![](http://users.pandora.be/gerda.de.ryck/gerda_deryck---leeuw.jpg)
Negen maanden na de verkiezingen hebben we een regering. Een rariteitenkabinet van partijen die ermee akkoord gaan dat er op essentiële punten geen akkoord is; van een regeerprogramma zonder becijfering; onder leiding van een partij die naar de verkiezingen trok in een kartel, waarvan de voorzitter van de andere vleugel zich onthoudt bij de vertrouwensstemming; met socialisten in en socialisten buiten de regering.
Volgens de grondwet moet er gelijkheid zijn bij de ministers in de regering, de premier niet meegerekend. Dus is gekozen voor zeven Vlaamse ministers en zeven Franstaligen, plus Leterme. Maar de Franstaligen zijn wel in de meerderheid in deze surrealistische regering. De Vlamingen hebben slechts twee staatssecretarissen, de Franstaligen niet minder dan vijf.
Leterme liet zich in een formatie wringen eindelijk premier !!! waarin amper 50% van de Vlaamse kiezers vertegenwoordigd zijn (als je de N-VA stemmen meetelt), tegenover een overkant met 81% van de Franstaligen.
Smakeloze postjesjagerij. Met een merkwaardig gedrocht als resultaat en dit in een land waar toch een ruime meerderheid Nederlandstalig is.
Het Franstalige overwicht ergert ook Bart De Wever die nog zo naïef was te denken dat dit niet meer mogelijk was in de 21se eeuw. En of dit nog niet genoeg is zegt Leterme zijn kartelpartner N-VA de wacht aan : we laten ons niet gijzelen. Als de N-VA in juli om de verkeerde redenen vindt dat de staatshervorming niet genoeg is, dan nemen wij onze verantwoordelijkheid op aldus Leterme. Quid N-VA ?
Ook de CD&V-parlementsleden verliezen de hoop voor de regering Leterme. Ze zijn teleurgesteld en uiten weliswaar binnenskamers hun ongenoegen en wanhoop over het hele regeerakkoord en weten dat dit minieme regeerakkoord het verst is wat je in dit land nog kan bereiken. Niet veel dus.
Zij geven toe dat dit land is uiteengegroeid, dat er geen overeenstemming meer is, dit in tegenstelling met Leterme die vooral eerstE minister wil zijn van alle Belgen en België niet op de helling wil zetten en heel hard roept dat zijn partij België niet zal opblazen.
Het is duidelijk dat dit een regering is die door de Franstaligen gedomineerd wordt en dat Leterme de Vlamingen in het algemeen en zijn eigen kiezers in het bijzonder op een grandioze manier aan het oplichten is.
Meer dan de helft van de Belgen, 61,7 % gelooft nu al niet meer dat Leterme tegen 15 juli een akkoord over de staatshervorming voor mekaar krijgt en de scepsis onder de gewone burgers over de regering van Leterme is door de vaagheid van het regeerakkoord bijzonder groot. Amper 4,5 % gelooft in de vette vis.
Er heerst verontwaardiging in Vlaamse politieke kringen over deze regering maar los van enig verbaal spierwerk, krijgt deze regering wel groen licht ! En ook al beweert N-VA op de tribune : er is geen groen, er is geen rood licht, voor ons is het oranje, toch stappen 5 kamerleden door dat oranje licht en keuren ze de regeringverklaring goed, wat inhoudt dat ze met ALLES akkoord gaan.
Maar :
Wat met de 5 resoluties gestemd in het Vlaams Parlement op 3 maart 1999 ?
Wat met de beloofde grote staatshervorming met staalharde garanties ?
Wat met de splitsing B-H-V ?
Wat met de jaarlijkse transfers van meer dan 12 miljard euro van Vlaanderen naar Wallonïe en Brussel ?
Een concreet en recent voorbeeld toont aan dat deze transfers elk jaar nog toenemen . Uit het op 21/03/2008 gepubliceerde RVA-jaarverslag blijkt dat de transfer in de werkloosheiduitgaven tussen het noorden en het zuiden in 2007 nog is toegenomen en bijna 950 miljoen euro bedraagt, dit is een verdubbeling sedert 2000.
De verkiezingen van 10 juni 2007 gaven een duidelijke hint aan de politici wat van hen verwacht werd, een duidelijke communautaire agenda en meer Vlaamse autonomie. Na 9 maanden blijkt dat met de wil van het Vlaamse volk nog steeds de vloer wordt aangeveegd en deze door Franstaligen gedomineerde regering er alles aan zal doen om het federale koninkrijk niet verder af te slanken, integendeel.
Laten we niet rond de pot draaien , met deze regering Leterme zal de staat België NOOIT verdampen : niet uit zichzelf of onder druk van de Europese Unie, zoals sommigen dit in de pers laten uitschijnen
Leterme is gewonnen voor een supergroot stadsgewest Bruxelles. Le très grand Bruxelles wordt dus het politieke moordwapen waarmee Vlaanderen in het hart zal worden getroffen. Het probleem BHV is daarmee weggewerkt. Maar dat is voor Leterme niet voldoende om zich tegenover de Franstalige en Waalse politieke goegemeente te kunnen handhaven. Om alle Franstalig wantrouwen weg te werken en ook aan de perverse strategie van de MR=FDF en de Open VLD tegemoet te komen zal Leterme de paritaire senaat invoeren, de unitaire kieskring installeren (voorbereiding Verhofstadt IV), de herfederalisering van bevoegdheden doorvoeren, de taalwetten in Brussel afbouwen, een inschrijvingsrecht voor de Franstaligen uit de ruime Vlaams Rand toekennen en extra veel geld voor le très grand Bruxelles uittrekken zodat onder meer de Brusselse tram nieuwe verfransende lijnen in Vlaanderen kan aanleggen.
In Vlaanderen is er gelukkig nog één partij die het hoofd koel houdt en die duidelijk voor, tijdens en na de verkiezingen van 10 juni hetzelfde zegt : geen compromissen, palaveren en toegeven haalt niets uit. Laten we scheiden,VLAANDEREN ONAFHANKELIJK.
En het is wellicht makkelijk deze houding vol te houden, omdat men uit de besluitvorming geweerd wordt. Dat is juist maar het is even juist, dat de angst voor de overtuiging en moed van het Vlaams Belang de anderen opjaagt en het failliet van de Belgische staat naderbij brengt.
Daar moet niemand bevreesd voor zijn : het economische knooppunt dat wij zijn dankzij onze unieke ligging in Europa zal van de Republiek Vlaanderen heel vlug een van de meest welvarende regios van de EU en de wereld maken.
Hoe men het Vlaams Belang ook probeert uit te schakelen, monddood maakt in de media en doodzwijgt om dan doodleuk te verkondigen dat het Vlaams Belang passief aan de zijlijn staat, de ideeën leven onder de bevolking en het is goed te zien dat er tenminste nog één groep is die onvervaard zichzelf blijft, hetzelfde zegt en niet zwicht, noch zwijgt.
Hoe dan ook wens ik U allen een vrolijk Pasen.
Gerda De Ryck.
|