De geweldige Ondertitelingen van Terzake (dank aan Koen Meulenaere - Knack)
.
Prachtland Yemen + Aanpassing 16 u 15
In het Middeleeuwse Prachtland Yemen ontploften enkele uren geleden twee bomauto's nabij de VS-Ambassade en werd gedurende een tiental minuten het vuur geopend op het gebouw en de bewakers. Er zouden drie doden gevallen zijn. De reden tot deze Fiere Aanval is niet gekend maar het zal ongetwijfeld voor de Nobele Zaak van de Rechtvaardigheid gaan, gezien een aantal extremisten van Al Qaeda opgepakt zijn. Misschien zijn enkele moslims "diep gekwetst" door een of ander Amerikaanse misstap. En dan is zo'n beschieting volkomen gerechtvaardigd. Dit is hierboven de Amerikaanse ambassade, die zich goed heeft aangepast aan de bouwstijl aldaar. Natuurlijk binnenin blijven de ongelovige honden zichzelf trouw. Hopelijk komt daar vlug een einde aan.
Het dodenaantal is intussen opgelopen tot zestien. De bevolking van Saana (de hoofdstad) kijken geïntresseerd toe. Tijdens de Rampadam valt er meestal weinig te beleven : dit is een onvoorzien intermezzo.
Gerolf Annemans : per piacere !
Gerolf Annemans, per piacere ! Alstublief, met genoegen. Die man is niet alleen een uitstekend redenaar maar ook een begenadigd schrijver. Wij ruimen haastig en eerbiedig plaats in voor zijn standpunt en lachen ons een kriek met zijn inleiding. U toch, verzuurde lezer?
woensdag 17 september 2008
Mag ik de Kankerliga verzoeken, nu zij een strafrechtelijk systeem wil doen opzetten waarbij huisgenoten mekaar kunnen vervolgen, om ook mijn geval zeker niet te vergeten. Ik ben sinds twaalf jaar gestopt met roken, maar mijn drie tienerkinderen roken geregeld bij mij thuis. Ik ben min of meer weerloos en mijn mensenrechten worden ernstig geschaad, want de drie teenagers hebben oneindig veel argumenten om van mij te verlangen dat ik hun gerook zou verdragen. Ik ben geheel weerloos tegen hun jonge en vastberaden sterkte en zou graag hebben dat ik kon geholpen worden in deze situatie die – zoals u zeer terecht zegt – een verdrukking van mijn mensenrechten is. Ik wens u veel geluk met het opzetten van uw nieuw strafrechtelijk systeem dat ongetwijfeld zal leiden tot een verder indijken van de criminaliteit in ons land en probeer ondertussen, in afwachting van uw repressieve aanpak, af en toe op mijn terras te gaan staan om wat frisse lucht te kunnen inademen.
WatPatrick Dewael betreft, ben ik eigenlijk niet echt verbaasd dat de man zich weet vast te klampen aan zijn zetel ondanks het feit dat van zijn kabinet en van het bestuur van zijn kabinet een zootje heeft gemaakt. Dewael kan immers op geen enkele manier vervangen worden, niet in de regering en al helemaal niet meer in de VLD die vooral in haar geheel gekenmerkt wordt door datgene wat ook het kabinet Dewael kenmerkt, namelijk het zich vastklampen aan de zetels van minister en/of kabinetslid.
De VLD, hoezeer zij ook electorale afstraffingen heeft ondergaan, is dankzij de MR gebleven wat zij was en dat is het belangrijkste kenmerk van deze partij en ook van deze regering: we gaan in de regering en daarna zien we wel. Bij al het gespartel en geklawier van Dewael moest ik onvermijdelijk terugdenken aan de Patrick Dewael die in de oppositie – na de ontsnapping van Dutroux – heel heftig - samen met mij overigens - toespraken hield en de volgende verklaringen aflegde over vader Wathelet op wiens kabinet de vrijlating van Dutroux door de minister was getekend: “De heer Wathelet had allereerst een persoonlijke fout gemaakt door het ondertekenen van de voorwaardelijke invrijheidstelling van Marc Dutroux. Hij staat voor ons symbool voor het zeven jaar durende non-beleid op het vlak van Justitie. Hij draagt de politieke verantwoordelijkheid voor het disfunctioneren van de vele instellingen binnen Justitie. (…) Meneer de Eerste minister als u blijft vasthouden aan die beslissing, stel ik u de vraag met welk moreel gezag u vandaag aan verantwoordelijken bij de Politie, de Rijkswacht en Justitie vraagt om een stap achteruit te zetten.”
De heftigheid waarmee Dewael dus de politieke verantwoordelijkheid naar voren schoof van een minister die iets ondertekent, ook al heeft hij daarvoor persoonlijk geen directe schuld, werd nog versterkt door een voorstel van resolutie dat hij de dag nadien indiende: ‘Voorstel van resolutie waarbij de regering verzocht wordt de heer Melchior Wathelet op te roepen zijn ambt van rechter bij het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen neer te leggen (doc. 1517/1 – 97/98)’. In dat voorstel schreef hij ondermeer het volgende: ‘Deze invulling van de regel van politieke verantwoordelijkheid kan echter niet verhelen dat diegenen die zich in het Dutroux-dossier schuldig hebben gemaakt aan reëel taakverzuim nog steeds de moed niet hebben opgebracht om uit hun functie terug te treden. Dit onaanvaardbare gedrag kunnen zij alleen volhouden, wegens de houding van de rechter in het Europese Hof van Justitie – intussen aangesteld tot Kamervoorzitter bij hetzelfde Hof - de heer Wathelet, die als initiële spilfiguur in het dossier Dutroux, nooit enige conclusie heeft willen trekken uit zijn beslissing tot vervroegde vrijlating van Marc Dutroux.
Een goede en gezonde werking van een democratie verdraagt een dergelijk gedrag niet. Het komt dan ook de regering die de heer Wathelet heeft voorgedragen, toe hem te verzoeken ontslag te nemen uit zijn ambt van Europees rechter.’
Diezelfde Dewael doet nu alsof zijn neus bloedt en bepleit met grote heftigheid dat een minister toch niet alles kan zien wat hij moet ondertekenen… Patrick Dewael zou beter doen wat hij zelf wou dat Wathelet deed. Het enige wat we kunnen doen, is hem op dat vlak zijn geheugen opfrissen en zo hij daarvoor doof blijft, hem verwijten dat hij hypocriet is. Of toen was. Eén van de twee. Daartussen zijn niet veel mogelijkheden.
Gerolf Annemans
Er gebeuren vreemde dingen in de wereld - Regus Patoff
Er gebeuren vreemde dingen in de wereld van de internationale rechtspleging, dingen die weinig goeds voorspellen voor de toekomst van vrije meningsuiting. Uniek is bijvoorbeeld de Jordaanse rechtbank die twaalf Europeanen vervolgt in een extraterritoriale poging het debat over de radicale islam te smoren.
De aanklager in Amman heeft de twaalf Europeanen beschuldigd van godslastering, minachting voor de islam en de gevoelens van moslims, en laster en smaad tegen de profeet Mohammed, in strijd met het Jordaanse strafrecht. De aanklachten zijn vooral ongebruikelijk omdat de aangevoerde overtredingen niet op Jordaanse bodem zijn begaan. [...]
De Jordaanse poging tot criminalisering van de vrije meningsuiting buiten de eigen grenzen zou nog niet zo ernstig zijn als het een alleenstaand geval was. Helaas is het onderdeel van een grotere campagne om door middel van de wet en internationale fora critici van de militante islam te intimideren. Zo heeft in december de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties een resolutie ter bestrijding van de belastering van godsdiensten aangenomen; de enige godsdienst die bij naam werd genoemd was de islam. [...]
Zorgelijker is dat de Mensenrechtenraad van de VN in juni heeft verklaard geen schendingen van de mensenrechten te zullen veroordelen die verband houden met „een bepaalde godsdienst”. [...]
Als de democratische landen deze bedreiging van de vrije meningsuiting geen halt toeroepen, dan voelen andere landen zich misschien gesterkt om het Jordaanse voorbeeld te volgen. Overal ter wereld zullen schertsrechtbanken bereid zijn vrije mensen te beschuldigen van schimmige schendingen van de normen en gebruiken van andere samenlevingen en Interpol in te schakelen om hen wegens flutvergrijpen voor de rechter te brengen. [...]
De zaak voor de Jordaanse rechtbank gaat niet alleen om Wilders en de Denen. Ze gaat om de onderwerping van de westerse normen voor vrije meningsuiting aan angst en dwang door buitenlandse rechtbanken. [bron]
Inderdaad een zeer gevaarlijke ontwikkeling. Ik vraag me af of dit in het internationale verkeer daadwerkelijk zo werkt. Het betekent trouwens ook dat het Westen deze landen kan terugneuken door hetzelfde te doen maar dan omgekeerd; misschien dat dat die landen en de personen die dit initieren maar eens duidelijk worden gemaakt. Ook verbazingwekkend hoe weinig rumoer dit veroorzaakt in het Vrije Westen. Zal wel komen omdat het “slechts” Wilders betreft, en die zijn de meeste politici hier toch liever kwijt dan rijk. Het is dan ook wachten totdat het ook andere politici en opinieleiders gaat treffen.
Mogen wij er even op wijzen dat het eerste land dat zich op dit gevaarlijke pad begaf het land B was, onder het premierschap van de "sympathieke politieke oplichter" (dixit DS) Guy Verhofstadt. Het land B (of beter gezegd, de rode horde die toen de dienst uitmaakte in het land B) oordeelde immers dat het bevoegd was om alle criminelen die zich schuldig maakten aan "misdaden tegen de menselijkheid (sic)" waar ook ter wereld voor de Belgische rechter te brengen. Wij moeten nu dus niet verwonderd zijn dat andere totalitaire landen ook die weg opgaan en dat de gevolgen wel eens erg onplezierig zouden kunnen worden voor de internationale rechtsorde.
Dus driewerf hoera voor het land B en voor zijn grote voorman die nu een welverdiende rust geniet tussen de wijnranken in het zonnige Toscane. Il a bien mérité de la patrie !
Regus Patoff
Het verdriet van Willy Kuypers
Wij herinneren ons levendig de jonge, actieve, vrolijke en rebellerende Willy Kuypers uit de gloriedagen van de Volksunie. Kuypers werd uit de Kamer van Volksvertegenwoordigers gezet omdat hij verscheen in een trui met rolkraag, Kuypers deelde in een verloren uithoek van een afgelegen land pamfletten uit om het onderdrukte volk zijn steun toe te zeggen en werd door de staatspolitie onelegant over de grens gezet. Kuypers zat in het toenmalige Euro-parlement (ik heb nog voor hem gestemd) en steeds bleef hij de onconventionele stem, de onrustige idealist in wiens huis altijd gezochte en verdrukte vluchtelingen verbleven. Tegelijk was hij ook een trouw militant en het prototype van de volksnationalist. Hij is al jaren burgemeester van Herent nabij Leuven en hij heeft nooit het heengaan van de Volksunie kunnen verteren. Willy Kuypers herinnert zich een bloemenrijk verleden dat nooit toekomst zal zijn daarom beleeft hij de huidige realiteit als de droom uit zijn jeugd.
Dit alles weze gezegd met respect.
Uit gesprekken blijkt dat Kuypers mank loopt van een diepe haat tegen Vlaams Belang. Hij kan het niet aanvaarden, dat de door hem zo vurig gewenste volkspartij voor de gewone man en vrouw, op basis van volksverbondenheid, tot groei en bloei is gekomen buiten onze Volksunie. Kuypers schuimbekt en tiert als hij een VB-er ziet of hoort. Er zitten er nochtans enkelen in zijn gemeenteraad.
In Gazet van Antwerpen licht Willy zijn visie toe op de huidige politieke situatie. Kort en bondig : de N-VA moet in kartel blijven, ook de andere "vrienden" (die mekaar destijds naar het leven stonden) moeten in hun kartels blijven hangen en zelfs Bartje Somers wordt geprezen alsof hij een dubbelspion zou zijn. Ze zullen blij zijn in de Melsenstraat met de commentaren van de oude rebel uit Herent.
De staatsgrenzen vervagen in Europa en de volksnationalisten voeren alom het hoge woord. Vlaams Belang is schrikkelijk fout met te streven naar de zelfstandigheid van Vlaanderen : Kuypers legt dit uit als een nieuwe vorm van staatsnationalisme. Het is jammer te moeten vaststellen dat mensen die oorspronkelijke en idealistische denkers geweest zijn, afglijden naar schijnidealen en de realiteit vervangen door de eigen wanen. De onconventionele Willy Kuypers is een verzuurde traditionalist geworden, een man die zoals velen, de Vlaamse eer ingeleverd heeft voor belgische onverdraagzaamheid.
De Vlaamse Beweging is nog steeds een boeiende ontmoetingsplaats voor vele meningen. Gelukkig is er één constante die zich niet laat verschalken.
Plots staat het land B op zijn kop. Niet omwille van de communautaire onleefbaarheid, de financiële wurggreep waarin het stervende land meegesleurd wordt en de duidelijke verarming van vele burgers, neen omwille van een ordinaire vrouwenkwestie. (Het is zelfs in het taalgebruik zo, dat de vrouw al bij voorbaat als schuldige spilfiguur wordt aangemerkt : een "vrouwenaffaire", alsof de arme mannen zeer tegen hun zin verlokt zijn tot wellustige uitspattingen. Onze eigen Juffrouw Ellen knikt goedkeurend met onze lichtjes feministische uitspraken : ze moet er niet op rekenen dat wij haar vaatbeurt zullen overnemen).
De werkelijkheid holt inmiddels de fictie voorbij, zelfs in dit surrealistische land.
Tegen het einde van deze maand zullen de drie keuninklijke bemiddelaars hun bevindingen overmaken. Zal er onderhandeld worden aan een vierkanten of een ronde tafel ? Worden er sandwiches met een glas botermelk rondgediend of loopt Björn Roose rond met schalen friet met stoofvlees ? Dat soort zaken zullen wij vernemen van de drie belgische figuren. Intussen zou je denken, houden zij zich ver van het dagdagelijkse politieke gewoel, om enige status aan hun keuninklijke opdracht te verlenen. De Duitser alleszins laat zich in zijn 11 dorpen enkel rondrijden tijdens de zondag in een zwaar beveiligde koets, minzaam wuivend naar de enige echte belgen ter wereld en de Waals-Brabander Langendries vertoeft waar hij steeds geweest is, in de volstrekte anonimiteit. Hij werd in het Euro-parlement verkozen met de slogan : "Stem voor een Onbekende". De nummer drie echter, François Ridder de Donnéa van de liberalen zou liefst elke dag zijn visie op de actualteit rondtoeteren, precies zoals wij bij Angeltjes dit doen. Maar dan veel deftiger en voor heel het land.
Gisteren zat de Brusselse keuninklijke médiateur bij RTL te oreren en zijn visie te verkondigen over de affaire Koekelberg. De Donnéa sprak precies alsof hij elke beweging aan de top van het politiekorps kent en beter geïnformeerd is dan de Staatsveiligheid (dag mannen, oewist !). Hij lijkt niet alleen de conciërge van het gebouw maar ook het kamermeisje dat het linnen vervangt. Dat is allemaal best grappig, ware het niet tegelijk ontluisterend.
In de positie die zo'n man bekleedt, is het aangewezen uit de politieke krabbenmand weg te blijven tijdens de duur van de opdracht. Een opdracht die op zich onwaarachtig is en enkel in het leven geroepen werd om de doodsstrijd te verlengen. Zelfs in die voorwaarden een schijn van waarachtigheid ophouden, kan men niet opbrengen. Een onwaardig land heeft onwaardige politici.
Savat
Na een intense zwoegdag
Na een dag hard werken op het kabinet Biza keren de personeelsleden tevreden huiswaarts
De rampedam
'Verbied eten in het openbaar tijdens ramadan'
dinsdag 16 september 2008 10:29
Niet-moslims zouden niet moeten eten en drinken in het openbaar tijdens de ramadan, vindt een ruime meerderheid van de moslims in Arabische landen.
Dat blijkt uit een onderzoek van Maktoob Research in Dubai, zo melden Arabische media. Zeker 62 procent van de moslims wil tijdens de islamitische vastenmaand niet geconfronteerd worden met etende en drinkende niet-moslims.
Restaurants Ongeveer 52 procent vindt zelfs dat alle restaurants overdag moeten worden gesloten uit respect voor de ramadan.
Maktoob ondervroeg in augustus, de maand voorafgaand aan de ramadan, 6.128 volwassen moslims verspreid over de hele Arabische wereld. Doel van het onderzoek is de sociale impact van de ramadan in kaart te brengen.
@ Elsevier
***
Zolang de moslims in hun eigen Prachtlanden beslissen dat eten in het openbaar verboden is, is dat voor ons geen probleem. Waarom niet ineens opleggen dat tijdens de volledige rampedamp-periode alle voedsel verboden is ook na zonsondergang. Dat zou pas een blijk van geloof zijn : 30 dagen hongerstaken en dan het Paradijs in.
Het vervelende is dat als de potentaten in hun eigen woestijnlanden dergelijke maatregelen afkondigen, deze binnen de kortste keren ook in Europa geëist worden en over enkele jaren kunnen wij meehongeren. De trouwe linkse collaborateurs zullen wat graag de nodige verbodsbepalingen uitvaardigen.
Savat
Mijnheer Louis Tobback met de dodelijke dolk.
Mijnheer Louis Tobback werd gisteren 16 september in Terzake ondervraagd door het Gelaarsde Vrouwtje over de avonturen van loverboy Fernand Koekelberg.
In zijn gloriedagen was Mijnheer Louis ooit zelf minister van Binnenlandse Zaken. Toen bij het terugvoeren van een zwarte asielzoekster naar haar thuisland, deze per ongeluk versmacht werd onder het kussentje dat een hardhandige rijkswachter op de roepende vrouw gedrukt hield, nam Tobback (geschokt) ontslag.Hij moest niet gepraamd worden door om het even wie, zijn beslissing was snel en persoonlijk. Een geste die, eerlijk is eerlijk, bijna ongekend is in dit maffiose schandland.
Het gelaarsde vrouwtje is in Terzake gekoppeld aan de zenuwachtigste-mens-ter-wereld, Lieven Verstraete. Deze koppeling, die hopelijk voor beiden enkel professioneel is, heeft alles te maken met hun karakteriële overeenkomst : zij eisen dat elke studiogast woordelijk de tekst moet uitspreken die zij in hun alwetende hoofd hebben. Als die gast dat niet doet, wordt hij onderbroken, desnoods om de drie woorden, streng aangekeken en onbeschoft toegesproken (dat is de Verstraeten-aanpak, hij is opgeleid door Ivan de Vadder). Vrouwtje Laars herhaalt met nadruk steeds dezelfde vraag. Ze sist dan telkens : "Ik zal het anders zeggen" maar ze formuleert hetzelfde op identieke zeurtoon. Journalistiek à la VRT is zoals elke dag hardgekookte spruiten met glazen patatten en wit plastieken bestek.
Het Keizerlijk Paleis Louisschwanstein in Leuven
Mijnheer Louis Tobback laat zich echter niet dwingen door zo'n 0000-huppelkutje. Hij zegt wat hij wil zeggen, "met alle middelen die hij tot zijn beschikking heeft". Na zichzelf enkele malen in het zonnetje gezet te hebben en zijn eigen belevenissen bescheiden omschreven te hebben als daden van een Groot Man, veegde hij stoïcijns en zelfverzekerd zoals hij is, de vloer aan met Dewael, Koekelberg en de-man-die-eerste-minister-speelt in dit land. Als Mijnheer Louis zijn ogen sluit tijdens het gif spuiten, lijkt zijn hoofd een compacte zwarte doos na een zware ramp. Zijn woorden zijn dan ook dodelijk.
Ofwel stapt Dewael op, ofwel wordt Koekelberg opzijgezet. De relatie van de hoogste commissaris van het land met zijn minister is er een van volledig vertrouwen en eensgezindheid, los van partijpolitieke aanhorigheden. De minister kan niet een beetje straffen : op dat niveau werkt dat enkel het wantrouwen in de hand. We praten over de hoogste politie-autoriteit met 10.000 manschappen onder zich die instaat voor de veiligheid van de burgers en over de minister van binnenlandse zaken, de facto de best geïnformeerde man van het keuninkrijk.
En dan kwam de dolk in de hartstreek : "Wij weten allen al maanden wat er aan de gang is bij de politietop. De man die beweert eerste-minister te zijn van dit land (nog eens !) heeft dit zien aankomen, heeft het dossier laten rotten en heeft niets ondernomen om de catastrofe te voorkomen. Hij had op dat moment met gezag de zaak naar zich toe moeten halen en er korte metten mee maken." "Maar ja" besloot Mijnheer Louis, "Het is een zoveelste bewijs dat wij geen regering hebben en een premier die niets doet." Zoef, het mes trilde in de borst. Mijnheer Louis opende zijn ogen, nam zijn zwarte doos onder de arm en liet Vrouwtje Laars verbouwereerd bij haar bordje met spruiten. In het Keizerlijke Paleis van Louisschwanstein wachtte hem een stevige dis en zorgden enkele bijverdienende porren voor een intrigerende sluierdans.
Als Tobback ooit de moed mocht opbrengen om zijn onvergeeflijke uitspraak over Vlaams Belang te nuanceren, dan zouden wij zijn amnestiedossier met grandezza kunnen bekijken.
Dit fraaie exemplaar van de menselijke soort is de Amerikaanse "actrice" en zangeres Lindsay Lohan (22) die zich openlijk achter Hoessein Obama schaart en niet erg gesteld is op Saraah Palin. Mevrouw Lohan is spijts haar jonge leeftijd al herhaalde malen in het nieuws geweest met druggebruik, vechtpartijen, familieruzies met haar gestoorde papa, gebroken relaties en onlangs met een nieuwe lesbische liefde. Hoessein krijgt de kiezers die hij verdient : Change.
Video met Filip de Man die uitlegt geeft over Dewael + Aanpassing 17.45 uur
In deze barre tijden dat de financiële torens in mekaar dreigen te storten, als beleefden we opnieuw een 11de september, valt er gelukkig ook grappig nieuws te noteren.
En wie zou er beter voor onze ontspanning kunnen zorgen dan heren in lange jurken, geverfde baarden en lange krullende tenen ?
Sjeik Mohammed Munajid, voorheen verbonden aan de Arabische ambassade in Washington, is zo'n komiek. Hij is van oordeel dat Mickey Mouse, een uitvinding van Satan, moet gedood worden. Dat verkondigde hij op een Arabische zender. Hij heeft nog andere uitstekende formuleringen op zijn actief deze Munajid. De Olympische Spelen betitelde hij als de Bikini Spelen want de Satan ziet niets lievers dan athletes in spannende kostuumpjes. Herinnert u zich de commentaren van onze corespondent ter plekke, Pino ? Die stemt enthousiast in met de grappige sjeik.
Als we deze Arabische humorist ooit ontmoeten op Youtube en hij is dan even goed als we nu lezen, sleuren me een videootje van hem mee.
Onder de titel “Stilte voor de storm” analyseert de Franstalige krant La Libre Belgique vandaag de actuele politieke situatie.
“Op institutioneel gebied lijkt het debat onder controle”, zo klinkt het. Wie die controle uitoefent, wordt al snel duidelijk: “De Franstaligen hebben het opmerkelijk goed gespeeld (…) De Franstalige voorzitters zijn er in geslaagd om tweedracht te zaaien in het Vlaamse kamp, waar de onenigheid welig tiert. Zowel het kartel (CD&V/NVA) als de VLD en de SP.A zeggen niet verantwoordelijk te zijn voor de huidige Vlaamse kakofonie. De Franstalige partijen bepalen hierdoor de manier van onderhandelen (de institutionele en de socio-economische onderhandelingen worden apart gevoerd), de deelnemers (Brussel zal vertegenwoordigd zijn), de kalender (er zal niets concreets besproken worden voor de verkiezingen van juni 2009) en de filosofie (men begint opnieuw van nul af aan). Maar sst: zeg het vooral niet hard, we willen niemand choqueren.”
Wat de Vlaamse regeringspartijen ons ook willen doen geloven: het zijn de Franstaligen die de touwtjes in handen hebben, en dat beseffen ze maar al te goed.
@ Vlaams Belang
En Christian Peeters ligt al op de vloermat om zich te verontschuldigen : "Pardon, pardon, excusez-moi."
Dewael wist van niets ? Filip de Man
Uit het onderzoek van Comité P blijkt dat zowel in het kabinet van minister Dewael als aan de top van de federale politie stevig gesjoemeld werd inzake bevorderingen en de uitbetaling van premies.
Ondanks de talloze voorbeelden van malversaties, blijkt de minister echter geen sancties te treffen tegen de hoofdverantwoordelijken en weigert hij conclusies te trekken uit zijn persoonlijk falen.
Enkele voorbeelden : Wanneer Fernand Koekelberg, grote baas van de federale politie, hem op het kabinet komt vinden voor een Hellebaut-bevordering van zijn persoonlijke secretaresse (Sylvie Ricour)… gaat er bij de minister zogenaamd geen lichtje op. Tussen haakjes: deze Koekelberg was voorheen kabinetsmedewerker bij Dewael.
Wanneer Els Cleemput na twaalf jaar dienst als woordvoerder van de politie wordt gedefenestreerd, komt er geen reactie van de minister. Hij moet nochtans geweten hebben dat deze actie georganiseerd werd door het koppel Koekelberg-Ricour.
Wanneer zeven personen rap-rap in een zeer voordelig tijdelijk statuut bij de Algemene Inspectie (AIG) worden benoemd, tekent de minister zonder verpinken. Terwijl hij op dat ogenblik wèèt dat een ontwerp over een vast statuut gefinaliseerd wordt door zijn diensten. En tot slot, niet het minste voorbeeld: de minister benoemt – ondanks protesten van verschillende zijden - een niet-onknappe medewerkster van zijn kabinet en tevens voorzitster van een Brusselse VLD-afdeling voor een job bij de AIG die voorheen niet bestond. Maar wel zeer goed betaald wordt.
Van twee dingen één. Ofwel was de minister - ondanks de vele waarschuwingen van syndicale en andere zijde - niet op de hoogte van het onwettig karakter van al deze benoemingen en dan heeft hij gefaald als toezichthoudend minister. Ofwel was de minister op de hoogte en dan is hij medeplichtig. Gezien het laatste voorbeeld – het parachuteren van een VLD-militante bij de AIG – is men geneigd het laatste te geloven.
Het Vlaams Belang zal tijdens de interpellatieronde van morgen dan ook formeel het ontslag eisen van de minister van Binnenlandse Zaken.
Filip de Man
Grapjassen Het Nieuwsblad maken zich weer eens belachelijk
Dit is het voorlopige resultaat van de poll die sedert deze morgen in de regionale afdeling Antwerpen van Het Nieuwsblad is verschenen. Ik vermoed dat de hyper politiek-correcte stadsredactrice Kris Goossenaerts onvoorstelbaar trots zal zijn met dit resultaat.
Ik hoor het haar al neuzelen "Wie had dit nu durven verwachten ... ?"
2000 Antwerpen - M/V met macht
Wie heeft het volgens jou voor het zeggen in Antwerpen?
- Patrick Janssens
61,82%
- Tom Barman
7,27%
- Cathy Berx
5,45%
- Thomas Leysen
5,45%
- Jos Verhaegen
3,64%
- Monica De Coninck
3,64%
- Marc Van Peel
3,64%
- Filip Mehta
1,82%
- Luc Beaucourt
1,82%
- Hilde Kieboom
1,82%
- Dries Van Nooten
1,82%
- Phlippe Muyters
1,82%
[Aantal stemmen : 55]
ET nadert
Op 500 lichtjaar van de aarde zou een planeet ontdekt en gefotografeerd zijn die 8 keer de omvang heeft van Jupiter en rond zijn eigen zonnetje draait dat jonger is dan dat van ons. Het is nog niet helemaal zeker dat de planeet en de zon bij mekaar horen, maar alles wijst in die richting. De enige foto genomen door een telscoop op Hawai in opdracht van de universiteit van Toronto geeft alleszins een idee. De planeet is het kleine lichtpuntje links bovenaan in het beeld.
Momenteel zijn er ruim 300 exoplaneten gesitueerd van wie eentje zelfs op 10.5 lichtjaar van ons verwijderd, een te verwaarlozen afstand. 1 lichtjaar is zowat 10.000 miljard kilometer, wie kan zich daar iets bij voorstellen ?
Om een idee te hebben over de onmetelijke afstanden in de ruimte, moet men de afstanden herleiden tot begrippen die menj kent. Bijvoorbeeld, ons zonnestelsel bevindt zich tussen Brussel en Parijs (dat is zowat 300 kilometer) en dan kan men de verschillende planeten daar tussen plaatsen. Er bestaan dergelijke herleidingen om afstanden te visualiseren en te begrijpen. We gaan er naar op zoek. Als we onderweg de drie keuninklijke bemiddelaars tegenkomen, nemen we ze mee en we leveren ze keurig af bij ET.
Het is vreemd hoe sommige mini-gebeurtenissen de omvang van een stormachtig koningsdrama kunnen aannemen, terwijl echt zware mistoestanden langs een achterpoortje aan de publieke aandacht ontsnappen.
Heel het gedoe over Dewael, Koekelberg en enkele hooggeplaatste politie-officieren, is duidelijk een partijpolitieke afrekening die om heel wat meer gaat dan om de promotie van twee dames uit categorie C naar categorie A, om het zeer ambtelijk te houden. De transfer van een kabinetsmedewerkster, wier evaluatie "ongeschikt" gewijzigd werd in "geschikt" is evemin een ongekend groot belgisch schandaal.
Wat we lezen in de gazetten is opgeklopte hysterie en de beelden van de televisie tonen opwinding, gespeelde emotie, en ijdel genieten van de persaandacht door sommigen. Dewael, die al vele stormen doorstaan heeft, zal straks bedrukt en getormenteerd kijken. Die man beheerst zeer goed de kunst van oprechtheid te vertolken, als zijn geloofwaardigheid op het spel staat. Mocht hij in een toneelliefhebbersgezelschap spelen, met de eeuwige jeune-premier Patrick behaalt men ongetwijfeld het Landjuweel.
Het is, helaas in de politiek een eeuwig fenomeen waar de burgers zich telkens laten door vangen : het zijn niet de grote redenaars die welvaart brengen, het zijn niet de handige lanceerders van grappige one-liners die goed beleid garanderen. Een handige debatter of een begaafd redenaar is daarom geen groot strateeg, geen begenadigd manager ... Alsjeblieft, laten we toch niet voortdurend in de val trappen van de mannen (en soms vrouwen) die uitsluitend de gave van het woord hanteren om zichzelf vooruit te stuwen. Namen noemen hoeft niet : u kent ze beter dan wij.
Of Dewael zich ook hieruit zal worstelen gesteund door de PS of niet, is grappig om volgen. Het is een zoveelse episode in de soap der schande van dit corrupte land. Of de burgers er ook de juiste concusies uit trekken, die illusie koesteren we al lang niet meer. En de dames die in dit spel weer eens de klassieke rol van Eva Braun of Mata Hari toegeschoven krijgen, betalen alleszins het gelag. Dat staat buiten kijf.
Ray
Christian Peeters verontschuldigt zich.
De Minister-President van Vlaanderen, de Heer Christian Peeters, heeft in een onbewaakt moment de Franstalige landgenoten die zullen deelnemen aan een communautair overleg, aflevering 732, bestempeld als een B-ploeg.
Christian, voorheen Kris, maar dat klinkt te Vlaams en te martiaal, heeft zich inmiddels voor die verspreking verontschuldigd. Dat deed zijn voorganger Yves Leterme ook ettelijke keren : eerst de Walen beledigen om vervolgens voluit plat op de buik te gaan. Met die tactiek schieten we goed op.
"Luister" zei Christian terwijl zich een fijn monkellachje aftekende op zijn guitige snoet, "ik bedoelde het volgende : de Vlamingen komen op het veld met een team uit de Eredivisie, aangevoerd door mijn bescheiden Ikzelf. De Walen komen met een Provinciale ploeg maar dat is niet belangrijk, want zij winnen altijd. Het belangrijkste voor de Vlamingen is niet : winnen, maar elegant op onze donder krijgen".
Zo, dank u, Christian. Tot in het Vlaams Parlement alwaar u de strategie inzake de komende nederlaag zal toelichten als een overwinning.
Ray
Den Baard is terug.
Wat heeft den Baard van Palermo a/d Noordzee geprikt ?
We beginnen opnieuw : Wat bezielt de Heer Vande Lanotte, oud-socialistisch partijvoorzitter met de grootste rode verkiezingsnederlaag ooit op zijn actief, gewezen minister van begroting en van de Noordzee, befaamd basketbalspeler en croupier in het Casino van Oostende, net voor James Ensor de beroemdste zoon van de Koningin der badsteden, wat beroert hem om op de Vlaamse Trommel te roffelen ? Is hij een nachtje wezen stappen met zijn liberale stadsgenoot, Bart Tommelein en hebben ze na de consumptie van hun tiende pint "Wir fahren gegen Engeland", het ultieme bewijs van Tommeleins Vlaamsgezindheid, gezongen ?
Wie zal het zeggen ? Den Baard schijnt alleszins te beseffen dat hij, beter dan zijn door hem aan de partij opgesolferde Caroline Gennez, in staat is tot het voeren van oppositie.
In Het Laatste Nieuws lucht Vandelanotte zijn hart, wij zwijgen en luisteren ademloos en respectvol toe, zoals het hoort als de Aangespoelde Leider spreekt :
De fiscus treedt veel strenger op tegen Vlaamse belastingplichtigen die niet tijdig betalen dan tegen Waalse wanbetalers. Dat blijkt uit de recentste cijfers van oud-minister van Begroting Johan Vande Lanotte (sp.a).
"Nieuwe, onrechtvaardige geldtransfer" "Het aantal Vlamingen die na één jaar hun belastingen nog altijd niet betaald hadden en tegen wie de fiscus nog niets had ondernomen, schommelde op 31 mei 2008 tussen 6,5% (in Antwerpen) en 11,6% (in Leuven)", zegt Vande Lanotte in Het Laatste Nieuws. "In Wallonië schommelt het percentage ongemoeid gelaten wanbetalers tussen 26% (in Namen) en 46,6% (in Charleroi)." Door die verschillen te tolereren, brengen CD&V en N-VA volgens Johan Vande Lanotte een nieuwe, onrechtvaardige geldtransfer op gang tussen Vlamingen en Walen. Nieuwe verkiezingen De voormalige vicepremier is ook op andere vlakken bijzonder vernietigend over de regering-Leterme. Hij sabelt in een omstandige nota het beleid van de regering neer. "Nog nooit heeft een regering in zo korte tijd zo'n zware hypotheek op de toekomst gelegd", stelt hij in een brief aan de sp.a-leden. "Er kunnen maar beter zo snel mogelijk nieuwe verkiezingen komen."
Er is meer maar dan moeten we betalen en dat doen we niet. Met ons dit maand alweer verhoogde pensioen hebben we andere plannen. U zal ze nooit kennen.
