Op 29 november 1924 overlijdt Giacomo Puccini te Elsene  op 66 jarige leeftijd.  Hij was opgenomen in de kliniek van de befaamde Brusselse kankerspecialist, dokter Leblanc en geopereerd wegens keelkanker.  Helaas, de ingreep was geen succes en Puccini overleed enkele dagen later.

 Hij kreeg een massaal bijgewoonde staatsbegrafenis in Brussel maar werd enige tijd later overgebracht naar Milaan en na de dood van zijn vrouw Elvira in 1936 werd het stoffelijk overschot definitief ondergebracht in een kapel in zijn villa te Torre del Lago nabij Viareggio.

Het Preludio Sinfonico is het examenwerk uit 1881 van de jonge student voor de compositieklas van het Conservatorium te Milaan.  Hij laat zich hier reeds manifest horen als de gevoelvolle en lyrische toondichter van opera's die de hele wereld zullen veroveren. Mooi, mooi, mooi en uitzonderlijk deze opname.  De begeleidende foto is op een latere leeftijd genomen in het huis waar de componist nu nog rust en dat bezocht kan worden.

In november 2004 begon de Turk Osman Calli aan een bloedige strafexpeditie om zijn “eer” te redden. Hij dacht dat zijn vrouw Teslime hem bedroog, omdat ze tijdens zijn afwezigheid een andere Turkse man had binnengelaten. Hij bond zijn vrouw vast aan een stoel in de kelder en folterde haar door haar gezicht open te kerven met een stanleymes. De ongelukkige vrouw bleef volhouden dat zij alleen maar met die andere man had gepraat, en dat er geen sprake was van overspel, maar Osman Calli vond dat slechts een detail: “Dat doet er niet toe, voor mij is dat hetzelfde.” Omdat hij vermoedde dat zijn zus Hacer van die – echte of vermeende – relatie op de hoogte was geweest, besloot hij haar ook te doden. Hij liet haar naar zijn huis komen, en bond haar eveneens vast in de kelder. Dan volgt de meest bizarre episode in dat gruwelijke verhaal: Osman Calli belde de Gentse imam Mushin Paksoy op met de laconieke mededeling dat hij zijn vrouw wilde vermoorden omdat ze hem had bedrogen. De imam gaf hem de raad haar te “vervloeken” en van haar te scheiden. Vreemd genoeg kreeg die imam ook Teslime aan de telefoon. Zij vertelde in paniek dat zij en haar schoonzus werden gevangen gehouden en gefolterd en dat Osman Calli hen wilde vermoorden. Waarschijnlijk sympathiseerde die imam meer met die moordzuchtige echtgenoot dan met die gefolterde vrouw, want hij weigerde de politie te verwittigen. Osman Calli vermoordde zijn vrouw en zijn zuster met pistoolschoten. Hij stak het huis in brand en begon aan het tweede deel van zijn wraakactie. Hij reed naar Haaltert, in de omgeving van Aalst, waar zijn eerste echtgenote Wendy Blendeman woonde. Zij had intussen een nieuwe relatie, met een zekere Henri De Cooman. Zij hadden niets met heel de zaak te maken, maar ook zij moesten sterven. Osman Calli vermoordde eerst de moeder van Henri de Cooman en daarna Wendy Blendeman. De Cooman zelf kreeg een kogel in zijn schouder, maar hij bleef in leven. Daarna kaapte Osman Calli een auto en dwong hij de bestuurster weer naar Gent te rijden, naar het huis van de vermeende minnaar van zijn vrouw. Die kreeg enkele minuten de tijd om te bidden. Daarna werd ook hij neergeschoten.

Het verhaal van Osman Calli leest als een requisitoir tegen het Belgische justitie- en immigratiebeleid. Tijdens zijn dertienjarige verblijf in België was hij drie keer getrouwd. Hij had een reeks losse relaties, waaronder één met zijn nichtje. Hij sloeg haar regelmatig bont en blauw, volgens Het Nieuwsblad (28.11.2008) “omdat hij erop rekende dat het OCMW haar dan uit medelijden een grotere uitkering zou geven.” Hij had een schijnhuwelijk georganiseerd tussen één van zijn liefjes en zijn broer, zodat die een verblijfsvergunning kreeg en geregulariseerd werd. Osman Calli was verschillende keren veroordeeld wegens slagen en verwondingen. Ook zijn derde echtgenote had klacht ingediend wegens mishandeling. Maar hij had nooit één dag in de cel gezeten, wat hem ongetwijfeld nog gesterkt heeft in zijn brutale machogedrag. Dat zou tenslotte resulteren in vier moorden en een reeks geruïneerde en getraumatiseerde levens.

@ Vlaams Belang

Laten we voor één keer en zeker niet als gewoonte, positief zijn en u de vraag voorleggen : "Wat voor zootje zit er bij mekaar geschraapt op de nieuwsredactie van de VRT ?"   Het positieve in deze vraag schuilt in het gebruik van de afkorting VRT, die we ingeruild hebben voor de échte naam, Overbodige Onvlaamse Openbare Omroep.

Gisteren berichtte de VRT over de gek die vier mensen vermoordde en twee anderen tot levenslange kreupelheid mishandelde.  De gestoorde handelde uit eerwraak, een begrip dat wij nooit gekend hebben in onze normale beschaafde wereld en dat we danken aan de ongebreidelde invoer van onaangepaste moslims die onze contreien overspoelen en helaas bijna nooit met enig positief gevolg. Niet alleen verpesten zij de levenssfeer in West-Europa door hun permanent gejammer en geweeklaag over van alles en nog wat, maar zij voeren gebruiken in, die elk weldenkend mens doet rillen en huiveren. Ik vind dat Turken thuishoren in Turkije en Marokkanen zich het best kunnen ontplooien in hun eigen mooie land. Want hier bakken zij er niets van, die mensen zijn ongelukkig. En dat willen wij niet.

De gek verschijnt eindelijk na vier jaar voor het assisenhof en hij riskeert levenslang, leerde ons de buikspreker van dienst tijdens het journaal. En aalvlug werd er aan toegevoegd door een vrouw, die ergens in de omgeving van een rechtbank was neergezet als rechtstreekse verslaggeefster : "Dit wordt alleszins een intressante confrontatie tussen twee culturen." De buikspreker in de studio knikte dat hij het volledig eens was met de geweldige vaststelling van zijn collega. (Waarom ze die mensen altijd neerpoten in open lucht om iets te vertellen, dat net zo goed in de studio kan voorgelogen worden aan de kijkers, valt enkel te verklaren door het verplicht syndicale gebruik van captatiewagens, omdat die nu eenmaal aangekocht zijn en er personeel voor bestaat. Diane Waumans zal heftig ontkennen, en dat is goed, want dan rendeert zij ook voor haar wedde.)

"Een intressante confrontatie tussen twee culturen" : vier onschuldige mensen martelen, doodsangsten laten doorstaan en dan kil neersteken met een mes, omdat de eer van de familie zou geschonden zijn.  Als toemaatje worden er nog twee anderen aangepakt van wie iemand die totaal niets te maken heeft met de waanzinnige wereld van de gek. 

Dat noemen de minabelen van de VRT "een cultuur" en daar gebruiken ze dan nog een captatiewagen bij.

Savat

Eerlijk gezegd, heeft de felle reactie van Marleen Vanderpoorten, burgemeester van Lier, ons  verrast : een klacht indienen tegen een politieke tegenstrever die een ludiek pamflet uitgeeft en de draak steekt met het bestuur, is meer een reactie van de  simplistische haatbol uit Sint Niklaas, mister Wonderful Willockx. 

We hebben nooit een hoge pet gehad van Marleen, die niet meer is dan een loyale meeloper binnen de liberale partij, maar ze gedraagt zich fatsoenlijk en tegenwoordig is dat voldoende om een schouderklop te verdienen, als je nagaat wie allemaal verkozen geraakt in de menigvuldige praatbarakken in dit schandland.

We zijn wat gaan opzoeken over Marleen Vanderpoorten, geboren in 1954 en de dochter van Herman, oud-justitieminister en jarenlang voorzitter van het Liberaal Vlaams Verbond. Diens vader kwam in 1945 in het concentratiekamp Dachau op een tragische manier aan zijn einde, 10 dagen voor het stoppen van de oorlog. Dat verhinderde zijn zoon niet om op een decente manier te willen praten over het opheffen van de navrante gevolgen van de repressie, waarbij hij begrip en respect bepleitte voor zowel de slachtoffers van het naziregime als voor de slachtoffers van de repressie of epuratie zoals hij het noemde. Dat alles in een tijdssfeer waar de Franstaligen huilden als histerische hyena's bij het woord amnestie. Je moest het niet eens zijn met Vanderpoorten om te beseffen dat deze man respect afdwong, ook als hij een visie verkondigde die niet de onze was. 

  Marleen Porta "Dag, Leven"

Geplukt uit de reacties deze nostalgische bijdrage van onze lezer Raymond.

De Lowieke Staal-bijdrage heeft niet nagelaten bij mij een nostalgische snaar te beroeren. Als jonge snaak had ik in de toenmalige Antwerpse polder enkele voetbalvrienden waarmede ik in mijn vrije tijd al eens tegen een balletje ging trappen op de terreinen van Rode Zon of het er vlak naast gelegen Marianne, beide ploegen in die tijd actief in het zogenaamde Arbeidersvoetbal. Wij spraken allen af bij een van mijn kameraden thuis in de Lage Weg op het Antwerpse Kiel waarna wij ons te voet begaven naar een van de bescheiden stadions van genoemde clubs. Welnu, het gebeurde meermaals dat wij onderweg boskabouter Lowieke tegenkwamen in gezelschap van zijn eega, ogenschijnlijk een normale vrouw met een vrij uitbundige lichaamsbouw. Zij voorop in slow motion, hijzelf in haar kielzog moeizaam en een beetje vertwijfeld nahuppelend.

Ik vermoed dat het koppel daar ergens in de nabijheid zijn optrekje had. Heel het polderlandschap viel jaren terug ten prooi aan het nieuwe wegennet, maar ik denk dat ik hen ontmoette ergens op de plaats waar nu het Kielsbroek is en meer bepaald de Recyclage en groothandel in vis Van Praet  gevestigd zijn.

Het gerucht liep dat in weerwil van zijn minuscule gestalte het toch Lowieke was die thuis heel nadrukkelijk de broek droeg.

Maar men kan het vooral niet hebben over hem zonder ook over Jaak De Voght te spreken, een veelzijdige en hooggeprezen Antwerpse amuseur pur sang.   Samen voerden zij al eens een op humor gerichte act op (Een beetje naar analogie met het latere duo Gaston en Leo, hoewel minder frequent en op een veel bescheidener niveau) die onder meer via het medium radio een zeer gretig en uitgebreid publiek aansprak.

En raar maar waar: het enige wat van Lowieke nog blijft nazinderen zijn twee melige zinnetjes uit een van zijn liedjes. Hier zijn ze: Er zijn ballekes in mijn soep en ik eet ze allemaal oep.  Het minste wat men hier kan van zeggen is dat humor te dien tijde een zeer rekbaar begrip was al mag men vanzelfsprekend niet in veralgemening vervallen. En het zou zeker Jaak De Voght onrecht aandoen indien we ook hem dit tekort zouden aanwrijven.

Ik kan onmogelijk terugblikken op de jaren ‘50 zonder een zweem van weemoed: alles verliep veel gezapiger, onze ouders zaten ’s avonds bij redelijk weer nog buiten op een stoel naast de inkomdeur ongesubsidieerd met de buren te keuvelen, iedereen veegde voor eigen deur de stoep schoon, een sporadische moord haalde wekenlang het voorpaginanieuws, de gesel van de gsm’s die ons dwingt te allen tijde in standby te zijn, was nog ver weg, de telefoon maakte dat verrukkelijke geluid van een draaiende kiesschijf, CEO’s heetten nog zaakvoerders en last not least de stad was nog van ons.

Hieronder ten behoeve van geïnteresseerde lezers een verduidelijkend artikel dat ik mits enig zoekwerk van het net plukte:

Het zou afgelopen zijn met de terroristische kleine oorlog in Mumbai, op touw gezet door moslimjihadisten. De laatste weerstand in het Taj Mahal werd opgeruimd.

De voorlopige balans bedraagt 195 doden (van wie 22 vreemdelingen).

Uit opgevangen telefoongesprekken blijkt dat de terroristen contacten hadden met het buitenland. De beweging Lashkar-e-Taiba wordt genoemd als verantwoordelijke (Het Leger van God od ook wel het Leger der Rechtvaardigen).  Een beweging die vanuit Pakistan opereert om India te verdrijven uit Kasjmir.

Een Antwerpse diamantair die aanwezig was in het Oberoi Hotel en bijna 24 uur gebarricadeerd zat in zijn kamer, is formeel dat men de niet-moslims ter plaatse heeft terechtgesteld.  Een Turks echtpaar werd gespaard, nadat het had gezegd moslim te zijn. De anderen werden in koelen bloede neergeschoten.

Ongetwijfeld wilde men India raken, maar ook het niet-islamitische Westen werd nadrukkelijk geviseerd. Of er ooit duidelijkheid zal komen van de onderzoeken die de spionagediensten van de VS, GB en Israël opzetten samen met India, weten we niet.  Wat de eigen media (de beroemde 0000 op kop) er van maken dat intresseert ons al lang niet meer : wij halen onze info op internet bij nieuwsbronnen die zich niet ten dienste stellen van een of ander ideologie. Doei !

Bron : Fox News - The Indian Times

We hadden er eerlijk gezegd geen enkele zin in, om na deze afschuwelijke dagen van moord, terreur, angst, misprijzen voor het leven en de mens,  een stukje muziek voor te stellen.  Er  bestaat echter zoveel schoonheid en kennis dat we daar onze hoop in de toekomst blijven op vestigen. De duistere religie van de dood zal het nooit halen op de creatieve geest die recht de hemel inschiet op zoek naar de waarheid.

Dit is een zeer geslaagde combinatie van beeld en muziek. Op de achtergrond hoort u "The lark ascending" van de Britse componist Ralph Vaughan Williams (1872 -1958), een samenspel tussen het orkest en de viool, die zingt als de leeuwerik wanneer deze hoog de lucht ingaat. En daar heeft de video-ontwerper beelden bij geprojecteerd van de mens die de ruimte verovert en ook steeds hoger en verder klimt.  Een klein stukje muziek uit 1914 biedt troost en versterkt opnieuw onze hoop in een betere wereld.

En volgende week opnieuw een gilbezem. Akkoord ?

Gisteren maakten wij ons druk over de wijze waarop Sinterklaas en Kerstmis in de offiële stadsscholen van de stad van Allah, herleid worden tot afgebleekte happenings, zonder enige christelijke verwijzing om de neutraliteit te dienen. In werkelijkheid   om de moslims niet voor het hoofd te stoten, maar dat wordt natuurlijk niet gezegd.

Gisteravond kregen we een bericht van het Gentse provincieraadslid Tanguy Veys, dat in de Arteveldestad de neutraliteit van het stedelijk onderwijs nog verder gaat.  Veys weet waar hij over praat, zijn eigen kinderen lopen school in het Gentse stedelijke onderwijs.

Daar wordt bijvoorbeeld een Turks liedje aangeleerd dat onze kinderen luid meezingen  : "Ekmek buldum, katik, ek mek kibrit buldum odun". We staan niet in voor de juiste schrijfwijze, noch voor de volgorde van de woordjes maar dat kan ons totaalniet deren. 

De vertaling luidt : "Ik vond brood maar geen beleg, ik vond lucifers maar geen hout". Bij het opgroeien kan de tekst aangepast worden  : "Ik vond een mes, maar geen keel".  Uiteraard in functie van het offerfeest.

De kleintjes die leren schrijven in de Gentse scholen doen dat aan hand van stempels, u kent het systeem.  En welke woordjes in het Nederlands leert men de kleintjes aan ?  "Moskee en Hoofddoek". Essentieel voor een kleine Vlaming om zeker geen fouten te maken in deze levensbelangrijke naamwoorden.

We hebben geprobeerd een zo goed mogelijke afdruk te maken  van het liedjesblad ; onze technische directie kon niet beter.  U weet alleszins hoe het gesteld is met de neutraliteit in de Gentse scholen. Het onderwijs is er  vooral op gericht is onze kinderen voor te bereiden op een islamitische leefomgeving.

Een échte Sint (mét 3 kruisen) en een échte Piet met geverfde lippen (misschien is het wel een Zwarte Mie, dat zou een dubbele verwittiging opleveren van de censuurdiensten).

@ www.geenstijl.nl

Vaticaan dankt moslims om geloof terug te brengen

Jean-Louis Tauran, een gerespecteerd kardinaal zij het enigszins labiel, heeft de islamitische Europeanen bedankt in een toespraak.

Zij hebben, als belangrijkste minderheid, die hopelijk binnenkort een meerderheid zal vormen, meer aandacht gevraagd voor God in de samenleving. God of Allah, noem Hem zoals u wil, sprak de kardinaal, zolang u Hem maar niet Haar noemt, want dat weten wij al lang : de vrouw is in de gemeenschap der menschen niets meer dan de onwaardige dienares van de man.  Ook daarvoor zijn wij onze islamitische vrienden zo enorm dankbaar, dat zij deze natuurwet terug ingevoerd hebben in onze decadente wereld. 

Tegenwoordig wordt er veel meer over godsdienst gesproken en geschreven in Europa en dat is lange tijd niet het geval geweest, aldus Tauran. De offers die wij brengen aan Allah door een hulpeloos dier de nek over te snijden op het Offerfeest zijn een ware verrijking voor ons geloof en een uitdieping van onze koeltoer.  Ik zal Zijne Heiligheid, onze Opperimam Benedictus de zoveelste verzoeken dat ook de Heilige Roomsche Kerk zich spoedig zal schikken in deze Heerlijke Gebeurtenis : er zullen godverdoeme meer schapen moeten geboren worden dan ooit !  Riep de Monseigneur, enigszins geëmotioneerd uit, in zijn enthousiasme vergetend dat hij de wereldpers toesprak.

En tegelijk roep ik op dat het nu maar eens moet afgelopen zijn met die flauwe kul van de herdenking van de geboorte van Jezus Christus op 25 december. Wie had er een kalender op zak in die dagen, dacht u  ?  Onze moslimvrienden zijn gekwetst door ons vijandige optreden. Het is altijd maar van Dezeke langs hier en Dezeke langs duur, iedereen zeult met een kruis rond zijn nek, de kerken zijn merktekens van onze veroveringsdrang en dat moet nu eens ophouden. Hetzelfde met Pasen en Pinksteren ; de Vurige Tongen, daar ben ik niet tegen  natuurlijk, maar wel tegen de flauwe symbolische praat.

En binnenkort eis ik dat het celibaat afgeschaft wordt : elke pastoor vier jonge halalmeiden en elke dag Hupsaké. Leve de profeet, weg met de Katholieken.

Kardinaal Tauran is hoofd van de afdeling interreligieuze zaken van de Rooms-Katholieke Kerk. De toespraak in kwestie hield hij in Napels. Ze werd vrijdag door het Vaticaan gepubliceerd.

Bron : Ossevatore Romano

Vertaling : Rik Torfs, theoloog en bijna-rector aan de KUL en Overbetaalde Grapjas bij de 0000 

+ AANPASSING 19 U 45

Het conservatieve lagerhuislid, Damian Green werd opgepakt door de anti-terreurpolitie omdat hij informatie heeft publiek gemaakt met betrekking tot cijfers en gegevens over de migratie.  De heer Green is Conservatief-schaduwminister voor de Immigratie.

Damian Green (links naast de roodharige, roomblanke dame met kanten broderie afgezoomd zwart mantelpak en een ivoren halsketting)

De heksenjacht van Labour beperkte zich tot hiertoe op leden van de British National Party. De Conservatieven en de Liberaal-Democraten, die als puntje bij paaltje komt, steeds mee de multicriminele maatschappijmaatregelen steunen, krijgen hiermede een duidelijke hint van Labour : ook voor hen geen genade als zij afwijken van het uitgestippelde pad. De democratie duldt geen tegenspraak noch afwijking in het absurde Groot-Brittannië van Labour. 

Die Gordon Brown ziet er een flauwe koekenbakker (met onze excuses voor de vele sympathieke warme bakkers) uit maar hij is een gevaarlijke, dictatoriale maniak, zoals dat wel eens meer voorkomt ter linkerzijde.   De namen van Grote Roergangers die hun volk lieten oppakken als het niet gehoorzaam volgde, kent u ongetwijfeld.

Green werd gearresteerd en ondervraagd onder verdenking van samenzwering en wangedrag in een openbare functie. Een ambtenaar die vier documenten had overgemaakt aan de schaduwminister werd eveneens in de boeien geslagen.

De openbaar gemaakte info betreft ondermeer een memo die gepubliceerd werd in The Daily Mail van 13 november 2007 waaruit bleek dat de regering op de hoogte was dat duizenden illegalen waren goedbevonden om een job te verrichten in de omgeving van Whitehall  Duizenden ! Met alle veiligheidsrisico's vandien.

Een andere openbaring gold een Braziliaanse illegaal die onder een valse identiteit binnen het parlement aan de slag kon als medewerker.  Deze memo werd gepubliceerdi n de Daily Telegraph van 10 februair 2008. En zo zijn er nog enkele frisse geheimen publiek gemaakt door Damian Green. In een democratie waar vrije meningsuiting heerst, heeft de openbare opinie recht op de waarheid.

We zullen onze binnenlandse vrienden van links die het regime aanbidden wellicht verbazen door de gekende woorden van Pastor Niemoller te citeren (een anti-Hitler adept die het geluk heeft gehad diverse concentratiekampen te overleven). Het begint er aardig op te lijken in West-Europa dat de socialistische partijen de praktijken van autoritaire dictaturen tot de hunne maken.

In Duitsland kwamen ze eerst de communisten oppakken en ik protesteerde niet wan ik ben geen communist. Dan was het aan de vakbondslui en ik protesteerde niet, want ik ben geen vakbonder. En dan kwamen ze voor de Joden en weer zegde ik niets, want ik ben geen Jood. En dan ... kwamen ze voor mij ...en toen was er niemand meer om te protesteren."

 RAY

AANPASSING 19 U 45

Over deze schandelijke zaak, de arrestatie van een schaduwminister publiceert ook The Daily Telegraph een duidelijk protest.

AANPASSING 17 UUR

Bij het zien van deze beelden, begrijpen we beter de kritiek op de manier waarop de Indiase autoriteiten met dit drama omspringen.  Excuseer de uitdrukking in de gegeven omstandigheden, maar het is er een zootje.  De mensen lopen massaal in de straten zodat de legerwagens nauwelijks doorgang hebben, het terrein is niet afgezet en de militairen lijken lichtjes vermoeide figuranten zonder duidelijke instructies.  Ook in de Jerusalem Post wordt gepondeerd dat de aanpak alles behalve professioneel gebeurt.  Bij gijzelingen wordt in eerste instantie het omliggende terrein bezet en gecontroleerd en dan pas wordt overgegaan tot actie. Het zijn wij niet die dit zeggen, want de enige kennis die wij bezitten, is "Klopt erop", wat niet direct een resultaat zou opleveren.   Hier heeft men zich tegen de grond gegooid en is men beginnen  terugschieten zonder veel planmatig inzicht. De Israëli's zijn natuurlijk perfect op de hoogte hoe om te gaan met dergelijke noodsituaties.

Sint moet zonder kruis, kerstboom zonder kribbe - Antwerpse stadsscholen houden zich strikt aan neutraliteit 

 In het gros van de Antwerpse stedelijke kleuterschooltjes mag er op de mijter van Sinterklaas geen kruis prijken. En onder de kerstboom zijn kribbes 'met een kindeke', herders of Jozef en Maria al helemaal taboe. Tot zover Het Nieuwsblad.

***

Deze vorm van neutraliteit komt de Antwerpse socialisten erg gelegen. De scholen worden massaal overmeesterd door vreemdelingen onder wie de moslims in groten getale aanwezig zijn. Men wendt het argument van de neutraliteit aan, om deze gelovigen niet te kwetsen met  een kruis of een kribbetje. Dàt is de enige reden van deze plots opkomende drang naar neutraliteit. Voor de rest hebben de stedelijke scholen zich nooit geschroomd om volop publiciteit te maken voor allerlei activiteiten in het verlengde van de socialistische partij.  Toen gold neutraliteit niet.

Aangezien de islam geen afbeeldingen toelaat, zou men de hypocrisie nog kunnen opdrijven door te argumenteren dat er ook geen islamitische elementen vertoond worden.

Als oud-leerling én vrijzinnige kan men mij niet beschuldigen van vooringenomenheid tegenover de Antwerpse officiële scholen. Ik kan nog altijd uit volle borst het "Lied der officiële School" meezingen, alleen heb ik er geen zin meer in.

Waar 't verstand in vree kan groeien
Waar 't gemoed kan openbloeien
Waar bij 't leren als bij 't stoeien 't leven lokt en lacht

Waar men ons de macht zal geven
Om te kampen voor het leven
Waar de wil wordt opgedreven tot zijn hoogste dracht

Waar de vrijheid van gedachten in de geesten leeft
Waar men met vereende krachten
Immer opwaarts streeft

Daar is de school die wij beminnen met gloed
Met een kracht die wondren doet
 Daar zij verrijst uit diep gemoed

D'officiele school is ons een symbool
Van waarheidsdrang en zucht naar het schoon en het goed
Van waarheidsdrang en zucht naar het schoon en het goed 

RAY

Oostenrijkse zender schrapt 1.000 banen

Nu onze sympathiek minister-president, Kruis Peeters, door de Franstalige landgenoten op een zijspoor werd gerangeerd inzake de bi-communautaire dialoog, werpt hij zich onmiddellijk op een ander prangend maatschappelijk probleem : de redding van de pluriforme Vlaame pers.

En of hij gelijk heeft, onze Vlaamse president !  De pers kreunt onder de gevolgen van de financiële wereldcrisis en het zou een enorm verlies zijn voor onze uiteenwaaierende opinies, mochten wij niet langer kunnen genieten van de originele analyses van Vermaarde Pennen.  Zoals deze van Yves Desmet, de vriend van elke kleine sjoemelaar en openbare centengraaier. Of Peter Vandermeersch, de belgische unitarist vermomd als een glimlachende jezuiet, en natuurlijk niet te vergeten, Lex Sukkelaar van de Pravda van de Antwerpse Linkeroever.

Al deze mensen zijn zwaar getroffen door de crisis en Kruis Peetrs snelt hen ter hulp. Met de niet onverdienstelijke steun van de Gentse Trotsky, Danny Vandenbossche, voorzitter van de mediacommissie in het Vlaams parlement.

Deze eminente voorstander van pluriformiteit, vertrouwde ons toe  : "Hoe meer pluralisme, hoe gevarieerder de waarheid en hoe kleurrijker de leugens". 

Iedereen zit met de gevolgen van de financiële crisis, elk gezin, elke burger, elke arbeider of bediende die zijn werk verloren heeft of vreest voor het voortbestaan van zijn bedrijf, maar daar kan de politiek weinig aan verhelpen.  U hebt tenslotte zélf uw arbeidsovereenkomsten getekend en niet Kruis Peeters, en zeker Danny niet. Danny tekent alleen presentie-registers.

***

De steun aan de pers in ruil voor steun aan het regime staat in de Vlaamse begroting ingeschreven voor een bescheiden bedrag. Er worden grootse, pathetische woorden gebruikt om deze openbare omkoperij te omschrijven als een sieraad van ozne democratie. We kennen die uitleg, want inzake woordenkramerij moeten wij voor niemand onderdoen. In tijden van overvloed en economische hoogconjunctuur kan men wellicht de ogen sluiten of de schouders ophalen voor deze dubieuze betoelaging.

Het is echter niet te verantwoorden in periodes van schaarste en opdoemende achteruitgang van de welvaart, dat een minister-president op zijn eentje beslist één welbepaalde sector uit onze Vlaamse economie te bevoordeligen. Uitgerekend die sector waar hijzelf en zijn politieke medestanders publicitair voordeel bij hebben. Kent de schaamteloosheid in dit schandland dan helemaal geen grenzen meer ?

Ray