De toespraak vande Zweedse journaliste Ingrid Carlqvist, die zij op 9 juli hield voor de “International Civil Liberties Alliance” in het Europees Parlement in Brussel.
Dames en heren, Mijn naam is Ingrid Carlqvist en ik ben in 1960 in Zweden geboren toen de sociaaldemocraten voor eeuwig en altijd zouden gaan regeren en toen ons land het mooiste en veiligste en meest vooruitstrevende land van de wereld was. Nu woon ik in Absurdistan – een land dat het hoogste percentage gerapporteerde verkrachtingen van de wereld heeft, honderden zogenaamde “No-Go-Areas” waar de mensen buiten de Zweedse maatschappij leven en met kranten die al deze gruwelijke feiten voor het volk verbergen.
Ik voel me net als Dorothy Gale in The Wizard of Oz – er kwam een tornado aan en die blies mij mijlen en mijlen ver van huis en dumpte me in een land dat ik niet ken : “Toto, ik heb het gevoel dat we niet meer in Zweden zijn”.
Net als Dorothy ben ik op zoek naar een manier om mijn vaderland terug te vinden, maar ik kom op mijn weg alleen maar leeuwen zonder moed tegen, vogelverschrikkers zonder hersenen en tinnen figuren zonder een hart.
Toen ik opgroeide, was onze minister-president Tage Erlander, een sociaaldemocraat. In 1965 zei hij in het parlement, nadat er hevige rassenrellen in Amerika waren geweest:
“Wij Zweden wonen in zo’n oneindig gelukkiger situatie. De bevolking van ons land is homogeen, niet alleen op basis van ras, maar ook in veel andere aspecten”.
Nu woon ik in een land dat in geen enkel opzicht homogeen is. Olof Palme, die na hem kwam, besloot dat homogeen zijn een slechte zaak is en hij opende onze grenzen voor mensen uit de hele wereld. En van rechts tot links vertelden de politici ons dat er niet zoiets is als een Zweedse cultuur, dat er geen Zweedse tradities bestaan die het vermelden waard zijn en dat wij Zweden dankbaar zouden moeten zijn dat er zoveel mensen met een ECHTE cultuur en ECHTE tradities naar ons toe komen.
Mona Sahlin, een latere leider van de Zweedse sociaaldemocraten, zei in 2002 in een interview met het tijdschrift Euroturk op de vraag wat de Zweedse cultuur is:
“Die vraag is vaak aan mijn gesteld, maar ik kan niet iets bedenken wat met de Zweedse cultuur te maken heeft. Ik denk dat dit gemis ons afgunstig maakt op immigranten. Jullie hebben een cultuur, een identiteit, iets wat jullie met elkaar verbindt. Wat hebben wij? Wij hebben ‘Midzomeravond’ en dergelijke afgezaagde dingen”.
Zij zei ook: “De Zweedse bevolking moet integreren in het nieuwe Zweden. Het oude Zweden komt niet terug”.
In dit Nieuwe Zweden hebben wij, volgens een onderzoek van professor Liz Kelly uit Engeland, meer gerapporteerde verkrachtingen dan in enig ander land in de Europese Unie. In 2008 werden meer dan 5000 verkrachtingen of pogingen tot verkrachtingen gerapporteerd (het vorige jaar waren er meer dan 6000). In 2010 meldde een ander onderzoek dat slechts één land in de wereld meer verkrachtingen heeft dan Zweden en dat is Lesotho in Zuid Afrika. Op elke 100.000 inwoners heeft Lesotho 92 aangiften van verkrachting, Zweden heeft 53, de Verenigde Staten 29, Noorwegen 20 en Denemarken 7.
In 1990 telde de overheid drie “No-Go-Areas” in Zweden, wijken waar voornamelijk immigranten wonen, van wie slechts weinigen een baan hebben, waar bijna iedereen van een uitkering leeft en waar de kinderen geen diploma’s halen. In 2002 telde men 128 “No-Go-Areas”. In 2006 hadden we er 156 en toen werd er met tellen gestopt. In sommige steden zoals Malmö, waar ik woon, woont een derde deel van alle inwoners in een “No-Go-Area”.
Wat bedoelde Tage Erlander toen hij zei dat de Zweedse bevolking homogeen was, niet alleen op basis van ras maar ook in veel andere opzichten? Ik denk dat hij zaken als normen, waarden, cultuur en tradities bedoelde. Een gevoel van gemeenschappelijkheid. Dat we allemaal, in het Oude Zweden, een gelijksoortig beeld hadden van wat een goede maatschappij is en hoe we problemen oplossen. Hij WIST waar het in de Zweedse cultuur om draaide, in tegenstelling tot Mona Sahlin.
In het Nieuwe Zweden hebben wij gewapende politieagenten in onze ziekenhuizen nodig, omdat rivaliserende families met elkaar vechten in ziekenhuiskamers. Zij schieten elkaar op straat neer met een pistool en ze stelen en slaan oude mensen in elkaar. De criminaliteitscijfers stijgen met de minuut, maar de Zweedse politici en journalisten vertellen ons dat dit absoluut niets te maken heeft met immigratie. Het feit dat onze gevangenissen vol zitten met buitenlanders is alleen maar toevallig of wordt verklaard door sociaaleconomische factoren.
Jarenlang was ik een journalist in de mainstream media. Maar ik was altijd een beetje een onruststoker, altijd achterdochtig door mij af te vragen of datgene wat de mensen zeiden wel DE WAARHEID was. Als iedereen in dezelfde richting liep, ging ik de andere kant uit om te zien wat daar aan de hand was.
In januari 2011 gebeurde er iets wat mij mijn laatste hoop voor wat betreft de Zweedse journalisten deed verliezen. Ik was vicevoorzitter van Het Genootschap van Journalisten in Malmö en ik had de Deense journalist Mikael Jalving uitgenodigd om te komen spreken over zijn veelbelovende boek dat uit zou komen, “Absolute Sweden – a Journey in the Country of Silence”. (Volstrekt Zweden - een reis in het land van de stilte) Op een dag belde de voorzitter mij en zei: “We moeten Mikael Jalving afzeggen, omdat hij gaat spreken op een bijeenkomst die georganiseerd is door een krant die zich ‘National Today’ noemt”.
Het maakte voor hem of voor wie dan ook in het bestuur van het Genootschap niet uit dat Jalving over zijn boek zou gaan spreken. Als hij naar die bijeenkomst ging, zou hij beïnvloed worden door nationalistische ideeën en mogelijk zou hij een nazi worden. Weet u, iedereen in Zweden met een andere mening IS werkelijk een nazi! Zo functioneert het in het Nieuwe Zweden, het land dat ik Absurdistan noem. Het land van de stilte.
Ik was woedend en verliet het bestuur van dat Genootschap. Dat leidde ertoe dat ik werd uitgenodigd door “The Danish Free Press Society” om te komen praten over het vreemde land Zweden en dat opnieuw leidde ertoe dat ik de “Zweedse Free Press Society” oprichtte.
Zo vonden Lars Hedegaard en ik elkaar. Maar wij namen niet alleen genoegen met het leiden van elk een Free Press Society. Omdat wij beiden een solide achtergrond hebben als journalist besloten we om een krant op te richten. Een echte ouderwetse gedrukte krant. We besloten om die “Dispatch International” te noemen, omdat naar onze visie deze krant ooit wereldwijd zal worden. Maar eerst veroveren we Manhattan en dan Berlijn. Of liever – eerst Scandinavië en dan de wereld!
“Dispatch” zal in twee uitvoeringen worden gedrukt – één Deense en één Zweedse – maar alle verhalen zijn dezelfde. En op internet zult u de verhalen in het Engels en ook in het Duits kunnen lezen. We zullen over de politiek in onze landen en in de wereld schrijven. We zullen over al die zaken schrijven die de mainstream media nu zoveel jaar verborgen hebben gehouden. We zullen onderscheid maken tussen nieuwsberichten en commentaren en de toon zal gematigd zijn. We zullen de feiten laten spreken, de feiten die de mainstream media voor de mensen verborgen hebben gehouden.
De situatie in Zweden is veel slechter dan in Denemarken. In Zweden spreekt NIEMAND over immigratieproblemen, de mislukking van het multicultiproject of de islamisering/arabisering van Europa. Als u dat doet, dan zult u onmiddellijk een racist, een islamofoob of een nazi genoemd worden. Dat is wat men tegen mij heeft gezegd sinds ik de Free Press Society in Zweden oprichtte. Mijn naam is door de modder gehaald in grote kranten zoals Sydsvenskan, Svenska Dagbladet en zelfs in mijn eigen vakbondsblad, The Journalist.
Dus heb ik u allemaal nodig om mijn Glinda te zijn, de goede toverheks van het Noorden en mij helpen om mijn vaderland terug te vinden! Ik denk niet dat het zal helpen als ik de hakken van mijn robijnrode slippers driemaal aantik, zoals Dorothy deed om wakker te worden in haar slaapkamer in Kansas. Maar als u “Dispatch” steunt door een abonnement te nemen of door aandeelhouder te worden, dan zult u mij een stap dichter naar mijn vaderland brengen. Naar het Zweden dat er eens was, het Zweden dat ik terug wil hebben.
Een islamtest van Angeltjes in samenwerking met Awoe Rimram, de Zjeik-van-het-Kiel
Eigenlijk is het heel eenvoudig: de wet is wat in de koran staat. Allah heeft de wetten voor de aardse stervelingen persoonlijk vastgelegd, een engel als boodschapper naar de aarde gestuurd en de inhoud aan een mens – Mohammed, de Profeet – gedicteerd. Hij was weliswaar analfabeet, maar net daarin schuilt het onvatbare mysterie van Allahs macht over de mens. Het dilemma in de moderne tijden ligt in het feit dat de koran weinig informatie of oplossingen biedt over hedendaagse problemen. Bovendien is de moslimgemeenschap verdeeld in sjiïeten en soennieten. Die hebben dan op hun beurt ook nog een vier wetgevende richtingen. Om actuele rechtsvragen te kunnen oplossen kan elke wetsrichting ten rade gaan bij een moefti, die het door Allah persoonlijk gelegitimeerde oordeel, in de vorm van een fatwa op de onwetende stervelingen loslaat.
Een fatwa kan zowel over het begin als het einde van het leven handelen. Alom bekend is de fatwa van ayatollah Komeini, die opriep tot moord op de schrijver Salman Rushdie omwille van de Satanische Verzen. Een fatwa is echter slechts geldig in de eigen wetgevende richting. Zo kan er wereldwijd verwarring ontstaan want de ene fatwa kan perfect de omgekeerde stelling verdedigen van een andere. Laat er echter geen twijfel over bestaan dat alle fatwa’s via een directe lijn van Allah afkomstig zijn.
Vandaag gaan we uw kennis van de islam testen. Na elke vraag volgen er drie mogelijke antwoorden.
1. Een man gaat naakt slapen. Eén verdieping lager doet zijn tante hetzelfde. Het plafond stort in en de neef, die een erectie heeft, landt op zijn tante. Zij krijgt nadien een kind. Is dit volgens ayatollah Gilani een haramzadeh (bastaard) of een halalzadeh (legitiem) kind?
1.a: wettelijk kind
1.b: ik word wakker en heb geen zin
1.c: bastaard
2. Welke stelling verdedigt ayatollah Komeini in zijn boek “Antwoorden op vragen” van 1961 op “Indien een persoon geslachtsverkeer met een koe, een schaap of een kameel heeft…”?
2.a: moet hij zich nadien goed wassen
2.b: uw urine en ontlasting zullen onrein geworden zijn. Gelieve veel melk te drinken om u binnenin te reinigen.
2.c: uw urine en ontlasting zullen onrein geworden zijn en het drinken van uw melk is verboden.
3. Uit hetzelfde boek komt deze stelling: “Industriële alcohol, die gebruikt wordt in de verfindustrie, is foutloos indien…”
3.a: buiten ermee gewerkt wordt waar de geest uit de fles de hemel beroert
3.b: indien minstens ¾ voor het werk en ¼ voor privé doeleinden gebruikt wordt
3.c: men zich er niet van bewust is dat men ervan in een roes kan geraken.
4. Wat vindt Komeini van kunstmatige inseminatie?
4.a: Het is niet tegen de wet als het zaad van de man zo brokkelig is als een korenveld in de herfst.
4.b: Het is niet tegen de wet als haar ouders erbij aanwezig zijn.
4.c: Het is niet tegen de wet als het zaad door middel van zuigapparatuur ingebracht wordt.
5. Mag een vrouw, die alleen met een man op kantoor te werk gesteld is, haar haren onbedekt dragen? Dr. Izzat Atiya van de Al-Azhar universiteit in Caïro geeft goede raad:
5.a: Ja, op voorwaarde dat ze hem de borst geeft.
5.b: Ja, als zij mooie haren heeft en hiervoor een complimentje wil krijgen
5.c: Ja, als zij dringend met hem sex wil hebben.
6. Wat zegde diezelfde professor over echtelieden die naakt de liefde bedrijven?
6.a: Het is toegelaten, mits ze elkaars geslachtsorganen niet bekijken.
6.b: Alles wat hen dichter bij elkaar brengt is toegelaten.
6.c: Het huwelijk wordt ontbonden.
7. Wat denkt de Egyptische godsgeleerde Yousouf Al-Qaradawi over orale sex tussen man en vrouw?
7.a: Het mag zolang de man niet tot een orgasme komt.
7.b: Het mag zolang de vrouw niet tot een orgasme komt.
7.c: Het is slechts toegelaten in de aanwezigheid van een imam, die hiermee zijn goedkeuring verleent.
8. Volgens dezelfde Al-Qaradawi is zelfbevrediging toegelaten indien de persoon niet wil trouwen of / en gevaar loopt ontucht te bedrijven of ontrouw te worden. Dit betekent echte geen carte blanche. Wat kan en mag?
8.a: Het moet richting Mekka gebeuren.
8.b: Hij moet eerst proberen te vasten en zich mooie dingen zoals bloemen of andere zaken, die hem niet kunnen stimuleren, proberen voor te stellen.
8.c: Hij moet eerst de toelating van zijn ouders of van zijn echtgenote ontvangen. Deze personen hebben recht op een financiële tegemoetkoming.
9. De Marokkaanse imam Abdelbari Zemzani weet alles over masturbatie. Weduwen, gescheiden vrouwen en deze zonder uitzicht op een echtgenoot, mogen zichzelf bevredigen. Waarmee verraste hij zijn collega’s?
9.a: Hij stelde een lijst op met mogelijke attributen zoals flessen, stokken en bepaalde groenten.
9.b: Hij stelde de voorwaarde dat de vrouwen daarbij aan niets sexueels mogen denken, want “wiens geest rein is en een hand zo schoon als die van Fatima, zal door de poort van het Paradijs mogen gaan”.
9.c Hij stelde een gebruiksaanwijzing op: “dan duw je met je hand de hemelspoort wijd open”.
10. De Indonesiër Cholil Ridman zorgde ervoor dat Lady Gaga een concert moest afgelasten: “Zij komt uit het westen en toont dikwijls haar genitaliën tijdens een optreden”. Hoe weet hij dat eigenlijk?
10.a: Hij weet dat “van horen zeggen”.
10.b: Hij zou per ongeluk een video van haar gezien hebben in een homobar.
10.c: Hmm. Euh. Hmm.
Blijf Angeltjes lezen. De enige juiste antwoorden volgen woensdag 18 juli
Integrale uitvoering van The Proms 2007 met Joshua Bell en Anna Netrebko
Wat vindt u voor een herfstige zondag in de maand juli van een wederuitzending van The Proms uit 2007 met de violist Joshua Bell en de Russchische lyrische sopraan Anna Netrebko ? (ze is inmiddels Oostenrijkse geworden). De ambiance van de Proms is uniek in de wereld. De Londense Royal Albert Hall zit afgeladen vol en op de parterre zijn de zetels weggehaald en staat het opgedirkte, verklede en met vlaggen zwaaiende volk klaar om te genieten van het BBC Symfonisch orkest. Maar ook buiten in Londen, Edinburgh en andere plaatsen volgen de mensen massaal op grote schermen het eerbetoon aan de muziek en de Britse trots, die het helaas op cruciale momenten wel eens durft te laten afweten. Deze video is van Russische makelij en vandaar dat het niet evident is de stukken te onderscheiden. U herkent alleszins muziek van Tsjaikovski, Rachmaninov, Bellini, Sousa, Lehar, Richard Strauss, sir Edgar Elgar en de grote tradionele finale met Rule Britannia (Britons never shall be slaves) en Jerusalem van Hubert Parry. De dirigent is Jiri Belohlovek en ik hoop dat u geniet van de fijne, professionele musici aan alle pupiters zonder een uitzondering. Van het publiek dat weet wanneer het stil moet zijn en van de prima combinatie van Joshua Bell met Miss Anna. Ihre Lippen, sie küssen so heiss ...
Savat
14-07-2012
Het weer
Gezien het prachtige weer en hoge temperaturen van rond de 13 graden, plaatsen wij vandaag al enkele stukken die normaliter pas morgen zondag zouden verschijnen, dit om onze lezers enige ontspanning te bezorgen.
Angeltjes ? Veel te goed voor deze wereld.
Deze morgen zijn wij op stap geweest in de Seefhoek en we hebben met onze goed vriendin Gina, die er pal middeninin woont, een stuk van ons programma doorgenomen voor onze wandeltocht op 14 september. Het zal wreed schoon worden : een zegetocht doorheen multicultureel Antwerpen. Met een positieve apotheose.
Zoals beloofd, eind juli stellen wij u het definitieve programma voor zonder al te veel details om geen slapende honden wakker te maken.
Ray
De Schreeuw
De Amerikaanse miljardair Leon Black is de mysterieuze koper die afgelopen mei een recordbedrag van ruim 91 miljoen euro betaalde voor Edvard Munch's schilderij De Schreeuw. Dat schrijft de Wall Street Journal.
Volgens bronnen rond Black, een New Yorkse zakenman en fervent kunstverzamelaar, was hij degene die tijdens de veiling in het veilinghuis Sotheby's in Londen na twaalf minuten telefonisch het doek kocht. Nooit eerder werd op een veiling meer betaald voor een kunstwerk.
Sotheby's en Black weigeren commentaar te geven op het gerucht.
De Noorse schilder Edvard Munch (1863-1944) maakte in totaal vier versies van De Schreeuw. Het werk dat vermoedelijk gekocht is door Black, is als enige in particuliere handen. De vorige eigenaar was een Noorse zakenman, wiens vader bevriend was met Munch. De andere drie Schreeuwen hangen in Noorse musea. Eén ervan werd in 2004 gestolen en twee jaar later teruggevonden.
(bron hln)
ABBA : wie was uw favoriete, de blonde of de rosse ?
.
Documentaire over de internationale optredens en de jachtige reizen van de succesrijke Zweedse groep ABBA.
BHV, the day after door Johan Sanctorum
Tactische conclusies na een fataal akkoord
Nu de splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde door het parlement is gejaagd en de dames en heren politici van een welverdiende vakantie mogen genieten, wordt de ware omvang van deze Pyrrus-overwinning duidelijk. De hervorming van het gerechtelijk arrondissement, die Milquet, Onckelincx, Michel en C° en stoemelings wisten door te drukken, voorziet aparte Franstalige parketmagistraten in Halle-Vilvoorde, onder hiërarchisch gezag van de (verplicht Franstalige) Brusselse procureur. Daarmee is de juridische tweetaligheid van een groot stuk van Vlaams-Brabant een feit. Anderzijds wordt Brussel officieel een ééntalig-francofone stad waarin de Vlaamse politieke aanwezigheid definitief gemarginaliseerd wordt. De zes “Vlaamse” faciliteitengemeenten komen in de Brusselse invloedssfeer terecht, waarbij, even onopvallend, een nieuw institutioneel-Belgisch monster (nog één!) het levenslicht ziet, namelijk de “Brusselse Hoofdstedelijke Gemeenschap” die in principe heel Vlaams Brabant onder de vleugels houdt.
Bart Maddens mocht in De Standaard van 13 juli summier de schade opmeten, nadat deze krant weken lang zorgvuldig alle kritische geluiden had geweerd:
“BHV heeft ook en vooral geïllustreerd hoe machteloos de Vlaamse meerderheid is. Zelfs voor aangelegenheden waar geen bijzondere meerderheid voor nodig is, kan die Vlaamse meerderheid niet meer op een normale democratische manier beslissen. De Franstaligen hebben voor alles een feitelijk vetorecht. Ze dwingen dat recht af door de spelregels naar hun hand te zetten. En de traditionele Vlaamse partijen laten betijen.”
Maddens wijst op het didactisch belang van deze miskleun: zouden de Vlamingen er nu eindelijk de juiste conclusies uit kunnen trekken. Is daarvoor het kritisch politiek potentiaal aanwezig, en vooral, de intellectuele moed?
De kleine lettertjes
De ontstaangeschiedenis van dit akkoord zal later nog voor veel hilariteit zorgen. Was bijvoorbeeld het beruchte Egmont-akkoord nog de vrucht van een echte koehandel op zijn Belgisch,- deze BHV-overeenkomst ruikt veeleer naar analfabeten die een kruisje onderaan zetten. Pas achteraf blijkt hoe Beke, Decroo jr. en Van Besien zich als kleine jongens hebben laten rollen in een materie die ze niet kenden, bijgestaan door even ondeskundige adviseurs.
VB-senator Bart Laeremans, radicaal criticus van het akkoord en allicht de politicus met de meeste dossierkennis terzake, gewaagt van een “…wild nachtelijk akkoord, gebaseerd op valse cijfers, met volkomen onbeslagen Vlaamse onderhandelaars, die zich lieten platwalsen door Onkelinx, Milquet en Michel en niet de moed hadden hun onvoorstelbaar geklungel nadien recht te trekken.”
Laeremans is, terecht, snoeihard voor het amateurisme van de Vlaamse onderhandelaars die, samen met de dubbelzinnige Caroline Gennez (want onder de waterlijn in parallel overleg met Di Rupo), het Vlaamse territorium opnieuw wat poreuzer hebben gemaakt.
Deze osmotische tactiek van de Franstaligen illustreert opnieuw hun solidair vermogen om vertakt en op lange termijn te denken in het belang van België en de francofonie, terwijl Beke en C° alleen maar gebiologeerd waren door die ene BHV-wortel die voor hun neus bengelde.
Toch wil ik hier, zoals vroeger al naar voor gebracht, ook een culturele kloof aan verbinden, die alles te maken heeft met het verschil tussen de Latijnse en de Germaanse grammatica.
De Belgische constructie laat zich lezen als een labyrint, bewaakt door een veelkoppig monster. Het is een doolhof van institutities, organen, wetten en wetjes, uitzonderingen op die wetten, vernunftige bypass- en omleidingskanalen, doodlopende wegen, achterpoortjes, spiegelingen, symmetrieën en antisymmetrieën. Niets is wat het lijkt, en alles is vatbaar voor een tweede en derde interpretatie.
Een conclusie zou kunnen luiden: de spelregels verwerpen, van de onderhandelingstafel wegblijven en de verrottingsstrategie hanteren.
De Franse taal zelf leent zich in het bijzonder tot die techniek van bijzinnen, tussenvoegsels en parenthesen, die ook een hoge mate van specialisatie vereist, een kleine kring van ingewijden die ver boven de hoofden van het gepeupel discussiëren. Niet voor niets is de politieke arena voor het grootste deel bevolkt met juristen. De Belgische wetgever, die jaarlijks een Staatsblad van zo’n 80000 pagina’s uitspuit, creëert en herbevestigt een elite die in een soort geheimtaal alle codes van het bestel beheert. Het systeem wordt daardoor tegelijk chaotisch, ondoorzichtig, én immuun voor alle fundamentele kritiek.
Voegen we daarbij nog de cultus van het surrealisme, in feite een cultus van de dubbelzinnigheid en de valse bodems die helemaal tot de Latijnse sfeer behoort, en alle ingrediënten zijn aanwezig om de Vlaamse kleimens tot analfabete minderbegaafde te degraderen, hoe hard hij ook werkt en hoe goed hij ook studeert. Ik stel het nu karikaturaal voor, maar in wezen draait het om die kortsluiting tussen de wereld van de kleine lettertjes en het Romeinse recht enerzijds, en de rechttoe-rechtaan-wereld van het gezond verstand en het Germaanse gewoonterecht anderzijds.
Dat zijn cultureel-ethnische discrepanties die alle akkoorden bij voorbaat corrumperen. We realiseren ons te weinig dat het Belgische institutionele kluwen een Latijnse afdruk vertoont, waardoor de Vlamingen, van zodra ze mee stappen in de negociatielogica, altijd achter de feiten en vooral achter de woorden aanlopen. Ze worden dus “bedot”, maar dan in de zin van de Amerikaanse Indianen die hun land verkochten voor een krat whiskey, omdat ze voor “eigendom” niet eens een woord hadden.
Dat doet niets af aan het feit dat de BHV-onderhandelaars Vlaanderen een slechte dienst hebben bewezen, en electoraal moeten worden afgestraft. Maar tegelijk stelt zich de vraag of de Vlamingen de valstrik van de complexiteit wel moeten ondergaan. De eerste conclusie zou dus kunnen luiden: van de onderhandelingstafel wegblijven en de verrottingsstrategie hanteren. Het spel ontwrichten door de spelregels te negeren of, sterker nog, het speelveld te doorploegen. De chaos onschadelijk te maken via de karikatuur, de overtreding, de dwarsdoorgang, het pad van de rede verlaten. De teksten dyslectisch negeren, of minstens zo samenballen, vereenvoudigen en vulgariseren dat alle verborgen bugs genadeloos platgenepen worden. Of gewoon de absentie, niet opdagen, de communicatiestop, de tegenspeler radeloos achterlaten op een halfleeg terrein. De perplexiteit bij de tegenstander uitlokken. Mais qu’est-ce qu’ils font, ces Flamands ?
Duidelijke grenzen versus fatale porositeit
Deze tactische wissel hangt samen met nog een andere vaststelling die zowel Laeremans als Maddens maken. De fatale behulpzaamheid van de Vlaamse onderhandelaars om het spel mee te spelen heeft ook te maken met de politiek-correcte schrik om het territorium als iets absoluut te handhaven. Want dat is zogezegd xenofoob en racistisch, zo werd ons geleerd door de Verlichtingsfilosofie uit het zuiden. In plaats daarvan wordt het grondgebied dan maar een wisselmunt, wat onvermijdelijk leidt tot een soort balkanisering van Vlaanderen, een versnipperd gebied met allerlei enclaves voor zgn. “beschermde minderheden” die, als het even kan, zich opwerken tot meerderheden en dan als een koekoeksjong het originele ei uit het nest duwen.
Dat taboe blijkt achterhaald: er moet wel degelijk een grens getrokken worden. Maar wie spreekt over een absoluut territorium, spreekt meteen over autonomie en separatisme. Er is geen weg naast, en ik zie dat zeer concreet: van vandaag op morgen het Vlaamse grondgebied afbakenen met iets dat op een staatsgrens lijkt. Dat hoeft geen prikkeldraadversperring te zijn, zoals Franstalige media het proberen te ridiculiseren (“Bye, bye, Belgium”). Toch moet die grens voldoende concreet en aanschouwelijk zijn, om de francofonie duidelijk te maken dat België vanaf dan voltooid verleden tijd is. Gerolf Annemans heeft voor de aansluitende boedelscheiding een uitvoerig en consistent scenario uitgewerkt in zijn boek “ O2- Zuurstof voor Vlaanderen”. Ondanks de mediaboycot van dit boek, is het tot dusver het meest redelijke en zelfs wetenschappelijk-correcte draaiboek voor het ontmantelen van de Belgische constructie.
Van de slag is dan het spookbeeld van de verfransing, de Brusselse olievlek, en a fortiori heel het BHV-kluwen, achterhaald. Franstaligen zijn in Vlaanderen welkom zoals uitgeweken Vlamingen in Wallonië: ze zullen zich moeten realiseren dat er maar één publieke voertaal is, en voor de rest spreekt iedereen thuis wat hij wil. Als inwoner van Overijse maak ik het elke dag mee: Franstaligen die de brave bediende van het postkantoor tot “hoffelijkheid” verplichten, omdat we nu eenmaal in een tweetalig land leven. J’en ai marre.
De bizarre dialectische conclusie is dus, dat het actuele BHV-debâcle de noodzaak van een republikeins stichtingsmoment weer wat urgenter maakt. Hoe slechter de akkoorden, hoe klungeliger de bricolage, des te dichter komt het omslagmoment in de Vlaamse politieke opinie, ondanks de sussende en amortisserende werking van media zoals De Standaard. De verfransing van Vlaams-Brabant, die zich nu volop kan voltrekken, ook zonder Brusselse kieslijsten, zal ook de meest gematigde Vlaming moeten doen inzien dat echte grenzen noodzakelijk zijn, en te prefereren boven complexe evenwichtsoefeningen die leiden tot een verdere porositeit en afbrokkeling van het grondgebied.
Een bizarre dialectische conclusie is, dat het actuele BHV-debâcle de noodzaak van een republikeins stichtingsmoment weer wat urgenter maakt. Hoe slechter het gaat, des te sneller zal de Vlaamse publieke opinie kantelen.
De politieke meerderheid in Vlaanderen is hiervoor in de maak, en ook daar heeft iemand als Bart Maddens steeds weer beklemtoond dat de twee V-partijen veroordeeld zijn tot het smeden van een strategische alliantie. De N-VA als glijmiddel voor het establishment en de behoudsgezinde krachten, het Vlaams Belang als radicale zweeppartij. Samen moeten ze het doen, laat De Wever en de N-VA vooral niet denken dat ze de klus alleen aan kunnen, want dan verzanden we opnieuw in een Schiltz-scenario.
Deze republikeinse alliantie kan dan het constitutioneel proces op gang trekken, en een breed debat organiseren –in én buiten het Vlaams parlement- over de wettelijke en ethische fundamenten van de Vlaamse natie. De Bekes, Decroos, Gennez’s en Van Besiens zullen dan snel van het toneel verdwijnen of, wat ze altijd al gedaan hebben, de huik naar de wind hangen. Vooral de CD&V zal op dat moment kantelen, open-VLD wellicht ook. Links en klein-links kunnen dan naar Wallonië verhuizen of, wat ik veel beter zou vinden, een linkse stem in de Vlaamse natie laten horen. Aan hen de keuze.
Onderhandelen met Wallonië én met Brussel krijgt dan een heel ander perspectief: respectievelijk buurland en Europese stadsregio, zullen ze beiden op Vlaanderen aangewezen zijn, in de eerste plaats economisch. Het Vlaamse medebeheer van het armlastige en boven zijn stand levende Brussel is dan voor deze stad een pure noodzaak, terwijl het nu voorwerp is van een ingenieuze chantage.
En niet te vergeten: in een Vlaams-autonoom kader kan eindelijk de loodzware Belgische hypotheek omtrent massale migratie, onbeheersbare criminaliteit, islamisering en cultureel-taalkundige verloedering gelicht worden. Gedaan met de zich eindeloos herhalende 11-juli-toespraken van zich op de borst kloppende keizer-kosters. “Keuterboeren en tuinkabouters die ons in het Brusselse stadhuis sprookjes wijsmaken over de geleidelijke, vanzelfsprekende verdamping van België”, aldus Bart Laeremans. Ikzelf ben dit jaar met die 11-juli-redes gestopt, toen ik doorhad dat ik evengoed die van één, twee of drie jaar eerder kon bovenhalen. Het zijn slechte, smakeloze tradities die vooral het status-quo bevorderen. Tijd voor een nieuw verhaal, een andere modus, een tekst op een wit blad. Een onafhankelijkheidsverklaring bijvoorbeeld.
Voor enkele dagen schreef de West-Vlaamse voorzitter van Rood een nogal dommig stukje commentaar over de paus van Rome die een proces inspande tegen een uitgeverij omwille van een beledigende (en wansmakelijke) cartoon. De Rood-schrijvelaar gebruikte dit voorval enkel om naar Filip Dewinter te pikken, die steeds klaar staat om de islam te beschuldigen, maar die zwijgt als vermoord, als de katholieke kerk de vrije meningsuiting probeert in te perklen.
Een dommige vrije tribune, want wie Dewinter enigszins kent, weet dat die geen pilaarbijter is. Maar wel iemand die ieders religieuze of filosofische overtuiging respecteert. Zo lang die religie geen maskerade is voor een maatschappelijk en politiek stelsel dat de vrijheid aantast en de wreedheid promoveert.
Het gevolg van het uitdagende stukje van Jean-Marie de Meester is, dat vandaag Filip Dewinter een opiniebijdrage mag plaatsen bij Knack. En, laten we objectief zijn, Filip doet dit grondig en degelijk, zoals we van hem gewoon zijn. Er zijn zéér veel lezersreacties en opmerkelijk, Dewinter wordt door velen geloofd en in het gelijk gesteld. Ook door mensen die nadrukkelijk geen VB'ers zijn.
Mocht Vlaams Belang vaker in de media aan het woord komen, de bevolking zou dan tenminste in alle eerlijkheid kunnen oordelen over de argumenten en de opvattingen waar deze partij voor staat. Momenteel zijn het de regimejournalisten die het partijprogramma van het VB toelichten en afkraken. Knack levert het bewijs, dat het ook anders kan en verdient daarvoor onze waardering.
Warm aanbevollen lectuur en vergeet u de reacties niet :
Als voorbereiding een voorsmaakje, een opwarmertje zeg maar voor de Angeltjeswandeling door “t stad van Alleman” op 14 september.
Stradi
Brussel
De Aarde draait, het uitspansel schuift voorbij
.
Ook dit is religie
Moeilijk slapen ?
.
13-07-2012
Geachte Redactie 13 juli 2012 (2)
Gentse drugsverslaafden Via een lid van het stadspersoneel vernam ik dat er in het Gewad 13 een stadsdienst is gehuisvest nl het MSOC –medisch-sociaal opvangcentrum dat instaat voor de langdurige opvang van drugverslaafden. In Oostende en Antwerpen is er een identieke Dienst. Dagelijks komen er 150 verslaafden hun gratis Methadon afhalen. Er bestaat o.a.ook een gratis ruildienst voor drugspuiten. Het centrum, in samenwerking met De Sleutel e.a., heeft een database aangelegd van alle Gentse drugverslaafden , ongeveer een lijst van 1000 personen van allerlei nationaliteiten, de jongste maanden opvallend veel Oost-Europeanen. Via het Riziv kunnen de meeste kosten gerecupereerd worden hoor ik. Op de betaalrol van de Stad staan er ongeveer 25 personeelsleden ingeschreven. Ik denk dat alle beslissingen hieromtrent voorgelegd worden aan de gemeenteraad. Als geïnteresseerde buitenstaander ben ik zinnens in het kader van de openbaarheid van bestuur nadere informatie op te vragen bij het Stadsbestuur. Hoeveel zou dat grapje wel kosten aan de belastingbetaler en hoeveel personen zouden dank zij dit Centrum al definitief afgekickt zijn? Jan DM
*****
Laffe artisten
Beste senior, Vlaanderen heeft inderdaad alleen laffe artiesten.
"Vlàààanderen Bo-oven, waar ze het volk bero-oven, waar de poco jobkens belangrijk zijn en de ceo-premies omvangrijk zijn, waar de vogeltjes fluiten en de bedrijven stillletjes slui-uiten. Vlààànderen bo-oven, waar ze het volk verstoten en meer en meer klo-oten met de import van moslimgeno-oten. Vlààànderen bo-oven wie durft dàt nog belo-oven, zelfs de linkse scho-often, breken al hun belo-often."
Sè jénial. Misschien iets voor Will Tura? Protest-song.
Moet kunnen. Woestijnvis & C° delendam esse.
Lucky9
*****
Monsieur Jean Peumànse, à votre service
Men richt zijn pijlen op Jan Peumans en terecht , maar heeft hij niet in naam gesproken van al de nep Vlamingen met hun diverse nep Vlaamse correcte partijen waaronder uiteraard ook de NVA.
Hij had beter niets gezegd en zich opgesloten in een Boeddha tempel. Nu nog een boeketje bloemen laten bezorgen aan Olivier Maingain met de verontschuldiging dat hij Vlaming is. De kans is dan groot dat hij wat minder kletsen rond zijn oren krijgt telkens hij La Walonnie bezoekt.
Peumans weet tenminste wie zijn meesters zijn.
René
*****
Di Rupo en Parweiz, perfect Nederlandstalig ?
"Parweiz leerde vloeiend Nederlands spreken..."Ik hoorde in het nieuws een telefoongesprek met die jongen. Als dàt vloeiend Nederlands is dan mogen we besluiten dat Elio di Rupo zich perfect kan uitdrukken in academisch Nederlands waar de meeste Vamingen nog een puntje kunnen aan zuigen...En baai tu weej, ik las dat hij uit de Panshirvallei afkomstig zou zijn... De Panshirvallei was de thuisbasis van Massoud (die door een aanslag om het leven kwam) en daar lusten ze de Taliban rauw.
Ludo
*****
Mozart in plaats van Radio Rabat
Geachte redactie. Dat er in de steden problemen zijn met "hangjongeren" is een gegeven dat reeds lang gekend is. Overlast en onveiligheid zijn de resultaten van het fenomeen. Een doortastender optreden van de overheden in deze zou enig soelaas kunnen bieden ,al was het nu en dan met de Kärcher op maximum spuitkracht een opkuis operatie houden. Dit en/of ander krachtdadig optreden is natuurlijk uit den boze omdat de linkse loeders die dit mede veroorzaken niet willen dat hun huidig en toekomstig kiesvee enig leed zou oplopen.
In Kortrijk,waar ze ook reeds lang met dit probleem sukkelen, hebben ze dè oplossing gevonden. In het park van genoemde stad waar de ex-gestrenge en gevreesde minister van just-is-just, Tjeefaan Declerck de burgemeestersjerp omgordt, gaan ze de hangjongeren te lijf gaan met ... klassieke muziek. Joepie... gedaan met het Arabisch gebonk en keelgezang van Allah Akhbar.
Weldra zullen er beschaafde klanken en muziek door boxen te horen zijn die in het park gaan neergepoot worden. De negende symphonie van Mozart of zoiets en zelfs Gregoriaanse psalmen zullen te horen zijn èn de hangjongeren die deze muziek haten uit het park verdrijven.
.Dat hopen de tjeven daar toch. In Nederland en Frankrijk schijnt deze methode al succes gehad te hebben. Maar men zegt er niet bij hoelang. Als Tjeefaan & co denkt dat die boxen een lang leven beschoren zal zijn heeft hij het glad mis. Binnen de korste keren zijn ze ofwel gepikt, in de fik gestoken of bewerkt met een kalasjnikof.
Ik denk dat ze daar in Kortrijk de mentaliteit van hun hangzotten nog niet goed genoeg kennen. Radio rabat zwaait er de plak.
mvg - Senior
*****
Nobelprijswinnaars
Acht Nobelwinnaars bij de Moslims ? Ge moogt er gerust ene schrappen met mijn complimenten , terrorist en zakkenvuller Yasser Arrafat.
René
*****
Felicitaties
Eigenlijk moeten wij de Walen en de Franstalige Brusselaars bewonderen en feliciteren omdat ze nog onder één dak willen wonen met die egoïstische en racistische Vlamingen en dat ze toelaten dat er nog asielzoekers aan de pesterijen van de Vlamingen worden overgeleverd.
Ludo
*****
Exxxxcusez-mo i...
maar ik krijg steeds het "vliegend sch..." bij de uitspraak "Bourgondische levenswijze". Tenzij ... de geschiedenisschrijvers het bij het verkeerde eind hebben ... was het bittere armoede in de Vlaamse gewesten : de mensen vielen (van honger) zo vlug dood als vliegen die getroffen zijn door anti-ondierspray. Bourgondische levenswijze ? Ja, voor de edelen en voor het volk noppes.
Victor van Vosselaer
*****
Liefde en tele-tijdmachine.
"Men slaat wie men lief heeft", is bij mijn weten een Vlaamse uitdrukking. (Men had het daarbij vooral over de opvoeding der kinderen)
De Peumans werd eer gedaan op zijn Waals waar men hem bij wijze van liefkozing een akketaat gegeven heeft. Het moet zijn dat het nogal een serieuze klets geweest is. Mogelijk is er een en ander niet meer terug op de juiste plaats geraakt , want hij betuigde op zijn beurt op een overtuigende manier zijn grote liefde voor de arme Waaltjes met de losse handjes.
Waar hij zijn statistieken haalde nopens de goed draaiende Waalse economie kan ik slechts gissen. Die van Brussel zal wel OK zijn , zij krijgen van de échte democraten honderden miljoenen euri bovenop om het splletje " Vlamingen koejoneren" verder te spelen.
De nicht met het rode strikje heeft de échte Vlamingen extra bedankt voor de bekomen bonussen of moet ik zeggen staatshervorming waardoor Vlaanderen 30 jaar terug in de tijd werd gesmeten ? De genoemden klapten héél overtuigend in de handen. Lofbetuigingen van de eerste-piet dat moet deugd gedaan hebben. O vaderland o heerlijk land voor Be-he-helgen.
Daniel
*****
Vrijdag de 13de
B-H-V gesplitst en het mosselseizoen gaat van start, toeval?
BDDG - France
*****
11 juliviering Brussel
Ik heb nog nergens kritiek gelezen op het feit dat B(oerke) De Wever onze Di Pipo op het Brusselse stadhuis op de 11 juliviering in het Frans heeft verwelkomd
Peter De Groote
PST Angeltjes : Je ne pas savoir
Muyters best bereid om Taaldecreet aan te passen volgens Europese dwangregels...
Het Europees Hof van Justitie trekt van leer tegen het Vlaamse Taaldecreet uit 1973. Bedrijven mogen niet verplicht worden om arbeidsdocumenten in het Nederlands op te stellen.
Wat een schandelijke houding ! Binnenkort staat de taal van het openbare leven in Vlaanderen op de helling. En wie beslist daarover ? Rechters uit landen die het zeer evident vinden dat hun taal in hun eigen land op alle niveaus van het publieke leven en de bedirjven gebruikt worden. Alleen in Vlaanderen wordt deze evidentie in vraag gesteld.
Het Vlaamse Taaldecreet belemmert het vrij verkeer van werknemers binnen de Europese Unie. Dat stelt Niilo Jääskinen, de advocaat-generaal bij het Europees Hof van Justitie in een niet-bindend advies. Jääskinen doet dat naar aanleiding van een rechtszaak die door een ex-werknemer van het bedrijf PSA uit Antwerpen bij het Hof is aangespannen. De betrokkene hoopt een hogere ontslagvergoeding uit de brand te slepen als de Vlaamse regelgeving over het taalgebruik in de bedrijven onderuit wordt gehaald.
Die kans is niet klein. Advocaat-generaal Jääskinen blijkt niet opgezet met het Taaldecreet en in heel wat gevallen volgen de Europese rechters de mening van hun aanklager.
Veertig jaar geleden moest het Vlaamse Taaldecreet de hoeksteen vormen van een beleid dat gericht was op de vernederlandsing van het bedrijfsleven, en dus tegen het gebruik van het Frans als voertaal in de directiekamers van bedrijven in Vlaanderen. Dat gebeurde door alle bedrijven met een exploitatiezetel in Vlaanderen te verplichten om al hun arbeidsdocumenten in het Nederlands op te stellen.
‘Die verplichting bestaat nog steeds', zegt Koen Magerman, jurist bij het socialedienstenbedrijf SD Worx, ‘en slaat op arbeidscontracten, maar ook op andere sociale documenten zoals bijvoorbeeld werkregelingen of op informatieve nota's van het bedrijf aan het personeel. Als bedrijven die taalvereiste niet volgen, is het arbeidsdocument nietig. De werknemer behoudt wel zijn rechten. Hij mag geen nadeel ondervinden door de fout van zijn werkgever.'
Volgens Jääskinen belemmert die Vlaamse taaleis het vrije verkeer van werknemers binnen de Europese Unie. Voor buitenlandse werknemers is het verplichte Nederlands een struikelsteen, vindt hij. ‘Het schrikt hen af om in Vlaanderen te gaan werken.' En het schrikt bedrijven af om niet-Nederlandstaligen in dienst te nemen, want de vertaling van al die officiële documenten naar de moedertaal van Nederlandsonkundige werknemers ‘leidt tot administratieve complicaties en extra werkingskosten'.
Professor emeritus Roger Blanpain, voormalig hoogleraar arbeidsrecht aan de KU Leuven, is geschokt door het advies van de Europese advocaat-generaal. ‘Hiermee wordt het taalgebruik in de ondernemingen totaal vrij verklaard, zowel op individueel vlak als collectief, zoals bij vergaderingen van de ondernemingsraad. Hierdoor zullen de machtsverhoudingen volledig spelen. De taal van de werkgever wordt de regel.'
Blanpain vreest voor het Nederlands op de werkvloer. ‘De bescherming van het Nederlands in onze ondernemingen gaat verdwijnen. De EU zet de deur voor de verfransing en verengelsing van onze arbeidsrelaties wagenwijd open.'
Koen Magerman van SD Worx wijst daarentegen naar de realiteit van elke dag in het Vlaamse bedrijfsleven. ‘Wie heeft nog nooit een nota van de ICT-afdeling gehad die bol staat van Engelstalig vakjargon? En gaan kaderleden hun aandelenopties weigeren omdat ze in het document stock options heten? Daar wordt geen punt van gemaakt. De Vlaamse bedrijfsrealiteit is helemaal anders dan bij de invoering van het Taaldecreet in 1973. Toen was er de strijd tegen de verfransing. Vandaag werken er in veel bedrijven een variëteit aan nationaliteiten en is het Engels vaak de operationele werktaal.'
Professor Blanpain ziet het probleem niet. ‘Volgens onze sociale inspectie wordt het Taaldecreet door de ondernemingen passend nageleefd. De documenten worden netjes in het Nederlands opgesteld. Maar dat betekent toch helemaal niet dat het vrij verkeer van werknemers en werkgevers in Vlaanderen niet zou bestaan. Integendeel, dat bloeit welig.'
Veel politieke reacties waren er gisteren nog niet. De Vlaamse minister van Werk, Philippe Muyters (N-VA), wil op het arrest van de rechters wachten. Dat arrest wordt ‘ergens in het najaar' verwacht. Toch laat Muyters verstaan dat het Taaldecreet misschien wel aan een opfrissing nodig is ‘zonder het doel ervan, de bescherming van het Nederlands als taal in de bedrijven, teniet te doen.'
Waarom verbaast het ons niet dat uitgerekend de Nv-A klaarstaat om een van de grote sociale verwezenlijkingen van vorige eeuw binnen het bedrijfsleven aan te passen aan de dictaten van Europa ? Muyters ? Wat een slappe mislukkeling is die man, het wonderkind door Bart de Wever in de politiek geloodst.
Bron : De Standaard
BHV is gesplitst
BHV is gesplitst
Vlaanderen is gerold
Het zijn enkel de traditionele belgische partijen, christen-democraten, socialisten, liberalen en de onwetende groentjes die nog nooit één echte Vlaamse refleks hebben vertoond, die deze schrijnende nederlaag toejuichen als een overwinning.
Franstalig belgië wrijft zich in de handen. Brussel, de Rand en Vlaams Brabant zijn nu weldra integraal in Franse handen.
Als de premier van het land B de Vlamingen feliciteert, dan weten wij hoe laat het is.
Meer dan ooit eisen wij de Vlaamse Republiek en de splitsing van belgië
Ray
Leugens van modelburger Parweiz met medewerking van Kati Verstrepen. Oekandana ?
De 0000 had gisteravond géén enkel bericht te brengen over Parweiz. Die stilte klonk verdacht, vandaag begrijpen we waarom.
Kroongetuige heeft nog nooit van Parweiz gehoord ...
Parweiz Sangari heeft de Belgische overheid in elk geval gedeeltelijk bedonderd. Bij zijn tweede asielaanvraag overhandigde de Afghaanse jongen via zijn advocaat (Kati Verstrepen, die niet gebarsten is van de eerste leugen om bestwil) een brief van een Afghaanse parlementariër die Parweiz' ontberingen en vluchtverhaal bevestigde. Deze parlementariër zegt deze brief nooit te hebben geschreven. .
De brief aan de Belgische overheid over de situatie van Parweiz is niet opgesteld door mij of mijn kantoor Zahir Sadaat, Afghaanse parlementariër"Ik heb medewerkers laten zoeken in het archief of ik ooit een brief heb geschreven voor Parweiz, maar dat is niet het geval. De brief is niet opgesteld door mij of mijn kantoor", zegt parlementariër Zahir Sadaat telefonisch vanuit de Afghaanse streek Panjshir, waar hij werkt. Sadaat zegt Parweiz zelfs niet te kennen. "Ik weet niet wie Parweiz is. Ik weet niets van zijn zaak."
Parweiz geeft in een telefoongesprek met de Afghanistan-correspondent van De Morgen toe dat zijn oom de brief heeft opgesteld en deze vervolgens heeft laten ondertekenen door de parlementariër. "Sadaat is bevriend met mijn oom en vader, dus hij heeft ons geholpen." Maar Sadaat bestrijdt dit bij hoog en laag, ook nadat de correspondent de namen noemt van Parweiz' vader en oom. "Ik ken ze niet", reageert hij.
Toch blijft ook de advocate van Parweiz erbij dat Zahir Sadaat een parlementariër is die bevriend is met de familie. In zijn brief bevestigt de man volgens haar dat Parweiz' vader is vermoord, zijn huis is afgebrand en dat er gepoogd is om Parweiz te ontvoeren. De advocate uitte eind vorige week haar verontwaardiging dat de brief niet door de Belgische autoriteiten werd geaccepteerd als nieuwe grond om de asielaanvraag te herzien. Het verzoek van De Morgen om de brief in te zien zodat de handtekening door Sadaat zelf in Afghanistan kan worden gecontroleerd, wordt geweigerd door de advocate. Op de Facebookpagina People4Parwais wordt de brief nog steeds aangehaald als hét bewijs voor het vluchtverhaal van Parweiz.
Volgens de parlementariër Sadaat komen er wel vaker mensen naar zijn kantoor om een gunst vragen. Is het mogelijk dat iemand de brief onder zijn neus heeft geduwd en dat hij heeft getekend zonder de brief te lezen? "Dat kan. Maar ik denk het niet. Ik kan mij echt niets herinneren."
De uitzetting van Parweiz, afgelopen maandag, zorgde voor grote commotie. Hij woonde al vier jaar in België, leerde vloeiend Nederlands spreken en haalde een diploma lassen. Tientallen mensen demonstreerden tegen zijn uitzetting, de Facebookpagina verzamelde ruim 9.000 sympathisanten. Vooral staatssecretaris voor Asiel en Migratie, Maggie de Block (Open Vld), kreeg veel kritiek omdat ze de jongen niet persoonlijk regulariseerde. Dat deed ze eerder wel bij de al uitgewezen Scott Manyo uit Kameroen.
Ongeloofwaardig Er zijn inmiddels meer verklaringen van Parweiz die twijfels oproepen in Kaboel, de stad waar hij sinds dinsdag weer woont. Zo zegt hij behalve zijn oom en tante geen enkele familie te hebben in de Afghaanse hoofdstad. Er zijn in Kaboel weinig mensen die dat geloven. Afghaanse families zijn zeer uitgebreid en gastvrij. Zelfs verre neven worden beschouwd als broers. Ook het verhaal dat hij geen hotel zou kunnen vinden omdat hij geen paspoort heeft, klinkt ongeloofwaardig voor veel Afghanen die hier wonen.
Sinds 1901 wonnen de circa 1,2 miljard moslims wereldwijd samen 8 Nobelprijzen; de joden, die met ongeveer 14 miljoen zijn, wonnen er samen 175, schreef Joods Actueel in zijn editie van 3 mei 2012.
Professor Filiosofie Etienne Vermeersch ging in de weekendeditie van de krant De Morgen op die cijfers door:
‘Weet u, in de natuurwetenschappen zijn er tientallen Joodse Nobelprijswinnaars. Er was ooit één moslim: Abdus Salam, een topfysicus. Op zijn grafzerk stond 'First Muslim Nobel Prize Laureate'. Maar de groep moslims waartoe Salam behoorde werd uit de islam gestoten, en ze hebben zijn grafzerk aangepast. Nu staat er 'First Nobel Prize Laureate'. Ongelofelijk, voor die keer dat ze dan iemand hadden. (Nadrukkelijk) "De onverdraagzaamheid die daaruit spreekt. En niet van een klein groepje, maar van de islam op zich."
U zal zeggen, dat wij bij Angeltjes iets tegen de islam hebben. Dan heeft u gelijk. Wij vinden het belangrijk dat onze medeburgers geïnformeerd worden over de mentaliteit, de bekrompenheid, het fanatisme, de wreedheid en de domheid van deze als religie vermomde levenswijze.
De dames en heren die met de koran op zak door het leven stappen, kunnen in hun eigen Prachtlanden hun alternatieve maatschappij beleven maar als zij onze contreiën binnendringen, moet onze bevolking weten wat er in die geesten omgaat. Momenteel bestaat de neiging bij de politiek-correcte struisvogels om de moslims op te delen in twee groepen : een overdonderende meerderheid "braven" en een kleine minderheid salafisten die verantwoordelijk zijn voor de niet langer weg te stoppen wreedheden en misdaden. De salafisten zijn de stouteriken en al de anderen verrijken onze beschaving.
In dat valletje trappen wij niet. Er zijn natuurlijk goede, brave en hardwerkende moslims, het zou er nog maar aan ontbreken dat die er niet waren. Dat is het probleem niet, het is evenmin de oplossing. DE grote onoverkomelijkheid is de islam op zich, een onvriendelijk, hard, dom en autoritair stelsel dat de vrije wil onderdrukt. Daarom kanten wij ons tegen de islam, de koran en zij die hier aan meedoen.
Ray
Verslag van de officiële 11 juliviering in Brussel
't is weer voorbij, die mooie Vlaamse feestdag.We konden genieten van de finesse der Vlaamse gestelde lichamen. Vele gekende en minder bekende totentrekkers mochten hun opwachting maken in het stadhuis van Fredje Beulepens om er te genieten van een hapje en een tapje.
Ook onze immer poco-media waren ter plaatse om de nodige beeldjes te schieten en de onzinnige praatjes te noteren. President Peeters van het Vlaamse kwebbelkabinet liet noteren dat het allemaal koek en ei is in zijn boetiek, hierbij geruggensteund door BDW die dit beaamde met rollende ogen en wat gebekketrek dat boekdelen sprak.
Eerst mochten we echter vernemen dat Elio verrast was door de metamorfose die BDW heeft ondergaan. De nicht uit Mons en BDW gaan zowaar in de toekomst samen trainen en joggen ... dat belooft ! Wouter Beke loofde de federale ploeg maar vooral zijn tjeventeam dat verdorie goed werk leverde want eindelijk wordt BHV gesplitst, of is het gespiest ?
Vijftig jaar sleuren ze dat gedrocht reeds achter zich en eindelijk zijn ze nu zover. De Walen hebben de buit binnen en Vlaanderen is zijn BHV kwijt plus een pak miljarden als kers op de taart.
De kleine Tobback liep er ook rond met een pruillip en een schichtige blik, de camera ditmaal ontwijkend want lastige vragen omtrent de kernuitstap en de striemende repliek van Wouter de groene boskabouter jegens zijn rode bondgenoten kon de gevallen bergbeklimmer missen als kiespijn.
Op naar De Croo jr. dan, maar ook deze keek met een nietszeggende blik in het ijle want zijn toekomst is nog triestiger. Niet alleen zit zijn partij zonder verhaal en schi-uift alsmaar verder bergaf, het huwelijk van Sander gaat diezelfde richting uit en dreigt te "versanden".
Een groene gabber kwam niet in beeld wat in feite niet te verwonderen was na de bom die in hun boom ontplofte toen het bericht kwam dat Edwin Pairon (de rosse, voor de vrienden) het groene schouwtoneel verlaat en andere poco oorden gaat opzoeken, de socialistische katholieke Stadslijst van Pee Janssens. Mie Vogels zit sindsdien aan de fles en madam Piryns heeft voortdurend last van "fapeurekens". Zij die dachten dat overlopers alleen in andere partijen te vinden waren en er zich in verkneukelden kregen nu zelf een dreun te verwerken.
Janneke Peumans mocht als voorzitter van het kwebbelparlement de openingstoespraak houden. Om het enigzins geloofwaardig te houden, ratelde de Jan een tekst af die praktisch uitsluitend voor Walenland bedoeld was. De loftrompet werd bovengehaald en een "nader tot u, mijn Waalse vrienden" betoog was een sublieme vondst op deze Vlaamse feestdag. Zo kon de realiteit en vooral de rivaliteit die er bij de ploeg van Peeters & co momenteel heerst uit het daglicht gehouden worden. Hypocrisie op zijn best!
Op de Grote Markt werd ondertussen naarstig aan het podium gebouwd waar moeders mooiste Raymond van het zwarte woud 's avonds een serenade zou geven met o.a. zijn gekende hit
Vlàààanderen Bo-oven, waar ze het volk bero-oven, waar de poco jobkens belangrijk zijn en de ceo-premies omvangrijk zijn, waar de vogeltjes fluiten en de bedrijven stillletjes slui-uiten. Vlààànderen bo-oven, waar ze het volk verstoten en meer en meer klo-oten met de import van moslimgeno-oten. Vlààànderen bo-oven wie durft dàt nog belo-oven, zelfs de linkse scho-often, breken nu hun belo-often.
Voor de rest is alles peis en vree en gaat de Vlaming terug de Bourgondische toer op.Dat we vooruitziend zijn in deze bewijst het feit dat in de toekomst excellenties met een XXXXXXl maatje, zoals burgemeesters, de trocolore sjerp over de schouders mogen dragen i.p.v. rond hun omvangrijke pens. Deze maatregel maakte deel uit van de komende staatshervorming ... alleszins een goed begin hé. Santé.
Senior
Wurlitzerdromen
Dag lieve mensen in Vlaanderland en elders,
Na drie weken radiostilte is het hoogste tijd weer een stapje terug te zetten naar onze Sturm en Drangjaren.
Zijn jullie ook wat bezadigder geworden of smeult het vuur nog zoals toen bij die allereerste keer? Nu ben wat te persoonlijk aan het worden. En toch is dat net de titel van het keuzenummer van vandaag: “De allereerste keer”, gezongen door Rita Deneve, bekend in Liedekerke en wijde omgeving.
Op het einde van het laatste oorlogsjaar werd ze geboren op de verjaardag van Sint Niklaas. Arm kind: je verjaardag te moeten combineren met de jaarlijkse geschenken van de goedheilige man. Ergens voel je je dan toch om een feestdag en bijhorende verrassingen bedrogen.
Rita Denève begon te zingen in 1961 als Rita Dee maar haar carrière kwam pas goed op gang nadat zij in 1965 de finale van Ontdek de Ster won. Hierna presenteerde zij zelf verschillende talentenjachtprogramma’s zoals bv. de Knokke Cup, Singing Europe 69 en de Gouden Sirene van Middelkerke. In 1967 mocht ze bijna met “Die eerste kus” naar het Eurovisiesongfestival maar ze werd geklopt door Louis Neefs met zijn Oh, oh, ik heb zorgen-miskleun.
De volgende jaren had ze regelmatig een hit in Vlaanderen, zoals “Juanita Jones” in 1968, het inspirerende “Olé Oké!” in 1969, het vermoeiende “Dans de hele nacht” in 1969, het romantische “Aan ’t meer van Lugano” in 1970 en het opwindende “Het vuur van de liefde” in 1971. Haar populariteit was zo groot dat ze een eigen fanclub kreeg in Pamel en op 22 januari 1972 tot ereburger van haar geboorteplaats Liedekerke werd uitgeroepen.
Haar grootste hit werd echter "De Allereerste Keer" (1971), dat nog steeds geregeld wordt gespeeld op de Vlaamse radio en tijdens fuiven. Het nummer werd onder meer gecoverd door het wereldvermaarde zingende, dansende, varende, onverwoestbare zangerskoppel Nicole en Hugo in 2005 en de chouchou van minister Geert Bourgeois, Laura Lynn, in 2007.
De gloriejaren van Rita Deneve waren kort maar krachtig. Ergens op het einde van de 70er jaren verbleekte haar ster aan het firmament, ze slaagde er niet in Canzonissima te winnen en Rita hield de eer aan zichzelf en trok zich terug uit de muziekwereld. Ze zou docent worden aan het Hoger Instituut voor Dramatische Kunst in Antwerpen. In 1990 ondernam ze nog een schuchtere poging om haar successen van twintig jaar geleden te herhalen, maar deze poging bleek niet aan te slaan. In 1993 mocht men haar nog eens op het scherm zien als kritisch jurylid tijdens Eurosong.
Rita Deneve mag dan geen Barbra Streisand zijn, in mijn Wurlitzerarchief heeft ze haar plaatsje veroverd. Denk samen met haar maar eens terug aan die allereerste keer.
