Een onderhoudend stukje muziek voor de avondlijke ontspanning van Heer Erdogan : met hartelijke groeten van zijn beste buren.
Friet met stoofvlees - Björn Roose
Omdat verschillende van onze lezers zich afvragen wat er aan de hand is met de webstek van Björn Roose, geven wij u een stukje uitleg, zoals wij het zelf vernomen hebben van enkele vrienden.
Vrijdag moet er een mededeling gestaan hebben op Björns blog, dat hij er mee stopte, omwille van andere prioriteiten in zijn leven. That's it. En even later was de site verdwenen.
Wij betreuren deze beslissing van Björn, maar uiteraard respecteren we ze.
Wij hebben van bij de eerste dag af goed samengewerkt en soms met mekaar overlegd. Björn stond bij onze favorieten en wij bij hem. Vandaag hebben we hem weggehaald.
Het was plezierig om Björn te plagen en hem tegelijk te loven voor zijn verstandige artikels en zijn onwankelbaar Vlaams-nationalisme.
We moeten niet boos zijn om wat we niet meer hebben, maar dankbaar voor wat we kregen van Björn. Het ga je goed, prefesser.
Ray
Slechte timing van Erdogan, net voor de EU-verkiezingen
Vandaag was de heer Grote Leider en Premier Erdogan in Brussel op promotieronde bij Zijne Excellentie Barroso en bij de Weledele Heer Pottering, EU Parlementsvoorzitter uit het bevriende Deutschland. Hij zal tevens ontmoetingen hebben met de fractievoorzitters van de grote traditionele politieke oudbakken formaties en met het diplomatieke knipmes van de EU, Javier Solana, een man van vele verleidelijke woorden uit het diervriendelijke land Eviva Espana, por favor.
Een beetje vervelend is de planning die Erdogan volgt, namelijk net nu naar Brussel komen, om de deur tot toetreding van zijn land te forceren, terwijl er over enkele maanden Euro verkiezingen plaatsvinden. Niet zo goed bekeken van de Grote Staatsman.
In EU-kringen bestaat een ruime welwillendheid om Turkije binnen te loodsen, ook al blijven er in de commissie die de bezwaren optekent en de vorderingen onderzoekt, heel wat voorwaarden onaangeroerd. Niet alleen de onwil om de kwestie Cyprus tot een eind te brengen maar ook de ontvangst van Griekse schepen in Turkse havens blijft stuiten op onwil. Om nog niets te zeggen over de interne Turkse politiek inzake gelijke rechten voor minderheden, Koerden en andere godsdiensten dan de enige ware van de Vrede en de Zwaarden. Protestantse dominees of katholieke paters in Turkije zijn daar niet aanwezig om neergestoken of gemarteld te worden, dat moet nog even duidelijk gemaakt worden aan sommige Turkse medemensen.
Ook de vrije meningsuiting over de gang van zaken in de Turkse natie blijft een heikel punt. Het aantal keren dat bijvoorbeeld Youtube afgesloten werd in de voorbije jaren, toont voldoende aan, dat de leiding geen hoge pet of fez heeft van de onafhankelijkheid van de geest. En wat met het wetenschappelijk onderzoek aan de universiteiten ? Oei, oei, daar moeten nog vervelende knopen doorgehakt worden. Is die planeet nu ouder dan 5.000 jaar of hoe zit het ?
De EU-naziërs weten zeer goed dat de bevolking in zowat alle lidstaten niet gebrand is op de toetreding, daarom zal men zich officieel beperken bij dit bezoek van Erdogan tot hoffelijke algemeenheden. Eens de formaliteiten van 7 juni achter de rug (de verkiezingen) kan men ongestoord verder de bezwaren onder tafel vegen en lekker opschieten om Europa over te leveren aan de Turken.
Wil u meer lezen (in het Engels) dan zwiert u zich over dit bruggetje heen naar eenTurks dagblad. Maar u hoeft dat niet, binnenkort komt Turkije bij u in de living het nieuws voorlezen, dat zal nauwelijks verschillen van wat u nu allemaal moet aanhoren.
Wij zijn geen voorstanders van de Turkse toetreding tot de EU maar we kunnen er niet over zwijgen vandaag. Terwijl hét grote nieuws zich bevindt over de Oceaan, alwaar America for ever zich opmaakt voor een nieuw hoofdstuk in de geschiedenis. Da's morgen, dan zijn we allen Changelings. Ik zal onrustig slapen vannacht. Juffrouw Ellen, hebt u nog een slaappilletje ?
Ray
recep tayyip erdogan 18.01.2009 belcika hasselt
Anciaux, Erdogan en de socialisten : een mooi trio
Bert Anciaux, de Held van de Partijvernieling, laat zich op zijn blog wild enthousiast uit over de Turkse premier Erdogan die gisteren in Hasselt zijn halve en hele landgenoten kwam aanporren om een beetje "belgische taal" te leren maar vooral trouwe Turken te blijven.
De socialistische partij rolt vechtend over straat : ET uit het Waasland, Willy Claes die militanten altijd vervelende nevenverschijnselen vond, Mijnheer Louis uit Leuven, Erik de Bruyn de marxist , het meisje uit de apotheek, Maya Detiège, enfin heel de rode horde staat in rep en roer omdat de Partijvernieler zich in het rode nest wil binnenwringen. Maar de man in kwestie doet of er niets aan de hand is. Herrie is zijn normale biotoop. Ja, hij schrijft over Erdogan en looft die kerel de hemel in. Over het instortende Volkshuis dat hij betreedt, geen woord. Een normaal mens zou zich uit eerlijke schaamte terugtrekken en zeggen, ik zal later nog wel eens langskomen als jullie uitgeruzied zijt. Zo niet, Bert, in zijn super-egocentrisme begrijpt hij zelfs niet, welk een afkeer zijn persoonlijkheid oproept en veroorzaakt.
Nadat hij gepleit heeft voor de toetreding van Turkije tot de EU en Erdogan bestempeld heeft als en charismatische leider en nog allerlei onkundig gezwets over de lekenstaat die zich verzoent met de islam, volgende pareltjes uit het verwarde hoofd van de woordenkramer Anciaux :
Turkije is een machtige staat, waar ook de Vlaamse Gemeenschap een Cultureel Akkoord mee gaat afsluiten. Samenwerking tussen Vlaanderen en Turkije is nodig. Beiden zijn het landen waarbinnen meerdere culturen leven. Het zou goed zijn indien de Turkse overheid die culturele verscheidenheid als een verrijking zou zien. Turkije en Vlaanderen, beiden intercultureel, kunnen veel van elkaar leren.
De Koerden hebben recht op meer politieke en culturele rechten. Een sterk en democratisch Turkije moet dit kunnen geven. De oproep van Erdogan om enerzijds te integreren in het land van aankomst en anderzijds de eigen culturele identiteit nooit op te geven, is een boodschap waar ik rotsvast in geloof.
De Turkse Gemeenschap is een belangrijke partner voor het opbouwen van een intercultureel Vlaanderen. Assimilatie is daarbij inderdaad dodelijk. Het vernietigt elke identiteit en verstikt zo verscheidenheid. De Turkse Vlamingen zijn een sterke en bezielende groep mensen die we nodig hebben om samen vooruit te geraken.
Prinses Minima op zoek naar Identiteit
Zo zal het wel lukken voor de Argentijns-Nederlandse-Identiteitsloze
Minstens veertig moslimextremisten zijn in een trainingskamp in Algerije omgekomen aan de gevolgen van de pest. Dat kwam aan het licht nadat veiligheidsagenten een lijk langs de weg vonden, zo meldt The Sun.
Het slachtoffer was een lid van Aqlim, een vertakking van al-Qaida in Noord-Afrika. Aqlim is de grootste en machtigste al-Qaidagroepering buiten het Midden-Oosten. Aqlim geeft trainingen aan aspirant-terroristen.
De kopstukken van al-Qaida vrezen nu dat de ziekte, die ook 'de zwarte dood' wordt genoemd en tijdens de Middeleeuwen over heel Europa miljoenen slachtoffers maakte, zich al heeft verspreid naar andere terreurcellen, of zelfs naar de taliban in Afghanistan.
"Dit is het dodelijkste wapen in de oorlog tegen het terrorisme. De meeste groeperingen hebben immers niet de medische uitrusting om deze ziekte te bestrijden. De ziekte verspreidt zich snel en wie geïnfecteerd raakt, sterft binnen enkele uren", zo citeert The Sun een bron bij de Britse veiligheidsdiensten.
De builenpest waarover sprake wordt verspreid door de beten van rattenvlooien. Symptomen zijn zwellingen in de lies, de hals en oksels. De infectie kan een week in het lichaam zitten zonder zichtbaar te worden, maar in die tijd is ze wel hoogst besmettelijk.
De epidemie zou begonnen zijn in de grotten waar Aqlimleden zich schuilhouden in de provincie Tizi Ouzou, zo'n 150 kilometer te oosten van de hoofdstad Algiers. De groep, die onder leiding staat van de gezochte terreurbaas Abdelmalek Droudkal, is inmiddels op de vlucht geslagen naar de provincies Bejaia en Jijel.
Droudkal beweert dat hij de leiding voert over een duizendtal rebellen. Er zijn ook trainingskampen van Aqlim in Marokko, Tunesië en Nigeria.
Aqlim was verantwoordelijk voor de aanslag op de VN-kantoren in Algiers in 2007, waarbij 41 doden vielen. Aanslagen in Algerije kostten in 2008 aan 70 mensen het leven. In juli stelde Droudkal nog dat zijn groepering "voortdurend contact" had met andere "broeders" van al-Qaida.
@ Het Laatste Nieuws te bereiken via deze brug voor nog menig ander boeiend artikel, geschreven in een vlotte stijl, met hier en daar een forse dt-fout, om u scherpzinnig te houden. Met dank aan HLN.
19/01/09 11u07
Bertje in Chipa
Een erg grappige lezersreactie in Gazet van Antwerpen :
Stuur Bertje naar China. Een week later heet dat al Chipa: chinezen en progressieven anders. Nog een week later is het Spiritueel China en Nieuw Chinese Alliantie. In week 3 zwemmen alle chinezen naar Taiwan.
Pieter Terventen, ANTWERPEN
Erdogan in Brussel
Was het maar waar dat hij voor een gesloten muur staat
Terugtocht
Nu het Israëlische leger zich gedeeltelijk terugtrekt uit de Gazastrook, roept Hamas zich, zoals verwacht, uit tot de overwinnaar. Het is maar hoe je die zaken bekijkt. Hopelijk zijn wij in onze steden en straten verlost van haatvolle en vernielzuchtige betogingen.
Het drama van de socialistische partij : la lutte finale
Vande Lanote : de regisseur van JA ! campagne
Toen na de grote verkiezingsnederlaag van de socialisten in juni 2007 Vande Lanote democratisch besliste uit naam van al de partijleden dat hij zou opgevolgd worden door Gennez, de gewezen lieveling van Steve Stevaert, leek dat een behendige zet. De verantwoordelijke voor de afgang met de nazistisch geïnspireerde JA ! campagne, werd geloofd om zijn consequente en moedige troonsafstand : den Baard, steeds tuk op vrouwelijk gezelschap, duidde en passant Freya Vandenbossche aan als fractiewoordvoerder in de Kamer. Voilà, hij was er van af en de partij had een paar jonge vrouwen om op te treden als huisorkest van de socialistische Titanic. Enkele slimmeriken, onder wie Guy Peeters de sterke man van de socialistische Mutualiteit en voorzitter van de VRT, raadden Freya af dit vergiftigd geschenk te aanvaarden : de gewezen begrotingsministerin vroeg niet beter, ze kon amper met haar telraampje overweg en nu zou ze de grote ideologische partijlijnen moeten uitzetten in Kamerdebatten met de fameuze redenaars van andere fracties. Er zijn grenzen aan de humor (behalve bij Groen ! ).
Caroline Gennez : eigendunk van hier tot Tokyo
Caroline Gennez daarentegen, was overtuigd van het eigen kunnen, de eerste vrouwelijke voorzitter van de typisch mannelijke partij met boegbeelden als André Cools, Jos van Eynde, Louis Major ("wijven moeten minder lawaai maken") e.a., dat versmaadde zij niet. Ze had een aantal jaren ervaring als voorzitster van de socialistische jongerenbeweging, die zij omgedoopt had tot Domino. Verder viel ze op door een eigendunk van hier tot Tokyo, die ze niet wenst of kan verbergen.
Toen zij besliste, samen met haar kleine groep raadgevers, dat de SP-a beter in oppositie zou gaan, in plaats van in een uitzichtloze regering van Leterme te stappen, zette dit bij de vele socialisten die hun job in de kabinetten zagen verzwinden, veel kwaad bloed. Niettegenstaande de verkiezingsnederlaag hoopten velen nog op een waterkans om hun positie te redden. De SP-A is steeds een plaatsingsbureau geweest voor de kameraden en gezellinnen. De christen-democraten bezitten netwerken en nevenorganisaties als een bijenkorf, de socialisten hebben zich strakker maar even intens uitgebouwd in de macht die de democratische structuren en opvattingen in dit land compleet beheersen.
Het drama van de socialisten
Gennez knipte de regeringsdraad door en Louis Tobback beperkte zich tot de lichtjes denigrerende uitspraak, dat de jonge generatie haar plan moest trekken ; zijn eigen zoon zit erbij, want dat heeft evenmin nooit ontbroken bij de socialisten, het nepotisme. Ze zitten trouwens in de Kamer mooi op een rijtje naast mekaar, de zwaar overschatte erfopvolgers. Met een uitzondering voor Peter Van Velthoven, die wat meer kwaliteit in huis heeft dan zijn papa.
Het drama van de socialisten is, dat zij in hun machtsopbouw tafelspringende militanten aan de top kregen, die zich lieten omringen door universitaire arrivisten, om op te tornen tegen de perfiede en geschoolde tjeven. En tegelijk werden de banden met het gewone volk dat zij geacht werden te vertegenwoordigen, hautain doorgeknipt. Het miserabilisme maakte plaats voor de welvaartmaatschappij en hoe meer biefstukken er op de borden kwamen, hoe meer aanhang de socialisten verloren. Al de diverse pogingen van Collard, Van Miert, het duo Coppieters-De Batselier, de zwakke woordjes van Patrick Janssens om de partij te verruimen met progressieven, socialistische katholieken of katholieke socialisten, en nu laatst onder het voorzitterschap van Steve Stevaert met links-liberalen die zich verslikken in hun eigen fantastische wereldidealen, zijn schromelijk mislukt. Het gedraai van Gennez om enkele dolende Parsifals binnen te halen, vormt het hoogtepunt van al deze mislukkingen.
Tobback niet welkom in de Antwerpse volkshuizen met Doorbraak
Toen eind jaren '70 begin '80 Van Miert (die een intelligent man is) gebruikmakend van zijn electoraal succes de operatie Doorbraak inzette, kwam Louis Tobback ondermeer in Antwerpen (waar de grootste en meest verstarde SP-afdeling huisde) het terrein aftasten, op zoek naar uitbreiding. Hij kreeg geen toegang tot de Volkshuizen en verzeilde in een vroegere hippiekroeg op de Grote Markt (de Paddock) waar de restanten van Kabouters, de magere en ongeïnspireerde nabootsers van het Amsterdamse Provo, hun thuisbasis hadden. Het bleek al vlug dat de toen nog vrij onbekende LouisTobback helemaal niet geïntresseerd was in een verruiming van de partij maar enkel leden probeerde te strikken die zich te schikken hadden naar het programma en de richtlijnen van de socialisten. Punt en uit. Van Miert was de eerste voorzitter die ooit zijn Plechtige Communie had gedaan en die in vele grote afdelingen met wantrouwen bejegend werd. Het is niet uit chauvinisme dat ik het hier hoofdzakelijk heb over de Antwerpse socialisten, hén heb ik het best gekend en het is de grootste afdeling. Toen in de jaren '70 een Volksunie-gemeenteraadslid overstapte naar de SP, is zij nadien volledig verdwenen in de krabbenmand en zij is altijd "de zwarte madame" gebleven die met wantrouwen bejegend werd. Het terechte lot van een overloper.
Het schepencollege was een boksring
De socialistische partij bestaat vooral bij de gratie van afhankelijkheid van de leden en carrièreplanning. Toen men vaststelde dat partijtrouw enkel met de lippen bewezen werd, en de militanten en kiezers massaal verdwenen in de richting van de aartsvijand, het Vlaams Blok/Belang, werd de kadaverdiscipline nog strenger toegepast. Jarenlang werden de leden met bussen vervoerd naar de partijzetel in de Ommeganckstraat om daar met het instructiebriefje in de hand, de poll-verrichtingen uit te voeren. Het partijcreatuur dat als een Stalin vriend en vijand afsnauwde, Wim Geldolf, sloot interne coalities met Bob Cools en later Jos van Elewijck om de partijmacht te beperken tot een klein groepje. Jarenlang liet hij zich rondrijden in zijn zwarte Citroën DS tussen Antwerpen en Brussel als schepen en volksvertegenwoordiger en vulde hij stipt zijn zwarte notaboekjes met alle gegevens die hem ter ore kwamen over aartsvijanden, en dat was practisch iedereen. Toen zijn positie aan het wankelen was door een overkill aan interne conflicten, herleidde hij het monoliete schepencollege tot een boksring met de meest gore beschuldigingen aan het adres van partijgenoten zoals Julien de Meyer en Yvonne Julliams. De verzuurde en mensvijandige Geldolf heeft uiteindelijk zichzelf uitgerangeerd.
Een museumpartij met een verouderde collectie in een Sovjetgebouw
In de huidige socialistische partij is er niet veel veranderd. De verdeeldheid en interne jaloersheid, de nijd en tegenwerking is nog even prominent aanwezig als in de voorbije decades. Dat heb je met politieke partijen die uit zijn op macht en wier ideologie stoelt op 19de eeuwse toestanden. De SP is een museumpartij met een verouderde collectie in een modern gebouw dat ontworpen is door een Sovjet-architect.
Caroline Gennez heeft in haar jongerentijd niet nagelaten om Louis Tobback regelmatig tegen de schenen te stampen. Kathleen van Brempt (ministerin Schuddenbol) is haar carrière gestart bij Tobback en zij heeft dat zoals te verwachten, helemaal anders aangepakt. Volgzaam, gehoorzaam, gebruikmakend van haar ontegenzeggelijke charmes, heeft zij stipt de partijlijn gevolgd zonder veel in vraag te stellen. Toen in de Antwerpse gemeenteraad, ten tijde van de hevige tweestrijd tussen burgemeester Detiège en partijvoorzitter Janssens, deze laatste een zeer vrouwonvriendelijke opmerking plaatste, hebben alle vrouwen over de partijgrenzen heen, de vergadering verlaten. Wie bleef zitten ? De mouwvegende arriviste Van Bremt. We halen dit enkel aan, om op het verschil te wijzen tussen twee mensen van een zelfde generatie in één partij. Het is de stijl Van Bremt die weergeeft hoe de partij in mekaar zit : nooit tegen de stroom inroeien, desnoods tot waar de rivier verandert in een neerdonderende waterval.
Het Vlaams partijsocialisme kent veel stromingen
Er zijn op dit ogenblik vele stromingen binnen de SP-a maar er is ook nog zeer veel macht. In de Vlaamse regering zitten Van Bremt en Vandenbroucke stevig in hun zetel, in de bestendige deputaties van de provincies heeft de SP-a zijn lokale pionnen en in bijna alle grote Vlaamse steden levert de partij ofwel de burgemeester of is ze aanwezig in het schepencollege. De rode beweging kan bovendien rekenen op veel toegewijde steun binnen het ambtenarenkorps en van vele invloedrijke personeelsleden binnen de openbare omroep en in de media is het niet alleen de Morgen die drijft op socialistisch gerichte journalisten.
In de partij zijn verschillende strekkingen die mekaar het rode licht in de ogen niet gunnen. Dat fenomeen culmineerde in de 35% stemmen die een vrij illuster onbekende, Erik de Bruyn, oogstte bij de voorzittersverkiezing van Gennez. In plaats van De Bruyn, de man is een socialistische marxist, mee op sleeptouw te nemen en hem te betrekken bij het beleid, bejegent ze hem met de koelheid van een bedrogen echtgenote. In Antwerpen leeft de grote onvrede over het heerszuchtige en minachtende optreden van Janssens, eens de geïmporteerde voorzitter van deze partij die het presteert om de getrouwen uit te sluiten en de voorkeur geeft aan nieuwkomers die voor hem door het stof gaan. De afgewezen stamboeksocialisten laten zich rancuneus vertegenwoordigen door het brave, onbeduidende meisje Maya Detiège, die als voornaamste programmapunt te bieden heeft "ons ma in ere herstellen". In de afdelingen waar dinosaurussen als Tobback (Leuven) en Willockx (het Waasland) het voor het zeggen hebben, beroept men zich op het sentiment naar de vergane glorie van het socialisme met als belangrijk element, de haat tegen nationalisten, waar zij volledig ten onrechte, Anciaux van verdenken.
Wij kijken met genoegen toe, hoe de partij die Vlaams Belang wil bestrijden met alle mogelijke middelen, nu zelf verstrikt zit in een identiteitscrisis die voortspruit uit een gebrek aan ideologische achtergrond, een wild egoïsme en een ongebreidelde machtshonger. C'est la lutte finale.
Savat
18-01-2009
Zondag - Laat uw kiesintentie kennen.
Voor wie zou u kiezen ? Bij de Streekkrant wordt uw reactie verwacht.
Alle partijen staan te snakken naar uw voorkeur, het is het moment om beloftes af te dwingen. Na de verkiezingen wordt u geacht daar niet op terug te komen : dan is het de beurt aan de grote politici. Zo gaat dat in een parlementaire en onzuivere democratie.
Het is geen stemming met potlood maar dat doet er niet toe : bedrog moet altijd mogelijk zijn, anders is het niet eerlijk. Laat u weten in de reacties hoe u gestemd heeft ? Desnoods anoniem. Wij hebben al enkele tientallen reacties klaarstaan, om de uitslag "evenwichtig" te maken. Onze voorbereiding is een pak behendiger dan die bij Digipolis. Wij doen uiteraard als neutrale waarnemers geen suggesties, maar we zagen wel graag de fijne bipatride, charismatische en uiterst diplomatische Meyrem Melaci als Presidente van Vlaanderen.
Een striemende analyse van het land B door Eddy van Buggenhout
Het falen van de progressieve elite - Het bankroet van de grenzeloosheid.
Neen, de problemen van vandaag zijn niet uit de lucht komen vallen. Ze zijn langzaam gegroeid door een cultuur of mentaliteit van extreem relativisme en intellectuele luiheid van onze zogenaamde progressieve elite. Het begon allemaal zo rooskleurig in de jaren zestig. Dank zij de oprichting van de Europese Economische Gemeenschap (EEG) ontstond een grote ‘euromarkt’ die toeliet dat moderne Europese ondernemingen konden geboren worden die door massaproductie zorgden voor een overvloed aan consumptiegoederen en –diensten. Vele mensen dachten dat de economische problemen definitief waren opgelost. Gedaan dus met prioriteiten vastleggen en pijnlijke keuzes maken. Het volstond dat je de (grote) progressieve mond opendeed, en de gebraden kippen vlogen er zo in.
Deze grenzeloze zelfgenoegzaamheid en dit economisch negationisme hebben geleid tot de grote staatsschuld en tot de afwezigheid van pensioenreserves in het vooruitzicht van de komende vergrijzing van de bevolking. Het zogenaamde zilverfonds is een lege doos gezien de inhoud ervan reeds werd doorgeschoven naar de federale schatkist die het geld effectief heeft uitgegeven. Theoretisch heeft het zilverfonds een schuldvordering op de schatkist, maar dat is te vergelijken met een nepbankbiljet uit een gezelschapsspel. Kortom, het gaat om spelletjes spelen die de schone schijn moeten hooghouden. Niet voor niets noemt men België één groot leugenpaleis. Schaamteloos en arrogant komen heerschappen à la Wilfried Martens, Mark Eyskens en Willy Claes nog altijd het TV-scherm teisteren met hun ‘wijze raad’, hierbij vergetend dat zij veertig jaar de tijd hebben gehad om de problemen op te lossen in plaats van ze te laten verrotten. En natuurlijk is er nooit een journalist die deze heren eens een aantal kritische vragen stelt over hun wel zeer aangebrand verleden. Hun consumptiefederalisme is een afgrijselijke grap van georganiseerde financiële onverantwoordelijkheid, nodig om de wankele Belgische constructie bij elkaar te houden.
Ook de bankencrisis is een voorbeeld van grenzeloos liegen en bedriegen. Om meer winsten te maken, ging men het geld van de spaarder internationaal beleggen. Wie echter de grens overgaat om zaken te doen, moet rekening houden met andere tradities en organisatievormen. Onze zogenaamde kosmopolitische bankiers wisten schijnbaar niet hoe in de USA met de losse hand hypothecaire kredieten werden verstrekt aan mensen zonder centen, kredieten die éénmaal verpakt in afgeleide producten, financiële atoombommen bleken te zijn. En de brave bankbediende aan de basis moest zwijgen wanneer hij/zij twijfels had bij die grootse expansieplannen van hun topmanagers met hun gouden parachutes.
Deze grenzeloze onverantwoordelijkheid (extreme staatsschuld, afwezigheid van pensioenreserves, het drama Fortis en Dexia, open grenzenpolitiek in een overbevolkt land) vindt bij ons zijn oorzaak in een totaal gebrek aan geestelijke vrijheid, aan echte democratische cultuur. Een debat of communicatie met woord en wederwoord zou al veel oplossen maar is hier totaal uitgesloten. Kritisch denken wordt in dit land niet gewaardeerd, wel de “ons kent ons” arrangementen. Onze media zijn daarbij veel te regimevriendelijk. Vele journalisten behoren nu éénmaal tot de “club”. Terecht wijst Herman Van Rompuy er in zijn boekje ‘Op zoek naar wijsheid’ (Davidsfonds, 2007) op dat België geen volwassen parlementaire democratie is maar een dictatuur van enkele partijleiders en hun topministers, een dictatuur die nodig is om de gigantische meningsverschillen tussen Vlamingen en Franstaligen te onderdrukken. Men noemt dat dan een pacificatiemodel, precies of wij constant in oorlog zijn of er mee worden bedreigd. Hebben de inwoners in dit land dan geen recht op duurzame vrede? Daarom zeggen wij: meer dan ooit Vlaamse onafhankelijkheid. Wanneer het echt niet meer gaat, laten we dan als beschaafde mensen uit elkaar gaan en niet eindeloos blijven aanmodderen. Dat sluit samenwerking met de Franstaligen in de toekomst niet uit. Dames en heren van de zogenaamde democratische partijen en vakbonden, gun uw volk een volwassen democratisch systeem, een ruimte waar mensen nog mogen nadenken en discussiëren over de toekomst van hun kinderen en kleinkinderen.
Eddy Van Buggenhout Gewezen lector Economie
Joods rendier
De Rijn en enkele dochtersteden in wintertooi
Foto's : C & A - Montage : Wim
U vliegt toch ook met de belgische Luchtmacht ?
Waarom nog langer sukkelvluchten maken met overvolle charters en oubollige SN-toestellen voor uw internationale verplaatsingen ?
Maak gebruik van de toestellen van de belgische Luchtmacht : zij vliegen voor u !
Een tevreden klant : "Altaaid Belge Luchtmacht"
Gedaan met de bagagbeperkingen : nooit overgewicht
Enkele van onze tevreden Tricolore Golden Pass-passagiers
Recent werd ons bedrijf Belgische Luchtmacht overgenomen door de familie De Crem,
ervaren in toeristische vluchten naar New York en avontuurlijke bestemmingen in Afghanistan.Voor houders van een CD&V-lidkaart zijn er héél speciale voorwaarden.
Hieronder een foto van de Familie De Crem in gala-uniform.
Préparons la défaite (Broeken naar beneden, Vlaamse boertjes)
Het Vlaams Belang is onthutst over de samenstelling van de werkgroep die werd belast om “voorstellen van oplossingen uit te werken inzake Brussel-Halle-Vilvoorde”. Niet alleen gaan de Vlaamse meerderheidspartijen CD&V en VLD daadwerkelijk door op het volstrekt heilloze pad van de onderhandelingen, bovendien stellen ze hiervoor ook nog eens de zwakst mogelijke delegatie samen.
Tegenover gehaaide onderhandelaars als Maingain, Moureaux, Delpérée en Doulkeridis plaatsen CD&V en VLD een reeks brave watjes. De CD&V’ers Vandenberghe en De Schamphelaere zijn hoofse juristen, maar geen krachtdadige communautaire voorvechters. Zeer opmerkelijk is dat Kamerlid Michel Doomst, één van de voortrekkende burgemeesters in dit dossier, door CD&V thuis wordt gelaten.
VLD schiet dan weer haar communautaire specialist Luk Van Biesen uit Kraainem af. In de plaats komt de doodbrave Maggy De Block, die vanmiddag zelf op Radio 2 erkende geen sterk profiel te hebben in dit dossier. Zij is de zuster van de Merchtemse burgemeester Eddie De Block, die zich destijds met veel klem distantieerde van de boycottende burgemeesters. Nog veel erger is de deelname van Annemie Neyts aan dit overleg. Deze gepensioneerde Brusselse VLD-politica verklaarde niet lang geleden openlijk dat zij tegenstander is van de splitsing van de kieskring.
Het feit dat CD&V en VLD in dit belangrijke dossier tegenover radicale francofone toponderhandelaars uitpakken met tweede- en derderangspolitici, toont overduidelijk aan dat de Vlaamse partijen de strijd voor een eerlijke splitsing nu reeds hebben opgegeven en de capitulatie voorbereiden.
Bart Laeremans Volksvertegenwoordiger
Turkije - Erdogan - Hasselt : Grote Dag Vandaag
Goed bezig vandaag, nietwaar, slaapkoppen van Angeltjes... zo begon een bericht dat wij zonet ontvingen van een verontwaardigde bipatride Turkse medebewoner uit het land B. Of wij soms over het hoofd gezien hadden dat vandaag zondag 18 januari 2009 de Grote Turkse Leider Erdogan in Hasselt zijn halve en hele landgenoten kwam toespreken ? Wij maken sofort onze luie vergetheid goed.
Eerst een vrolijk stukje Turkse oorlogsmuziek, altijd leuk om horen en goed om de zinnen aan te scherpen en vervolgens een ode aan het Turkse Leger, naar eigen omschrijving "een van de grootste legers ter wereld". Wat moet een mens uit een zwak continent meer op een grauwe zondagochtend ?
