Vorig weekend kwam een (voorlopig?) einde aan de praktijken van de Limburgse Raspoetin en poenschepper Noël Slangen. Nadat hij in het openbaar gedesavoueerd werd door de Vlaamse Minister-President, verbrak Slangen het contract met de Beheersmaatschappij Antwerpen Mobiel (BAM). Gisteren kondigde hij aan dat hij ook geen algemeen directeur van OpenVLD blijft. Een exclusief verhaal over hoogmoed en val.
De C-academie van Groep C & Slangen organiseert op 16 december 2008 in Brussel een dagopleiding met als titel: 'Hoe vermijd je contestatie bij infrastructuurwerken?'
"We ontdekken de communicatievalkuilen binnen elke fase, zodat je project straks applaus krijgt in plaats van een uitnodiging voor de Raad van State", zo meldt de wervingstekst.
Op 11 december 2008 organiseert dezelfde C-academie van Groep C & Slangen de opleiding "Hoe krijg je op zes uur een crisis onder controle?" De opleiding wordt verzorgd door Frank Van Oss, mediatrainer van de SP.a. Vanuit die partij moet er waarschijnlijk veel belangstelling zijn voor deze cursus. Zou Slangen bovendien ook al ingeschreven zijn? Inschrijving kan aan de uitverkoopprijs van 480 euro per persoon.
Ter gelegenheid van Vrouwendag mogen de dames mee de moskee in
Wannes Van de Velde
Op 10 november is Wannes Van de Velde overleden. Ik heb Wim (zoals hij heette) leren kennen op de Antwerpse Stadswaag, waar de artistieke avant-garde jeugd uit de jaren '50 verzamelen blies in de Gard-Sivik bij Herman Denkens. Wim volgde lessen bij de Academie voor Schilderkunst. Hij was zelden uitbundig, eerder zwijgzaam en bescheiden, tot hij zijn gitaar omhing en iedereen verbaasde met zijn buitengewone flamenco-vertolkingen. Dat genre was nieuw voor de meesten van ons maar we waren onmiddellijk in de ban. Later heeft hij zich ontpopt tot de volkse Wannes, met een vast trio muzikanten en zong hij de Antwerpenaren in hun eigen taal toe, op welk een afgrijselijke manier hun stad verminkt werd. Hij had een behoorlijke sympathie voor Hugo Schiltz, omdat de VU in die dagen op lokaal vlak verzet bood tegen de Amelinckx-wansmaak, de planologische en architecturale miskleunen, zoals ondermeer de geplande verdwijning van de Bourla-schouwburg die moest vervangen worden door de betonnen bunker die inmiddels verhuurd is aan Music Hall. Gelukkig is de Bourla overeind gebleven.
Wannes Van de Velde is een aanhanger geworden van de multiculturele diversiteit. Hij heeft columns geschreven in Knack, was betrokken bij vele theaterprojecten, en bleef zijn protesten uitzingen in zijn zwaar geprononceerde Antwerps. Tot voor enkele jaren zag je hem overal rondlopen in zijn stad en de mensen riepen naar hem : "Dag, Wannes !". En hij glimlachte schuw met diezelfde uitdrukking van verlegenheid op het gelaat zoals in de tijd van de Stadswaag. Ook als hij politiek andere wegen bewandelde, blijft Wannes Van de Velde de volkszanger van het Antwerpse protest tegen de regenten. Alweer een leeftijdgenoot die verdwenen is, maar wiens muziek de tijd zal trotseren.
Ray
Jobaanbieding
Politieke Partij zoekt dringend wegens
reorganisatie een ALGEMEEN DIRECTEUR
Verantwoordelijk voor de witte , zwarte en blauwe boekhouding
Organisatie intieme Worstelwedstrijden (volgens
het principe van de Vrije Catch)
Ledenvergaderingen in dark-rooms
Rechtstreekse contacten met de Beurs & Loge
Doelstelling : Wij zijn beter dan de maffia
Onze slogan :
"Na het Keffen, komt het Beffen"
Vereisten :
Absoluut onbetrouwbaar,
Geen scrupules, noch principes
Master in Liegen en Bedriegen
Vrouwelijke kandidaturen worden afgehandeld
door de Voorzitter én de minister van Intieme Aangelegenheden
Mannelijke kandidaten : stort een zo groot mogelijke bijdrage
op de rekening van Trientje M. uit Gent.
Selectieproef : schrijf een dreig-& scheldbrief alsof u Napoleon de Gucht was.
11 november 1918 - 2008 - De hel in de loopgraven
De gewone man wil nooit een oorlog. Het zijn de koning, de minister, de generaal of de priester die de gewone man opjutten om te gaan strijden voor een vaderland, dat zelden rekening houdt met de gewone man. Hij en miljoenen andere gewone mannen sneuvelen of beëindigen als wrakken hun leven. Nooit sneuvelt de koning, de minister, de generaal of de priester, die glorie laten zij over aan de gewone man. Zij moeten in leven blijven om hem te gedenken en de weduwen, ouders en kinderen wijs te maken, dat hij zijn lijdensweg met fierheid onderging. En intussen loeren zij naar de zonen van de gewone man, of die sterk genoeg zijn om de wapens op te nemen voor de volgende oorlog.
Deze korte video geeft een beeld van de hel in de loopgraven. "Hell in the Trenches" Ik draag hem op aan mijn grootvader Karel, Lodewijk, Raymond die van 1914 tot 1918 aan het IJzerfront de grote miserie van de Grote Oorlog heeft meegemaakt en overleefd. Ik deel met hem het rebels en eigenzinnig karakter dat zich altijd zal verzetten tegen de koning, de minister, de generaal en de priester.
Vlaamse Frontsoldaten
Bloemen voor de Vlaamse Frontsoldaten
11 november Wapenstilstand WO I
Paths of Glory
In 1957 regisseerde Stanley Kubrick de beklemmende film "Paths of Glory" over een opstand in het Frans leger tijdens de Grote Oorlog. Soldaten weigeren het bevel van een hooghartige generaal uit te voeren, om een zoveelste tot mislukken gedoemde aanval uit te voeren. Enkelen onder hen worden door de krijgsraad veroordeeld tot de dood met de kogel. Een minder bekend aspect uit de waanzinnige Grote Oorlog : de Fransen die niet alleen de eigen manschappen opofferden uit strategische overwegingen, maar ze even gewetenloos lieten fusilleren als ze zich verzetten.
De loopgraven
Men had niet verwacht dat deze oorlog een statisch gevecht zou worden, maar al snel bleek dat beide partijen sterk aan elkaar gewaagd waren. Er ontstond dus een patstelling. Omdat het op open terrein levensgevaarlijk was voor de soldaten begonnen beide partijen loopgraven aan te leggen. Zo zorgden ze ervoor dat de soldaten veiliger zaten voor de krachtige langeafstandsartillerie en snelvuurmachinegeweren.
De eerste loopgraven werden aangelegd in oktober 1914 door de manschappen van de 2nd Scots Guards. Het waren greppels die slechts minimale bescherming boden. De loopgraven waren ondiep omdat men dacht dat het slechts tijdelijk was en dat de 'normale' oorlogsbewegingen zich in het voorjaar weer zouden hervatten. Maar tegen december 1914 was er reeds een netwerk van loopgraven gevormd vanaf de Belgische kust, dwars door het oosten van Frankrijk tot aan de Zwitserse grens. Tegen 1917 was het in theorie zelfs bijna mogelijk om door de loopgraven langs bijna heel het front te lopen.
Elke soldaat had een zogenaamde pioniersschop waarmee hij greppels kon graven of eventuele beschadigingen aan loopgraven kon herstellen. In het begin wisten men niet hoe de loopgraven moesten worden aangelegd, maar geleidelijk aan werden ze steeds ingenieuzer.
Een loopgravenstelsel was erg complex. Daarom had elke loopgraaf een naam zodat de soldaten niet verloren konden lopen. Het loopgravenstelsel bestond uit een reeks loopgraven, ongeveer evenwijdig aan die van de vijand. Vooraan had men de frontlinieloopgraaf, die zigzag werd aangelegd om eventuele aanvallen beter te kunnen opvangen. In deze loopgraaf vond men schieterkers van waaruit de soldaten konden schieten. Hierachter vond je verbindings- en ondersteunende loopgraven, de officiersonderkomens, de latrines, de granaatloopgraven, enz.
De manier waarop de loopgraven van de geallieerden werden aangelegd verschilde van de manier die de Duitsers gebruikten. De Duitsers legden erg ingewikkelde loopgraven aan omdat ze meenden dat deze loopgraven de nieuwe grens van het Duitse rijk zouden vormen. Daarom hadden hun loopgraven vaak ramen met luiken, en soms zelfs deurmatten.
Duitse loopgraven werden meestal heel diep gemaakt om de manschappen te beschermen tegen artilleriebeschietingen.
De loopgraven van de Fransen en de Britten daarentegen waren veel eenvoudiger omdat zij verwachtten het bezette gebied te heroveren. De twee frontlinies werden gescheiden door een stuk open land tussen de 70 en de 700 m breed. Dit stuk land werd "Niemandsland" genoemd . Hier sneuvelden honderdduizenden soldaten.
Het leven in de loopgraven
Het leven in de loopgraven verliep erg moeilijk en was erg vuil. Het bestond meestal uit lange perioden van verveling die slechts sporadisch werden afgewisseld door korte perioden van doodsangst. Het meeste werk werd 's nachts gedaan; dan stuurde men patrouilles op pad om de vijand te observeren en aan te vallen. Ook werd er tijd vrij gemaakt om de loopgraven te herstellen.
Tijdens de ochtend- en avondschemering waren alle manschappen paraat omdat de kans op een aanval dan het grootst was. Voordat een aanval begon vuurden artilleristen granaten in de vijandelijke loopgraven, wat voor afschuwelijke verwondingen en doden zorgde. Troepen die bij een aanval uit de loopgraven klommen kregen te maken met machinegeweervuur en nog meer granaten. Geleidelijk aan werd dit wapenarsenaal ook aangevuld met gas en tanks.
Overdag was het gewoonlijk rustig en hadden de manschappen tijd om slaap in te halen, te lezen, brieven te schrijven of op te ruimen. Ze bedachten allerhande strategieën om het hoofd te beiden aan hun grimmige leven. Ze sloten hechte vriendschappen, maakten grappen, zongen en werden soms erg bijgelovig of religieus. Veel gewone soldaten kregen ook een sterk gevoel van kameraadschap met hun vijanden, die ze zagen als medeslachtoffers in een oorlog die door officieren en politici was bedacht.
Sommige soldaten gebruikten hun vrije tijd om gedichten te schrijven of een dagboek bij te houden. Deze verslagen kunnen ons een beeld geven hoe het leven er in de loopgraven aan toe ging. Vanaf 1916 begon de Britse regering zelfs professionele oorlogskunstenaars naar het front te sturen (Bv. Paul Nash). Deze moesten oorlogstaferelen vastleggen op doek zodat de gruwel van de oorlog niet verloren ging.
Om de verveling te verlichten verbleven de soldaten meestal een week in de frontlinieloopgraven om daarna overgeplaatst te worden naar de reservelinies en naar een gebied in het achterland. Hier kregen ze een bad en schone kleren en hadden ze tijd om uit te rusten voor ze weer naar de loopgraven gingen.
Hier heb je de vervelende Platenruiter weer ... nu ook al in de week
.
Wat vreemd, dit melodieuze lied van Robert Stolz te horen zingen door een tenor : "Du sollst der Kaiser meiner Seele sein". Het is echter de onvergetelijke Joseph Schmidt, die mag dat.
Vlaanderen Vrij
De vermaledijde graaf onder vuur van Rus + Aanpassing 14.30 uur
De Russische miljardair Suleiman Kerimov, die 700 miljoen euro verloor bij de ondergang van Fortis, voelt zich belogen en bedrogen door Maurice Lippens. Volgens verschillende bronnen zou hij een strafklacht voorbereiden tegen de voormalige topman van Fortis, zo schrijft de krant Het Laatste Nieuws maandag.
Kerimov is niet alleen omwille van zijn vermogen een bekende in ons land. Toen hij in 2006 in het Zuid-Franse Nice met zijn Ferrari crashte, en daarbij zwaar verbrand raakte, werd hij met een regeringsvliegtuig overgevlogen naar Neder-over-Heembeek, waar hij maandenlang verzorgd werd. Teruggekeerd in Rusland vloog regelamtig een militair medisch team naar Moskou om de man nazorg te verstrekken. Gratis, werd toen gezegd. Op uitdrukkelijke vraag van Verhofstadt en Flahaut.
De 42-jarige Suleiman Kerimov, met een vermogen van 9 miljard euro nummer 37 op de lijst van rijkste mensen ter wereld, had eind juni een pakket Fortis-aandelen van iets meer dan 750 miljoen euro. Eendeel daarvan had hij bij de kapitaalsverhoging in juni speciaal op aanraden van Maurice Lippens, die hij persoonlijk ontmoette in Brussel, gekocht. Nu zijn deze Fortis-aandelen nauwelijks nog 60 miljoen euro waard.
En daar laat de miljardair en persoonlijke vriend van Ruslands sterke man Vladimir Poetin het niet bij. Hij bereidt een strafklacht voor. Op die manier kan hij het lopende strafonderzoek op de voet volgen en zelfs mee sturen. 'Met Lippens in het vizier', klinkt het resoluut.
@ de Standaard
***
Sulewieter is 8,5% van zijn vermogen kwijtgespeeld door de praatjes van Graaf Lipmans. In hoever ook Liegmans en fantast Verhofstadt hier tussen zit, weten we niet. En de kleine Poenpakker uit Berlare, expert in dubieuze beursverhandelingen ?
Hoe Sulewieter aan een bezit is gekomen van negenduizend miljoen euri, in het arme Rusland, zullen we maar niet vragen, maar met hard werken en zelfs uitzonderlijke talenten, lukt dat niet velen. Langs de andere kant : wie zich op de beurs waagt, weet welke risico's daar aan verbonden zijn en als de boel misloopt, is het niet de gemeenschap die moet opdraaien.
Positief aan de procedure van Poetins vriend, is dat Lipmans er een zware tegenstander bij krijgt. Eczeem aan de maagwand en veel jeuk met fluwelen handschoenen, dat wensen wij alleszins toe aan de vermaledijde graaf.
Savat
+ AANPASSING 14.30 uur door ARAMBURO
Suleyman Kerim (ov) is afkomstig uit Dagestan en ook moslim maar zijn geloof in geld zal wel sterker zijn. In ieder geval zijn de zeden in zijn geboorteland iets ruwer dan bij ons. Hij wil zijn geld terug ,zo simpel is dat. Praatjes als 'risico's inherent aan beleggen' zijn aan hem niet besteed. Hij is er in geluisd door Lipmans met mooie praatjes. Suleyman is door de begische haute finance in de watten gelegd als toekomstige partner.
Ik denk dat de geitenboer uit Ieper en bij uitbreiding het ganse kernkabinet en nog een aantal figuren op de achtergrond nu met ernstige darmklachten zitten en dat de geitenboer wenste dat hij nooit geboren was. Ik denk dat zijn recent bezoek aan Oekraine ( neutraal terrein) wel eens met deze affaire zou kunnen te maken hebben. Als hij zou kunnen zou hij de belastingsbetaler laten opdraaien maar dan komen de andere duistere geldschieters ook aankloppen en verder valt er niet veel meer uit te verkopen aan een spotprijs aan de Russen als compensatie. Waarom houdt men een onderzoekscommissie tegen ? Domme vraag natuurlijk.
Suleyman zit ook in Gazprom (....) en is de sterkste steunpilaar van Poetin en waar Poetin school heeft gelopen weten wij allemaal.
Lipmans mag in de jungle van Borneo onder een steen kruipen. Zij zullen hem vinden. De onbesuisde De Crem heeft , allicht uit revanche op Flahaut, de medische voorkeursbehandeling ,opgestart met expliciete goedkeuring van Verafstoot , laten stopzetten.
langs het bruggetje hierboven komt u bij de video van Syp Wynia
ACOD : Staken is altijd fijn, na een verlengd weekeinde
ANTWERPEN - De socialistische vakbond ACOD staakt woensdag 12 november voor 24 uur. De huisvuilophaling zal woensdag grondig verstoord zijn, heel wat kinderdagverblijven blijven dicht en het is onduidelijk welke sportinstellingen open zullen zijn.
De ACOD wil woensdag haar leden informeren over de onderhandelingen met stad en Vlaamse overheid over een nieuw sectoraal akkoord. Want binnen dat akkoord kan ook gepraat worden over compensaties voor bijvoorbeeld het afschaffen van de betaalde schafttijd, zegt ACOD-secretaris Gerard Van der Elst.
En omdat de vakbond zegt te weten dat zo'n infovergaderingen wel eens durven uitlopen, plakt men er ineens een staking voor 24 uur aan vast. Dat is voor iedereen duidelijker, zegt Van der Elst. Als de vakbond alleen een infovergadering zou houden voor de leden, zou niemand echt goed weten of en wanneer die leden weer aan de slag gaan.
Vandaag, 4 november, kiest Amerika een president. Barack Obama en John McCain zijn het roerend eens over de steenkool. Die moet in ere hersteld worden klaroent het Republikeinse én het Democratische verkiezingsprogramma. In Limburg heeft Vlaanderen de kans om de eigen energie en chemie te voeden met steenkolen. Dat is geen folklore of nostalgie.
Bernard van Dyck uit Landen is een Vlaming en een intellectueel zoals wij er honderden te weinig hebben. De 84-jarige onderwijskundige en oud-schooldirecteur van het Atheneum van Landen is haast een halve eeuw een expert van de steenkolen van Vlaanderen. De VVB’er, activist van het Europees Studiecomité voor de Herwaardering en Chemische Valorisering van Steenkool en polemist, heeft een sterk verhaal over onze enige nationale energiebron: de steenkool. Hoe hoger de prijs van de olie, hoe schaarser deze brandstof wordt, hoe dreigender de Arabieren en de Russen, hoe belangrijker het wordt om te luisteren naar zijn mening.
Bernard van Dyck
: "Door 85 boringen die Willy Claes liet uitvoeren, en die nadien verdwenen achter de coulissen, weten wij dat er in Noord-Limburg direct uitbaatbaar vier miljard ton steenkool is, plus een reserve van vier miljard ton. Dus acht miljard ton van de beste steenkool ter wereld, klaar voor de chemische valorisering. Wij hebben Limburg 75 jaar uitgebaat, van 1917 tot 1992, en in al die jaren zijn 500 miljoen ton opgehaald. In de Vlaamse bodem rust hoogwaardige grondstof voor vier eeuwen. Wij zijn rijk. Uit honderd kilo Vlaamse steenkool komt veertig liter zuivere benzine plus basisstof voor de chemie, de farmacie en de cosmetica. Die rijkdom zal echter uit onze handen glippen omdat wij knullige politici hebben. Wij hebben het archief gered van de mijnen, een berg van 15 meter hoog die lag in Heusden-Zolder. Alle belangrijke stukken, alle kennis is verhuisd naar het technologie-instituut VITO in Mol. Na een jaar stond alles op microfiches en wie het wil weten, moet naar daar en vindt alles over elke laag en elke mogelijkheid."
‘t. P.: Blijft steenkool een alternatief voor olie en aardgas?
BvD: "Inderdaad. De nieuwste technieken leveren schone energie uit steenkool. We hebben flinke voorraden die ons eeuwen kunnen verder helpen en ons vrijer maken van de Arabische olie en het Russische aardgas. Na de sluiting van de mijn van Beringen schreven de comitéleden en ik aan alle parlementairen en ministers - we zijn in ‘91-’92: Dames en heren, de olie raakt op, als de Chinezen in hun kamer allemaal een lampje laten branden van 40 watt en zij hebben een tiende van onze auto’s is er een wereldwijde energiecrisis. Dan moet India nog wakker worden. Die situatie zou er zijn, vermoedde ik, op de middellange termijn. Zij is er dus sneller. Voor de oorlog ’40-’45 had ik het boek gelezen van Anton Ziska, "Het Oosten ontwaakt", met de stelling: als de Chinese draak ontwaakt, dan zal de wereld beven. Wij sloten onze mijnen, de Chinezen openden de ene na de andere put."
’t P.: Weet het buitenland wat er bij ons ligt?
BvD: "Ja, de Vlaamse steenkolen mogen niet uit Vlaamse handen gaan. Concessies voor buitenlanders à la EDF en GDF zijn uitgesloten. Shell bezit veel kolenmijnen. De Chinezen hebben reeds voorgesteld om te komen kijken. Jongelui als Stijn Bijnens van de Limburgse Reconversiemaatschappij weten van niks en babbelen de modes na, zag ik in Knack in een zomerinterview: steenkool is vuil werk en vandaag zijn diensten en hightech het enige heil, aldus die broekies die op de schoolbanken zaten toen het Europese Valorisatiecomité nationaal en internationaal actief was. Als ik directeur zou zijn van de LIM, zou ik kijken naar de Limburgse bodemrijkdom: steenkool, wit zand en grind."
De beste
’t P.: Steenkool is een passie die u al tientallen jaren bezig houdt.
BvD: Ja, die dateert uit de tijd toen ik in de jaren zestig ondervoorzitter was van de Vlaamse Volksbeweging en in de Limburgse afdeling pleitte voor de blijvende valorisatie van de Vlaamse steenkolen in Limburg. Dat kon door een sprong voorwaarts in de steenkolenchemie en die kans hebben wij ook vandaag nog. Er zijn stommiteiten gebeurd, schandalige beslissingen zijn genomen. Echter met het oog op de toekomst sluimert in Noord-Limburg acht miljard ton grondstof die onze economie en onze energievoorziening kan ondersteunen. Steenkolen zijn en blijven onze enige nationale energiebron. Wij hebben met Antwerpen-Beringen de grootste scheikundeconcentratie ter wereld. Uit carbochemie haal je producten die niet kunnen met petrochemie. Wij liggen strategisch beter dan Houston, Texas, waar de chemie in Vlaanderen mee vergeleken wordt.
Met de VVB’ers Paul Daels, Staf Verrept, Maurits Coppieters, Ferdinand de Bondt en de Luikse professor en expert Pierre Stassen, een wereldautoriteit van de steenkool, belegden wij een grote vergadering in De Uilenspiegel in Zwartberg. Een VVB-manifestatie om Zwartberg - de modernste mijn van het land - open te houden volgde met 4.000 deelnemers. De vakbonden stuurden hun kat, want Zwartberg kon hen gestolen worden, dat was toch maar in Vlaanderen. De mijnwerkers waren in kleine groepjes aanwezig. Het protest is mislukt, de regering sloot Zwartberg.
Nadat de rijkswacht twee mensen neerkogelde in Zwartberg, haakte het VVB-hoofdbestuur af. Geen bloedvergieten, klonk het daar. Ik zei, je moet doorgaan en meedoen, we zijn een volksbeweging. Zwartberg was de mooiste mijn van België, er werd winst geboekt, maar omdat de Luikenaars en de Borains compensaties eisten, moest Limburg geofferd worden. Houthalen was reeds dicht, maar niet vernietigd en die mijn was ondergronds verbonden met alle andere steenkoolexploitaties. Je kon vijf mijnen sluiten in Limburg en ze langs de ondergrond en op afstand verder ontginnen."
’t P.: De sluitingen volgden een onverbiddelijke logica. U haakte niet af?
BvD: "We zagen de bui hangen, acteerden de pietluttigheid van de politici en de vakbondslui en gooiden het over een andere boeg. Na de actie voor Zwartberg is de Vriendenkring Zwartberg-Limburg uitgebreid met wetenschapsmensen tot een Europees Studiecomité voor de Herwaardering en de Chemische Valorisatie van de Steenkool. Pierre Stassen en Jean Stassen, de broer van Pierre en de directeur van het kenniscentrum voor steenkool Iniex, in Luik, Jos Beckers, ir. Verbruggen, veiligheidstoezichter in Limburg, traden toe. De drijvende kracht achter het Europees Studiecomité was Désiré Dylst, die had geen diploma’s maar heeft zijn ganse leven ingezet voor de economie van Vlaanderen. Wij zochten contact met het buitenland, men is nooit sant in eigen land. De Nederlander Schopping met zijn eigen laboratorium in Nederlands-Limburg stelde vast dat Vlaams-Limburg de beste kolen ter wereld heeft: arm aan assen, zuurvrij en met een vluchtigheid tot 40% of meer. Limburg heeft de beste kolen ter wereld voor de carbochemie, dus om hen scheikundig te verwerken. Wij zonden de kolen naar Zuid-Afrika, naar Rusland en Oost-Duitsland, en telkens was in die kolenlanden het besluit: dit zijn de beste kolen ter wereld voor chemische valorisatie."
’t P;: Bleef het bij studies?
BvD: "De Zuid-Afrikanen zijn hier komen praten op het ogenblik dat de ruwe olie 40 dollar per vat kostte. Zij vertelden, wij hebben kolen tot 27% vluchtigheid, die van jullie zijn beter en wij willen investeren in Limburg. De Arabieren lieten het ruw nadien zakken van 40 tot 10 dollar. De kolen als grondstof waren voordelig als de ruwe olie tegen 25 dollar per vat stond. In Zuid-Afrika ontving Sasol I, de eerste kleinschalige fabriek aldaar voor kolenchemie, overheidstoelagen bij ruwe olie onder 25 dollar, geen dollars voor een prijs tussen 25 en 28 dollar. Sasol I moest toelagen terugbetalen uit zijn winst bij een olienotering van meer dan 28 dollar. Na de daling van de olieprijs hebben de Zuid-Afrikanen bedankt voor een inspanning in Limburg."
’t P.: De omschakeling naar andere activiteiten dan steenkool heeft Limburg gered?
BvD: "Het ene zowel als het andere had gekund. De steenkolen hadden en hebben een toekomst in Limburg. Een voorbeeld, in het verlieslatende mijncentrum Eisden werkten 6.000 mensen en Willy Claes heeft die mijnwerkers op straat gezet zonder te denken aan alternatieven als carbochemie. Siemens en Bekaert zouden de oplossing brengen en bouwden in Lanklaar. Opdat er geen verzakking zou zijn onder die twee fabrieken, wat onvermijdelijk is in een kolengebied, mocht er geen kolenwinning zijn onder het industrieterrein Lanklaar, waar het kolen regende. Heel de Maaskant hebben wij gemobiliseerd om Eisden te redden. Tot in het Volkshuis hingen affiches met de slogan "Claes handen af van onze mijnen". In Maasmechelen arriveerde Claes voor een meeting in het Volkshuis en zei boos: "Die affiche moet weg". Hij werd toegebeten door de baas van het dranklokaal: "Willy dat hangt er en blijft er hangen, ge kunt mijn kloten kussen". De minister bond in. De week nadien hebben wij bij hem thuis vergadert met het Europees Studiecomité. Zonder resultaat. Willy Claes staarde zich blind op de beloften van Siemens en Bekaert, daar zouden in totaal 3.200 arbeidsplaatsen geschapen worden, het bleef bij 450 en zelfs die vielen grotendeels weg."
Crapuleus
’t P.: Willy Claes heeft jullie en de Vlaamse mijnwerkers in de steek gelaten?
BvD: "Ja, wel deed hij een geste die vandaag nog belangwekkend is. Willy Claes maakte geld vrij voor 85 boringen ten noorden van Lanklaar. Iedereen dacht dat de kolen daar zeer diep zaten. De Vlaamse lagen hellen van het Limburgse zuidenoosten naar het noordwesten en gedacht werd, zeker in de vooroorlogse jaren dat men dus op diepten zou moeten kolen hakken waar het te warm was. Wat bleek echter met de boringen van Claes? Dat ze in het noorden van Limburg kolen hebben die niet op 1.500 meter diepte liggen, wel tussen 1.000 en 480 meter. Er is een breuk in het kolenvlak die in het voordeel speelt van een rendabele exploitatie. De boringen bewezen dat je tot 1.000 meter dertien kolenlagen hebt waarin je rechtstaand kan werken. Willy Claes was razend omdat we dat in de pers lieten lekken. De rijkswacht werd ingezet bij de boorputten om te beletten dat er informatie zou uitlekken en het Europees Comité ook maar een millimetertje zou oppikken uit de boorkernen voor onderzoek in het labo van professor Schopping. De gendarmes knepen echter een oogje dicht en de mensen van het mijnwezen in Limburg speelden mee. CVP-politicus Johan Weyts bond de kat de bel aan in De Standaard. Zijn stelling was duidelijk: dit is een schat, bewaar die, draag er zorg voor, belet dat de mijnen onder water lopen. Zijn kinderen werden bedreigd met broodroof en hij werd van de eerste plaats op de kieslijst verdreven ten voordele van Daniël Coens. Dat werd op het laatste nippertje omgedraaid, maar Weyts kon na de verkiezingen opstappen."
’t P.: Was er Europese belangstelling voor jullie kolenscheikunde?
Bvd: "En of. Wij ijverden voor een pilootfabriek voor de chemische valorisatie en vonden gehoor bij mevrouw Garcia, de voorzitster van de energiecommissie van EU. Zij was van Asturias, de Spaanse mijnbouwregio. In Heusden-Zolder verklaarde zij tijdens een meeting dat er miljarden frank aan Europees geld klaar lag voor een pilootfabriek. Dan moest er wel één mijn open gehouden worden. Beringen had gekund, dat leverde 250.000 ton aan Scandinavië. Onze studies bewezen dat je met 200 miljoen frank subsidie per jaar Beringen niet hoefde te sluiten. Met een open mijn in Beringen kon je de hele Limburgse ondergrond bereiken, daar bleef boven- en ondergronds werk voor duizenden mensen en dat betekende minder dopgeld. De Commissie Economie van het Vlaams Parlement kwam op
werkbezoek. De dag voor zij kwamen, is men begonnen met beton te storten in Beringen en niemand weet, of wil weten, wie dat bevel gaf. Die crapuleuze smeerlappen hebben de Europese belangstelling gefnuikt, tot groot verdriet van mevrouw Garcia. Pogingen om het debat aan te gaan in het Vlaams parlement leverden evenmin veel op. Die parlementairen kenden niks van het mijnwezen en lieten zich ringeloren door hun medewerkers. Een agent van de Staatsveiligheid zei me letterlijk in de parlementaire wandelgangen: "Jullie hebben gelijk, ik zie dat ze daar binnen niet weten wat ze zeggen."
Jan Rabijn
De coalitiegenoten sissen ...
.
.
De coalitiegenoten sissen tegen mekaar : "Ik ben u beu, gij kunt mijn klokken kussen". De uitgenodigde om de klokken te kussen, repliceert : "En gij de mijne".
Een overzicht :
SCHOUPPE (CDV) : "Een tekort op de begroting is onvermijdelijk" VAN BIESEN (VLD) : "Onaanvaardbaar, géén tekort"
***
ARENA (PS) : "Leterme moet leiderschap opnemen in asieldossier" LETERME (CDV) : "Tuut - Tuut - Tuut"
***
CHARLES MICHEL (MR - tot Kabila in Goma) : "Je viens te dire que je remplace De Gucht".KABILA : "Je m'enfous, où est le pognon ?"
***
PEETERS (CDV) : "We praten te veel over Slangen, niet over zijn werk" SLANGEN : "Ik ben al weg, smerige tjeef".
***
KEULEN (VLD) : "De niet-benoeming van de 3 Koekoekburgemeesters moet door de hele Vlaamse regering gesteund worden". "PEETERS : "Keulen, gij zijt een lafaard."
De affaire De Gucht
Reynders van Financiën verklaart, dat de zaak van zijn collega De Gucht over aandelenverkoop met voorkennis vlug van de baan moet. Premier Nonkel Kruk, duidelijk in een overmoedige bui na de zondagmis, zegt dat "iedereen die met voorkennis handelde, zal gestraft worden". Bruno Valkeniers heeft de zaak nog centraler in de schijnwerpers gebracht door het neerleggen van een klacht bij het gerecht en heel vlug, ongebruikelijk vlug, verdacht vlug, is een onderzoeksrechter aangeduid die ... holala ... een dossier start. En dan is er nog de onvolprezen CFBA,(de commissie voor Financiën, Banken en Assurantiën) in handen van een Franstalige liberaal, die ook nog eens de affaire van de snel-snel door Mireille Hotlips verkochte Fortisaandelen zal uitspitten.
Willen wij even vertellen, wat miljoenen mensen in dit land over De Gucht en zijn politierechter denken ? Hij heeft haar verwittigd wat er aan de gang was met Fortis en zij is onmiddellijk naar de bank gelopen om te verkopen. Intussen heeft ze nog enkele kennissen verwittigd, wellicht met de boodschap "Ge weet het niet van mij" en die lieden hebben direct eieren voor hun geld gekozen. Napoleon ontkent nu in alle toonaarden en daar kijkt niemand van op. Kereltjes op zijn niveau en met zijn macht en arrogant karakter geven NOOIT toe. Zet die vent op het schavot en hij ontkent nog. Als u mij niet gelooft, vraag het aan onze reageerder Jade, die heeft er een parel van een tussenkomst aan gewijd.
En weet u hoe deze frauduleuze affaire zal eindigen : niemand zal kunnen aantonen dat de minister en zijn politierechter inderdaad met voorkennis hebben gehandeld. Aangezien er geen schriftelijke bewijzen zullen gevonden worden, is de enige mogelijkheid , een bekentenis van een van beiden. En daar kunnen we lang op wachten. Als er getuigen mochten opduiken, zullen die wel twee keer nadenken vooraleer verklaringen af te leggen tegen dat crapuleuze profiteurtje.
Ik zie hem zelfs in staat om excuses te eisen en wraak te nemen door om het even wat aan te grijpen, om zich te revancheren. Die man heeft een bijzonder slecht karakter. Dat is geen nobel mensje.
Maar ook als het op een sisser uitloopt, dan is alleszins het imago van de arrogante kwast geschaad en er zullen er weinigen zijn die geloven in de onschuld van dat fraaie koppel. En dat is ook best leuk, zeker voor de ettelijke honderdduizenden landgenoten die door de minister in functie uitgescholden werden voor "mestkevers".
Savat
Mario de Koninck is gul voor een eenzame : AAaRGH
Karel de Gucht is een klein kind - Johan Slembrouck
Dankzij een reactie van Jeanine ontdekten wij dit artikel van januari 2008 bij Johan Slembrouck. Hte heeft niets aan actualiteit ingeboet en het bevat enkele leuke details. Dank, Johan.
Kijk mama ik sta vandaag weer in de kranten! Keizer Karel uit Berlare heeft in de weekendeditie van De Morgen nog maar eens laten blijken wat voor een chagrijnig manneke hij wel is.
In het bewuste artikel noemt Karel uit Berlare de interim-regering "geen thing of beauty". Waarom is hij dan minister geworden in een regering die hij na een week al helemaal afbrandt? Een regering waarvoor hij als minister de eed aflegde! Een consequent iemand, maar dat is Karel niet, zou natuurlijk niet in een regering stappen waarvan men zelf een zo vernietigend beeld schetst. Waarschijnlijk is het bij hem alleen maar om de lieve centjes te doen, een wedde van iets meer dan 14.000 € bruto per maand, de helft niet belastbaar!
Zelf vind Karel uit Berlare dat hij in België niet veel meer kan doen, hij voelt zich geroepen om internationaal te gaan. Daarom zal hij de volgende drie maanden in het buitenland vertoeven. Zou hij dan toch zijn Jet gekregen hebben van Flahaut? Wie herinnerd nog volgende uitspraak van Flahaut: "Combien de fois M. De Gucht n’est pas venu implorer: ’André, achète-moi un Jet’... Oui, vous avez bien entendu. Un Jet Legacy, il voulait, plein confort, pour ses déplacements, au lieu du Falcon de notre flotte et de nos avions".
Natuurlijk moet hij ook nog eens de regeringspartner CD&V en zijn kopman Yves Leterme aanpakken: "De grootste prestatie is dat ze er na zes maanden in geslaagd zijn het land te blokkeren. (...) Een formateur die zijn eigen formatie niet kan engageren is een keizer zonder kleren." Je kan je natuurlijk afvragen wat Karel uit Berlare zelf gepresteerd heeft tijdens de zes maanden onderhandelingen. Hij was toch toponderhandelaar voor de open-VLD?
Karel uit Berlare, de grote diplomaat die de wereld ons benijd, vond het ook nodig om de vice-premier van de regering van antipolitiek en populisme te beschuldigen. De N-VA collega’s Frieda Brepoels en Geert Bourgeois worden dan gebrandmerkt als mensen die congenitaal onbekwaam zijn om akkoorden te sluiten. Hallo CGKR zijn dit geen racistische uitspraken? Het moet natuurlijk frusterend zijn om te zien dat er nog mensen zijn die zich consequent opstellen en niet zoals open-VLD, die onder paars voortdurend naar de pijpen van de PS moest dansen. Mensen die trouw zijn aan het partijstandpunt en niet zoals Karel uit Berlare die in het debat over het migrantenstemrecht zijn partij de VLD in de complete vernieling reed waardoor opperhoofd Verhofstadt hem het VLD voorzitterschap moest afnemen om erger te voorkomen.
Over de staatshervorming heeft Karel uit Berlare het volgende te zeggen: "Maar heeft België een grote staatshervorming nodig? Zou men dan al eens willen beginnen met mij uit te leggen hoe er die juist moet uitzien? Wel Karel uit Berlare je gaat hiervoor best te rade bij partijvoorzitter Bart Somers die op 1 december 2007 verklaarde : "De enige zekerheid is volgens Open-VLD de vaststelling dat er een grote staatshervorming moet komen. Een staatshervorming is niet enkel onafwendbaar, maar ook noodzakelijk". Of zijn dit populistische uitspraken van de open-VLD voorzitter?
In hetzelfde artikel toont Karel uit Berlare aan dat het hem niet te doen is om goed bestuur of om de burger... Voor hem telt alleen het eigen partijbelang: "In een politiek klimaat, met een rechtse afsplitsing (LDD) van je eigen partij kan je geen coalitie aangaan met de sp.a. Dit is je eigen doodvonnis ondertekenen en je mag ons veel vragen, maar dat niet". Geen sp.a uit vrees voor lijst Dedecker’ de politiek van Open-VLD.
Tenslotte heeft Karel uit Berlare geen opmerkingen over de Vlaminghaters van het FDF, de kartelpartner van zijn politieke familie MR. Eigenaardig, héél eigenaardig.
Carl Devos, politoloog aan de universiteit van Gent noemt Karel de Gucht voor zijn uitspraken een verstandig mens, een man die loepzuivere analyses maakt. Ik ben geen politoloog en noem Karel uit Berlare een arrogante, gefrustreerde, bekrompen ijdeltuit die vergeten is dat zijn partij werd afgestraft bij de vorige verkiezingen.
Godverdomse dagen op een godverdomse bol
De Aalstenaar Dimitri Verhulst schreef een persoonlijk pamflet over het ontstaan van de menselijke soort op deze aarde. Van bij het prille begin af. Een wereldopgave op 186 pagina's van 12,5 x 20 cm dun goedkoop gelig papier en met op het groene omslag een urinoir vol water, op de achterflap de foto van de naargeestig kijkende auteur.
Het pamflet werd gratis meegegeven bij het extreem-linksche, soms geestige, meestal platvloerse televisieblad Humo.
Verhulst wordt door links graag voorgesteld als een kruising tussen Louis-Paul Boon en Hugo Claus. Ieder zijn gedacht en wij het onze. Ook al kadert Boon absoluut niet in ons maatschappelijke ideeëngoed, wij hebben voor sommige van zijn literaire werken waardering kunnen opbrengen. Veel meer dan Claus zou o.i. Boon in aanmerking gekomen zijn voor die fameuze Nobelprijs waar elk jaar vruchteloos naar uitgekeken wordt. Zij het alleen maar voor Boons magistrale werk "Pieter Daens of hoe in de negentiende eeuw de arbeiders van Aalst vochten tegen armoede en onrecht"
Bij de zelfgekozen dood van Claus hebben wij pakken kritiek over ons gehad, omdat we ons niet hielden aan de stille overeenkomst, dat over Claus geen goed woord mag gezegd worden, omdat hij ons, Vlaams-nationalisten niet kon uitstaan en ons beschimpte en befluimde. Kijk, dàt was dan het probleem van Claus, die tot in zijn gedrongen figuur toe, een uit Vlaamse klei opgetrokken pedante, geestige en lastige vent was. In zijn romans en toneelstukken kon hij niet zwijgen over Vlaanderen en zijn inwoners. Hoe meer hij in interviews zijn gal spuwde over het katholieke, rechtse, nationalistische en bittere Vlaanderen, hoe meer hij bewees een zoon te zijn van dit land. Vlaanderen heeft vaak zonen en dochters die Weireldburgers pretenderen te zijn door zich schamper uit te laten over hun geboortegrond. Terwijl zij de onvervalste taal spreken van dit land en de mentaliteit bezitten die een kruising is tussen die van de ijdele dorpsnotaris en de beleefde vrouw van de kruidenier.
Dimitri Verhulst is ook uit die klei opgetrokken, maar helaas was er niet voldoende materie om hem volledig te boetseren. Er zal best wat opzoekwerk gebeurd zijn om de mensheid te schetsen door de eeuwen heen. Tegenwoordig hebben we dankzij internet onmiddellijke toegang tot de meest ongekende en onverwachte schatten aan kennis. Voor iemand met enige algemene vorming, moet er niet gedurende jaren nagepluisd worden hoe in grote lijnen de geschiedenis van de mensheid in mekaar zit.
Blijft de structuur van het werk die logisch is opgebouwd en de taal van de schrijver, die gewild ruw en boertig klinkt, zoals de situaties die hij schetst. Dat is de keuze van Verhulst, die zijn imago moet handhaven : de simpele jongen die in een rauwe omgeving opgroeide en die zichzelf verheven heeft tot een aanvaardbare woordkunstenaar.
Op de handen gedragen door al wat linksch en progressief is, laat hij zich die aandacht graag aanleunen en precies zoals Boon altijd dialect praatte op televisie doet Verhulst dit dunnetjes over : verkavelingsvlaams met een platte Oostvlaamse tongval. In het eerste boekenprogramma van Canvas en de VPRO "Iets met boeken" was Verhulst de praatgast, samen met een Marokkaanse vrouw die Westerse sprookjes had herschreven voor moslims.
"De godverdomse dagen op een godverdomse bol" is een tamelijk overbodig schrijfsel, waarvan vooral te onthouden valt, dat de mens door de auteur 't genoemd wordt. Dit is geen vertelling met het mes geschreven, zoals het boekje zichzelf aanprijst, het is een morsig met vetklodden, liefdeloos neergekwakte brij waar juichende domoren die de wereld enkel kennen door de bril van de Morgen en Humo, zullen om grinniken.
Dat vinden wij ervan en iedereen mag het hier gloeiend mee oneens zijn. Ik heb gelukkig een compagnon de route met stijl, zij het met een andere benadering over dit pamflet, Johan Sanctorum, dat bij hem tegenstrijdigere gevoelens oproept dan de mijne. Het besluit van zijn recensie wil ik u niet onthouden en de volledige tekst vindt u via het onderstaande bruggetje :
Opmerkelijk is ook, dat Verhulst dat allemaal weggaf voor de prijs van één Humo, en zo meteen ook het Vlaamse underdogcomplex perfect illustreerde. Een toonbeeld van bescheidenheid, een excuusgebaar voor een vies boek, smerige handen, een platte tongval, een zuur verhaal, een bevlekte ziel. Ik zie een gelijkenis met super-underdog Bart De Wever, die eerst de knieval van Patrick Janssens voor de Joodse gemeenschap contesteerde, maar vervolgens aan die gemeenschap zelf zijn verontschuldigingen aanbood.
