Ruim zeventigduizend Iraanse studenten hebben zich laten registreren als aspirant-zelfmoordenaar. Zij hebben gezegd bereid te zijn zelfmoordaanslagen te plegen in de strijd tegen Israël.

Vijf fundamentalistische studentenverenigingen en een conservatief geestelijke beweging vroegen de regering vorige week toestemming voor de organisatie van de zelfmoordaanslagen. Er zijn in Iran wel vaker dergelijke oproepen, maar er zijn geen gevallen bekend van daadwerkelijk gepleegde aanslagen door vrijwilligers. De regering in Teheran reageert nooit op verzoeken om zelfmoordaanslagen te mogen plegen.

Aanleiding voor de inschrijvingen was ditmaal de Israëlische invasie in Gaza. Vorige week verklaarde Ayatollah Ali Khamenei dat elke Iraniër die in Gaza sneuvelt aan de zijde van Hamas een marteldood sterft.

@ Het laatste Nieuws

Uitgerekend op de dag dat in Rotterdam de eerste Marokkaanse burgemeester in Europa wordt AANGESTELD door de linkse pipo's,  worden we op de hoogte gebracht van een burgerinitiatief in Nederland, waar we graag plaats voor ruimen :

Een Nieuwe Februaristaking *

In deze onzekere tijden ontbreekt het ons vaak aan durf en vertrouwen. Maar zonder durf, zonder vertrouwen komen we in ieder geval nergens.

Ik heb me aangesloten bij het initiatief voor een nieuwe Februaristaking. Ons volk is ontevreden. Corruptie, geweld en armoede vieren hoogtij. Velen lijden, velen moeten nog meer inleveren, velen voelen zich machteloos en bedrogen. En velen zoals wij, komen nauwelijks verder dan pogingen tot het kweken van een zekere bewustwording.

Ik ben er echter van overtuigd, dat velen zoals wij, zich ernstig zorgen maken over de toekomst van ons land. Over onze toekomst.

Los van onze politieke of religieuze overtuiging, kunnen we stellen dat we niet langer machteloos mogen toekijken, hoe onze democratie verder wordt uitgekleed.

We kunnen stellen, dat het wellicht in duizenden jaren niet anders is geweest. We kunnen wellicht aannemen, dat een protest of staking misschien niets verandert.  Ik beschouw mezelf niet als naïef, maar ben me bewust van de talloze aspecten, die we niet weten, niet kunnen bevatten. Ik ben me bewust van de eventuele risico's van elke vorm van protest. Maar we bestaan inmiddels bij de gratie van krachten en machten die we niet kunnen overzien en misschien ook niet kunnen beïnvloeden.

Maar één ding is zeker. Ik ben liever bewust bevreesd en ontevreden, dan onwetend en passief te blijven voortbestaan. Want zonder een zekere mate van vrijheid, zelfbeschikking en democratie is dat alles wat we doen. Bestaan, zonder te leven. Er worden geen initiatieven genomen voor een beter, rechtvaardiger, welvarender, democratischer Nederland.

We kunnen blijven volharden in het voldongen feit, dat we zo weinig te vertellen hebben, en tegelijkertijd zoveel moeten inleveren.  Onze schouders blijven ophalen en volharden in de gedachte, dat elites zullen blijven bestaan en het volk zullen blijven bestelen en bedriegen.

Maar we stonden erbij. We keken ernaar. En we deden niets.

Daarom heb ik me aangesloten bij dit initiatief. Want ook toen stonden we erbij. We keken ernaar. We zagen hoe velen, uit vrees of eigenbelang, de ogen sloten. Gewillig gehoorzaamden, in de hoop zelf de dans te kunnen ontspringen.

Het gaat mij niet om steun aan een bepaalde politieke stroming. Het gaat mij niet om het bereiken van verandering in ons politieke bestel.

Ik ondersteun geen socialisten, communisten, liberalen of rechts-extremisten. De organisatoren van de nieuwe Februaristaking vragen niet om uw geld, uw persoonsgegevens, of uw steun aan een politieke partij.

Ik voel mij als Nederlander verantwoordelijk voor de toekomst van ons land en ons volk. We mogen ons niet neerleggen bij een systeem van verraad, verdeeldheid, censuur en corruptie. Als we weten dat dit gebeurt, als we dagelijks zien dat dit gebeurt, hebben we de plicht om iets te doen.

We kunnen toezien hoe ons huis afbrandt. We kunnen wachten op een brandweer. We kunnen huilen en met onze voeten stampen en schreeuwen: "Waarom wij?  Waarom ons huis?"

Ikzelf pak liever een emmer water. De buurman lacht me uit en kijkt toe. Mijn andere buurman vertelt me, met de handen in de zakken, hoe weinig zin die emmer water heeft.

Misschien brandt mijn huis tot de grond toe af. Misschien hadden de buren gelijk, misschien hadden die paar emmers geen enkele zin.

Maar misschien zijn er buren die helpen. Misschien maken tien emmers wel een verschil. Misschien heeft er iemand een tuinslang of een brandblusser. Misschien kunnen we elkaar helpen.

En als dan toch het huis afbrandt, als er niets rest dan rokende puinhopen. Dan vind ik, ondanks de uitkomst, troost in het feit, dat ik het heb geprobeerd.

Ik kan mijn vrouw en kinderen vertellen dat ik heb gefaald, maar met de trots dat ik alles heb gegeven.

Ik geloof in weinig dingen, maar wel in mezelf. Ik heb in weinig zaken vertrouwen, maar wel vertrouwen in ons volk.

Alleen kunnen we weinig. Maar samen, verenigd, kunnen we het signaal geven.

De maat is vol!

Het is aan ons en allen die onze zorgen delen. Daarom verspreid ik de oproep tot een nieuwe Februaristaking. Een nieuwe staking tegen onrecht. Een nieuwe staking tegen het schenden van onze rechten. Een nieuw protest tegen de diefstal van ons land.

Ik verspreid deze oproep in de straat. In de buurt. Op alle verenigingen, waar ik lid van ben. In alle kroegen waar ik graag kom. Op alle scholen in de buurt. Bij alle kerken in de buurt. Bij alle bejaardentehuizen. En nu vraag ik uw hulp.

Ik vraag de plaatselijke drukkers om steun. Ik vraag de plaatselijke ondernemers om steun. Ik vraag mijn familie, mijn vrienden, mijn kennissen om steun.

En ik vraag u hierbij hetzelfde te doen. Misschien kunt u er niet bij zijn. Maar u kunt zeker helpen.

Word ik genegeerd? Ja, maar niet overal. Word ik uitgelachen? Zeker, maar niet door iedereen. De vakbonden zullen ons waarschijnlijk niet steunen. De politie zal ons waarschijnlijk niet beschermen. De media zullen proberen ons te negeren of te beschimpen.

Maar de politiek huivert bij de gedachten aan een mensenmassa op 'hun' stoep.

Zullen er miljoenen komen naar Den Haag? Duizenden? Honderden misschien? Ik weet het niet.

Maar op 25 en 26 februari sta ik op ( of vanwege de drukte in de buurt van) het Binnenhof. Hopelijk in het gezelschap van vele anderen. Hopelijk ook in uw gezelschap.

Maar al sta ik daar twee dagen voor joker, in mn eentje...Ik ga er staan!

In de bijlage vindt u de officiële oproep tot de nieuwe Februaristaking. Een staking die jarenlang werd misbruikt voor eigen agenda's.

In 2009 eisen wij ook dit deel van ons trotse erfgoed op. Ik hoop en reken op uw steun.

Jan Haken

* De Februaristaking was een staking op 25 en 26 februari 1941 die begon in Amsterdam en die zich later uitbreidde tot enige andere steden in Noord-Holland en de rest van Nederland. Zij was de eerste grootschalige verzetsactie tegen de Duitse bezetter in Nederland

Jean : Vlaams grondgebied BLIJFT Vlaams grondgebied, daar wordt niet over onderhandeld, daar wordt niets voor gecompenseerd, daar worden wel de faciliteiten afgeschaft.

Joyce : 'If the Arabs put down their weapons today, there would be no more violence. If the Jews put down their weapons today, there would be no more Israel ' - Benjamin Netanyahu. ("Als de Arabieren vandaag de wapens neerleggen, zou er geen geweld meer zijn. Als de Joden hun wapens neerleggen, is Israël verdwenen"

Volkskrant : Een visionair bestuurder’, aldus VVD-fractieleider Van der Waarde. ‘Aboutaleb durft mensen een schop onder hun hol te geven en biedt ze tegelijkertijd perspectief.

Vandaag wordt de Marokkaanse bipatride (Dubbel-Paspoortmans) burgemeester Aboutaleb geïnstalleerd in de wereldhavenstad Rotterdam. 

Voor alle duidelijkheid : deze man is NIET verkozen door de bevolking, hij is een van de kandidaten die voorgesteld werd door de gemeenteraad van de stad  en vervolgens benoemd op nadrukkelijk verzoek van de socialistische PvdA.  De democratie zoals ze bestaat in Nederland : niet te veel inmenging van de burgers.

Nederland en de stad van Pim Fortuyn doen wat zij goed vinden. Wij kijken over de grens heen en we veroorloven ons dit een zeer slecht signaal te vinden vanuit Europees oogpunt. Los van de figuur van Aboutaleb, een man die elke politieke job tot hiertoe onafgewerkt heeft nagelaten en als een uithangbord voor de muliculturele maatschappij van functie naar functie wordt versleurd, is er geen enkel argument te bedenken om uitgerekend uit de groep die zich het meest verzet tegen de Westerse samenleving, een dergelijke machtsfunctie te laten bekleden

Benieuwd wanneer de eerste Europese burgemeester in een islamitisch land zal toegejuicht worden.

Aan de Vlaamse havensteden Antwerpen, Gent en Brugge kunnen we enkel zeggen, dat ze zich een beetje inhouden in hun concurrentiële aanpak.  Voor ze het beseffen, hebben ze een klacht wegens racisme aan hun broek.

Ray

@ www.geenstijl.nl

Goed uitgeslapen, Premier ?  Het is te hopen, want het land  en de partij rekent op u. Maar dat weet u, want u bent een wijs man en in heel de regeringsstoet die u aanvoert, bent u zowat de enige die als het op cijfers aankomt, weet waar hij het over heeft.

Didier Reynders van financiën zal bij u niet moeten afkomen  met zijn gebruikelijke kluitjes om u (en ons) in het riet te sturen : "Het is nie  gemakkelàk, het is moeielàk" of in een variant "Het is niet simpel, het is lastik".

Niemand is gebaat in de huidige omstandigheden met een belabberde regering die het land ook nog eens de financiële puinhoop zal inrijden.  Op zowat alle vlakken van de samenlevingsproblematiek en aanverwante staan we achteraan in de EU-rij bij de onbekwamen en ruziemakers : steek het maar op uw hoed, Napoleon, het is geen pluim, gij hebt van Buitenlandse Zaken tot hiertoe niets terecht gebracht, behalve het handhaven van de hoge graad van misplaatste betweterij. Maar dat is niet het ergste, hoe slechter het land B eruit komt, hoe duidelijker VL zich zal profileren als een moderne natie.

De centen, daar gaat het nu over. In tijden van financiële crisis, hebben we boekhouders en financiële experten met economische kennis nodig. Het spijt me voor de fans die Nonkel Kruk nog mocht bezitten, maar zijn verwijdering van het politieke toneel brengt een zucht van opluchting teweeg op het vlak van begroting en financiën.  Jammer dat ook Reynders geen voetje gelicht werd, want als schatbewaarder van het land B, verdienen we beter.

Volgens de eerste cijfers sluit 2008 af met een tekort van 3,5 miljard euri, dat zijn 140 miljard franken.  (Wij gebruiken normaal € maar voor de grote bedragen blijft het handig, even terug te rekenen.) Daarvan zijn 1,8 miljard euri (72 miljard frank) te wijten aan mindere fiscale inkomsten van de afdeling Reynders, die nu kan verkondigen "Oewe zullen oewel zien, het is niet gemakkelàk".

Hoe het zit met reserves en leningen, daar wordt zelden over gepiept en dat zal hopelijk wat duidelijker worden bij de begrotingscontrole.  Het mag nogmaals onderstreept worden, beste belastingbetalers, dat in de federale kamer en senaat (225 lieden)er hooguit een tiental zijn die het verschil kennen tussen debet en credit. Het is maar om u gerust te stellen.

Voor 2009 leven we nog met de Fantasia-Begroting van Leterme.  Het zou voor de reputatie van Van Rompuy een goede zaak zijn (en als wij het zeggen, zal hij er zeker rekening mee houden) mocht hij dat budget op de brandstapel leggen en met een hernieuwd ontwerp naar voor komen. 

Van Rompuy regeert niet om Leterme te blijven beschermen en te sparen maar wél om de burgers van dit land te dienen.  Daar hebben wij recht op na de catastrofale episode die achter ons ligt.

Ray

Zaterdagnacht hebben in Antwerpen onbekenden geprobeerd om brand te stichten in een woning van een joods gezin. De wansmakelijke daad staat hoogstwaarschijnlijk in verband met het conflict in de Gazastrook.

De daders overgoten de brievenbus met benzine en probeerde die vervolgens in brand te steken. "Het vuur is echter vanzelf gedoofd", aldus Dominique Reyniers van het Antwerps parket.

De politie kent de identiteit van de daders niet, maar zou wel enkele aanwijzingen hebben. Door het incident zal de politie van Antwerpen de huizen van Joodse gezinnen de komende periode extra in de gaten houden.

Brandstichting bij nacht is normaliter een zaak voor het assisenhof.  Benieuwd of we hier nog iets zullen over horen.

De afgelopen dagen heeft de Joodse gemeenschap in Antwerpen een tiental doodsbedreigingen ontvangen uit Islamitische hoek. Dat meldt Michael Freilich, hoofdredacteur van Joods Actueel. Op de weblog van dat maandblad verschenen reacties van een anonieme man die verklaart zichzelf op te willen offeren voor het Palestijnse leed in de Gaza-strook. Er werd proces-verbaal opgemaakt van de actie en het parket zou een onderzoek gestart zijn.

De Joodse gemeenschap wilde de de doodsbedreigingen liever stil houden. Nadat vandaag bekend raakte dat onbekenden probeerden brand te stichten in een Joodse woning waar 12 kinderen wonen, vonden de Antwerpse Joden het tijd om toch naar buiten te komen met het nieuws. In de reacties op het internet zegt de anonieme schrijver niet terug te schrikken van een zelfmoordaanslag. "Jullie zijn nergens meer veilig. Ik weet jullie te vinden. Kind om kind", schrijft hij. Daarna staan er nog een heleboel antisemitische leuzen in zijn tekst.

Volgens Michael Freilich begint de koorts in de Joodse gemeenschap te stijgen. Een vredesgebed vanavond in Antwerpen gaat al door onder zware politiebescherming. Volgens Freilich is de Arabisch Europese Liga (AEL) grotendeels verantwoordelijk voor de spanningen tussen moslims en Joden in de Scheldestad. Hij wil dat de politie en het stadsbestuur strenger gaan optreden tegen de antisemitische slogans die gescandeerd worden tijdens de betogingen van de afgelopen week. Hij hoopt dat het parket snel het ip-adres van de verdachte kan achterhalen.

Er wordt veel te laks opgetreden bij een aantal sociale misdrijven, waardoor de aanstokers steeds driester optreden : op de lange duur is alles toegelaten.  Zoals de grnezen van het land open en onbestaand zijn, vervagen ook de morele grenzen.

Het stadsbestuur is in handen van een bende softe suffies  die geen idee hebben wat er leeft in hun stad.  Monica de Coninck rent zich het vuur uit de sloffen van de ene theeceremonie naar de andere zoetekoekjes-bakkerij. Veel politie-agenten zijn gedemotiveerd en het door links volgeladen parket halve garen, staat ten dienste van de partijpolitiek om vooral geen moslim tegen de haren in te strijken.

Allemaal knap werk : proficiat.  Men rekent op de sympathie van de gemiddelde burger die met deze conflicten niets te maken wil hebben ; "men" vergist zich eens te meer.  De stilzwijgende meerderheid voelt intuitief goed aan wat er aan de hand is.

Er zal werk aan de winkel zijn bij Digipolis om de uitslag van de verkiezingen te laten overeenstemmen met de wensen van de grote partijbureaus.

Bron : Gazet van Antwerpen & Het Laatste Nieuws

  04.01.2009 13.50u - Zoals de linkse socioloog Jan Hertogen aantoont, liet 2007 voor het twaalfde jaar op rij een groei van het aantal bijkomende vreemdelingen optekenen. In totaal kwamen er dat jaar welgeteld 75.350 vreemdelingen bij. Dat is een aangroei van 18,6 procent tegenover 2006 en een absoluut record in de naoorlogse geschiedenis, zo voegt Hertogen eraan toe.

In de vreemdelingenstatistieken zijn de ‘Nouveaux Belges’ uiteraard niet inbegrepen. Het totale aantal vreemdelingen steeg in 2007 dan ook ‘slechts’ met 39.387 van 932.161 (cijfer op 01.01.2007) tot 971.488 (cijfer op 01.01.2008), omdat in diezelfde periode niet minder dan 36.063 vreemdelingen ‘Belg’ werden en dus uit de statistieken verdwenen.

Het aantal ‘Belgwordingen’ (dixit Hertogen) blijft overigens onverminderd stijgen. Voor 2007 gaat het om een stijging met 13,2%; een cijfer dat nog verder zal toenemen aangezien ook de immigratie verder stijgt.

Terwijl tussen 1990 en 2008 in totaal 585.549 vreemdelingen ‘Belg’ werden, bleef de immigratie onverminderd aangroeien. In totaal kwamen er volgens Hertogen sinds 1990 niet minder dan 676.185 nieuwe vreemdelingen het land binnen. Daarmee groeide het aantal geregistreerde vreemdelingen na 1990 aan met liefst 76,8 procent! Met 132 procent in Vlaanderen, 86,6 procent in Brussel en 6,4 procent in Wallonië om precies te zijn.

Voor de volledigheid voegen we er nog aan toe dat hier uiteraard geen rekening wordt gehouden met vreemdelingen die illegaal in dit land verblijven, en wiens aantal volgens voorzichtige schattingen ondertussen op zo’n 100.000 wordt geraamd. Het zijn – ook zonder rekening te houden met deze laatste categorie – hallucinante cijfers die aantonen dat de immigratiestop die in 1974 officieel werd afgekondigd, in de praktijk onbestaande is. Zo mogelijk nog hallucinanter is natuurlijk het voornemen van partijen als Open VLD, Lijst Dedecker en CD&V om in de toekomst de poorten nog verder open te zetten.

@ Vlaams Belang

Het hieronderstaande verhaal is natuurlijk niet maatgevend voor de gehele moslimgemeenschap, het is schandwerk van een enkeling.  Maar stel u even voor dat een katholiek of een protestant de moskee bekladt en enkele graven besmeurt.

‘In opdracht van Allah’ Christusbeelden vernielen

De betoging schijnt vreedzaam verlopen te zijn.  Er zijn slechts 13 heethoofden opgeleid. Vreedzaam. Hoofdzakelijk vrouwen met kinderen : een ideale gelegenheid om eens buiten te zijn met de kleintjes.

De onverbeterlijke naiëve druif van de Gazet van Antwerpen schrijft hierover het volgende :

Zondag komt er nog een betoging tegen de bombardementen op Gaza. Ditmaal mogen alleen vrouwen en kinderen meelopen. Kijk, dàt vind ik nu nog eens een mooi en sterk signaal.  Lex MOOLENAAR .

Bij de betogers behoorden nogal wat aanhangers van VOEM, een betoelaagde moslim-organisatie die volgens eigen doelstellingen ons laat kennismaken met de islam en de integratie van de moslims in de belgische samenleving nastreeft. Op hun webstek lezen wij volgende mogelijkheden :

Onze workshops voor groepen:

• Marokkaans kookatelier;
• Hennaschilderen;
• Munttheeceremonie;
• Marokkaanse koekjes;
• Arabische muziek;
• Arabische kalligrafie;
• Moskeebezoek;
• Groepsgesprek;
• Hanne en Hassan (spel);
• Droom van de Sultan (spel).

Wie dit achter de rug heeft is fijn geïntegreerd.

Een attent lezer van deze blog, die het niet steeds eens is met ons, maar toch tolerant genoeg om ons onze zeg te gunnen, schreef ons in een persoonlijke mededeling het volgende over de manifestatie :

Verder merkte ik bij de kwansuis stadsstrompelende medemens een mengeling van voorzichtigheid, beetje angst, maar toch ook en vooral :

‘Die stad is hier nog altijd van ons en wij gaan hier niet weg omdat jullie alweer last hebben van een hormonale agressieopstoot die jullie zo makkelijk manipuleerbaar maakt.’