 |
|
|
| 19-01-2009 |
 Mario de Koninck en de meest deprimerende dag van het jaar : AAaRGH |
|
@ www.geenstijl.nl
|
|
|
|
|
|
| Al Qaida en de pest |
|
Minstens veertig moslimextremisten zijn in een trainingskamp in Algerije omgekomen aan de gevolgen van de pest. Dat kwam aan het licht nadat veiligheidsagenten een lijk langs de weg vonden, zo meldt The Sun.
Het slachtoffer was een lid van Aqlim, een vertakking van al-Qaida in Noord-Afrika. Aqlim is de grootste en machtigste al-Qaidagroepering buiten het Midden-Oosten. Aqlim geeft trainingen aan aspirant-terroristen.
De kopstukken van al-Qaida vrezen nu dat de ziekte, die ook 'de zwarte dood' wordt genoemd en tijdens de Middeleeuwen over heel Europa miljoenen slachtoffers maakte, zich al heeft verspreid naar andere terreurcellen, of zelfs naar de taliban in Afghanistan.
"Dit is het dodelijkste wapen in de oorlog tegen het terrorisme. De meeste groeperingen hebben immers niet de medische uitrusting om deze ziekte te bestrijden. De ziekte verspreidt zich snel en wie geïnfecteerd raakt, sterft binnen enkele uren", zo citeert The Sun een bron bij de Britse veiligheidsdiensten.
De builenpest waarover sprake wordt verspreid door de beten van rattenvlooien. Symptomen zijn zwellingen in de lies, de hals en oksels. De infectie kan een week in het lichaam zitten zonder zichtbaar te worden, maar in die tijd is ze wel hoogst besmettelijk.
De epidemie zou begonnen zijn in de grotten waar Aqlimleden zich schuilhouden in de provincie Tizi Ouzou, zo'n 150 kilometer te oosten van de hoofdstad Algiers. De groep, die onder leiding staat van de gezochte terreurbaas Abdelmalek Droudkal, is inmiddels op de vlucht geslagen naar de provincies Bejaia en Jijel.
Droudkal beweert dat hij de leiding voert over een duizendtal rebellen. Er zijn ook trainingskampen van Aqlim in Marokko, Tunesië en Nigeria.
Aqlim was verantwoordelijk voor de aanslag op de VN-kantoren in Algiers in 2007, waarbij 41 doden vielen. Aanslagen in Algerije kostten in 2008 aan 70 mensen het leven. In juli stelde Droudkal nog dat zijn groepering "voortdurend contact" had met andere "broeders" van al-Qaida.
@ Het Laatste Nieuws te bereiken via deze brug voor nog menig ander boeiend artikel, geschreven in een vlotte stijl, met hier en daar een forse dt-fout, om u scherpzinnig te houden. Met dank aan HLN.
19/01/09 11u07
|
|
|
|
|
|
| Bertje in Chipa |
|
Een erg grappige lezersreactie in Gazet van Antwerpen :
Stuur Bertje naar China. Een week later heet dat al Chipa: chinezen en progressieven anders. Nog een week later is het Spiritueel China en Nieuw Chinese Alliantie. In week 3 zwemmen alle chinezen naar Taiwan.
Pieter Terventen, ANTWERPEN
|
|
|
|
|
|
| Erdogan in Brussel |
|
Was het maar waar dat hij voor een gesloten muur staat
|
|
|
|
|
|
| Terugtocht |
|
Nu het Israëlische leger zich gedeeltelijk terugtrekt uit de Gazastrook, roept Hamas zich, zoals verwacht, uit tot de overwinnaar. Het is maar hoe je die zaken bekijkt. Hopelijk zijn wij in onze steden en straten verlost van haatvolle en vernielzuchtige betogingen.
|
|
|
|
|
|
| Het drama van de socialistische partij : la lutte finale |
|
Vande Lanote : de regisseur van JA ! campagne
Toen na de grote verkiezingsnederlaag van de socialisten in juni 2007 Vande Lanote democratisch besliste uit naam van al de partijleden dat hij zou opgevolgd worden door Gennez, de gewezen lieveling van Steve Stevaert, leek dat een behendige zet. De verantwoordelijke voor de afgang met de nazistisch geïnspireerde JA ! campagne, werd geloofd om zijn consequente en moedige troonsafstand : den Baard, steeds tuk op vrouwelijk gezelschap, duidde en passant Freya Vandenbossche aan als fractiewoordvoerder in de Kamer. Voilà, hij was er van af en de partij had een paar jonge vrouwen om op te treden als huisorkest van de socialistische Titanic. Enkele slimmeriken, onder wie Guy Peeters de sterke man van de socialistische Mutualiteit en voorzitter van de VRT, raadden Freya af dit vergiftigd geschenk te aanvaarden : de gewezen begrotingsministerin vroeg niet beter, ze kon amper met haar telraampje overweg en nu zou ze de grote ideologische partijlijnen moeten uitzetten in Kamerdebatten met de fameuze redenaars van andere fracties. Er zijn grenzen aan de humor (behalve bij Groen ! ).
Caroline Gennez : eigendunk van hier tot Tokyo
Caroline Gennez daarentegen, was overtuigd van het eigen kunnen, de eerste vrouwelijke voorzitter van de typisch mannelijke partij met boegbeelden als André Cools, Jos van Eynde, Louis Major ("wijven moeten minder lawaai maken") e.a., dat versmaadde zij niet. Ze had een aantal jaren ervaring als voorzitster van de socialistische jongerenbeweging, die zij omgedoopt had tot Domino. Verder viel ze op door een eigendunk van hier tot Tokyo, die ze niet wenst of kan verbergen.
Toen zij besliste, samen met haar kleine groep raadgevers, dat de SP-a beter in oppositie zou gaan, in plaats van in een uitzichtloze regering van Leterme te stappen, zette dit bij de vele socialisten die hun job in de kabinetten zagen verzwinden, veel kwaad bloed. Niettegenstaande de verkiezingsnederlaag hoopten velen nog op een waterkans om hun positie te redden. De SP-A is steeds een plaatsingsbureau geweest voor de kameraden en gezellinnen. De christen-democraten bezitten netwerken en nevenorganisaties als een bijenkorf, de socialisten hebben zich strakker maar even intens uitgebouwd in de macht die de democratische structuren en opvattingen in dit land compleet beheersen.
Het drama van de socialisten
Gennez knipte de regeringsdraad door en Louis Tobback beperkte zich tot de lichtjes denigrerende uitspraak, dat de jonge generatie haar plan moest trekken ; zijn eigen zoon zit erbij, want dat heeft evenmin nooit ontbroken bij de socialisten, het nepotisme. Ze zitten trouwens in de Kamer mooi op een rijtje naast mekaar, de zwaar overschatte erfopvolgers. Met een uitzondering voor Peter Van Velthoven, die wat meer kwaliteit in huis heeft dan zijn papa.
Het drama van de socialisten is, dat zij in hun machtsopbouw tafelspringende militanten aan de top kregen, die zich lieten omringen door universitaire arrivisten, om op te tornen tegen de perfiede en geschoolde tjeven. En tegelijk werden de banden met het gewone volk dat zij geacht werden te vertegenwoordigen, hautain doorgeknipt. Het miserabilisme maakte plaats voor de welvaartmaatschappij en hoe meer biefstukken er op de borden kwamen, hoe meer aanhang de socialisten verloren. Al de diverse pogingen van Collard, Van Miert, het duo Coppieters-De Batselier, de zwakke woordjes van Patrick Janssens om de partij te verruimen met progressieven, socialistische katholieken of katholieke socialisten, en nu laatst onder het voorzitterschap van Steve Stevaert met links-liberalen die zich verslikken in hun eigen fantastische wereldidealen, zijn schromelijk mislukt. Het gedraai van Gennez om enkele dolende Parsifals binnen te halen, vormt het hoogtepunt van al deze mislukkingen.
Tobback niet welkom in de Antwerpse volkshuizen met Doorbraak
Toen eind jaren '70 begin '80 Van Miert (die een intelligent man is) gebruikmakend van zijn electoraal succes de operatie Doorbraak inzette, kwam Louis Tobback ondermeer in Antwerpen (waar de grootste en meest verstarde SP-afdeling huisde) het terrein aftasten, op zoek naar uitbreiding. Hij kreeg geen toegang tot de Volkshuizen en verzeilde in een vroegere hippiekroeg op de Grote Markt (de Paddock) waar de restanten van Kabouters, de magere en ongeïnspireerde nabootsers van het Amsterdamse Provo, hun thuisbasis hadden. Het bleek al vlug dat de toen nog vrij onbekende LouisTobback helemaal niet geïntresseerd was in een verruiming van de partij maar enkel leden probeerde te strikken die zich te schikken hadden naar het programma en de richtlijnen van de socialisten. Punt en uit. Van Miert was de eerste voorzitter die ooit zijn Plechtige Communie had gedaan en die in vele grote afdelingen met wantrouwen bejegend werd. Het is niet uit chauvinisme dat ik het hier hoofdzakelijk heb over de Antwerpse socialisten, hén heb ik het best gekend en het is de grootste afdeling. Toen in de jaren '70 een Volksunie-gemeenteraadslid overstapte naar de SP, is zij nadien volledig verdwenen in de krabbenmand en zij is altijd "de zwarte madame" gebleven die met wantrouwen bejegend werd. Het terechte lot van een overloper.
Het schepencollege was een boksring
De socialistische partij bestaat vooral bij de gratie van afhankelijkheid van de leden en carrièreplanning. Toen men vaststelde dat partijtrouw enkel met de lippen bewezen werd, en de militanten en kiezers massaal verdwenen in de richting van de aartsvijand, het Vlaams Blok/Belang, werd de kadaverdiscipline nog strenger toegepast. Jarenlang werden de leden met bussen vervoerd naar de partijzetel in de Ommeganckstraat om daar met het instructiebriefje in de hand, de poll-verrichtingen uit te voeren. Het partijcreatuur dat als een Stalin vriend en vijand afsnauwde, Wim Geldolf, sloot interne coalities met Bob Cools en later Jos van Elewijck om de partijmacht te beperken tot een klein groepje. Jarenlang liet hij zich rondrijden in zijn zwarte Citroën DS tussen Antwerpen en Brussel als schepen en volksvertegenwoordiger en vulde hij stipt zijn zwarte notaboekjes met alle gegevens die hem ter ore kwamen over aartsvijanden, en dat was practisch iedereen. Toen zijn positie aan het wankelen was door een overkill aan interne conflicten, herleidde hij het monoliete schepencollege tot een boksring met de meest gore beschuldigingen aan het adres van partijgenoten zoals Julien de Meyer en Yvonne Julliams. De verzuurde en mensvijandige Geldolf heeft uiteindelijk zichzelf uitgerangeerd.
Een museumpartij met een verouderde collectie in een Sovjetgebouw
In de huidige socialistische partij is er niet veel veranderd. De verdeeldheid en interne jaloersheid, de nijd en tegenwerking is nog even prominent aanwezig als in de voorbije decades. Dat heb je met politieke partijen die uit zijn op macht en wier ideologie stoelt op 19de eeuwse toestanden. De SP is een museumpartij met een verouderde collectie in een modern gebouw dat ontworpen is door een Sovjet-architect.
Caroline Gennez heeft in haar jongerentijd niet nagelaten om Louis Tobback regelmatig tegen de schenen te stampen. Kathleen van Brempt (ministerin Schuddenbol) is haar carrière gestart bij Tobback en zij heeft dat zoals te verwachten, helemaal anders aangepakt. Volgzaam, gehoorzaam, gebruikmakend van haar ontegenzeggelijke charmes, heeft zij stipt de partijlijn gevolgd zonder veel in vraag te stellen. Toen in de Antwerpse gemeenteraad, ten tijde van de hevige tweestrijd tussen burgemeester Detiège en partijvoorzitter Janssens, deze laatste een zeer vrouwonvriendelijke opmerking plaatste, hebben alle vrouwen over de partijgrenzen heen, de vergadering verlaten. Wie bleef zitten ? De mouwvegende arriviste Van Bremt. We halen dit enkel aan, om op het verschil te wijzen tussen twee mensen van een zelfde generatie in één partij. Het is de stijl Van Bremt die weergeeft hoe de partij in mekaar zit : nooit tegen de stroom inroeien, desnoods tot waar de rivier verandert in een neerdonderende waterval.
Het Vlaams partijsocialisme kent veel stromingen
Er zijn op dit ogenblik vele stromingen binnen de SP-a maar er is ook nog zeer veel macht. In de Vlaamse regering zitten Van Bremt en Vandenbroucke stevig in hun zetel, in de bestendige deputaties van de provincies heeft de SP-a zijn lokale pionnen en in bijna alle grote Vlaamse steden levert de partij ofwel de burgemeester of is ze aanwezig in het schepencollege. De rode beweging kan bovendien rekenen op veel toegewijde steun binnen het ambtenarenkorps en van vele invloedrijke personeelsleden binnen de openbare omroep en in de media is het niet alleen de Morgen die drijft op socialistisch gerichte journalisten.
In de partij zijn verschillende strekkingen die mekaar het rode licht in de ogen niet gunnen. Dat fenomeen culmineerde in de 35% stemmen die een vrij illuster onbekende, Erik de Bruyn, oogstte bij de voorzittersverkiezing van Gennez. In plaats van De Bruyn, de man is een socialistische marxist, mee op sleeptouw te nemen en hem te betrekken bij het beleid, bejegent ze hem met de koelheid van een bedrogen echtgenote. In Antwerpen leeft de grote onvrede over het heerszuchtige en minachtende optreden van Janssens, eens de geïmporteerde voorzitter van deze partij die het presteert om de getrouwen uit te sluiten en de voorkeur geeft aan nieuwkomers die voor hem door het stof gaan. De afgewezen stamboeksocialisten laten zich rancuneus vertegenwoordigen door het brave, onbeduidende meisje Maya Detiège, die als voornaamste programmapunt te bieden heeft "ons ma in ere herstellen". In de afdelingen waar dinosaurussen als Tobback (Leuven) en Willockx (het Waasland) het voor het zeggen hebben, beroept men zich op het sentiment naar de vergane glorie van het socialisme met als belangrijk element, de haat tegen nationalisten, waar zij volledig ten onrechte, Anciaux van verdenken.
Wij kijken met genoegen toe, hoe de partij die Vlaams Belang wil bestrijden met alle mogelijke middelen, nu zelf verstrikt zit in een identiteitscrisis die voortspruit uit een gebrek aan ideologische achtergrond, een wild egoïsme en een ongebreidelde machtshonger. C'est la lutte finale.
Savat
|
|
|
|
|
| 18-01-2009 |
| Zondag - Laat uw kiesintentie kennen. |
|
Voor wie zou u kiezen ? Bij de Streekkrant wordt uw reactie verwacht.
Alle partijen staan te snakken naar uw voorkeur, het is het moment om beloftes af te dwingen. Na de verkiezingen wordt u geacht daar niet op terug te komen : dan is het de beurt aan de grote politici. Zo gaat dat in een parlementaire en onzuivere democratie.
Het is geen stemming met potlood maar dat doet er niet toe : bedrog moet altijd mogelijk zijn, anders is het niet eerlijk. Laat u weten in de reacties hoe u gestemd heeft ? Desnoods anoniem. Wij hebben al enkele tientallen reacties klaarstaan, om de uitslag "evenwichtig" te maken. Onze voorbereiding is een pak behendiger dan die bij Digipolis. Wij doen uiteraard als neutrale waarnemers geen suggesties, maar we zagen wel graag de fijne bipatride, charismatische en uiterst diplomatische Meyrem Melaci als Presidente van Vlaanderen.
http://www.rnews.be:80/nl/regio/verkiezingspoll/1184697714303.html?params=loc:1184684366139
|
|
|
|
|
|
| Een striemende analyse van het land B door Eddy van Buggenhout |
|
 Het falen van de progressieve elite - Het bankroet van de grenzeloosheid.
Neen, de problemen van vandaag zijn niet uit de lucht komen vallen. Ze zijn langzaam gegroeid door een cultuur of mentaliteit van extreem relativisme en intellectuele luiheid van onze zogenaamde progressieve elite. Het begon allemaal zo rooskleurig in de jaren zestig. Dank zij de oprichting van de Europese Economische Gemeenschap (EEG) ontstond een grote ‘euromarkt’ die toeliet dat moderne Europese ondernemingen konden geboren worden die door massaproductie zorgden voor een overvloed aan consumptiegoederen en –diensten. Vele mensen dachten dat de economische problemen definitief waren opgelost. Gedaan dus met prioriteiten vastleggen en pijnlijke keuzes maken. Het volstond dat je de (grote) progressieve mond opendeed, en de gebraden kippen vlogen er zo in.
Deze grenzeloze zelfgenoegzaamheid en dit economisch negationisme hebben geleid tot de grote staatsschuld en tot de afwezigheid van pensioenreserves in het vooruitzicht van de komende vergrijzing van de bevolking. Het zogenaamde zilverfonds is een lege doos gezien de inhoud ervan reeds werd doorgeschoven naar de federale schatkist die het geld effectief heeft uitgegeven. Theoretisch heeft het zilverfonds een schuldvordering op de schatkist, maar dat is te vergelijken met een nepbankbiljet uit een gezelschapsspel. Kortom, het gaat om spelletjes spelen die de schone schijn moeten hooghouden. Niet voor niets noemt men België één groot leugenpaleis. Schaamteloos en arrogant komen heerschappen à la Wilfried Martens, Mark Eyskens en Willy Claes nog altijd het TV-scherm teisteren met hun ‘wijze raad’, hierbij vergetend dat zij veertig jaar de tijd hebben gehad om de problemen op te lossen in plaats van ze te laten verrotten. En natuurlijk is er nooit een journalist die deze heren eens een aantal kritische vragen stelt over hun wel zeer aangebrand verleden. Hun consumptiefederalisme is een afgrijselijke grap van georganiseerde financiële onverantwoordelijkheid, nodig om de wankele Belgische constructie bij elkaar te houden.
Ook de bankencrisis is een voorbeeld van grenzeloos liegen en bedriegen. Om meer winsten te maken, ging men het geld van de spaarder internationaal beleggen. Wie echter de grens overgaat om zaken te doen, moet rekening houden met andere tradities en organisatievormen. Onze zogenaamde kosmopolitische bankiers wisten schijnbaar niet hoe in de USA met de losse hand hypothecaire kredieten werden verstrekt aan mensen zonder centen, kredieten die éénmaal verpakt in afgeleide producten, financiële atoombommen bleken te zijn. En de brave bankbediende aan de basis moest zwijgen wanneer hij/zij twijfels had bij die grootse expansieplannen van hun topmanagers met hun gouden parachutes.
Deze grenzeloze onverantwoordelijkheid (extreme staatsschuld, afwezigheid van pensioenreserves, het drama Fortis en Dexia, open grenzenpolitiek in een overbevolkt land) vindt bij ons zijn oorzaak in een totaal gebrek aan geestelijke vrijheid, aan echte democratische cultuur. Een debat of communicatie met woord en wederwoord zou al veel oplossen maar is hier totaal uitgesloten. Kritisch denken wordt in dit land niet gewaardeerd, wel de “ons kent ons” arrangementen. Onze media zijn daarbij veel te regimevriendelijk. Vele journalisten behoren nu éénmaal tot de “club”. Terecht wijst Herman Van Rompuy er in zijn boekje ‘Op zoek naar wijsheid’ (Davidsfonds, 2007) op dat België geen volwassen parlementaire democratie is maar een dictatuur van enkele partijleiders en hun topministers, een dictatuur die nodig is om de gigantische meningsverschillen tussen Vlamingen en Franstaligen te onderdrukken. Men noemt dat dan een pacificatiemodel, precies of wij constant in oorlog zijn of er mee worden bedreigd. Hebben de inwoners in dit land dan geen recht op duurzame vrede? Daarom zeggen wij: meer dan ooit Vlaamse onafhankelijkheid. Wanneer het echt niet meer gaat, laten we dan als beschaafde mensen uit elkaar gaan en niet eindeloos blijven aanmodderen. Dat sluit samenwerking met de Franstaligen in de toekomst niet uit. Dames en heren van de zogenaamde democratische partijen en vakbonden, gun uw volk een volwassen democratisch systeem, een ruimte waar mensen nog mogen nadenken en discussiëren over de toekomst van hun kinderen en kleinkinderen.
Eddy Van Buggenhout
Gewezen lector Economie
|
|
|
|
|
|
| De Rijn en enkele dochtersteden in wintertooi |
|
Foto's : C & A - Montage : Wim
|
|
|
|
|
|
| U vliegt toch ook met de belgische Luchtmacht ? |
|
Waarom nog langer sukkelvluchten maken met overvolle charters en oubollige SN-toestellen voor uw internationale verplaatsingen ?
Maak gebruik van de toestellen van de belgische Luchtmacht : zij vliegen voor u !
Een tevreden klant : "Altaaid Belge Luchtmacht"
Gedaan met de bagagbeperkingen : nooit overgewicht
Enkele van onze tevreden Tricolore Golden Pass-passagiers
Recent werd ons bedrijf Belgische Luchtmacht overgenomen door de familie De Crem,
ervaren in toeristische vluchten naar New York en avontuurlijke bestemmingen in Afghanistan.Voor houders van een CD&V-lidkaart zijn er héél speciale voorwaarden.
Hieronder een foto van de Familie De Crem in gala-uniform.
|
|
|
|
|
|
| Wrak vliegramp geborgen |
|
.
.
|
|
|
|
|
|
| Préparons la défaite (Broeken naar beneden, Vlaamse boertjes) |
|
Het Vlaams Belang is onthutst over de samenstelling van de werkgroep die werd belast om “voorstellen van oplossingen uit te werken inzake Brussel-Halle-Vilvoorde”. Niet alleen gaan de Vlaamse meerderheidspartijen CD&V en VLD daadwerkelijk door op het volstrekt heilloze pad van de onderhandelingen, bovendien stellen ze hiervoor ook nog eens de zwakst mogelijke delegatie samen.
Tegenover gehaaide onderhandelaars als Maingain, Moureaux, Delpérée en Doulkeridis plaatsen CD&V en VLD een reeks brave watjes. De CD&V’ers Vandenberghe en De Schamphelaere zijn hoofse juristen, maar geen krachtdadige communautaire voorvechters. Zeer opmerkelijk is dat Kamerlid Michel Doomst, één van de voortrekkende burgemeesters in dit dossier, door CD&V thuis wordt gelaten.
VLD schiet dan weer haar communautaire specialist Luk Van Biesen uit Kraainem af. In de plaats komt de doodbrave Maggy De Block, die vanmiddag zelf op Radio 2 erkende geen sterk profiel te hebben in dit dossier. Zij is de zuster van de Merchtemse burgemeester Eddie De Block, die zich destijds met veel klem distantieerde van de boycottende burgemeesters. Nog veel erger is de deelname van Annemie Neyts aan dit overleg. Deze gepensioneerde Brusselse VLD-politica verklaarde niet lang geleden openlijk dat zij tegenstander is van de splitsing van de kieskring.
Het feit dat CD&V en VLD in dit belangrijke dossier tegenover radicale francofone toponderhandelaars uitpakken met tweede- en derderangspolitici, toont overduidelijk aan dat de Vlaamse partijen de strijd voor een eerlijke splitsing nu reeds hebben opgegeven en de capitulatie voorbereiden.
Bart Laeremans
Volksvertegenwoordiger
|
|
|
|
|
|
| Kuntschilder Poetin door Jan Goedgek |
|
.
Dit is het schilderij van de Russische premier Poetin, dat voor een goed doel geveild werd en 860.000 euri opleverde. De "kunstenaar" staat bescheiden glimlachend naast zijn oeuvre en stelt zich wellicht de vraag "Als de centjes zo makkelijk te verdienen zijn, waarom begin ik geen kunstatelier met de belgische kladschilder Eyskens ?"
Het doek stelt, tegen een achtergrond van appelblauwzeegroen, een geel raam voor, onderverdeeld in vier vensters die een hel donkerblauw buitenzicht bieden met sneeuwvlokken en sterren en lichtjes berijmd glas. Het raam is afgeboord met witte open gordijnen die onderaan een felrode dessin vertonen. Opvallend zijn de stevige en dikke borstelstroken : zij weerspiegelen het ferme karakter van de politicus. Met een sterke aanzet smeert hij de verf uit tot de borstel leeg is . Dat proces wordt telkens opnieuw herhaald, tot de pot leeg is. Meer dan een halfuur had Poetin niet nodig om dit sterk expressionistische werk af te maken : snel maar vol kracht.
Welke boodschap wil de kunstenaar ons meegeven ? Boven het raam staan enkele zwarte onleesbare letters : zij drukken het diepe verlangen uit om in de nachtelijke stilte uit te zwermen, ware het niet dat de vele problemen van zijn land, de artiest-president verplichten om binnen te blijven en zijn land te dienen. Onderaan vijf wit-blauwe cirkels, de symbolen van de vijf continenten, zoals in de olympische vlag, de kunstenaar wil ze verenigen tot een groot gelukkig wereldimperium, waarover hij kan heersen om de mensheid te dienen. 860.000 euri is een applausprijs voor werk van deze kwaliteit.
Uw kunstexpert : Jan Goedgek.
|
|
|
|
|
|
| Europa : laat het volk beslissen door Frank Vanhecke |
|
 
Vandaag de laatste dag van de Straatsburgweek. De temperatuur is hier een stuk lager dan in Vlaanderen, en we hadden gisteren nog flink veel sneeuw. De parlementsleden merken daar echter niet zo veel van, want de dagen zijn goed gevuld met plenaire vergaderingen, commissies, stemmingen en bezoek van allerhande belangengroepen. Of dat allemaal heel nuttig is en voor de samenleving wat aarde aan de dijk brengt laat ik maar in het midden zeker? Zo'n parlement, en zeker zo'n Europees Parlement, is een instelling die door de meeste parlementsleden het centrum van de wereld wordt geacht maar verstandige mensen denken daar wel anders over. Zopas stemden we bijvoorbeeld een resolutie over de toestand in Gaza, en daarna applaudisseerden de meeste parlementsleden minutenlang voor zichzelf - er schijnbaar van overtuigd dat een papieren intentieverklaring van een praatbarak iets aan de situatie verandert. Rare jongens, die parlementsleden. Wat er ook van weze, uw Vlaams Belang parlementsleden werken hard en verdedigen hier op elk mogelijk moment hun land en hun idealen. Kijk gerust maar eens op de officiële site van het Europees Parlement: de drie Vlaams Belang parlementsleden behoren tot de absolute top van parlementaire werking. Nec spe, nec metu (noch hoop, noch vrees)
Een paar kranten berichten vandaag over onze lijstvorming voor de komende Europese Verkiezingen. Het klopt dat we daar nu bijna volledig mee rond zijn, dat de "voornaamste" plaatsen ingevuld zijn en reeds door de Partijraad goedgekeurd, we zullen de lijst dan ook binnenkort aan de pers voorstellen. Het klopt ook dat Marie-Rose Morel de plaats van lijstduwer (13de en laatste plaats) heeft aanvaard.
Het is een publiek geheim dat ik Marie-Rose graag minstens als eerste vrouw (2de plaats) op de Europese lijst had gezien. Ik blijf van oordeel dat dit de sterkste lijst had geweest en ik betreur dat een vieze roddelcampagne (van mensen die wél zelf sloten boter op het hoofd hebben) zulks de facto onmogelijk maakte, tenminste zonder de partij te schaden. Maar goed, met Marie-Rose als lijstduwer hebben we zeker ook een sterke lijst. En meteen zijn alle dwazen die haar als een superambitieuse bitch omschrijven eraan voor de moeite. Of kent U nog andere kandidaten van het niveau van Marie-Rose, uittredende parlementsleden bovendien, die enkel een niet-verkiesbare plaats innemen om hun idealen te dienen? Ik kom daar nog wel eens op terug.
In elk geval maken we er deze keer iets van, van die Europese campagne. We hebben een sterke lijst. We hebben een bijzonder sterk palmares van werking in het Europees Parlement. We hebben Marie-Rose die haar ervaring inzet om de campagne ook visueel uit te werken, anders dan de anderen. We zijn de énige eurokritische partij in Vlaanderen en we zijn de énige partij die zich verzet tegen de toetreding van Turkije tot de Europese Unie. In februari starten wij met Marie Rose, Philip Claeys en Koen Dillen een toer door Vlaanderen onder het motto, "Europa, laat het volk beslissen!". Liggen nu al vast: 20 februari Limburg, 21 februari Nieuwpoort, 22 februari Brugge, 4 maart Willebroek - en we zijn pas begonnen want de aanvragen van de regio's stromen binnen. En op zondag 8 maart is er natuurlijk het Europa-congres te Gent. Veel werk op de plank, zo hebben wij het graag.
P.S. En wat heeft de foto van "Bonnie and Clyde" hiermee te zien? Wie regelmatig deze weblog raadpleegt komt het nog wel eens te weten.
Weblog Frank Vanhecke HIER
|
|
|
|
|
|
| Ja, de bokshandschoenen komen terug |
|
Gisteren Jean-Pierre Coopman. Vandaag Els van Ansen.
|
|
|
|
|
|
| Londense Politie op de loop voor woedende moslims tijdens betoging |
|
Het goede nieuws is dat de British National Party in het snel islamiserende Groot-Brittannië aan steun wint bij een aanzienlijk deel van de bevolking.
Het slechte nieuws is dat moslims in het snel islamiserende Groot-Brittannië,naar aanleiding van het Gaza-conflict zich met de dag militanter en dreigender opstellen.
Wij kunnen de beelden van de moslimbetogingen in Londen niet tonen wegens technische problemen (dat klinkt beter dan onkunde) maar u moet even langs deze brug tot bij BNP gaan en u dan naar beneden laten rollen. Er zijn verschillende video's. Een met een fragment van eenopruiende speech en enkele over de politie die zich laat achteruitdrijven door een woedende menigte.
De toekomst ziet er mooi uit. Uit naam van onze kinderen en kleinkinderen danken wij de lafaarden van de traditionele politieke regimepartijen, die deze invasie tolereren.
http://bnp.org.uk/2009/01/the-muslim-march-the-bbc-didn%e2%80%99t-let-you-see-2/
|
|
|
|
|
|
| Fré over huwelijk met 10-jarigen : Fréselijk |
|
|
|
|
|
|
|
| In onze brievenbus : uit Zuid-Afrika |
|
| Geskryf deur D.H. Fourie |
| Vrydag, 16 Januarie 2009 |
Die verkiesing is op hande. Ná die verkiesing verby is, is die vraag: hoe gaan die Afrikaner vir die daaropvolgende vyf jaar uitsien totdat daar weer ‘n verkiesing plaasvind? Ons kan net spekuleer. Wat wel feitlik is, is die volgende:
FEIT - daar sal geen Afrikanervolkstaat in die volgende vyf jaar wees nie. Elke daaropvolgende jaar verflou die haalbare kanse vir die stigting van enige vorm van ‘n volkstaat.
FEIT - dat daar geen noemenswaardige geboorte-aanwas onder Afrikaners sal plaasvind nie
FEIT – dat die persentasie van Afrikaners teenoor die totale bevolking verder sal krimp as gevolg van die volgehoue felle swart bevolkingsaanwas (nieteenstaande VIGS), swart buitelandse instroming en Afrikaneremigrasie. (Tans vorm die Afrikaner net 6%, en blankes gesamentlik 11% van die totale bevolking van 44miljoen. In 1948 toe die Nasionale Party aan bewind gekom het, was die Afrikaners 12%, die blankes gesamentlik 20% van die totale bevolking van 20miljoen.)
FEIT - al stem die Afrikaner vir watter party ook al (of hy stem glad nie) vanjaar se verkiesing, sal die Afrikaner geen impak op die politiek meer hê nie.
FEIT – die Afrikaner is ‘n permanente minderheid in ‘n permanente swart-beheerde staat.
FEIT - die Afrikaner is vir altyd nie meer ‘n homogene volk wat godsdiens betref nie en huldig ‘n wye spectrum van sieninge.
FEIT - die Afrikaanse taal en kultuur onder Afrikaansprekendes sal sterker daar uitsien, maar wat wel te bevraagteken is: gaan die Afrikaner homself nog as ‘n VOLK vorentoe beskou?
Daar bestaan verskeie opsies rakende 'n Afrikanervolksbegrip:
Drome droom (‘n steriele en wanhopige strategie):
- Droom oor die herstel van die vorige politieke bestel waar ‘n wit minderheid met ‘n wit president ‘n swart meerderheid oorheers en onderdruk. Die enigste moontlike strategie is ‘n gewelddadige oorname deur ‘n handjie vol verregse Afrikaners wat nie die meerderheid-Afrikanersteun sal geniet nie.
- Droom van ‘n wit volkstaat waarheen die oorgrote meerderheid Afrikaners nie wil verhuis nie.
- Droom dat die swartes in so ‘n mate sal onderverdeel dat ‘n regering nie gevorm kan word nie en waar die verdeelde Afrikaner die leemte sal vul.
- Droom dat die Afrikaner ‘n uitverkore volk is en waar God in die bres vir die Afrikaner sal tree tot nadeel van Sy volgelinge onder die swartes.
Emigreer: Sekere Afrikaners voel sterk genoeg om hulle taal en kultuur prys te gee, solank hulle tussen ‘n meerderheid ander blankes kan wees, dus verkies hulle eerder om te emigreer na lande wat 'n bewysbare meerderheid blankes het. Ten minste is hierdie ‘n haalbare oplossing vir sommige, al maak dit die volksbegrip seer.
Niks doen nie: Gevolglik, elke onheil wat die Afrikaner tref, is rede om die swartes daarvoor te blameer. Die aanhoor van die gedurige klaagliedere en selfbejammering en die uitwys van swart onvermoë hou aan, “ad nauseam”.
Afrikanerraad: Die stigting van ‘n buiteparlementêre staatsondersteunde Raad vir Afrikaners wat die volle spektrum van Afrikanerdenke sal verteenwoordig, Ou uitgediende strategie word verwerp en nuwe strategie word geïmplementeer om na Afrikanerbelange om te sien in ‘n vyandige see van swart haat en vooroordeel teenoor hom.
So ‘n Raad is konstitusioneel haalbaar en geregverdig. Adisionele belasting word van elke Afrikaner deur die staat namens die Raad gehef om uitvoering aan die Raad se doelwitte te kan gee soos bv. eie onderwys, werkskepping, ens. Sodanige Raad kan ook verteenwoordiging aan die Raad van Tradisionele Leiers in die Parlement verleen.
Die VF+ sou die idiale medium wees om so ‘n konsep te loods en moontlik daardeur meer Afrikanersteun te verkry, eerder as hulle steriele ondersteuning van die Oraniabegrip as antwoord vir die breë Afrikanervolk. (Terloops die Oraniabegrip is idiaal vir ‘n klein minderheid Afrikaners, maar is nie ‘n antwoord vir die breë Afrikanervolk nie).
Ten minste, met die stigting van ‘n Afrikanerraad, sal die Afrikaner oor die kort en lang termyn ‘n politieke medium hê, wat hy nie in die parlement sal kan bekom nie, om uiting aan sy belange te kan gee, eerder as soos tans, om niks te hê nie. So ‘n Raad sal ook die volksbegrip verstewig.
D.H. Fourie
|
|
|
|
|
|
|
|
Deze blog leeft van de liefde, de wind en veel enthousiasme. U kan onze werking steunen via
banknr 610-5790800-88
IBAN BE56 6105 7908 0088
BIC DEUT BE BE
|
| Opera, Belcanto - Operette en populair klassieke muziek |
|
|
|
|
