Er is tenminste nog één iemand in de EUSSR-Praatbarak die de moed heeft om de reddingsoperaties om de financiële crisis te keren, te benoemen voor wat zij zijn : amechtige pogingen die de bevolking sussen maar die voor de rest tot niets leiden.

Nieuwe cijfers tonen andermaal aan dat de wachtlijsten in de sociale huisvesting onaanvaardbaar lang zijn geworden. Voor een sociale woning in de Vlaamse steden bedraagt de gemiddelde wachtlijst inmiddels twee à drie jaar. Deze cijfers maken duidelijk dat het ‘recht op wonen’ waar de Vlaamse regering zo graag mee schermt de facto een lege doos is. Net als bv. in de jeugd- en gehandicaptenzorg slaagt de Vlaamse regering er ook met betrekking tot de huisvesting niet in de zorg voor de zwaksten in onze samenleving te garanderen.

De lange wachtlijsten in de sociale huisvesting zijn in de eerste plaats een gevolg van de immigratie. Uit cijfers die de minister van Wonen eind vorig jaar verstrekte in antwoord op een vraag van Filip Dewinter blijkt dat maar liefst een vierde van de Vlaamse sociale woningen wordt toegewezen aan niet-Belgen. In een stad als Antwerpen loopt dit op tot de helft.

Het is de taak van de Vlaamse regering om deze massale instroom van buitenlanders in de sociale huisvesting een halt toe te roepen en het recht op wonen van de Vlaamse mindergegoeden opnieuw te garanderen. De onvoorwaardelijke toegang van vreemdelingen tot onze sociale huisvesting en andere sociale voorzieningen zorgen voor een aanzuigeffect op alsmaar nieuwe stromen van immigranten. De Vlaamse regering Peeters II heeft steeds nagelaten de instroom van vreemdelingen in de sociale huisvesting te beperken of enstig werk te maken van een ernstige fraudebestrijding in de sociale huisvesting.

Filip Dewinter: “De voorstellen die N-VA-parlementslid Liesbeth Homans nu vlak voor de verkiezingen lanceert, klinken wel erg hypocriet. De N-VA maakt immers reeds twee legislaturen deel uit van de Vlaamse regering die sociale huisvesting onder haar bevoegdheden heeft. De N-VA is dus zelf mee verantwoordelijk voor de wachtlijsten. Het Vlaams Belang wijst er bovendien op dat onze partij nog het voorbije jaar twee voorstellen van decreet indiende die een een einde wilden maken aan de fraude in de sociale huisvesting en de massale instroom van vreemdelingen. Beiden werden weggestemd, ook door de N-VA.”

Een eerste voorstel wilde vreemdelingen die een sociale woning willen huren verplichten via een uittreksel uit het kadaster van hun thuisland te bewijzen dat zij daar niet over een eigendom beschikken. Feit is immers dat veel vreemdelingen die hier een sociale woning huren een huis in hun thuisland in eigendom hebben. Controle hierop is er niet.

 Een tweede voorstel betrof de inschrijvingsvoorwaarden voor een sociale woning: vreemdelingen die een sociale woning willen huren zouden tenminste zeven van de acht voorbije jaren in ons land moeten hebben verbleven en minimum 3 jaar gewerkt moeten hebben. Beide voorstellen werden in het Vlaams Parlement echter weggestemd door de andere partijen (met uitzondering van LDD), ook door de N-VA.

Bron : VB

Geldverspilling in Oostende

Op het heraangelegde Zeeheldenplein heeft het corrupte Oostendse schepencollege een "kunstproject" van Arne Quinze geplaatst : een tientel felrode vormloze mastodonten tot 11 meter hoog. Arne Quinze is een fel overroepen aansteller die zich met de nodige lef heeft binnengewrongen bij politici die van kunst de ballen afweten maar die graag indruk willen maken met het belastinggeld dat zij quasi ongecontroleerd uitgeven aan grootse projecten die indruk moeten maken maar die vooral opvallen door hun complete overbodigheid.

Dat uitgerekend het met schulden beladen Oostende van Johan Vande Lanotte ruim een half miljoen euri besteedt aan de quatsch van Arne Quinze is typisch voor het snobisme van deze corrupte en failliete stad.

Wij verwijzen u graag naar het artikel van Lieven Van den Abeele "De Koning der kladsteden"  in De Standaard. Een voorproefje :

In die context is Rock strangers van Arne Quinze niet alleen een gesloten maar ook een autoritair kunstwerk. Het leent zich niet tot interpretatie en het enige wat het uitdrukt is de macht van de opdrachtgever waar het voor staat, een opdrachtgever die niet de kunst maar alleen zichzelf promoot.

http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20120628_00204531

Savat

Patrick Janssens, de onbetwistbare heerser over links politiek Antwerpen, heeft beslist dat de nummer 2 op zijn stadslijst, de kabinetschef van premier Elio di Rupo zal zijn. Mevrouw Yasmine Kherbache (40),  geboren uit een Algerijnse vader en een belgische moeder. Zij heeft zich recent gevestigd op het De Coninckplein en siddert van ambitie om zich ten dienste te stellen van de Grote Leider. 

Wie deze knieval voor de Waalse socialisten en de Noord-Afrikaanse gemeenschap beslist niet grappig vindt, zijn de vrouwelijke socialistische schepenen Leen Verbist en Güler Turan  maar ook de dienstbare heren Voorhamme en Lauwers zien hun kansen op een volgende mandaat slinken met de komst van deze nieuwe dame.  De carrière-CD&V-ers Van Peel en Heylen, die mede op de socialistische stadslijst prijken, gaan met alle beslissingen van Janssens akkoord : voor hen geldt het oude motto, niet rood, geen brood.

De Grote Leider die zijn oog heeft laten vallen op Yasmine Kherbache, prijst zijn nieuwe verovering de hemel in als een gedreven politica die weliswaar nog niet bekend is, maar die trilt als een espenblad van ambitie om de Antwerpse dossiers op federaal niveau er door te jagen.  Janssens die al jarenlang in het Vlaams parlement komt dutten, zou niet liever zien dan de langzame uitschakeling van het Vlaams niveau om zijn handeltje te kunnen drijven met de federale regering.  Kherbache is bovendien naar de woorden van haar nieuwe protector een Vlaamse en Antwerpse socialiste. Dat de Marokkanen en Turken in deze semi-Algerijnse hun geloof zullen stellen, moeten we nog afwachten.  Leen Verbist, die vorige verkiezingen de eer te beurt viel als onbekend ambtenaartje de uitverkorene te worden van de sultan ziet met lede ogen aan dat er een nieuwe uitverkorene is.  Ook de traditionele stamboeksocialisten krijgen een zoveelste stomp in de maag te verwerken.

Een tiental jaar gelden was Yasmine Kherbache, advocate van beroep, nog niet gans overtuigd van haar identiteit. Wij vonden een oud interview met haar en met een jongere Marokkaan (Rachid) in Gazet van Antwerpen, waar wij graag enkele uittreksels uit copiëren.

De Vlaming bestaat niet. Net zomin als dé Algerijn of dé Marokkaan. "Hoe je denkt en leeft, bepaalt tot welke groep je behoort. De nationaliteit zal daarbij een marginalere rol gaan spelen", zeggen Yasmine en Rachid. Kinderen uit een gemengd huwelijk zoeken vooral de nuance, zo blijkt, al is het voor beiden niet vanzelfsprekend om de kerk in het midden te houden. "Men wil ons zo graag in een hokje stoppen."

Yasmine voelt zich Vlaamse én Berberse. "Persoonlijk ervaar ik dit als een verrijking. Al moet ik toegeven dat dit pas sinds kort zo is. In mijn pubertijd vond ik die gemengde afkomst lastig, omdat ik toen het gevoel had tot geen enkele groep te behoren. Als je bovendien door beide gemeenschappen niet altijd voor vol wordt aangezien, is het moeilijk die gemengdheid als een verrijking te zien. Fundamentalisten uit beide gemeenschappen beschouwen vermenging van culturen niet als een verrijking, maar als een bedreiging."

De twee willen niet door het leven gaan als leveranciers van meningen over de multiculturele samenleving. Een rol waarin ze vaak toch terechtkomen. "De tragedie op 11 september is daar een mooi voorbeeld van", zegt Rachid. "Mensen willen mijn mening over het drama horen, maar dat is niet evident. Ik vertel een ander verhaal aan Jan dan aan Nordin, want de waarheid ligt ergens in het midden. Wat ik zeg, wordt doorgelicht. De behoefte om me bij een groep te plaatsen, is groot."
Yasmine: "Onze dubbele roots maken dat we geen eenduidige of eenvoudige standpunten kunnen innemen over onszelf of over de ander. Wat soms wel frustrerend is. Wat ik zeg, is altijd genuanceerd, waardoor de boodschap vaak niet aankomt. Mensen luisteren liever naar slogans. Ik denk dat mijn afkomst me extra alert heeft gemaakt voor vooroordelen en simplismen. Ik ben allergisch voor slogans."

Yasmine: "Ik heb als kind zeven jaar in Algerije gewoond. In een bergdorp en in een universiteitsstad. De mensen zijn daar met hetzelfde begaan als wij hier: veiligheid, werkzekerheid, degelijk onderwijs voor de kinderen, enz. Net als hier zal men in een universiteitsstad meer open staan tegenover andere culturen dan in een klein dorp. Zowel hier als daar wonen mensen die overtuigd zijn van hun eigen gelijk en andere culturelen wantrouwen, maar overal zijn er ook mensen die ruimdenkend en verdraagzaam zijn."

Yasmine herkent de geborgenheid van het gezin. "Ik heb die culturele diversiteit altijd als gewoon ervaren, al zal ik niet ontkennen dat mijn broer en ik (tot ergenis van onze moeder) soms behoorlijk de slappe lach konden krijgen van sommige gebruiken en gewoonten. Ik ben opgegroeid in een omgeving waar altijd heftig werd gediscussieerd, maar ook waar heftig kon worden gelachen met elkaars verschillen. Humor is echt iets wat ik ontzettend mis in het debat over culturele diversiteit."

Als het op racisme en discriminatie aankomt, lopen de ervaringen sterk uit elkaar.
Yasmine is persoonlijk zelden geconfronteerd geweest met rechtstreekse discriminatie. "Ik denk dat mijn broer daar meer mee geconfronteerd is geweest. Waar ik enorm heb onder geleden, is de schrik om gediscrimineerd te worden. Uit angst uitgesloten te worden, niet meer te mogen meespelen, deed ik op school, zowel in Algerije als in België, keihard mijn best om te bewijzen dat ik niet anders was, dat ik evengoed was als de 'autochtone' kinderen."
Rachid wordt op twee manieren geconfronteerd met discriminatie. "In de sociaal-culturele sector is de naam Rachid vaak al voldoende om een baan te krijgen, terwijl ik bij een uitzendbureau minder snel aan de bak kom wegens mijn afkomst. Dat is toch te gek voor woorden."

 http://asp.gva.be/dossiers/-s/stadsklap/gesprek3.asp

Tijdens de eerste gemeenteraad, voorgezeten door de nieuwe burgemeester André Van de Vyver (Groen)en opvolger van de populaire en onverwacht overleden Minnebo)  protesteerde Tine Heyrman, fractievoorzitster van het VB, tegen het feit dat Van de Vyver steevast weigert mensen van haar fractie de hand te schudden. ‘Van de Vyver is dus niet de burgemeester van alle Zwijndrechtenaren’ aldus Heyrman.

De nieuwe burgemeester repliceerde dat hij geen hand wil geven aan fascisten. Heyrman neemt zich voor klacht in te dienen bij de gouverneur en bij het Centrum voor Gelijke Kansen tegen deze uitspraak.

Bron : Nieuwsblad

Zowel in Antwerpen als op verschillende andere plaatsen in Vlaanderen zal VLOTT – de partij die eertijds door Hugo Coveliers werd opgericht – samenwerken met het Vlaams Belang.

In Antwerpen, Zottegem, Geraardsbergen, Lokeren en Sint-Truiden zullen VLOTT-kandidaten samen met het Vlaams Belang opkomen. In de Antwerpse districten Berchem, Antwerpen, Hoboken en Deurne zullen kandidaten van VLOTT op de Vlaams Belanglijst staan.

In Zottegem en Geraarsbergen zal een kartellijst Vlaams Belang-VLOTT deelnemen aan de verkiezingen. In de andere gemeenten en districten zullen de VLOTT-kandidaten als onafhankelijke  op de lijsten van het Vlaams Belang staan. VLOTT-voorzitter, Hendrik Boonen, zal op de Antwerpse gemeenteraadslijst staan en ook als één van de lijstduwers op de Deurnese districtsraadslijst .

VLOTT en het Vlaams Belang zetten zo de succesvolle samenwerking van het verleden verder. Als erevoorzitter van VLOTT steunt Hugo Coveliers het initiatief en zal hij tevens tijdens de campagne een steunoproep doen om voor de VLOTT-kandidaten op de Vlaams Belanglijsten te stemmen.

Vroeger dan verwacht gaf de Federale Politie de criminaliteitscijfers voor 2011 vrij. Uit deze cijfers blijkt  dat de criminaliteit in Antwerpen sinds 2006 voor het 5e jaar op rij gestegen is.  Terwijl er op het Antwerpse grondgebied  in 2006  75.098 misdrijven plaatsvonden zien we dat dat er in 2011 87.892 zijn geworden. In percenten uitgedrukt steeg de criminaliteit in Antwerpen tijdens de legislatuur van burgemeester Janssens dan ook met 17%.

Alarmerend is de vergelijking tussen 2011 en 2011 waar we een toename van de  zien van 83.286 naar 87.892 criminele feiten.  Een spectaculaire stijging dus met maar liefst 4.606 feiten of 5,5%.

Wanneer we een opdeling maken naar de aard van het misdrijf zien we dat diefstal met 38.071 feiten het sterkst vertegenwoordigd blijft in de Antwerpse misdaadcijfers. Ten opzichte van 2006 steeg het aantal diefstallen met 4,7%, ten opzichte van 2010 zien we een stijging van 4,2%. Zorgwekkend in deze trend is de stijging van het aantal diefstallen met geweld. Ten opzichte van 2010 zien we immers een toename van maar liefst 14,9%.

Ook de zogenaamde misdrijven tegen de lichamelijke integriteit stijgen nog steeds. Terwijl er in 2006 5.171 feiten van slagen en verwondingen werden aangegeven waren dat er in 2011 al 6.215. M.a.w. een stijging met maar liefst 20,2%.

Geweld tegen beroepen van algemeen belang, zoals bus- en tramchauffeurs, neemt ook toe. Terwijl er in 2006 200 dergerlijke feiten werden gepleegd, waren dat er in 2011 al 306, of m.a.w een stijging van maar liefst 53%. Ook zorgwekkend is de toename in het aantal groepsverkrachtingen. Deze stegen met 41% .

Uit de cijfers blijkt verder dat het drugbezit stijgt in Antwerpen. Ten opzichte van 2006 met 83,7%, ten opzichte van 2010 met 14,6%. Geen drugbezit zonder drughandel: ten opzichte van 2006 nam de drughandel toe met 9,8%. Ten opzichte van 2010 zien we een stijging van 2,6%.

Ook vandalisme blijkt sinds het begin van de legislatuur van Burgemeester Janssens te zijn toegenomen. Terwijl er in 2006 nog 4.740 gevallen van vandalisme werden vastgesteld zijn dat er in 2011 al 6.143 geworden of een stijging van 29,6%.

Uit de pas vrijgegeven criminaliteitscijfers kan dan ook worden afgeleid dat op het vlak van veiligheid de Antwerpenaar slechter af is dan in 2006. Buiten het opvoeren van een goed nieuwsshow heeft de legislatuur Janssens dan ook niets bijgedragen tot de veiligheid in Antwerpen.

Op het vlak van veiligheid is de Antwerpenaar slechter af dan in 2006. Achteruitgaan is ook gaan.

Bron :  VB

.

“Het idee achter “deconstructie” is om de werking van sterke nationale staten te deconstrueren met een krachtige immigratiebeleid”
 
Jacques Derrida, 1930 – 2004, Frans - joods filosoof en schrijver
 
***
 
Democratische politiek is de kunst om het volk wijs te maken dat het regeert.
 
En démocratie, la politique est l'art de faire croire au peuple qu'il gouverne.
 
Louis Latzarus, La Politique, 1928

Bestaat het dat, wie het aan de Spaanse costa's naar zijn zin heeft, even het vliegtuig neemt voor een citytrip naar New York? Hopelijk wel, want reizen 'en verre gaan' maakt onze horizon breder of legt hem verder. En dat is altijd meegenomen, zeker vandaag vanuit Spanje.
New York geldt hier als voorbeeld. Niet omdat het uren vliegen ver ligt, want afstanden zijn vandaag de dag meer dan ooit relatief. Wel omdat we er een speciale band mee moeten hebben. De stad ontstond immers in 1624 als Nieuw Amsterdam, met aan de wieg Nederlandse en Waalse pioniers. De naam hield helaas amper 40 jaar stand, want na verovering door de Engelsen werd en bleef het New York.
Het is geschiedenis die vier eeuwen achter ons ligt, maar ook nu nog is er een belangrijke Belgische en Nederlandse aanwezigheid en belangstelling in en voor New York. Graag aandacht daarom voor de recent verschenen stadsgids '100x New York'(*), een paperback die leest als een trein en je zo het water in de mond doet komen van de goesting. Je zou onmiddellijk willen vertrekken om er kennis mee te maken. New York evolueerde namelijk na een bijna-bankroetsituatie midden de jaren zeventig van vorige eeuw opnieuw tot een bloeiende stad, ‘een magneet voor kunstenaars en entertainers uit heel de wereld’, staat in het voorwoord. Voor velen is het dus ‘the place to be’, want mocht verleden jaar 50 miljoen bezoekers verwelkomen. Terzijde: voor de veiligheid van de bewoners en toeristen staat een politiekorps van 52.000 eenheden in, met een eigen luchtmacht, marine en spionagedienst. Een echt leger dus, waar bvb. de Belgische defensieminister De Crem moet bij verbleken...
De publicatie is de jongste loot in een reeks van 100x-gidsen die de Vlaamse uitgeverij Lannoo aan steden en regio’s wijdt; ook Barcelona en Madrid kregen er trouwens een plaats in.
Ze mikt op de reiziger die graag een speciaal ‘streekgebonden’ menu krijgt voorgeschoteld. Wat betreft auteurs wordt beroep gedaan op onvoorwaardelijke liefhebbers van stad of streek die de toerist een exclusieve belevenis moeten bezorgen. Dat moet dan wat heet ‘de ultieme gids voor een ongewone en persoonlijke reiservaring’ worden.

'100x New York' blijkt dat te zijn. Het werd geschreven door de Vlaamse Jacqueline Goossens, met medewerking van Bart Michiels (foto’s) en Tom Ronse. Samen met deze laatste vormt ze overigens het meest bekende Belgische koppel in de 'The Big Apple'. Hij was jaren geleden journalist bij De Morgen en zij maakte naam met haar columns in o.a. Knack. In 1980 trokken ze voor één jaar naar New York. En vandaag wonen ze er nog. Intussen groeide bij haar duidelijk een onvoorwaardelijke liefde voor deze stad waarover ze nu haar vijfde boek schreef. Het maakte van Jacqueline Goossens ongetwijfeld de beste lokale Nederlandstalige gids. Zo verklaarde tv-maker Steven van Herreweghe onlangs in een interview dat het aan haar te danken is dat hij verliefd werd op New York. ‘Ze is een fantastische vrouw die er me heeft rondgeleid en New York zo goed kent als haar broekzak.’
Reisorganisatoren doen overigens geregeld beroep op haar om hun reis een meerwaarde te bieden. Zoals bvb. de drie trips deze zomer die Knack Weekend in samenwerking met Thomas Cook organiseert.  Wie zou dat ooit hebben gedacht in het Oost-Vlaamse Maldegem waar ze opgroeide?

En ook nog: wie zou einde vorige eeuw bij het West-Vlaamse Lannoo hebben gedacht dat met verbreding van het publicatiepallet, waaronder dus ook toeristische boeken, zo’n succes zou worden geboekt? Deze vaststelling is actueel naar aanleiding van het overlijden einde mei van Godfried Lannoo(85).
Een oorspronkelijk bescheiden familiebedrijfje in Tielt groeide uit tot de op een na grootste uitgeverij van Vlaanderen. Godfried Lannoo effende het pad voor de latere expansie, met publicatie van meer populaire titels, zoals ook bvb. de kookboeken van Piet Huysentruyt. Godfried Lannoo tekende vooral voor kwaliteit. Het was een flamingant van de oude stempel. De publicatie van de tweedelige Encyclopedie van de Vlaamse beweging is aan hem te danken.

(*) 100x New York, Jacqueline Goossens, ISBN 978 90 209 9674 6 Paperback, 272 pagina’s, € 17,99

(oto Marcel Steeman

Donderdag 7 juni 2012 werd in de Commissie Onderwijs van het Vlaams Parlement het 'decreet betreffende de invoering van een, op socio-economische leerlingenkenmerken gebaseerd, geïntegreerd omkaderingssysteem' (kort SES-decreet) goedgekeurd. Dit nieuwe decreet bestaat eigenlijk uit twee doelstellingen: enerzijds een doelstelling waarbij kleuter- en basisonderwijs gelijk worden gefinancierd - iets waar geen mens kan tegen zijn - en anderzijds een tweede doelstelling waarbij het fameuze GOK-decreet (Gelijke Onderwijskansendecreet) in een nieuw kleedje wordt gestoken, en de nieuwe naam 'SES' (Sociaal-Economische Status) meekrijgt. Hierdoor wordt de GOK-financiering (die vroeger een bijkomende financieringsregel was) voortaan een deel van de reguliere financiering voor kleuter- en lager onderwijs. Belangrijk om weten is dat 'SES' uren worden toegekend voor kinderen wiens ouders niet-Nederlandstalig zijn, voor kinderen wiens ouders een studietoelage ontvangen en voor kinderen wiens moeder laaggeschoold is.
 
Perceptie regeert in de Vlaamse Regering
 
Minister Smet heeft het vermengen van verschillende doelstellingen in 1 decreet niet toevallig gedaan. Door de invoering van de SES-financiering te koppelen aan de gelijkwaardige omkadering van kleuter- en basisonderwijs zou geen mens toch tegen het decreet in zijn geheel kunnen stemmen? De perceptie zal dus onmiddellijk gemaakt worden dat wie tegen het decreet stemt tegen gelijke financiering voor kleuterklassen is. Zowel politiek als maatschappelijk moeten beide doelstellingen wel los van elkaar worden gezien. Met gelijkwaardige omkadering voor het kleuteronderwijs heeft het Vlaams Belang geen enkel probleem en het wordt ook door het onderwijsveld gedragen. Tegen SES-financiering daarentegen  hebben wij wel bezwaren en we worden hierin ook gesteund door een groot deel binnen het onderwijs.
 
Vlaamse regering houdt haar belofte niet
 
De Vlaamse regering had beloofd 50 miljoen euro uit te trekken voor het kleuteronderwijs om tot kleinere kleuterklassen te komen. Diezelfde 50 miljoen moet nu wel dienen om de verschillende doelstellingen van het decreet te vervullen, dus niet alleen voor de kleuterklassen maar ook voor de SES-lestijden. Die stijgen met bijna 20.000 lesuren, wat een kostprijs betekent van 33 miljoen euro. Hierdoor blijft er nog amper 17 miljoen euro over voor kleinere kleuterklassen, wat veel te weinig is. Landelijke scholen zullen veel minder gebruik kunnen maken van SES-lestijden waardoor zij minder geld zullen krijgen. Hierdoor dreigen kleuterklassen van plattelandsschooltjes groter te worden in plaats van kleiner. Dit is onaanvaardbaar.
 
Financiering is gebaseerd op niet-objectieve criteria
 
In een verslag van 2008 over de financiering van het basis- en secundair onderwijs van 2008 stelde het Rekenhof o.a. dat de criteria van het GOK-decreet niet kunnen gebruikt worden voor de reguliere financiering als deze criteria niet gebaseerd zijn op objectieve maatstaven. Ook zei het Rekenhof dat eerst de effectiviteit van het GOK-decreet moest nagegaan worden door de leerwinst van leerlingen met GOK-kenmerken te meten. Op vraag van het Vlaams Belang werd begin dit jaar een opvolgingsaudit van het Rekenhof gevraagd. Opnieuw stelde het Rekenhof dat beide voorwaarden niet vervuld waren. Zo wordt voor het criterium van thuistaal bijvoorbeeld gebruik gemaakt van 'verklaringen op eer'. Voor diploma’s van de moeder zal gebruik gemaakt worden van databanken tenzij het diploma verkregen is in het buitenland, dan wordt opnieuw teruggevallen op de verklaring van eer. Het Rekenhof vond dit geen objectief middel.
 
GOK-beleid nog nooit geëvalueerd omdat het faalt
 
Ondanks het feit dat het decretaal vastgesteld is, werd het GOK-decreet nooit geëvalueerd. Ook het Rekenhof stelt dat de effectiviteit van het GOK-beleid moet nagegaan worden alvorens dit uit te breiden tot de reguliere financiering. Tot op heden gebeurde deze evaluatie niet. In concreto vraagt het Rekenhof dat de 'leerwinst' bij GOK-leerlingen zou gemeten worden om na te gaan of al het geld dat voor GOK-uren werd toegekend ook effectief voor GOK-doeleinden werden ingezet en een positief effect hebben gehad op leerlingen met GOK-kenmerken. Deze meting werd tot op heden steevast geweigerd door de onderwijskoepels, wat er wellicht op wijst dat er gewoon geen leerwinst zal geweest zijn. Dit blijkt trouwens ook uit de resultaten van het meest recente PISA-onderzoek dat aantoont dat de kloof tussen autochtone en allochtone leerlingen groter is dan ooit. Het GOK-beleid is tot op vandaag een bodemloos vat geweest.
 
Gelijke onderwijskansen voor iedereen: natuurlijk! Maar dat is het niet.
 
Tijdens de bespreking in de commissie stelde het Vlaams Belang duidelijk dat gelijke kansen in het onderwijs voor ieder kind, van welke afkomst ook, de evidentie zelf is. De SES-financiering heeft deze doelstelling echter niet. De naam zegt het zelf: er wordt alleen bijkomende financiering gegeven voor kinderen die voldoen aan de SES-kenmerken. Kinderen met zorg (bvb een hoog IQ) die toevallig uit een bemiddeld gezin komen zullen geen bijkomende financiering krijgen. Op de vraag van het Vlaams Belang of de garantie bestaat dat het geld dat scholen krijgen ook effectief ten goede zouden komen aan die kinderen met SES-kenmerken antwoordde de minister ontkennend. Scholen met veel SES-leerlingen krijgen dus meer geld dan scholen met weinig SES-leerlingen maar zij moeten hier geen verantwoording voor afleggen. Ze moeten het enkel in hun schoolplan inschrijven en dat zal enkel door de schoolinspectie kunnen nagekeken worden. Als men weet dat een school pas om de acht jaar wordt doorgelicht, dan hebben zij dus van minister Smet “carte blanche” gekregen inzake de besteding van de extra middelen.
 
Stedelijke scholen worden op verschillende manieren positief gediscrimineerd
 
Doordat meer middelen naar GOK (nu SES) gaan, gaan meer middelen naar scholen in stedelijke gebieden waar veel allochtonen wonen. Het zijn immers vooral de allochtonen die voldoen aan de criteria voor bijkomende financiering. Bovenop deze ‘gewone’ financiering, heeft Smet ook 1 miljoen euro uitgetrokken voor projecten in concentratiescholen in grootsteden en in de mijnstreek van Limburg. Doordat plattelandsscholen leerlingen hebben met relatief weinig SES-kenmerken, zullen zij minder financiering krijgen. Nochtans kost de basisfinanciering van ieder kind evenveel.
 
Gok-beleid zal blijven falen als niet eerst wordt ingezet op kennis van het Nederlands
 
Bij het wegwerken van ongelijke kansen bij kinderen van allochtone afkomst gaat de Vlaamse regering wel voorbij aan een heel belangrijk element, namelijk talenkennis. Als er niet wordt ingezet op talen, dan verdwijnen alle inspanningen voor gelijke kansen in het niets. In dit kader is het trouwens jammer dat de meerderheidspartijen in de Vlaamse regering –CD&V, N-VA en sp.a- het voorstel van resolutie van het Vlaams Belang betreffende de invoering van taalbadklassen niet wilden goedkeuren.
 
Uit verschillende onderzoeken is immers aangetoond dat onderwijsachterstand niet enkel toe te schrijven is aan SES-kenmerken; maar dat ook culturele kenmerken een rol spelen . Die mening is trouwens ook professor Bea Cantillon (Universiteit Antwerpen) toegedaan. Leerlingen van vreemde origine met SES-kenmerken hebben nog een grotere achterstand dan Vlaamse leerlingen met diezelfde kenmerken. Minister Smet had echter tijdens de commissiebespreking liever dat dit niet ter sprake kwam.  Hoe kan men een effectief beleid voren met dergelijke struisvogelpolitiek?

Een dubbele gemiste kans
 
De meerderheidspartijen in de Vlaamse regering - CD&V-N-VA en sp.a hebben absoluut geen rekening hebben gehouden met de opmerkingen van het katholieke middenveld tijdens de hoorzittingen. Vooral de katholieke koepel van het basisonderwijs, de directeurs, de werkgroep kleuterscholen,... hebben nochtans terechte bedenkingen geuit. De kans op echte gelijke kansen voor ieder kind met zorg werd niet gegrepen, evenmin als het garanderen van een klein klasje voor iedere kleuter. Jammer!

Gerda van Steenberge
Vlaams volksvertegenwoordiger

Het Egyptische Ministerie van Informatie waarschuwt in twee spotjes op de staatstelevisie voor buitenlanders. Want dat zouden wel eens spionnen kunnen zijn.

De spotjes tonen hoe buitenlanders infiltreren in de Egyptische samenleving. 'Begin geen vriendschap met iemand die van jou alleen te weten wil komen wat er in ons land gebeurt. Voor je het weet, wordt je relatie misbruikt,' luidt de boodschap van het ministerie. 'Een woord kan een natie redden,' besluiten de reclamefilmpjes.

Na een storm van kritiek, besliste Minister van Informatie Ahmed Anis om de campagne voorlopig niet meer uit te zenden. 'De reclame is bedoeld voor het gewone volk,' antwoordde het Ministerie van Informatie op het verwijt dat de campagne 'achterlijk' en 'xenofoob' zou zijn.

http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20120612_228

Het aantal woninginbraken is spectaculair gestegen. Alleen al in december vorig jaar werden niet minder dan 7.500 feiten geregistreerd. Dat zijn 250 inbraken per dag, een nooit gezien record. In vergelijking met dezelfde periode in 2010 ging het om een stijging van liefst 50 procent.

Berekend risico

Een aanzienlijk deel van deze feiten wordt gepleegd door rondtrekkende buitenlandse bendes die dit land hebben uitgekozen tot hun favoriet actieterrein. “Het is hier een aards paradijs voor rondtrekkende dadergroeperingen. België is het shopping center van West-Europa”, aldus Eddy De Raet, directeur criminaliteit bij de federale politie. Als verklaring hiervoor wordt vaak gewezen op de centrale ligging van dit land en het dichte wegennet, wat uiteraard een rol speelt. Veel belangrijker zijn evenwel de open grenzen en de feitelijke straffeloosheid die in dit land heerst. De pakkans en de bestraffing zijn veel te miniem in verhouding met de winsten die inbrekersbendes kunnen maken. De Raet bevestigt: “Om criminaliteit echt te raken, is een correcte strafuitvoering nodig. Uit de statistieken blijkt dat de veroordeelde leden gemiddeld 25 maanden cel krijgen. Ze zitten er daar gemiddeld vijf van uit. Voor dieven uit landen als Moldavië of Roemenië komen, is zoiets een berekend risico.” (in De Standaard, 11.06.12) Als remedie tegen de inbrakenplaag suggereert De Raet de oplossingen die eerder door het Vlaams Belang naar voren werden geschoven: “Een correcte strafuitvoering zou helpen. Nog beter zou zijn als die mensen hun straf in eigen land zouden uitzitten.”

Vrijhaven

Acht jaar geleden leek er heel even wat te bewegen, toen de regering aankondigde dat veroordeelde criminelen voortaan hun straf zouden moeten uitzitten in het land van herkomst. Helaas is het tot op heden grotendeels bij woorden gebleven. Het Vlaams Belang eist dat nu eindelijk daden volgen. Het zou niet alleen een fikse besparing opleveren, maar meteen ook een oplossing bieden voor het probleem van de overbevolking in onze gevangenissen. Bovendien zal deze maatregel potentiële misdadigers afschrikken, want hun straf moeten uitzitten in eigen land is voor Noord-Afrikaanse en Oost-Europese criminelen niet bepaald het meest aangename vooruitzicht.

De feitelijke straffeloosheid in combinatie met een politiek van open grenzen heeft dit land tot een vrijhaven van het (multiculturele) banditisme gemaakt en de boodschap de wereld ingestuurd dat misdaad loont. Het is de hoogste tijd dat - met een kordate aanpak van de criminaliteit en een strikte immigratiepolitiek - het tegenovergestelde signaal wordt gegeven.

Een semester binnen en buiten.


Neen, vergis u niet in de titel van mijn post, dat die zou verwijzen naar een populair BRT- programma dat op zondag uitgezonden werd in de vorige eeuw, toen er nog vredig gelachen werd. Ik bedoel vandaag : een semester in binnen -en buitenland.

Zoals geweten kwam Elio enkele dagen geleden glunderend vertellen dat zijn "rekerink" het uitstekend doet, alles peis en vree, we gaan er op vooruit ! En daar ben ik het colmondig mee eens. Ik ga u dat even aantonen aan de hand van  een overzichtje.

De belastingen op arbeid zijn gestegen, wat onze koopkracht en concurrentie ten goede komt. Er zijn meer jobs verloren gegaan dan bijgekomen hetgeen goed is voor de kassa van de pakbonden die het dopgeld mogen uitbetalen. De taks op luxewagens werd grondig herbekeken en resulteerde in een gevoelige min erkoop in dit segment van de autohandel. Zeer pienter gezien want hiermede is een minder ontvangst van BTW en BIV gewaarborgd wat de begroting nog meer belabberd maakt.

De mensen die nog werk hebben, gaan langer aan de slag moeten blijven en zij die geen werk hebben of vinden gaan sneller aan de slag moeten gaan.Vele maatregeltjes om de mensen aan te moedigen om voor Elio te supporteren. Kortom, voor elk wat wils.

Dat er in de federale poppenkast ernstig werk geleverd wordt, mag niet in twijfel getrokken worden. Zo bleven topbenoemingen onbeslist omdat rood en blauw niet overeenkwamen welke totentrekker op de directiestoel van de pensioendienst mocht gaan zitten.
Da t is nu opgelos t: er volgt (nog) geen benoeming. Dat is pas krachtdadig regeren (kraktatek rekeren)

Dat sommige excellenties buiten de werkuren  bijklussen om hun maandbudget op te krikken bewezen de keizer van Berlare en de keizer van Oostende.  Een blauwe en en rode. De ene houdt het bij aandelen en verhuring van zijn onroerend goed gebouwd in het buitela lnd met zwart geld, de andere houdt van molenwieken en diverse commanditaire vennootschapjes om zo weinig mogelijk belastingen te betalen. Uit naam van de solidariteit met de kleine man, of course. 

Zelfs een leider van de rode pakbond was niet te beroerd om te betogen tegen de notionele aftrek voor bedrijven en de dag nadien zijn winsten te gaan opstrijken van zijn "bijverdienste" dankzij diezelfde vermaledijde notionele aftrek. Al Capone zou het niet beter gedaan hebben!

Wie dacht dat de tjeven ondertussen de kruisweg aan het bidden waren of hosties  zaten aan te maken, mocht alras ervaren dat niets minder waar was. Na het Fortis débacle kwam de DEXIA dragonder om het hoekje kijken. Deze tjevenbank zat zo goed als zonder brandstof en er moest dringend bijgetankt worden of het werd een fatale crash. Met de hulp van de Fransozen zou dit best lukken, net zoals de Nederlanders ons uit de nood hadden geholpen tijdens de Fortiscrisis. Iedereen heeft er zijn broek aan gescheurd  behalve bij ons de familie De Gucht, (van het Toscaans optrekje van enkele miljoenen euri zwart geld), Graaf en kindervriend  Lippens, de  Von Saksen-Coburgs  en nog enkele uitverkorenen. die op tijd en stond een ijlbode aan de deur kregen met de mededeling : aandelen buitenzwieren, dit is geen voorkennis maar een vriendendienst.

Bij Dexia deed men beroep op de fransozen die mede aan het roer stonden om een duit in het zakje te doen. De Fransen, genereus zoals altijd, deden hun hun slogan "eigen zakken eerst" alle eer aan en dankzij de welwillende hulp van hun Belze copin Didier Rynders wisten zij de goede eieren uit de Dexiamand te vissen en de rotte voor les petits belges over te laten. Het vervolgverhaal kent men. Sommigen zijn er gezond en wel van geworden maar de belgische belastingophoester is de sigaar. Dexia is een valkuil met op de bodem vlijmscherpe zwaarden om de slachtoffers te fileren.

Voor de tafelschuimers kwam een robuuste fee met spleetoogjes en een verleidelijke naam  zoals Maggi-blokjes, de zaken waarnemen en met een dikke wijsvinger waarschuwen dat er niet met haar zou gelachen worden. Ook haar streng beleid had positieve gevolgen. De instroom van het OCMW- toerisme stopte nie, .integendeel.

Het onveiligheidsgevoel bij de bevolking is grotendeels verdwenen dankzij het doortastende optreden van de dames Millequet en Turtelbaum. De politiediensten werden aangevuld waar nodig met de nodige manschappen dankzij versnelde aanwervingen "en masse" en dit eveneens voor het gevangeniswezen waar honderen bijkomende cipiers de veiligheid en vrede in de huizen van bewaring zullen verzekeren. Twee bijgekomen agenten van de Brusselse MIVB die moeten waken over de veiligheid op het openbaar vervoer, zijn intussen al neergestoken door een ijverige aanhanger van de godsdienst van de vrede.

Verder komen er campagnes naar de bevolking toe om  te leren zich beter te beveiligen tegen de toenemende plaag van inbraken en overvallen en het volk diets te maken dat het beter is om bij valavond en zeker na zonsondergang de woonst niet meer te verlaten. Iedereen gezellig binnen bij de televisie waar de propaganda voor het regime overdadig aanwezig is om u niet op verkeerde ideeën te brengen.  Goed geregeld, niet ? 

Dat men bij just-is-just eindelijk zijn juiste draai gevonden heeft, bewijzen de talrijke procedure incidenten in de voorbije periode, waarbij zware criminelen na een koststondige hechtenis als vrije vogels de petoet konden verlaten. De magistratuur blijkt qua
doorzicht en efficiëntie in dit land het neusje van de zalm te zijn. Terecht mogen wij de beker in ontvangst nemen van het paradijs van de crimineel.  Proficiat !

Om het beleid van het eerste semester in dit onland het best te omschrijven verwijs ik naar het weer : triestig.

Wat het buitenland betrof,  is er ook weinig of geen beweging in het dagelijks leefpatroon. In verschillende Prachtlanden gaat het moorden, branden en kelen gewoon door onder het schreeuwen van de lijfkreet Alla Hakbar.

In Frankrijk geloven ze in Hollande sprookjes. In Griekenland wordt de ruilhandel terug ingevoerd. De Russen gaan gevechtshelipcopters leveren aan Assad van Syrië om beter te kunnen mikken op het volk. De V.N. totentrekkers zijn met de dag bozer over de toestand aldaar maar bewegen niet. De Spanjaarden kunnen beschikken over 100 miljard euri om "hun" banken te redden. Belgiê gaat 1 miljard lenen om dit aan Spanje te kunnen uiltlenen (We gaan er aan verdienen zei tjeven Van Ackere en hij schot niet in een lach). 
En als afsluiter kunnen we met trots melden dat King Eilo I zopas in Parijs de kandidatuur van La Belgique is gaan verdedigen voor de organisatie van de Wereldtentoonstelling van 2O17. "Oewij kunne daat betàààlen" (*)

Oef...hoogtijd dat we de riem eventjes gaan afleggen hoor. Het semester van de Vlaamse regering is voor later.

Senior

*PSST Voor EXPO 58 werd de laatste schijf van die lening om dat circus te bekostigen afbetaald in 1988.

Is dat allemaal waar, wat Koen Meulenaere week na week schrijft in Knack ?  Kan hij zo ongestraft een minister van staat zwartmaken ? En waar haalt hij zijn informatie ?

Johan Vande Lanotte reageert gepikeerd in Humo (6 december 2011) wanneer die vraag wordt gesteld : "Meulenaere heeft nog nooit iets geschreven dat klopt. Als hij iets schrijft, ben ik zelf heel zeker dat het onwaar is. (...) Wellicht komt er volgende week een editie van zijn column waarin ik weer aan de beurt kom.  Hij doet maar, ik lees het al lang niet meer, want hij valt constant in herhaling.  Waarom zou ik om de twee weken hetzelfde stuk lezen ? Zelfs een stripverhaal raak je na de tiende keer beu."

We vragen het Koen Meulenaere, maar hij wil liever niet meewerken aan dit boek. Hij introduceert ons wel bij Rudolf Vanmoerkerke, een man om wiens standbeeld vele Oostendenaren al jaren vragen.

Uittreksel uit de Keizer van Oostende.

We hopen met deze enkele bijdragen uw nieuwsgierigheid georikkeld te hebben voor dit boek van Wim Van den Eynde en Luc Pauwels, beslist geen vrienden van de maatschappelijke visie van deze blog.  De Keizer van Oostende is een uitgave van Van Halewyck en kost € 22,50 in de boekhandel.