Naar aanleiding van 1 mei kruisten Gerolf Annemans (Vlaams Belang) en Frank Vandenbroucke (SP.A) de degens in ‘De keien van de Wetstraat’. Dat leverde een beleefd maar pittig debat op. Op de bewering dat het Vlaams Belang 1 mei zou “gepikt” of “ingepikt” hebben, antwoordde Gerolf dat onze partij de voorbije jaren inderdaad heel wat kiezers van de SP.A heeft “ingepikt”. Hoe dat komt? “Omdat wij die thema’s op de agenda hebben gezet die de anderen jarenlang verwaarloosd hebben: immigratie en integratie, criminaliteit, een onafhankelijk Vlaanderen”.

Gerolf Annemans bleef steeds hoffelijk, maar deelde voortdurend rake verbale tikken uit. Zo wierp hij op “dat de socialisten de trein hebben gemist”. “Links heeft gefaald. Op het vlak van de vreemdelingen en de integratie, op het vlak van de veiligheid.” Dat is ook de reden waarom de politieke linkerzijde in Vlaanderen keer op keer zware klappen moet incasseren.

“Wat heeft het Vlaams Belang al bereikt?”, probeerde Vandenbroucke nog. “Jullie staan nu al meer dan twintig jaar aan de kant.” “Nee hoor”, kaatste Gerolf Annemans de bal terug. “Het Vlaams Belang staat helemaal niet aan de kant. Wij staan aan de kant van de kleine man. Aan de kant van de mensen die het vandaag moeilijk hebben, omdat de traditionele partijen er niks van bakken. Kijk maar naar de crisis, naar de begroting, naar de waanzinnige belastingdruk.”

Ivan De Vadder (VRT) probeerde Frank Vandenbroucke zo nu en dan wat bij te springen. Dat leidde tot de groteske bewering dat het Vlaams Belang intussen “erg conformistisch” geworden zou zijn. Ronduit bespottelijk. Stel dat het Vlaams Belang vandaag werkelijk ‘conformistisch’ zou zijn, waarom houden politiek en media dan zo krampachtig vast aan het cordon sanitaire?

Of het Vlaams Belang dan niet bang is dat zijn vijver straks wordt leeggevist door de N-VA of door Lijst Dedecker? “Nee”, klonk Gerolf Annemans zelfzeker. “De N-VA heeft een geloofwaardigheidsprobleem. Herinnert u zich hun campagne met de strik nog? Het moest een regering zonder Di Rupo en de PS worden, maar ze hebben wel toegestaan dat ze er bij kwamen.” En Dedecker? “Die droomt al luidop van een regering met CD&V en VLD. Dat betekent dus alleen maar meer van hetzelfde. En dat terwijl Vlaanderen snakt naar ‘change’.”
“Het Vlaams Belang is het origineel. En het origineel is altijd beter dan de kopie”, besloot Gerolf Annemans. “Alleen het Vlaams Belang kan voor verandering zorgen.” De keuze is aan de kiezer.

jean-marietje, deugenietje
heeft veel graaiers in zijn kamp
vanhetveldje, het bandietje
dacht zoals zovelen ...
bij den dekker brandt de lamp

Deze vrije tribune was aanvankelijk bedoeld om eerder deze week te verschijnen in De Standaard, naar aanleiding van mijn geweigerde vraag door de voorzitter van het Vlaams Parlement. Maar door "plaatsgebrek" is het er niet van gekomen.

Het stond vorige week paginagroot uitgesmeerd in een krant die zich de grootste van het land mag noemen: “Toplui met partner naar China op kosten van de overheid”. De Vlaamse variant van de schandaalreis van Happart.
Dit keer ging het om een als 'congrestour' verpakte luxereis van een handvol toplui van de Vlaamse Maatschappij voor Watervoorziening (VMW) ter waarde van een slordige 40.000 euro belastinggeld.

Als een dergelijk voorval in een pre-electorale periode in de pers komt bovendrijven wordt dat maar wat graag als 'populistisch', 'opportunisitisch', 'rancuneus' en zelfs onverdraagzaam afgeschilderd.
Zeker als zulke feiten via de vakbondscel van het Vlaams Belang opborrelen.
Bovendien ergeren sommigen zich aan het feit dat schandalen als deze al te gretig aan de pers worden doorgegeven, in plaats van ze te behandelen op de plaats waar het politieke debat en de democratische controle bij uitstek moeten plaatsgrijpen, namelijk in het (Vlaams) parlement.

In dit geval had ik mij voorgenomen het dossier zelf aan te kaarten bij de bevoegde minister, Hilde Crevits (CD&V), maar de voorzitter van het Vlaams Parlement, Marleen Vanderpoorten (Open VLD) besliste daar anders over en schrapte eigengereid de vraag wegens 'niet actueel'.
De feiten dateren van 2006, maar komen nu pas aan het licht.
Een motivatie zo slap als kraantjeswater dus, en zodra de pers het schandaal oppikte, bleek het plotseling brandend actueel.
Minister Crevits beloofde onmiddellijk het dossier alsnog te laten onderzoeken.
En ook al maak ik me geen illusies over de afloop van het onderzoek; wat 'ontbrekende actualiteitswaarde' betreft, kon deze reactie alvast tellen.

Anderzijds hoeft de omfloerste en weinig elegante poging tot de doofpotoperatie van de Vlaamse parlementsvoorzitter niet te verbazen.
Mocht de voorzitter de controletaak van het Vlaams Parlement over zulke zaken immers ernstig nemen, dan is het hek van de dam.
De raden van bestuur zitten immers volgestouwd met politiek verdeelde mandaten, postjes en potten die mekaar netjes afdekken.
De stilzwijgende afspraak om elkaar daarbij zoveel ongemoeid te laten, maakt immers dat de traditionele partijen in alle gemoedsrust kunnen genieten van de dikwijls moeilijk te verantwoorden voordelen die er aan dit mandatencircus vastkleven.
Als partij die niet vertegenwoordigd is in de talloze raden van bestuur (en daar voor alle duidelijkheid ook geen vragende partij voor is) is het Vlaams Belang in de praktijk dan ook de enige partij die dergelijke misstanden kan aankaarten, want zelfs nieuwe politieke formaties zetelen momenteel al - via overlopers - in diverse raden van bestuur.

In dat opzicht doet het cordon dus het werk waarvoor het in het leven werd geroepen: macht en mandaten onderling verdelen.
Een politieke zelfbeschermingsreflex waarbij kritische geluiden a priori kunnen worden afgedaan als zure regen die hoofdzakelijk vanuit één hoek van de tribune op het parlement neerdaalt en dus - zoals hier - uit hoofde van de meerderheid genegeerd of geclasseerd mag worden.
De stilzwijgende consensus over het niet al te letterlijk nemen van tot zelfs het ronduit verzaken aan een gedegen parlementaire controle op het regeringswerk wordt op deze manier nagenoeg een pose inzake politieke correctheid.
Het is in in die context weinig fraai om vast te stellen hoe de parlementsvoorzitter zich tot gewillige en ruggegraatloze spelverdeler laat herleiden om de Vlaamse regering zoveel mogelijk te behoeden voor netelige kwesties.

Niet alleen is het fnuiken van de controletaak van parlementsleden nefast voor de transparantie en dynamiek die het Vlaams parlement hoogdringend nodig heeft - de ramen van het “glazen huis” zijn ondertussen van melkglas geworden- ,dit voorval is het zoveelste bewijs van het bureaucratische en voorgeprogrammeerde verloop van het parlementaire debat.
Informeel overleg, formalisme, ministers die hun vragen bij parlementairen influisteren en zo hopen te scoren met voorgekauwde antwoorden.
Praktijken die het kritisch aan de tand voelen van de uitvoerende macht niet echt stimuleren.

En het is niet door 'een festival van de politiek' te organiseren en de buitengevel van het parlementsgebouw op de vrolijken met een feestelijk kunstwerk van Arne Quinze dat het Vlaams Parlement haar bureaucratische imago van zich af zal gooien.
De steriele sfeer die de parlementarie werking uitstraalt is geen kwestie van falende externe public relations, maar een gevolg van haar interne politieke krampachtigheid en voorspelbaarheid.
Iedereen wordt verwacht voor de regering te rijden. En zo institutionaliseer je een parlementaire cultuur van knikgrage waterdragers.

Eerder dan onhandig een relevante parlementaire vraag aan een minister in de kiem te smoren, zou het geloofwaardiger zijn geweest indien de parlementsvoorzitter de oppositie de volle ruimte had gegeven.
Niet enkel om de vinger op de wonde te leggen maar misschien zelfs om met kennis van zaken mee aan wondzorg te doen.
Ik hou me in elk geval aanbevolen bij de betrokken Minister, om mijn knowhow over bepaalde mistoestanden met haar te delen en samen te werken aan het kordaat uitroeien ervan.
Ook al zal dit misschien sommige van haar partij- en coalitiegenoten onrustige nachten bezorgen.

Ondertussen blijft het wachten op een pompheldere uitleg van Minister Crevits.  Al weet ik dat er in dit dossier enkel troebel water zal geschonken worden. En bovenal blijft het een weinig fraaie gedachte dat zonder de mediaheisa dit dossier onopgemerkt was afgedreven met de stroom.  Wellicht dat de watermaatschappij in kwestie daar ook op had gerekend.

Als het Vlaams parlement bijdrage wil leveren om het aangetaste vertrouwen in de politiek te herstellen, dan moet zij dringend een dam opwerpen tegen de waterdragers in het Vlaams Parlement.
Ook een parlementsvoorzitter kan en moet daarin een stimulerende rol spelen.

Marie-Rose Morel,
uittredend Vlaams parlementslid.

Allerbeste Vrienden, Aandachtige lezers en  Charmante lezeressen, Nieuwsgierige passanten, Beste nijdige tegenstrevers en kameraden van Spionnencentra en Bewakers van de veiligheid van de stervende belgische natie,

Aan u allen : Oewist ?

Dankzij de spannende verkiezingen in het vooruitzicht, is dit een smeuïge tijd voor roddelaars, waar wij onszelf een klein beetje toe rekenen, ideologische valsemunters,  kleine graaiers, politieke warhoofden, heilige belovers en gelovers in de eigen onfeilbaarheid, fantasten en hier en daar ook wel eens een échte vrouw of man die zich ten dienste wil stellen van de gemeenschap. Joe noow wie wij mienen, want tegenwoordig moet het bij voorkeur in het Engels.  Vlaanderen heeft de niet te onderschatten franskiljonse storm sedert 1830 weerstaan en overleefd, en nu wordt onze taal alweer blootgesteld aan de invloeden van de  English and American kauwers : dit is echter geen bewuste aanval van de erfvijand en taal leeft en het Nederlands overleeft.

Waarom de waarschuwende titel boven dit stuk om u voor te bereiden ?  Waarop en waarom ?  Het gaat eigenlijk enkel over de dames en heren slippendragers bij Jan-Maria de Dubbeldekker.  De ontmaskering van de eenmanspartij is verworden tot een dagelijks feuilleton.  Met het gevaar dat de electorale aanhang een ietsje kan slinken maar de harde kern zal toenemen. De linkse fanatici in de omgeving van de Morgen, Humo, kwispelend gevolgd door de fantasten van de Standaard, e.c. zijn zo verblind door haat en onverstand dat ze niet beseffen dat mateloos inhakken op vijanden bij velen afkeer opwekt.   

Wat niet wegneemt, dat de waarheid haar rechten heeft. (de waarheid is vrouwelijk, ik heb mijn ganse leven gedacht dat het een mannelijk substantief was tot ik het toevallig deze week moest opzoeken ; nog een voordeel van het Engels, daar heb je geen geslachten en daar is de truth voor iedereen gelijk). Als de nummer twee van LDD in de knoei zit, zoals we elders vermelden, met financieële malversaties, dan moet dit natuurlijk niet verzwegen worden.

Alleszins bij LDD zit de schrik er in bij vele kandidaten die gedroomd hadden van een fijne luie zetel in het Vlaams Parlement, tussendoor een babbeltje met Linda de Win in Villa Erotica, roem en eer in de onmiddellijk omgeving, sjampieter en sjardonnee bij het diner ... het hangt plots aan een zijden draadje. 

Er zijn er al aan het uitzien naar een nieuwe job. Bij de advertenties van het grote Amerikaanse bedrijf dat we niet zullen noemen maar met wie wij commerciële banden hebben, als een heuse mini-international,  lazen wij dit bericht op onze eigen blog :

Deejay voor al je feesten

Licht en muziek vanaf 275 €. Alle feesten jong en oud

Enig idee wie dit kan zijn ?

Uw bezorgde redactie 

Voor meer nieuws over dit jammere gebeuren HIER KLIKKEN

Wij publiceren hierboven de vrije tribune van Marie-Rose Morel over de mistoestanden bij de Vlaamse Maatschappij voor Watervoorziening.

De interpellatie die Marie-Rose over deze pijnlijke affaire wilde houden in het Vlaams parlement werd door de parlementsvoorzitter geschrapt.  Marleen Vanderpoorten, de behoedster van het regime wil geen kwaad woord horen over financieel gesjoemel. 

In dit bezette land van ons gaat het er als volgt aan toe : de socialisten verdedigen door dik en dun  grabbel-en-graai, de liberalen staan paraat om het democratisch spreekrecht van verkozenen de nek om te wringen en de tjeven ... die glimlachen en knikken als pas bekeerde Chinese mandarijnen met gevouwen handjes en schuine hoofdjes.

En wie duikt er plots mee met Marie-Rose Rebel in het sjoemelschandaal ?  Een aanhangsel van mijnheer Dedecker.  Het heeft vernomen wat Vlaams Belang aankaartte en het staat  mee te protesteren tegen de geldverkwistingen bij het Watermaatchappijtje.  Op de webstek van LDD-Vlaams-Brabant wordt de zaak uiteengezet.

Hoe meer medestanders, hoe beter.

Vervelend en grappig is echter dat Rudy Corijn die in de Raad van Bestuur van de Vlaamse Maatschappij voor Watervoorziening zetelt, op de vierde plaats prijkt van de Oost-Vlaamse LDD-lijst.

Dat is pas consequent zijn : van uwen tak maken tegen de instelling waarin gijzelf zitting hebt.

Alsof Graaf Lipmans op de aandeelhoudersvergadering van Fortis had staan betogen en met zijn schoenen gooien naar de bestuurders die de bank in de afgrond hebben gereden.

Ray

De VRT heeft met de reportage van Borms een deftige poging aangewend om de grote VB-bijeenkomst in Antwerpen behoorlijk in beeld te brengen en van commentaar te voorzien.  De aanwezigen werden niet afgeschilderd als te vertrappen insecten en dat is bijzonder vriendelijk van de 0000.

Op het televisiezendertje ATV werd het vrijdagnieuws charmant voorgelezen door Rood  Bieke Illegems en daar had men het over de fantastische 1-Mei manifestatie van de socialisten : "Antwerpen kleurde Rood" zegde Bieke glunderend en het leek alsof ze bloosde van opwinding. Het fragment was meer een marathon-uitzending :  Caroline Gennez, met een gele spoeling in het haar en een look à la Roodkapje op weg naar de gulzige wolf, mocht bijna het volledige partijprogramma voorlezen van op de trappen van het Vlinderpaleis. Intussen deed de camera goede pogingen om de opkomst van de 250 tot 300 goed doorvoede socialisten in beeld te brengen als een "massa". Toen kwam Madame Schuddenbol aan de beurt.  Zij sprak het kleine hoopje toe als "Kameraden" en daar moest ze zelf om glimlachen.  Wat ze  trouwens charmant kan.  Jammer genoeg is dat ook alles. Toen werden nog enkele rode kameraden voor camera en microfoon gesleurd om iets te vertellen over het paradijs.  Wie wel manifest aanwezig was, maar bewust buiten beeld gehouden werd, was Erik De Bruyn, de nummer 11 op de lijst, die omringd was door een flinke aanhang Marxisten : het rood televisiezendertje is echter een instrument van de Partij en helemaal niet gesteld op dissidenten.

Over de meer dan 5000 Vlaams Belangers die aan de Schelde een groot verkiezingsfeest hielden, werd met geen woord gerept.  Het rood zendertje negeert hiermede 33,50% van de Antwerpse kiezers.

Ray

(foto's Gerda)

Hier klikken voor meer foto's

Neen, wij zijn geen psychologen of psychiaters die met uitgestreken gelaat onze medemens geestelijk strippen en fileren en terwijl de donkere kamers van onze eigen onvolmaaktheden aan het oog onttrekken.

Bestaat er zoiets als de volksaard ? Natuurlijk bestaat die, want elk individu wordt in zijn ontwikkeling gekleurd door de omgeving, de familiale en plaatselijke genen  en de cultuur die hem omringt, die bij sommigen "koeltoer" is. Roept u maar dat het niet waar is en dat dit een racistische theorie is. 

Dank u en nu gaan wij weer verder. Nederland ligt van alle naties ter wereld in onze bovenste schuif, dat is zo van in onze jeugd en nu is het te laat om er iets aan te veranderen.  Wie deze blog kent, weet dat dit zo is. Wie zelf geen eigen vaderland heeft, gaat op zoek naar een pleegvaderland.  Natuurlijk is er Vlaanderen bovenal maar belgië ligt nog steeds dwars over de weg naar ons ideaal. Eens belgië opgeruimd, zal Nederland de plaats ruimen voor Vlaanderen, er is ruimte voor twee zat.

Met die nederlandse volksaard, die wij vrij goed kennen, is er toch iets vreemds aan de hand. De Nederlanders gaan prat op hun nuchterheid, hun ernst en hun degelijkheid. Als zij bovendien hun welbespraaktheid uit de kast halen, worden velen onder ons de morsige broertjes uit het Zuiden met minderwaardigheidscomplexen, een strompeltaaltje, schijn-onderdanigheid en de Siciliaanse slag om de wetten te omzeilen.  Wie de televisie-uitzendingen bekijkt en vergelijkt vanuit onze federale Kamer en de Nederlandse Tweede Kamer ziet onmiddellijk het verschil in aanpak. En dat was ook al zo tussen 1815 en 1830 toen de Nederlandse en belgische afgevaardigden in het Verenigd Koninkrijk samenzaten in wat toen ook een parlement heette te zijn : de degelijke Calvinisten ergerden zich blauw aan het belgische scheldende zootje.

Hoe meer Zuidwaarts we afzakken, hoe passioneler er met de politiek wordt omgesprongen.  In het Noorden heerst afstandelijk fatsoen en als een kamerlid uitroept "Even dimmen ..." (Jan Marijnissen, lang geleden) is dat dagenlang frontpaginanieuws. Als in het land B een minister in functie 1 miljoen medeburgers uitscheldt als "mestkevers" en de kamervoorzitter er nog een schep bovenop doet met "mentaal gehandicapten", wordt er gelachen en gevloekt. Maar de politiek hobbelt verder.

We roepen deze feiten terug op om te komen tot een verrassende conclusie : in Nederland werd op 6 mei 2002  de populairste politicus van dat ogenblik, Pim Fortuyn, koelbloedig vemoord door een linkse milieugek die binnenkort zal vrijkomen.  Tweeënhalf jaar later werd de gecontesteerde cineast en schrijver Theo van Gogh als een dier afgeslacht in het midden van de stad door een waanzinnige moslim.  Gisteren 30 april 2009 werd op Koninginnedag op de ganse koninklijke familie een aanslag gepleegd door een gestoorde met vijf doden en 14 gewonde burgers als resultaat.  De monarchie bleef ongedeerd.

Al de nuchterheid, het fatsoen, de degelijkheid van onze Nederlandse buren leidt tot uitspattingen die wij met ons passionele gescheld gelukkig nog nooit hebben meegemaakt.

Deze vaststelling van de Nederlandse contradictie neemt niets weg van onze grote vriendschap voor het Nederlandse volk.

Ray

Uit het maandag verschenen Continu Onderzoek Burgerperspectieven van het Sociaal en Cultureel Planbureau blijkt dat het Nederlandse volk nu ’positiever’ denkt over immigratie en integratie dan in 2008. „Men vindt vaker dat culturele diversiteit een aanwinst is voor Nederland”, schrijft het SCP, „en minder vaak dat Nederland een prettiger land zou zijn met minder immigranten. Kwesties van immigratie en integratie worden ook minder vaak genoemd als redenen waarom het met Nederland de verkeerde kant op zou gaan.”

Tot zover dit begin van een column in het degelijke Nederlandse blad "Trouw" (oplage circa 95000, vergelijkbaar met Gazet van Antwerpen, maar met een groter lezerspotentieel van 16 miljoen Nederlanders tegenover 6,5 miljoen Vlamingen).

De redactie van Trouw, in oorsprong een protestantse stem voortgekomen uit het verzet, is zeker geen aanhanger van de PVV.  "Laten we het er niet te veel over hebben" is een beheerste vorm van afwijzing. Ook in het commentaarstuk van Elma Drayer  wordt naar aanleiding van het gepubliceerde onderzoek, Wilders als een vervelend nevenverschijnsel beschouwd. U kan het artikel, waar nadrukkelijk auteursrechten op rusten lezen door hier te klikken.

De commentaren van de Trouwlezers zijn veelbetekenend : daar is weinig sprake van afwijzing en de man, Wilders wordt wel degelijk groot gemaakt.

Wij kijken met belangstelling uit naar de verkiezingen voor het Europarlement in Nederland, waar de opkomst meestal gering is.

Ray

Ik heb zonet even rondgetoerd op de webstek van onze deejay uit Wilrijk.

Telkens er een stuk op Angeltjes verschijnt over LDD wordt dat nogal stipt overgenomen, werd mij al herhaaldelijk gesignaleerd, meestal zonder bronvermelding. Maar ja, dit is internet nietwaar.  Op het woord "Angeltjes" schijnt een ban te rusten, zodat sommigen dit omzeilen door er Ngeltjes van te maken.  Blogs, websteks, reacties, ze hebben alle hun eigen sfeer en traditie. 

Ik ben alleszins geschrokken van de aard van de tussenkomsten. Voor enkele jaren, toen ikzelf regelmatig de verdediging van de nieuwaangekomen Vlaams Belanger Verstrepen op mij heb genomen (samen met een aantal vaste kleppers op deze blog), waren de reacties ook vaak desastreus.  Nu hij zijn richting gevonden heeft, zou je veronderstellen dat de Lijstaanvoerder, zoals hij zichzelf trots noemt, enigszins duiding zou geven over zijn maatschappelijke opvattingen : Jan-Maria Dedecker ter ere, Jürgen Verstrepen ten bate. 

Helaas,  het niveau is "Ikke en mijnen baas, den Dikke". 

Dit heeft m.i. niets meer te maken met vrije meningsuiting, maar het is wel grappig.  Met sommige tussenkomsten heb ik echt zitten schudden van het lachen.  Voor het overige is deze LDD-aalput typerend voor de mentaliteit en het niveau van de zeteldief : het doet mij denken aan de Far West bordelen die goed weergegeven worden in de voortreffelijke reeks "Deadwood" die nu op Canvas loopt.

Verstrepen is een simpel man die het uitspreken van slogans verwart met het bezitten van een ideologie.  Hij zal nooit Mieke Vogels, die gekend is om haar impulsieve weinig doordachte uitspraken, evenaren. Hij blijft steken op het niveau van de Playboylezer die op zoek is naar G-plek van de politiek.

Een kort fragment om u een idee te geven over de sfeer op dit "discussieforum" :

Drama op Koningninnedag. from Gazet van Antwerpen on Vimeo.

Op 1 mei trekken de Vlamingen massaal de grens over naar Nederland, waar het feest van de Arbeid géén officiële feestdag is. Maar vele Vlamingen zullen morgen afzwenken richting Antwerpen, naar  Kaai nummer 13 (gelegen op de de Gerlachekaai).

Weersverwachting voor morgen vrijdag

Na het snel verdwijnen van nevel en lokale mist wordt het eerst zonnig. Later ontstaan stapelwolken en kunnen enkele lokale buien ontstaan. In het westen blijft het droog. De maxima schommelen tussen 16 en 22 graden. De wind waait zwak en is variabel of waait uit noord tot noordwest.

Denkt u er aan dat het naast de Schelde altijd winderig is 

Als u met de auto komt en u kijkt met de stad achter u naar de Schelde toe vanaf het Steen : Kaai 13 bevindt zich aan uw linkerkant. Dus voor de maritieme kenners : stroomopwaarts.

We zijn met onze bedrijfshelikopter vanmorgen even overgevlogen : Kaai 13 bevindt zich nog meer naar rechts voorbij het witte gebouw aan de voet van de Schelde (d.i. het Zuiderterras) : RECHTS , ongeveer 1,5 tot 2 kilometer verder.

Kaai 13 bevindt zich onderaan rechts onder de overkapte hangars.

Mocht u uit de Kennedytunnel komen, eerste afrit Antwerpen, onmiddellijk na de tunnel rechts,   richting SCHELDEKAAIEN volgen, dan rijdt u voorbij het Vlinderpaleis (het nieuwe Gerechtsgebouw met de uitsteeksels) : altijd rechtdoor tot aan de Schelde en dan is kaai 13 bijna recht voor u. (met dank aan Hubert voor de correctie)

En als u liever naar Aquatopia gaat of naar de dierentuin, dan zoekt u het zelf maar uit.

Het Helikopterteam van Angeltjes

In  het begin van de week hebben we het gehad over de gevechten die ontstaan waren na de voetbalmatch tussen Beerschot en Brugge.  Het was meer een strijd tussen allochtonen en voetbalsupporters of -hooligans.  En de betrokken wijk, waar veel allochtonen wonen, stond op zijn kop. De politie was er van uitgegaan dat na het vertrek van de Bruggelingen, de zaak beklonken was en zij bliezen de dienst af.

Er zijn echter supporters blijven rondhangen en die zijn slaags geraakt met de bipatride "hangjongeren" van het Kiel.  De beide partijen zijn bijna een vol uur aan de slag geweest met mekaar, vooraleer de politie terug opdook.  Foute inschatting van de verantwoordelijken, alhoewel het natuurlijk een bizarre zaak blijft, dat voetbalmatches in deze tijden van vrolijke diversiteit en multicultureel plezier vaak ontaarden in Romeinse gladiatorengevechten.Er zijn serieuze verwoestingen aangericht aan auto's en privé-woningen.

De volgende dag was heel de Marokkaanse en Turkse buurt voltallig op straat om te klagen. Ook de politie was in groten getale present om uit te leggen, dat ze misleid waren geweestde dag voordien ... Heeft u het al vaak meegemaakt, dat de politie in uw omgeving met commisarissen en officieren op komt komt uitleggen, dat ze een foute inschatting hebben gemaakt ?  Neen ?  U bent dan ook geen allochtoon, niet. Met u moet er weinig rekening gehouden worden, u moet uw grote snater toehouden of we sturen het CGKR op u af.

Donderdag zijn een aantal buurtbewoners van het Kiel ontvangen op het stadhuis door de twee hoofdverantwoordelijken voor de beveiliging in deze stad :  burgemeester Slaapmans en hoofdcommissaris Baelemans. De schade zal vergoed worden door het schadefonds van de stad.  Dat is geen fonds dat gelden verzamelt bij falende politici maar gespijsd wordt door belastingsgeld van ons allen.  In simpele woorden : als het beleid stommiteiten uitricht, worden die goedgemaakt met geld van de burgers. Zo werkt dat in een democratie. 

Slaapmans wist nog iets : hij zal de voetbalwetgeving wijzigen, zodat supporters die geweerd worden op de velden,  zich niet mogen ophouden in de omgeving waar de matchen gespeeld worden. Hoe zoiets moet aangepakt worden, vertelt de wakkere burgemeester er niet bij. Intussen doet hij vergeten bij de mensen die bij hem op bezoek waren, dat zijn beleid de huidige voetbalwetgeving niet heeft nageleefd.

Op die manier probeert Janssens er mooi tussenuit te blijven : met belastingsgeld sust hij de slachtoffers en met een vage belofte doet hij vergeten, dat hij een grove fout begaan heeft.

Fats

APELDOORN -  UPDATE De aanslag op het Koninklijk Huis in Apeldoorn, waarbij een auto inreed op het koninginnedagpubliek en vervolgens richting de bus van de Koninklijke familie, heeft aan vier personen het leven gekost. Vijf mensen zijn zwaargewond opgenomen in ziekenhuizen. Er zijn acht lichtgewonden gevallen. De Koninklijke familie is ongedeerd. Het Openbaar Ministerie (OM) neemt aan dat het om een bewuste actie van de dader gaat en verdenkt hem ervan een aanslag te hebben gepleegd op het Koninklijk Huis. Dat zei een woordvoerder van het landelijk parket van het Openbaar Ministerie (OM).

 
Ook verdenkt justitie hem van het plegen van moord of doodslag op mensen uit het publiek. Bij het incident stierven vier personen en raakten er dertien gewond, van wie vijf ernstig.

Wegafzettingen

De automobilist reed tegen 12.00 uur met hoge snelheid door de wegafzettingen in Apeldoorn, net op het moment dat de open bus met daarin koningin Beatrix en haar familieleden passeerde. De auto sleurde diverse mensen mee.

De 38-jarige verdachte in de auto is auto aangehouden. Het gaat om een autochtone man. Hij is zwaargewond en moest worden geopereerd in een ziekenhuis. Zijn zwarte Suzuki Swift werd daarvoor door de hulpdiensten opengeknipt. Volgens een getuige was dezelfde man in zijn auto eerder door de beveiliging bij een afzetting weggestuurd.

De woonplaats van de dader is bekend bij de politie. Doorzoekingen van zijn huis worden voorbereid of zijn al bezig. De dader is geen bekende van de politie. Ook zijn er geen psychische problemen bij de dader bekend.

Geen terreur

Het OM gaat er vanuit dat het geen terroristische actie betreft. Het is nog niet bekend of het om een eenmansactie gaat, maar er is nog niets dat er op duidt dat het een groep de aanslag heeft gepland. De man is geen bekende van politie/justitie en er is evenmin iets bekend over problemen met zijn geestelijke gezondheid.

Onder de dertien gewonden zijn een politieagent en een marechaussee. De marechaussee is er slecht aan toe.

Dat is tijdens een persconferentie in Hotel de Keizerskroon in Apeldoorn bekendgemaakt.

Nationaal belang

Door de verdenking dat het om een bewuste actie van de dader gaat en verdenkt hem ervan een aanslag te hebben gepleegd op het Koninklijk Huis. verdenking van artikel 108 van het Wetboek van Strafrecht is het incident een zaak van nationaal belang geworden, aldus de zegsman van het OM. Daarom is de Nationale Recherche betrokken bij het onderzoek, dat bij de politie Noord- en Oost-Gelderland ligt.

Het plegen van een aanslag op het leven of de vrijheid van leden van het Koninklijk Huis kan door de rechter worden bestraft met maximaal vijftien jaar gevangenisstraf. Wanneer de aanslag de dood van een van deze mensen tot gevolg heeft, of de aanslag met voorbedachten rade wordt gepleegd, kan levenslang worden opgelegd of de maximale tijdelijke celstraf.

@ de Telegraaf

 AANPASSING 15.40 UUR :

NOG MEER BEELDEN HIER KLIKKEN

.

Vandaag kleuren Antwerpen en andere Vlaamse steden en gemeentes oranje.  Het is namelijk Koninginnedag en een van de weinige vrije dagen die  Nederland zijn burgers gunt.  Wij doen het met 10 of 11 officiële jaarlijkse feestdagen, onze zuinige bovenburen volstaan met 6. Wie aan de drukte in Nederland land wil ontsnappen (of aan de gekte) zakt af naar Vlaanderen.

Op de toeristische assen blijven de winkels geopend tot 20 uur.  Attracties zoals de dierentuin, het schitterende Aquatopia, de musea, het Rubenshuis, de oude stad : vandaag is het Orangistische Antwerpen opnieuw een Groot-Nederlandse stad.  Op het Nederlandse Consulaat wordt het stadsmagistraat uitgenodigd en wordt er geklonken op de "Keuningin" die misschien aftreedt. Dat is onze zaak niet. Of er ook Vlaams Belangmandatarissen uitgenodigd worden, valt te betwijfelen.  Ook als dat niet de keuze mocht zijn van het officiële Nederland, dan zal alleszins politiek-correct Vlaanderen aandringen om de Vlaams-nationalisten te weren. Ook dat zal in de toekomst veranderen, als de Nederlanders noodgedwongen de betekenis van een eigen identiteit zullen beseffen.

Morgen vindt dan de omgekeerde beweging plaats.  Op 1 mei trekken de Vlamingen massaal de grens over naar Nederland, waar het feest van de Arbeid géén officiële feestdag is. Maar vele Vlamingen zullen morgen afzwenken richting Antwerpen, naar  Kaai nummer 13 (gelegen op de de Gerlachekaai).

Als u met de auto komt en u kijkt met de stad achter u naar de Schelde toe vanaf het Steen : Kaai 13 bevindt zich aan uw linkerkant. Dus voor de maritieme kenners : stroomopwaarts.

We zijn met onze bedrijfshelikopter vanmorgen even overgevlogen : Kaai 13 bevindt zich nog meer naar rechts voorbij het witte gebouw aan de voet van de Schelde (d.i. het Zuiderterras) : RECHTS , ongeveer 1,5 tot 2 kilometer verder.

Kaai 13 bevindt zich onderaan rechts onder de overkapte hangars.

Mocht u uit de Kennedytunnel komen, dan rijdt u voorbij het Vlinderpaleis (het nieuwe Gerechtsgebouw met de uitsteeksels) : altijd rechtdoor tot aan de Schelde en dan is kaai 13 bijna recht voor u.

En als u liever naar Aquatopia gaat of naar de dierentuin, dan zoekt u het zelf maar uit.

Het Vliegende reportageteam van Angeltjes

Liever lui dan moe. Dit is het allerlaatste wat Willem Elsschot kan aangewreven worden. Met het werven van reclame en het schrijven van literatuur had hij al meer dan zijn handen vol. Die twee activiteiten gingen overigens perfect hand in hand. Het eerste ervan spijsde zijn inkomsten en de tweede bezorgde hem erkenning. Tussen de twee bedrijven door zette hij dan nog eens het petje van journalist op en in die hoedanigheid pleegde hij verschillende merkwaardige stukjes waarop hij zijn eigen stempel drukte. Een ervan droeg de titel "De toestand der Vlamingen" waarin hij de achteruitstelling over de hekel haalt van het Nederlands ten voordele van het zogenaamde chiquere Frans.

We zijn in de jaren twintig van de vorige eeuw, de taalstrijd was voor de modale Vlaming nog een ver begrip en zowel bij vele kleinere ondernemingen als in de wereld van de grote bedrijven vierde het Frans hoogtij. Vooral in de maritieme sector en aanverwante handelszaken was het fenomeen diep ingekankerd.

In "De toestand der Vlamingen" legt Willem Elsschot al een beetje de vinger op die etterende wonde. Alleen hij kan dat op die manier: heel subtiel en trefzeker,  met veel humor en weinig woorden.

DE TOESTAND DER VLAMINGEN.

Sinds de Belgen hun pot weer koken is de toestand der Vlamingen er niet beter op geworden. Voor de oorlog was de Vlaming slechts een sukkelaar zonder meer, omdat hij geen Frans kende, of een gek omdat hij 't wel kende en toch van die kennis in 't publiek geen gebruik maakte. Je kwam dan in een nette winkel, bij Antwerpse mensen, om een hemd te kopen of zo. Als je in 't Vlaams vroeg om een paar van die dingen te zien, dan spraken de Vlaamse winkeljuffrouwen onder elkaar Frans, waar je bij stond, en gaven je daarna in 't Vlaams een beknopt overzicht van wat zij besproken hadden.

-Maman, il veut une chemise grise numéro 42!

En moeder riep dan van boven, of van uit de keuken:

-Nous n'en avons plus, Maria! Montre-lui une rose, c'est tout ce qui nous reste.

-Mijnheer, vertaalde de dochter dan alsof je niets gehoord had, wij hebben die grijze niet meer.

Als Vlaming mocht je waarachtig al tevreden zijn dat ze je niet met een nummer 41 naar huis zonden. Ieder ogenblik moest je jezelf afvragen: "Zou ik die mijnheer in 't Vlaams durven aanspreken?"

En de toegesprokene voelde zich beledigd als je 't wel deed. Als je er zelf enigszins mijnheerachtig uitzag, dan begreep hij dat je de Franse taal machtig was en wanneer je hem dan toch in 't Vlaams enterde, dan ging hij veronderstellen dat je hem inwendig, gewikt, gewogen en voor 't mooie Frans te licht bevonden had. Hij antwoordde dan ook in 't Frans of helemaal niet. In een café een triple-sec of een fles champagne in 't Vlaams bestellen, dat was eenvoudig monsterachig en de kelners keken dan de centen uit je zak voor ze zo'n dure consumptie uit handen gaven aan een vent die geen Frans kende. Want kelners kunnen zich niet verbeelden dat iemand, die wel Frans spreken kan, niet direct laat blijken dat hij met die gave Gods bedeeld is. Het was een ware marteling.

De meeste mensen speelden dan ook slechts voor ezel zolang zij student waren, omdat zo'n jongens wel eens gaarne voor een ideaal gemarteld worden en troost vinden in hun ontzaglijke overmoed, doch legden zich later bij 't onvermijdelijke neer en spraken Frans "pour avoir la paix." Nu echter ben je niet alleen nog slechts een ezel, zoals voorheen, maar bovendien verdacht. Je bent nog wel geen mof, maar er is nu toch beslist een luchtje aan een Vlaming en wie niet wil misprezen worden moet Frans of Engels praten.

Het leven is hier dan ook voor een Vlaming op 't ogenblik alles behalve aangenaam. Je moet jezelf voortdurend schamen, je moet doen alsof het je voor zijn minst vreselijk spijt dat je van Vlaamsen bloede bent, en als het ware beloven dat je dat euvel ten spoedigste zult goedmaken. "Je suis encore un peu Flamand, monsieur, c'est vrai, mais j'arrangerai cela." Wie nu nog zijn kinderen in 't Vlaams durft op te voeden, bedrijft een misdaad. Ik erken dan ook gaarne dat ik met mijn zes erfgenamen vreselijk in nesten zit, want de vijf jongsten kennen nog geen gebenedijd woord Frans. Al dat kleine grut loopt in 't Vlaams te schreeuwen en ruzie te maken dat je het op straat horen kan. 't Is schande. Als er een bezoeker komt, die er netjes uitziet, dan tracht mijn vrouw dat zootje het zwijgen op te leggen tot de man weg is. Maar hoe kan je zo'n kinderen stilhouden! Dat gaat immers niet. En terwijl ikzelf in een kamer zo parijsachtig mogelijk Frans zit te praten, dient me van uit een aangrenzend vertrek dat vervloekte Antwerps van mijn Vlaamse kinderen door. Gelukkig heb ik een piano en mijn dochtertje zal voortaan in de veranda de Brabançonne en de Marseillaise spelen, zolang ik in het salon in 't Frans zit op te snijden, om 't Vlaams van mijn wassende spruiten te overstelpen. Dat mijn vrouw zo gebrekkig Frans spreekt is ook hinderlijk, want telkens denken de mensen dat ze met de meid te doen hebben en verzoeken haar mevrouw te gaan roepen. En dan mijn moeder. Die kent helemaal geen Frans, het goeie mens. Als ik met haar de stad word ingezonden, dan moeten wij wel Vlaams spreken. In de volksbuurten kan dat geen kwaad, daar hoor je niets anders, maar in het centrum is het erg. Ik spreek daar dan ook zoveel mogelijk met gebaren.

Een mens voelt zich pas Belg in 't café, onder zijn vrienden, als die ‘t in het Frans over de Vlaamse beweging hebben. Dan gaat het van "mon cher", "mon brave", "sacré farceur" en "sales activistes." De kelner is vriendelijk, de andere mensen stellen belang in de conversatie en je krijgt dat aangename gevoel van een brave trekhond als hij onder zijn wagen gespannen wordt. Dan word je gewaar dat je je plicht doet en niemand hindert. Dan doe je tenminste mee met kardinaal Mercier, die ook Frans spreekt en met het Gemeentebestuur van Gent dat een smeekschrift aan de Regering heeft gezonden opdat men toch vooral de Gentse universiteit in Godsnaam niet zou vervlaamsen...

                                                                                               Raymond

Het aantal gevallen van agressie in Vlaamse ziekenhuizen is in 2008 met 13% gestegen.  In 2007 deden er zich 2461 gevallen voor van agressieve patiënten en vorig liep dat al op tot 2780.  Hopelijk gaan we dit jaar over de 3000.

In totaal werden in het land B 7.454 gevallen van agressie tegen hulpverleners geregistreerd, dat is een 20-tal gevallen per dag. Het gaat enkel om die zaken die aangegeven werden bij de politie, want heel wat geroep, getier en gedrum wordt stilletjes gehouden.

In ziekenhuizen doen zich de meeste incidenten voor.

Deze gegevens komen uit de Artsenkrant.

Er zijn mensen die boos worden, als ze geconfronteerd worden met dergelijke gegevens en die reageren met een nijdige snauw : "En  ? Hoe zouden jullie dit oplossen ?". Alsof diegenen die signaleren en informeren verantwoordelijk zijn voor het wangedrag van de ongeciviliseerden uit onze maatschappij.  Alsof wij reclame maken "om heel de weireld naar hier uit te nodigen".

De algemene oplossing kan enkel bestaan uit een combinatie van maatregelen die een mentaliteitswijziging nastreven met zware accenten op respect en behoorlijke sociale omgang. Zoals Vlamingen steeds geweest zijn. Het zijn de halve garen van de traditionele partijen die er alles aan doen, om deze maatschappij verder te ontwrichten.

Laat de volgende binnen, zuster, en zeg dat hij zijn bokshandschoenen uitdoet.

Ray 

Wij weten zeer goed als we ons geliefde Antwerpen tooien met de koosnaam "de stad van Allah", dat we daarmee de politiek-correcte huichelaars de boom in jagen.  Dààrom. Onze stad met al haar kwetsuren, verminkingen, bezettingen en bijnamen blijft onbewogen zichzelf. Zoals wij. Alleen,  zij zwijgt en ondergaat, wij niet.

Voor de rest is zij van ons en wij van haar en daar kan niemand zijn grote neus tussensteken.

Het was een initiatief van ministerin Kathleen Schuddenbol om in 9 gemeentes een proefproject te starten met een "Meldpunt Discriminatie".  De geboorteplaats van Vlaams Blok/Belang stond prominent op de eerste rij, want daar zal het er lelijk aan toegaan met al die verdrukte allochtonen die bij nacht en ontij als schaduwen langsheen de gevels voorbijschuiven, gediscrimineerd, opgejaagd, verdreven en misprezen. 

Naast een Meldpunt voor Racisme, een bijhuis van het Spionnencentrum, kregen we in Antwerpen de gelegenheid ons uitgebreid te gaan beklagen op de Sint Jacobsmarkt.  Er zijn ruime subsidies voorzien om van dit meldpunt een goeddraaiende organisatie te maken, die Allah zij geloofd, nog vele jaren, vele centjes moge kosten. 

Tussen mei en december 2008 (8 maanden) zijn er 66 meldingen binnengekomen van welke er 20 gegrond waren. Dat is 2,5 klachten per maand in een stad van bijna 500.000 inwoners, zijnde op jaarbasis 0,006%.

Een van onze lezers heeft onze brievenbus volgestopt met nog heel wat aangename berichtjes over subsidies en verenigingen van de meest diverse pluimage om de samenleving te stroomlijnen en vooral om de multicultuur te dienen.  Wij hebben nu al een indigestie.  Verdere publicaties volgen.

Fats

PST : als u zich gediscrimineerd voelt, omdat uw vrouw of dochter nog niet aangesproken werd als "hoer", kan u terecht bij Meldpunt Discriminatie, ma tot wo van 9 tot 15 uur, do tot 19 uur op afspraak.