dan af hield hij zich vooral bezig met wringen, beschadigen en schofferen. Terwij hij wel lekker op zijn zeteltje in de Euro-praatbarak bleef zitten, met alle fijne financiële voordelen vandien.

Er zijn nog mandatarissen die hun partij in de steek laten en allen lijden zij aan het complex van de stiefmoeder van Sneeuwwitje : "Ik ben de tofste en de zetel van mijn partij is mijn zetel." We gaan hier niet uitgebreid over discussiëren maar Angeltjes heeft een visie waar wij niet van af te brengen zijn : verkozenen op een lijst, die in de loop van de legislatuur, hun partij verlaten, laten hun mandaat over aan een opvolger van dezelfde lijst. Zo handelen eervolle lieden en wie het anders uitlegt, is een ontrouwe egoïst en een geldzak, of beide.

Toen de dee-jay van Wilrijk, het onbenul Verstrepen, Vlaams Belang verliet, kreeg hij bij Angeltjes direct de duidelijke bijnaam Zeteldief. In het geval van Vanhecke, die hoger in de hiërarchie van zijn partij stond, moeten we wat verder grijpen naar een geschikte titel : Ere-Zeteldief of Kampioen-Zeteldief. U mag ook kiezen voor het minder elegante Professionele Politieke Profiteur : PPP.

Deze vastklamphouding zegt veel over een mens. Jarenlang met een zetel rondzeulen die niet van jou is, je moet jezelf ontzettend graag zien en weinig last hebben van je geweten, om dat vol te houden. Wij zijn zelf niet onkreukbaar, maar wij hebben geen enkel publiek mandaat en zeker geen enkele functie in een politieke partij. Godzijgedankt, als we ook even schijnheilig mogen doen. Na de avonturen van de Volksunie hebben wij onze buik vol van partijen. Maar we waren en blijven gecharmeerd door de rechtlijnigheid van vele Vlaams Belangers. Vanhecke behoorde tot onze Top Drie aan wie, telkens het mogelijk was, we onze stem hebben gegeven.

Mensen blijken echter te veranderen, is het niet door de menopauze dan is het een midlife-crisis en dan staan we plots voor nukkige, onverstandige, geslepen, valse, nijdige, vernielzuchtige smeerlapjes. Deze adjectieven zijn stuk per stuk toepasbaar op Vanhecke, de Ere-Zeteldief. Ook nog eens obsessief vastgepind op het Eigen Grote Gelijk en ontdaan van elke zin voor nuance of redelijkheid.

U leest dit niet graag ? Denk dan even hierover na : wij hebben elk vernietigend en beschadigend artikel van Vanhecke evenmin graag gelezen en hij schaamde zich niet die media op te zoeken die hem gedurende jaren genegeerd en bespot hadden maar die thans genoten van de afbraakoperatie. Laat dit stukje dan voor een keer een antwoord zijn van een ongebonden Vlaams-nationalist die spreekt uit eigen naam. En die trouw is aan de enige partij die consequent ijvert voor de zelfstandigheid van Vlaanderen.

Sinds hij van mening is dat zijn eigen partij niet op het juiste spoor zit, heeft Vanheck zich gespecialiseerd in emo-mededelingen. De laatste luidde om niet voor het VB te stemmen, maar wel voor de rechtstreekse concurrent, de N-VA. Ik zeg nadrukkelijk "zijn eigen partij" want de man werd verkozen dankzij Vlaams Belangkiezers. Je moet een perverte geest bezitten, om in dergelijke dubbelzinnigheid te leven. Laat dat geen bezwaar zijn. Vanhecke is niet aan zijn proefstuk.

Hij had voordien aangekondigd, dat hij terug naar de burgermaatschappij wil als zijn mandaat in de Euro-praatbarak afgelopen is, en hij zou huizen willen verkopen. Een eerbaar vak absoluut, niet direct intellectueel, maar dat is Vanhecke evenmin ; je moet wat bijstuderen en hops, voor je het weet, kom je misschien op VT4 met "Huizenjacht". Tenzij je natuurlijk in stilte bezig bent aan een politieke come-back. Uiteraard moeten we niet rekenen op een eerlijke uitleg, want dàt ligt niet in de aard van Vanhecke. Trouwens wie gelooft deze man nog ?

Hoeveel leugens heeft hij tot hiertoe uitgekraamd, hoe heeft hij zich omhuld met de mantel der dubbelzinnigheid ? Hoeveel mensen uit zijn partij, kiezers, militanten, collega's, sympathisanten heeft hij gekwetst, verloochend, alleen maar omwille van zijn gebrek aan moed ? Terwijl hij rondploeterde in een zelfgeschapen wereld van oneerlijkheid, blafte en dreigde hij velen af die op de hoogte waren van het dubbele leven van Romeo en Julia. Wie gedurende jaren achterbaks tewerk gaat, moet niet proberen om zich het imago aan te meten van eerlijke volksjongen. Laat staan van Het Geweten van Vlaanderen.

Vorige week lazen wij in Gazet van Antwerpen volgende uitspraak van Vanhecke : "Hoewel ik redelijk zeker mag zijn dat ik in m'n eentje een zetel kan veroveren, wil ik geen stoorzender worden voor de bestaande partijen. Ik ga dus niet in mijn eentje naar de kiezer. Een hergroepering van de Vlaams-nationalisten zou een veel betere optie zijn."

Hij laat doorschemeren dat die hergroepering een zaak is van N-VA en VB, zo komt het bij velen van ons over. Langs de andere kant heeft hij herhaaldelijk verklaard, dat zijn situatie als gewezen VB-voorzitter een overstap naar N-VA bemoeilijkt. Wat houdt dan die hergroepering in ? Zoveel mogelijk weifelende VB-ers rond zich verzamelen : een stelletje ontevredenen, die plots na jaren ontdekken dat er een vreemdelingenprobleem bestaat in dit land en dat hun partij daar duidelijke stellingen over inneemt. Steevast voelen die lieden zich gedomineerd (naar hun voorgekauwde flutargument) door de Antwerpse gemeenteraadsfractie, een begrip dat Vanhecke kwaadaadig gelanceerd heeft. Alsof Dewinter, Valkeniers en Annemans ooit een fractie uit om het even welke Vlaamse gemeente, zouden verhinderen zijn lokale politiek te voeren.

Men moet over een flinke dosis naïviteit beschikken om in deze dubbelzinnige man, die passé is, een nieuwe leider te zien. Zijn enige bedoeling is platte broodjes blijven bakken met Bart de Wever om met de N-VA in zee te gaan en zo veel mogelijk Vlaams Belangers op sleeptouw te krijgen. En de Vlaamse Huizenjacht kan best even wachten.