Met het invallen van de dooi is blijkbaar ook bij de pakbonden de stakingstemperatuur aan het oplopen. Wij worden nu reeds vereerd met de aankondinging dat we een stakingsweek zullen beleven.

Loodsen, pompiers, cipiers en uiteraard de mannekes van het tjoeke-tjoeke-treintje maken hun opwachting.

De enen zijn kwaad omdat ze niet vroeg genoeg op pensioen kunnen wegens hun onmenselijk zwaar beroep, de anderen omdat er niet snel genoeg sociaal overleg gepleegd wordt om hun privilegies verder uit te breiden (NMBS).

Het is niet te vatten waarom die ezelarijen van stakingen nu bijna dagelijkse kost aan het worden zijn. Enkele maanden geleden werd er nog moord en brand geschreeuwd omdat we in dit onland al zo lang zonder een regering zaten die maatregelen kon nemen om het land van zijn ondergang te redden. Alle mogelijke doemscenario's werden breed uitgesmeerd. Rechts stemmend Vlaanderen werd vakkundig de mond gesnoerd. De pakbonden en aanverwanten huilden als een roedel uitgehongerde wolven dat het bankroet nabij en de sociale welstand (vooral voor de tafelschuimers) in het gedrang kwam. De keuning zette zijn beste pootje voor en samen met copin Elio werden de 3 Vlaamse Teletubies tot de orde geroepen en kwam de o zo broodnodige regering er binnen de kortste keren de lopende krukkers vervangen.

Het Elio- programma loog er niet om. Besparen en langer werken!
Geen probleem toen.  Als er maar een regering was.  En ze kwam er ... met haar gekende "boodskap". 

Wie toen dacht dat het eindelijk voorbij was, vergiste zich schromelijk. Zij die -al ontkennen ze dit met klem-  mede aan de regeringsverklaring geschreven hebben, waren en zijn nu de eersten om het land plat te leggen. Langer werken ? Mijn klontjes, ja. Besparen ? Niet op mijn kap. Minder sociale graaierij ? Niet met mij, en ga zo maar door.  De bazen zijn opnieuw de smeirlappen :  profiteurs met hune notionele aftrek (nest-ce pas,  Rudy ?)

Wanneer we al deze feiten en gebeurtenissen op een rijtje zetten is m.i. de conclusie snel gemaakt. Het linkse complot is gelukt. De
vLD,  de CD&v en de sossen hebben hun ziel verkocht.

Rechts Vlaanderen is gemuilkorfd maar zal op termijn het hele gelag betalen. Al die stakingen stonden reeds in het pakbondsdraaiboek. Bruxelles en Francofonië mochten niet verarmen, dixit Michel jr. De linkse graaicultuur blijft verder bestaan, ook de notionele hangmatten blijven nog hangen. Wie weet welk onheil er de Vlaming nog boven het hoofd hangt met deze bende kazakdraaiers.

Senior

Het is weliswaar geen dikbetaalde job, het is evenmin een knelpuntberoep, er worden geen opleidingscheques voorzien, maar wie de kans wil grijpen deel uit te maken van de Windsorhuishouding reppe zich naar Buckingham Palace.  

Men zoekt daar een assistant(e) voor het huishouden met een veelzijdig, afwisselend takenpakket.  Zo hoort het vullen van het bad, het controleren van de juiste watertemperatuur en het toedraaien van de waterkraan tot de verantwoordelijkheden van de sollicitant(e).  Hij / zij zal deel uitmaken van een team met meer dan 250 personeelsleden, zoals koks, butlers, knechten, meiden en ander voetvolk, waar de blauwbloedigen nood aan hebben.  

De uitverkoren assistent(e) wordt voor deze uitgelezen kans zelfs een loon uitbetaald, zegge en schrijve £ 14.200 beginsalaris per jaar, zonder maaltijdcheques of vervoercompensatie.  Men verwacht een engagement met een uitzonderlijk hoge dienstverlening.  De eer bij te kunnen dragen tot de huishouding van de Queen is immers niet in geld uit te drukken: men zal dezelfde lucht inademen als Hare Hoogheid en Prins Philip, men mag de vuile handdoeken van hunne Doorluchtigheden oprapen en delen in de glorie van de groten der aarde.  Zo dient deze huishoudhulp ook de valiezen van de gasten uit en in te pakken, mag hij / zij eventjes het strijkijzer over hun garderobe laten glijden, hen helpen bij het aan- en uitkleden, de juwelen in veiligheid brengen en ervoor zorgen dat ze op tijd een natje en snackje op hun kamers geserveerd krijgen.

Uitvalsbasis is inderdaad Buckingham Palace, maar de sollicitant(e) moet bereid zijn te reizen: hij / zij zal immers ook op verplaatsing te werk gesteld worden, zoals in Balmoral of Sandringham.  Men verwacht een 40 uren-inzet per week met een vriendelijke, beleefde en benaderbare uitstraling die gepaard gaat met discretie.  

Een tip: in 2003 kwam aan het licht dat Prins Charles een favoriete dienstbode had, die zijn tube tandpasta perfect wist uit te knijpen als hij zijn tanden wou poetsen.  Vooraf even oefenen dus.  

Floriaan Terbeke
Bron: Dailymail

Met enige vertraging hebben wij het 10-jarig bestaan van de politieke televisie ondergaan. Omdat het nu eenmaal moet. 

Linda de Win, de opgewekte Madame van Villa Politica, neemt de groten van de belgische politiek vertrouwelijk bij de arm en spreekt hen speels lachend aan met hun functietitel : "Ho premier toch, u bent me d'er eentje, hoor". De Fröbeljuffrouw met het korte rokje die de kindjes straft maar ze ook op de schoot neemt.  En de betrokken premier, in dit geval de oude boy-scout, Herman van Rompuy, vertoont een grimas die het midden houdt tussen gevleid zijn en zin hebben in  een overspelige handtastelijkheid bij het kleine vrouwtje.

Het schijnt dat nergens ter wereld een programma loopt zoals dit van de Belgische Televisie : tweemaal per week rechtstreekse uitzendingen van het vragenuurtje in de Kamer van volksvertegenwoordigers, alternerend met het Vlaams Parlement en voorzien van corrigerende commentaren door hoofdredacteurs of een politicoloog, alleszins figuren verknocht aan het regime, wier neutraliteit deze van Angeltjes evenaart.  Zet deze lieden in een reclamespot van Dreft en ze kraaien Procter & Gamble de hemel in.

Als de niet snuggere kijkerd door de uitzendingen van Villa Politica op een verkeerd politiek spoor dreigt terecht te komen, wordt hij wijsneuzig op de vingers getikt en terug de goede richting uitgeduwd door  Guy, Carl, Liesbeth, Yves of een andere goedbetaalde lakei.  Tenzij Linda zelf beslist micro en camera af te sluiten bij een figuur dat beter niet te vaak op het scherm verschijnt. Laten we wel wezen : Villa Politica is er niet om de democratie te dienen of om tegendraadse meningen te propageren. Dit huwelijk van de politiek met de tv bestaat enkel om het regime te promoten en het politieke amateurtheater aan te bieden als entertainment.

De politici zelf waren in grote drommen opgedaagd bij het feest. Behalve Nonkel Kruk, die had zijn geit gestuurd.  Zijn recentste politieke ambitie richt zich op het burgemeesterschap van Ieper, maar ook daar zal hij niet lijfelijk aanwezig zijn. Het is een schijnkandidatuur, want hij blijft liever in Parijs bij de Oeso en de Place Pigalle. We kunnen Yves zelfs geen ongelijk geven.

Maar de rest van de politieke klasse stond te glunderen in de Lokettenzaal van het Vlaams Parlement.  Alle kleuren door mekaar, mooi uitgedost zoals het past bij een feestelijke gebeurtenis, stralend, deugnietachtig, goedgeluimd : de acteurs van de politiek in hun ware gedaante als goedbetaald kaderpersoneel van de N.V Democratie samen op stap.  De instructies die vooraf gegeven of afgesproken waren, werden strikt nageleefd : "Het is een feest en er worden geen zware uitspraken gedaan. Alles blijft luimig en slijmerig, geen valse noten of Linda verbant je uit haar volgende Villa's."  Ze hadden het goed begrepen, onze verkozenen.  Zelfs Vande Lanotte had enkele woorden van waardering over voor Gerolf Annemans, die een das droeg om Leo Delcroix jaloers te maken.

Iedereen was iedereens vriendje, ook al waren er jaloerse blikken naar de uitverkorenen die even in beeld mochten om enkele vriendelijke woorden te zeggen over hun aartsvijanden. Linda wipte vrolijk heen en weer, keek guitig, raakte politici aan, sprak ze toe alsof er na de uitzending spannende dingen konden gebeuren, je weet maar nooit met die achteraf champagne recepties. Jan Peumans, de Daniël Termont van de Nv-A, richtte een rechtstreeks openbaar aanbod tot Linda, hij is tenslotte de gastheer van het feestelijk evenement, maar zoals het een bekeerde tjeef betaamt, verontschuldigde hij zich onmiddellijk  : het was zo niet bedoeld. 

De voornaamste man van Europa bood per video Linda een haiku aan : "Linda maakt van de Villa een arena, woorden als wapens". Dat mag ze boven haar sponde hangen. Haar beeltenis vertoeft in de broeierige gedachten van Peumans en van de Euro-haikudichter.

Begrijpt u, waarom in geen enkel land ter wereld een uitzending bestaat zoals Villa Politica ?  Omdat men elders publiekelijk de politiek niet laat degraderen tot een cabaretopvoering en de politici zich laten behandelen als stand-up comedians, die betast worden door nieuwsgierig Aagje.

En is het ook duidelijk, waarom deze klasse van politici nooit ofte nimmer durft te tornen aan de structuren en de financiering van de VRT ?  Politici en omroep zijn in mekaar verstrengeld als passionele minnaars. Zelfs de naam zal enkel bij Angeltjes blijven bestaan : de Onvlaamse, Overbodige Openbare Omroep, de 0000 die de afstand tussen politiek en burger wil overbruggen door de politici te laten opdraven als ongeschoolde figuranten.

Ray

In de retoriek van het cordon sanitaire –nu toch al ruim twintig jaar oud- vormen de termen “rechts” en “extreem-rechts” sleutelbegrippen. Het Vlaams Belang krijgt dat etiket consequent opgespeld door alle media. Als men even doorvraagt, blijken het evenwel pure, haast karikaturale stigma’s: (extreem-)rechts is zuur, slecht, nefast, destructief. Uiteraard hebben folkloristische verschijnselen als Blood and Honour bijgedragen tot die beeldvorming. Maar de vraag is, of een partij als het Vlaams Belang niet zelf eens grote schoonmaak moet houden in die begripsverwarring, en de terminologie nieuwe inhoud moet geven.

De historische context

We weten allemaal hoe de politieke links-rechts-indeling is ontstaan: in de nadagen van het Franse Ancien Régime zaten de koningsgezinden in het parlement ter rechterzijde, dicht bij Lodewijk XV, terwijl “de rest” aan de linkerzijde plaats nam. Dat waren dan in hoofdzaak de malcontenten en libertijnen die de boeken van Voltaire en Rousseau hadden gelezen,- allemaal aristocraten welteverstaan, want de volksopstand zou pas vorm krijgen met de Assemblée nationale constituante in 1789, die meteen het einde van de monarchie zou betekenen.

Sindsdien is deze opstelling standaard gebleven in de parlementaire architectuur. In het België van de 19de eeuw werd zo de katholieke partij door de media al aangeduid als “la droite” (koningsgezind, klerikaal), terwijl de liberalen als “la gauche” golden”, met de antiklerikale loge als trefplaats. Maar naarmate het politiek-maatschappelijk debat vorderde en de democratie zich diversifieerde, werden die categorieën problematisch. Zo kreeg de liberale partij, als vertegenwoordiger bij uitstek van de bezittende klasse, van langsom meer een behoudsgezinde strekking. Terwijl anderzijds de Christelijke arbeidersbeweging zich links van het midden ging positioneren. In het fameuze conflict tussen Pieter Daens en Charles Woeste kwam het, zoals bekend, zelfs tot een open oorlog tussen de twee vleugels.

De positie van het opkomende socialisme was al niet minder dubbelzinnig: van oorsprong emancipatorisch en gericht op de radicale omverwerping van het systeem, evolueerde deze beweging tot een nieuw machtsbastion, met coöperatieven, vakbond, 1001 instituten die tot een nieuw soort verknechting van de kleine man leidden. Naarmate het socialisme een grote politieke speler werd, groeide de kloof met de basis en controleerde de partij mee het grote politieke status-quo.

Met de opkomst van de zgn. niet-traditionele partijen werd het nog ingewikkelder. Men kan de Volksunie, opgekomen in de jaren ’50 van vorige eeuw, wel afdoen als een rechtse partij, verwijzend naar het collaboratieverleden van de aanhang en de traditionele cultuurwaarden die zij beleed,- maar was ze, als “incivieke”, anti-Belgische formatie ook conservatief? 

Het hedendaagse assenkruis

Verwarring troef dus. Men kan het huidige politieke landschap, noch in Vlaanderen, België of elders, niet meer begrijpen vanuit een simpel links/rechts-antagonisme. Het is echter niet zo dat, zoals sommige postmoderne profeten menen, ideologie geen rol meer zou spelen in de politieke communicatie en de democratische besluitvorming. Wel zijn de meeste politologen het erover eens dat:

1) Een levenslange band tussen partij en kiezer definitief tot het verleden behoort

2) Partijen zich doorlopend moeten “heruitvinden” en hun positie op de kaart moeten evalueren

3) Deze kaart minstens vier-polig moet worden opgevat, in een assenstelsel. We krijgen dan een tegenstelling links/rechts en dwars daarop een as conservatief/progressief.

Over de inhoud van die vier begrippen kan tot in het oneindige gediscussieerd worden, er is alleen al in Vlaanderen een boekenkast vol over geschreven. Het is ook goed dat daar binnen de partij over gediscussieerd wordt.

In essentie, heel beknopt, zijn onderstaande definities evenwel bruikbaar als uitgangspunt:

Conservatief: gericht op behoud en continuïteit

Progressief: gericht op verandering, eventueel zelfs omverwerping van het bestaande systeem

Rechts: nadruk op organische verbanden en cohesie (volk), eventueel met sterk leiderschap

Links: nadruk op structuur, maakbaarheid en georganiseerd collectief (staat)

Ik doe nu boudweg een experimentele poging om die vier begrippen onderling te combineren en de Vlaamse partijen in dit assenkruis te schikken. Dat geeft volgend resultaat :

Een woordje uitleg.

Het Vlaams Belang is gericht op radicale verandering én op verbindende waarden. Het is dus, naar de letter én naar de geest, een progressief-rechtse partij, een “veranderingspartij” die vanuit de onderbuik denkt. NV-A heeft dat waardenverhaal gemeen maar mist, zeker als men het discours van voorzitter Bart De Wever analyseert, een “revolutionair” moment. Het is statisch en zelfs nostalgisch. Daardoor komt het rechts-conservatieve etiket hen toe. Groen! is in menig opzicht de spiegelpartij van het Vlaams Belang: eveneens gericht op verandering, maar dan wel binnen een verhaal van maakbaarheid en collectivisme.

Het lege centrum

Daarmee hebben we eigenlijk de ideologisch-sterke spelers benoemd. Anderzijds bevinden de drie “traditionele partijen” zich niet toevallig in een schemerzone tussen twee kwadranten,- een euvel dat ze wanhopig proberen te compenseren met marketingtechnieken. CD&V kwakkelt aan de behoudsgezinde kant tussen links (vakbonden) en rechts (middenstand, patronaat), het welbekende “tsjeven”-verschijnsel. Open-VLD geraakt anderzijds niet uit het spagaat tussen het conservatieve “klassieke” liberalisme en het progressieve neoliberalisme à la Verhofstadt. Terwijl men ook bij de S.PA aan de linkerzijde de kool en de geit wil sparen: er wordt verandering gepredikt, maar dan vanuit de typische positie van een Belgische establishmentpartij.

Dat brengt ons op de bijzondere positie van de N-VA. Zij is vandaag, door haar electorale obesitas, ideologisch een uitermate hybride partij. Daar waar voorzitter Bart De Wever zich vooral houdt aan een rechts-conservatief discours, aangevuld met sporadische uithalen naar het (Belgische) establishment, is de partij, en zeker de kiezerspopulatie, een bont mengsel, gaande van radicale Vlaams-nationalisten tot ontevreden Belgicisten.

Een correctie tot de reële marktwaarde is dan ook op langere termijn onvermijdelijk: de N-VA kan, complementair aan het “revolutionaire” Vlaams Belang, dan een meer burgerlijk-behoudsgezind discours ontwikkelen en het kwadrant rechtsonder bezetten, waarvan het electorale aandeel in Vlaanderen op 20 % moet worden geschat. Datzelfde percentage is ook intrinsiek haalbaar voor het Vlaams Belang (zie besluit), en eigenlijk voor elke partij die een kwadrant in het assenstelsel kan domineren.

Tot slot een opvallende politicologische vaststelling: er is duidelijk nog plaats voor een links-conservatieve formatie. Een partij, gericht op behoud, maar ook op structurele correcties. Dat lijkt me gesneden brood voor een neo-Belgicistisch verhaal, een soort nieuw wit product zoals Paul Marchal dat indertijd trachtte te lanceren. Tenzij Groen! dit segment inpikt…

Besluit

Ook al is er binnen het VB zeker ruimte voor een ethisch-conservatieve tendens, toch lijkt me de “revolutionaire” lijn van het Vlaams Belang vandaag noodzakelijkerwijze strategisch dominant. De standpunten tegen asielmisbruik en ongebreidelde migratie, evenals het anti-islamstandpunt, kaderen perfect in een “progressief” statement, gefocust op een nieuw maatschappelijk model, geconcretiseerd in een nieuwe constitutionele blauwdruk, de Vlaamse Res Publica van morgen.

In de huidige Belgische constellatie moet het radicale Vlaams-nationalisme dan ook resoluut durven gaan voor een rechts-progressief profiel: vóór de verandering, en met de volkswil als maatstaf (tegenstanders spreken van “populistisch”) waarin men bredere, authentiekere waarden afleest dan deze die door de politiek-correcte elites worden voorgeschreven.

Het neven-etiket “progressief” kan dus het “rechtse” profiel van het VB in een juiste omkadering plaatsen. In de mate dat het Vlaams Belang zich met de Vlaams-republikeinse lijn van waardenpartij én veranderingspartij kan identificeren, kan het ook marktaandeel terugwinnen en terug de politieke hoofdmotor worden van de Vlaamse beweging.

Een ideologisch congres zou daarbij een vruchtbaar debat kunnen opleveren en duurzame, nieuwe bakens uitzetten.

Johan Sanctorum

Dit stuk is verschenen in het VB-Magazine van februari 2012 en wordt met toestemming van de auteur hier overgenomen.

Het idee om de pensioenleeftijd te koppelen aan de levensverwachting binnen een bepaalde beroepscategorie had vijftig jaar geleden enigszins kunnen gelden, toen je nog voor tientallen jaren werkzekerheid had bij dezelfde werkgever. Maar die werkzekerheid maakte het toen ook tegelijk overbodig. En dan nog, zou het voor een genetische stigmatisering kunnen zorgen, een verdeling in voorbestemde rassen.

Een werkende was toen relatief tevreden en gelukkig in zijn biotoop. Al het noodzakelijke was betaalbaar. Het tempo lag ruimer en anders, de verloning was een bewijs van dankbaarheid. Wederkerigheid.

De werkende (ook de échte gastarbeider) werd toen nog niet beconcurreerd door voorwaardenloze import van electoraal links kiesvee om de lonen te doen krimpen en de aanwervingsvoorwaarden te herleiden tot een aanwezigheidspremie na een luttele periode met vele gelijkgestelde dagen en dus met makkelijke toegang  tot het socialistiche Nirwana. Uit onze werkmanszakken dus.

En dan zijn we terug bij de oorsprong : waarom zouden ouderen langer moeten werken om jongeren, eigen kinderen, vreemdelingen, nieuwkomers langer in bed te laten liggen?

Het zijn niet zij die lang werken die tot langer werken moeten verplicht worden, het zijn diegenen die voor onze pensioenen  kwamen zorgen die in gang moeten gezet worden, uit het bed gelicht. Of over de grens. Of spreken zij onze taal niet soms?

Jade 

Hoe een paar honderd fraudeurs een paar miljard mensen in de miserie brachten !

Neem enerzijds een honderdtal beheerders van een zestal grote banken in de USA. Voeg daar anderzijds nog een honderdtal beheerders bij van eveneens een zestal hypotheekmaatschappijen die samen meer dan 85% van de markt controleren. Meng dit alles met een paar dozijn beroepspolitiekers die, als zogenaamde "raadgevers" van hogervermelde bedrijven, miljoenen dollars in hun zakken staken en dan hebt u ongeveer het juiste staal van de groep die de laatste wereldcrisis veroorzaakte. Het is bijna niet te geloven wat hier in Amerika, waar we juist enkele dagen vertoefden, mogelijk is geweest. Niemand van al deze bedriegers, die miljoenen Amerikanen in moeilijkheden brachten en voor enorme aantallen zelfmoorden en echtscheidingen verantwoordelijk zijn geweest, werd aangehouden. Ook in ons land worden de Lippensen; Davignons en andere Dehaenes nog steeds met veel égards benaderd. Het is de macht van het geld.

Het ziekelijke systeem om miljarden winsten te maken bestond er in om steeds maar meer WIND te creëren. Deze WIND bestond uit gemanipuleerde sterke stijgingen van de waarde van huizen en appartementen. Deze fraude was alleen mogelijk omdat slechts een relatief klein aantal banken en hypotheekmaatschappijen de markt in handen hadden. De vastgoedprijzen stegen jaarlijks merkelijk meer dan de inflatie. Iedereen won. Tenminste op papier. Grondbezitters zagen hun gronden sterk in waarde stijgen; projectontwikkelaars konden de bestellingen niet bijhouden; banken en hypotheekmaatschappijen inden fortuinen aan intresten; bouwondernemers verdienden schatten; en zelfs de kopers van huizen en appartementen deelden in de pret. Deze laatsten stelden na enkele jaren van afbetalingen vast dat hun vastgoed merkelijk in waarde was gestegen en dat ze dus een schitterende zaak hadden gedaan. Indien ze hun bezit zouden verkopen zouden ze reeds een behoorlijke winst realiseren waarmede opnieuw grotere huizen of appartementen konden worden aangeschaft.

Om toch maar steeds nieuwe kopers te kunnen overtuigen om als zodanig nieuwe contracten te kunnen binnenrijven begon het normbesef bij vele leden van hogervermelde groep sterk te dalen. Men begon meer en meer vals te spelen en betaalde kleine fortuinen aan gewillige erkende schatters om steeds maar hogere bedragen op papier te willen zetten. Men ging zelfs zover om aan armoedzaaiers die zelfs geen occasie caravan konden betalen riante villas van 4 of 500.000 dollar of meer toe te vertrouwen. Het enige dat belang had was het ondertekende contract waarbij deze sukkelaars beloofden om gedurende 25 of 30 jaar enorme verplichtingen op zich te nemen.

Voor een huis van b.v. 500.000 dollar vroeg men doorgaans een down payment of aanbetaling van 10% of 50.000 dollar en de rest op de "poef" !

Bezat de koper geen 50.000 dollar ? Geen zorg. De bank regelde oplossingen met schatters en bouwmaatschappijen. Het was pure fraude.

De schatter bevestigde dat het nog te bouwen huis 600.000 dollar waarde zou hebben bij de oplevering. De bouwfirma factureerde 600.000 dollar aan de koper. De bank gaf hem die 600.000 dollar en de koper stortte het overgefactureerde bedrag van 100.000 dollar terug aan de koper mits natuurlijk de aftrek van substantiële administratie- en advocaatkosten. Zo ontving de koper nog ongeveer 80.000 dollar waarvan direct 50.000 naar de bank ging voor de aanbetaling. De koper hield in vele gevallen nog wat geld over zonder ooit een cent te hebben geinvesteerd !

Zo zijn er duizenden en duizenden voorbeelden. De bedriegerij begon zo erg te ontsporen dat sommige weinig scrupuleuze personen huizen of appartementen kochten om aan cash te geraken. De misbruiken werden zo talrijk en de sommen steeds groter dat een aankomende financiële tsunami in de sterren geschreven stond.

Toen zoals men kon verwachten steeds meer en meer onbemiddelde Amerikanen hun hypotheekaflossingen niet meer konden betalen, besloten enkele van de bedriegers-bankiers om snel wat huizen in beslag te nemen vooraleer de prijzen zouden beginnen dalen. Deze huizen werden op de markt gegooid als "openbare verkoop wegens in beslagname van de bank of de hypotheekmaatschappij". Niemand had ooit kunnen indenken dat de fraude zo snel en zo massaal zou worden ontmaskerd. De prijzen begonnen razendsnel te dalen en steeds meer eigenaars stelden vast dat hun toekomstige verplichtingen de huidige waarde van hun bezit begonnen te overtreffen.

En deze rampzalige toestand duurt in februari 2012 nog steeds verder. Vorige vrijdag kon men in de krant USA-Today, die de grootste oplage heeft in de USA, lezen dat de totale schuldenberg van toekomstige afbetalingen van hypotheken plus interesten door ongeveer een miljoen huiseigenaars 700 MILJARD DOLLAR meer is dan de huidige marktwaarde van hun vastgoedinvesteringen. Zolang dit waanzinnig cijfer niet tot 0 wordt teruggebracht, zullen de prijzen blijven naar beneden gaan. Zo daalden alle prijzen voor huizen en appartementen in bv. de Staat Nevada opnieuw ongeveer 10% tijdens de voorbije 12 maanden nadat ze de vorige jaren reeds met 40% waren gedaald. Alleen in en rond de stad Las Vegas staan er vandaag ongeveer 20.000 huizen en appartementen op een koper te wachten.
Voor 50.000 of 100.000 euro kan men nu de eigenaar worden van respectievelijk een mooi appartement of een prachtig huis.

Toen enkele dagen geleden bekend werd dat ook Newt Grinrich, de gedoodverfde kandidaat van de Republikeinen voor de aanstaande presidentsverkiezingen, miljoenen in zijn zak had gestoken als raadgever voor een van de betrokken hypotheekmaatschappijen stortte zijn populariteit als een pudding in elkaar en kan hij het nu schudden.

Wanneer we kijken naar de prijzen die men voor huizen en appartementen in ons land vraagt, stellen we ons de vraag welk percentage WIND daar nu ook zou bij zijn. Wat we reeds zeker weten is het feit dat in vele door de overheid gedurende de laatste maanden verstrekte cijfers een behoorlijk percentage WIND is  toegevoegd.

Daarom zouden kiezers bij de volgende verkiezingen alleen mogen stemmen voor kandidaten of partijen die rotsvast beloven om snel na hun verkiezing alle WIND uit de overheidsboekhouding te zullen halen; de pijnlijke beslissingen die dan nodig zullen zijn te willen nemen en terug zullen zorgen voor cijfers waaraan men, zoals vele jaren geleden toch het geval was, zijn vertrouwen kan geven.

Men zegge het voort ...

Freddy Van Gaever

Containertrafiek duwt haven Antwerpen naar derde plaats na Rotterdam en Hamburg

De loodsen geven met hun aangekondigde staking tegen de pensioenhervorming een volledig verkeerd signaal. Dat heeft de werkgeversorganisatie Voka Antwerpen-Waasland gezegd, waarbij opgemerkt wordt dat de acties de Vlaamse havens dreigen lam te leggen en hun concurrentiepositie in Europa nog verder zullen ondermijnen. Het gaat om de derde actie in twee maanden tijd. De werkgeversorganisatie heeft het over ongeoorloofde acties waarmee de loodsen en havenwerknemers de tak afzagen waarop ze zelf zitten, want grote industriële verladers kiezen hun havens volgens Voka immers in functie van performantie en betrouwbaarheid. De werkgevers wijzen erop dat de positie van de Antwerpse haven al gevoelig is verzwakt, verwijzend naar de beslissing van een aantal reders om minder vaak in Antwerpen aan te lopen en het verlies van de positie van tweede containerhaven van Europa ten voordele van het Duitse Hamburg.

Bron : diverse media

 Tenminste 10 gebouwen werden in brand gestoken de voorbije nacht in Athene.  De opstandelingen die hier aan het werk zijn, zijn niet de gewone burgers van Athene die zwaar getroffen worden in hun bestaan, het gaat om anarchisten, extremisten en jeugdige herrieschoppers die met of zonder crisis een aanleiding zien in de huidige situatie om hun negatieve wereldbeeld te beleven.

Sven van Tourenhout valt bij het zien van de Vlaamse Leeuw.

 Wat hebben wij de Walen te verwijten ?

Nog nooit in de geschiedenis werd 1 frank of 1 eurocent

onrechtmatig

naar het zuiden des lands getransfereerd

zonder medeweten en goedkeuring van alle Vlaamse ministers

in de opeenvolgende regeringen.

NIEUWSBRIEF VL²v nr. 231 (zondag 12 februari 2012)

Vandaag konden we bij de zeverende dag genieten van een staaltje huichelarij van de bovenste plank. Onaangekondigd in het programma van de 0000- zeveraars mocht de dikke rode kaalkop van het ABVV (aandeelhouder in immo DL) nogmaals zijn verweer komen uiten tegen de valselijke aantijgingen die de laatste dagen jegens zijn persoon de ronde doen. Een pro-domootje voor de rode vriend vanwege de rode Nieuwsdienst.

Het DL-verhaal is intussen al genoegzaam bekend. Rudy met de rode cravat mocht  zijn ongeloofwaardig verhaal herhalen tegen Indra en de aanwezigen in het decor. Neen, hij heeft niet geprofiteerd van die verfoeilijke notionele aftrek ... 't waren zijn familegenoten.  Die zitten mee in de venootschap en zij nemen de beslissingen, want Rooie Rudy heeft niet veel in de pap te brokkelen ... en jawel hoor, Immo DL betaalde zijn belastingen van 5,7% op een schrale winst van 14.000 euri maar ikke, Rooie Rudy,  mevrouw Indra betaal op mijn persoonlijk inkomen als pakbondsboss 67.000 euri belastingen.  Waaruit iedereen direct kan besluiten dat Rudy geen sukkelaarsloontje opstrijkt bij de pakbond.  Neen, en hij is geen vennoot meer maar simpele aandeelhouder die hoopt ooit eens een beetje winst te kunnen maken op de investeringen die hij samen met zijn famillie in immo-DL gedaan heeft. Want de familie moest 500.000 euri lenen om dat pand te rennoveren en nog van dat getruut en gekwijl.

Mijn conclusie in deze is simpel.Deze gast is een liegebeest pur sang ! Hij probeert zich op alle mogelijke manieren wit te wassen na hetgeen er boven water is gekomen. Zijn lichaamstaal verraadt klaar en duidelijk dat hij met een groot rood ei in zijn gat zit en dat zijn zitje als big boss in zeer groot gevaar verkeert. Zijn verweer is zo broos als "porselein bisquit".

De Rode Leeuw begint te manken en zal m.i. een prooi worden voor zijn belagers, zelfs in eigen rangen, want zeg nu zelf ... wie zou er geen 67.000 euri belastingen op zijn jaarlijks loon willen betalen om er nog 100.000 netto over te houden ?

Senior

Uit de resultaten van de peiling van La Libre blijkt onmiskenbaar een begin van terugkeer vanuit de N-VA naar het VB. N-VA gaat 2,8 % achteruit, het VB gaat er 2,7 % op vooruit. Het VB is verder opnieuw de grootste Vlaamse fractie in Brussel met 2,7 % tegenover 2,5 % voor de N-VA (2% voor de Open VLD). Het origineel is blijkbaar opnieuw in de lift, ondanks het feit dat de kloon veel van zijn politieke veren pikt om ze schaamteloos op eigen hoed te steken.

De CD&V van haar kant zou er als enige Vlaamse regeringspartij op vooruitgaan, nl. 1,6%, met als pover resultaat 14,3 % tegenover nog 17,3 % in 2010. Allesbehalve schitterend dus, maar dat zal  deze Vlaamse mossels niet beletten zichzelf verder te legitimeren in hun verraad tegenover Vlaanderen. Integendeel zou ik zeggen.

Peilingen mogen dan wel slechts peilingen zijn, en het is inderdaad nog veel te vroeg om al echte conclusies te trekken en de verkiezingen zijn nog veraf, het geheugen van de kiezer is kort, enz. maar het zou me verbazen, mocht deze trend niet verder gezet worden. Vele Vlamingen zijn immers diep teleurgesteld niet alleen in de op zijn zachtst gezegd povere verwezenlijkingen tot nu toe, maar vooral in de dubbelzinnige en weinig coherente houding van de N-VA i.v.m. de positie van het hedendaagse Vlaanderen in dit onland. Zijn ze nu voor België dan wel voor Vlaanderen ? Samengevat: veel geblaat en weinig wol van de nog altijd grootste partij.

Niettemin blijft het een feit dat in zoverre beide Vlaamse nationalistische partijen eenzelfde doel mochten nastreven, en daar wringt nu juist het schoentje,nietwaar N-VA, zij momenteel ruim 48,1 % van de kiezers zouden vertegenwoordigen. Van een ommekeer gesproken.

In ieder geval, overduidelijk geen opbeurend nieuws voor de fervente aanhangers van dit kl...land, de media op kop, die al de begrafenisondernemer voor het VB hadden besteld. Hoe gaan ze dat nu duiden/wegmoffelen? Heel simpel en volgens aloud beproefd recept, althans voor de televisiezenders. Over de uitslag van de peiling van La Libre vind je nl. op teletext bij de V(alse)TM helemaal niets terug, want daar hebben ze slechts nieuws met de uitslag van de Open VLD, bij de V(alse)RT delen ze laconiek mee dat, behalve de mindere uitslag van de N-VA, er voor de andere Vlaamse partijen, met uitzondering van de PVDA, jawel(!), die "licht vooruitgaat in de peiling", geen reden tot vreugde is. Daar hebben ze natuurlijk slecht nieuws m.b.t. hun rode vriendjes van SPA en Groen. 

Voor beide zenders is klaarblijkelijk de vooruitgang van het VB in deze peiling met bijna 3% geen goed nieuws voor die partij, of is het eerder voor hen?

Als schaamteloze desinformatie kan dit tellen. En dat zootje durft dan spreken van objectieve informatie. Volgens DDR-normen zeker.

Geronimo

In Griekenland mogen mannen met een "zwaar beroep" op hun 55ste met pensioen, vrouwen op hun 50ste. Ze hebben +/- 600 categorieën zware beroepen. We zijn op weg naar de Acropolis.

Jean-Marie Dedecker op Facebook

De Falklandeilanden of Islas Malvinas zijn een schaarsbevolkte eilandengroep in de zuidelijke Atlantische Oceaan, ten oosten van zuidelijk Argentinië. De eilanden vormen een Brits overzees gebiedsdeel. Met een landoppervlakte van 12.173 km2 hebben de eilanden samen ongeveer de grootte van Vlaanderen Er wordt algemeen aangenomen dat de Nederlandse zeeman Sebald de Weert rond 1600 voor het eerst de Falklandeilanden waarnam, hoewel de Spanjaarden en Britten van mening zijn dat hun eigen ontdekkers de eilanden als eerste zagen. Er wonen 3140 mensen (juli 2008) op de Falklands.

In 1764 stichtte de Fransman Louis de Bougainville een marinebasis, Port Louis (Oost-Falkland). De Fransen noemden de Falklands Îles Malouines, naar de vissers uit Saint-Malo die kortstondig op de archipel woonden.

Britten stichtten in 1765 een nederzetting, Port Egmont, op West-Falkland, terwijl ze niets wisten van de Franse aanwezigheid. In 1766 verkochten de Fransen Port Louis aan de Spanjaarden, die de Britten in 1770 de oorlog verklaarden. In 1771 werd met een overeenkomst een einde gemaakt aan het conflict: West-Falkland werd van de Britten, Oost-Falkland van de Spanjaarden. De eilanden bleven echter lange tijd nauwelijks bewoond.

In 1820 en 1829 stichtten de Argentijnen, die kort daarvoor onafhankelijkheid hadden verkregen van Spanje, nederzettingen op de Falklands. Luis Vernet werd aangesteld als Argentijns gouverneur; de Argentijnen waren van plan de eilanden te koloniseren. In 1833 bezetten de Britten de eilanden opnieuw en maakten ze tot een overzees gebiedsdeel van het Verenigd Koninkrijk.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog diende de havenstad Port Stanley als steunpunt voor bevoorrading van de Britse marine. De Slag bij de Falklands werd er uitgevochten.

De grote pinguinpopulatie begrijpt er niets van

Op 2 april 1982 vielen de Argentijnen de Falklands binnen. Duizenden militairen landden op de eilanden en de Britse mariniers van Naval Party 8901 en leden van de Falkland Island Defense Force, kregen na twee dagen hardnekkige weerstand te hebben geboden, van gouverneur Rex Hunt het bevel de wapens neer te leggen. De gouverneur en leden van Naval Party 8901 werden door de Argentijnen via Uruguay naar het Verenigd Koninkrijk gerepatrieerd. De leden van Naval Party 8901 waren als Julliet Troop verbonden aan 42 Royal Marine Commando tijdens de herovering van de eilanden.

Op 21 mei 1982 landden de Britten bij de nederzetting Port San Carlos. 72 dagen later hadden de Britten de eilanden weer heroverd. In totaal vonden 236 Britten en 655 Argentijnen de dood. De materiële verliezen waren aanzienlijk, maar hadden vooral voor de Britten, die een meer dan 10.000 km lange bevoorradingsroute hadden, veel erger kunnen zijn. Politiek gezien heeft deze oorlog ervoor gezorgd dat de militaire dictatuur in Argentinië ten val kwam en vervangen werd door een gekozen burgerlijk bestuur. De Britse premier Margaret Thatcher, die aan de vooravond van de oorlog zeer impopulair was, heeft zeker geprofiteerd van deze militaire overwinning bij haar herverkiezing in 1983.

Buenos Aires : memoriaal van de Malvinas oorlog 

Begin 2012 dient Argentinië een klacht in bij de Verenigde Naties om de manier waarop Groot-Brittannië de Falkland-eilanden op dit moment 'militariseert'. Dat heeft de Argentijnse president Cristina Fernandez de Kirchner gisteren aangekondigd. Kirchner deed haar uitlatingen tijdens een bijeenkomst van parlementsleden, topambtenaren en veteranen uit de Falkland-oorlog, de strijd die in 1982 om de betwiste eilandengroep werd uitgevochten tussen Argentinië en Groot-Brittannië. Achter Kirchners spreekgestoelte hing een kaart van de Falklands - in Argentinië de Malvinas genoemd - in de kleuren van de Argentijnse vlag.

Groot-Brittannië besloot onlangs een ultramoderne torpedobootjager naar de zuid-Atlantische regio te zenden. Volgens de Britse regering gaat het om een routineoperatie. Kirchner omschreef het gisteren als 'militarisering die een ernstig gevaar vormt voor de internationale veiligheid'.

Het Britse ministerie van Buitenlandse Zaken liet vannacht in een reactie weten dat de bevolking 'uit eigen vrije wil Brits is. Ze zijn vrij om hun eigen toekomst te bepalen en er komen geen onderhandelingen met Argentinië over de soevereiniteit tenzij de eilanders dat willen.'

Ook het recente besluit om de Britse troonopvolger prins William als piloot van een reddingshelikopter voor zes weken op de Falklands te stationeren, wordt door Argentinië opgevat als een belediging. 'Ik had hem liever gezien in burgerkleding', zei Kirchner. Ze riep de Britse premier Cameron op de vrede een kans te geven ('to give peace a chance').

Port Stanley

In de omgeving van de onherbergzame Falklands is olie ontdekt en dat verklaart veel van de opnieuw oplaaiende territoriale aanspraken van de Argentijnen en de koppige reacties van Groot-Brittannië.

Ray

Bron : Wikipedia - De Standaard & diverse media

Zo herdacht een select groepje aanhangers van Sharia4B vorig jaar de aanslagen van 11/9 in New-York.  Laat ze maar lachen de politiek-correcte islamlovers die Abu Rimram wegwimpelen als een marginaal verschijnsel zonder impact.  Mocht dat zo zijn, waarom heeft de belgische justitie hem dan veroordeeld tot twee jaar effectieve gevangenisstraf ? Er zijn ook simpelen van geest, die Dewinter en Abu op één lijn stellen, want zij verkondigen beiden extreme standpunten. Ho, ja ?  Heeft het Vlaams Belang van Dewinter al miljoenen doden op zijn geweten ?  Grijpt die partij terug naar wreedheden tegen mensen en dieren of bepleit  zij de mannelijke supprematie ? Om het bij deze enkele voorbeelden te houden.

Wij blijven signalen ontvangen dat in het Antwerpse de aanhang van Sharia4B met de dag aangroeit.  Zeker nu de leider veroordeeld werd. Hem op vrije voeten laten, is wel heel dom : als een slachtoffer van het belgische systeem kan hij ongestoord verder werven en zijn uitdagende publieke preken voortzetten. Was hij een VB-er, hij zat al lang in de Begijnenstraat.

Ray

Vervolg van het sprookje van Rudy de Leeuw

Om elke dubbelzinnigheid te vermijden, heb ik in juli 2011 trouwens ontslag genomen uit de Raad van Bestuur van die vennootschap.'

Toch rijzen er vragen omtrent het verhaal van Rudy De Leeuw.

 Moslim homofilm

Tot zover ik het weet, heb ik nog niets in de Vlaamse pers gelezen dat er een Vlaamse homo-moslim film is uitgekomen. Toevallig zag ik het in de Telegraaf van Nederland staan. Heeft de Vlaamse pers iets tegen moslimhomo's? 't Zijn toch ook mensen van vlees en bloed, of moet ik dat anders zien? Het is van de Belgische regisseur Guy Lee Thys en heet Mixed Kebab. http://www.telegraaf.nl/filmenuitgaan/film/11493922/__Homofilm_over_moslim__.html?cid=short

Chris S.

PS :  ik ben geen homo, maar ik heb niets tegen mensen die de liefde verkiezen boven oorlog en vechten, al is het van eigen geslacht!

NvdR Angeltjes :  Angeltjes heeft voor enkele weken een artikel gewijd aan Mixed Kebab van de Vlaams regisseur Guy Lee Thys. Ik meen mij te herinneren dat we zelfs de trailer heb getoond. Tot voor een aantal jaren was Noord-Afrika een geliefde vakantiebestemming voor heren met pedofiele of homoseksuele neigingen. De moslims ontkennen dat in hun landen homoseksualiteit bestaat, wat natuurlijk een zoveelste leugen is. In Iran worden betrapte mannen (en vrouwen ?) koudweg opgehangen.  Een bewijs te meer dat wij van deze sekteleden geen lessen te ontvangen hebben.

*****

Vistrofee met kaartspelen.

Geachte Redactie,

Het verhaal over vissen met appelsienschil, én lezend dat de steller van dit verhaal, ooit als "prijs" een paar nieuwe fietbanden kreeg,... doet mij denken aan volgend voorval:

In de koude, donkere wintermaanden richten veel herbergen op vrijdagavond een "kaartavond" in. Dat er dan ook liters bier door de keelgaten stroomt, is absoluut geen wonder, tot meestal grote wrevel van de thuiszittende dames.

Zo kwam Jan eens "goedgeladen" thuis, en haalde Trees haar getand timmermanswerktuig boven. "Niet zagen, vrouwmens" zei Jan,  "het is wel ietwat laat geworden, maar... ik heb een schone prijs gewonnen met te manillen, kijk eens: een paar splinternieuwe binnenbanden"."Binnenbanden ?" zei Trees, "en ge hebt niet eens een fiets" ! "Da's just" repliceerde Jan, "maar ik herinner mij, dat gij verleden week een nieuwe BH gekocht hebt in een dure lingeriewinkel, en..." De rest van het week-end was zoals soms de TV-uitzendingen in zwart-wit : wél (verstoord) beeld, doch géén klank.

Victor van Vosselaer

Deze video somt de eigenaardigheden op van een wilde bewoner van de noordelijke bossen waar maar weinig over bekend is: de Fin. Ze zijn bestand tegen de kou van het poolgebied, mijden het contact met mensen, stoken rituele dranken en houden er vreemde paringsgewoonten op na.

Slecht nieuws voor zwemliefhebbers: de Friesche Zwemzesdaagse, de grote zesdaagse tocht langs de elf Friese steden, gaat er ook dit jaar waarschijnlijk niet komen. Dat maakte de Raad van Slootmeesters vanmorgen bekend in een persconferentie.
Komt ‘ie er wel of komt ‘ie er niet? Een paar weken geleden begon de zwemkoorts toe te nemen na enkele dagen van dooi: tot diep in de tweede week van januari leken alle seinen op groen te staan voor een nieuwe ‘duik der duiken’. Na wekenlange vrieskou is de kans op een nieuwe duik echter tot ver onder het nulpunt gedaald. ‘Veiligheid staat voorop, mensen moeten met een gerust hart het natuurwater in kunnen duiken, anders is het te gevaarlijk’, aldus de Slootmeesters.

De Friesche Zwemzesdaagse kent een rijke historie. Legendarisch was ‘de hel van 1961’, toen meer dan tachtig deelnemers ingevroren raakten tussen Dokkum en Franeker. Geen van hen bereikte de finish. De laatste keer dat de route werd gezwommen was in 1995, toen Kees Nagels voor de overwinning tekende in een recordtijd van nog geen 75 uur.

Het is de vraag of Nagels ooit een opvolger krijgt. Volgens klimatologen zullen milde winters steeds zeldzamer worden, wat de kans op een nieuwe Zwemzesdaagse verkleint. Ook dit jaar bereiden de Slootmeesters zich voor op een teleurstelling: ‘We kijken vooral naar de traditionele probleemgebieden. De ketting is zo sterk als de zwakste schakel en de zwakste schakel is op dit moment het parcours’, aldus watermeester Bert Veenstra. ‘Aan de voorbereiding heeft het ook dit jaar niet gelegen: sinds november lagen alle draaiboeken klaar. Maandenlang zag het er ook gunstig uit, door de milde weersomstandigheden, maar uiteindelijk lijkt het toch weer uit te lopen op een deceptie.’

Oud-zwemmers Pieter van Hoogenband en Marcel Wouda hebben de afgelopen dagen het parcours verkend. Zichtbaar teneergeslagen doet Wouda verslag: ‘In het zuidoosten van Friesland zijn de wakken groot genoeg, maar op de meeste plekken is het ijs gewoon nog te dik om doorheen te zwemmen.’

Ook het plan om met negen ijsbrekers het parcours ijsvrij te maken, lijkt geen uitkomst te kunnen bieden. De Vereniging van Natuurschaatsenrijders heeft dit vorige week via een kort geding kunnen voorkomen. ‘We worden van alle kanten tegengewerkt, kennelijk mag het niet zo zijn’, aldus Veenstra.

Als de vorst de komende dagen aanhoudt, moet het evenement voor de zeventiende keer op rij worden verplaatst naar het gemeentelijk sportfondsenbad in Drachten.

http://www.speld.nl/2012/02/08/nog-geen-duidelijkheid-over-friesche-zwemzesdaagse/