Na een grondig evaluatiegesprek, zoals gebruikelijk tegen het einde van het jaar, verlaat deze medewerkster het kantoor van de directie. Hier hangt een promotie in de lucht. Uit het evaluatieverslag lchten wij volgend fragment :
"De Juffrouw heeft op een bescheiden maar doorslaggevende wijze medegewerkt om het aantal bezoeken van 1 miljoen te bereiken, zonder aanstoot te geven of misbruik te maken van de talenten die Moeder Natuur haar rijkelijk toebedeelde."
1 MILJOEN op zondag 30 november 2008 om 13 u 17
We zijn er : 1 miljoen bezoeken van 12 januari 2007 tot 30 november 2008 en nog steeds in groeiende lijn.
Onze statistieken zijn open en kunnen door iedereen geraadpleegd worden. Geen gesjoemel, geen truken van de foor om de bezoekersaantallen op te krikken.
Deze blog steunt op enkele principes : inhoud (content noemen ze dat tegenwoordig), een beetje variatie, overtuiging en eigenzinnigheid, onszelf niet te ernstig nemen, het regime in zijn hemd zetten, compromisloos opkomen voor een onafhankelijk Vlaanderen zonder de naiëve hoop te koesteren op de verdamping van het belgische wangedrocht, ons afzetten tegen de oprukkende islamisering in Europa en onze eigen Westerse cultuur in de schijnwerpers zetten. Tussendoor enkele meppen verkopen aan de hypocrieten van de pers en de dames en heren ijdeltuiten uit de politiek, liefst in hun blootje aan u voorstellen. Waar de reageerders ons trouwens vaak in overtreffen. De gewone man en vrouw die in het volle leven van elke dag staat, zegt hier zelf wat hij/zij er van denkt en laat zich geen oren aannaaien door mensen die de politiek als een carrière beschouwen waar ze zoveel mogelijk mee in het zonnetje komen en zichzlef verrijken.
Al bij al nogal ambitieuze doelstellingen maar met de onontbeerlijke steun van velen, doen we voort. Met vallen en opstaan, met schuiven en evenwicht zoeken.
Dank aan al de vrienden, de medewerkers, de lezers, de reageerders, de vele onbekenden die nooit van zich laten horen, de mensen die ons mailen en natuurlijk de collega's van aanverwante blogs. Vooral de vriend Erik van Aanklacht, zonder wie Angeltjes niet zou bestaan : Erik, je weet dat er ons veel meer verbindt dan het luttele dat ons scheidt.
We willen graag officieel meedelen, dat wij een zeer grote waardering hebben voor Mijnheer Pascal Vyncke, de beheerder en oprichter van Seniorennet. Hij biedt ons de kans om ons ding te doen in volledig redactionele onafhankelijkheid, ook als het hem door sommigen kwalijk genomen wordt, de voorstanders van Vlaamse onafhankelijkheid een podium te bieden. Deze democratische instelling als heraut van de echte vrije meningsuiting siert u, Mijnheer Vyncke, zeker omdat ze bijna nergens anders bestaat.
Wij zijn geen discussieforum om met andersdenkenden de verbale degens te kruisen, dat weet u en dat blijft zo. Deze opvatting staat niet haaks op de principes van the freedom of speech. Deze blog is bedoeld als bescheiden correctie op het eenzijdige en vaak gemanipuleerde nieuwsaanbod bij alle Vlaamse media, de onvolprezen VRT op kop. Wij staan eveneens volledig onafhankelijk van Vlaams Belang, maar u weet het, we hebben een intieme LAT-relatie met ze en supporteren voor hun programma en mandatarissen. En als het er op aankomt, durven we best in volle vriendschap tegen hun kar aanrijden.
Dat was het zowat. We doen voort zolang we kunnen. Aan onze tegenstanders willen we hoffelijk vragen, dat ze niet té veel domme dingen blijven uitsteken : soms kunnen wij echt niet op alles reageren.
Ray de (trotse) Hoofdredacteur van Angeltjes
Zelfs in Amerika vieren ze mee : Angeltjes and Change
.
Een ietsje melige kitsch ... daar houden wij nu van, zie.
Wanneer 1 miljoen bezoeken bij Angeltjes ?
Op onze eerste blog, die wij afsloten op 1 november 2007 wegens te veel capaciteitsverbruik, staat de teller van de bezoeken (pageviews) momenteel op 274.221. .De knop aan de linkerkant van deze pagina doet het niet, vandaar de brug hier in de tekst.
Bij leven en welzijn bereiken wij een van de komende dagen voor de twee blogs samen het 1 miljoenste bezoek. En dat over een tijdsverloop van 12 januari 2007 tot circa 30 november 2008. Let wel : het zijn bezoeken en geen individuele bezoekers, dat cijfer ligt ongeveer op de helft. U ziet het : wij zijn véél te eerlijk voor deze weireld, veel te braaf voor de politiek en vooral véél te goed voor onze vijanden.
Op welke dag en op welk uur zullen wij het cijfer van 1 miljoen behalen ?
Juffrouw Ellen zit klaar met chronometer, rekenmachine, een fanatieke grijns op het doorgaans zachte gelaat, harde staalblauwe ogen, strak in het uniform, de benen gestrekt in extra-long uitvoering, gespannen boezem, u wil het niet weten, u wil het niet zien, maar de spanning is hier te snijden.
Wanneer gebeurt het ? U doet mee aan onze pronostiek ? Er zijn weer zoals immer prachtige prijzen te winnen. Vooral in virtueel Fantasialand. Wij garanderen u een absoluut eerlijk verloop, afhankelijk van de aanbiedingen die wij ontvangen in gesloten enveloppes.
U bent het toch gewoon om gerold te worden ? Doe mee !
Hallo, Angeltjeslezers, ik verwacht jullie pronostieken maar eerst nog wat zeewier verorberen met heerlijke namaakkrab. Ik ben een snoepertje, hoor.
Uw trouwe, toegewijde, in hevige spanning verkerende redactie
Een beetje geschiedenis : het Nachtegalenpark
Een echte groene long in Antwerpen
Wie zegt dat hij naar het Nachtegalenpark gaat, gaat eigenlijk naar drie parken. Te weten: Vogelzang, Middelheimpark en Den Brandt, die een enorme groene long vormen ten zuiden van de stad. Hoewel de parken in het verleden een eigen leven hadden, zijn ze ondertussen samengesmolten tot hét Nachtegalenpark.
Om te beginnen, moet er een hardnekkig misverstand de wereld uit. Het Nachtegalenpark ligt niet in het district Wilrijk, maar wel degelijk in Antwerpen. Het valt onder de postcode 2020, voor wie het precies wil weten. En toch is er wel degelijk een link met Wilrijk, al dateert die uit het begin van de vorige eeuw. Tot in 1910 waren de parken Den Brandt en Vogelzang eigendom van de toen nog onafhankelijke gemeente Wilrijk. In dat jaar koopt de stad Antwerpen het domein voor 12 miljoen frank van de Wilrijkenaren. Ook het grootste deel van de villawijk rond het park ligt in het district Antwerpen.
Van de drie parken is Den Brandt ongetwijfeld het mooiste, of anders toch het meest idyllische. Vermoedelijk behoorde dit park ooit tot het domein Middelheim. In een oorkonde uit 1337 is er namelijk sprake van een Middelheim dat wordt gesplitst. De naam Den Brandt duikt voor het eerst op in 1396 en verwijst naar een afgebrande plek in het bos. In die tijd was dat een populaire manier om bosgebied om te toveren tot landbouwgrond. Het duurt nog tot 1582 voor er sprake is van een 'Hof ten Brande', wat het eerste kasteel moest voorstellen.
Dit kasteel stond trouwens op een andere plek in het park dan de parel die we nu kennen. Het huidige kasteel werd gebouwd in 1790 volgens de toen heersende Louis XVI-stijl. De familie Della Faille, naar wie een laan is genoemd, was de eerste eigenaar. In 1910 neemt de familie Kreglinger het bouwwerk over en zwaait er de plak tot 1962. Toen werd ook het kasteel eigendom van de stad.
Biënnale
De naam Middelheim wordt vooral gelinkt aan de biënnale voor beeldhouwkunst, die sinds 1951 in het park wordt georganiseerd. In diezelfde periode besluit de socialistische burgemeester Lode Craeybeckx om in het park ook een museum voor beeldhouwkunst op te richten.
Ooit moet 'Middelhem' een gehucht of dorp geweest zijn. Zeker is dat het park in 1399 een woning met een hof en landerijen was. Later verrezen er in het Middelheim boomgaarden, tuinen, een speelhof, een kapel en gigantische bloementuinen waar de rijken goede sier maakten.
Voor het kasteel met de grachten werd aangelegd, zou er een brouwerij hebben gestaan. Dat kasteel dateert van de tweede helft van de 18e eeuw en is opgetrokken in late barok. De Antwerpse burgemeester Van Schorel bracht er zijn grote kunstcollectie in onder.
Als omstreeks 1820 ene Parthon du Von kasteelheer wordt, bouwt hij in het park serres en een orangerie. De man is een verwoed plantenverzamelaar en behaalt verschillende prijzen met zijn plantencollecties. In 1824 wordt het kasteel gekocht door Le Grelle. Om verkaveling te vermijden, koopt de stad het park in 1910 aan. Nu vind je in het park onder andere een ziekenhuis, een pastoraal centrum en universiteitscampus.
Dikke Mee
Het kleine broertje van het Nachtegalenpark is Vogelzang. Het is het enige domein zonder kasteel. Toen de stad in 1910 eigenaar werd van Vogelzang, waren de meeste gebouwen in zeer slechte staat. Op de stallingen na, werd alles gesloopt. In die stalling zit nu de stedelijke dienst voor Groenvoorziening. Het park zelf is in 1956 grondig heraangelegd met wandelpaden, een vijver en uitgestrekte gazons.
Net buiten het park ligt een stukje jeugdsentiment voor de oudere Antwerpenaren. Zoals overal in en rond Antwerpen was er aan het Nachtegalenpark een speelhof. De 'Dikke Mee', daar voelden kinderen zich thuis op de paardenmolen en de schommels. Geduldig kozen ze aan het snoep- en wafelkraam. Intussen heeft de 'Dikke Mee', op de hoek van de Eglantierlaan en de Beukenlaan, plaats gemaakt voor een enorm appartementsgebouw. Een residentie die bij wijze van eerbetoon de naam 'Dikke Mee' draagt.
Aan de rand van het park kom je bij die andere 'Dikke Mee'. Een voormalig politiecommissariaat is er omgetoverd tot een gesmaakt café-restaurant. Wandelaars en zakenlui toeven hier maar wat graag tussen het groen.
@ Gazet van Antwerpen - Patrick Van de Perre
Kasteel den Brandt
Zonnebril ? Iemand nog een zonnebril ?
50 miljoen lichtjaren verwijderd bevindt zich dit spiraalvormige melkwegstelsel dat zich uitspreidt over een breedte van 100.000 lichtjaren. Aangetrokken door zijn enorme zwaartekracht nadert een kleiner melkwegstelsel dat langzaam zal overgaan in het grote. Dit fenomeen, dat zich ook voordoet in onze eigen melkweg noemt men galactisch kannibalisme. Wij beperken ons tot het overschrijven van deze teksten, want zelf raken we al in paniek als we in een vreemd station de trein moeten nemen naar een onbekende bestemming. Dit melkwegstelsel lijkt een intressante afzetmarkt voor fabrikanten en verkopers van zonnebrillen (deze laatste opmerking is onze eigen inbreng in dit boeiende onderwerp).
(foto Nasa)
Engels in Brussel - Gatz naar Geel
Als het er op aankomt, de Vlamingen een loer te draaien, kan je in de belgische politiek 100% op de liberalen rekenen.
Wil je politiek iets toegeven ? Je bent te laat, de liberalen van de heer Kopschudder uit Mechelen waren je voor. Sorry, eigen liberalen eerst.
Wens je Brussel weg te schenken aan de Franstaligen ? Oeps, het is al gebeurd : "Sven Gatz was here" en wees blij dat hij je niet gezien heeft, want Somers schudt met zijn hoofd maar Gatz stoot met het zijne. Alleen als hij tegengewerk wordt.
Dit schitterende voorstel is ontsproten uit VLD-kokers :
ENGELS DERDE ADMINISTRATIEVE TAAL TE BRUSSEL
Open VLD-Brussel heeft op haar ledencongres voorgesteld om het Engels als derde administratieve taal in te voeren in de hoofdstad. De Vlaamse liberalen van Brussel pleitten ook voor de oprichting van een Brusselse stadsgemeenschap over de gewestgrenzen heen.
In het 'Liberaal manifest voor een open stad' dat zaterdag aan het ledencongres werd voorgelegd, pleit Open VLD-Brussel voor het Engels als administratieve taal in gewestelijke en gemeentelijke communicatie en dienstverlening.
Het Engels zou niet op dezelfde voet staan als het Frans en het Nederlands maar eerder de status van 'onthaaltaal' genieten, zo verklaarde Sven Gatz, voorzitter van Open VLD-Brussel.
Met dit voorstel wordt Nederlands als bestuurstaal nog dichter bij de achteruitgang geplaatst. Strategisch is het een voltreffer : congratulations, gentlemen !
Engels is, of course, de internationale communicatietaal bij uitstek. De meiden en knechten uit Vlaanderen zien geen graten in een verdere achteruitstelling van hun hondengeblaf. En de taalwetgeving , daar willen we toch met zijn allen van af, is het niet ? Vorige maand heeft de Heer Maingain van het FDF dit ook nog gezegd en omkleed met wijze argumenten.
Wij zijn echt gecharmeerd door deze gedurfde stellingname van de Vlaamse Liberalen. Als wij ooit de heer Gatz, ex Volksunieman, tegen het lijf lopen, van ons krijgt hij geheid een flinke kopstoot en een stomp in de maag : "That's our way of expressing our gratitude, you motherfucker".
29 november 1924 - Giacomo Puccini overlijdt te Brussel
Op 29 november 1924 overlijdt Giacomo Puccini te Elsene op 66 jarige leeftijd. Hij was opgenomen in de kliniek van de befaamde Brusselse kankerspecialist, dokter Leblanc en geopereerd wegens keelkanker. Helaas, de ingreep was geen succes en Puccini overleed enkele dagen later.
Hij kreeg een massaal bijgewoonde staatsbegrafenis in Brussel maar werd enige tijd later overgebracht naar Milaan en na de dood van zijn vrouw Elvira in 1936 werd het stoffelijk overschot definitief ondergebracht in een kapel in zijn villa te Torre del Lago nabij Viareggio.
Het Preludio Sinfonico is het examenwerk uit 1881 van de jonge student voor de compositieklas van het Conservatorium te Milaan. Hij laat zich hier reeds manifest horen als de gevoelvolle en lyrische toondichter van opera's die de hele wereld zullen veroveren. Mooi, mooi, mooi en uitzonderlijk deze opname. De begeleidende foto is op een latere leeftijd genomen in het huis waar de componist nu nog rust en dat bezocht kan worden.
Een boeiende confrontatie tussen twee culturen : leest als een spannende roman
In november 2004 begon de Turk Osman Calli aan een bloedige strafexpeditie om zijn “eer” te redden. Hij dacht dat zijn vrouw Teslime hem bedroog, omdat ze tijdens zijn afwezigheid een andere Turkse man had binnengelaten. Hij bond zijn vrouw vast aan een stoel in de kelder en folterde haar door haar gezicht open te kerven met een stanleymes. De ongelukkige vrouw bleef volhouden dat zij alleen maar met die andere man had gepraat, en dat er geen sprake was van overspel, maar Osman Calli vond dat slechts een detail: “Dat doet er niet toe, voor mij is dat hetzelfde.” Omdat hij vermoedde dat zijn zus Hacer van die – echte of vermeende – relatie op de hoogte was geweest, besloot hij haar ook te doden. Hij liet haar naar zijn huis komen, en bond haar eveneens vast in de kelder. Dan volgt de meest bizarre episode in dat gruwelijke verhaal: Osman Calli belde de Gentse imam Mushin Paksoy op met de laconieke mededeling dat hij zijn vrouw wilde vermoorden omdat ze hem had bedrogen. De imam gaf hem de raad haar te “vervloeken” en van haar te scheiden. Vreemd genoeg kreeg die imam ook Teslime aan de telefoon. Zij vertelde in paniek dat zij en haar schoonzus werden gevangen gehouden en gefolterd en dat Osman Calli hen wilde vermoorden. Waarschijnlijk sympathiseerde die imam meer met die moordzuchtige echtgenoot dan met die gefolterde vrouw, want hij weigerde de politie te verwittigen. Osman Calli vermoordde zijn vrouw en zijn zuster met pistoolschoten. Hij stak het huis in brand en begon aan het tweede deel van zijn wraakactie. Hij reed naar Haaltert, in de omgeving van Aalst, waar zijn eerste echtgenote Wendy Blendeman woonde. Zij had intussen een nieuwe relatie, met een zekere Henri De Cooman. Zij hadden niets met heel de zaak te maken, maar ook zij moesten sterven. Osman Calli vermoordde eerst de moeder van Henri de Cooman en daarna Wendy Blendeman. De Cooman zelf kreeg een kogel in zijn schouder, maar hij bleef in leven. Daarna kaapte Osman Calli een auto en dwong hij de bestuurster weer naar Gent te rijden, naar het huis van de vermeende minnaar van zijn vrouw. Die kreeg enkele minuten de tijd om te bidden. Daarna werd ook hij neergeschoten.
Het verhaal van Osman Calli leest als een requisitoir tegen het Belgische justitie- en immigratiebeleid. Tijdens zijn dertienjarige verblijf in België was hij drie keer getrouwd. Hij had een reeks losse relaties, waaronder één met zijn nichtje. Hij sloeg haar regelmatig bont en blauw, volgens Het Nieuwsblad (28.11.2008) “omdat hij erop rekende dat het OCMW haar dan uit medelijden een grotere uitkering zou geven.” Hij had een schijnhuwelijk georganiseerd tussen één van zijn liefjes en zijn broer, zodat die een verblijfsvergunning kreeg en geregulariseerd werd. Osman Calli was verschillende keren veroordeeld wegens slagen en verwondingen. Ook zijn derde echtgenote had klacht ingediend wegens mishandeling. Maar hij had nooit één dag in de cel gezeten, wat hem ongetwijfeld nog gesterkt heeft in zijn brutale machogedrag. Dat zou tenslotte resulteren in vier moorden en een reeks geruïneerde en getraumatiseerde levens.
@ Vlaams Belang
Eremoorden : volgens de VRT een intressante confrontatie
Laten we voor één keer en zeker niet als gewoonte, positief zijn en u de vraag voorleggen : "Wat voor zootje zit er bij mekaar geschraapt op de nieuwsredactie van de VRT ?" Het positieve in deze vraag schuilt in het gebruik van de afkorting VRT, die we ingeruild hebben voor de échte naam, Overbodige Onvlaamse Openbare Omroep.
Gisteren berichtte de VRT over de gek die vier mensen vermoordde en twee anderen tot levenslange kreupelheid mishandelde. De gestoorde handelde uit eerwraak, een begrip dat wij nooit gekend hebben in onze normale beschaafde wereld en dat we danken aan de ongebreidelde invoer van onaangepaste moslims die onze contreien overspoelen en helaas bijna nooit met enig positief gevolg. Niet alleen verpesten zij de levenssfeer in West-Europa door hun permanent gejammer en geweeklaag over van alles en nog wat, maar zij voeren gebruiken in, die elk weldenkend mens doet rillen en huiveren. Ik vind dat Turken thuishoren in Turkije en Marokkanen zich het best kunnen ontplooien in hun eigen mooie land. Want hier bakken zij er niets van, die mensen zijn ongelukkig. En dat willen wij niet.
De gek verschijnt eindelijk na vier jaar voor het assisenhof en hij riskeert levenslang, leerde ons de buikspreker van dienst tijdens het journaal. En aalvlug werd er aan toegevoegd door een vrouw, die ergens in de omgeving van een rechtbank was neergezet als rechtstreekse verslaggeefster : "Dit wordt alleszins een intressante confrontatie tussen twee culturen." De buikspreker in de studio knikte dat hij het volledig eens was met de geweldige vaststelling van zijn collega. (Waarom ze die mensen altijd neerpoten in open lucht om iets te vertellen, dat net zo goed in de studio kan voorgelogen worden aan de kijkers, valt enkel te verklaren door het verplicht syndicale gebruik van captatiewagens, omdat die nu eenmaal aangekocht zijn en er personeel voor bestaat. Diane Waumans zal heftig ontkennen, en dat is goed, want dan rendeert zij ook voor haar wedde.)
"Een intressante confrontatie tussen twee culturen" : vier onschuldige mensen martelen, doodsangsten laten doorstaan en dan kil neersteken met een mes, omdat de eer van de familie zou geschonden zijn. Als toemaatje worden er nog twee anderen aangepakt van wie iemand die totaal niets te maken heeft met de waanzinnige wereld van de gek.
Dat noemen de minabelen van de VRT "een cultuur" en daar gebruiken ze dan nog een captatiewagen bij.
Savat
De kleine dochter van een grote vader : Marleen Uitgeblust
Eerlijk gezegd, heeft de felle reactie van Marleen Vanderpoorten, burgemeester van Lier, ons verrast : een klacht indienen tegen een politieke tegenstrever die een ludiek pamflet uitgeeft en de draak steekt met het bestuur, is meer een reactie van de simplistische haatbol uit Sint Niklaas, mister Wonderful Willockx.
We hebben nooit een hoge pet gehad van Marleen, die niet meer is dan een loyale meeloper binnen de liberale partij, maar ze gedraagt zich fatsoenlijk en tegenwoordig is dat voldoende om een schouderklop te verdienen, als je nagaat wie allemaal verkozen geraakt in de menigvuldige praatbarakken in dit schandland.
We zijn wat gaan opzoeken over Marleen Vanderpoorten, geboren in 1954 en de dochter van Herman, oud-justitieminister en jarenlang voorzitter van het Liberaal Vlaams Verbond. Diens vader kwam in 1945 in het concentratiekamp Dachau op een tragische manier aan zijn einde, 10 dagen voor het stoppen van de oorlog. Dat verhinderde zijn zoon niet om op een decente manier te willen praten over het opheffen van de navrante gevolgen van de repressie, waarbij hij begrip en respect bepleitte voor zowel de slachtoffers van het naziregime als voor de slachtoffers van de repressie of epuratie zoals hij het noemde. Dat alles in een tijdssfeer waar de Franstaligen huilden als histerische hyena's bij het woord amnestie. Je moest het niet eens zijn met Vanderpoorten om te beseffen dat deze man respect afdwong, ook als hij een visie verkondigde die niet de onze was.
Marleen Porta "Dag, Leven"
Als 17-jarige schreef Marleen Vanderpoorten een autobiografisch boekje over haar rebelse leven, haar verwachtingen en ervaringen. Zij was duidelijk geïnspireerd door Françoise Sagan, die ophef had gemaakt met haar stoute onthullingen in Bonjour Tristesse. Papa Vanderpoorten, die zijn toestemming had moeten geven voor de publicatie van de ontboezemingen van zijn minderjarige dochter was ver van opgezet met bepaalde onthullingen maar zijn liberale opvattingen over de vrijheid van mening primeerden boven de vaderlijke autoriteit en de voor hem ontluisterende waarheden die zijn kind prijsgaf.
.
Een politica van 54 jaar afrekenen op een jeugdzonde zou niet correct zijn. De rebelse Marleen Porta van toen, die literair nog niet aan de enkels van Sagan reikte, is inmiddels een verzuurd lid van het establishment geworden. Een over het paard getild partijvrouwtje, dat als minister van onderwijs er in gelukte alle betrokken partijen tegen zich in het harnas te jagen door haar onhandige optreden.
.
Zij gedroeg zich als de typische onderwijzeres die voor de klas staat en haar gezag ontleent aan de functie en niet aan de aanpak. De minister was vooral haar eigen opstandige jeugdjaren vergeten en haar beleid was dwars koppig en ze verzamelde nauwelijks medestanders om zich heen.
.
Vanderpoorten kan best een aardige vrouw zijn maar ze blijft hengelen naar het eigen kleine gelijk en er zijn flinke kosten aan haar emotionele intelligentie. Als u ons vraagt
..
Die foute aanpak in menselijke omgang heeft haar trouwens ook als VLD-burgemeester parten gespeeld. Mevrouw de grote politica is twee van haar partijgenoten kwijtgespeeld in de gemeenteraad aan LDD. Het kan de beste diplomaat gebeuren, dus zeker Marleen Uitgeblust.
Uit ten Huize van ... (Joos Florquin in gesprek met Herman Vanderpoorten)
Wat betekent liberaal zijn eigenlijk voor u?
Liberalisme betekent voor mij dat wij eerst en vooral de zin voor vrijheid onder de mensen moeten blijven cultiveren. Dat wil natuurlijk niet zeggen een absolute ‘permissive society’ voorstaan. Men heeft eens gezegd dat ‘la liberté est le droit d'être discipline’. Dat betekent voor mij het vrijheidsbeleven voor iedereen, in de hoogst mogelijke mate, sociaal, economisch, cultureel.
Anderzijds voel ik mij liberaal omdat één van de grondslagen van het liberalisme de verdraagzaamheid is. Elke vorm van onverdraagzaamheid is een litteken in de geest van diegene die onverdraagzaam is. Men moet de opvattingen van anderen, zelfs indien ze op verre na niet met de eigen opvattingen overeenstemmen, kunnen respecteren; men moet trachten ze te begrijpen, wat niet wil zeggen dat men ze moet aankleven. Verder meen ik dat de vrije-markteconomie, de zin voor initiatief, het aanvaarden van risico's, het trachten er telkens iets van te maken en aldus op verschillende terreinen een zin te geven aan zijn leven, ook als één van de basissen van het liberalisme dient te worden beschouwd. Ik meen ook dat in een levende maatschappij de sociale gerechtigheid, die solidariteit veronderstelt onder de verschillende geledingen van de bevolking, één van de liberale beginselen is die werden aangekleefd door mijn vader, en die ik ook van hem heb overgenomen.
Zetels Gemeenteraad Lier
VB - 8
CD&V/NVA - 7
VLD - 6
Lier Leeft - 5
Lier & Ko - 3
LDD 2
Bezoldigde Cumuls Marleen Vanderpoorten
Vlaams parlement - voorzitter
Stad Lier - Burgemeester (titelvoerend of waarnemend)
Autonoom Gemeentebedrijf AGB Bestuurder
Autonoom Gemeentebedrijf Directiecomité
Als Vlaams parlementsvoorzitter beleeft Vanderpoorten een humanistische consecratie van haar beste talent : voor een grote klas zitten en de orde handhaven. Minder vlot gaat het haar af, als ze uit naam van de Vlaamse Gemeenschap en het Vlaamse volk het woord moet voeren : dan vervalt ze in hulpeloze gemeenplaatsen en haar ingebouwde trouw aan belgië maakt haar redevoeringen tot saai spartelwerk.
Op die momenten heb ik zin om te vragen : "Marleen, zou je niet beter gaan koken ?", want zo ziet ze dan ook uit : een braaf huismoedertje dat in haar jeugd een lekker opstandig wijfje was. Maar politiek ?
Ray
Ballekes in mijn soep - door Raymond
Geplukt uit de reacties deze nostalgische bijdrage van onze lezer Raymond.
De Lowieke Staal-bijdrage heeft niet nagelaten bij mij een nostalgische snaar te beroeren. Als jonge snaak had ik in de toenmalige Antwerpse polder enkele voetbalvrienden waarmede ik in mijn vrije tijd al eens tegen een balletje ging trappen op de terreinen van Rode Zon of het er vlak naast gelegen Marianne, beide ploegen in die tijd actief in het zogenaamde Arbeidersvoetbal. Wij spraken allen af bij een van mijn kameraden thuis in de Lage Weg op het Antwerpse Kiel waarna wij ons te voet begaven naar een van de bescheiden stadions van genoemde clubs. Welnu, het gebeurde meermaals dat wij onderweg boskabouter Lowieke tegenkwamen in gezelschap van zijn eega, ogenschijnlijk een normale vrouw met een vrij uitbundige lichaamsbouw. Zij voorop in slow motion, hijzelf in haar kielzog moeizaam en een beetje vertwijfeld nahuppelend.
Ik vermoed dat het koppel daar ergens in de nabijheid zijn optrekje had. Heel het polderlandschap viel jaren terug ten prooi aan het nieuwe wegennet, maar ik denk dat ik hen ontmoette ergens op de plaats waar nu het Kielsbroek is en meer bepaald de Recyclage en groothandel in vis Van Praetgevestigd zijn.
Het gerucht liep dat in weerwil van zijn minuscule gestalte het toch Lowieke was die thuis heel nadrukkelijk de broek droeg.
Maar men kan het vooral niet hebben over hem zonder ook over Jaak De Voght te spreken, een veelzijdige en hooggeprezen Antwerpse amuseur pur sang.Samen voerden zij al eens een op humor gerichte act op (Een beetje naar analogie met het latere duo Gaston en Leo, hoewel minder frequent en op een veel bescheidener niveau) die onder meer via het medium radio een zeer gretig en uitgebreid publiek aansprak.
En raar maar waar: het enige wat van Lowieke nog blijft nazinderen zijn twee melige zinnetjes uit een van zijn liedjes. Hier zijn ze: Er zijn ballekes in mijn soep en ik eet ze allemaal oep.Het minste wat men hier kan van zeggen is dat humor te dien tijde een zeer rekbaar begrip was al mag men vanzelfsprekend niet in veralgemening vervallen. En het zou zeker Jaak De Voght onrecht aandoen indien we ook hem dit tekort zouden aanwrijven.
Ik kan onmogelijk terugblikken op de jaren ‘50 zonder een zweem van weemoed: alles verliep veel gezapiger, onze ouders zaten ’s avonds bij redelijk weer nog buiten op een stoel naast de inkomdeur ongesubsidieerd met de buren te keuvelen, iedereen veegde voor eigen deur de stoep schoon, een sporadische moord haalde wekenlang het voorpaginanieuws, de gesel van de gsm’s die ons dwingt te allen tijde in standby te zijn, was nog ver weg, de telefoon maakte dat verrukkelijke geluid van een draaiende kiesschijf, CEO’s heetten nog zaakvoerders en last not least de stad was nog van ons.
Hieronder ten behoeve van geïnteresseerde lezers een verduidelijkend artikel dat ik mits enig zoekwerk van het net plukte:
Uit het Vlaamse muziekblad "Juke Box" van mei 1959:
Jaak De Voght werd op 22 oktober 1911 te Berchem (Antwerpen) geboren. Op 10 april 1924 stond hij voor de eerste keer op het podium en weinig later werd hij beroepstoneelspeler. Dit tegen de zin van zijn vader. Vanaf 1931 staat hij, nog steeds als toneelspeler, op de planken van de "Folies Bergère" te Brussel en raakt er vertrouwd met de knepen van het vak. Tijdens de oorlogsjaren lanceert hij zich in het revuewerk en creëert het onsterfelijke duo "Mme Priet en Mme Praat" met Mia De Wachter of Lowieke Staal. Hij wordt de eerste conferencier van het Vlaamse land.
Na de bevrijding komen er de "Welfare tournees". Optredens in Nederland en de opening van zijn eigen cabaret "Uilenspiegel" waar hij tientallen nieuwelingen lanceert: De Woodpeckers, Louis Baret, Staf Parmentier, Gaston Berghmans, De Strangers, De Cordona's, Jenny Lionel, enz. Er volgen optredens voor "De Gewestelijke Omroep Antwerpen", in de Vlaamse film, voor de Vlaamse TV in "Kop en Staart" en niet te vergeten op de fonoplaat. Midden jaren '50 had hij verschillende successen: De Vogelmarkt, Cactussen... waarvan zijn bekendste "De Kaspische zee" waarmee hij bekend werd in gans Vlaanderen. Op 8 mei 1959 werd Jaak De Voght te Antwerpen gehuldigd voor zijn 35 jaar op de planken in een grotefeestavond in de "Zaal Majestic" in De Carnotstraat. Op 9 juni 1979 overleed Jaak De Voght in Antwerpen op 67 jarige leeftijd.
Marleen Uitgeblust in 'De Grote Miserie' te Lier op 14.12.08
*
***
*
Tegen dit ludieke pamflet dat VB Lier-Koningshooikt uitgaf, legt de Triestige burgemeester Marleen Vanderpoorten, klacht neer wegens laster en erroof met burgerlijke partijstelling. De politieke sloof neemt vooral aanstoot aan de zin "Voor het goed van Lier is verworden tot voor het goed van de portemonnee van Marleen Uitgeblust". Ze heeft zich klaarblijkelijk herkend in het personage van MarleenUitgeblust : enige scherpzinnigheid kan haar niet ontzegd worden.
.
'Eigenlijk wil Vlaams Belang, politici zonder meer belachelijk maken met de gebruikelijke dooddoeners als vriendjespolitiek, politieke benoemingen en geldelijk eigen belang', laat Vanderpoorten weten. Ze wil met haar klacht een signaal geven 'dat politiek menselijk moet blijven en dat men individuele vrijheden niet mag gaan misbruiken om zo te komen tot populisme, beledigingen en platsvloersheid'.
.
In Lier werd na de gemeenteraadsverkiezingen alles in het werk gesteld om Vlaams Belang uit het schepencollege te houden,door een monstercoalitie te vormen zoals die in vele gemeentes en districten in en om Antwerpen gesmeed werden, in het raam van het cordon sanitaire. Els van Weert, de opgeblazen kikker van Spirit heeft maanden geprobeerd om burgemeester te worden. Zij beheerde als staatssecretaris in de regering Verhofstadt een van de meest fantaistische departementen uit de politieke geschiedenis, dat we bondig omschrijven als : "Star Trek wordt werkelijkheid". Uiteindelijk na veel gewring, gemekker, intriges van het allerlaagste soort, combines en affaires kwam er een monstercoalitie aan de macht met opnieuw Vanderpoorten als burgemeester.
.
Het toppunt van politieke en maatschappelijke hypocrisie maken we nu mee : als Vlaams Belang op een ludiek wijze, naar aanleiding van een referendum, de kluchtzangers van het stadhuis in hun hemd zet, worden zij voor de rechtbank gedaagd ! Men past alle smerige truken toe die er bestaan om VB uit het bestuur te weren en schreeuwt vervolgens moord en brand als deze partij in de ludieke tegenaanval gaat. Who the fuck, denkt dat uitgebluste scharminkel te zijn, dat zij kan bepalen hoe politieke tegenstrevers zich moeten gedragen ? Ze hangt zelf aan mekaar van onfatsoen, intriges en schijnheiligheid.
.
Wat een trieste afgang voor deze telg uit het geslacht der Vanderpoortens, die als échte vrijheidsminnende liberalen een terechte reputatie genieten van democratisch fatsoen. Wat blijft erover van deze eens zo rebelse vrouw met literaire ambities ?
.
De invloed van haar neef, Patrick de Wael en van de kleine Poenpakker uit Berlare doet Marleen Vanderpoorten geen goed. De wanhoop bij de VLD is groot, de kwaliteit van de geestelijke kampbewakers daarentegen is voorbeeldig.
.
Ray
195 doden
Het zou afgelopen zijn met de terroristische kleine oorlog in Mumbai, op touw gezet door moslimjihadisten. De laatste weerstand in het Taj Mahal werd opgeruimd.
De voorlopige balans bedraagt 195 doden (van wie 22 vreemdelingen).
Uit opgevangen telefoongesprekken blijkt dat de terroristen contacten hadden met het buitenland. De bewegingLashkar-e-Taiba wordt genoemd als verantwoordelijke (Het Leger van God od ook wel het Leger der Rechtvaardigen). Een beweging die vanuit Pakistan opereert om India te verdrijven uit Kasjmir.
EenAntwerpse diamantair die aanwezig was in het Oberoi Hotel en bijna 24 uur gebarricadeerd zat in zijn kamer, is formeel dat men de niet-moslims ter plaatse heeft terechtgesteld. Een Turks echtpaar werd gespaard, nadat het had gezegd moslim te zijn. De anderen werden in koelen bloede neergeschoten.
Ongetwijfeld wilde men India raken, maar ook het niet-islamitische Westen werd nadrukkelijk geviseerd. Of er ooit duidelijkheid zal komen van de onderzoeken die de spionagediensten van de VS, GB en Israël opzetten samen met India, weten we niet. Wat de eigen media (de beroemde 0000 op kop) er van maken dat intresseert ons al lang niet meer : wij halen onze info op internet bij nieuwsbronnen die zich niet ten dienste stellen van een of ander ideologie. Doei !
Bron : Fox News - The Indian Times
De afschuwelijke tweede terreurdag in enkele beelden
Spaanse toeristen uit Mumbai landen in Madrid
De rabijn (links) die vermoord werd in Mumbai door de jihadmoslims
Vanuit een burgerwoning beschieten leden van de Veiligheidsmilitie de islamterroristen
De bewoner is gevlucht onder zijn matras.
Leden van een antiterreur eenheid, gewapend met een pistool en zonder bescherming schuilen achter een auto. Zo zal het flink opschieten.
Twee militairen
Gegijzelden verlaten het Oberoi Hotel
Op zoek met de Platenruiter naar Schoonheid en Hoop
We hadden er eerlijk gezegd geen enkele zin in, om na deze afschuwelijke dagen van moord, terreur, angst, misprijzen voor het leven en de mens, een stukje muziek voor te stellen. Er bestaat echter zoveel schoonheid en kennis dat we daar onze hoop in de toekomst blijven op vestigen. De duistere religie van de dood zal het nooit halen op de creatieve geest die recht de hemel inschiet op zoek naar de waarheid.
Dit is een zeer geslaagde combinatie van beeld en muziek. Op de achtergrond hoort u "The lark ascending" van de Britse componist Ralph Vaughan Williams (1872 -1958), een samenspel tussen het orkest en de viool, die zingt als de leeuwerik wanneer deze hoog de lucht ingaat. En daar heeft de video-ontwerper beelden bij geprojecteerd van de mens die de ruimte verovert en ook steeds hoger en verder klimt. Een klein stukje muziek uit 1914 biedt troost en versterkt opnieuw onze hoop in een betere wereld.
En volgende week opnieuw een gilbezem. Akkoord ?
Stedelijk Onderwijs Gent : ook zeer neutraal.
Gisteren maakten wij ons druk over de wijze waarop Sinterklaas en Kerstmis in de offiële stadsscholen van de stad van Allah, herleid worden tot afgebleekte happenings, zonder enige christelijke verwijzing om de neutraliteit te dienen. In werkelijkheid om de moslims niet voor het hoofd te stoten, maar dat wordt natuurlijk niet gezegd.
Gisteravond kregen we een bericht van het Gentse provincieraadslid Tanguy Veys, dat in de Arteveldestad de neutraliteit van het stedelijk onderwijs nog verder gaat. Veys weet waar hij over praat, zijn eigen kinderen lopen school in het Gentse stedelijke onderwijs.
Daar wordt bijvoorbeeld een Turks liedje aangeleerd dat onze kinderen luid meezingen : "Ekmek buldum, katik, ek mek kibrit buldum odun". We staan niet in voor de juiste schrijfwijze, noch voor de volgorde van de woordjes maar dat kan ons totaalniet deren.
De vertaling luidt : "Ik vond brood maar geen beleg, ik vond lucifers maar geen hout". Bij het opgroeien kan de tekst aangepast worden : "Ik vond een mes, maar geen keel". Uiteraard in functie van het offerfeest.
De kleintjes die leren schrijven in de Gentse scholen doen dat aan hand van stempels, u kent het systeem. En welke woordjes in het Nederlands leert men de kleintjes aan ? "Moskee en Hoofddoek". Essentieel voor een kleine Vlaming om zeker geen fouten te maken in deze levensbelangrijke naamwoorden.
We hebben geprobeerd een zo goed mogelijke afdruk te maken van het liedjesblad ; onze technische directie kon niet beter. U weet alleszins hoe het gesteld is met de neutraliteit in de Gentse scholen. Het onderwijs is er vooral op gericht is onze kinderen voor te bereiden op een islamitische leefomgeving.
Voor de censuur toeslaat nog even Sint en Piet.
Een échte Sint (mét 3 kruisen) en een échte Piet met geverfde lippen (misschien is het wel een Zwarte Mie, dat zou een dubbele verwittiging opleveren van de censuurdiensten).
.
