De meerderheid keurde dinsdagavond  de beleidsnota van Justitieministerin Annemie Turtelbaum (Open Vld) goed. 

Voor de stemming had Bert Schoofs betreurd dat de voorwaardelijke invrijheidsstelling niet verstrengd wordt voor veelplegers, maar alleen voor criminelen die een straf van dertig jaar of meer hebben gekregen. Hij herhaalde zijn idee om gevangenisboten aan te kopen om de overbevolking tegen te gaan. Hij vroeg Turtelbaum verder om de Moslimexecutieve af te schaffen, vond de nota-Turtelbaum "de kortste en zwakste nota uit zijn hele carrière", maar "gaf de minister toch nog krediet omdat ze een frisse kijk heeft en bewezen heeft krachtdadig te kunnen optreden." Die stelling ontlokte enige ah's en oh's bij Turtelboom.

Schoofs heeft weer eens bewezen dat VB-kamerleden hun dossiers kennen en weten waar zij over praten.  Dat is de hoop van velen in Vlaanderen :  Republikeinen die standvastig en met kennis van zaken  blijven opkomen voor een ander beleid.

Bron : Vandaag.be

Ontwerp Studio Rony

Een mooi berichtje in de krant van 28 december 2011 : ‘Rusland sluit gasdeal met Turkije’. Fijn, zult u zeggen. Nee, niet fijn. Het betreft hier een megasucces voor president Poetin. En een forse tegenvaller voor Europa.

Een mooie plek om dit verhaal te beginnen is het kantoor van Vagit Alekperov, hoog boven de straten van Moskou. Het heeft een nogal ernstige uitstraling, een beetje Duits, een beetje Scandinavisch. Veel blank hout, maar ook donkerrood leer. Aan de muur hangt een enorme wereldkaart met daarop lampjes die alle investeringen van Alekperov markeren. En dat zijn er nogal wat.

 Vagit Alekperov (l) en Vladimir Poetin (r)

 Aan een andere muur, die achter het titanium bureau van de baas, hangt de tweehoofdige adelaar van de Russische republiek. Op het bureau zelf ligt geen papiertje verkeerd. Het zou zomaar het kantoor van een generaal of een politicus kunnen zijn. Peter Maass, een Amerikaanse journalist, is een van de weinigen die er zijn geweest en hij schrijft er smakelijk over in zijn boek Crude World.

Dat gaat over olie, en wie in Rusland ‘olie’ zegt, komt onvermijdelijk uit bij Alekperov. Deze 61-jarige Rus, geboren in Azerbeidzjan, staat aan het hoofd van Lukoil, de tweede olie- en gasmaatschappij van het land én een van de grootste ter wereld. Zijn persoonlijk vermogen wordt door het zakenblad Forbes geschat op bijna 11 miljard euro.

Dit is dus een man die voor niemand hoeft te buigen. Dit is de man die tijdens haperende olie-onderhandelingen in Kazachstan de president van dat land een zakenvliegtuig van vijftien miljoen cadeau doet, er openlijk bijzegt dat ‘gratis’ niet bestaat en vervolgens een goede deal sluit. Dit is ook de man die op zijn titanium bureau maar één foto heeft staan. Niet van zijn lieve moeder, maar van Vladimir Poetin.

Dat was olie en Poetin.

Alexander Medvedev van Gazprom

Er is ook gas en Poetin.

Het grootste gasbedrijf ter wereld heet Gazprom. Ook dit hoofdkantoor staat in Moskou (nog even, overigens), net als dat van Lukoil. Het is een enorm gebouw aan de Nametkina-straat (nummer 16).

Een van de belangrijke mannen van Gazprom is Alexander Medvedev. Wie hem vraagt naar de bemoeienis van het Kremlin met zijn bedrijf, zoals gebeurde tijdens een presentatie in Sint-Petersburg in 2007, krijgt het volgende antwoord: ‘Wij krijgen echt niet elk uur een telefoontje van het Kremlin. Wij krijgen nooit een telefoontje.’ Of zoals hij later zei: ‘Een sterk Gazprom is goed voor de wereld’.

Maar wie Vladimir Poetin vraagt naar Gazprom, hoort iets heel anders. Die noemt het gasbedrijf het ‘heiligste aller heiligdommen’, zoals Ruslandkenner Marshall Goldman optekent in zijn boek Oilopoly – Putin, power and the rise of the new Russia. En in een toespraak tot het parlement gaf Poetin zichzelf uitgebreid de credits voor de enorme opmars van Gazprom. Het betrof hier namelijk geen toeval, maar ‘een zorgvuldig geplande actie van de staat’. Hoewel ook de lage olieprijzen hun steentje hadden bijgedragen, was de huidige premier ietsje eerlijker dan de vicevoorzitter van de raad van bestuur. Russische grappenmakers noemen hun land niet voor niets Gazpromistan, schrijft Goldman. En hun leider niet voor niets Gazpoetin, een woordspeling op de Russische invloedrijke monnik Raspoetin.

Dan is er Rusland en Poetin.

Daar kunnen we kort over zijn. Er is in Rusland maar één iemand de baas en dat is Vladimir Vladimirovitsj Poetin. Hij werd in 2000 voor het eerst president, vier jaar later werd hij herkozen, nu is hij premier en het moet wel heel erg raar lopen wil hij dit jaar niet opnieuw president worden. Rusland is Poetin en Poetin is Rusland. Vroeger zou zo iemand een tsaar hebben geheten.

Poetins macht rust grofweg op twee pijlers: totale controle over de veiligheidsdienst FSB (waarvoor hij vroeger spion was in Oost-Duitsland) en totale controle over de nationale hulpbronnen. De eerste pijler is een verhaal apart, de tweede maakt hem tot een van de groten der aarde.

Het is heel simpel: iedereen heeft olie, gas en kolen nodig, Rusland heeft dat allemaal in overvloed en Poetin zit als een bok op de haverkist. Het is een goudmijn. Er waren nog nooit zoveel Russische miljonairs en miljardairs als nu. En dat hebben ze allemaal te danken aan Poetin, die ze ongebreideld geld laat verdienen. Onder één voorwaarde: gehoorzaamheid. Zij die afwijken, zoals Mikhail Khodorkovski, kunnen hun vrijheid en geld inleveren. Khodorkovski werd in de jaren negentig schatrijk door zijn maffia-achtige inpalming van staatsoliebedrijf Yukos. Toen hij later tegen de afspraken in politieke ambities ontwikkelde, sloeg Poetin toe. Khodorkovski zit al bijna tien jaar vast in Siberië.

En er is de rest van de wereld en Poetin.

Even wat droge gegevens over olie. Er zijn maar zeven landen in de wereld die meer olie hebben dan Rusland, maar belangrijker nog: er is geen enkel land dat meer ruwe olie produceert. Zelfs Saoedi-Arabië niet.

Een kwart van die olie is voor eigen gebruik, de rest wordt geëxporteerd. Een heel klein beetje daarvan gaat naar Australië (0,3%), Afrika (0,7%) en Noord- en Zuid-Amerika (6%). Iets meer gaat naar Azië (12%). De bulk, zo’n 81%, gaat naar Europa, en daarvan weer het grootste gedeelte naar Duitsland en Nederland. Sterker: Rusland voorziet in eenderde van onze totale behoefte en is daarmee onze belangrijkste olieleverancier. Belangrijk detail (1): de pijplijnen waardoor al die olie wordt getransporteerd zijn in handen van het staatsbedrijf Transneft.

De grootste oliemaatschappij is Rosneft, ook van de staat. De baas van Rosneft was tot voor kort Igor Sechin; dezelfde Igor Sechin die vicepremier is van Poetin en een verleden heeft in de geheime dienst.

Als het gaat om gas, is de Russische dominantie nog duidelijker. Het land is op dit moment de op één na grootste producent van gas (na Amerika) én de grootste exporteur. Onder de eindeloze vlaktes van Siberië liggen ook nog eens de grootste gasvoorraden van de wereld. Een kwart van al dat gas gaat naar Europa. Niet naar Nederland, want wij hebben zelf genoeg. Wel naar landen als Estland, Finland, Letland en Litouwen, die al (!) hun gas uit Rusland krijgen. Nu gaat dat niet om overdreven grote hoeveelheden; die gaan naar grootverbruikers als Duitsland en Italië. Berlijn haalt bijvoorbeeld meer dan eenderde van zijn gasbehoefte uit Rusland.

Belangrijk detail (2): bijna al het gas wordt geproduceerd door Gazprom, een staatsbedrijf. Dat heeft ook het wettelijk monopolie op de export. In 2000 werd ene Dmitri Medvedev president van de raad van bestuur van Gazprom. Dat is dezelfde Dmitri Medvedev die nu president is van Rusland.

Al dat gas en al die olie stromen door enorme pijpleidingen Rusland uit. Om een beeld te krijgen: de olieleiding Druzhba (Vriendschap) is bijna 4.000 kilometer lang. De belangrijkste gasleidingen, die naar de grote afnemers in Europa, lopen door Wit-Rusland en Oekraïne. Daar is altijd rumoer over. Wit-Rusland en Oekraïne denken op gezette tijden dat ze een lagere gasprijs kunnen afdwingen door te dreigen met een blokkade. Als Moskou niet met een mooie korting komt, draaien Minsk en Kiev de kraan dicht, waardoor Europa geen gas krijgt, waardoor Moskou enorm veel geld misloopt.

Vladimir Poetin heeft daar twee oplossingen voor bedacht.

Eén: hij draait gewoon zelf de kraan dicht, waardoor niet alleen Wit-Rusland en Oekraïne, maar ook Europa geen gas meer krijgen. In deze gasoorlogen trekt Poetin altijd aan het langste eind (iedereen heeft gas nodig), maar het is veel gedoe elke keer.

Twee: hij legt gewoon nieuwe pijpleidingen om Oekraïne en Wit-Rusland heen. De eerste daarvan is Nord Stream, die voor een deel eind vorig jaar in gebruik is genomen. Deze loopt van het Russische Vyborg over de bodem van de Baltische Zee naar Greifswald in Duitsland.

Belangrijk detail (3): toen Gerhard Schröder nog bondskanselier van Duitsland was, deed hij er alles aan om Nord Stream mogelijk te maken. Meteen na zijn aftreden werd Schröder voorzitter van de raad van bestuur van Nord Stream AG.

De tweede pijplijn is South Stream, die pas klaar is in 2015. Deze begint in Beregovaya, gaat dan over de bodem van de Zwarte Zee en splitst zich in Bulgarije. Het ene deel gaat naar het noorden, richting Servië en Hongarije, het andere deel gaat via Albanië naar Italië. In de Albanese stad Berat kwamen we dit najaar een team van onderzoekers tegen dat de milieueffecten van de pijplijn aan het bestuderen was. Ze waren nog maar net begonnen, maar de teamleider wist al opgetogen te melden dat er weinig problemen waren.

De Europese Unie had natuurlijk allang in de gaten dat ze zo wel heel erg afhankelijk werd van het Russische gas (en olie). Wat gebeurt er bijvoorbeeld als de productie stokt door technische mankementen (in Rusland geen verrassende gebeurtenis)? Of als de gasprijs ineens enorm stijgt? Of als Poetin uit politieke overwegingen besluit Europa de duimschroeven wat aan te draaien?

Brussel besloot daarom in 2002 tot het Nabucco-project. Dit is een pijplijn die aardgas uit de landen rond de Kaspische Zee via de Kaukasus en Turkije naar Oostenrijk moet vervoeren. Vandaaruit zou het verder verdeeld moeten worden.

‘Zou’, want het project stokt een beetje. Ondanks de miljarden die er al in geïnvesteerd zijn, is Nabucco er nog niet in geslaagd voldoende leveranciers te vinden. Dat komt doordat Poetin, die de bui natuurlijk allang heeft zien hangen, lucratieve langetermijncontracten heeft afgesloten met landen rond de Kaspische Zee. En het komt ook doordat Poetin de eenheid van de EU breekt door zaken te doen met de afzonderlijke lidstaten (met Hongarije, maar ook met Oostenrijk en Italië).

Die gasdeal met Turkije van 28 december 2011 is ook een mooi voorbeeld. Turkije is deelnemer aan het Nabucco-project, maar laat Gazprom nu een leiding aanleggen door de Turkse economische zone in de Zwarte Zee. Alexei Miller, de CEO van Gazprom, plaatste voor de gelegenheid een blij bericht op de site van zijn bedrijf: ‘Ik wil iedereen die betrokken is bij het South Stream-project feliciteren met het verkrijgen van de bouwvergunning van Turkije. Dit is een leuk cadeautje voor het nieuwe jaar.’ Zijn lachende gezicht spreekt boekdelen. Dit is een megadeal.

Toen de Turkse minister van Energie Taner Yildiz bij de ondertekening van het contract de hand schudde van de Russische vicepremier Igor Sechin, stond er op de achtergrond iemand trots en beleefd te applaudisseren : Vladimir Poetin.

http://www.depers.nl/buitenland/622441/Alle-macht-aan-Gazpoetin.html

Patrick Janssens en Bart De Wever hebben alleszins één ding gemeen. Dat De Wever een groot liefhebber van de Romeinen en Latijn is, was al langer bekend. Bij Janssens is dat minder bekend. Maar bij Janssens is het vooral één aspect van de oude Romeinen dat hij hoog in het vaandel voert, nl. het Brood en Spelen.

Gisteren sloot ‘De Winter van Antwerpen’ af met de traditionele gratis nieuwjaarsreceptie op de Grote Markt. Daar konden naar verluidt enkele duizenden mensen zich te goed doen aan gratis drank en eten en kreeg elke aanwezige ook een geschenk, een muts of een baret, uiteraard met de stralende A. Wat de kostprijs van dit alles is, kon de aanwezigen niet deren. Kortom, iedereen gelukkig met het bestuur van A. Maar is dat wel zo?

Het zijn immers niet de 10.000 aanwezigen die dit feest betalen. Maar wel alle 500.000 Antwerpenaren die getroffen worden door tientallen taksen en belastingen die onze stad rijk is. Daarom interesseert die kostprijs van die Winterevenementen mij wel. Ik zal dit dan ook opvragen bij de burgemeester. En dan gaat het niet over een verzuurde vraag van een oppositielid die de festiviteiten van het college niet gunt. Maar ik ben nogal een ‘quid pro quo’-persoon. Van mij mag het college en Janssens gerust feestjes geven als de stad behoorlijk bestuurd wordt én als er daar budgettaire marges voor zijn. Maar dat is niet het geval. De begroting moet ondermeer door de zware tekorten van het OCMW en de economische crisis binnenkort herbeken worden.

En heeft Antwerpen reden tot vieren? Er heerst in Antwerpen een schrijnende armoede bij een groot deel van de bevolking. De stad krijgt evenmin de criminaliteit onder controle. De drugsoverlast in ’t stad is enorm. Of wat te denken van de recente brandstichting in Hoboken en de terreur van bepaalde groepen vreemdelingen tegen mensen van het eigen volk om ze uit bepaalde wijken weg te pesten. Ook van een inhaalbeweging in het onderhoud en het herstel van de straten en pleinen, merk ik weinig. En zo kan ik mij hele blog vullen met problemen die een dringende aanpak vergen.

Dergelijke dure feesten (het nieuwjaarsvuurwerk alleen al kostte meer dan 30.000 euro) zijn op zijn minst ongepast. Ze dienen enkel om bepaalde groepen mild en zelfs tevreden te stemmen over het huidige bestuur. Kortom, het is een soort langgerekte verkiezingscampagne die Janssens en co nu al bijna zes jaar voeren. En daarvoor betalen de Antwerpenaren geen belastingen. De Antwerpenaar betaalt belastingen voor een veilige stad, een propere stad, een stad met goed aangelegde en veilige straten,… Kortom, geen vals gevoel van welbehagen, maar een degelijk en deugdelijk bestuur. Daar gaat het om.

Wim Wienen Vlaams volksvertegenewoordiger & Gemeenteraadslid Antwerpen

http://www.wimwienen.be/

Er viel in 2011 een opvallende aantrekkingskracht tussen Romavrouwen, met de Bulgaarse nationaliteit, en Egyptische casanova’s vast te stellen sinds de Arabische lente. 

Bij de Bulgaarse ambassade in Egypte konden ze een merkwaardige stijging van visumaanvragen wegens gezinshereniging noteren.  Men vermoedt dat de explosieve toename van huwelijken niet toe te schrijven is aan verdwaalde pijlen van cupido, maar wel aan een organisatie, die Romabruiden exporteert naar Egypte om via een schijnhuwelijk de weg naar Bulgarije – en uiteindelijk de EU – mogelijk te maken voor de bruidegommen. 

Alle aanvragen werden ingediend door mannen uit een zelfde dorp, Gabria, 50 km ten NO van Caïro.  De bruidjes werden door twee mannen – zakenlui – geïmporteerd: één is een Bulgaar van middelbare leeftijd en de andere een Libiër, die in Bulgarije woont.  Volgens officiële cijfers werden er tegen eind 2011 meer dan 30 aanvragen ingediend omwille van een huwelijk met een Bulgaarse.  De verdachte huwelijken vonden allemaal binnen een heel korte tijdsspanne plaats.

De bruiden, met een leeftijd tussen 20 en 45 en afkomstig uit verschillende regio’s, werden met een bus naar Istanboel gebracht: daar stapten ze in het vliegtuig naar Caïro.  Buiten het snoepreisje, kregen de trouwwillige vrouwen € 500 beloofd in ruil voor hun getuigenis dat ze wel degelijk in Egypte getrouwd waren.  De korte huwelijksceremonie – voor zover die überhaupt plaats gevonden had –  gebeurde volgens de moslimtradities in aanwezigheid van een hodja en drie getuigen. 

Bulgaarse instanties bevestigen dat de betrokken vrouwen nooit een fictief huwelijk afgesloten hebben in Egypte, maar dat ze dit slechts beweerd hebben.  Ze zijn de gewillige medewerksters in een doorsluisoperatie van illegale immigranten via Bulgarije.  De consulaire diensten van de Bulgaarse ambassade zal alle voorgelegde documenten grondig nakijken maar kan er niet vanuit gaan dat elke aanvraag op fraude berust.  Het Bulgaarse Ministerie van Buitenlandse Zaken beslist of er al dan niet een visum uitgereikt wordt. 

Floriaan Terbeke
Bron: www.novinite.com

Ministers, een ras apart

Pak nu die ministers, bv Turtelbaum, gisteren nog op Binnelandse Zaken, vandaag op justitie.  Ik zie dat zo :  om 5 uur sluit ik mijn slagerij en morgenvroeg doe ik open als bakker.  Allo kroket

Referee

*****

! (uitroepteken) weg
 
Geachte redactie.

Eindelijk nog eens leuk nieuws uit het poco-wereldje.
De partij van de boomhangers hangt zijn ! aan de wilgen.Zou dit het omen zijn dat de rest ook volgt ?

Senior 

NvdR Angeltjes : Proficiat voor Groen.  Angeltjes vecht al geruime tijd tegen overbodige leestekens bij zijn geachte reageerders. Het zijn niet enkel de overbodige uitroeptekens (!!!) , aanhalingstekens (" - "), opschortingstekens (de fameuze ... ) of het woud van vraagtekens ( ???) . De tekst op zich moet sterk en duidelijk genoeg zijn om hem niet op te smukken met deze leestekens, die de aandacht afleiden. Angeltjes volgt het goede voorbeeld (voor één keer) van Groen.

*****

Verslaafd

De ene verslaafde is blijkbaar de andere niet bij N-VA. Vraag maar eens aan Kim.

Maurice

*****

Belgie is zoals een ongeneeslijk zieke patiënt die zijn lot heeft aanvaard en wacht op het onvermijdelijke.

Multicultureel heeft plaatsgemaakt voor het Multicrimineel. Onze beleidsmensen met in het bijzonder de "correcten" en trouwe aanhangers van de Europese richtlijnen hebben er voor gezorgd dat onze beschaving over haar hoogtepunt heen is , het gaat nu in vrije val, de afgrond in.

Er zijn geen lessen getrokken uit het verleden. Tafelschuimers, avonturiers, gangsters e.d. blijven toestromen in Europa en België. De enigste parij met de politieke gave de toekomst te voorspellen, werd in de hoek geduwd met ezelsoren, belachelijk gemaakt en vernederd. 

Wij moeten beschaafd blijven en onze eigen cultuur en identiteit verloochenen. Wat ons rest, is onze gal uitspuwen, kritiek leveren , stoom aflaten in een reactie op publicaties van Angeltjes.

René

*****

Fascisme-verhalen op maat geknipt en op bestelling

De eeuwige terugkeer van de valse beschuldiging. Al is de leugen nog zo snel… Een reactie op het onderzoek “Prototypical Fascism in Contemporary Dutch Politics” Een student in Groningen heeft de scriptie van Henk Bovekerk gelezen en komt tot de conclusie: het is een poco pamflet zonder waarde. Mooi geschreven, helder en vakkundig geredeneerd, maar inhoudelijk totale onzin. De hele scriptie is gebaseerd op eigen aannames en brakke definities van wat fascisme is en Bovekerk heeft zijn scriptie zo geschreven dat de PVV daar mooi binnen valt.Er zijn hier te lande ook tientallen publicaties over Vlaams Belang/blok geschreven die met permissie kutverhalen zijn. Zij krijgen er wel geen hoge punten voor maar worden niet weerlegd en doen nog de ronde. http://victorvandersterren.blogspot.com/2012/01/de-eeuwige-terugkeer-van-de-valse.html

Stradi

*****

Goed nieuws en slecht nieuws.

Het goede nieuws is het feit dat de BBI beschikt over de bankgegevens van Napoleon De Gucht. Niet dat de keizer himself deze stukken vrijwillig heeft overgedragen maar wel de banken waar het keizerlijke echtpaar rekeningen bezit.

Het beroep dat de blauwe excellentie had ingesteld is dus blijkbaar een maat voor niets geweest. De BBI kan beginnen te speurneuzen en de kroon van de keizer "ontbloten".

Barslecht nieuws komt er van het tafelschuimersfront waar blijkt dat we qua  kordaat en efficiënt beleid in de aap gelogeerd zijn. De blauwe staatssecretaresse die de bevoegdheid toebedeeld kreeg over migratie en asiel  blijkt over geen al te beste kennis van zaken te beschikken. Het is dan ook te verwachten dat dit varkentje nog lang niet aan een grondige wasbeurt toe is, temeer daar Maggie De Block nauw zal samenwerken met de linkse Monica De Coninck, gewezen voorzitster van het OCMW in de stad van Allah.

Over de massale medische fraude die welig tiert onder de tafelschuimers om hier aan een leefloon te geraken, zijn nog geen maatregelen bekend. Of die er ooit  komen, is zelfs niet zeker.

Maggie de huisarts en ex-OCMW bazin (licenciate moraalwetenschappen)  moeten gaan snoeien in deze wildgroei.

Ondertussen komen de zwaar zieke prachtmensen hier verder binnenwaaien waar ze de nodige papieren van malafide dokters verkrijgen (tegen betaling) om hun recht op een leefloon te verziveren. Dok maar verder jullie laatste centjes af, lieve naievelingen i.p.v.  massaal op straat te komen en deze waanzin kordaat af te wijzen.

De mannetjes en vrouwtjes uit de prachtlanden wrijven zich lekker in de handen : verzorgd worden (als het al nodig is) èn centjes krijgen zonder één klap te moeten uitvoeren.

mvg - Senior

*****

Wij doen allemaal mee.

De koning gaat mee besparen, hij laat zich invriezen. Vlaamse regering gaat inleveren, Di Rupo ontkent de loonsverhoging en bevestigt besparingen op de pree van zijn hardwerkende lotgenoten. Wie gelooft die mensen niet ?

René

*****

Subsidies voor Guynokkio

Als de subsidies naar het monument gaan en niet naar de eigenaar dan kan en moet bij een latere verkoop, wanneer ook, het geld worden teruggevorderd, vermeerderd met de meerwaarden en de intresten.

Indien dit niet het geval is, dan steekt Guynokkio de subsidies en meerwaarden allemaal in zijn zak. Ze zijn niet bijster slim de linkse verkozenen. Of juist wel en heel geslepen, zoals we dat van alle regimepolitici en linkse dieven gewoon zijn. Graag ook een BBI onderzoek naar de inkomsten van de Gentse molenwieker met uitpluizen van al zijn bankrekeningen, zoals bij De Gucht Karel.

Antoine Griffon

*****

Geen kranten maar 't Pallieterke kopen

In navolging van Jade zou ik zeggen, koop geen kranten meer maar koopt elke week 't Pallieterke, het is een noodzaak

Roger van het Craeyenest 

*****

Delegatie van de stad Gent bezoekt de partnerstad Mangaung

Op 25.08.2011 reageerde ik  als volgt op Gent blogt :  

Ik blijf trouwens bij mijn mening dat het jammer is dat de stad Gent bij dit Noord-Zuidpartnerschap met Mangaung alleen Engels gebruikt en de internationale benaming van de stad nl.Bloemfontein volledig negeert.

Bij het wereldkampioenschap Voetbal vorig jaar gebruikte de Fifa trouwens de Afrikaanse benaming Bloemfontein wanneer gespeeld werd op het terrein van Celtic Bloemfontein.

Vandaag lees ik in De Gentenaar-Het Nieuwsblad van 9.01.12 dat het ANC dit weekeind zijn 100.jarig jubileum vierde in een voetbalstadion. Er wordt daarbij niet verduidelijkt in welke stad.

In het VRT- Journaal van zondagavond wist de nieuwslezer wel te melden dat deze gebeurtenis plaats had in BLOEMFONTEIN. De opgelegde nieuwe benaming MANGAUNG werd niet geciteerd.Het vol gestroomde voetbalstadion behoort trouwens toe aan de populaire voetbalploeg Celtic Bloemfontein.

De Noord-Zuidwerking van de partnerstad Gent verdient m.i. een blaam door in al haar contacten met deze evenwaardige partnerstad de aloude en wereldwijd  bekende mooie naam Bloemfontein zorgvuldig te weren en enkel te verwijzen naar de nog steeds weinig gekende benaming Mangaung.

Hopelijk zal onze burgervader bij zijn eerstvolgend bezoek aan Mangaung in Zuid-Afrika de Afrikaanse benaming Bloemfontein eindelijk in ere herstellen. De VRT-nieuwsredactie kan er dan opnieuw een nieuwsitem aan weiden

Reactie van Jan De Moor  09-01-2012

Enkele brave en tamelijk simpele Vlaamse parlementsleden meenden voor enkele maanden het buskruit uitgevonden te hebben, toen zij voorstelden dat Vlaanderen gebaat zou zijn met een eigen Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding, een Vlaams Spionnencentrum.  De simpele duiven argumenteerden dat dit betuttelend organisme beter zou inspelen op de "Vlaamse mentaliteit" dan het belgische onding van Jozef de Witte. 

Een beetje discrimineren op zijn Vlaams en enkele beduimelde racistische mopjes toelaten zou direct een heel verschil maken.   LDD-professor Boudewijn Bouckaert behoorde tot de promotoren van dit initiatief. Het is niet voor niets dat de man er uit ziet als een veredelde versie van Professor Zonnebloem.

Dergelijke naïeve klap blijft echter niet onopgemerkt bij de Franstalige Heersers die minutieus de debatten en acties in het Vlaams Parlement volgen.  Vandaag reageert federale ministerin van Binnenlandse Zaken, Madame Milquet op de zweverige praatjes van de Vlaamse sukkels met hun eigen Vlaams spionnencentrumpje. En de Waals/Brusselse Furie legt een uitgebreide taakomschrijving op tafel voor het CGKR en nog veel meer dan dat :

* De cel antisemitisme van het Centrum voor Gelijkheid van kansen en Racismebestrijding (CGKR) krijgt meer personeel. Het CGKR wordt ook bevoegd voor discriminaties bij de de Lijn, de VDAB, het Vlaams onderwijs en de Vlaamse welzijnssector. Direct een greep op Vlaamse instellingen, zodat de fantasietjes van Bouckaert & C° naar de prullenmand worden verwezen. "We zullen laten zien wie de echte bazen zijn in het land B" fulmineert het donkere mens uit Brussel.

* Er komen een aantal instellingen bij.  Een nationaal orgaan dat - zoals het CGKR - bevoegd is voor discriminatie op grond van taal. Daarnaast komt er een commissie die bepaalt wat de rechten en plichten van een Belgische burger zijn en wat de basis is van onze democratie.

* Alle grote steden moeten een cel voor gedwongen en schijnhuwelijken krijgen. Die moet een sociaal onderzoek organiseren bij alle verdachte huwelijken (bv. leeftijdsverschil groter dan tien jaar of huwelijk in het buitenland). Gaat dit ook gelden voor gearrangeerde huwelijken bij de moslimgemeenschap ?  Natuurlijk niet, want die groep gebrainwashte kwezels mag niet gehinderd worden in zijn middeleeuwse gebruiken en handelingen.

* Verbale beledigingen zijn een prelude op later geweld en het zijn uitingen van een minderwaardige visie op de vrouw, zo zegt Milquet. Ze wil een wetsontwerp op het seksisme klaarstomen. Of dit een echte antiseksismewet wordt net zoals er nu een antiracismewet is, wilde haar kabinet gisteren niet zeggen.

* Milquet wil tijdelijke quota voor minderheidsgroepen bij aanwervingen in de privésector, maar hiervoor is ze eigenlijk niet bevoegd. Ze wil ook anonieme sollicitaties in de privésector veralgemenen bij de grote en middelgrote bedrijven.  Het ligt in de bedoeling dat bedrijven binnenkort hun vacatures voorleggen aan de staat, die de aan te werven kandidaat dropt bij het bedrijf in kwestie.  

* Er komt een Nationaal Commissaris voor de Strijd tegen het Partnergeweld en zowel 2013 als 2014 worden het jaar van de strijd tegen dit partnergeweld. Na 2014 mag er terug op los getroefd worden.

* De ongelijkheden bij adoptie door homo's en lesbiennes worden weggewerkt. Discriminatie van transgenders (mensen die van geslacht willen veranderen) komt uitdrukkelijk in de antidiscriminatiewet. Als Jos, Jozefien wil worden, zal de RSZ de operaties terugbetalen.

* Verder wil de minister een Nationaal Instituut voor de Rechten van de Mens oprichten, een Nationale Raad voor Roma en Woonwagenbewoners en zelfs een adviescommissie die ervoor moet zorgen dat in adviescommissies voldoende vrouwen zetelen. Ook komt er een werkgroep die in 2012 de antidiscriminatiewet moet evalueren.

Tot zover deze greep uit de verlanglijst van zwarte Lola. Dit soort vrouwen betekent een heus gevaar voor de gemeenschap.  Wij pleiten niet voor bewust onrecht of discriminatie, wel voor respect voor de ethiek en cultuur van onze gemeenschap. Madame wil overal kantoren oprichten met jobs voor regimeslaven die het leven van de gewone burger bespioneren. Madame wil een gedwee en gehoorzaam volk dat leeft volgens de richtlijnen van haar regime.

Waarom dient Madame Milquet haar diensten niet aan bij de nieuwe machtshebbers in Noord-Korea ?

Ray

De bijzondere belastingsinspectie heeft alle rekeninginformatie van Europees commissaris Karel De Gucht (Open Vld), waarnaar ze gevraagd had, in handen gekregen. Niet van De Gucht zelf, die zich daar tegen verzette, wel van de banken. Dat vernam een Coreliokrant uit goede bron. De banken zouden pas maandag akkoord zijn gegaan om mee te werken.

De rechter van eerste aanleg in Gent vond het eind 2011 niet noodzakelijk om het Grondwettelijk Hof te vragen of het wettelijk is om de rekeningen van De Gucht in te kijken. De Gucht ging tegen die beslissing in beroep, maar dat beroep werkt niet opschortend.

Als De Gucht uiteindelijk gelijk krijgt, zal de fiscus de gegevens niet mogen gebruiken waarover ze nu beschikt. De fiscus stelt zich vragen bij de wijze waarop De Gucht zijn vakantiedomein in Toscane gefinancierd heeft.

@ Vandaag.be

 Maarten Klaassen - de groene amsterdammer

De hoogleraar wil aan zijn college beginnen. Hij heeft een laptop in zijn hand kijk wat verongelijkt om zich heen: 'I'm searching for a stekkerdoos, have somebody seen it?' Dit is de Nederlandse universitaire onderwijspraktijk anno 2011. Toen minister van onderwijs Jo Ritzen eind jaren tachtig opriep Engels voertaal te maken aan de Nederlandse universiteiten kreeg hij nog een storm van verontwaardiging over zich heen. Inmiddels lijkt het erop dat het gebruik van Engels usual business is aan de Nederlandse universiteit.

Masteropleidingen zijn overwegend Engelstalig, alle universiteiten bieden bachelorvakken aan in het Engels en de Radboud Universiteit Nijmegen heeft onlangs twee en een half miljoen uitgetrokken om het hele onderwijs tweetalig te maken. De commissie Cultureel Verdrag Vlaanderen-Nederland (CVN) heeft in 2007 een inventariserend onderzoek uitgevoerd naar het Engels als onderwijstaal. De cijfers zijn onduidelijk en beleid varieert van faculteit tot faculteit. De kernvraag blijft onbeantwoord. Voor wie internationaliseren we eigenlijk ?

Thea van Kemenade, communicatie medewerker van de Radboud universiteit Nijmegen vat het heersende sentiment op de Nederlandse universiteiten samen: 'Ik wil het geen noodzakelijk kwaad noemen, helemaal niet, maar we moeten nu eenmaal meedoen aan de internationaliseringslag. Engels is, hoe je het ook wendt of keert, de wetenschappelijke taal van het westelijk halfrond. Wil je internationaal een beetje voor de dag komen dan moet je jezelf uit drukken in het Engels.'

De vraag blijft of het Engels altijd de voorkeur geniet boven het Nederlands. Vooral in het onderwijs. De beheersing van het Nederlands door scholieren en studenten is al jaren tanende en met name in de geesteswetenschappen wreekt zich dit. De legitimatie van deze wetenschappen berust voor een groot deel op de aansluiting bij het maatschappelijk debat. Bovendien is het de samenleving die het draagvlak moet vormen voor de wetenschap en in het Engels gaat dit niet.

In het reguliere hoger onderwijs zijn er in totaal ongeveer 47.000 buitenlandse studenten. Dit op een totale studentenpopulatie van 658.620. Aan de universiteiten komt ongeveer negen procent uit het buitenland, aan de hoge scholen is dit zesenhalf procent. Van alle studenten die uit het buitenland in Nederland studeren komt bijna de helft uit Duitsland, vierenveertig procent. In absolute aantallen staat Maastricht University met stip op een. De eerstvolgende universiteit in het lijstje is de TU Delft, op plaats zes. Voor de TU Delft is het totaal aantal buitenlandse studenten als percentage van de gehele studentenpopulatie veertien procent. De Universiteit van Amsterdam - de eerstvolgende reguliere universiteit op de lijst - herbergt zo'n zes procent aan studenten van over de grens, ongeveer 2000 van de ruim 32.000 studenten. Het marktaandeel van Nederland in de totale internationale studentenmarkt is volgens de laatste meting 1.3 procent. De internationaliseringslag is dus nog te overzien.

De Koninklijke Nederlandse Academie van Wetenschappen (KNAW) heeft ruim zeven jaar geleden al een rapport uitgebracht met de veelzeggende titel : Nederlands tenzij ... Hierin wordt het belang van een goede vaardigheid van het Nederlands voor de alfa- en gammawetenschappen benadrukt. De commissie onderkent echter het belang van het Engels als wetenschappelijke lingua franca en signaleert de moeilijkheden waarvoor ambitieuze wetenschappers staan wanneer zij (ook ) in het Nederlands willen publiceren. De belangrijkste graadmeter voor wetenschappelijk succes is de plek die een wetenschapper inneemt op de International Citation Index, die gedomineerd wordt door Engelstalige vakbladen. In de race daar een goede positie in te nemen dient een wetenschapper in het Engels te publiceren, een internationaal netwerk te onderhouden en zich te storten in de moordende concurrentie om een Engelstalige uitgever. Tijd en zin om in het Nederlands te publiceren verdwijnt hierdoor, de relevantie lijkt verdwenen.

Filosoof, schrijver en hoogleraar kunstkritiek Maarten Doorman wijst op enkele nadelen. 'Tegenwoordig wordt tekst in het Nederlands als minder wetenschappelijk beschouwd dan dezelfde tekst in het Engels. Dat is vreemd. De geesteswetenschappen worden elitair en marginaal wanneer Nederlandstalige artikelen en boeken niet meer mee mogen tellen. Omdat onderzoek steeds meer in een Engelstalige zogenaamde open competitie gefinancierd wordt, is het conformeren aan netwerken belangrijker geworden dan oorspronkelijke ideeën. Die worden gewantrouwd.' Ook president van de KNAW Robbert Dijkgraaf onderkent het gevaar van een eenzijdig kwaliteitsbeoordeling : 'Het risico bestaat natuurlijk dat er een cijferfetisjisme ontstaat. Als we alleen nog maar citaten in internationale publicaties meetellen worden we een slaaf van de cijfers. Hieraan kleeft het gevaar van een eenzijdige beoordeling. Hoe meet je een product dat een industrieel ontwerper heeft gemaakt? Of de bijdrage van een geesteswetenschapper aan het maatschappelijk debat?

Het is de vraag in welke termen het debat over het Engels als wetenschappelijke taal gevoerd moet worden. Er rijst een paradoxale kwestie; moet kennis over specifiek Nederlandse kwesties zoveel mogelijk in internationale wetenschappelijke belangstelling komen te staan, of heeft het meer baat bij een groter nationaal bereik dat niet perse wetenschappelijk is? Denk aan een sociologische beschouwing over "Alphe"�, een psychologisch profiel van Robert M., of een filosofische reflectie op de Nederlandse zorg. Het lijkt erop dat het hier ten dele aankomt op het fingerspitzengefühl van individuele wetenschappers. Zij moeten zich bewust zijn van maatschappelijke problemen, hun maatschappelijke verantwoordelijkheden kunnen nemen en zo nodig interveniëren in het debat aan het thuisfront.

Een rondgang langs de Nederlandse faculteiten sociale- en geesteswetenschappen leert dat er halfslachtige keuzen worden gemaakt als het gaat om het gebruik van Engels. Meestal is er geen beleid, pragmatiek overheerst - als er een buitenlandse student college loopt schakelt men over op het Engels. Dit kan ook leiden tot situaties zoals op de Universiteit Maastricht, die tegenwoordig Maastricht University 'the most international university in the Netherlands' heet. Het klopt dat zij de meest internationale universiteit van Nederland zijn, bijna één derde van de studenten komt uit Duitsland. Hiermee zijn ze tegelijkertijd de meest regionale universiteit van het land. Dus de rigide keuze voor het Engels - zelfs in de bestuurskamer dient men te overleggen in deze taal - is wellicht wat overtrokken. De universiteiten lijken zich allemaal op te willen werpen als voorloper. Na Maastricht is er nu ook de Tilburg University.

Hoogleraar Ger Groot van de Radboud Universiteit Nijmegen: 'Het klinkt buitengewoon sexy om internationaal toegankelijk te zijn, maar in feite richt zich men op een imaginair mondiaal publiek. Ik vind het van een buitgewoon provincialisme getuigen dat een vakgenoot zo ver weg mogelijk moet zitten en een andere taal moet spreken.' Het ontbreekt Nederland aan een duidelijk beleid, dat universiteiten óók aanspreekt op hun verantwoordelijkheid studenten zich te laten bekwamen in het Nederlands.

Kamerlid Martin Bosma heeft in 2009 via een breed gedragen motie de minister gevraagd de frequentie en kwaliteit van het Engels in het onderwijs te onderzoeken. Toenmalig minister Plasterk berichtte dat de Nederlandse instellingen voor het hoger onderwijs voldoende doen aan 'kwaliteitsbewaking en verankering', vaak in de vorm van het jaarlijkse functioneringsgesprek. Met geen woord wordt er gerept over nut of noodzaak van het Engels, anders dan dat het goed is voor 'de internationalisering' en 'de concurrentiepositie van de Nederlandse universiteit'. De huidige staatssecretaris van hoger onderwijs laat via zijn woordvoerder weten 'hier nog steeds achter te staan'. 'Het trekt buitenlandse studenten. Dankzij de international classrooms die dan ontstaan kan de kwaliteit van onderzoek en onderwijs verder versterkt worden.'

De Vlamingen lijken op dit gebied een stuk realistischer. Prof. dr. Piet de Craen van de Vrije Universiteit Brussel: 'De welhaast existentiële roep om het Engels in het hoger onderwijs is misplaats wanneer het niet samengaat met goede begeleiding. Het Nederlands wordt dan ook alleen bedreigd als het Engels blind wordt ingevoerd. Natuurlijk leiden docenten en studenten daar dan onder.' Nuance, conceptualisering en de mogelijkheid tot een ingewikkelde dialoog met vakgenoten en de maatschappij gaan verloren. Popularisatie van de wetenschap gebeurt ook in de eigen taal en creëert bovendien de kans om nieuw, jong talent aan te trekken. Zelfs in de natuurwetenschappen vergeet men dat soms. Dijkgraaf: 'ook in de bètawetenschappen richten we ons soms misschien te veel op cijfers en te weinig op woorden.'

Niet alleen prestige en de manier waarop kennis verondersteld wordt zich voort te planten speelt een rol. Omdat bijvoorbeeld het Frans, Duits of Russisch domweg niet meer beheerst wordt door aanstormend wetenschappelijk talent is het lastig andere culturen, denkstijlen of tradities te ontsluiten. Hoogleraar Douwe Draaisma noemt dit 'het verdriet van de kosmopoliet' : de veronderstelde kosmopolitische, weidse en open blik wordt door ons easy going gebruik van het Engels eerder ondermijnd dan gepraktiseerd. Veeleer zetten we een stel kolossale oogkleppen op, die onze blik in bijna alle gevallen op de Angelsaksische wereld doen richten.

Zeer recent neuro-linguïstisch onderzoek toont aan dat dit werkelijk kan leiden tot 'culturele blindheid', bijvoorbeeld in onderzoek. Zoals de van origine Griekse onderzoeker Paros Athanasopoulos van de University of Newcastle e-mailt (in het engels): 'Een klassiek geval is het onderzoek naar kleurperceptie, waarbij verondersteld werd dat het maximaal aantal kleuren die men - in een taal - kan onderscheiden elf is, zoals die toevallig voorhanden zijn in het Engelse vocabulaire. Maar inmiddels weten we dat het merendeel van de talen op de wereld meer basistermen onderscheidt, vooral gradaties in blauw en rood.' Taal is dus van fundamentele invloed op de manier waarop wij de wereld zien. Hadden we eenzelfde gretigheid getoond in een van de meest ingrijpende besluiten in de buitenlandse politiek van de afgelopen decennia als het om een Krieg gegen den Terror was gegaan?

Wat Engels af en toe klinkt wel catchy en als we mondiaal mee willen doen dienen we toch ook wat mee te brabbelen, zo lijkt het. Zoals een hoge Nederlandse diplomaat in 2006 de Europese Commissie zou hebben toegesproken: 'Could you step on the gas peddle a little bit?' Ook in andere echelons van de samenleving lijkt dit de bezweringsformule te zijn, waarmee de discussie wordt gesloten. Maar is het niet juist zaak duidelijke keuzen te maken? De kwaliteit van taalbeheersing, zowel van het Nederlands als het Engels staat op het spel. Het is onoverkomelijk om je van het Engels te bedienen in de internationaal opererende wetenschap, maar gevaar voor vervlakking, verschraling en verarming voor de verdwaasd achtergebleven thuisblijvers ligt op de loer.

Ook wordt er veronderstelt dat studenten en docenten naadloos over kunnen schakelen op het Engels, maar de realiteit lijkt nog steeds die van een halve eeuw geleden. Toen schreef Hendrik Casimir, de eerste voorzitter van het KNAW: 'There exists today a universal language that is spoken and understood almost everywhere: Broken English. I am not referring to Pidgin English ... but to the much more general language that is used by waiters in Hawaii, prostitutes in Paris and ambassadors in Washington, by businessmen from Buenos Aires, by scientists at international meetings and by dirty-postcard peddlers in Greece - in short, by honourable people like myself all over the world.' Net zoals de hoogleraar, die de multiple socket voor zijn laptop overigens heeft gevonden.

Ver van ons om de spot te drijven met een ziek man. Wij hebben het over de Antwerpse schepen Ludo van Campenhout, die al enkele jaren in onze artikels omschreven wordt als Epo van Campenhout.  Dat doen wij niet zomaar : heel politiek Antwerpen weet dat deze man kampt met verslavingsproblemen. Alcohol en wellicht ander spul.

Voor enkele jaren verdween hij van het toneel, wat toen eufemistisch omschreven werd als een lichte burnout, gecombineerd met persoonlijke problemen.  Na zijn huwelijk werd er van uit gegaan dat de stabiliteit in de persoonlijkheid van Van Campenhout zou terugkeren. Niets van, opnieuw heeft de verslavingsduivel toegeslagen en ditmaal is Van Campenhout verdwenen voor een ontwenningskuur van drie weken naar Curaçao, het Caribisch eiland nabij Zuid-Amerika. 

Diagnose : overmatige alcoholconsumptie. Volgens zijn naaste medewerkers heeft deze verslaving zich opgebouwd door een opeenvolging van factoren : zijn emotionele afscheid na 28 jaar liberaal lidmaatschap, de dood van zijn vader en de langdurige onzekerheid over zijn transfer naar de N-VA. Wij kennen heel wat mensen die andere dramatische gebeurtenissen  hebben meegemaakt en die het hoofd hebben rechtgehouden : als een persoonlijke tegenslag of een groot verdriet elkeen naar de fles zou doen grijpen, dan liepen er wellicht 6 miljoen dronkenlappen in ons land rond.

In de omgeving van de Grote Markt is het al lang een publiek geheim dat Van Campenhout een alcoholprobleem heeft. Smalend wordt gezegd dat café Den Bengel op de Grote Markt het échte schepenkabinet van Van Campenhout is. HIJ is daar soms ‘s morgens al present en niet alleen met een koffie. Ook bij de horeca rond het stadhuis werd de politicus al eens zwaar dronken buitengezet.

Van Campenhout probeerde geregeld om zijn levensstijl weer op het goede spoor te zetten. Zo begon hij te joggen, liep hij de marathon van New York en hoopt hij dit jaar die van Antwerpen te lopen. Hij gebruikt dagelijks de publieke fietsen van Antwerpen.

"De oplossing van zo'n probleem begint bij de erkenning ervan", zegt partijvoorzitter Bart De Wever. "Daarom heb ik veel respect voor Ludo. Ik steun hem en ik hoop dat het hem lukt." De Wever zelf kampt al jaren met een eetverslaving die hij thans behoorlijk schijnt te onderdrukken onder medische begeleiding.

Savat

De onnozele Vlaamse traditionele partijen, en de slimme Waalse profiterende partijen stellen gezamenlijk, bij ieder te vormen regeerakkoord vast dat de federale brandkast leeg is. Geplunderd, zeg maar.

Zo gaat het elke keer : de Waalse politici vragen met een priemende blik aan de Vlamingen, hoe dit nu mogelijk is vermits er slechts twee onderhandelaars langs elke kant de juiste cijfercombinatie in handen hebben.

De Walen stelllen dan voor om ieder de helft van het ontbrekende geld er terug in te leggen. De Vlaamse onnozelaars gaan uiteraard akkoord en leggen als eersten hun deel in de brandkast. Voilà, pochen ze dan tegen de Walen, op ons kan je rekenen. Merci, antwoorden de Walen, jullie zijn prachtmensen.

En er komt nooit een varkentje met een lange snuit, want het fabeltje geraakt nooit uit.

Jade

Het is een spannende strijd geweest tussen Brugge en Antwerpen maar op het nippertje (en o.i. terecht, waarmede wij weer eens onze neutraliteit prijsgeven) heeft de mooiste stad van Vlaanderen (en omstreken) de titel van meest geliefkoosde Vlaamse stad weggekaapt. Dank aan al de deelnemers.

Brugge  30 % (48)
Antwerpen  29 % (47)
Gent  11 % (17)
Leuven  6 % (10)
Mechelen  6 % (9)
Aalst  5 % (8)
Hasselt  5 % (8)
Brussel  4  % (7) 
Sint Truiden  3 % (4)
Kortrijk  1 % (2)

Foto :  http://pixdaus.com/?sort=tag&tag=brugge

Waarom mag men de waarheid niet schrijven? Waarom mag de bevolking de waarheid niet weten?

Waarom mag niemand weten dat de islam een extreem gewelddadige ideologie is?

Waarom worden pers en media door censuur aan banden gelegd en gedwongen om te indoctrineren?

Waarom mag niemand verslag uitbrengen over de verschrikkelijke en racistische feiten die dagelijks gepleegd worden, geheel in overeenstemming met de islamitische doctrine?

Waarom wordt de vrije meningsuiting gemuilkorfd?

Het antwoord op de vraag waarom is eenvoudig: uit angst. Schrik omdat de waarheid voor de meerderheid van de bevolking aan het licht zou kunnen komen. Laat me dit even uitleggen.

Indien aan het licht zou komen dat de islam een gewelddadige ideologie is, sneuvelt definitief het sprookje dat de invoering van een multiculturele maatschappij een goed iets kan geweest zijn.

Op het ogenblik dat het tegendeel overduidelijk blijkt, sneuvelt tegelijkertijd ook het sprookje dat we in een democratische maatschappij zouden geleefd hebben, want de meerderheid was geen vragende partij voor ingrijpende sprookjes.

En op dat zelfde ogenblik zou de meerderheid van de bevolking beseffen dat we in de aanloop tot een fascistische dictatuur leven.

Een dictatuur die in feite reeds ingesteld werd zonder verkiezingen, zonder legitimering, zonder volmacht, zonder mandaat en zonder toelating. Het Europees parlement is een instelling zonder de minste macht. De verkozenen spreken en lopen er rond voor spek en bonen met champagne en kaviaar.

De EU-nomenclatuur daarentegen greep in stealth-mode en dus in het geniep, heimelijk en op fascistoïde manier de macht. Zelfs het feit dat ze daarmee de idealen van de stichters van de Europese gedachte op afschuwelijke manier verkrachtten, weerhield hen niet.

Fascistisch is elke ideologie die streeft naar de instelling van een politieke dictatuur en de volledige controle over het maatschappelijk leven via de media en de eigen organisaties. Langer kan een waarheidsgetrouwe definitie niet zijn.

Het meest moorddadige voorbeeld hiervan is en blijft de islam, op de voet gevolgd door wat met de marxistisch-leninistische doctrine zou kunnen noemen die uitmondde in het stalinisme en zijn derivaten. Het meest actuele in het oog springende voorbeeld hiervan is wat velen terecht reeds Eussr, of Europese Unie van Socialistische Sovjet republiek noemen.

Een fascist is aanhanger van zulke ideologie, ook al pleegt hij in de beginfase nog geen geweld.

Fascistoïde is elk gedrag dat de agenda van fascisten steunt, goedpraat of helpt te bewerkstelligen met logistieke, politieke of financiële steun of valsheid in uitlatingen en geschriften.

Het gedrag van de massamedia is dus fascistoïde en iedereen die islamkritische partijen (zoals de PVV in Nederland en het VB in België) fascistisch noemt is niet alleen een leugenaar, maar vermoedelijk zelf een fascist, en niet diegenen die door hen worden belasterd.

Iemand die zijn land, natie en Europa wil beschermen tegen de meest abjecte vorm van fascisme die ooit bestaan heeft, de islam, is het tegendeel van een fascist. Hij bestrijd het fascisme. Daarom zijn de fascisten bang en zaaien verwarring door de anderen te betitelen voor wat ze zelf zijn teneinde kritiek op hun eigen ondemocratische malversaties te anticiperen en te relativeren.

Het spreekt voor zich dat het bewijs voor het racistisch karakter van het islamitisch fascisme door miljoenen doden in de loop der tijden definitief bewezen is.

De fascisten passen net zoals de islamieten steeds valse inversies toe om het eigen morele gelijk te bewijzen en hun opponenten te demoniseren. Zijn zijn gespecialiseerd in valse verklaringen.

De islam is de enige nu nog bestaande oervorm van puur fascisme.
Het zal niemand ooit lukken deze historische waarheid te verdoezelen, ook al willen sommigen de formulering ervan gevaarlijk maken voor eigen doeleinden. De geschiedenis van de islam levert immers een patroon op van agressie, bloedvergieten, racisme, slavernij, seksisme en onderdrukking.

De islam is een totalitair systeem, dat zichzelf als onveranderlijk definieert en nog steeds het lef heeft zijn heilig boek de koran te bestempelen als gedicteerd door god zelf.

Uitspraken dat er een gematigde islam bestaat en dat die vredelievend zou zijn, is een brutale leugen. Er bestaan geen gematigde moslims. Er bestaan slechts gegijzelde moslims en een gijzelende islam.

De onverdraagzame reactie op kritiek is het doorslaggevend bewijs dat de islam fascistisch van aard is en hoe dan ook gedoemd om te verdwijnen.

De onverdraagzame reactie op kritiek is het doorslaggevend bewijs dat de actuele EU-nomenclatuur en een deel van het legertje eurofiele apparatsjiks fascistisch van aard is en hoe dan ook gedoemd om te verdwijnen.

Het probleem is evenwel dat fascisten niet de neiging hebben om spontaan te verdwijnen of op te stappen. Dat is niet met de islam gebeurd, niet met het nazi-regime gebeurd, niet met het communisme gebeurd, en zal allicht ook niet met de Eussr-nomenclatuur gebeuren.

Zo lang wij ons spreek- en schrijfverbod laten opleggen over fascistische islam en de islamofiele racisten die het ruggensteun geven zoals de Zweede commissaris voor zogenaamd binnenlandse zaken Cecilia Malmström , zal het fascistisch monster aan kracht winnen en blijven slachtoffers maken.

De nakende financiële rampspoed, gefabriceerd en daargesteld door dezelfde islamofiele fascisten die een ongebreidelde import van islamieten in Europa tot stand bracht, past perfect in hun plannen om een fascistische dictatuur zonder voorgaande te vestigen in een zo groot mogelijk deel van West-Europa.

Wees dus niet beschaamd, beledigd of geïntimideerd als men U uitscheldt voor fascist of racist, want diegene die U poogt te beïnvloeden is dat met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid zelf.

Lucky9

 
Dat waren de woorden van Martin Luther King die droomde van democratie en die pleitte tegen de discriminatie van de zwarten in de VS. Hij sprak deze woorden gedurende een voordracht die hij hield op 28 augustus 1963.
 
Ik haal deze woorden enkel aan omdat ook ik kan zeggen: “I had a dream”, maar dan wel een droom die verschilt in inhoud en die ik nog steeds droom. Mijn droom gaat in de eerste plaats over de toekomst van mijn kinderen en kleinkinderen want zoals iedere rechtgeaarde ouder/grootouder wil ik ook voor hen een toekomst van veiligheid en welvaart.
 
Met lede ogen en totale verbijstering moet ik steeds opnieuw waarnemen hoe politici die niet verkozen werden probleemloos de leiding nemen, beslissingen nemen, wetten maken en mijn Vlaanderen naar de afgrond leiden. Juist tot aan de rand vanwaar je de afgrond kan zien die dieper is dan men met het blote oog kan waarnemen. Echter niet verder dan die rand want de gewiekste leepheid van deze valse leiders kent geen grenzen. Ze weten verdomd goed dat je een koe kan melken en de gouden eieren van de beroemde gans kan rapen, zolang je die dieren laat leven of liever overleven.
 
Meer is er echt niet nodig, overleven met een afgrond als bedreiging aan de ene kant en genoeg eten om te kunnen bestaan aan de andere. Dat is in feite geen keuze maar wordt blijkbaar wel aanvaard door de meeste Vlamingen als men het kiesgedrag bekijkt. En dan heb ik nog niet gesproken over de invasie van primitieve fanatieke maniakken die onder bescherming van de autoriteiten gulzig meehelpen en nemen waar ze geen recht op hebben.
 
Wel, ik droomde, dat verkiezingen niet meer geheim waren zodat men onmiddellijk wist wie voor wie gekozen had. De nefaste beslissingen van de leidende partij(en) moesten dan betaald worden door hun kiezers alleen en niet door hen die voor een andere partij, of partijen, gestemd hadden. Kiezers die misleid werden zouden vlug hun fout inzien, want niets werkt zo stimulerend als een aantasting van het persoonlijk vermogen. Maar de overheersende apathie van heden doet me zelfs daaraan twijfelen. Misschien is het al te laat, misschien zijn we al verloren en zijn we maar met enkelen die de leugens begrijpen. Het wordt door de massa allemaal aanvaard want “Tja het is crisis hé" en/of "We kunnen er niets aan doen”. Zijn we apathisch of zijn we bang ? Waarvoor zijn we dan bang ? Een mogelijke revolutie die we nu nog kunnen winnen met woorden en in het stemhokje ? 

De geest van onze voorvaders die dit niet zouden aanvaard hebben, is misschien voorgoed verdwenen. De vlammen van woede om al die onrechtvaardigheid zijn herleid tot een minuscuul lichtje dat niets meer is dan een gloeiende wiek en dat de graaiende hersenspoelende overheid maar wat graag volledig zou uitdoven zodat men zich gewillig, zonder kritiek en zonder enig verzet laat pluimen.
 
WORD WAKKER VLAANDEREN zodat ik eindelijk kan ontwaken in een ONAFHANKELIJK VLAANDEREN en roepen: LANG LEVE DE REPUBLIEK !
 
Foxy

Het hele team van het UZ-Gent dat  de eerste belgische gezichtstransplantatie met veel bravoure heeft uitgevoerd, werd onmiddellijk nadien opgevolgd door de medische afdeling van de Katholieke (?) Universiteit van Leuven.

Daar waar we van de eerste patiënt de identiteit, noch de afbeelding mochten kennen, was nummer twee spontaan bereid zich bloot te geven. Het is een politicus en hij gunde Angeltjes de primeur van zijn nieuwe snoet, voor de regimemedia. Hiermede geef ik het startschot van mijn verkiezingscampagne, sprak hij.

 (afbeelding : Studio Rony) 

Het beleid van het ANC dompelt iedereen in armoede. Ook blanke families worden getroffen door de economische teloorgang. Onkunde en corruptie leiden het eens zo welvarende Suisd-Afrika naar de bliksem. De Westerse wereld, die jarenlang met een grote muil de blanke politiek veroordeelde, wendt het hoofd af.

Sapa (South African Press Association) berig uit Den Haag dat oorsese koerante taamlik onvleiend oor die ANC se 100 jarige fees in Bloemfontein berig het.  By verreweg die meeste koerante en tydskrifte beskou die huidige regering as onbevoeg.  “Dieselfde party wat voorheen so sterk teen onreg was, en vir vryheid geveg het, verteenwoordig nou ‘n magsbeluste, korrupte elite,” berig Sapa

Die Zeit in Duitsland skryf:”Die ANC sien homself as die regmatige eienaar, eerder as rentmeester, van die land. Byna elke vorm van opposisie word as “teen-revolusionêr” ervaar, en vandag word die land deur korrupsie, magstryd en onbekwaamheid verlam, skryf Die Zeit.

Die Frankfurter Rundschau, een van die mees linkse koerante in Duitsland, skryf dat die ANC, met sy “roemryke geskiedenis”, deesdae eerder as ‘n “erbarmlike hopie” bestempel kan word.  Die koerant skryf verder dat president Jacob Zuma oor die visioenêre vermoëns van ‘n mol beskik.

De Standard in Brussel skryf:”Die ANC herskryf die geskiedenis.”  Met sy herskryf van straatname het die ANC name uit die geskiedenis weggeverf. 

Die Nederlandse intellektuele middagblad – NRC Handelsblad – het 3 ANC gewese “swaargewigte” (Pallo Jordan, Ronnie Kasrils en Mac Maharaj) aangehaal wat almal erg krities teenoor hul party is.   Jordan sê die ANC het ‘n magneet geword wat net opportuniste en fortuinsoekers lok.  Kasrils het dit teen verdeeldheid en vra of die ANC nog as ‘n eenheidsparty beskou kan word.  Maharaj noem die president van die ANC-jeugliga ‘n “demagoog”.

Daily Telegraph in Londen het ‘n onderhoud met Kasrils gevoer.  Volgens dié koerant beskryf Kasrils die ANC as “eng, bevooroordeelde, bitter en bleek skadu van al die leiers sedert 1912.”  Kasrils, en verskeie ander kritici, is nie na die fees uitgenodig nie.

Nog ‘n Londense koerant, The Gardian, skryf in sy hoofartikel dat die geskiedenis van die ANC sedert 1994 ‘n “studie in degenerasie” is.  Die Suid-Afrikaanse Grondwet, wat deur vele lande as die beste ter wêreld ooit beskou word, word nou deur die ANC ondermyn.

Brittanje se premier – David Cameron – sê die ANC was ‘n baken vir die wereld in die stryd teen diskriminasie en vir vryheid teen verdrukking.  Cameron ignoreer gerieflikheidshalwe dat dit juis die Britte is wat vir die ontstaan van apartheid verantwoordelik is.  Voordat die Afrikaners in 1948 die land se regering oorgeneem het, was daar meer as 10 apartheidswette in die wetboek.  Sommige daarvan is in Londen gemaak, en ander is deur Engelssprekendes in Suid-Afrika gemaak.  Dr H F Verwoerd word nou daarvan beskuldig dat hy die “vader” van apartheid was.  Toe Dr Verwoerd in 1901 in Amsterdam, Nederland, gebore is, was daar reeds apartheidswette in S.A.

Mnr Cameron vergeet ook dat die Britse regering daarvoor verantwoordelik is dat 27 000 vroue en kinders van die Boerevolk in die Engelse oorlog van 1899 tot 1902 in Britse konsentrasiekampe gesterf het.

Die ANC se hande is ook nie skoon nie.  Van 1994 (toe die ANC die regering in Suid-Afrika oorgeneem het) tot 2012, is meer as 40 000 Afrikaners deur swart militantes vermoor. Daarvan is sowat 4 000 boere (voedselprodusente).

Peter

Tijdens een bezoek van de ANC-president Zuma aan het Europees Parlement, was Philip Claeys de enige die het aandurfde de president te confronteren met de wreedaardige moorden op de blanke Boeren, sedert het ANC het bewind in handen heeft.