Duitse vlag is symbool voor nationalisme, aldus (extreem-) links in Duitsland. Het is een wederkerend gebruik in Duitsland om tijdens het EK of WK voetbal de auto te versieren met de Duitse vlaggetjes. Echter (extreem-) links acht zichzelf moreel superieur en eigent zich het recht toe deze Duitse vlaggetjes af te breken, te verwijderen en daarbij laten ze een pamflet achter met de tekst:
Beste chauffeur/chauffeuse, Ik heb uw Duitsland-vlag verwijderd. Met welke reden u deze ook aan uw auto hebt aangebracht, hij produceert in ieder geval nationalisme. Nee? Jawel! Deze vlag staat niet voor voetbal of een of ander team, maar voor Duitse identiteit. Bespaar geld, spaar de moeite en de natuur het afval en vervangt u dit vlaggetje alstublieft niet door een nieuwe. Want volgens het beperkt (extreem-) linkse denken, staat deze vlag voor de Duitse identiteit. De Duitse vlag staat volgens (extreem-) links niet voor voetbal van een of ander team, maar voor Duitse identiteit. Na und? Wat is er überhaupt mis met de Duitse identiteit? Nationalisme is dus fout. Het in ere houden van identiteit, tradities en cultuur is fout volgens (extreem-) links. Dat wil zeggen: de identiteit, tradities en cultuur als zogenaamd nationalisme van de inheemse Duitse bevolking is fout, niet dat van de geïmporteerde bevolking. Want het is voor (extreem-) links geen probleem dat bv. Turken, en er zijn er heel veel in Duitsland, hun auto’s versieren met hun Turkse vlag. Deze Turkse vlaggen zijn absoluut geen probleem voor links, die zijn een verrijking. Het links denken getuigd enkel van een rabiate zelfhaat, hetgeen een psychologische stoornis genoemd mag worden. Deze (extreem-) linkse actie toont expliciet het dwangmatig opleggen aan derden van hun ideologie aan en is een uiting van een totalitair en dictatoriaal denken en handelen. Tenslotte: het afbreken en verwijderen van eigendom van derden is: A. vandalisme, B. diefstal. Als klap op de vuurpijl betreft het hier, de Duitse vlag (Schwarz-Rot-Gold) een officieel nationaal symbool. Conclusie: (extreem-) links is psychologisch gestoord, vol zelfhaat, hypocriet en een bende vandalen zonder respect voor privé eigendom, maar dat laatste is een kerneigenschap voor marxisten en communisten.
Niet de Oude Belgen, maar de voorgangers van de huidige Spaanse bevolking maakten vijfduizend jaar geleden al bier. Dit was het eerste bekende bier van Europa. Vele honderden jaren voordat wijn populair werd, dronken de Spanjaarden al bier. Het bier werd gedronken tegen de dorst, om bezoekers te verwelkomen, maar ook om militaire overwinningen te vieren.
Nabij Barcelona, in Can Sadruni, zijn overblijfselen gevonden van materialen voor de productie van het Spaans bier. Dit bier bevatte bijna twee keer zoveel alcohol als het bier dat we nu kennen. Het Spaanse bier was niet gebrouwen met hop, maar met de bijvoet-plant.
"Den Baard". Zo luidt de bijnaam waarvan Koen Meulenaere zich al jaren bedient in zijn satirische rubriek Bladspiegel om het doen en laten van Johan vande Lanotte op de korrel te nemen. Een bloemlezing.
9 juni 2010
Er is geen weg omheen : de hoofdschuldige van de catastrofale toestand van ons land is Johan Vande Lanotte. Die heeft ons niet alleen metzijn begrotingen en zijn Zilverfonds bedrogen. Ook met zijn basketbal. En met zijn parkeermeters. En met zijn vismijn. En met zijn luchthaven. En met zijn provinciale kieskringen. En met zijn spoorwegen. En met zijn Electrawinds, waar hij rijkelijk laat en dan nog louter pro forma ontslag heeft genomen als voorzitter. En met de verkoop van Elecetrabel aan de Fransen, want ondanks al het geblaat van de socialisten hebben zij zelf Electrabel verpatst aan Suez.
Uittreksel ui De Keizer van Oostende
(wordt vervolgd)
Spaanse bloedworst - Stan Lauryssens
Ooit was Spanje het machtigste en rijkste land ter wereld, “het rijk waar de zon nooit onder gaat”, dat zich uitstrekte van het Iberisch Schiereiland tot half Latijns-Amerika, Cuba, de Filippijnen en zelfs, je kan het zo gek niet bedenken, het middelpunt van de wereld dat Vlaanderen heet. Ik zit in een strandstoel in de milde lentezon en blader in een magazine over gedroogde, gedeeltelijk gedroogde, verhitte en gedeeltelijk verhitte worst en val van de ene verbazing in de andere. Ik verneem dat morcilla de Burgos de beroemdste van alle Spaanse bloedworsten is, met gekookte rijst en varkensbloed als vulmiddel. Ik woonde pas in Spanje, drie dagen of zo, toen ik als een toerist door de smalle straatjes van de oude stadswijk slenterde. De zon ging onder. De bergen kleurden vlammend rood en het laatste licht vloeide uit de hemel. Ik stapte een bar binnen en in pannenkoeken of nougatbollenspaans bestelde ik een glas cava uit een ouderwetse limonadefles, helder, licht parelend, een beetje zoet en toch niet té zoet.
‘Ik ben... heu... hoe zeg je dat...flamenco... de Bélgica,’ zei ik en bestelde een warme tapa van blozende bloedworstjes, bolrond, barstend uit hun vel, alsof zij aan obesitas leden. ‘Morcilla de Burgos,’ zei de uitbater van de bar vol trots. Toen ik een jaar of vier, vijf was, stond onder tafel bij mijn grootouders een zinken badkuip gevuld met oud brood en varkensbloed. Terwijl ik mijn boterhammen met choco oppeuzelde, kneedde ik met blote voeten het brood met het bloed waarna mijn grootvader er stukjes spek en appeltjes aan toe voegde, de donkere smurrie in varkensdarm propte en er Vlaamse beuling of bloedworst van maakte.
‘Ik ken geen enkele beroemde Belg,’ zei de uitbater van de bar. ‘Natuurlijk wel,’ zei ik. ‘Adolphe Sax, de uitvinder van de saxofoon. Tintin, Kuifje. Hercule Poirot. Simenon die politieromans over Maigret schreef. Eddy Merckx is... heu mundialmente ... heu... famoso ... heu ... en todo el... heu... mundo. Heb ik dat goed gezegd? Wereldberoemd in heel de wereld.’ Op dat ogenblik bedacht ik dat Adolphe Sax, Simenon en Eddy Merckx geen Vlamingen zijn maar Walen of Brusselaars en dat Kuifje en Hercule Poiret niet eens bestaan, tenzij in stripalbums en stationsromannetjes. ‘Jaja, tienes razón,’ zei de uitbater van de bar en haalde de bloedworstjes uit zijn microgolf en zette ze voor mijn neus. Ik stak er mijn vork in en een straal heet spekvet spoot als een geiser anderhalve meter hoog tegen het plafond van de bar. Misschien was Spanje ooit het machtigste en rijkste land ter wereld, maar Spaanse bloedworstjes waren gevuld met steenkoolgruis en konden in de verste verte niet tippen aan de sappige, krokant gebakken beuling van mijn grootvader. In de smalle straatjes stonden de ramen wijd open. Helaas, dacht ik, mijn grootvader is dood, ik kies eieren voor mijn geld en blijf hier wonen.
Stan Lauryssens
Mogelijk, Onmogelijk ?
.
Gelukte sollicitatie
23-06-2012
Salafistisch Seks Schandaal
Als een moraalridder van zijn paard valt, dan is het moeilijk een grijnslach te onderdrukken. Sjeik Ali Wanis, een Egyptische parlementair voor de salafistische Nourpartij, werd recent betrapt in een “compromitterende houding” met iemand anders dan zijn wettige echtgenote(s).
De sjeik in volle actie
Volgens het officieel rapport trok een geparkeerde auto in een donker landwegeltje de aandacht van de politie, die de wagen aan een nader onderzoek wou onderwerpen. Daarin bevond zich een man, met een lange baard, het handelsmerk van de salafisten, in een “oneerbare toestand” samen met een jong meisje, dat 19 jaar oud bleek te zijn. Eerst wou de salafistische vertegenwoordiger des volks de politie wijs maken dat het om zijn verloofde ging, later verklaarde hij dat het om zijn nichtje ging. Wanis deed alle moeite om de politieagenten ervan te overtuigen geen verslag op te maken. De politie deed het toch en, nadat gebleken was dat het noch om zijn verloofde of om zijn nichtje ging, kwam Wanis met een derde versie op de proppen. Volgens Wanis werd hij erin geluisd door het leger en de veiligheidsdiensten om hem en zijn salafistische Nourpartij in discrediet te brengen. Men vergelijke met de uitvluchten van een andere salafistische politicus voor een neuscorrectie – zijn gezicht was immers met een spalk en verband ingepakt - die bij een politieonderzoek ter plekke een carjacking verzon.
Hij ging zelfs zover om Allah ter hulp te roepen om zich vrij te pleiten door het luidop citeren van de koran: “Oh, jij die gelooft! Als een doortrapte persoon naar je toekomt met een nieuwtje, ga dan de waarheid zoeken, zodat je anderen niet zult kwetsen en berouw moet hebben voor wat je misdaan hebt.”
Wat deden zijn “ultraconservatieve” en “eerbare” salafistische collega’s? Zij die constant “moraal” prediken, de nood aan de hijab en de scheiding der geslachten? Veroordeelden ze hemmisschien tot een aantal zweepslagen als penitentie voor zijn zonden? Hebben ze als “rechtvaardige boetedoening” gedaan wat twee Egyptische broers deden met hun “immorele” zuster: hebben ze hem en zijn moeder en tante afgeslacht?
Helemaal niet. Na het vrijdaggebed trokken honderden protesterende salafisten samen met Wanis door de straten, scandeerden tegen de politie en de samenzweringscomplotten. Zoals de Egyptische seculieren al lang aanvoeren, verhullen islamieten zoals de salafisten en de moslimbroeders zich onder een mantel van vroomheid en moraal, maar passen hun eigen regels niet toe in hun leven. Ze gebruiken hun leefcodes om anderen aan te vallen, om hen als corrupt en immoreel af te schilderen. Hun baard kan niet lang genoeg zijn, ze kunnen niet snel genoeg een zabibah kweken – een litteken op het voorhoofd, veroorzaakt door het tegen de grond slaan van het hoofd bij het bidden – allemaal uiterlijke kentekenen van hun devotie, zelfs als ze van verboden vruchten snoepen, waarop volgens hun eigen sharia de doodstraf staat, dan draaien ze de toestand om en verwijten de anderen onverdraagzaamheid en verzinnen een samenzweringstheorie.
Maar het gaat om meer dan dat. Volgens de niyyah, waarbij de daad ondergeschikt is aan de intentie, zullen de salafisten zonder meer tot de conclusie gekomen zijn dat, zelfs indien Wanis schuldig is, dit de islamitische zaak zou beschadigen, dus is de beste strategie alles te ontkennen. Volgens Mohammeds woorden “oorlog = bedrog” zijn ze rechtvaardig en de salafisten beschouwen de verkiezingen als oorlog.
Een andere Egyptische salafist, Osama al Qusi verklaarde dat het toegelaten is naar sexscènes in films te kijken op voorwaarde dat ze deel uitmaken van het verhaal, dus – volgens de leer van Mohammed - de daden worden beoordeeld aan de hand van de intenties. Een seksschandaal kan de carrière van eender welke politicus ten gronde richten. Als het dan gaat om een politicus van een partij wiens enige aantrekkingskracht bestaat uit de hoge moraalstandaard, uit geloof en familiewaarden – iets anders wordt er niet aangeboden – dan zal dit dun laagje fineer snel afgeschuurd worden.
Floriaan Terbeke
Bron: Gatestone Institute, Raymond Ibrahim
Ziekenzorg : wat vervelend dat belastingbetalers ziek worden.
Een aantal jaren geleden discuteerde ik met een Amerikaanse vriend over de ziekteverzekering: België versus VS. De vriend in kwestie was particulier verzekerd en beweerde dat een degelijk verzekerde persoon in zijn land minder te betalen had dan in België. De stelling leek mij tamelijk onwaarschijnlijk, Jim gaf echter niet af en punctueel als altijd bezorgde hij mij zijn een kopie van zijn privépolis en wat cijfers. Na wat zoek-, reken- en vergelijkingswerk leek Jim gelijk te krijgen. 100% zeker van zijn bewering was ik niet omdat ik nooit voldoende Belgische gegevens bijeen heb gekregen.
Verleden week las ik onderstaand artikel van Marc van Impe. In de bijhorende, Engelstalige PDF waarin wordt ook gesteld dat men als Belgische patiënt meer moet betalen dan als patiënt in de VS.
Op een recente voorstelling van nog maar eens een studie over de kostprijs van onze gezondheidszorg bleek voor de zoveelste maal dat de zorg in ons land de patiënt het meeste kost. Met andere woorden, we zijn allemaal verplicht verzekerd maar eenmaal iemand van ons patiënt wordt, begint het pluimen van de kip.
Ik heb niet de bedoeling u te bedelven onder een hoop cijfers, enkel dit: in 2009 bedroeg de out-of-pocket besteding aan gezondheidszorg voor alle 11 miljoen Belgen samen 20 miljard euro. Da’s veel, en veel meer dan in de ons omringende landen. Voor verder cijfermateriaal verwijs ik u graag naar de website www.itinerainstitute.org.
Wat me opviel tijdens het debat was het schrijnende gebrek aan ernst en respect voor hun publiek dat de deelnemers aan de dag legden. Veel verder dan een beetje algemeenheden en gemeenplaatsen als “het is zo erg nog niet” en “van alle Europeanen blijken de Belgen het meest tevreden te zijn over hun gezondheidszorg” kwam men niet. En toen de vertegenwoordiger van het grootste ziekenfonds van het land het ineens had over een dringend initiatief dat moest genomen worden om de medische consumptie terug te dringen, daarin roerend bijgevallen door de vertegenwoordiger van de grootste private hospitalisatieverzekeraar, werd het koud om mijn hart. Beide heren pretendeerden niet meer noch minder dan dé vertegenwoordigers van de patiëntenbelangen te zijn. Ik hou mijn hart vast voor hun initiatief. We weten dat hun financiële belangen zwaarder doorwegen dan om het even wat. En toen de ziekenfondsarts afsloot met de mededeling dat hun actie voor het zoeken naar geluk daar een belangrijke bijdrage zou leveren, besloot ik dat het tijd was om op te stappen.
In de file onderweg bedacht ik: “ Het is alsof autoverzekeraars de wegcode zouden mogen herschrijven. Zouden de Belgen dan ook nog het meest tevreden zijn?” De wijsheid zegt: Veel beloven en weinig geven, doet de zotten in vreugde leven.
"Den Baard". Zo luidt de bijnaam waarvan Koen Meulenaere zich al jaren bedient in zijn satirische rubriek Bladspiegel om het doen en laten van Johan vande Lanotte op de korrel te nemen. Een bloemlezing.
26 mei 2010
Als de gouverneur van de Nationale Bank zegt dat den Baard u heeft opgeliht, moet het tocjh ondenkbaar zijn om nog op die charlatan te stemmen ? Wete u dat het gemeentebestuur van Oostende begin deze maand (NvdR mei 2010) de onroerende voorheffing op zijn basketzaal heeft betaald ? Ongelooflijk : 28.000 euro, dat kon de clib niet meer aflossen. Het moet zijn dat den Baard een speciale verhouding heeft met mevrouw de schepen van Sport, anders kan zoiets niet.
Uittreksel uit De Keizer van Oostende
(wordt vervolgd)
Hoer noch Slavin - Anke Van dermeersch
Onder de ondertitel “vrouwen en islam” publiceerde Anke Van dermeersch een 179 pagina's tellend werk bij de politiek incorrecte uitgeverij Egmont te Brussel (ISBN 978-90-78898-28-3) Reden te meer om het aan te schaffen. Iets wat voor sommigen niet mag gelezen worden is in regel het lezen duizendvoudig waard. Het is een boek voor vrouwen geschreven door een vrouw. Het is ook duidelijk geschreven met een hart voor vrouwen. Door een vrouw die haar eigen jeugd niet vergeten is en andere meisjes wil behoeden voor een groot onheil. De mooie cover is daarvan reeds een voorproefje.
De ogenschijnlijke kaleidoscoop die alle facetten van de islam analyseert, blijkt uiteindelijk de synthetische condensatie van een encyclopedische analyse. Gemakkelijk begrijpbaar voor iedereen, logisch onweerlegbaar en vooral open en bloot, eenvoudig doch correct uitgelegd en vooral waarheidsgetrouw.
Van dermeersch behandelt zo wat alle vrouw-discriminerende facetten van de islam en verzuimt niet de meest afschuwwekkende ook te vermelden, zij het met de nodige tact en een groot pedagogisch inzicht.
De inleiding wordt gevolgd door een eerste getuigenis “Mijn dochter werd moslima”.
Hierna volgt een hoofdstuk dat de onderdrukkende islam toelicht in al zijn vrouw-discriminerende facetten. Een enkel aspect wordt er vervolgens uit gelicht en besproken onder de niets verhullende titel “islamitische lover-boy.” Jongens hier is uw kans om iets op te steken!
De islamitische familie en haar invloed wordt vervolgens onder de loep genomen: dwang, gijzeling, verstoting, ontvoering, om over te gaan tot de volgende getuigenis: “Uitgehuwelijkt aan mijn neef”.
Het voor velen belangrijkste inzicht gaat over islamitisch geïnspireerd geweld voorafgaandelijk aan het islamitisch huwelijk in de landen en subculturen die reeds onderworpen zijn aan de islamitische wet: de sharia. Uiteraard wordt het verhaal over de hoofddoek helemaal ontsluierd om naadloos over te gaan in een volgend hoofdstuk waarvan ik de titel niet wil verklappen omdat die zo exemplarisch is voor de moslim-cultuur.
Dan volgt een hoofdstuk waarvan ik twee passages zelf twee keer heb moeten lezen alvorens te begrijpen wat er geschreven staat over islamitisch feminisme. In het begin dacht ik dat de reden hiervoor te vinden zou zijn in het feit dat ik geen vrouw maar een man ben. Niets daarvan: het fenomeen is een hoax en bestaat niet. Geen wonder dat het moeilijk is om er een zinvolle uitleg over te formuleren.
Na een laatste getuigenis van een dappere maar nog steeds gelovige moslima komt Van dermeersch bij haar magistraal besluit dat elke westerling, jong en oud, man vrouw tot het besef van de eigen waardigheid aanzet. Alleen daarom al is het een aan te bevelen boek en uitermate geschikt op in alle Europese talen te worden vertaald.
De gemakkelijk te citeren volzinnen grijpen telkens naar de keel als kernachtige waarheid geformuleerd door een rechtsgeleerde -de auteur is niet alleen politica maar ook advocate - die bovendien vrouw is en weet waarover ze spreekt.
De onberispelijk sluitende en volledige argumenten die elke alinea kenmerken volgen elkaar op aan een snel tempo. Ik zou zelfs durven beweren net zoals de betonnen spoorwegbiels van de John Galtlijn uit het objectivistische meesterwerk van Ayn Rand, Atlas in staking. Het uitgescholden, gedoodverfde, belasterde, openlijk verfoeide en door de media de grond in geboorde Rearden metal van het metalen spoor op hetwelk het stramien van het boek rijdt,is een knap staaltje van preventieve voorlichting. Een puber dit die boek leest zal allicht nooit meer ontsporen.
Het leest in een sneltreinvaart als ware het de snelste trein ooit naar een onweerlegbare conclusie: de islam is een gitzwarte fascistische ideologie met een religieus randje. In feite hoort dit werk thuis in elke huiskamer van Vlaanderen en Nederland, zeker in de gezinnen met tieners, die nog het gevaar lopen in de val van de islamofiele multiculturaliteit te trappen omdat ze onvoldoende ingelicht, verkeerd voorgelicht, gedesïnformeerd of nog naïef zijn.
Heeft U kleindochters of kleinzonen tussen de 12 en de 16 jaar? Zorg dan dat zij een exemplaar van dit boek in eigen handen krijgen. Als het kan liefst op het juiste moment, maar ook als U er een jaartje naast zit zal men er U ooit eeuwig dankbaar voor zijn. Alsdan zal Uw hele leven niet geheel nutteloos geweest zijn.
Lucky9
Gelukte sollicitatie
21-06-2012
Uit het grote citatenboek van Promotheus
Politicians and diapers should be changed frequently and all for the same reason. Politici en luiers zouden frequent vervangen moeten worden en beiden voor dezelfde reden. - José Maria de Eça de Queiroz, 1845 – 1900, Portugese schrijver
*** Democratie is de wil van het volk. Elke ochtend lees ik verbaasd in de krant wat ik nou weer wil. - Wim Kan, 1911-1983, Nederlands cabaretier
Gezellig op stap in Londonistan
.
De politie wordt opgejaagd door aanhangers van de godsdienst van de vrede. Er is absoluut niets aan de hand, volgens de islamkenner, mevrouw Pascal Smet.
1938 en 2012
Niemand vindt dit een leuk onderwerp, ook ik niet - maar het moet toch gezegd en herhaald worden. 2012 begint in steeds meer opzichten op 1938 te lijken, het jaar waarin Europa een zucht van verlichting slaakte toen de Britse premier Chamberlain te midden van een grote economische crisis vrede had gesloten met Adolf Hitler, die hem had verzekerd dat hij beslist geen plannen voor een oorlog had. En net als toen trappen de meeste mensen wéér in leugens die weliswaar andere namen bevatten, maar verder angstvallig veel gelijkenissen vertonen met 74 jaar geleden: 'De economische crisis is bijna opgelost', 'Iran wil echt geen kernwapens', 'de moslimlanden willen in vrede met het Westen leven' en 'het is allemaal de schuld van de Joden" (anno 2012 vertaald in 'de Zionisten' en 'Israël', het nieuwe, 'vermomde' antisemitisme).
'Het arme, vreedzame Duitsland'
29 september 1938. Engeland en Frankrijk laten Tsjechoslowakije in de steek en gaan er in München mee akkoord dat delen van het land (Sudetenland) worden ingelijfd door Nazi-Duitsland. Kort voor het sluiten van het verdrag houdt de Britse premier Chamberlain een toespraak voor de radio, waarin hij alle begrip toont voor de wensen van Hitler en geen enkel mededogen heeft voor de inwoners van Sudetenland. Het verraad is opzichtig, opzettelijk en onbeschaamd, maar Europa trapt erin.
Minister van Marine Duff Cooper trad uit protest tegen het verdrag dat zijn land met Hitler sloot onmiddellijk af. In zijn memoires schreef Cooper dat er in het kabinet de indruk werd gewekt dat 'het grote, wrede Tsjechoslowakije het arme, vreedzame Duitsland tiranniseerde.' Chamberlain, op het hoogtepunt van zijn populariteit, verkondigde vol trots dat het verdrag 'voor altijd de vrede' in Europa zou garanderen. Dat 'voor altijd' bleek echter nog geen jaar te duren, want op 1 september 1939 vielen de Duitsers Polen binnen.
Palestijnen, Iran en de 'Zionistische agressor'
De enigszins het nieuws volgende lezer zal onmiddellijk de opmerkelijke overeenkomsten met onze moderne tijd zien. Aan de ene kant hebben we volgens de gangbare media de 'vredelievende Palestijnen en Arabieren', aan de andere kant staat het 'wrede, onderdrukkende Israël'. Op het internet lezen we met name in de alternatieve media talloze pleidooien voor het islamistische regime in Teheran, dat nooit gedreigd zou hebben met oorlog, echt geen kernwapens nastreeft en dat terecht 'de Zionistische agressor' de schuld geeft van alle ellende en geweld in het Midden Oosten en zelfs in de hele wereld.
Dat Iran steevast in de top 5 van landen met de ernstigste schendingen van de mensenrechten staat is schijnbaar van geen enkel belang, noch het feit dat de Palestijnen keer op keer zelfmoordterroristen en massamoordenaars van Israëlische burgers en kinderen verheerlijken en straten, scholen en jeugdkampen naar hen vernoemen. Alle belangrijke Palestijnse bewegingen -Hamas, Jihad Islami, de PLO, de PA- streven volgens hun officiële handvesten nog steeds naar de totale verdwijning of vernietiging van de Joodse staat, maar dit is in de ogen van veel Westerlingen inmiddels 'legitiem verzet' tegen de agressieve Joodse 'bezettingsmacht'.
Europese struisvogelpolitiek
Zelfs na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog waren veel Britten tegen de oorlog met Duitsland. Polen was toch al verloren, dus wat had het voor zin om te vechten? De voormalige liberale premier David Lloyd George suggereerde zelfs toen nog om te proberen alsnog vrede met Hitler te sluiten, waarop Cooper reageerde dat dit gelijk zou staan met een totale overgave. Ook in ons eigen land werd één week vóór de Duitse aanval in ons parlement verkondigd dat wij ons nergens zorgen over hoefden te maken. Wij hadden immers een vredesverdrag gesloten met Hitler?
Deze typische nonchalante, naïeve Europese struisvogelpolitiek is na afloop van de gruwelijke Tweede Wereldoorlog nooit helemaal weg geweest en keerde al snel weer prominent terug toen de poorten van ons continent wijd open werden gezet voor massale immigratie uit moslimlanden, waar de op de Koran gebaseerde ideologie geen enkele ruimte laat voor een ander systeem dan de islam en zeker niet voor een op Westerse waarden gebaseerde democratie.
De in 2009 overleden onderzoeksjournalist Pamela Hemelrijk (Algemeen Dagblad) was één van de eersten die bewijs leverde voor het bestaan van een geheim verdrag dat Europa tijdens de oliecrisis in de jaren '70 sloot met de Arabische wereld: olie in ruil voor het vrijwel onbeperkt toelaten van moslims. De islamisering van Europa was begonnen, maar Hemelrijk werd door de gevestigde politieke- en media orde voor haar onthullingen verketterd.
Nieuwe crisis zoekt zondebok
Inmiddels is ons continent opnieuw in een diepe economische, financiële, politieke en maatschappelijke crisis beland. De gemeenschappelijke munt die de vrede, vrijheid en welvaart had moeten garanderen blijkt na slechts één decennium scherpe verdeeldheid te veroorzaken en de aloude animositeit weer in alle hevigheid te doen oplaaien. De euro lijkt vrijwel zeker niet in zijn huidige vorm te kunnen overleven, waardoor een instorting van ongekende proporties dreigt.
Nu we op de drempel staan van wederom zware tijden zoeken steeds meer mensen opnieuw naar een zondebok. Wie anders dan de Joden zijn -zoals al eeuwen het geval is- opnieuw de makkelijkste slachtoffers. Aanslagen op Joden in Frankrijk -Toulouse, Lyon - zijn bepaald geen incidenten en worden vooral door Arabieren en moslims gepleegd. Voor velen van hen is Hitler nog steeds een held; bovendien zijn de Joden volgens hun heilige geschriften sowieso gedoemd om door de moslims te worden uitgeroeid.
Islamitische no-go zones
Ondertussen veranderen in steeds meer Europese steden hele wijken tot islamitische no-go zones waarin zelfs de politie amper meer een voet durft te zetten. Duitse straten zagen er de afgelopen maanden uit als complete slagvelden nadat moslims hun woedde koelden vanwege kritiek op de islam. We berichtten onlangs nog dat het Europese parlement in EU hoofdstad Brussel -waar 1/4 tot 1/3 van de bevolking reeds uit moslims bestaat- een eigen politiepost krijgt omdat veel parlementariërs onderweg naar hun werk door immigranten worden overvallen en beroofd. In Oslo heerst een ware verkrachtingsgolf die voor 95% veroorzaakt wordt door immigranten uit Arabische en islamitische landen.
Niettemin kijkt het Europese establishment in media en politiek nog altijd bewust de andere kant op. Op ronduit onbenullige wijze werd vorig jaar de 'Arabische Lente' van harte toegejuicht. Nu blijkt dat de critici van deze door het Westen gesteunde opstanden gelijk hebben gekregen en in landen zoals Libië en Egypte radicale islamisten het voor het zeggen krijgen. Die maken van hun doelstellingen een uitroeiingsoorlog te zullen beginnen tegen Israël en daarna het hele Westen te willen veroveren geen geheim, maar dat wordt door slechts weinigen serieus genomen.
'Vrede, vrede en geen gevaar'
En daarmee zijn we dus opnieuw beland in de jaren '30, toen op wishful thinking gebaseerde verdragen en geruststellende toespraken over 'vrede, vrede en geen gevaar' de meeste mensen in slaap hadden gesust. Toen de Europeanen eenmaal ruw wakker werden geschud door wat de gruwelijkste en bloedigste oorlog ooit bleek te worden, was het te laat om de politici die jarenlang het Nazi gevaar hadden genegeerd en gebagatelliseerd ter verantwoording te roepen. Velen van hen wisten echter wél hun eigen hachje te redden door tijdig naar veiliger oorden te vluchten.
2012 = 1938. De economische en financiële crisis zal niet voorbijgaan, iets dat nu ook politici beginnen toe te geven. Sociale voorzieningen zullen stap voor stap verdwijnen, het geld raakt op en iedere poging van de EU om de verschillende landen, volken en culturen geforceerd tot een éénheid te dwingen zal een averechtse uitwerking hebben, de armoede vergroten, de Europese samenleving polariseren en als we niet uitkijken opstanden en mogelijk zelfs burgeroorlogen veroorzaken. Daarnaast zal op zekere dag -of dat nu morgen is of pas over één of twee jaar- de lont in het kruitvat Midden Oosten worden aangestoken waardoor een explosie dreigt die opnieuw de hele Wereld in brand zou kunnen steken.
2014 = 1940 ?
Dit is bepaald geen vrolijk toekomstperspectief en het is heel erg te hopen dat het geen realiteit zal worden. De vele rinkelende alarmbellen kunnen echter niet langer straffeloos worden genegeerd. Totalitaire en fascistische machten in Brussel en de islamitische wereld rukken -veelal gezamenlijk- op, waardoor de tientallen jaren lang zo vanzelfsprekende vrijheid, vrede, democratie en welvaart alsmede het voortbestaan van miljoenen mensen in het geding is gekomen.
Het is nog niet te laat het tij te keren, maar de tijd om deze beangstigende ontwikkelingen een halt toe te roepen begint razendsnel op te raken. Gezien de gezapigheid van het overgrote deel van Europese bevolking en politiek is de kans echter groot dat we over twee jaar 2014 = 1940 zullen moeten schrijven - en misschien zelfs nog wel eerder.
Politicians and diapers should be changed frequently and all for the same reason. 
