Etienne Davignon, de vriend van Graaf Lipmans, komt terug op de aandeelhoudersvergadering die hem luidruchtig aan de deur zette in plaats van hem te parachuteren in de zetel als voorzitter.

Eerst deed hij de vijandigheid die hem te beurt viel af als een begrijpelijke reactie, die hem nauwelijks raakte.

Ja, ja.  Nu jankt hij dat de vergadering gemanipuleerd werd door Deminor en het advocatenkantoor. De mensen waren opgejut en ze wilden niet inzien, dat Etienne hun zaakjes in orde zou brengen.  Zou hij wellicht de 11% die de belgische staat met Fortis verworven heeft bij BNP omzetten in een meerderheidsparticipatie ?  Met peeschijven, gewaarborgd door Nonkel Kruk ?

Wie aandelen bezit, moet niet zeuren over verloren centen, dat is het risico. De aandeelhouder mag wél van zich afbijten, als hij misleid is geworden door het bedrijf waarin hij zijn geld heeft geïnvesteerd.  Hoe de verantwoordelijkheidvan Lipmans zich juridisch verhoudt, is nog niet duidelijk.

Bijna altijd zijn algemene vergaderingen, saaie bedoeningen waar men, mits over voldoende stemmen te beschikken, een vraagje mag stellen dat uit de hoogte beantwoord wordt. Aandeelhoudersvergaderingen zijn er enkel omdat ze wettelijk verplicht zijn en onveranderlijk wordt het programma en de agenda van de Raad van Bestuur probleemloos aangenomen.

Ditmaal niet en hoe reageert een regent als Davignon ?  "Ze laten zcih manipuleren" jankt hij in het krakkemikkig taaltje dat hij ons verkoopt als Nederlands, deze diplomaat van ongezonde affaires. 99,99% van de aandeelhoudersvergaderingen worden gemanipuleerd door de bedrijven zelf  en nu was het even anders : het volk jouwde, joelde en verjoeg de franskiljonse adel.

Er zijn in deze barre tijden soms nog mooie momenten te beleven.

Ray

Herinnert u zich nog in de voorbije maanden, de roep naar "Change" zoals in de Verenigde Staten ? 

Caroline Gennez van de Espee-aa trok met haar chéri naar Denver om verslag uit te brengen voor de gazet van Pater Vandermeersch over de Democratische Conventie.   Wat haar enorm verwonderde in Amerika, schreef ze, was het feit dat iedereen een raar soort Engels praatte en niemand haar kende maar iedereen was wél uit op Verandering. Haar verslagen leken veel op het dagboek van een maagd die net de fysieke liefde heeft ontdekt en zeven maal per dag naar de zevende hemel trekt.

Toen op 4 november Hoessein Obama verkozen werd, nadat alle Europese media en politici (van extreem-links tot extreem-tjeef) maandenlang campagne hadden gevoerd voor hem, moesten er enkelen afgevoerd worden naar psychiatrische instellingen : de druk was té groot, de vreugde richtte verwoestingen aan in sommige linkse hoofden.  Waar ruimte zat is voor een verwoesting.

Bij de helden van de 0000 werd ons elke dag verschillende keren de dwingende en tendentieuze vraag gesteld : " Zijn jullie klaar om een neger tot president te kiezen ?"  Tijdens een redactievergadering werd voorgesteld om op de grote Grote Markt te Sint Niklaas schepen Van Bellingen een vertaalde speech van Obama te laten houden in rechtstreekse uitzending gepresenteerd door de populaire hyperkineet Bart Peeters.  Gelukkig heeft Willockx daar tijdig een stokje kunnen voorsteken. "Die man heeft al genoeg reclame gehad" speekselde de verongelijkte ET van het Waasland.

Change !  Je moet even kijken naar de regering en de medewerkers van Obama.  Old troopers van Bill Clinton, inclusief diens eigen officiële Hillary de Hun en een Republikeinse sabelesleper van Bush.

Change !  In het land B ?  De Libre Belgique heeft een peiling gehouden om de populairste landgenoten te kennen.  In Vlaanderen is dat Nonkel Kruk, gevolgd door Guynokkio.  Wat zei u ?  Change ! En voor de Franstaligen is het  keuning Albert + 6%.

Met dit volkje moeten wij een revolutionaire staatsvorming doorvoeren ... Change ? 

Top 10 national

( copie uit de Libre, onvertaald)

Albert II

In Peshawar (Pakistan) vond een explosie plaats met een bomauto.  Er zouden meer dan 100 gewonden zijn en 30 doden.

Lokale Pakistaanse politici vermoeden dat het om een buitenlandse actie gaat en zonder het land te noemen, wordt India bedoeld. Revanche ? 

Zo blijft men goed aan de gang in die Prachtlanden. Uit naam van de godsdienst, de vaderlandsliefde of het grote gelijk, het doet er eigenlijk niet toe.  De miserie, de verdrukking, de onvrijheid, de honger worden niet verholpen door dit sadistisch fanatisme maar dat is ook de bedoeling niet.  Deze prachtnaties zijn oefenterreinen voor godsdienstgekken en wapengenieën. Wat jammer voor de brave lieden die het ongeluk hebben daar geboren te worden.

De onschuldigen, die hun leven kwijtspelen of voor de rest van hun dagen als lichamelijke wrakken rondstrompelen, worden samengevat in een nietszeggend dodencijfer of gewondenaantal. 

Dertig of honderddertig ?

Zijn er slechts 30 vandaag ? Dat is amateurisme, hoor. Vorige week, toen waren er 190 in de Prachtstad Mumbai, en daar was het spannend, de weireld keek ademloos live toe naar de kleine oorlog. Onder het nuttigen van een blikje bier bij de tv.   Er waren geen belgen bij de slachtoffers.  Ho, dan is het niet erg. Geef me nog een blikje. Als er een belg was bij geweest, moeten we treurig en streng kijken, als de kist op de luchthaven arriveert, zoals Pieter de Crem die het vaandel groet. En achteraf een stuk in zijn stijve kraag gaat zuipen.

Die doden en gewonden zijn altijd mensen die samen met ons een tijd op de planeet aanwezig zijn geweest, die ook, al was het niet steeds makkelijk of leuk, van dit leven hielden. Die anderen  liefhadden en zelf bemind werden, ook al waren zij zelf geen Prachtmensen. Niemand verdient op die manier aan zijn einde te komen.  Behalve de onmensen die de opdracht geven.

Je hoort bijna nooit dat het ongedierte achter de schermen, die dit veroorzaakt en plant, opgepakt wordt.  Het zou best mogen uitgeroeid worden. 

(foto's Fox News)

Ray

1930 : Paviljoen van Perzië (nu Iran)

Het lèèt in Antwàrrepe. Woar ànders ?

(Het bevindt zich in de stad van Allah.  Waar anders ?)

Het Theaterplein ligt op een verhoogd plateau dat via schuin oplopende   niveauverschillen en excentrieke trappenconstructies bereikbaar is.  Op deze  onregelmatige trappen kan men zich neervlijen en de omgeving bewonderen of een praatje voeren. Intermenselijk contact in een multiculturele omgeving bevordert de sociale cohesie.

Bij neerslag sijpelt het water door de luifel naar binnen en tekent grillige patronen op het arduin : de natuur als ultieme artiest die de ziel van de voorbijwandelende weireldmensch bespeelt. De overkapte ruimte staat symbool voor de warme receptie in een geborgen en beschermde omgeving. 's Avonds is er een schaarse verlichting die de schouwburgbezoekers toelaat zich tastend een weg te banen om deel te nemen aan het feest van het Theater in de reusachtige betonnen bunker die de omgeving domineert

Het Theaterplein is een project van een Italiaans architectenbureau en met de alom gewaardeerde Antwerpse bescheidenheid noemt Eposchepen Van Campenhout het mooier dan de Ramblas in Barcelona.  De Ramblas is een wandelboulevard. De buurtbewoners en de marktkramers van de Vogelenmarkt die menig protest hebben laten horen tegen dit prachtproject, zijn met zachte dwang aangemaand hun meningen te herzien.

Ray

Het belgische leger heeft zijn zieken altijd fijn verzorgd. Nu trekt het "Ministerie van Oorlog, Alcoholconsumptie en Werklozencreatie"  met  patiënten  die lijden aan persoonlijkheidsstoornissen op uitstap naar New-York

Kijk, Gregorius heeft het ook over kielhalen

De Marokkaanse ambassadeur in Nederland zegde onlangs trots te zijn, zoveel Marokkaanse Nederlanders te mogen vertegenwoordigen. Dit was tijdens een reis met Buza-minister Verhagen naar Marokko.

Dit verraadt onmiddellijk hoe men in Rabat denkt over uitgeweken landgenoten : die blijven voor eeuwig en amen (als u ons deze christelijke uitlating vergeeft) gelukkig zuchten en kreunen onder het gezag van het prachtland Marokko en zijn fenomenale, vrijheidslievende op emancipatie beluste Keuning. De ambassadeur zit er compleet naast : hij vertegenwoordigt de regering van zijn Prachtland en heeft geen dadels te eten met de Marokkanen in Europa, tenzij hij ze de nodige documenten wil bezorgen om terug te keren naar de plek waar het leven voor die mensen verloopt in de sfeer die hen bevalt. Vertegenwoordigen doet hij hen echter niet. Zij zijn juridisch vertegenwoordigd in hun verblijfsland  door de democratisch verkozenen aldaar.

Deze opvatting is illustratief voor het beleid zoals de buitenlandse Buza minister Fassi Fihri het verkondigt : "Integratie prima, assimilatie nooit".  De Marokkaanse nationaliteit behoud je voor altijd én je geeft ze door aan je kinderen en die geven ze op hun beurt ook weer door.  Wij kunnen in Europa onszelf wijsmaken wat we willen, omtrent kinderen die hier geboren zijn en geregistreerd staan als belgen, dezen verwerven op eerste aanvraag bij het consulaat hun tweede paspoort.  Dat voor hen het eerste is, maar dat blijft onder ons.

Dit staatsburgerschap is niet alleen een kwestie van het behoud van een emotionele band, het is het bestaan van een juridische greep van Marokko op zijn overzeese onderdanen.  Zij kunnen in principe opgeroepen worden voor militaire dienstplicht. Voor overtredingen tegen het Marokkaanse strafrecht in het buitenland : geloofsafval, beledigingen van de keuning (niet die van Laken, dat mag), homoseksuele dingen.  Maar ook inzake huwelijksrecht blijven de brave Marokkanen (en wij kennen er geen anderen) in principe met hun dubbele nationaliteit onderhorig aan de wetten van bij hen.

Een dubbele nationaliteit, we hebben het hier reeds ettelijke keren gesteld, is aan het leven deelnemen met een menu à la carte.  De rechten opeisen die u het best uitkomen en zoveel mogelijk verplichtingen ontlopen. 

Begrippen als Eer, Trouw, Loyauteit zijn ouderwetse normen om mee te lachen.

Marokkanen die zich niet laten inschrijven bij hun consulaat, kunnen in principe afzien van hun oorspronkelijk staatsburgerschap.  Maar het is hen niet aan te bevelen Marokko te bezoeken, want aan de grens wacht hen een allesbehalve prettige ontvangst. Men schroomt niet de enkeling die in dat geval verkeert uit te schelden voor "landverrader" en de grenscontrole kan vernederend lang aanslepen. Dit overkwam een PvdA-gemeenteraadslid uit Haarlem vorig jaar. Bovendien kunnen er grote problemen ontstaan in geval van het erfrecht.

Al onze talrijke poco-vrienden doen deze schrijnende onthullingen af met schouderophalen zoals steeds en zoals bij alles wat hun moslim-lievelingen aanbelangt. 

Een zaak staat buiten kijf : Marokkanen die expatriëren blijven voor de staat en zichzelf volledig onderhorig aan hun vaderland, ongeacht welke documenten zij in het buitenland ook verwerven.  Emigratie is een economisch gegeven en de migranten worden zorgvuldig gevolgd en in het oog gehouden.  De besten worden aangemoedigd om openbare mandaten te verwerven in hun verblijfslanden.  Dat laat Marokko toe hen te benoemen in de Raad van de Marokkaanse Gemeenschap die ondermeer de koning adviseert. En op die manier wordt de greep bestendigd en leveren de Europese Idioten zich nederig glmlachend over aan de vertegenwoordigers van de islam.

En vergeet u niet, na deze opwekkende mededelingen dat het weliswaar vandaag Klaasje in mineur is, maar dat maandag de slachtingen voor veel warme en menselijke gezelligheid zullen zorgen. Kopje thee ?

Ray

Bron : de Volkskrant

We ontvangen ook internationale mails bij Angeltjes.  Zoals de onderstaande.  Hij is geschreven in het Poetinengels, voor ons part Raspoetinengels.  Een aanbod om vriendschapsrelaties aan te knopen, wijzen wij zelden af. Eerst even informeren bij de Fortisbank in Berlare of er geen diplomatieke hinderpalen zijn.

 Sent: Saturday, December 06, 2008 3:28 AM

 P.S. This is my photo. I hope that you like it. Bye....

Mijn tijd komt nog 
 
Negen maanden na zijn aantreden als voorzitter, baadt Vlaams Belang in een sfeer van slechte peilingen en persoonlijke schandalen. Maar Bruno Valkeniers maalt niet om de kritiek op hem en zijn partij: "Het zijn allemaal achterhoedegevechten."

Stevige concurrentie van LDD en N-VA, verhalen over feesten waar nazi-liedjes worden gezongen, een schamele score van 14 procent in de peilingen, het feuilleton rond Marie-Rose Morel en Frank Vanhecke: in de eerste negen maanden van zijn voorzitterschap heeft Bruno Valkeniers een royale portie rampspoed over zich heen gehad. Heeft de VB-voorzitter nog geen spijt van zijn carrièrewending?

"Nee, ik amuseer me goed in deze job", lacht de 53-jarige Antwerpse ex-havenbaas. "Ik merk dat aan mijn lichaamsgewicht. Van negatieve stress word ik dikker, en nu zit ik met 86 kilo op mijn optimale gewicht. Ik wist ook dat ik in moeilijke omstandigheden werd verkozen, ik heb dat risico bewust genomen. Al moet ik toegeven dat de overstap van het zakenleven naar de politiek mij een cultuurschok heeft bezorgd die lastiger was dan ik had gedacht."

De media beoordelen u hard. U wordt zelfs vergeleken met de spitsen van Germinal Beerschot: "Hij ziet geen kansen en als er zich toch een aandient, dan trapt hij die naast".

Bruno Valkeniers: (schatert) Die had ik nog niet gehoord! En dan moet u weten dat ik supporter voor die club. Maar serieus, ik ben een teamspeler, ik laat anderen graag scoren. De tijd dat ik mezelf meer ga profileren als uithangbord van de partij komt nog wel. De voorbije maanden heb ik vooral in een hoog tempo - en zonder chauffeur - onze lokale afdelingen bezocht. In het verleden werd het VB bestuurd door het triumviraat van Frank Vanhecke, Filip Dewinter en Gerolf Annemans. Ik wil nu het interne debat verbreden en bijkomende thema's aansnijden, zoals het ecologische, het sociaal-economische en de leefbaarheid in een onafhankelijk Vlaanderen. Kortom, ik wil de cultuur van onze werking op punt stellen en een remake van de partij doorvoeren: het Vlaams Belang van de 21ste eeuw, de stuwende kracht van de onafhankelijkheidsbeweging. Dat is een project dat zich over de volgende verkiezingen tilt, en ik laat me daarbij niet opjagen door de media of door andere partijen.

U bent de voorbije maanden meer dan eens geplaagd door onthullingen over VB-mandatarissen met neonazi-sympathieën. Hoe gaat u daarmee om?

Als er bewijzen zijn, dan zetten we zulke mensen meteen uit de partij. Het VB is géén racistische partij, en het zingen van racistische liederen of enige vorm van betrokkenheid bij organisaties zoals Blood & Honour is voor mij onduldbaar. Maar als we alle Vlaamse politici moeten vervolgen die ooit een Duits liedje hebben gezongen, dan is er nog veel werk aan de winkel. Ik waarschuw onze leden wel voor wat ze bijvoorbeeld doen op Facebook en andere communities op het internet. Iedereen heeft het recht om zijn vrienden zelf te kiezen, maar wij treden op tegen alle activiteiten die niet door de beugel kunnen.

Toch staat de veroordeelde ex-politieman Bart Debie nog steeds op uw loonlijst en is uw van negationisme beschuldigde ex-ondervoorzitter Roeland Raes nog steeds gecoöpteerd lid van uw partijraad.

Bart Debie is veroordeeld voor feiten die lang voor zijn tijd bij het VB hebben plaatsgevonden. Iedereen verdient een tweede kans, dus ook hij. En wat Roeland Raes betreft: die heeft ontslag genomen als ondervoorzitter en senator. Verder wacht ik op de uitspraak in dat omstreden proces.

"Dedecker is een toffe knol, maar hij gaat door de mand vallen."

Ook Frank Vanhecke staat nog een proces te wachten, naar aanleiding van racistische VB-pamfletten in Sint-Niklaas.

Ja, en dan heb ik nog een primeur voor u: Frank hangt ook nog een klacht boven het hoofd van het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding, omdat hij in een interview op de Franstalige tv het gedrag van de francofonen in de Brusselse rand heeft vergeleken met dat van de Belgische kolonialen tegen les petits nègres. Terwijl dat gewoon de term was die destijds door iedereen werd gebruikt. En zo wordt de strijd tegen ons steeds modderiger. Wellicht word ik het volgende slachtoffer, want ik ben nu als voorzitter ook verantwoordelijke uitgever van al onze lokale uitgaven, die ik onmogelijk allemaal kan controleren. Maar deze evolutie stemt mij eigenlijk positief, want het zijn allemaal achterhoedegevechten.

Hoe bedoelt u dat?

België wordt nerveus. Dit is nooit een democratisch land geweest, maar nu komt in Vlaanderen het debat over onze toekomst toch eindelijk op gang. UA-filosoof Peter De Graeve beschrijft in zijn boek 'Staat van ontbinding' de ontsporing van onze democratie. En volgende maand verschijnt er een ander boek, waarin een groep van prominente denkers zoals Johan Sanctorum en Ludo Abicht sporen ontwikkelt die moeten leiden tot een onafhankelijk Vlaanderen. Het VB is de enige partij die geen schuld draagt voor het verleden. Zelfs professor Etienne Vermeersch, de 'slimste mens van Vlaanderen', die het VB ooit zag als een club van neonazi's, vindt tegenwoordig dat wij recht van spreken hebben. In de samenleving is het cordon sanitaire helemaal uitgehold, het bestaat alleen nog in de politiek en in sommige media.

Maar in de peilingen scoort uw partij nog maar 14 procent.

Het landschap is ingrijpend veranderd, wij hebben concurrentie gekregen van LDD en N-VA. Maar ik vrees de verkiezingen niet. LDD wordt door het establishment misbruikt om ons kapot te krijgen. Ik vind Jean-Marie Dedecker een toffe knol, maar hij gaat door de mand vallen. Dat bewijzen de interne twisten bij LDD en de discussies over het boek van Jürgen Verstrepen nu al. Met N-VA voel ik me meer verwant, al geloof ik niet in een stap-voor-stap-strategie om de Vlaamse onafhankelijkheid te realiseren. Het kartel met CD&V was ten dode opgeschreven, omdat christendemocraten vroeg of laat toch altijd kiezen voor de Belgische macht. Eens een tsjeef, altijd een tsjeef. We zullen zien hoe het nu verder gaat met N-VA. In de media zegt Bart De Wever dat hij niks wil weten van het VB. Ik neem daar akte van (glimlacht raadselachtig). En ik kijk vol vertrouwen uit naar de verkiezingen.

Op welk percentage van de kiezers mikt u dan?

Mijn objectief is de Vlaamse onafhankelijkheid. Ik kijk verder dan deze verkiezingen, ik behoor niet tot de politici die telkens weer beloven dat ze de problemen van het land gaan oplossen en zich vervolgens mee schuldig maken aan de Belgische ramp. We worden in Vlaanderen geconfronteerd met grote problemen zoals de vergrijzing, de ontgroening en het verkeersinfarct, maar ondertussen bedragen de transfers van noord naar zuid jaarlijks 12 miljard. Daar kunnen we elk jaar vier Oosterweelverbindingen mee financieren!

"CD&V blijft kiezen voor de Belgische macht. Eens een tsjeef, altijd een tsjeef."

De voorbije negen maanden waren voor u niet makkelijk, maar het moeilijkste komt nog. U moet kieslijsten gaan vormen en veel kandidaten teleurstellen.

Dit is inderdaad voor alle partijen een moeilijke periode. Ik volg onze interne procedures en hou rekening met criteria zoals kwaliteit, inzet, stijl, regionale spreiding, geslacht en electoraal gewicht. Daarnaast willen we ook verjongen.

Komt er een ideologische zuivering?

(Denkt lang na) Als democraat huiver ik van die term. Ik herhaal dat ik rekening hou met criteria als kwaliteit en stijl. Ik vind ook dat we de demonen van het verleden achter ons moeten laten. En verder is de lijstvorming een subtiel spel, dat ik binnenskamers wil spelen en niet op de Grote Markt.

Bart Debie zou in uw opdracht bezig zijn met een doorlichting van alle kandidaten.

(Schatert) Ik heb dat ook gelezen. Gelooft u nu echt dat ik iets te maken wil hebben met zulke Gestapo- en Stasi-technieken? Ik heb wel wat beters te doen.

Gaat u zelf ook op de lijst staan?

Ik zal waarschijnlijk de Antwerpse lijst voor de Vlaamse verkiezingen duwen, als de partij mij dat vraagt.

Wat gebeurt er met Marie-Rose Morel, nu zij zelf afstand doet van de tweede plaats op de Europese lijst?

Marie-Rose legt bij ons nog precies evenveel gewicht in de schaal als voor de roddelcampagne die tegen haar en Frank Vanhecke is gevoerd. Uit de vele reacties en steunbetuigingen leid ik af dat degenen die hen willen beschadigen, de boemerang in hun eigen gezicht terugkrijgen. Wat Marie-Rose heeft meegemaakt, is privé. Op een paar momenten heeft zij zelf de behoefte gevoeld om daarvan iets te delen met enkele journalisten. Zelf had ik dat niet gedaan, maar ik begrijp haar wel.

"Van de transfers naar Wallonië kunnen we elk jaar vier Oosterweels betalen."

In Antwerpen moet Filip Dewinter voor de zoveelste keer de VB-kar trekken. Hebben politici geen houdbaarheidsdatum?

Jawel, voor elke politicus komt het moment waarop hij voor zichzelf moet beslissen om zijn energie te gaan investeren in het coachen van jongeren. Maar voor Filip is dat nu nog te vroeg. Met zijn onvoorstelbare energie is hij nog steeds moeilijk te kloppen.

Houdt u er rekening mee dat er ook weer federale verkiezingen komen?

Ik ga daar niet van uit, omdat behalve LDD en wij geen enkele partij daar baat bij heeft. Ze hebben niets om mee naar de kiezer te gaan. Het verhaal van de staatshervorming is voorbij, en op economisch vlak is deze regering totaal ongeloofwaardig. We zitten met een negatief budget voor 2008 en een virtueel budget voor 2009, de werkloosheid stijgt en de recessie schopt wild om zich heen. Met zo'n slecht rapport willen de traditionele partijen niet naar de kiezer.

Uw grote droom blijft de Forza Flandria. Daarmee bent u dit jaar al eens op uw gezicht gevallen, toen LDD uw aanzoek weigerde. Probeert u het na de verkiezingen opnieuw?

Ik weet dat Jean-Marie Dedecker zelf ongelukkig is met die gang van zaken, waarbij mensen uit zijn omgeving ons contact hebben gesaboteerd. Maar inmiddels is de afstand tussen onze partijen groter geworden, door het ultraliberalisme van Dedecker en zijn onduidelijke visie op de toekomst van België. Vlaams Belang blijft in elk geval zijn principes trouw. Wij willen een onafhankelijk Vlaanderen met een identiteit die steunt op de waarden van het christendom, het humanisme en de verlichting. We zweren bij de scheiding der machten, de scheiding van Kerk en staat en de gelijkheid van man en vrouw. Daarbij moeten migranten zich aanpassen aan onze cultuur, onze normen en onze taal. Dat gezegd zijnde, blijf ik geloven in een bundeling van de republikeinse krachten. Maar ik heb geduld, de tijd speelt in ons voordeel.

Lex MOOLENAAR

© 2008 Concentra

Publicatie: Gazet van Antwerpen / KempenMechelenWaaslandMetropool StadMetropool NoordMetropool Zuid
Publicatiedatum: 6 december 2008

Valkeniers loopt op eieren 
 
Vandaag reageert Bruno Valkeniers in deze krant op de bakken vol kritiek die de voorbije maanden over zijn partij, maar ook over hem zijn uitgestort. Valkeniers heeft geen profiel dat sterk genoeg is om voorzitter van een politieke partij te zijn, vinden nogal wat commentatoren. Hij wordt zelfs vergeleken met de spitsen van zijn favoriete club Germinal Beerschot, die dit seizoen ook niet scoren. Die vergelijking is leuk bedacht, maar ze houdt geen rekening met de strategie die de nieuwe voorzitter van Vlaams Belang voor zichzelf heeft uitgestippeld.

Om dit te verduidelijken, neem ik u even mee terug naar een tv-reportage over het VB die vlak na de lokale verkiezingen van oktober 2006 werd uitgezonden. De scène waarop ik doel, speelt zich af op een receptie. Een vrouw praat met Filip Dewinter over het voor hem teleurstellende verkiezingsresultaat en zegt dan: "Ik heb altijd op u gestemd, maar waarom zou ik dat blijven doen? Het lijdt toch nergens toe." De vrouw zei wat veel traditionele VB-kiezers dachten. Ook ditmaal zou het cordon sanitaire ervoor zorgen dat hun partij weer zes jaar aan de zijlijn bleef staan.

Terug naar Bruno Valkeniers. Toen hij in maart het voorzitterschap van Vlaams Belang aanvaardde, deed hij dat met het vaste voornemen om van het VB een partij te maken die vroeg of laat zou kunnen deelnemen aan de macht. Zijn voorgangers Karel Dillen en Frank Vanhecke zagen het cordon sanitaire als "de levensverzekering van de partij", maar voor Valkeniers is die partij niet het doel van zijn politieke activiteiten. De welgestelde Antwerpse zakenman heeft één duidelijk objectief, misschien ziet hij het zelfs als een missie: het realiseren van de Vlaamse onafhankelijkheid. En dat kan volgens hem alleen maar als het cordon breekt en wordt vervangen door een nieuw verbond: de Forza Flandria, een Vlaams front van rechtse partijen.

De eerste poging van Valkeniers mislukte. Hij was naar eigen zeggen een eind op streek met Jean-Marie Dedecker, maar die gesprekken over samenwerking strandden op verzet. Onder meer Frank Vanhecke en Marie-Rose Morel zaten niet te wachten op Dedecker, die hun eigen positie zou bedreigen. En in de omgeving van Dedecker was er ook weinig animo voor een relatie met het VB. De gesprekken werden gelekt naar de pers, de zaak liep spaak en Valkeniers stond in zijn hemd.

Een verbond van VB en LDD lijkt ook in de toekomst nog weinig waarschijnlijk. Dedeckers mantra "Mét België als het kan, zonder als het moet" staat haaks op het uitgangspunt van Vlaams Belang. Daarom lonkt Bruno Valkeniers nu naar de N-VA van Bart De Wever. Die partij staat veel dichter bij zijn eigen gedachtegoed dan LDD. Bovendien is de N-VA sinds de breuk in het kartel met CD&V weer een kleine partij, die baat kan hebben bij een Forza Flandria.

Wie de politiek een beetje volgt, weet dat Bart De Wever nooit in zee zal gaan met figuren als Filip Dewinter en Gerolf Annemans. Is hij daartoe wél bereid met Bruno Valkeniers? De VB-voorzitter lijkt daarop te speculeren. Stapje voor stapje probeert hij zijn partij nu te bevrijden van haar "oude demonen". Komt er bij de lijstvorming voor de Vlaamse verkiezingen een eerste zuivering? Valkeniers wil het niet met zoveel woorden zeggen, want hij weet dat hij op eieren loopt.

Bruno Valkeniers heeft zichzelf opgezadeld met een loodzware opdracht. Als het hem lukt om het cordon sanitaire te breken, dan schrijft hij geschiedenis. Slaagt hij niet, dan blijft hij de generaal van een leger zonder wapens.

© 2008 Concentra

Publicatie: Gazet van Antwerpen / KempenMechelenWaaslandMetropool StadMetropool NoordMetropool Zuid
Publicatiedatum: 6 december 2008

In de Golf van Aden ontving het Deens marineschip, de Absalon een noodoproep waar uiteraard direct op afgegaan werd. Wat doe jezelf als een onbekende op straat om hulp roept ?  Juist : doorlopen, daar heb je niks mee te maken. 

Maar op zee, gelden andere regels.  De mensen zijn dezelfden als aan de wal, maar de diepe wateren halen de betere gevoelens van solidariteit naar boven.  Dus de Deense Vikings er op af, je weet maar nooit of er geen beloning aan vasthangt. Misschien enkele mooie prinsessen aan boord of zilverlingen zoals bij Piet Hein.

Aangekomen op de plaats van de ramp, blijken ze met een piratenschip te maken te hebben. Ze herkenden het onmiddelijk aan de vlag die aan de mast wapperde 

Enkele ruwe rosse zeebonken wilden onmiddellijk de kanonnen laden om het wrak met man en muis te kelderen maar ze mochten niet van de kapitein. "Volgens de internationale regels zijn we verplicht om die mensen te redden,  we moeten ze aan boord nemen", sprak de kapitein,.  Maar dan in het Deens. "Ja" riepen de rossen "dan kunnen we ze kielhalen, dat is lang geleden". Maar ook dat werd verhinderd.

Er bleken nogal wat wapens aan boord te zijn maar door het barre weer, kon het schip niet op sleeptouw genomen worden en het werd vakkundig de dieperik ingeboord, tot grote vreugde van de Deense bemanning. Dan hadden die er toch iets aan gehad.

Het piratentuig werd in Jemen aan de autoriteiten overgeleverd. Jemen ?  Waar Westerse onnozelaars die een avontuurlijke vakantie willen, ontvoerd worden om een losprijs te krijgen. 

Het zal allemaal beteren als heel de wereld islamitisch wordt.  Ik begrijp niet dat zoveel mensen zich verzetten tegen de godsdienst van de vrede.

http://www.abc.net.au/news/stories/2008/12/05/2438653.htm?section=justin

Als ik geen rood meer heb

Als ik geen rood meer heb
maak ik de bomen groen, de struiken,
het hele landschap wat ik schilder.
Dus ook het onkruid en het gras,
waarin je languit ligt te wachten roerloos
maar toch diep ontroerd, wanneer je later
het doek mag zien waar ik je rooie jurk
vervangen heb door zachte naaktheid,
waarvoor ik net als voor je glimlach
vooralsnog niet de kleur vond die je past.
Als ik geen rood meer heb,
heb ik nog altijd je lippen.

Paul Snoeck

 Het allerinnigste liefdesduet uit het belcanto : enkel bij Angeltjes, dankzij uw populaire Platenruiter. Wat wil u nog meer ?  Een lidkaart van Bert Anciaux ? Absoluut : aan te vragen bij elke medewerker van de 0000. En wil u ons nu gerust laten met de rotpolitiek. Hier heerst liefde. 

Als er tien of misschien twaalf mensen mochten zijn, die we gelukkig maken met dit mooie liefdesduet, dan is dit de moeite waard.  Het slot van het eerste bedrijf van Madama Butterfly. De Amerikaanse marine-officier Pinkerton is net getrouwd met de jonge geisha Cio-Cio-San (Butterfly). Voor haar is dit een écht huwelijk voor 999 jaar zoals het in de acte staat, voor hém is het een exotisch avontuur, want de hufter zal het nog eens overdoen in zijn geboorteland met een échte Amerikaanse. 

Inmiddels is de avond gevallen over de baai van Nagasaki en de pasgehuwden zullen er eens aan beginnen.  Madama wil eerst nog wat vertellen over haar gevoelens en de duizenden sterren die flonkeren, terwijl de luitenant aandringt om naar binnen te gaan. Zoals een echte duivenmelker "Kom,kom,kom" roept, zingt de geüniformeerde wipgrage bruidegom "Vieni, vieni". We doen er wat lacherig over, maar het is gewoonweg ontroerend, prachtig.

Dit fragment van 10 minuten is pure romantiek. Puccini is de man die u in uw hart knijpt met zijn onvergelijkbare melodieuze muziek. Het is een opname uit Covent Garden (Londen) met de vermoedelijk grootste Butterfly-sopraan van het moment, de Chileense Cristina Gallardo-Domas. Niet de mooiste ,maar een getalenteerde actrice en wat een stem ! Voor de rest is dit een sobere, gestyleerde opvoering. 

Los Angeles (Californië) : de Stad der Engelen onder de maan en de planeten Jupiter en Venus

Het Europees Hof voor de Rechten van de Mensch heeft twee Franse moslimmeisjes, die hun hoofddoek weigerden af te doen op school, ongelijk gegeven. Het Hof in Straatsburg vindt dat de school, die de meisjes een definitieve uitsluiting oplegde, niet te ver is gegaan.

In 1999 werden de twee meisjes van 21 en 22 definitief van school gestuurd omdat ze weigerden hun hoofddoek af te zetten tijdens de sportlessen.

De meisjes dienden klacht in, maar hun beroep werd voor het Franse gerecht verworpen.

Over een ergerlijk geval van discriminatie en racisme gesproken ... gelukkig kunnen wij in deze rekenen op de discretie van onze pers : zij reppen met geen woord over deze schandelijke uitspraak.

De meisjes zijn inmiddels flinke dames geworden die de mode van de dag volgen.

"Euopa stevent af op een grote culturele botsing met een voortdurend aangroeiende moslimbevolking, die zich niet wenst aan te passen." Dit zegt het voormalige Hoofd van de Mossad, Ephraim Halevy deze week maandag, in een toespraak voor het Jerusalem Instituut.

Hij voegde er aan toe, dat vooraanstaande Europese landen evenals Rusland tegen 2050 een bevolking zullen bezitten met wellicht 50% moslims, er aan toevoegend dat op dit ogenblik  in Groot-Brittannië het debat gevoerd wordt of de Britse moslims niet veeleer de islamitische wetten moeten volgen, de sharia,  in plaats van de Britse.

De gewezen directeur van de spionage, die als teenager in 1948 vanuit UK naar Israël emigreerde, stelt dat de manier waarop Europese landen  zullen reageren op een dergelijke uitdaging, bepalend zal zijn voor hun toekomst. 

Meer en meer zien we, dat moslims die in Europa verblijven niet geïntresseerd zijn om zich aan te passen aan de plaatselijke cultuur maar hun eigen gebruiken en levenswijze aan het Europese netwerk opdringen.

Het vervolg van deze boeiende uiteenzetting kan u lezen door op de rode tekst te drukken, dan bent u zo in Israël.

Velen onder u staan nu te drummen en te popelen, wij weten het, er is plaats genoeg bij The Jerusalem Post. Morgen is het sabbat, dan kan u de mensen helpen met het verrichten van kleine taken zoals het openen van deuren of het aansteken van de verlichting, want de Joodse gelovigen mogen dat niet zelf doen. Een handje toesteken ? Waarom niet ? Wij zijn nooit tegendraads.

Ray