|
We zijn van de vakbonder Robert Voorhamme, schepen van onderwijs te Antwerpen nooit diep onder de indruk geweest. De man is in de eerste plaats een professionele socialist, die over het perfect profiel beschikt als opperlakei van burgemeester Slaapmans.
Bezette Stad door Paul van Ostaijen
Het stedelijk onderwijs van deze Bezette Stad is van na de Eerste Wereldoorlog onafgebroken in handen geweest van de socialisten. Kamiel Huysmans, Willem Eekelers (een oud-activist net als Craeybeckx), Mathilde Schroyens, Jos van Elewijck, (een tragisch intermezzo met de radio-presentatrice Kathy Lindekens, vernederend politiek afgemaakt door Janssens) en dan nu Robert Voorhamme. Het schepenmandaat van onderwijs wordt in Antwerpen betiteld als het "ambt met de maarschalksstaf" dixit Jos van Elewijck.
Onderwijs : macht door beïnvloeding
Al deze rode figuren hebben lange bestuursperiodes gekend (behalve Lindekens) tijdens dewelke ze zwaar hun stempel drukten op de sfeer, de aanwervingen, de inspectie en de beïnvloeding die het onderwijs ontegenzeggelijk uitoefent op jonge mensen. Het Vrij Onderwijs in Vlaanderen probeerde Japneuzen te kweken, het sterke Stedelijk Onderwijs in Antwerpen verhulde nauwelijks zijn bedoelingen om militante socialisten voort te brengen (en het vroegere Rijksonderwijs hing daar tussen te spartelen met pogingen om de vrijzinnige liberalen ook wat te gunnen).
Steeds werd volgehouden, met de ijzeren logica van het linkse gelijk, dat het stadsonderwijs, neutraal onderwijs was. Een houding die we nu nog aantreffen bij de politieke VRT, die voorgezeten wordt door de baas van de socialistische mutualiteiten. Hoe meer de neutraliteit van een instelling of structuur benadrukt wordt, hoe duidelijker het is dat we te maken hebben met fake.
Het mystieke huwelijk : zij de huiskamer, hij de slaapkamer
De Limburgse socialist Kamiel Huysmans en de Kempense katholiek Frans van Cauwelaert sluiten in 1927 een akkoord, het zogenaamde mystiek huwelijk, dat de socialisten definitief een plaats toekent in het Antwerpse schepencollege onder een katholieke burgemeester. Zes jaar later worden de katholieken gedumpt en ingeruild tegen de makke liberalen. Antwerpen wordt klaargestoomd voor zijn rol als Vlaamse hoofdstad van het rode proletariaat, geleid door het rode profitariaat.
Het stadsonderwijs is van de kleuterleeftijd tot voor de universitaire studies in handen van de socialisten met alle mogelijke recreatieve en ideologische nevenactiviteiten vandien. Een compleet instrumentarium ten dienste van de partij, dat voor een stuk de sterkte van de toenmalige BSP verklaarde in deze stad met stilzwijgend op de achtergrond de kwakkelaars van de CVP, die na een korte verwijdering terug aan boord gehesen werden. Zij kregen de bevoegdheid over de haven, de openbare werken en mochten de leningen aangaan die wij nu nog afbetalen. De tjeven waren verantwoordelijk voor de aanvoer van de centen, de sossen "versmosten" ze.
De socialisten leverden burgemeesters, beheersten onderwijs en het belangrijke departement van sociale zaken en OCMW en dit paradijselijke politieke akkoord is beginnen leegbloeden ten tijde van de afgrijselijke Bob Cools, die weliswaar een stedelijk planoloog was maar zich gedroeg als een onbehouwen boer, die de pech had dat de stad overstroomd werd door allerhande nationalteiten die wij met open armen moesten ontvangen.
Het Fenomeen Vlaams Blok en de blaffer Cools
Wie in de sterke socialistische wijken protesteerde tegen de overlast, het lawaai, de ongezonde toestanden, de onaangepaste geburen met hun vaak stuitende tradities, familiaal geweld, vijandigheid tegenover onze maatschappij, werd wandelen gestuurd en als racist uitgescholden. De mensen kwamen naar hen die wel luisterden, die van het Vlaams Blok, die de verwijten van racisme op hun eigen schouders laadden en onophoudelijk de verantwoordelijken op hun onmenselijke verraad wezen. De eeuwige schelder en schimper Bob Cools noemde het Vlaams Blok altijd "Het Fenomeen" om duidelijk te maken dat hij, zijn partij, noch het beleid opgewassen was tegen iets ongrijpbaars ... De socialisten zijn onveranderlijk slechte verliezers geweest die nooit twijfelden aan de eigen onfeilbaarheid.
De afgang was ingezet, de arrogante blaffer Cools werd vervangen door de onbekwame Leona Detiège die door een botte staatsgreep van Patrick Janssens uit haar ambt werd gezet, zodat hij zelf het tanend gezag van de socialisten zou overnemen.
De Bezette Stad is klaar om de sleutels te overhandigen
Intussen is Antwerpen met zijn 470.000 inwoners een door 170 nationaliteiten Bezette Stad geworden met overwegend en het meest zichtbaar in beeld veel onaangepaste moslims die ganse wijken voor zich opeisen. Dankzij gulle Europese en Vlaamse subsidies (dat is gewoon geld van ons allen, dat zijn geen giften uit de hemel) wordt er zwaar geïnvesteerd in stenen en renovaties. Vele projecten blijken ofwel fantasieën te zijn van de tekentafels van bevlogen architecten of ze blijven halverwege steken tijdens hun uitvoering wegens onenigheid tussen de initiatiefnemers.
De met veel bombarie aangekondigde renovatie van de leien is een voorbeeld van typisch Antwerps halfwerk : ofwel zijn de centen op, ofwel is men ruzie aan het maken, of allebei samen.
De Oosterweelverbinding, een noodzakelijk project om de mobiliteit in Vlaanderen te laten verlopen in functie van een dynamische economische realiteit is ontaard in een beschamend partijpolitiek en geldverslindend drama. Met als symbolen, een onkundige burgemeester die geen stelling durft innemen en een onelegant dansende milieu-kween die zes maanden later de bevolking oproept te betogen tegen het project.
Als binnenkort de sleutels van de stadspoorten zullen overhandigd worden aan de nieuwe machthebbers, zal men onderdanig fluisteren : "Het is allemaal proper en degelijk in orde gemaakt voor U, we hebben ons best gedaan, vergeef ons onze tekortkomingen".
Een beschamende, stuntelige brief van een lakei
Wij hebben verdomme in een notendop de politieke geschiedenis geschreven van Vlaanderens hoofdstad en dit alles naar aanleiding van een belachelijke en in beschamend stuntelige stijl geschreven brief door de makke socialist Voorhamme.
Een poging om de neutraliteit van het stadsonderwijs aan te tonen door het te hebben over het kruis van Sinterklaas ... Een brief waarin "jij" en "u" mekaar afwisselen als schrijnende getuigen van het trieste niveau waarop onze moedertaal behandeld wordt door de onderwijsveantwoordelijke en leverancier van halalvoedsel in de scholen. Qua argumentatie hebben we zelden iets stunteligers onder ogen gekregen. Hier gaan we dan :
Liefste Sint,
Er is deze week heel veel over u geschreven. Het ging niet over de verlanglijstjes van de Antwerpse kinderen, maar wel over het feit dat u niet welkom zou zijn in het Antwerps stadsonderwijs. Al wat u kon lezen was gebaseerd op de reactie van een enkele directeur die namens het ganse stadsonderwijs praat en is pertinent onjuist. Natuurlijk bent u welkom in onze stedelijke scholen. Het stadsbestuur heeft trouwens nooit anders beweerd. U bent immers de grootste kindervriend van het land en uw komst wordt in alle stadsscholen druk voorbereid.
Of u al dan niet een kruis draagt, is mij om het even. Ik denk dat de meeste papa’s en mama’s er ook zo over denken want ik heb hen niet horen klagen over jouw mijter (namelijk zonder kruis) tijdens uw grote intrede op 15 november in Antwerpen. Ik heb ook geen enkele opmerking gehoord over uw hoofddeksel (alweer zonder kruis) toen u vorig weekend in het Sportpaleis 80.000 kinderharten veroverde.
Ik vind trouwens, beste Sint, dat wij politici ons niet moeten moeien met dit kinderfeest. Het stadsbestuur heeft hierover dan ook géén richtlijn gesteld voor stadsscholen. Waar het stadsbestuur wél duidelijk in is, is dat al onze stedelijke scholen open moeten staan voor iedereen, met respect voor één ieders achtergrond en levensbeschouwing. Dit staat omschreven in het Pedagogisch Project van het Stedelijk Onderwijs, dat onze directies als leidraad gebruiken.
Betekent neutraal dan dat u onze leerlingen geen bezoekje mag brengen met een kruisje op uw mijter? Neen. 6 december is in de eerste plaats een kinderfeest en behoort tot ons cultureel erfgoed. Daar mag een Pedagogisch project geen rem op zijn. Ik vertrouw op het gezond verstand van onze directies om er op die manier dan ook mee om te gaan.
Binnenkort is het kerstfeest. En ja, je mag al tegen de kerstman zeggen dat in de stedelijke scholen het kerstfeest met haar gebruikelijke bomen, lichtjes en stalletjes een plek zal krijgen. U, beste Sint, de paashaas én de kerstman zijn welkom in het stadsonderwijs. Laat dat nu voor eens en altijd duidelijk zijn.
Voila, beste Sint, wilt u deze boodschap vannacht in ieder Antwerps kinderschoentje leggen?
Robert Voorhamme
Antwerps schepen voor onderwijs
Arabist en Hallal fournisseur
|
