Hypo Real Estate toch gered

Na koortsachtig crisisberaad wordt de Duitse hypotheekbank Hypo Real Estate alsnog gered met een kapitaalinjectie van 50 miljard euro.

De redding was noodzakelijk om de ondergang van de bank en paniek op de beurzen te voorkomen.

Gisteren leek een reddingsplan te mislukken omdat branchegenoten van de bank, die samen met de Duitse overheid een noodkrediet zouden investeren, zich terugtrokken.

De Duitse overheid liet gisteren ook weten dat geen enkele Duitser zich zorgen hoeft te maken om zijn spaargeld omdat de overheid zich garant stelt voor de spaartegoeden.

@ Elsevier

U herinnert zich het artikel dat we overnamen van de BBC over de nationaliteitskwestie in het land B met een vrij objectieve uiteenzetting over Vlaanderen.  Vandaag verschijnt het tweede deel met de schijnwerpers op Wallonië.

(Als we ooit Engeland hebben veroverd, zullen we zorgen dat alles daar in het Nederlands gebeurt,  voorlopig moeten we het stellen met een Engelstalige versie. Net zoals we nu, na de 3/4 overname van Fortis door BNP, ook het land F gaan  vervlaamsen. Een aantal Vlaamsgezinde verenigingen uit het Antwerpse hebben een betoging gepland volgende zondag op de Champs Elysées : "Paraais Vloms". Maar nu terug naar Londen waar behartenswaardige zaken verteld worden over onze benedenburen ... eigenlijk niets verrassends )

Wallonia battles wasteland image

Belgian politicians are struggling to end a crisis that has paralysed government for 16 months. At its heart are tensions between the country's north and south. In the second of a series of articles on Belgium, Henri Astier looks at French-speaking Wallonia's efforts to change its fortunes and prosper within a united Belgium.   Many in Belgium's Dutch-speaking north regard French-speaking southerners as a work-shy lot trapped in a sclerotic rust belt. They contrast Flanders' entrepreneurial, service-led economy to Wallonia's struggle to overcome the collapse of its smokestack industries. If Wallonia has a serious image problem, Charleroi, the region's second-largest city, has an even worse one. A quarter of its workforce is out of work. And following a string of scandals in the past three years, the city has become a byword for corruption in Wallonia itself. "Whenever a minor scandal arises in a small town, it is nicknamed 'Charleroi'," says Olivier Chastel, a centre-right politician who made his mark fighting mismanagement there and is now Belgium's deputy foreign minister. Hard times Arriving in the city by rail does little to dispel the stereotypes. In the distance, a disused steel factory offers a Dantesque picture of industrial blight. The Aeropole is the new face of Charleroi's economy Outside the station, the rattling tramways appear to have been built in Eastern Europe circa 1962. You reach the city centre after hurrying past beggars and a red-light district. Sitting at a cafe, Murielle de Gerlache, 34, and Valom Idrizaz, 25, a couple from Viroinval further south, mull over a bleak future. The mother of two has been unemployed for three years and social services are threatening to cut off her benefits. "They say I'm not trying hard enough to find work. But job hunting is hell for me," she says. There is no regular bus service from her village - and Ms de Gerlache blames the penny-pinching Flemish for this. "They try to keep their wealth but forget the time when they came here for jobs." What about moving to an area with better transport? "We have the right to live where we choose," objects Mr Idrizaz, who is also unemployed. Hopelessness and urban decay may be in evidence in central Charleroi, but on the outskirts the picture is changing. The old slag heaps dotted over the landscape are overgrown with greenery. "We used to be called the 'black country' because we had heavy industry and mines, but this no longer reflects economic reality in the region," says Nathalie Czerniatynski of Igretec, a body that promotes development in the area. "Our phone is always ringing; the companies keep coming," she says. Her main problem, she says, is turning farmland into business estates fast enough. Rust never sleeps Charleroi's corporate showcase is the Aeropole, a business park-cum-research hub built in the 1990s near the airport. With ponds and futuristic buildings, it looks more like Silicon Valley than Satanic Mills. The Aeropole's 138 companies include such giants as Caterpillar and Johnson & Johnson. But most are local firms that belie Wallonia's reputation as an entrepreneurial black hole. One of them, Ecoplast Technology, has found a revolutionary way to make car parts, which it sells to automakers worldwide. "Here in Wallonia big companies find the small specialists that add something to their products," says Bernard Gonsette, Ecoplast's managing director. He says he ignores Flemish slights about Wallonia's business culture: "I don't have time for arguments when I'm busy selling to Iran and Romania, and taking on the American market." The Aeropole exemplifies a Walloon turnaround that began a decade ago. The region phased out subsidies to doomed industries, streamlined business paperwork, and wooed investors with tax breaks and other incentives. Support from trade unions was crucial to the transition, in a country where 80% of the workforce is unionised. "We could have chosen a purely welfare approach, but we chose reform," says Antonio di Santo, head of the Charleroi branch of the FGTB union federation. "We try very hard to shake off the region's rotten image, as well as stereotypes about lazy Walloons," he adds, pointing out that fewer days are lost to strikes in Wallonia than in Flanders. Need work, won't travel Wallonia's economy may not be the basket case many think it is, but it still has a long way to go. The region still lags behind Flanders by almost every measure - productivity, exports, income, etc. Most painfully, unemployment tops 17% - while the Flemish have labour shortages. "Walloons have problems travelling a few dozen kilometres to find jobs in Flanders," Olivier Chastel says. And while the idea of southerners living off the industrious north can be overstated by some Flemish politicians, it is not utterly baseless. A Belgian economist recently calculated that if Wallonia was on its own - without Flanders or Brussels - each of its residents would earn 1,200 euros less a year ($1,600, £900). This enduring economic gap between north and south is a key reason behind Walloon resistance to Flemish devolution plans. Left to its own devices - notably for welfare - the south would be much poorer. But economic fears alone do not explain Wallonia's fervent attachment to the Belgian state. You do not encounter there the profound sense of national identity that is ubiquitous in Flanders. "There is no Walloon nation," says historian Vincent Dujardin, from the Catholic University of Louvain. Looking south Most southerners are proud of their region, but feel it needs to be part of a larger whole. Culturally I feel French. I don't see the difference between a 'chti' (French northerner) and me Thibault de la Motte This was highlighted by a recent poll, which indicated that a tiny minority of Walloons wanted Belgium to break up - but that if secession was forced on them, about half wanted to be attached to France. Some are already calling for such a move - particularly in Wallonia's economic capital, Liege. A free principality for 800 years before joining Belgium, Liege has strong historic links to France and to this day holds fireworks displays on 14 July. "A mere two centuries of Belgium have not severed those bonds," says Thibault de la Motte, a law student from Liege. "Culturally I feel French. I don't see the difference between a 'chti' (French northerner) and me." At present Walloons calling for union with France are very much in the minority. But their numbers could be boosted if nationalists continue to do well in Flanders. Whether France would agree to take in Wallonia, of course, is another matter. The last time the French tried to expand their territory - almost two centuries ago - the rest of Europe descended on them near a small Walloon town called Waterloo.

Bill Gates

Het ziet er naar uit dat de economie kan gaan vertragen, maar ik zie niets dat in de richting van een grote recessie of depressie wijst", Wel vraagt de crisis volgens Gates om "een zekere correctie". Maar Gates wijst op de grote bereidheid van bedrijven om te blijven investeren en die bereidheid is volgens hem niet fundamenteel verstoord.

"De hoeveelheid innovatie, de hoeveelheid investeringen is op dit moment groter dan ooit tevoren"

Een ideetje voor onze minister-president

Zoals we al verwacht hadden was het terras bij “ De Krokefant”  afgebroken. Tot volgend jaar mei zullen we onze toevlucht moeten zoeken dichter bij de toog. Caro en ik stapte binnen bij “ De Krokefant” en zetten ons aan een tafeltje bij het raam.  De dienster die onze bestelling al van buiten kent, zei zelf, een koffie en ice tea zeker ?  We knikten beiden goedkeurend, en ze begaf zich richting toog. Aan het raam gezeten, waren we eigenlijk aangewezen op naar buiten kijken. We zagen een man die zijn wagen parkeerde op een plaats waar dat eigenlijk niet mocht. Hij was  goedkeurend zijn wagen aan het bekijken, liep er nog eens rond, en stapte “De Krokefant” binnen. Hij,nam de kaart, en bestelde een   Amber.

 Ik zei hem dat ik me niet wilde bemoeien, maar dat zijn wagen niet echt reglementair geparkeerd stond, en dat de gemeentepolitie de laatste tijd overijverig bekeurde. "Dat is dan niet zoals in Antwerpen "zei hij, "daar is een boetestaking gehouden. ‘k Zou wel eens willen weten hoeveel overtredingen  daar begaan zijn. Dat trekt er toch niet op, je kan gewoon met goedkeuring van de politie foutparkeren. "

Ik zei hem, dat hij gelijk had maar dat zijn wagen niet correct geparkeerd stond. Met een zucht stond de man en begaf zich richting parking om de auto te verplaatsen.

Het viel ons op dat hij  zijn wagen nog eens degelijk keurde vooraleer terug te keren. Toen hij  neerzat, vroeg ik hem, of het een nieuwe auto was. Ik meende dit te kunnen opmaken aan de nummerplaat. Nu moet ik eerlijk toegeven dat Caro had opgemerkt dat er een nieuwe plaat op zat, maar dat hoefde ik toch niet toe te geven ? Of wel ?

Nee zei hij niet echt recent nieuw, ik heb hem al 2 jaar maar de nummerplaat is wel nieuw. Dat is ook een heel verhaal zei hij. Ik maakte mij op voor wat ging komen, want een goed verhaal is bij mij altijd welkom.

Ik porde hem even aan, en vroeg, wat is er zo speciaal aan?

Wel, we kochten 2 jaar geleden deze wagen, en mijn vrouw had al gezegd, we moeten toch eens een nieuw nummerplaat want de huidige ziet er niet meer uit. Ik informeerde bij mijn verzekeringsmakelaar. De oude moest ik eerst binnenleveren en men zou mij een nieuwe bezorgen tegen betaling. Zelfs voor een met dezelfde combinatie.

Nu, alles wat je wil maar toch weer geen extra belasting gaan betalen voor een nieuwe plaat zeker. Ik heb bij een zaak in auto onderdelen een potje gaan halen om ze zelf terug wat op te frissen. We zijn met onze oude plaat blijven rijden.

Maar zei de man, enkele maanden terug kon ik wegens gezondheidsreden 3 tot 4 maanden geen auto rijden, en mijn vrouw heeft geen rijbewijs. Dus ging ik  de verzekering vragen of ik die voor enkele maanden kon opzeggen. Dat ging, maar dan moest ik mijn plaat binnen brengen, en zou die opgestuurd worden naar de betrokken dienst. Als ik terug kon rijden liet de verzekering mijn wagen terug registreren “ her-in-schrijving op naam van titularis “ heet dat dan, en het kostte mij niets. Zo ben ik (gratis) aan die nieuwe nummerplaat geraakt. Daarom heb ik er zo veel voldoening van, dat ik ze nog eens extra bekijk als ik mijn wagen achterlaat.

Hij maakte zijn verhaal af, alleen de beschrijving van de inschrijving bepaalt of je betaalt of niet voor je nieuwe nummerplaat. Rare gasten daar in Brussel.

Ter afronding van ons gesprek zei ik tegen hem, kijk toch maar uit met parkeren of de politie zal er ook voldoening aan beleven aan je nieuwe nummerplaat, als ze je opschrijven. Hij dronk zijn glas leeg en zei, ’t is te hopen dat ik dan ook niet in het zakske moet blazen. Gevolgd door een knipoog en bulderende lach.

Met Vlaamse groet,

Walter

Er was te weinig plaats in de moskee dus werd er op straat gebeden in Courrières-sous-Poissy, een voorstad van Parijs bij het einde van de rampetamp. Dit is nog maar een begin.

Bron : hetvrijevolk.com

 http://galliawatch.blogspot.com/2008/10/out-on-street.html

Fortis, Dexia, Nonkel Kruk, Tante Tanghe, charmante Paul D'Hoore, Kabouter Bos, graaf Lipmans, de stuitende politiek van het schandland b mogen nu met zijn allen de boom in. We roepen jullie wel als we d'er terug zin in hebben.  Speel wat met mekaar of duw mekaar uit de boom, dat mag allemaal.  Doei !

Zin in een vrolijk liedje  uit een Engelse musical, lieve lieden  ?  Benieuwd wie dit herkent.  Uit : Me and my girl, the Lambeth walk. Een wervelende voorstelling uit 1987, ik was erbij.

De bovenste grafiek vermeldt het koersverloop.  De laatste grote daling trad op na 11.09

De onderste geeft de verhandelde volumes weer. 

Jochen Vertessen uit Houthalen kaapte in Lima (Peru) de titel weg van Mundial Mister World 2008

De knapste mannen moeten niet altijd Vlaams-nationalisten zijn, alhoewel we niet zeker zijn van uw nationale voorkeuren. Proficiat, Jochen. Wie mag de bloemen komen afleveren ?

Savat of Juffrouw Ellen  

Gisteren waren wij met een aantal vrienden op Art-Nouveautocht in Brussel en u neemt het ons, de provinciaaltjes, niet kwalijk dat wij niet steeds precies wisten in welke gemeente we aan het rondtoeren waren.  Daarom zeggen we gemakshalve Bruxelles als we bedoelen Elsene, Koekelberg, Schaarbeek, Oudergem, Ukkel, Molenbeek, enz.

Opvallend in Broekzele zijn een aantal prachtig gerestaureerde gebouwen, zoals Tour et Taxis (van de NMBS), nu een bi-cultureel centrum van aanzien en daarnaast de gigantische nieuwbouw  van de KBC aan de Havenlaan. Als prestigesymbool voor de kracht van een financiële instelling kan dat tellen.  Hopelijk blijft het overeind in deze woelige tijden.

Brussel  herbergt heel wat Art-Deco en Art-Nouveau gebouwen, zoals op de Louizalaan het Hotel van Solvay en in de Amerikaansestraat het Horta-Museum.  Even opvallend zijn de ontelbare straten met unieke neo-klassieke en art-nouveau gevels.  Wat een indrukwekkende overvloed, en de meeste in goede staat of gerenoveerd. Dit is het Brussel uit de tijd van Mademoiselle Fientje Beulemans toen Vlaams en Frans naast mekaar leefden, niet op voet van gelijkheid maar wel gelijk in aantal.

Onze gids wist het allemaal fijn uit de doeken te doen. En wij gapen, zoals het verwacht mag worden van boertjes. De microfoonman meende zelfs even grappig te kunnen zijn door terloops aan te stippen : "Dit hebben jullie niet in Antwerpen." Jammer voor hem (en zijn fooi) reden we toen net voorbij de beek van Bruxelles-Zeehaven waarop Savat zei : "Is dat soms de Brusselse Schelde of is het de riool ?". U kent dat kleinzielige chauvinisme, waar wij natuurlijk boven staan maar Savat krijgt wel een loonsaanpassing. 

Brievenbus van Horta uit de tijd dat er weinig brieven verstuurd werden

Aangezien de zon scheen, konden we op een terras in Elsene aan een groen pleintje een verfrissing drinken, die we mochten bestellen en afrekenen in onze eigen lelijke taal.  Bij het heengaan blafte de vriendelijke koffiejuffrouw ons vrolijk tot afscheid en onze gids kwispelstaartte even. Hij is hier geen onbekende.  De meeste terrasgasten negeerden ons compleet, enkelen begonnen zich te krabben en eentje mompelde iets over "boches".  Maar allemaal érg goed bedoeld en vriendelijk.

Wij opgewekt en opgefrist verder.  Het was toen ongeveer middag en we zaten plots in straten die er helemaal anders uitzagen met opschriften zoals "Moutonnerie Halal", "Mode islamique",  en vele in dat geschrift dat op aan elkaar gebreide spaghettislierten lijkt. Het enige wat ontbrak : "Allah vous souhaite la bienvenue"  maar misschien heet hij ons echt niet welkom en komen er binnenkort  borden : "Défendu aux chiens et aux flamands" 

Iedereen op straat liep  in lange jurken, mannen en vrouwen met grappige ronde hoofddeksels, rosse baarden, sandalen, sluiers, hoofddoeken, dit was een onverwacht toetje bij onze Art-Nouveautocht.  "Niet kijken en zeker niet lachen" riep onze gids.  "Recht voor u kijken of naar de grond". "Gedraag u als bange blanke mannen zoals dat Vlaams zangertje uit de Westhoek aanbeveelt."

We zijn kris-kras door vele straten gelaveerd.  Er waren wijken met bijna uitsluitend zwarte mensen. En dan weer balkanmensen, die je herkent aan een gedrongen lichaamsbouw, een afwezige blik en soms een wankele stap : je merkt dat die mensen hier niet gelukkig zijn. Het is de drang naar een beetje meer, die hen heeft gelokt. En drang wordt bij sommigen drank. Wij zitten er intussen mee. Ongetwijfeld brave mensen, maar o wee, als er wat verkeerd loopt. De kiekefretters moeten niet bang zijn van "Bye-Bye Belgium" maar wel van "By-Bye Bruxelles", het is trouwens al overvloedig aan de gang. 

Op zeker moment  werden we gestopt door een gemotoriseerde agent om een kolonne lichte politie-  en overvalwagens door te laten. Zeker tien van die dingen die afgeladen vol zaten met verveeld kijkende agenten.  U weet hoe dat gaat met toeristen, die denken dat de gids niet alleen een historicus, een architect, een toekomstvoorspeller en een politicus is, maar ook hoofd van de politie. "Wat is er aan de hand, Gids ?" was de onvermijdelijke vraag. "Dat is hier elke week hetzelfde" klonk zijn weinig enthousiast antwoord. Op dat moment kruisten we een trio agenten met schepers aan de leiband en wat verderop stonden eveneens drie flikken met een licht geweer over de schouder. Ik zweer u dat dit de pure waarheid is en geen van mijn gewone fantasietjes of overdrijvingen. 

Bruxelles moet wel een veilige stad zijn, dachten we.  We zagen een van de weinige oorspronkelijke Zinnekes de straat oversteken : een oude vrouw met een tas in de ene en een wandelstok in de andere hand.  Ze keek zorgelijk en bekommerd, zoals oude mensen die nog eens buitenkomen, dat meestal doen. Eventjes de straat op om wat levensmiddelen te kopen en opgelucht terug te mogen keren naar de vaste eigen stek.

Wij bezochten het mooie, vrolijke Brussel  van Jacques Brel van het begin van vorige eeuw en we zagen ook het verpauperde, compleet ontheemde islamitische Bruxelles van Thielemans.

We zijn bedrukt naar de vaste eigen stek teruggekeerd met de brede Schelde. En onze eigen vreemdelingen eerst.

Ray

De belgische regering is koortsachtig op zoek naar een positionering inzake het Fortis-débâcle. Niettegenstaande de premier thans voorgesteld wordt als een daadkrachtig leider die zich eindelijk kan bewegen op het terrein dat hij beheerst, financiën, blijft er onzekerheid en angst bestaan bij vele burgers over het behoud van hun geld en de toekomst.  In deze situatie moet men Leterme en Reynders niet bewust afkraken maar hen evenmin bewust ophemelen. Waar de burgers  nodig hebben, is eerlijkheid en openheid.  En geen geruststellende verklaringen die gevolgd worden door andere aanvullende slechte tijdingen en het telkens opschuiven van de conclusies en deadlines. 

Financiële experten vrezen paniek en loven de regering.

Gisteren waren er bij de redactie van Gazet van Antwerpen een tiental financiële experts aanwezig die telefonisch en per e-mail vragen van verontruste lezers beantwoordden. De Gazet vat vandaag de belangrijkste vragen samen. U kan ze lezen via dit bruggetje en misschien bent u er iets mee.

http://www.gva.be/nieuws/economie/default.asp?art={25C67A8E-AAB8-4A09-B472-40969F925C59}

Zeer opmerkelijk bij al de antwoorden, is het feit dat telkens herhaald wordt, dat de regering "garant" staat, de staat waarborgt spaarders en rekeninghouders (natuurlijk nooit de beleggers), men is als het ware doodsbang dat er paniek zal uitbreken.  Een stormloop op de bank zou een grote ramp betekenen.  Want die 20.000 euri per persoon en per rekening (die in de toekomst zou opgetrokken worden naar 60.000) ligt niet onmiddellijk op tafel. Dat is pas als het bankroet er is en dat wil men te allen prijze vermijden. Of het vanuit deze optiek wijs is geweest, melding te maken van krediet-interventies door de Nationale Bank ten belope van 45 miljard, geloven wij niet.  Zeker niet omdat het een terloopse opmerking was, die niet verder toegelicht werd. 

Een zoveelste uitschuiver of een onweerstaanbare drang om zich te profileren ?  Alleszins geen woorden om vertrouwen aan te wakkeren.

Tien financiële experten in het parlement ?  Zoveel ?

De Morgen vermeldt dat in ons parlement nauwelijks 10 mensen in staat zijn om technisch  te snappen wat er aan de hand is.  Tien.  Wij hadden nooit gedacht dat het er zoveel waren.

Noemt u eens een politicus uit uw regio die een balans kan lezen ?  Denkt u dat elke manager die een bedrijf leidt, dit kan ?  Hoeveel ministers zijn er die een behoorlijke economische vorming bezitten ? 

Het zijn nochtans deze mensen van wie de bevolking nu oplossingen verwacht.

Yves Leterme is een gewezen auditor van het Rekenhof. Dat is alleszins een voordeel.  Weet hij ook voldoende af van de boekhoudingswet voor vennootschappen ?  Kan hij uit de slag met balansen en resultatenrekeningen van financiële instellingen ?  Natuurlijk zijn er specialisten die de regeringsleiders bijstaan. De snel mekaar opvolgende ingrepen bezorgen tot hiertoe echter geen goed gevoel bij de burgers. Om ter luidst roepen dat het fout gaat, of  triomferen om zijn eigen kleine socialistische gelijk, daar zijn we momenteel niets mee. Met "doen alsof" evenmin.

Het is niet de beurs die het lot van Fortis B bepaalt, wél de bank zelf.

Men zit gebiologeerd af te wachten wat Euronext  (én de bankcommissie én de beurscommissie) op de Beurs van Brussel morgen zullen doen met het aandeel Fortis dat vrijdagavond voor héél de Fortis groep afsloot op € 5,41.  En wat zal er gebeuren op het Damrak in Amsterdam ?  Tot hiertoe waren de twee aandelen gescheiden in Fortis B en Fortis NL met eigen noteringen. Na sluiting werden zij terug samengevoegd en herleid tot één zelfde bied- en laatkoers. Dat zal nu morgen afgelopen zijn ? Vraagteken ? Fortis NL zou bijvoorbeeld € 6 kunnen noteren en Fortis B € 3, hetzijn maar assumpties.

De koers van een aandeel wordt bepaald door vraag en aanbod. De vraag kan enkel gestimuleerd worden door de gunstige én juiste informatie die het bedrijf zal verstrekken, duidelijkheid over de positie.  En dat is harde realiteit en heel wat anders dan "oproepen tot vertrouwen hebben in mensen die tot hiertoe dat vertrouwen niet waard zijn gebleken". Dit geldt zowel voor de Raad van bestuur van Fortis als voor de nieuwe 49% aandeelhouders uit de politiek. Let wel, we hebben het in dit hoofdstukje enkel over de beurswaarde.

Europa

In Parijs verzamelde Sarkozy de Grote EU-landen rond zich (F - GB - D en I ) om een gezamenlijk standpunt in te nemen. Typisch voor het Franse voorzitterschap : de Grote Vier regelen het even onder mekaar en de 24 kleintjes zullen volgen. Het Europa der Naties, geleid door La France, De Gaulle is nog steeds springlevend.

Dat bleek echter een tegenvaller, want zelfs de Grote Vier kwamen nauwelijks verder dan de vaststelling dat er een financiële crisis is. En voor de rest is het nu : "Ieder voor zich en Barroso voor de schijn voor ons allen maar eigenlijk vooral voor zichzelf".

 Onkeukbare Onafhankelijke Experten

Het is meer dan wenselijk dat los van de partijpolitiek en de betrokken financiële wereld zelf, een kleine groep onkreukbare experten uit diverse economische en financiële disciplines bij mekaar komen om de Gordiaanse knoop te ontwarren en de burgers van deze wereld de informatie te verstrekken waar ze recht op hebben.  Vervolgens kan de politiek haar besluiten trekken. En hopelijk zullen schuldigen zoals graaf Lipmans niet alleen hun reputatie verloren hebben maar worden ze ook voor de rechter gesleept wegens wanbeleid en aftroggelarij. En charlatanisme.  Hoogmoed.  Misprijzen. Misbruik van vertrouwen. Racisme.  (dat laatste hoort er altijd bij). En stiekem naar Duitse marsliederen luisteren.

Ray

Een 350 Koerden hebben vanuit Irak een inval gedaan in Turkije om een aantal vooruitgeschoven militaire posten uit te schakelen. Dat schijnt behoorlijk gelukt te zijn : 38 doden, van wie 20 Koerden en 18 Toerken. Of iets dergelijks.

Gul en Erdogan, de vredelievende president en premier van Turkistan hebben meegedeeld dat ze iets zullen "terugdoen."

Een land dat de mensenrechten niet respecteert, zijn eigen minderheden vervolgt en uitroeit, slechts één godsdienst tolereert binnen zijn landsgrenzen, wat kan zo'n natie in een Verenigd Europa betekenen ?  Een land dat bovendien met zijn naaste EU-buur, Griekenland, in een permanent koude oorlogssfeer verkeert, kan best op zichzelf blijven : eigen ruzie eerst.

Niet alleen komen alle moslims bij ons in Europa het Midden-Oosten conflict introduceren  maar nu lokken we ook Turkije/Kurdistan in huis.  Kurdistan, dat onbestaand is, maar de Koerden zijn dat niet. Euro-Nazië heeft nog geen enkel conflict binnen zijn grondgebied militair kunnen beheersen : als het er echt op aankomt, moet de VN of de USA inspringen. Maar wel lonken, intrigeren en veinzen als een goedkope hoer om een oorlogszuchtige natie, uit een ander continent, over te halen tot toetreding.  Wanneer India, Mongolië, Nepal ? 

Turkije is een militaristische natie, zij doen binnen hun grenzen wat ze willen, maar wie niet inziet dat er een grondige wijziging staat aan te komen naar een religieuze staat, is blind of halsstarrig.  Wij kunnen met Turkije in de EU niets aanvangen. En voor de rest is het hun oorlog en hun land.

Antwoorden als :  "de witte neger" of "de oude sabelsleper" zijn ongeldig

@ www.debelegger.nl

Mensen die nu nog Fortis aandelen bezitten, zijn te beklagen. Zoals ook onze wijze vriend Heer Aramburo, die zowat alles aan het lezen is wat er te lezen valt op internet over dit spectaculaire drama, deed opmerken.

.

Hoogtijdagen voor hen die de welvaart (van anderen) niet kunnen uistaan

Hans Besseling

@ www.hetvrijevolk.com

Bij de in de USA losgebarsten bankcrisis  gaan er uit de neo-socialistische landen steeds meer stemmen op, die met een zekere wellust betogen dat de welvaart in het meest door mensen gevraagde vestigingsland van de wereld slechts een zeepbel was. Het ineenstorten van het communistische systeem, omdat het succes van de liberale democratie niet langer voor de bevolking van de Sovjet Unie verborgen kon worden gehouden, werd in Europa destijds doorgaans niet op het conto van de Verenigde Staten van Amerika geschreven. Fukuyama schreef wel  ‘Het einde van de geschiedenis’, waarmee hij het zegevieren van de liberale democratie in de strijd van ideologieën op het oog had.

Nu schrijft een historicus van de Groningse Universiteit, Prof. Ankersmit, in Trouw van 4 oktober, dat het zogenaamde neoliberalisme niet iets was waar diep en grondig over was nagedacht. Het is volgens hem niet moeilijk om in te zien wat er mis is met dat malle vertrouwen in de markt. Wat hem betreft moeten we eigenlijk heel blij zijn met Zwarte Maandag. We zouden er nu achter zijn dat we de afgelopen tien tot vijftien jaar leefden in een politiek en economisch systeem dat zijn basis had in weinig meer dan een slogan, een reclamekreet. Het is jammer dat Ankersmit geen tipje van de sluier optilt van hetgeen hem als alternatief staatssysteem voor ogen staat. In hetzelfde nummer van Trouw geeft de constructeur van ons huidige onzalige Kabinet, de Heer Herman Wijffels, als zijn visie dat die welvaart in Amerika, het product van de industriële revolutie, enorm aan het afbladderen is. Ecologie en het sociale zijn voor hem geen randvoorwaarden meer voor een goede economie, maar de basis van een gezonde economie. We moeten naar een ‘cultuuromslag’, naar een ‘groene’ economie, maar daar zijn de Verenigde Staten nog niet klaar voor. Wat klinkt dat mooi, allemaal. En wat zijn wij hier in Europa toch veel wijzer dan die Amerikanen schijnt hij te willen zeggen.

Het kan niet worden ontkend dat in de Verenigde Staten de liberale democratie niet klaar is. Als er iets strijdig is met een liberale democratie, dan is het een concentratie van macht. De bevolking van een land zou een concentratie van macht alleen moeten toestaan voor het geven van de onmisbare leiding aan de strijdkrachten, die het land moeten beveiligen tegen vijanden van buiten. Maar met de bankcrisis wordt het echter duidelijk, niet dat de vrije markt niet deugt, maar dat met geld, hierbij nodig voor de uitwisseling van diensten en producten, ongecontroleerd macht ten eigen bate is uitgeoefend door bankiers.. Voorkomen had moeten worden dat er met geld, dat op zichzelf voor de mens waardeloos is, machtsposities werden geschapen, die zich aan een effectieve democratische controle hebben onttrokken. Ja machtsposities, die door onverantwoorde beïnvloeding van de economie door sociale politiek ongekende mogelijkheden kregen. Het is natuurlijk absurd, dat de huiseigenaar geen eigenaar van zijn huis is, maar dat er aan zijn huis waardepapieren kleven, waarmee in het banksysteem wordt gehandeld. Hetzelfde geldt voor eigenaars van andere kapitaalgoederen. Het leningensysteem moet niet de eigendomsrechten van de eigenaars kunnen aantasten, als deze zijn eigendom verantwoord beheert. Het zou niet mogelijk moeten zijn met particulier eigendom, of het nu grondstoffen, productiemiddelen of onroerend bezit als huizen en gebouwen betreft, geldspelletjes te spelen als was het een Monopoly spel.

Steeds is het weer het probleem dat de uitvoering van gecompliceerde taken slechts aan een kleine elite kan worden toevertrouwd. Voor de bewaking van de veiligheid in het verkeer, van de kwaliteit van de gezondheidszorg, van de betrouwbaarheid van in de markt aanboden voedingsmiddelen is men er in de democratisch bestuurde rechtsstaten in geslaagd voldoend professioneel bekwame diensten op te richten onder uiteindelijke verantwoordelijkheid van regeringsfunctionarissen, die periodiek ter verantwoording worden geroepen door de kiezers. Dat moet ook mogelijk zijn voor het geldverkeer. Het blijft een wonder dat veiligheid in de luchtvaart (vliegen is toch eigenlijk een onwaarschijnlijk technisch hoogstandje) de veiligheid van vrijwel alle andere mogelijkheden van vervoer heeft overtroffen dan wel heeft geëvenaard. En waar is dit aan te danken? Juist, aan de luchtwaardigheidsvoorschriften met de daaraan gekoppelde internationale inspectie! Als het aan ongecontroleerde ondernemers was overgelaten, dan durfden alleen nog waaghalzen van vliegtuigen gebruik te maken (Pas dan ook op met het gebruik van vliegvervoer in achterlijke landen!). En zouden we dan niet in staat zijn goede voorschriften en een inspectie voor het geldverkeer in te stellen?

Kom nou, mijnheer Ankersmit, mijnheer Wijffels, waarom het te zoeken in een richting, die de grote meerderheid van de mensen in onze geïndustrialiseerde landen niet meer zou laten profiteren van al die wonderbaarlijke nieuwe producten van wetenschap en techniek. Laten we liever oog hebben voor de gevaren, nu met de bankcrisis meer dan ooit, die onze na een lange evolutie bereikte beschaving bedreigen. Je weet wel, de islamisering van onze cultuur.

(Met dank overgenomen van de voortreffelijke webstek van www.hetvrijevolk.com )