Roken is voor zo velen onder ons geen probleem meer, maar heel wat mensen hebben gerookt, je kon er bijna niet onderuit, het kostte niets en maatschappelijk aanvaard, wat zeg ik, als je niet rookte was je geen echte vent en sommige vrouwen toonden er hun ongebondenheid en onafhankelijkheid mee. Je kon geen film bekijken, geen interview met vooraanstaande personen of er stak een sigaar of sigaret in de persoon of er dwarrelde rook rond zijn kop, je was een bezienswaardigheid als je niet rookte.

Eerst kwam er druk van gesubsidieerde gezondheidsindustrie en er volgde het verbieden van roken in openbare ruimtes, overdekte stations, ziekenhuizen en nog veel meer. Eigenlijk haast overal.  Waarom dan de sigaret niet helemaal verbieden? De accijns op tabaksproducten is zeer hoog. Een verstokte roker draagt dagelijks al vlug drie tot vijf euro af aan de vaderlandse schatkist. 

En daar gaat het hier over, de staat geeft geen shit om de gezondheid van de burgers :  dus roken mag niet, maar wél als het opbrengt, met één oog op de schatkist en de economie en met het andere oog op het aantal stemmen van de gezondheidsfreaks. Zo is het ook gegaan met het verbod op roken in cafés, eerst tellen hoeveel stemmen uit de cafés verloren zouden gaan om dan het roken te verbieden, zonder dure onderzoeken en zonder rekening te houden met de mogelijke sociale consequenties. Als statement dat het zelfstandig statuut een lachertje is kan dat wel tellen.

Want hoe het zit met het sociale luik in deze kwestie ? Als een General Motors zijn deuren sluit en drieduizend mensen ontslaat, staan de kranten en media weken vol over een sociaal bloedbad.  Nu er op korte termijn duizenden mensen op straat staan, niets over de sociale drama’s achter die sluitingen. 

Begin maar als vijftiger, alle bezittingen geconfisqueerd, een leningslast voor nog enkele jaren, met een “meehelpende” echtgenote zonder statuut en schoolgaande kinderen, terug uw leven op de rails te zetten. Nee, geen ontslag premie van 100 000 € en wegzinken in het comfortabele brugpensioen aan 52 jaar, nee, twee drie jobs om alle bekken te spijzen eer je aan jezelf en je familie toekomt.

De enige die je ziet van de overheid is de deurwaarder. Geen sociale begeleiding van een gesubsidieerde therapeut. Je hebt dan ook geen rechten meer, eer je “in orde” bent om te genieten van enkel maar de sociale basisvoorzieningen moet je één vol werkjaar als werknemer werken, geen enkele werkgever geeft je een voltijds contract op die leeftijd dus doe je er enkele jaren over om “in orde” te zijn.  Onze sociale wetten beschermen de frauderende Pakistaan beter dan de gruwel van een zelfstandige arbeider. Bescherming van de ‘pakbonden’ is enkel voor de ‘echte’ arbeider en de nieuwe landgenoten, en zeker niet voor autochtone zelfstandige.  Verschil moet er zijn niet. Zei u Sociale wetten ?

Stradi

Wij moeten leren houden van Elio Di Rupo

De Belgische propagandamachine draait op volle toeren. De Vlamingen moeten leren houden van Elio Di Rupo. En ze moeten vooral ophouden met zeuren over het ontbreken van een meerderheid in Vlaanderen. Want het scheelt och arme twee zetels. En overigens is het in een federaal land perfect normaal dat een regering niet in elke deelstaat een meerderheid heeft. Een gewone meerderheid in de Kamer volstaat. Wie het anders beweert is een omfloerste separatist die het land naar de bliksem wil helpen.

Grondwetspecialist Delpérée legt het uit

Zo bijvoorbeeld de Franstalige constitutionalist en CdH-senator Francis Delpérée. In zijn gezaghebbende handboek “Le Droit Constitutionnel de la Belgique” (Brussel, Bruylant, 2000) lezen we het volgende over de federale regeringsvorming en de vereiste pariteit in de regering : "De regel wil dat elk ministerie verzekerd is van een voldoende meerderheid in de schoot van de beide gemeenschappen die de Staat vormen en, meer concreet, in de schoot van de taalgemeenschappen van de Kamer van volksvertegenwoordigers" (p.418) 

Een meerderheid in elke taalgroep is onontbeerlijk

Het staatshoofd kan enkel een regering benoemen die aan die voorwaarde voldoet, aldus nog de eminente constitutionalist :  "Deze regel vereist dat het Staatshoofd eerst nagaat dat de ministers die hij zal benoemen, over een meerderheidssteun beschikken in de Kamer en verolgens dat elke ministergroep ook steunt op een meerderheid in de eigen taalgroep (p 419) En alsof dat nog niet duidelijk genoeg is gaat Delpérée verder : "Het volstaat niet dat de koning zeven Franstalige en zeven Nederlandstalige ministers benoemt  die over een nationale meerderheid beschikken. Het is nodig dat hij er zich van verzekert dat de regering politiek en taalkundig in evenwicht is.  Om het duidelijk te stellen : elke vleugel van de regering moet in zijn taalgroep beschikken over een meerderheid in de Kamer. (p.419)

Di Rupo heeft de kroon ontbloot

Volgens de constitutionalist Delpérée kan er hierover dus niet de minste twijfel bestaan : de huidige regering is ongrondwettig omdat ze geen meerderheid heeft in elke taalgroep. En er is meer : formateur Di Rupo heeft koning Albert in een zeer lastig parket gebracht door hem voor te stellen om een ongrondwettelijke regering te benoemen. Hij heeft het staatshoofd gedwongen om een delicate politieke keuze te maken : tégen de Vlaamse meerderheid in kiezen voor een ongrondwettelijke regering, of tégen de Franstalige meerderheid in deze ongrondwettelijke regering afwijzen. Di Rupo heeft met andere woorden de kroon ontbloot.

Tenminste, als we mogen voortgaan op Delpérée’s lezing van de Grondwet. Ik ben dan wel geen constitutionalist, maar deze verregaande interpretatie lijkt me zacht gezegd toch wel voor enige discussie vatbaar. Het lijkt eerder een politieke dan een juridische stellingname. In feite verdedigt Delpérée hier het confederale standpunt van de N-VA : België is een optelling van twee democratieën en dus moet de regering in elke democratie een meerderheid hebben. Vreemd toch dat een overtuigde Belg als Delpérée, tevens baron, zich hier ontpopt als een communautaire hardliner.

Delpérée heeft zijn interpretatie vergeten

Maar ook vreemd dat Delpérée zich die passages in zijn eigen handboek vandaag niet meer blijkt te herinneren. Want tijdens het senaatsdebat over de regeringsverklaring vorige week verklaarde hij juist dat er geen vuiltje aan de lucht is met een regering zonder meerderheid in een van de taalgroepen. Precies het tegenovergestelde dus van wat hij generaties rechtsstudenten aan de UCL van buiten heeft laten blokken.

Zo is het :  er mag geen regering komen zonder Franstalige meerderheid

Of toch niet zo vreemd. Want wat de auteur eigenlijk bedoelt in zijn handboek constitutioneel recht, maar natuurlijk niet met zoveel woorden zegt, is dat er geen regering mag komen zonder een Franstalige meerderheid. Dat is in zijn ogen de geest van de Grondwet : de pariteitsregel voor de federale regering dient om de Franstalige minderheid te beschermen. Dit is wat Delpérée in gedachten heeft als hij die straffe passages neerpent. Want gezien het overwicht van Vlaamse zetels in de Kamer is de kans op een regering zonder Franstalige meerderheid mathematisch gezien véél groter dan de kans op een regering zonder Vlaamse meerderheid.

Om dat te vermijden zijn alle middelen goed, en mag zelfs een eminente en geadelde constitutionalist even in overdrive gaan en de Grondwet wat naar zijn hand zetten. Dit alles illustreert vooral hoezeer de Franstaligen de institutionele spelregels in dit land voortdurend interpreteren en toepassen zoals het in hun eigen kraam past. Er wordt met de Grondwet gezwaaid om te vermijden dat er een regering komt zonder Franstalige meerderheid. Maar als het omgekeerde zich voordoet, dan is dit argument plots van geen tel meer.

La Belgique nous appartient

Of neem de BHV-saga. De Franstaligen gebruiken de procedures van de belangenconflicten en de alarmbel om een regelrecht veto te stellen tegen de Vlaamse meerderheid in het parlement. Langs Vlaamse kant wordt die interpretatie van de Grondwet betwist. Maar het zijn wel de Franstaligen die hun visie hebben kunnen doorduwen.

En de Vlamingen, zij laten maar betijen, voor de lieve vrede. Want zoals filosoof Peter De Graeve het ooit stelde : de Vlamingen zijn slechts de huurders van het Belgische huis, de eigenaars dat zijn de Franstaligen, en zij stellen de regels. De huidige premier denkt er trouwens net zo over. Hij was het immers die op 10 oktober 2010 triomfantelijk verklaarde : “La Belgique nous appartient”.

Bart Maddens

PST : Wij hebben de Franstalige passages vertaald en het artikel in hoofdstukjes verdeeld om de leesbaarheid te bevorderen. Hieronder de oorspronkelijke Franse uittreksels.

“La règle veut que chaque ministère soit assuré d’une majorité suffisante au sein des deux grandes communautés qui composent l’Etat et, plus concrètement, au sein de chacun des groupes linguistiques de la Chambre des représentants.” (p.418)
“Cette règle veut que le chef de l’Etat vérifie, d’abord, si les ministres qu’il s’apprête à designer bénéficient d’un appui majoritaire à la Chambre des représentants et, ensuite, si chaque ensemble de ministres dispose d’une majorité au sein du groupe linguistique correspondant.” (p.419)
“Il ne suffit pas que le roi nomme sept ministres d’expression française et sept ministres d’expression néerlandaise et se contente d’observer qu’ils disposent ensemble d’une majorité nationale. Il faut encore qu’il s’assure que le gouvernement soit politiquement et linguistiquement équilibré. En clair, chaque aile du gouvernement doit disposer d’une majorité dans son groupe linguistique, à la Chambre des représentants.“ (p.419)

De geruchten gonzen al geruime tijd dat de nieuwe ministerin van Justitie die in Puurs woont, Annemie Turtelbaum naar de koekestad zou verhuizen, om de liberale partij recht te houden bij de gemeenteraadsverkiezingen.

Dat is goed nieuws voor de verscheurde Open-VLD-ers en dat is voor de rest volksbedrog.  De toestand van de blauwe partij in Antwerpen is dramatisch.  Na het vertrek naar de N-VA van schepen Epo van Campenhout, is het snel bergafwaarts gegaan met de kleine blauwe fractie. 

De barsten zijn zichtbaar geworden tijdens het referendum over het Lange Wapperproject.  De liberalen steunden het bovengrondse project en de rode toeters gingen voor de tunnels. Van Campenhout, de toenmalige spreekbuis van Open-VLD veranderde plots van houding en hij volgde burgemeester Janssens voor de tunnels. Er zijn altijd lieden die hun activiteiten liever ondergronds begaan.

Dat was tevens het begin van het einde voor de Open-VLD Antwerpen.  Schepen Bungeneers panikeerde en hij liet zich ompraten om de begroting aan te passen aan de wensen van de burgemeester : miljoen meerkosten werden gecompenseerd door miljoenen fictieve inkomsten. Bungeneers, de onkreukbare financieschepen, was gedegradeerd tot de loopjongen van de sp-a.

De 3-koppige blauwe gemeenteraadsfractie zat er bij en keek ernaar. Het ambitieuze advocatenvrouwtje Annick de Ridder kreeg na deze hilarische of tragi-komische periode een job aangeboden bij de Katoennatie van gewezen liberaal kamerlid Fernand Huts en dat was de ideale aanleiding om de blauwe krabbenmand te verlaten.  In het Vlaams Parlement blijft ze wel aan haar goedbetalende job vasthangen.  Om de poen is het te doen maar zoiets mag je nooit zeggen van talentrijke individuen, die kunnen nooit genoeg op de bankrekening krijgen.

Dan is er nog die andere advocate, Anne Coolsaet, een gewezen slachtoffer van de Visa-affaire die hunkert naar de schepenbanken om haar rol van keiharde tante terug op te nemen.  En de Joodse gestrenge advocaat Claude Marinower, ongetwijfeld een brave man maar hij verkeert in een permanente rouwstemming.  Het derde raadslid (de opvolger van Annick de Ridder) is de wonderboy, ook een advocaat, Kris Luyckx. Door menige dame omschreven als Kris Looks. Tot hiertoe heeft de vurige pleiter voor allochtoonse onschuldigen, in de raad geen potten gebroken.

Volgens  peilingen zal de Open-VLD met het huidige clubje wellicht net de kiesdrempel halen.  Daarom moet Annemie Turtelbaum de meubels komen redden. De Antwerpse Open-VLD bestaat vooral uit advocaten en daar komt de minister van justitie aanzetten om de zaak te verstevigen. 

Dit is puur kiezersbedrog, want de ministerin heeft enkel de ambitie stemmen te ronselen en hoe de uitslag verder ook weze en welke coalitie er moge beklonken worden, zij keert terug naar Brussel. En hetzelfde onaantrekkelijke groepje dat in het stadhuis de broek of de rok verslijt, blijft als vijfde wiel aan de wagen "Heu, Ha, Ho en Tuut" zeggen.

Ray

Tussen juli en december van dit jaar steeg het aantal cafés dat failliet ging of de deuren sloot met 43 procent, ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar.

Dat blijkt uit een analyse van het NSZ (Neutraal Syndicaat voor Zelfstandigen)   “Deze cijfers tonen aan dat het rookverbod stevige consequenties heeft”, zegt NSZ-voorzitter Christine Mattheeuws. “Ook al spelen naast het rookverbod andere factoren mee, blijkt dat verbod toch de spreekwoordelijke druppel te zijn geweest.”

En dan volgen allerlei clementievragen tot de regering en de lokale besturen : lager BTW-tarief, geen gemeentetaksen op terrassen, uitstel van betaling RSZ-bijdragen, verhoogde fiscale aftrek voor de plaatsing van een rookkamer, enzovoort.

Wat door vele tegenstanders van het rookverbod voorspeld werd, is nu bevestigd. Veel cafés zijn verplicht de deuren te sluiten.

Niemand durft zijn nek uitsteken om het vrijheidbeperkende rookverbod gewoon af te schaffen. Neen, op de knieën om genade smeken : belgische lafheid in zijn dagelijkse doen. Eerst wordt er een dwaze wet in het leven geroepen en als die voor velen de ondergang betekent, bedelt men om genademaatregelen die geld kosten en geld is er niet.

De politici hebben weer eens hun lusten bot gevierd : hun regeerdrift uitgewerkt in een verbodsmaatregel. Een van de leukste bezigheden voor pretentieuze en onbekwame lieden die macht toegespeeld krijgen. Direct werden er roedels gewichtigdoende controleurs op uitgestuurd om het Gezag van de Staat te laten voelen bij de gewone man. Intussen heeft deze bende knoeiers het land economisch naar de filistijnen geholpen, financieel geplunderd en een staatsschuld opgebouwd van 362 miljard (op 30 november ll).  Maar een sigaret roken met een pint, dat is aan banden gelegd en gereglementeerd door het zootje.

Om misselijk van te worden, dergelijke mentaliteit.  Jaar na jaar hebben politici dit land beheerd als een circus : alles voor de schone schijn, aankondigingen door gewichtigdoende stalmeesters, afgejakkerde dieren die beschamende rondjes moeten lopen en domme clowns die ronddolen in de piste en terechtgewezen worden door witgeschminkte Pierrots die barsten van pretentie. Le Cirque belge.

Als ik dit land vandaag méér verfoei dan gisteren, wil dit enkel zeggen dat ik het gisteren onvoldoende verachtte.

Ray

Turkije verbreekt alle politieke en economische contacten met Frankrijk en schort de militaire samenwerking met het West-Europese land op.

Dat heeft premier Recep Tayyip Erdogan donderdag meegedeeld, nadat de Franse Tweede Kamer had ingestemd met een wetsvoorstel waarin het ontkennen van de genocide op de Armeniërs in het Ottomaanse Rijk strafbaar wordt gesteld. Volgen Erdogan is ,,onherstelbare schade'' toegebracht aan de relaties tussen beide NAVO-landen.

Goed zo ! Nu nog 26 EU-landen te gaan.

Op 25 december vieren we de geboorte van Christus. Waarom op die dag? Was dat voorheen een feestdag voor de zonnegod? Nee, het is eerder andersom.

Niemand weet wanneer Jezus van Nazaret geboren is. Maar vrijwel iedereen dénkt te weten waarom we zijn geboortedag op de 25e december vieren. 25 december is vlak na de kortste dag van het jaar, de winterzonnewende. Vanaf die dag gaan de dagen weer lengen. Het licht heeft de duisternis overwonnen – en dus vereerden de ‘heidenen’ op die dag de zon. De eerste christenen hadden een hekel aan dat feest, en riepen diezelfde dag uit als de geboortedag van Jezus. Tot zover wat iedereen denkt te weten. Velen zullen op school ook gehoord hebben dat die 25e december een Germaanse feestdag was, en dat Christus de Germaanse zonnegod verdrong. Want de Romeinen, zo luidt de achterliggende gedachte, vereerden Jupiter, Hercules en andere goden – en niet de zon. Beide veronderstellingen zijn onjuist. De Romeinen vereerden wel degelijk de zon. En de keuze voor 25 december was niét bedoeld om zonvereerders dwars te zitten.

Constantijn

De eerste christenen hadden geen idee wanneer Jezus was geboren. Een van de eerste en belangrijkste kerkvaders, Clemens van Alexandrië, kwam na veel rekenwerk uit op 17 november (van het jaar 3 vóór Christus), maar anderen kwamen met dagen in maart, april of mei. Niemand had het in die eerste eeuwen over 25 december. Pas rond het jaar 330 gaan christenen in Rome die dag vieren. Keizer Constantijn had zeventien jaar eerder besloten dat de christenen niet langer vervolgd mochten worden, en de christelijke kerk, die nu ‘uit de kast’ durfde te komen, had behoefte aan zijn eigen feestdagen. In de loop van de vierde eeuw werd de 25e december zo’n beetje overal aanvaard als Christus’ geboortedag.

Zo rond 330 waren de meeste inwoners van het Romeinse Rijk nog ‘heiden’, en naast de goden vereerden ze de zon. Iedereen kon met eigen ogen zien dat de zon een god was. Er bestonden verschillende feestdagen voor de zon: op 8 en 9 augustus, 28 augustus en 11 december. Níét op 25 december, ook al was dat in astronomisch opzicht een belangrijke dag. De verering van de zon had zo’n zestig jaar eerder nog een flinke boost gehad. Keizer Aurelianus had een grote overwinning behaald in het Oosten, en volgens hem was dat dankzij de goddelijke Sol. Om de zon te eren, besloot hij dat er om de vier jaar een grote wagenrenwedstrijd zou worden gehouden. Maar op welke dag of dagen die wedstrijden plaatsvonden, is niet duidelijk. Veel geleerden gaan ervan uit dat dat de 25e december moet zijn geweest, en dat dát het feest was dat de Romeinse christenen ‘inpikten’ als de geboorte van Jezus. Daar is één aanwijzing voor, de zogenoemde ‘kalender van 354’, een overgeleverde lijst van feestdagen uit dat jaar. Daarin staan zonnefeesten vermeld op twee dagen in eind oktober, en er is een feestdag, de natali invicti, een ‘geboortedag van de onoverwinnelijke’, op 25 december. Dat was een van de eretitels voor Sol. Maar zoals de Groningse historicus Steven Hijmans twee jaar geleden in zijn proefschrift liet zien, is die vermelding verdacht. De aanduiding ‘geboortedag van de onoverwinnelijke’ is té vaag voor die kalender, die zoveel geboortedagen (van goden, helden, keizers) bevat. Het lijkt erop dat deze feestdag naderhand een keer, toen het document gekopieerd werd, aan de lijst is toegevoegd. Wanneer zou dat gebeurd kunnen zijn? Waarschijnlijk was dat rond het jaar 362, ten tijde van keizer Julianus – die niet voor niets de bijnaam ‘de afvallige’ heeft gekregen.

Sol

Na Constantijn kwam een aantal christelijke keizers, totdat Julianus de troon besteeg, die géén christen was en die vast van plan was om de ondergang van de heidense religie te keren. Tempels werden hersteld; christelijke kerken werden afgeknepen. Deze ‘afvallige’ keizer heeft een interessant document nagelaten, een hymne aan Sol, waarin hij beweert dat 25 december al héél lang een belangrijke feestdag was ter ere van Sol. Dat was het zeker niet. Het vermoeden bestaat dat Julianus probeerde het feest van de geboorte van Christus, op 25 december, te verdringen met een groot feest voor... Sol. Het was natuurlijk ook een dag die, astronomisch gesproken, zeer geschikt was om de zon te vereren. Alleen was hij daar nooit echt voor gebruikt. En het was dat later bedachte zonnefeest dat aan de ‘kalender van 354’ is toegevoegd.

25 december was géén feestdag voor Sol. Met 25 december kozen de christenen voor een symbolische, maar ook onschuldige dag. Ze hadden beslist niet de bedoeling de aanhangers van Sol te irriteren. Het was Julianus die de christenen tartte, door een christelijke feestdag te vervangen. Zonder succes. Julianus kwam een paar jaar later om tijdens een veldtocht tegen de Perzen. Zijn antichristelijke maatregelen werden snel herroepen. Met de verering van Sol is het nooit meer goed gekomen.

DePers.nl

Het Britse Buitenlandministerie heeft een ontwerp klaar om het Europees Geweten (Europees Hof voor de Rechten van de Mens)) te hervormen met als doel de macht terug te voeren naar de nationale regeringen. 

Zwitserland zal het voornemen steunen omdat het land eveneens verandering wenst om een antwoord te bieden aan de “groeiende publieke en politieke bezorgdheid”.  Er worden bondgenoten gezocht.  Als ze niet genoeg steun kunnen vinden, dan zullen ze overwegen de EU-wetgeving omtrent de gevangenen te negeren.  Het zou binnen de Britse regering wel tot spanningen kunnen leiden, want de EU-volgelingen, de Liberale Democraten, zijn een andere mening toegedaan dan de EU-sceptici, de Tories (conservatieven). 

Dominic Raab, lid van de parlementaire commissie mensenrechten, gaf tekst en uitleg: “Er is een groeiende consensus dat de bemoeizucht van het Geweten te ver is gegaan en dat het parlement zijn democratische rechten moet verdedigen.  Het is toe te juichen dat Groot-Brittannië zijn voorzitterschap van de Raad van Europa wil benutten om een internationale consensus over een hervorming van het Geweten door te voeren.  Het is absoluut cruciaal dat het Geweten niet instort onder het gewicht van onafgehandelde zaken en dat de rechters zich focussen op ernstige inbreuken in plaats van te prutsen aan details van de wetgeving in volwassen democratieën zoals Groot-Brittanië.”

GB leidt nog tot mei 2012 de 47 leden-tellende Raad van Europa en hoopt hiervan gebruik te kunnen maken om hervormingen te kunnen verwezenlijken.  Het heeft daarbij de steun van Zwitserland gekregen, waar een referendum gehouden werd om buitenlandse criminelen uit te wijzen.

Een gemeenschappelijk opgestelde memo van het Britse Buitenlandministerie en Zwitserland stelt dat het Europese Verdrag over de Rechten van de Mens in discrediet dreigt te komen wegens het enorm aantal hangende zaken – 160.000 – en de bemoeizucht van de Straatsburgrechters.  Dit document, gepubliceerd in de Sunday Times, waarschuwt “Dringend ingrijpen is nodig om verdere beschading van de reputatie en de effectiviteit van het verdragssysteem te voorkomen.  Het Geweten moet tegemoet komen aan de toenemende publieke en politieke bezorgdheid over de werking en de problemen, waarin het Hof tussenkomt, van geschillen die niet op Europees niveau moeten beslecht worden.  Het Geweten moet ermee ophouden hopeloze zaken, die door nationale rechtbanken gevonnist werden, opnieuw te willen beoordelen.  De omstandigheden, waarbij het Geweten tussenkomt en een eigen vonnis oplegt, zouden relatief zelden mogen voorkomen.  Bovendien wil het document de rechters verzoeken dit ruim te willen interpreteren: er is geen enkele reden waarom het zou beperkt blijven tot asiel en immigratie.”

Het document werd overgemaakt aan een inter-gouvernementele commissie van de Raad van Europa. Ondanks de bevelen van het Geweten, stemde het Britse parlement in februari nog tegen het stemrecht voor gevangenen.  Het is de bedoeling dat er in de lente een top bijeengeroepen wordt met de hervorming op de agenda: “Groot-Brittanië wil dat het Geweten zich bezig houdt met fundamentele waarden en aan de lidstaten de verantwoordelijkheid overlaat van de geschillen die op nationaal niveau – door parlementen en rechtbanken – al beslecht werden, zoals bv. stemrecht voor gevangenen."  

Floriaan Terbeke
Bron: dailymail.co.uk

 Ne gentse electricien

Deze onfrisse foto toont de gevel van een christelijk koptische kerk in Alexandrië (Egypte)  die besmeurd is met bloed. Bij een aanval tijdens de eindejaarsdagen vielen 23 doden bij deze kerk. De aanhangers van de godsdienst van de vrede, laten we hen moslims noemen, hebben van januari 2011 tot 25 december reeds 1021 doden op hun geweten plus een veelvoud aan gewonden.

 Deze cijfers en feiten zijn u vanzelfsprekend bekend, want u leest en hoort er dagelijks van in onze onvolprezen media. Details zijn te vinden bij The Religion of Peace

Islamitische school Helmond wil  € 900.000 niet terugbetalen

 De Stichting Islamitische Scholen Helmond (SISH) is naar de Raad van State gestapt om het besluit van onderwijsminister Van Bijsterveldt die 9 ton terugeist van de school, aan te vechten. De SISH bestuurt een islamitische basisschool in Roermond en de basisschool Salah El Auyyoubi in Helmond. 

Het ministerie zegt dat het hoogst ongebruikelijk is dat een stichting met twee scholen vijf beleidsmedewerkers en een aantal bestuursleden in dienst heeft. Bestuursleden in het primaire onderwijs zijn meestal vrijwilligers en betaalde beleidsmedewerkers bij een stichting met slechts twee scholen komen nooit voor. Een woordvoerder van het ministerie: ‘Ze hebben zich persoonlijk verrijkt met de rijksbijdrage. Het geld had moeten gaan naar onderwijzend personeel en de materiële voorzieningen’.

Eindhovens Dagblad, 20 december 2011

U kent een van onze principes en indien niet, herhalen we het : de chistelijke kerken en de islam zijn instellingen die geacht worden zich bezig te houden met het religieuze of het hiernamaals. Wij respecteren die clubs, zolang zij zich niet met de staat en de politiek bemoeien.

Voor de islam is het duidelijk : deze totalitaire sekte doet niet anders dan zich inlaten met maatschappij en staat. Bovendien heeft de islam zoveel bloed aan de handen, dat wij moreel verplicht zijn, hem in de ban te doen. "Ga heen, en kom zeker nooit terug, onwaardigen". Het klinkt onvriendelijk, en zo is het ook bedoeld.

Met de katholieke kerk hebben wij weinig problemen, zolang zij zich niet bemoeit met staatszaken.  De bisschop van Brugge, niet de afgrijselijke pedofiel maar een van zijn voorgangers, monseigneur De Smedt liet in 1958 een brief voorlezen in de kerken waarin hij de gelovigen aanmaande voor de CVP te stemmen en tevens liet weten dat stemmen voor de Volksunie een doodzonde was. Ook deze De Smedt deden wij in onze ongelovige ban. 

Dat was zowat een van de laatste straffe stoten van de RK-kerk op politiek terrein. Sedertdien gebeurde inmengingen discreter en achter de schermen.

Tot gisteren monseigneur Léonard, die door een aantal Vlaamse katholieken op handen gedragen wordt, een uitval doet tegen Bart de Wever. "Een intelligent man, wat een verleidelijke kant heeft, maar hij stelt die intelligentie ten dienste van een foute zaak." Verder  looft Léonard zijn Waalse landgenoot, Elio Di Rupo, voor wie hij veel respect heeft en die enkel wat beter Nederlands moet leren.

De katholieke De Wever kan zijn conclusies trekken : zijn aartsbisschop geeft de voorkeur aan de vrijzinnige, socialistische en homoseksuele premier boven de christelijke, Vlaamse populaire politicus.  Dat wij de N-VA voorzitter regelmatig een kleedje passen, dat is normaal : Bart vraagt er om met zijn nijdige aanvallen op het Vlaams-nationalistische Belang.

De belgische baas van de kerk moet zich echter niet openlijk uitspreken over de politieke bollenwinkel.  Dat hij zich bezighoudt met de onnoemelijke feiten die zich voorgedaan hebben (nog voordoen ?) in zijn kerk. Het publieke  respect dat deze hoofdschudder betuigt voor een openlijke homo, een ongelovige en een socialist tot in de kist, geeft te denken over de dubbele moraal van aartsbisschop André Léonard.

Ray

Bron : Vandaag.be

Deze morgen tijdens een persconferentie in Brugge lichtte Bart de Wever de pers in, dat de N-VA met Pol Van den Driessche (ex-VU, ex-VTM, ex-CD&V en opnieuw ex-VTM) zijn lijsttrekker gevonden had in de mooiste stad van Vlaanderen (die van Antwerpen en Gent blijven zitten, aub, het gaat niet over jullie).

Van den Driessche, zot van zichzelf en van de wijven glunderde als een stier in de koeienstal.

Enkele uren later laat CD&V- burgemeester Moenaert van Brugge weten, dat Van den Driessche  ook met zijn partij gesprekken voerde. Misschien dacht Pol dat Phaedra Hoste nog lid was van de CD&V-fractie.

Zo is Pol Van den Driessche gestampt en gedraaid : overal praten en proberen. Ergens lukt het toch. Zowel in de politiek als bij de meisjes.

Savat

Ik meen te kunnen vermoeden dat de kerstperiode dit jaar ten huize De Gucht eerder een begrafenisachtig stemming vertoont.

De zichzelf boven de wet verklaarde blauwe betweter, vriend van de keuning en lid van de loge, heeft zoals geweten de wind van voren gekregen van de rechtbank in zijn geschil met de BBI die graag eens een kijkje wil nemen in de boekhouding van de famillie De Gucht naar aanleiding van de verwerving van hun optrekje in Toscane.

Dit was niet naar de zin van de keizer van Berlare die dacht (en nog steeds denkt) onschendbaar te zijn in zijn doen en laten. In een poging om de BBI te pareren, kreeg de Charel echter het deksel op zijn neus. Dat er in de zaak Toscane stront aan de knikker zi,t mogen we afleiden uit het feit dat Napoleonneke binnen de kortste keren in beroep gaat tegen het uitgesproken vonnis. De brave poco totentrekker wil èn zal er alles aan doen opdat zijn boekhouding niet "ontbloot" zou worden.

Hopelijk loopt hij in beroep ook een blauwtje op en komen het gescharrel en gesjoemel toch aan de oppervlakte. Ik kijk er alvast naar uit alhoewel ik mij er goed van bewust ben dat de vrienden"  van De Gucht in extremis voor de nodige hul" zullen zorgen. Hyeana's beschermen elkaar!

Senior

De toekomst van den Aentwaerpenér

Azek in Beurgerhout commisjes goan doeng
In de veur- of in den achternoeng
Dan zienek veul van die gekamoefleerde vrauwe
die van hunne vent die vodden moete aen auwe
Vantijd met troales veur hun oege of spleete
kvroag ma af hoe da ge kunt weete
watter achter die sjal zit of achter die rokke
een oud wijf of e joenk mokke?
en kvroag ma af of da na een slimme is of een stoeme trieng
of da ze misschienst zo lilek is da ge ze nie meugt zieng
Oep iederen hoek van de stroat stoat er ne moskee
en binne een joar of tieng goan we mé hun mee
en as ze dan van ze leeve goan fusioneire
goan die van den islam wel iet probeire en... den Antwaerpenér deporteire
Dan steeke z'ons in eu groet reservoat
rongdomrond ielegans omringt mé pinnekesdroad
veur nen Antwaerpenér te zieng godde goe moete betoale
Binnen véfting joar hebbewet on ons goare.

(dank aan Rudolf en Anne)

Nederlandse vertaling op vraag te bekomen bij de redactie van Angeltjes.

De Paarse coalitie in Gent (SP-a, Open-VLD en Pro-Gent) werd een jaar voor de verkiezingen van oktober 2011 opgezegd door de socialisten die samen met de milieu-hogepriesters van Groen! in zee zullen gaan.

In tegenstelling tot Antwerpen, dat ononderbroken gedurende 70 jaar socialistische burgemeesters heeft gekend, werd Gent zowel door  liberale, socialistische  als christen-democratische burgemeesters bestuurd. Samen het lijstje overlopen van 1940 tot nu :

1941-1944 Hendrik Elias, oorlogsburgemeester VNV
1944-1946 Edward Anseele jr., socialist
1946-1952 Emile Claeys, katholiek
1952-1958 Laurent Merchiers, liberaal
1958-1970 Emile Claeys, katholiek
1971-1976 Geeraard Van Den Daele, katholiek
1977-1982 Placide De Paepe, christendemocraat
1983-1988 Jacques Monsaert, christendemocraat
1989-1994 Gilbert Temmerman, socialist
1995-2006 Frank Beke, socialist
2007-heden Daniël Termont, socialist

De unieke Pacificatiezaal in het Gentse stadhuis

De huidige gemeenteraad

De verdeling van de huidige 51 gemeenteraadszetels is als volgt :  de meerderheid wordt gevormd door 15 socialisten, 11 liberalen en 2 Pro-Gent (begonnen als VU, via Spirit tot Pro-Gent, met steeds dezelfde beroepsschepen Lieven Decaluwé, de broer van acteur Jo). Vervolgens de oppositie, bestaande uit  : 9 VB (intussen opgesplitst in twee fracties, die opvallen door de lichtheid van hun bestaan), CD&V : 6, Groen : 6, N-VA : 1 en dan nog een Onafhankelijke, Isabelle de Clercq die in 2009 haar CD&V-zetel eigenhandig vertimmerde in een LDD-stoeltje, dat inmiddels een neutraal Onafhankelijk zitje werd. Wie weet waar Isabelle politiek wil eindigen ? Misschien bij de N-VA ?

Haar onvrede  had te maken met de interne keuken van de katholieken en de plotse komst van de VRT-Turk Yüksel die in het Vlaams Parlement werd geparachuteerd.  Deze man is niet bepaald een groot licht en in zijn geval kan je zelfs niet optimistisch zeggen : het zal wel beteren. Om het luidruchtige extreem-linkse zootje dat de vurige stad Gent onterecht soms haar reputatie van intolerantie bezorgt, te plezieren, zal ik de communist Bertold Brecht citeren : de ene gaat in het donker, de andere gaat in het licht, maar men ziet slechts die in het licht gaat.  Zelfs als Yüksel onder een brandende lantaarnpaal staat, zie je hem nog niet.

Recent kwam hij even in het nieuws toen bleek dat Steven de Smet, Hoofdcommissaris onder de Korpschef, gevoelige informatie zou doorgespeeld hebben aan Yüksel. Dat soort dingen past in het straatje van de Turkse christen-democraat. Voor de rest geen kwaad woord over de man, maar evenmin een goed.

Door het maatschappelijk CD&V-draagvlak gezakt

De CD&V heeft in de Arteveldestad al enkele malen geprobeerd interessante poorters binnen te halen, om de vergane CVP-glorie terug te winnen. Telkens zonder succes. De laatste poging, door Yves Leterme himself in mekaar gezet, de Blijde Intrede van Volvo-baas Peter Leyman, was een fiasco zonder weerga in 2007.  De lichtjes naiëve Leyman beweerde onder de indruk te zijn van het breed maatschappelijke draagvlak van de partij. Zes maanden later stapte hij op als CD&V Kamerlid. Hij was door het maatschappelijk draagvlak gezakt.

Sas, de Gentse Poulidor. Catharina, de onbesprokene

De paarse coalitie heeft altijd een socialistisch overwicht gekend, door de persoon van de burgemeester en de weinig boeiende inbreng van de liberalen. Sas van Rouveroij, de Gentse Poulidor om het bij de wielrennerij te zoeken, was nooit echt een slechte schepen maar dat hij zich in 2001 liet afschepen met het lichte departement van cultuur hebben wij nooit begrepen. Wij kijken absoluut niet neer op cultuur, wel integendeel maar op het niveau van een stad met 250.000 inwoners, ingeperkte en vastliggende budgetten en geen denderende visie, biedt dit departement weinig kansen op profilering. In 2007 promoveerde hij met de haven, maar hij verliet het schepencollege voor het Vlaams Parlement. Het zal ook niet met figuren als Matthias de Clercq zijn (tot hiertoe enkel de kleinzoon van) of godbetert, Catharina Segers, de ambtenaar van burgerlijke stand dat de Gentenaars enthousiast liberaal zullen worden ; hoffelijkheid legt ons voor nadere politieke omschrijvingen inzake Catherina, het zwijgen op.

Verboden Groen! te lachen

Groen ! heeft het tot hiertoe behoorlijk goed gedaan bij de Gentse kiezers van de linkerzijde.  Het is  de partij van extreem-linkse dromers en democraten van het zevende knoopsgat, maar zeg het ze niet, want je wordt uit hun boomhut gezwierd en niet voor de lol, want zelfs groen lachen ist verboten. Sinds de sp-a,  de milieu-fundamentalisten op sleeptouw heeft genomen en een mogelijke meerderheid wenkt,  is kopman Filip Watteeuw (Groen fractievoorzitter in het Vlaams parlement) op zoek naar een bakje charisma.

Eric Goeman en Tafelspringer Termont 

  Fanatieke communisten, genre Eric Goeman en zijn handvolletje meelopers dromen van de Sovjetstadstaat Gent. Plannen worden gesmeed om nieuwe Rode Prijzen uit te reiken en medailles aan steeds dezelfde Kameraden uit het Rode Paradijs, want verder reikt de inspiratie niet bij deze jammere vergissingen van Moeder Natuur.

Siegfrieds onderbroeken

N-VA telt momenteel 1 raadslid, het Vlaamse parlementslid Helga Stevens.  De lijst zal in 2012 geleid worden door de logepriester van de VRT, Siegfried Bracke. Hij gaat niet voor de burgemeesterssjerp, zegt hij maar hij wordt wel opgejaagd door de politie van Gent, omdat er twijfel bestond over zijn woonplaats. Zelfs de onderbroeken van Siegfried maakten deel uit van zijn campagne. Deze onbetrouwbare figuur deinst niet terug voor plat opportunisme. Ik mag de man niet met zijn slijmerig gedoe en zijn vals karakter. Bracke zal ongetwijfeld meegenieten van de volksgunst die momenteel gecharmeerd is door de flegmatieke one-linerspecialist De Wever. 

Het engagement van de socialisten om samen met Groen! op te trekken, jaagt Open-VLD, CD&V en N-VA in mekaars armen. Zulk een coalitie behoort beslist tot de mogelijkheden. 

Vlaams Belang

Tenslotte blijft er het drama van Vlaams Belang, eens een factor van écht belang in de Arteveldestad.  Francis Van den Eynde heeft steeds meegesurft op de goede golven van de partij die hem alles gegund heeft, alhoewel Gent steeds een ietsje minder presteerde dan de rest van Vlaanderen.  Toen het Vlaams Blok in 2000 met 11 zetels het Gentse stadhuis binnentrok en in 2006 er nog 9 overbleven, was het merkwaardig vast te stellen, dat deze grote fractie nauwelijks van zich liet horen. Op de traditionele oppositiegeluiden na, van "wij zijn er tegen, omdat het moet". 

Het goed-samenwerkende duo Deckmyn en Veys.

Steeds correct aanwezig en vertegenwoordigd op alle stedelijke initiatieven, maar inhoudelijk werden er geen potten gebroken. Tot die stille fractie in tweeën scheurde : Vlaams Belang bleef met 4 leden trouw in de partij en de overige 5 stillen verenigden zich in een Belfortgroep.  In plaats van Klokke Roeland te bespelen, kozen deze dissidenten voor het emo-gepiep van een Europese zeteldief.  Het zal de Gentse bevolking worst wezen, deze onbegrijpelijke tweestrijd van lieden die nauwelijks bekend zijn en wier visie op het stedelijk beleid niet verder reikt dan het klassieke njet.

Deckmyn & Veys : Gents' hoop in bange dagen

Er is nochtans een kentering aan de gang die het huidige negativisme kan ombuigen. De twee dynamische volksvertegenwoordigers, Johan Deckmyn in het Vlaams parlement en de kwieke Tanguy Veys in de federale Kamer, zijn hard bezig een degelijk programma op poten te zetten voor hun stad, dat van  Vlaams Belang een duidelijke visiepartij maakt. 

Gent wordt als nooit tevoren geteisterd door tafelschuimers en gelukzoekers uit Roemenië en Bulgarije, naast de grote kolonie Turken die dagelijks aangroeit. Op een sporadische en opportunistische noodkreet na van de tafelspringende burgemeester Termont, is voor de officiële  Gentse gemeenschap de vreemdelingenproblematiek onbesproken materie. Kritiek, of de simpele waarheid worden direct gebrandmerkt als racisme. De jarenlange linkse beïnvloeding heeft wel degelijk zijn sporen nagelaten bij de man en de vrouw in de straat. Maar intussen stijgt de onvrede met de invasie die aan de gang is en die deze mooie stad ontsiert, beschadigt en financieel wurgt.

Meer dan ooit is er nood aan een politieke partij die met een duidelijk positief programma  voor de eigen bevolking naar de kiezers stapt.  Het bezoek dat Deckmyn en Veys aan de Turkse regio brachten, waar vele inwoners van naar Gent afzakken, was een schot in de roos. De kansen voor Vlaams Belang om de dode jaren achter zich te laten,  liggen open. Wij wensen de dames en heren veel inspiratie toe : er valt veel goed te maken.

Ray

Schuld op 30 november 2011

Federale staat

€ 361 948 470 925

De Duitse klassieke tenor Jonas Kaufmann heeft een sponsoringsovereenkomst gesloten met BMW en dan krijg je dergelijke prettige video's waarin beide grote namen zich met mekaar verbinden.Wij kijken ook uit naar zo'n sponsor die zijn naam met de onze verbindt. Suggesties ?  Neen, NIET met de DOR (Dienst Openbare Reiniging).

Ray