Arend V. wilde de Franstaligen bang maken

BEIRUT – In de Libanese hoofdstad Beirut heeft een jonge Vlaming een schooltje voor Franstalige expats in brand gestoken. Daarbij kwam één leraar Frans om. De dader, de 25-jarige Arend V., claimt politieke motieven te hebben voor zijn aanslag. 

Gewapend met een jerrycan benzine drong de man van West-Vlaamse origine gisterennacht het schooltje binnen. Hij spreidde enkele cursussen grammatica uit over de grond en overgoot ze met de brandversneller. In een mum van tijd stond de hele benedenverdieping in lichterlaaie. Eén leraar Frans kwam om terwijl hij de brand trachtte te blussen.

De dader kon niet veel later worden ingerekend. Hij verklaarde trots deze aanslag gepleegd te hebben in naam van de Vlaamse minderheid, die geüsurpeerd zou worden door een decadente, Waalse homoseksueel die slechts gesteund wordt door een minderheid van de bevolking. Voor die vernedering stelt hij iedereen die Frans spreekt zonder onderscheid verantwoordelijk. “Ik wilde de Franstaligen bang maken. Vijfenvijftig procent van de Vlamingen wil dat Di Rupo vertrekt!”, schreeuwde de terrorist nog volgens enkele ooggetuigen alvorens hij werd weggevoerd.

Intussen spreekt de Libanese president Suleiman, die vrijwel onmiddellijk na de feiten arriveerde op de locus delicti, sussende taal. “Wij hebben begrip voor de enorme moeilijkheden tussen Nederlandstaligen en Franstaligen in Europa. Het kan echter niet de bedoeling zijn dat Europese migranten hun geschillen importeren naar het Midden-Oosten. Ik zal absoluut niet tolereren dat deze aanslag sluimerende vijandelijkheden tussen de Vlaamse en Franstalige Gemeenschap in Libanon zal aanwakkeren.” De Libanese overheid heeft intussen de beveiliging van het Nederlandse, het Belgische en het Franse consulaat verhoogd om erger te vermijden.

Onder de knoet

Voorlopig ziet het er naar uit dat de dader alleen heeft gehandeld, maar de ordediensten sluiten eventuele banden met radicaal Vlaams-nationalistische organisaties zoals het VNJ of het NSV niet uit. Vlaams Belang, de politieke vleugel van die extremistische organisaties, claimt alvast niets te maken te hebben met de man. Toch vraagt Filip De Winter om begrip voor de extremist. “Zolang Vlaanderen onder de knoet gehouden wordt door een arrogante Franstalige minderheid blijft de voedingsbodem voor dit soort acties bestaan. Brussel, het Gaza aan de Zenne, is al jaren een schandvlek voor alle Nederlandstaligen ter wereld, van de Benedenwindse Antillen tot Indonesië.”

Ook voor experts inzake de Frans-Vlaamse krachtsverhoudingen komt de aanslag niet als een donderslag bij helder hemel. “Het conflict tussen Vlamingen en Franstaligen is al millennia oud”, verklaart de Libanese Europakenner Abou Chachacha. “In wezen gaat het terug op een verschillende interpretatie van het Indo-Europees. Terwijl de ene factie gelooft dat je helder, direct en desnoods met naamvallen moet communiceren, gaat de Franstalige meerderheid uit van een eerder omslachtige manier om de dingen te omschrijven. Dat heeft in de loop der geschiedenis tot allerlei misverstanden geleid, en af en toe laaien die op tot een heus conflict. Vooral België is een broeihaard voor extremisme, omdat er meerdere minderheden samenleven en het Nederlandstalige grondgebied nog altijd versnipperd is in een lappendeken van allerlei stammen met elk een eigen dialect. Het kan nog honderden jaren duren eer alle bevolkingsgroepen daar elkaar het licht in de ogen gunnen.”

 door Jan-Pieter De Leugheneire -

http://www.raaskalderij.be/2012/03/radicale-vlaming-pleegt-aanslag-in-midden-oosten/

Pijn

Beste Ray,
 
We zijn allemaal verdwaasd bij deze tijding omdat we het niet begrijpen.Jong leven houdt op nog voor het begonnen is.Kwetterende lachende joelende spring-in ‘t velds waar je glimlachend-genietend naar kijkt,
en plots is het weg en is daar de absolute duisternis. Het verschrikkelijke van het moment ontgaat ons, maar we kunnen het ons voorstellen.Wat blijft is een open wonde die nooit maar dan ook nooit geneest.
De tijd brengt enkel een laagje vernis , het leven gaat verder ook voor de ouders.Zij zullen het zijn die dag en nacht de pijn van het verlies en de eeuwige afwezigheid voelen.Heel mijn wezen voelt met deze mensen mee, vullen de hele tijd mijn geest en mijn hulpeloosheid doet mij zeer. 
Bedankt Ray–van– de–Angeltjes voor deze ingetogen dag.
 
Daniel

*****

@ een onbekende zielenpoot Gurakule

Ongeachte Heer,

Wat zijt ge toch een laffe, bange zielenpoot om anoniem uw gedacht te zeggen over Lucky 9.Als ge iets te zeggen hebben krijgt ge in "Angeltjes" een podium om uiting te gevn aan uw fuistraties.Maar van die vrijheid van de redactie moet ge geen misbruik maken door anoniem iemand uit te schelden of verbaal aan te vallen. Ik gebruik mijn eigen naam en zelfs mijn woonplaats omdat ik de verantwoordelijkheid neem over alles wat ik denk en schrijf.Uw reactie heeft wel één voordeel, ge leest dus ,hopelijk ,alles wat er in Angeltjes geschreven wordt en daardoor denk ik dat ge toch nog niet totaal verloren zijt voor de maatschappij.

Hubert Buysse

*****

Het rommelt bij het CGKR

Waarom moeten alle Vlamingen dat misbaksel blijven tolereren omdat een zootje ongeregeld hem weer gerehabiliteerd heeft ?

Christina

*****

Buscopan

Beste heer Ray,

ik denk dat die afbeelding van Buscopan bij een andere reactie hoort. Nog een laatste bedenking: ik stoorde mij enorm aan DE minuut stilte in het Europees Parlement. Dit terwijl, mede door hun toedoen en wanbeheer, op dit moment honderden Griekse kinderen elke dag met een lege maag en zonder schoolboeken naar school trekken. Te ver van hun bed zeker? Bende valse hypocrieten.

Lydia

NvdR Angeltjes : Elke "Geachte Redactie" is getooid met een afbeelding die betrekking heeft op een lezersbrief uit de reeks van die dag. Buscopan had te maken met de anonieme reageerder die zich onwel voelde bij het lezen van Lucky9's reactie. Wij zullen proberen de afbeelding en de reactie samen te zetten, wat logischer is voor vele lezers.

*****

Anonieme Gurakule

Wat is er mis met het artikeltje van Lucky9 ? In een lap rond de oren kan meer liefde zitten dan een eindeloze bepampering

René

*****

Woorden schieten te kort.

Ik ben zo een dertig keer met mijn klas of na mijn pensionering als begeleider op sneeuwklas geweest naar het Lechtal in Oostenrijk. Wij reden steeds per autocar en méér pech dan een platte band hebben we nooit gehad. Voor die kinderen en hun begeleiders heeft het noodlot werkelijk onbarmhartig toegeslagen. Ik was sprakeloos toen ik het nieuws vernam.

Ludo

*****

Leeft deze blog van de liefde ?

Geachte redactie,

Ik lijk waarachtig een gevoelige snaar geraakt te hebben. Mijn verontschuldigingen (?) aan alle Angeltjes die dit niet zagen aankomen. Waarschijnlijk kan de edelachtbare 'gurakule' (geachte Redactie (2) - 15 maart 2012) niet eens Nederlands lezen, want anders zouden zijn of haar politiek correcte hersenen exploderen. Minkukel, als jij de bijna kaal geschoren expert van binnen -en buitenlandse alsook juridische zaken zou zijn, geldt dit ook voor jou. Elke collaborateur zal ooit met zijn 'createur' geconfronteerd worden. Op dat ogenblik zal ik met genoegen getuige zijn van uw gerechtvaardigd en vreselijk lot. Het is hemeltergend dat een belgofiele regime-apparatsjik zich verplaatst op kosten van elke belasting-betaler om hem en haar op te zadelen met communistische emo-platitudes op kosten van de belasting betalende Vlaming. Als je niet belgofiel bent: schreeuw het uit! Maar niet op de fascistoïde 0000 of VTM, dat spreekt voor zich wegens van zero en generlei waarde! FU! En nu Gij !

Lucky9

*****

Vrijdag, rouwdag.

Ik vind het heel erg, ik vind het verschrikkelijk, maar is het nu nodig om steeds weer zout in de wonden te strooien? Verlangen die ouders niet meer naar sereniteit, naar met rust gelaten te worden? Dit vraag ik mij constant af... Over die begeleidster en die twee beroepschauffeurs wordt omzeggens niet gerept, even terloops voor de schijn, maar dit zijn óók nog relatief jonge mensen die kinderen en vrouw /man nalaten. Als ik aan mijn kleinkinderen denk, dan word ik óók koud vanbinnen bij de gedachte dat het hen ook overkomen kan, maar dagdagelijks sterven kinderen in het verkeer, in één jaar kan dit tellen. Ik kan mij niet ontdoen van het gevoel dat de overheid gretig gebruik maken van dit voorval met in hun achterhoofd de wetenschap dat er dit jaar verkiezingen zijn, en ze op díe manier de mensen willen laten beseffen dat ' we in een klein land leven, en mekaar moeten steunen = België heel strak bijeen houden, in samenhorigheid.' Misschien maak ik met mijn reactie gevoelens van wrevel los.., dan zij het maar zo, doch ik kan mij niet inbeelden dat ál die ministers binnenin hun hart oprechte gevoelens van verdriet koesteren, zoals ze laten uitschijnen. In al die stilte houd ik me stil, door in gedachten bij de achterblijvenden te zijn, maar niet massaal mee te doen aan die massahysterie. Daarom wens ik die families allemáál veel sterkte toe. En gelukkig heelt de natuur alle wonden, slijpt ze er doorheen de jaren de scherpste kantjes vanaf. Het leed blijft hetzelfde maar het wordt draaglijker. Doch door ieder jaar weer een dag van algemene herdenking in te lassen, is alleen maar de pijn levendig houden, en dit mag niet de bedoeling zijn.

Christina

*****

Respek vir die dooies.

Geachte Redactie,

Gun my asseblief 'n paar woorde van waardering en bewondering vir die gebruik (tradisie) in die Laaglande om groot respek en eer te betoon aan die afgestorwenes in uw lande.

Toe ek in 2003 in Nederland en België op besoek was, was daar die geval van 'n jong man wat deur 'n allochtoon vermoor is. Daardie hele week was die hele land in rou; sake-ondernemings en openbare kantore was gesluit; kerke het roudienste gehou; die burgemeesters en ander hoë profiel persone van die betrokke dorpe in die omgewing het voor aan die elle lange optogte gestap, om die "stille mars" te lei; roubeklaers het rou-registers onderteken; ens.In een van Nederland se dagblaaie (krante) was 'n volblad-voorbladfoto van die optog, wat uit duisende mense bestaan het. Vooraan het een enkele polisie-beampte gestap (waarskynlik méér simbolies as om veiligheidsredes).

In Suid-Afrika, daarenteen, is dit deesdae byna soos in die Arabiese- en Moslemlande. Hier by ons sterf daar nie net EEN persoon elke 2 maande, soos in België en Nederland nie, maar 20 a 25 per dag! Daarvan is 1 a 2 blankes. En, by enige optog van enige aard, sal daar nie slegs een polisie-beampte teenwoordig wees nie, maar wel honderde. Moorde in ons land het al so alledaags geword, dat slegs die familie en vriende van die slagoffers oor die oorledenes rou. Daar is geen "spontane, landswye optogte, roudienste, en stille marse" in Suid-Afrika nie. Suid-Afrika, wat deur die ANC en deur ONINGELIGTES oorsee as 'n "vredeliewende demokrasie" beskou word, is inderdaad 'n nie-amptelike oorloggeteisterde land. Slegs in lande waar daar op groot skaal oorlog gevoer word, val daar meer dooies as in Suid-Afrika.Dit is my (en die meeste Afrikaners in hierdie land) se grootste wens om eendag in 'n vry, onafhanklike Afrikanerrepubliek te woon, waar ons ook ons dooies met respek en waardigheid ter ruste kan neem ... net soos dit in ons stamlande die gebruik is.

Peter Murray 

Reclamebord in de  Antwerpse Veldstraat bij café

Jonge Afgaan (archief)

Vandaag kreeg ik het dossier in handen van de minderjarige Afgaanse jongen N.K. Deze minderjarige vluchteling van amper 14 jaar, die door de federale overheid achtereenvolgens al in 3 LOI's (Sint-Pieters-Woluwe, Jette, Roeselare) gestoken werd om hem dan aan zijn lot over te laten, heeft zich nu bij het Antwerpse OCMW gemeld. De jongen is in Antwerpen-Noord beland alwaar hij nu - met toestemming van het OCMW van Antwerpen - alleen woont in een gemeubelde studio in de wijk Dam. Het Antwerps OCMW wordt steeds meer geconfronteerd met alleenstaande minderjarige asielzoekers. Er is voor hen geen speciale voorziening zodat ze behandeld worden als volwassenen. Dit is onaanvaardbaar en toont eens te meer aan in wat voor een chaos ons asielbeleid zich bevindt. Tientallen minderjarigen in gelijkaardige omstandigheden,  bevinden zich op het Antwerpse grondgebied. Door ze aan hun lot over te laten op deze leeftijd, bewijst de overheid dat ze haar taak niet aan kan en de gemenschap opzadelt met de gevolgen van dergelijke ontoelaatbare toestanden. 

Philippe Van der Sande,
fractievoorzitter Vlaams Belang
in de Antwerpse OCMW-raad

Verhofstadt is een gevaarlijke figuur die met zijn verblinde Eurofiele bekeringsdrang door deuren en ruiten gaat, van alles een open samenleving wil maken en daarmee de Westerse beschaving naar de ondergang sleurt.

Joost Niemöller

Onze vorige bijdrage handelde over de talrijke, en meestal totaal onbegrijpelijke, geschenken; benoemingen; of aanstellingen die President Obama voor een vijftigtal van zijn grootste sponsors heeft geregeld na zijn verkiezing en natuurlijk op kosten van de belastingbetalers! Wij noemden geen namen of gaven geen duidelijke voorbeelden van deze onsmakelijke vorm van corruptie. We willen vandaag nog eens terugkomen op deze vorm van politieke corruptie die niet alleen in de Verenigde staten blijkt te bestaan maar die ook naar o.a. ons land blijkt te zijn overgewaaid.

We hadden vorige week het genoegen om ter plaatse met enkele Amerikaanse insiders te praten. We wisten dat het erg was maar trokken toch nog grote ogen toen we het volgende voorbeeld, van één van de belangrijkste Obamasponsors, hoorden. Zelf had ik nog nooit gehoord van een zekere George Kaiser een oliemagnaat uit de Staat Oklahoma. Deze man had samen met enkele vrienden beslist om te investeren in een fabriek voor het produceren van zonnepanelen. Het nieuwe kindje kreeg de naam SOLYNDRA. Onze George wist blijkbaar uit ervaring dat het toestoppen van geld aan machtige politiekers de grootste garantie biedt om gigantische rendementen te kunnen realiseren. Daarom besloot hij om, samen met enkele andere aandeelhouders, belangrijke bedragen te stoppen in de campagnekas van Barrack Obama. En onzen Barrack werd verkozen tot President eind 2008 en schoot snel in actie om voor de Amerikaanse kiezer voor "change", zoals hij had beloofd, te gaan zorgen. En met "change" bedoelde hij zeker geen wisselgeld!

Als handige politieker had Obama ook vastgesteld dat in vele landen beroepspolitiekers de mantra van de groenen begonnen te volgen en op de meest idiote manier reuzebedragen belastinggelden begonnen te verbrassen voor het opwekken van zogenaamde "groene" energie. Dat de productiekosten van deze zogenaamde propere en eeuwigdurende en hernieuwbare energiebronnen nog steeds de pan uitswingden, en in geen enkel geval met de traditionele vormen van energieproductie konden wedijveren, was hem worst. Hij wou en hij zou zijn vrienden helpen.

Als beroepstateraar loofde hij in toespraak na toespraak de grote toekomstige mogelijkheden van electriciteitsproductie door gebruik te maken van de natuurlijke elementen zoals zon en wind. Deze nieuwe productietechnieken zouden niet alleen electriciteit opleveren maar ook de zo broodnodige jobs of arbeidsplaatsen. Obama zou gaan zorgen voor enorme subsidies voor deze sector met in het achterhoofd natuurlijk zijn vrienden. Daarom regelde hij het dat de eerste grote steun van de overheid via het Department of Energy (DOE) naar SOLYNDRA, een onderneming die nog nooit één cent had verdiend, zou gaan. Daarom diende hij zijn eigen belofte om van het Office for Management and Budget (OMB) een transparante instelling te maken met de voeten te treden. Het OMB staat de president bij om het budget op te stellen en te controleren of er geen misbruiken ontstaan in de diverse ministeries. Toen het via vice-president Jo Biden was uitgelekt dat Solyndra zou geholpen worden gingen de poppen voorgoed aan het dansen. Op vragen van het OMB in verband met de solvabiliteit van Solyndra kwam geen antwoord. Integendeel werd aan verschillende ambtenaren van het OMB duidelijk gemaakt wat de president wou. En zo werd aan deze onderneming enkele maanden later niet minder dan 535.000.000 dollar belastinggeld geleend zonder enige vorm van waarborg. Vice-president Biden sprak via sateliet de onderneming toe bij het bekendmaken van de lening en bezocht later de onderneming.
Met zoveel geld, dat een veelvoud was van wat de aandeelhouders er zelf hadden ingestoken, was véél mogelijk. Men bouwde een nieuwe fabriek en Obama himself kwam deze inhuldigen en vertelde toen dat "the true engine of economic growth will always be companies like SOLYNDRA". Wat was dit mooi gezegd!

Met belastinggeld is alles mogelijk en zeker als er grote pakken binnenkomen mogen er grote pakken buiten gaan. Tientallen kaderleden ontvingen maandwedden van 20.000 a' 40.000 dollar. Omdat dit blijkbaar onvoldoende was smeet men nog regelmatig met bonussen. Zo ontving de vice-president marketing Karen Alter, om er maar één uit het pak te noemen, op 15 april 2011 een bonus van 55.000 dollar en reeds drie maanden later op 8 juli opnieuw hetzelfde bedrag. Dit alles als premie in een onderneming die dag na dag en week na week grotere verliezen maakte die nu begonnen op te lopen tot een paar miljoen dollar PER DAG.

Na het bezoek van OBAMA hield de onderneming het nog een jaartje uit en ging vorig jaar in september over de kop. Deze vriendendienst heeft aan de Amerikaanse kiezer meer dan een half miljard dollar  gekost en uiteindelijk geen enkele arbeidsplaats opgeleverd. Wel werd onzen George Kaiser in die periode niet minder dan 16 maal op het Witte Huis ontvangen. In plaats van véél electriciteit te produceren heeft men dus het licht uitgedraaid. Dit is nu niet het enige schandaal dat OBAMA aan het achtervolgen is.

Maar dat de Amerikaanse media er weinig belang aan hechten komt alleen door het feit dat ze zelf de grootste profiteurs zijn van de miljarden die tijdens die presidentiele campagnes worden uitgegeven enerzijds en dat ze de wetenschap hebben dat het in alle partijen, dus ook in diegene wiens mening ze aankleven, hetzelfde is anderzijds. Men zou feitelijk de naam van Kaiser kunnen vervangen door Dehaene; SOLYNDRA door DEXIA en de USA door Belgie.

Men zegge het voort...

Freddy Van Gaever

Er wordt wel eens gezegd dat dichters zelf de slechtste lezers zijn van hun eigen gedichten. Daar zit wel een grond van waarheid in, ik heb al menig voorbeeld gehoord maar die opvatting telt dan zeker niet voor Wies Moens.
Meer dan een jaar geleden zette ik mijn eigen lezing van zijn gedicht 'Tot het End' op YT. In oude geluidsarchieven (op magneetband) ontdekte ik inmiddels de lezing van Wies Moens zelf. En ik kan enkel maar ootmoedig het hoofd buigen. Zoals die man dit van heimwee doordrongen gedicht leest, zo kan niemand het. Wies Moens was ooit een begenadigd redenaar en dit klinkt door in zijn lezing. Voeg daarbij de passie en emotie waarmee hij het stuk brengt -- het gaat over zijn persoonlijke situatie als banneling in Nederland -- en je hebt een uniek tijdsdocument dat ik graag deel met alle geïnteresseerden. Helemaal op het einde, nadat de lezing voltooid is, hoor je heel even een vrouwenstem die iets zegt als: "Dat was pas mooi", maar helemaal duidelijk is het niet. Dat is de stem van Wies Moens' echtgenote. Zij zou niet lang daarna overlijden. De opname werd gemaakt bij Wies Moens thuis in Nederland in 1968. Hij leidt het gedicht zelf in. (Metrisch)

Met dank aan de Heer Metrisch die moedig en met veel goede smaak de poëzie op Youtube laat weerklinken, zoals we ze zelden horen.  Dichters zoals de Vlaams-nationalist Wies Moens, die zwaar door de repressie getroffen werd, dreigt helemaal te verdwijnen in de plooien van de onverbiddelijke geschiedenis.  Wies Moens declameert zoals Anton Van de Velde of Ast Fonteyne het deden, met wat nu omschreven wordt als pathos.  Het is dan ook een uniek tijdsdocument.

Mochten er voor onze Vlaamse muziek ook idealisten zijn, die de geweldige kansen die Youtube biedt, zouden gebruiken, zoals de Heer Metrisch, er zou heel wat meer belangstelling komen bij de jeugd voor onze componisten. Helaas, heersen op dat vlak de kruideniers die Vlaanderen menen te dienen door voor elke noot een cent te eisen.

Ray

Enkele nuttige tips voor een succesvolle loopbaan op gebied van communicatie, kennis van te volgen procedures, respecteren van hiërarchie en dossierbeheer aan de hand van praktische voorbeelden.

1) Communicatie:
Een man neemt een douche direct na zijn vrouw. Terwijl de vrouw zich wikkelt in een badlaken wordt er aangebeld. Zij opent de deur en het is de buurman. Hij zegt: “Ik geef je 800 € als je die badhanddoek laat vallen. Zij denkt even na en doet wat hij vraagt. Een beetje verwonderd maar blij met het vlug verdiende geld gaat ze terug naar de badkamer. Haar man, nog steeds onder de douche, vraagt wie het was. De vrouw antwoordt: Het was de buurman”. “Super” zegt haar man “Heeft hij jou die 800 € gegeven die hij me schuldig was?”

Les nr.1: Om onaangename misverstanden te vermijden geef je medewerkers steeds alle informatie betreffende gemeenschappelijke dossiers.
 
2) Procedures:
Een priester in een 2 CV begeleidt een nonnetje naar het klooster. Hij kan zijn ogen niet afhouden van haar prachtige benen en legt zijn hand op haar dij. Zij bekijkt hem en zegt:”Eerwaarde, kent u Psalm 129?” Beschaamd trekt de priester zijn hand terug en mompelt een verontschuldiging. Maar de verleiding is groot en een beetje later tijdens het schakelen laat hij zijn hand over haar dij glijden. Het nonnetje herhaalt haar vraag: “Eerwaarde kent u Psalm 129?” Met rode kaken en onder het stamelen van nog een verontschuldiging trekt de priester zijn hand terug. Na aankomst aan het klooster neemt de priester, die spijt heeft over zijn daad, een Bijbel en zoekt Psalm 129 op. Er staat het volgende: “Ga vooruit, zoek altijd hoger, daar zal je de glorie vinden”

Les nr.2: Om je doel te bereiken is een goede kennis van de te volgen procedures vereist.

3) Hiërarchie:
Een vertegenwoordiger, een bediende en een personeelsdirecteur gaan ’s middags samen naar een klein restaurant. Op een bank vinden ze een oude olielamp. Ze wrijven erover en een geest verschijnt die zegt: “Gewoonlijk geef ik drie wensen maar jullie zijn met drieën dus geef ik jullie er elk maar één.” De bediende roept als eerste: “Ikke, ikke, ik wil op een strand in de Bahamas liggen, voor altijd met vakantie, zonder enige zorg, om van het leven te blijven genieten.” Poef de bediende is verdwenen. De vertegenwoordiger roept als tweede en zegt: “Ik wil op een strand in Tahiti liggen met de vrouw van mijn dromen” en poef weg is hij. Nu is het aan jou zegt de geest tegen de personeelsdirecteur en deze zegt: “Ik wil dat die twee terug op kantoor zijn na de middagpauze…”

Les nr.3: Laat de baas altijd eerst spreken en wees op uw hoede voor de personeelsdirecteur.

4) Dossierbeheer:
Een boer heeft een ziek paard. De dierenarts zegt tegen de boer: “Ik zal hem een spuit geven maar als hij na drie dagen niet genezen is dan is er niets aan te doen en moet je hem laten inslapen.
Het varken dat alles heeft gehoord zegt tegen het paard dat hij moet opstaan, maar het paard is te zwak. De volgende dag zegt het varken weer tegen het paard om op te staan maar het paard is nog steeds te zwak. De derde dag zegt het varken tegen het paard “Sta op of anders gaan ze je slachten.” Met een enorme inspanning staat het paard eindelijk rechtop. Verheugd zegt de boer: “Dat moeten we vieren, we gaan het varken slachten.”

Les nr.4: Bemoei je enkel met je eigen zaken en hou verder je mond.

Vertaling Foxy

Goede morgen lieve mensen,

Binnen enkele dagen begint de lente.  Daarbij hoort een vrolijk nummer van een guitig lachend zangeresje .  Wisten wij veel dat het thema van het opgewekte deuntje de voorbode was van een invasie. 

Het gezin Froboess woonde in Berlijn maar vader Gerhard stuurde zijn zwangere vrouw 60 km oostwaarts, naar Wriezen aan de Oder, (in de latere DDR) wegens het gevaar van de bombardementen.  Het is daar dat Cornelia Froboess op 28 oktober 1943 het levenslicht zag.  Moeder en kind keerden terug naar de hoofdstad.  Gerhard was componist, tekstschrijver en wat men nu een soundmixer zou noemen bij een filmstudio.   Vele van zijn liedjes werden door dochter Cornelia gezongen: ze was 7 toen ze in 1951 voor een uitzending van de RIAS het door haar vader gecomponeerde liedje “Pack die Badehose ein” zong.  Het werd onmiddellijk zeer populair, zowel in de BRD als in de DDR.  In Oost-Duitsland moest men wel iets aan de tekst veranderen want gaan zwemmen in de Wannsee (West-Berlijn), zoals het in het liedje klinkt,  was onmogelijk. 

Kleine Cornelia kreeg een platencontract en talrijke kinderfilmrollen: zij werd mede door haar zelfverzekerd optreden en vlotte babbel Duitslands lieveling.  In 1958 werd overgeschakeld van het kindsterretje, Cornelia, naar het tieneridool, Conny.  De naam was niet toevallig gekozen: in het naoorlogse Duitsland gold de politiek-correcte wet van het imiteren en copiëren van alles wat enigszins op de Amerikaanse bezettingsmacht leek.  Ze zong verschillende rocknummers en ze had een reuzehit met de Duitse versie van Paul Anka’s “Diana”.  Van 1959 tot 1963 stond ze voortdurend met een schlager in de hitparade.  Vele liedjes werden door haar ook in het Nederlands gezongen.

De Duitse filmindustrie draaide op volle toeren met heimatfilms, verfilmde operettes, zeevaart- en avonturenfilms en de muzikale tienerfilms.  Conny kreeg behoorlijk veel rollen aan de zijde van jonge mannelijke sterren zoals Peter Kraus, Peter Weck, Rex Gildo, Peter Alexander, Peter Vogel.  In deze schlagerfilmtijd draaide ze tussen 1958 en 1963 wel twintig films.  In de boekskes werd er druk gespeculeerd aan wie ze haar hart zou schenken.  In 1962 vertegenwoordigde ze Duitsland met “Zwei kleine Italiener” op het Eurovisie Songfestival in Luxemburg.  Ze eindigde 6de, maar dat belette niet dat het plaatje een miljoenenverkoop zou kennen.  Vijftig jaar geleden zong een Duits zangeresje over Italiaanse gastarbeiders die graag naar huis, naar Napoli,  willen keren bij hun liefjes Tina en Marina.  Een halve eeuw later lijkt het of heel de wereld de weg naar onze melk en honinglanden gevonden heeft; heimwee kennen ze niet want ze brengen heel hun familie meteen mee.  

Tussen de platen- en filmopnames nam ze acteerlessen en ze besloot haar carrière een andere wending te geven: het toneelpodium riep haar. 

Conny Froboess, het zangeresje, werd Cornelia Froboess, de actrice.  Het is bij het Landestheater Salzburg dat ze haar latere echtgenoot, Dr. Helmut Matiasek, zou leren kennen.  Nadien volgden grote rollen in de theaters van Braunschweig, Berlijn, Hamburg, München e.a.  Vanaf 1972 tot 2001 was ze verbonden aan de Münchner Kammerspiele.  Zij was een gewaardeerde gaste in de grootste Duitse televisieshows van bv. Caterina Valente, Peter Alexander en Anneliese Rothenberger.  Bovendien speelde ze verschillende karakterrollen in tv-films en –series, zoals Derrick, Der Alte, Der Kommissar en Ein Fall für zwei.   Voor haar verzameling prijzen en onderscheidingen heeft ze een grote vitrinekast moeten aanschaffen. 

In 1967 trouwde ze met Helmut Matiasek.  Zij kregen twee kinderen: in 1968 werd Agnes geboren, gevolgd door zoon, Kaspar, in 1970.  Mevrouw Cornelia Matiasek-Froboess woont met haar echtgenoot in de Beierse Alpen. 

Graag jullie applaus voor Conny Froboess met Zwei kleine Italiener.

Ciao. Lolita

http://www.youtube.com/watch?v=jxEB48jY3F8&feature=related

Sta niet wenend aan mijn graf
Ik ben niet daar, ik slaap niet
Ik ben duizend winden die waaien,
Ik ben de schittering van de zon op de sneeuw,
Ik ben het zonlicht op rijp graan,
Ik ben de zon ... Sta niet wenend aan mijn graf
Ik ben niet daar, ik slaap niet
Ik ben de zachte herfstregen.
 
Wanneer u morgenochtend wakker wordt
Ben ik de snelle vlucht van de vogels
In een cirkelende vlucht.
Ik ben het zachte licht van de sterren 's nachts.
Sta niet wenend aan mijn graf
Ik ben niet daar, ik slaap niet.

Marie

In het licht van de tragische omstandigheden heeft de redactie van Angeltjes beslist om de berichtgeving van vandaag  vrijdag op een laag pitje te houden.  De vaste rubriek van Lolita wordt verplaatst naar morgen, zaterdag. Evenals andere geplande artikels. Wij houden het bij enkele aangepaste muziekstukken.  Op een blog die door sommige Vlaams-nationalisten gemeden wordt wegens de vrijzinnige houding van de redactie, weerklinkt religieuze muziek, niet enkel van een hoog artistiek gehalte maar ook met een grote menselijke intensiteit.  En ernstige klassieke muziek.

De ramp die in Zwitserland gebeurd is, grijpt diep in het gemoed van velen.  Dat blijkt ondermeer uit diverse reacties die wij ontvingen van lezers die ons ten persoonlijken titel schreven. 

Laten we verdriet en medelijden in alle sereniteit beleven en de vertegenwoordigers van het openbaar gezag hun rol laten spelen.  Mochten zij het niet doen, zij zouden overladen worden met terechte kritiek. Het is niet het moment om politieke afrekeningen te presenteren. Ook niet als wij met onze nuchtere kijk op de maatschappelijke problemen, deze dames en heren voor vele calamiteiten verantwoordelijk houden. Nu even niet.

Er zijn nu meerder redenen om ons tegen de schenen te stampen :

- omdat wij deelnemen aan de nationale rouwdag ;

- omdat wij als ongelovigen, kerkelijke muziek laten weerklinken die een troost kan bieden ;

- omdat we voor één keer onze ogen sluiten voor de vertegenwoordigers van het regime ;

- omdat u het gewoon plezierig vindt ons altijd tegen de schenen te stampen. 

Met dank voor eenieders begrip.

Ray, Hoofdredacteur Angeltjes

Saint Luc

Naar het nieuws kan ik niet kijken, de tranen lopen over mijn wangen. Onze zoon kwam enkele weken geleden terug van skiverlof uit Saint Luc. Zijn lievelingstaart stond klaar, een kleine verrassing onder zijn hoofdkussen, zelfs een spandoek met "Welkom thuis!". Een paar dagen na zijn thuiskomst kwam er nog een brief van hem aan via de post.Egoistisch komt meteen het gevoel van: gelukkig was het zijn bus niet, daar in die tunnel...meteen ga ik dan een kaarsje aansteken voor die kleine jongens en meisjes. Meer kunnen we helaas niet doen.Jammer dat de politiekers er meteen als de kippen bij zijn om hun gezicht te laten zien. Ook de pers mocht best wat serener zijn en rekening houden met de gevoelens van de nabestaanden.

Lydia S.

*****

Hector de Bruyne

Beste Ray,

In je artikel over 't Pallieterke heb jij het over Hector de Bruyne, oud-senator en gewezen minister voor de VU. Daarin meld je dat Hector een Oostfronter was. In een artikel in 2009 heb jij dat ook reeds neergepend. Voor zover ik kon nagaan werd Hector veroordeeld voor zijn medewerking als redacteur aan 'Volk en Staat'.Zijn veroordeling werd uitgesproken door het Krijgsgerecht in december 1946. Uit een dagbladartikel van die tijd dit citaat: '... Hij was een gelegenheidsjournalist, want hij studeerde aan de Handelshogeschool St.-Ignatius en het het was slechts tijdens zijn vrijen tijd dat hij zijn artikels schreef.' en verder de uitspraak: '... Hector de Bruyne, gezien zijn goed verleden en de betichting van verraad vervalt, wordt veroordeeld tot 10 jaar hechtenis.'In diezelfde werd ook de dichteres Blanca Gijselen veroordeeld tot 20 jaar en een zekere Willy Claeys, ook een redacteur, tot 8 jaar.Ik heb zo een stil vermoeden dat je zich vergist en je Hector de Bruyne verwisselt met Oswald Van Ooteghem ook een oud VU-senator. Oswald heeft wel aan het Oostfront gestreden.

Met vriendelijke groet, Bob Loete

NvdR Angeltjes : Dank je wel, Bob, aandachtige lezer. Van Oswald weet ik het zeker en over Hector zal ik me vergissen, wat mij al eens meer overkomt met mijn falende ijzeren geheugen dat ook wel eens vooroordelen bevat.  (lol)  Succes toegewenst, Bob ! 

*****

lucky9

Leeft deze blog van de liefde ? Walgelijk stuk van lucky9. Arrogant en mensonterend. Zullen deze schrijfsels in de toekomst ons deel blijven? Nogmaals :WALGELIJK! Bij zoveel verdriet dergelijk taaltje ook maar durven uiten ...kotsmisselijk word ik daarvan.

Anoniem - gurakule@skynet.be

NvdR Angeltjes : Heeft u al Buscopan geprobeerd ?

*****

Meer aangroei dan ooit!

Geachte redactie,

Weeral sneuvelt er in dit onland een record. Nog nooit was de aangroei van de bevolking zo sterk als in het gezegende jaar 2O11. Ondanks het feit dat de som tussen overlijdens en geboortes bleef steken op+ 24.000 bleken er toch meer dan 100.000 stervelingen meer te zijn.

Bij nader toezien blijkt de sterke aangroei volledig op het conto van de "instroom" van vreemdelingen te zijn, of zoals men het zo mooi kan verwoorden : migratie.  Meer dan 80.000 mensen van vreemde origine zijn onze samenleving komen verblijen met hun aanwezigheid.

Wat de diversiteit betreft, hebben we er het raden naar maar dat Prachtvolk uit Prachtlanden de meerderheid uitmaakt is de logica zelve. Dit onland met zijn linkse loeders die de lakens uitdelen, zijn en blijven de behoeders van dit volkje want ze hebben die analfabeten nodig om in het zadel te blijven. Dat er reeds velen zijn en hun onderlinge tegenstellingen met de dag duidelijker worden, kan het linkse addergebroed (nog) niet deren. Pas als het tij zich ook tegen de rode ratten zal keren,en dat zal niet lang meer duren, zullen zij zich misschien realiseren wat een rotzooi ze er van gemaakt hebben en dit samen met de andere poco-collabo's die er bij lopen als kiekens zonder kop.

mvg - Senior