We zijn vertrokken.  Het media-cordon wordt vandaag  doorbroken : het journaille stort zich op Vlaams Belang.

Vandaag verschijnt in de Standaard een stukje riooljournalistiek waarover we het hieronder al hebben gehad.  De Morgen is een permanent anti-VB pamflet. Daar valt mee te leven, omdat het soms komisch is.

Ook andere kranten doen vandaag hun duit in het zakje :  volgens Het Laatste Nieuws hebben de gevestigde partijen – inbegrepen VB – van de politiek een soort syndicaat gemaakt. Ze verdelen onder elkaar de posten en het geld, dat ze van de burger opeisen, en proberen te beletten dat een indringer zich ertussen wringt.” Kan Van der Kelen zeggen over welke posten het eigenlijk gaat wanneer hij het over het Vlaams Belang heeft ? En dat van de gevestigde partijen, is zeker om te lachen.

In de Pravda van Linkeroever (GvA) doet Paul Geudens er nog een schep bovenop door in zijn hoofdcommentaar de VB kiezers de stempel te bezorgen van schijnheiligaards die niet open en vrank voor hun gedacht durven uitkomen bij peilingen.

Hoe zou dat nu komen, Geudens ?

Een partij waarvan de politieke acties doodgezwegen worden, de aanhangers en mandatarissen  bezwadderd en beschimpt, de leden en sympathisanten gebrandmerkt als idioten, racisten en "slechte mensen"   ... Je moet over een stevige overtuiging en een pak moed beschikken om je tot die partij te bekennen. Wij kennen ETTELIJKE mensen die stilletjes knipogen, de duim opsteken of een goedkeurend knikje geven maar die hun sympathie op geen enkele wijze durven, willen of mogen exterioriseren.

Voor elke verkiezing worden allerlei scenario's toegepast om de Vlaams-nationalisten te treffen.  Daar doen àlle kranten en weekbladen aan mee ('t Pallieterke niet) ; er worden duidelijk afspraken gemaakt, want het kan geen toeval zijn dat de gazetten samen op een zelfde dag afkomen met elk zijn eigen smerig verhaaltje.

Ray

 Hier klikken voor het dommige artikel in de Pravda

+ AANPASSING 18.30 UUR

Een lezer stuurde volgende reactie naar' Paul Geudens (NAW bekend bij de redactie)

Aanklacht tegen GVA en Paul Geudens Uw artikel bewijst niets...integendeel. U geeft hier enkel het bewijs van de enorme zwakte van elke peiling.   Denkt u nu echt dat een Vlaams Belang-kiezer die elke dag via de geschreven pers en de audio-visuele media wordt uitgescholden als een racist en tutti quanti.. denkt u dan echt dat hij op jullie vraag eerlijk gaat antwoorden. Op dat punt wint u inderdaad. De gewone kiezer wordt inderdaad geïntimideerd, en dat werkt...totdat zij het kiesgordijn achter zich sluiten... dan kunnen zij in alle eerlijkheid hun eigen gedacht zeggen, los van alle manipulatie die hier dagelijks op hen wordt losgelaten   Uw artikel is een zuivere aanklacht tegen uw eigen 'duidende' media, met de VRT aan kop.   Vriendelijke groeten van   LouisLouise, Thomas, Lotje en Vic 08-05-2009, 18:23 geschreven door Louise

     Zie ook onze poll aan de linkerzijde van de blog (slechts 1 x stemmen - Digipolis zal bijsturen)

   

Op een persconferentie heeft Jean-Luc Dehaene, Europees lijsttrekker van CD&V, vandaag erkend dat zijn Europese koers perfect inwisselbaar is met die van Guy Verhofstadt, Europees lijsttrekker van de VLD.

Het Vlaams Belang vindt de bekentenis van Jean-Luc Dehaene dat zijn kritiekloze pro-Europese koers eigenlijk dezelfde is als die van Guy Verhofstadt, alleszins een goede zaak voor de Vlaamse kiezer. Meteen wordt duidelijk waar de Vlaamse partijen voor staan. CD&V, VLD en SP.A staan op dezelfde kritiekloze lijn. Tegenover de traditionele partijen staat het Vlaams Belang als enig eurokritisch alternatief. Onze partij maakt van de strijd tegen de Europese verspilling en fraude een speerpunt, net als van het verzet tegen de toetreding van Turkije en ons pleidooi voor bindende referenda. Bovendien meent het Vlaams Belang dat Vlaanderen, om zijn belangen te verdedigen, in Europa eindelijk met een eigen stem moet kunnen spreken en dus onafhankelijk moet worden.

Het Vlaams Belang kant zich tegen de naïeve en zelfs ongeloofwaardige roep naar ‘meer Europa’. Dit Europa kan de economische crisis helemaal niet aanpakken, zoals Verhofstadt en Dehaene menen. Het Europa van Dehaene en Verhofstadt wordt – nog meer dan vandaag al het geval is – een logge, inefficiënte en ondemocratische constructie, een soort ‘België in het groot’. Een kritiekloos pleidooi voor ‘meer Europa’, bovendien gebracht door iemand die de voorbije legislatuur voornamelijk uitblonk in nietsdoen, is allesbehalve geloofwaardig.

Bruno Valkeniers
Voorzitter Vlaams Belang

Frank Vanhecke
Europees parlementslid

'Leidinggevenden moeten veel meer afgerekend worden op de inspanningen die ze doen om kansengroepen aan te werven', zegt emancipatieambtenaar Ingrid Pelssers. 'Formeel is dat nu al zo, maar in de praktijk speelt het te weinig mee. Waarom geen financieel beloningssysteem uitwerken voor wie goede resultaten kan voorleggen? Hogere budgetten voor hun entiteit, bijvoorbeeld. Er moeten ook meer gerichte wervingskanalen worden opgericht. En een aantal barrières moet worden weggewerkt: diplomavereisten en nationaliteitsvoorwaarden, bijvoorbeeld.'

Vraagt u even aan de kandidaten van de partij voor wie u denkt te stemmen op 7 juni of zij het eens zijn met deze prachtige politiek-correcte stelling :   Aanwervingen op basis van allochtone origine zonder hinderlijke diplomavereisten.

Rupert Murdoch: "Gedaan met gratis nieuwssites"

Mediamagnaat Rupert Murdoch wil mensen laten betalen om nieuwswebsites van News Corporation te bekijken. "Het internet van vandaag zal verdwijnen" aldus Murdoch.

@ Knack

Goed zo, Mijnheer Murdoch :  Voor massabeïnvloeding moet verdorie betaald worden !  Internet aan banden, is de droom van de nieuwsgiganten. En de hoop van de  kaboutertjes van kwaliteitskranten met als hoofddoel het regime handhaven en de partijbureaus bewieroken.  Daar willen de burgers wat graag centen voor neerleggen. 

Een cent voor deze glimlachende heren aub

Op het voorbije FDF-congres hekelde staatssecretaris Bernard Clerfayt de gegarandeerde Vlaamse vertegenwoordiging in Brussel, die maakt dat de Vlamingen minder stemmen nodig hebben voor een zetel dan de Franstalige partijen. Hij vergat daarbij natuurlijk dat een Vlaamse zetel in Kamer, Senaat en Europees Parlement een pak meer stemmen kost dan een Franstalige zetel. Bovendien ging hij voor het gemak voorbij dat aan het feit dat die gegarandeerde Vlaamse vertegenwoordiging in Brussel de compensatie is voor de pariteit in de Belgische regering – momenteel zetelen in de federale regering zelfs meer Franstalige excellenties dan Vlamingen! – en de vele andere mechanismen die de Vlaamse meerderheid in dit land buitenspel zetten.

Een goede week later acht Brussels minister Antoine Cerexhe (cdH) het zijn beurt om een nieuwe aanval op de Brusselse Vlamingen in te zetten. Concreet pleit hij ervoor om de verdeling van de Brusselse geldmiddelen te veranderen. Momenteel gaat voor elke 80 euro die vanuit de Brusselse gewestkas naar de Franstaligen vloeit, 20 euro naar de Vlamingen. Cerexhe wil die 80/20-verdeelsleutel herzien naar 87/13, waarmee hij zich perfect inschrijft in het discours van de Vlamingenhaters van het FDF. Bovendien lijkt Cerexhe te vergeten dat het geld voor ‘zijn’ gewest voor een groot deel door de Vlaamse belastingbetaler wordt opgehoest.

Tegenover deze jaarlijkse welvaartsoverdracht van zo’n 2,5 miljard euro staan overigens bitter weinig resultaten. Wel integendeel, want in tegenstelling tot andere Europese hoofdsteden – die een wezenlijke bijdrage leveren aan de welvaart van hun land – zinkt Brussel met de jaren verder weg in het moeras. De enige zichtbare tegenprestaties van de Brusselse francofonie zijn de blijvende imperialistische aanspraken op Vlaams-Brabant en een politiek die gericht is op de uitschakeling van de Vlaamse bevolkingsgroep in Brussel.

Tot slot nog dit: gedurende al die jaren dat zij van de Brusselse gewestregering deel uitmaakten, slaagden de Vlaamse meerderheidspartijen (VLD, SP.A en CD&V) er niet in om deze Franstalige politiek van etnische zuivering tegenover de Vlamingen een halt toe te roepen of zelfs maar de correcte en eenvoudige toepassing van de meest elementaire taalwetgeving af te dwingen. Ze hadden heel die tijd nochtans niet alleen de wet aan hun kant, maar zaten bovendien in een positie die hen onmisbaar maakte in de Brusselse regering. Maar zoals we dat al zagen op federaal niveau, zijn ook hier postjes belangrijker dan principes.
 @ VB

Islam : erfvijand christelijk-humanistisch Europa

Interview met Filip Dewinter

Klik op gekleurde tekst

Dit is de uitslag van onze test die we zonet deden :

HIER KLIKKEN

Jean-Marie Dedecker

Bart de Wever

Karel Van Eetvelt

2
3
4

Mieke Vogels

Hilde Sabbe

Sabine Appelmans

1
2
3

Marc Justaert van CM

"En wij zagen hoe op zijn verheven gelaat naastenliefde worstelde met fanatisme"

(vrij naar Reimond Herreman)

Persmededeling

Blijkbaar is de ledengroei met ruim 6,5 % in 2008 van het Vlaams & Neutraal Ziekenfonds voor sommige ziekenfondsen een doorn in het oog.

Zo vond een bekend ziekenfonds het nodig om naar aanleiding van een eerder onschuldig artikel in het ledenblad van het Vlaams & Neutraal Ziekenfonds klacht in te dienen bij de Controledienst voor de Ziekenfondsen.

Aanleiding van de klacht is het feit dat het ziekenfonds een oproep deed aan zijn leden om geïnteresseerde mogelijke nieuwe klanten aan te brengen en deze tekst afsloot met de woorden "wij vergeten deze steun zeker niet!".

Deze slotzin drukte enkel onze dankbaarheid uit tegenover onze betrokken leden en hield uiteraard geen belofte in tot enig financieel of materieel voordeel, wat overigens bevestigd werd door de verklaringen van enkele "verhoorde" leden...

Aangezien deze passus mogelijk als "bedrieglijke reclame" zou kunnen worden geïnterpreteerd, kan de Controledienst een sanctie uitspreken tot 12.500 euro.

We stellen ons écht de vraag of er geen belangrijkere zaken te regelen zijn...

Ook de vermelding dat het ziekenfonds "het snelst groeiende ziekenfonds van Vlaanderen" is, zou -omwille van het vergelijkend karakter- strafbaar zijn.

Vraag is of het feit dat het Vlaams & Neutraal Ziekenfonds als enige ziekenfonds resoluut ijvert voor de splitsing van de volledige ziekte- en invaliditeitsverzekering niet de ware reden is voor deze tergende aanklacht. Wordt onze vrije mening in het belang van de Vlaamse bevolking binnenkort ook strafbaar?

Het Vlaams & Neutraal Ziekenfonds zal zich echter door niemand de mond laten snoeren en roept de kandidaten voor het Vlaams Parlement op om de Vlaamse bevoegdheden inzake gezondheidszorg en welzijn maximaal in te vullen en de intussen beruchte resoluties uit 1999 eindelijk te realiseren.

Onder het motto "Splits zelf de sociale zekerheid! Word lid van het Vlaams & Neutraal Ziekenfonds" roept het V&NZ de Vlaamse bevolking tenslotte op -om in tegenstelling tot sommige verkiezingsbeloften- effectief tot daden over te gaan...

Bel gratis 0800-179 75 of www.vnz.be.

In Kosovo is voor miljoenen fraude gepleegd met geld uit de Europese Unie. De begrotingscommissie van het Europees Parlement deed onderzoek en concludeerde dat onder meer oneerlijk is gehandeld bij de bouw van een luchthaven in de hoofdstad Pristina.

VVD-Euorparlmentariër Jan Mulder (VVD) - lid van de commissie die het onderzoek verrichtte - zegt tegen de NOS dat het om miljoenen gaat.

Optreden
Kosovaarse autoriteiten treden nauwelijks op tegen de ambtenaren die bij de fraude betrokken waren, schrijft De Volkskrant.

De onderzoeken van het VN-bestuur over Kosovo hebben zeker twaalf gevallen ontdekt waarbij aanleiding was voor juridische stappen, maar niemand is vervolgd.

Hulp
De Europese Unie geeft Kosovo steun via de VN. Mulder wil dat de VN nu de hulp aan Kosovo stopzet, als de controle op de besteding van het geld niet beter wordt.

Mulder pleit ervoor dat de EU steun aan Kosovo rechtstreeks betaalt en niet meer via de VN: 'Het probleem met de VN is dat de EU geen staat is en alleen lidstaten van de VN krijgen inzake in de boeken.

@ Elsevier

We hebben er al meermaals de aandacht op gevestigd, dat in Wallonië en Brussel terdege rekening wordt gehouden met de staatkundige opheffing van het land B.  Veel meer, dan de brave Vlamingen vermoeden.

Als het zover zal komen, zullen de Vlaamse Goedzakken tegenover zich geen geslagen groepje stamelende onderhandelaars vinden, maar zoals bij elk communautair debat in het verleden, handige, goed voorbereide, gedocumenteerde en vrij eensgezinde Franstalige Opportunisten.  De Meesters zullen zich niet plots deemoedig en onderdanig opstellen. 

Een klein trosje nostalgici, zoals bij de BUB,  klampt zich vast aan de illusie van een unitaire staat waarbinnen de Franstaligen ongehinderd door taalgrenzen en -wetten zich imperialistisch kunnen uitleven.  Sluwe slimmerds uit de traditionele Franstalige partijen, zoeken uitwegen om de stervende natie zo lang mogelijk in leven te houden. Maar bereiden zich voor op gunstige alternatieven.  De partijpolitieke strijd om de macht over Wallonië leidt de aandacht af van de stille gesprekken, in hoofdzakelijk de Brusselse kringen rond Philippe Moureaux (de eeuwige die liever een pact met de moslims afsluit dan met Vlamingen).

Nu zaterdag grijpt in Luik een Staten-Generaal van Wallonië plaats met vooral Waalse autonomisten en rattachisten, letterlijk aanhangers bij Frankrijk. De grote Waalse en Brusselse politici houden zich discreet op de achtergrond.

De vier oplossingen die de Staten-Generaal zal onderzoeken :

- Een onafhankelijke Waalse staat

- Een Waals-Brusselse staat

- Wallonië, aangehecht bij Frankrijk

- Een vereniging met een andere Europese "component".

Als Ecolo op 7 juni een doorslaggevende overwinning boekt die gehonoreerd wordt met politieke macht, zou dit de vraag naar meer Waalse autonomie kunnen afzwakken.  De Ecolos zijn uitgesproken belgicisten, zij het ietwat minder dan de Vlaamse Groentjes.

http://www.etatsgenerauxdewallonie.net/

"Voor de belastinghervorming van 2004 werden indertijd verschillende vormen van samenleven fiscaal gelijkgesteld. Dat gold echter niet voor gehuwde werklozen die daardoor meer belastingen moeten betalen dan zij die feitelijk samenwonen. Het Grondwettelijk Hof stelt dat het bewuste artikel uit het Wetboek van Inkomstenbelastingen, het gelijkheidsbeginsel schendt en derhalve moet teruggedraaid worden."

Dit zegde  Federaal Kamerlid Guy D'Haeseleer in de commissie van financiën op 22 april laatstleden. Hij dringt aan op dringende regularisatie, wenst precieze gegevens over de timing, het aantal gevallen en de weerslag op de begroting. "Hoe zullen die dossiers worden rechtgezet ? Komt er een regeling waardoor iedereen automatisch zijn geld terugkrijgt ?"  De VB-er verwerpt terecht dat elke weerloze die in de voorbije vijf jaar té veel belastingen betaalde, individueel een bezwaarschrift zou indienen ...

Didier Reynders liet zich in de commissie vervangen door zijn FDF-kartelgenoot Clerfayt, die het probleem erkende.  Het zou gaan over circa 285.000 dossiers en een bedrag van 320 miljoen euri (voor de belgische frankrekenaars onder ons : dat is bijna 13 miljard frank).

"Van zodra mogelijk" (dès que possible) zullen de herzieningen automatisch worden doorgevoerd. Over de termijn van terugbetaling kan de belgische onstaat zich niet uitspeken. Over verwijlintresten kan evenmin sprake zijn...

D'Haeseleer, bijgetreden door verschillende andere sprekers blijft het dossier opvolgen.

Ray

.

Carmiggelt met Willem Elsschot

“Willem Elsschot was geen man met wie je als vreemde gemakkelijk contact kreeg. Schrijvers behoren algemeen gesproken niet tot de vlotte jongens en bij hem belemmerde bovendien de ingeschapen reserve de weg. Bovendien is het altijd moeilijk tot een harmonische menselijke omgang te komen met een kunstenaar die je erg bewondert, omdat je dan de hinderlijke neiging hebt, elk woord dat hij spreekt als orakeltaal te beschouwen.”

Tot die conclusie kwam wijlen Simon Carmiggelt, schrijver en onvoorwaardelijk fan van Willem Elsschot, tijdens een bezoek aan de gelauwerde auteur.

Toch kwam het tot een gesprek met de meester over zijn boeken. Angeltjes, immer goed bij de pinken, schoof mee aan tafel en noteerde voor u:

 Carmiggelt:

Het was niet makkelijk, hem daartoe te brengen. Een auteur die zelf zijn werk analyseert vergeleek hij met een dokter die zijn eigen buik onderzoekt.

Maar toen ik hem vroeg, mij nu eens precies te vertellen waar in “Lijmen” de waarheid ophoudt en de fantasie begint, ging hij er wel op in. Boorman en mevrouw Lauwereyssen hebben bestaan en het Wereldtijdschrift is ook uit Elsschots (zaken)leven gegrepen. Maar hij heeft zijn dolle avonturen met de “advertentiefuik” geretoucheerd en tot een verhaal gerangschikt.

“De grote transactie van honderdduizend exemplaren sloot Boorman niet af – dat deed ik”, zegt hij. “Maar niet bij mevrouw Lauwereyssen, doch bij een moeder-overste, die een groot aantal internaten beheerde. Ik schreef een studie over haar arbeid en kwam die voorlezen. Toen ik gereed was viel er een korte stilte. Het vrouwtje bleek tot tranen bewogen en bestelde  er meteen honderdduizend. Dat was geweldig: meer dan tienduizend hadden wij er nooit geplaatst. Later kreeg ze spijt en zond advocaten, die door ons werden afgehandeld zoals in het boek staat. Daarna werd prompt betaald. Een moeder-overste komt natuurlijk niet voor het gerecht. Mevrouw Lauwereyssen brachten we veel minder exemplaren toe en het innen van de termijnen die zij schuldig was, heb ik niet volgehouden. Dat was moreel toch te moeilijk.”

Voor Boorman, de duivelse directeur van het Wereldtijdschrift, die de zachte Laarmans opleidt in de grootste zwendel met bedrukt papier, heeft, naar de oudste zoon van de schrijver me later vertelde, een merkwaardige man model gestaan, die Jules Valenpint heette. Als men over deze figuur hoort vertellen door iemand die hem goed gekend heeft, wordt de werkmethode die Elsschot als schrijver toepaste, aanmerkelijk duidelijker. Valenpint stond model voor Boorman, maar uit alle verhalen die ik die ik in Antwerpen heb gehoord blijkt dat Elsschot als auteur van hem genomen heeft wat hij gebruiken kon. Hij was een jeugdvriend van de schrijver, een ongebonden, niet te intimideren man, die als kind met kranten had gevent en, omdat hij zo goed op zijn handen lopen kon, een jaar lang met een circus meereisde. Een hard jaar, maar toch was de directeur, die zelf acrobatische gaven had, geen man zonder gevoel. Toen Valenpint eens – een jochie nog – aan de hand van deze Hercules door Düsseldorf liep, passeerde het tweetal een kledingwinkel. In de etalage stond een pop, die een mooi matrozenpakje droeg. De man liep onbewogen door, maar voelde aan zijn hand, dat het kind de pas wat inhield. Toen hij omkeek zag hij in de etalage de oorzaak. Zwijgend ging hij met de kleine Boorman die winkel binnen en plaatste zijn bestelling. De bediende wilde zo’n matrozenpak uit een doos halen, maar de circusdirecteur zei met een wijzende vinger: “neen, dat pak.”

En hij wachtte tot de pop uit de etalage was gehaald en ontkleed.

Ik bedoel – dan moet men toch gevoel hebben voor een kind.

Toen Elsschot in Parijs als duivelstoejager van een corrupte Argentijn de ervaringen opdeed die hij in “Villa des Roses” beschrijven zou, trachtte Valenpint in België aan de kost te komen, Hij was vaak in Elsschots klassiek geworden pension op bezoek geweest en had er Louise, het kamermeisje dat in de roman zo’n belangrijke rol speelt, goed gekend. Op een dag kreeg hij een brief uit Parijs. Elsschot was zijn baantje bij de Argentijnse zwendelaar moe en schreef: “Als je kans ziet in drie maanden wat Spaans op te pikken, kun je me hier opvolgen.”

Dat gebeurde. Later keerde Valenpint in België terug en begon met een vriend in Brussel het roemruchte Wereldtijdschrift. Elsschot werd in het zaakje opgenomen, aanvankelijk alleen om de “studies” te schrijven. Maar al gauw bleek zijn enorme kracht als verkoper.

Ik vertel dit omdat men uit de feiten kan afleiden hoe de werkelijkheid werd gekneed. Valenpint en De Ridder waren niet de antipoden die “Lijmen” ons leert kennen. Zij vloeiden in elkaar over. De nep-entourage van het bureau waarin het Wereldtijdschrift gevestigd was,  ontleende Elsschot aan zijn Parijse tijd, toen de Argentijn een vergelijkbare façade opbouwde om van veel grote firma’s een verblijfsvergoeding te kunnen innen. In waarheid was het bureau van het blad, aan de Quai des Charbonnages bij het Noordstation in Brussel, een schamel vertrek. Maar – en nu komen er weer feiten om de hoek – toen de moeder-overste die in  haar drift aan Elsschot honderdduizend exemplaren had besteld tot bezinning kwam, zond zij, zoals in “Lijmen” staat, inderdaad een advocaat. In dat boek wordt de advocaat door Boorman afgehandeld. Maar in werkelijkheid ging het zo: Elsschot en zijn  collega zaten aan een tafel “studies” te schrijven en Valenpint Boorman, die zijn acrobatisch verleden nooit helemaal vergat, was met ontbloot bovenlijf bezig halteroefeningen te doen, toen de advocaat, een zeer dure, deftige, binnentrad. De atleet legde de halters neer, ging op hem af en sprak: “Un, deux, trois…” Bij trois was de man al verdwenen. En er werd betaald!

 (Nota van Raymond : Jules “Boorman” Valenpint was ook getuige bij Elsschots huwelijk, samen met de schilder René Leclercq)

Het minste wat er van dit gesprek kan gezegd worden is dat het weeral een stukje meer blootlegt van de verstrengeling tussen Boorman en Laarmans. Zou Laarmans dan toch een tikkeltje meer Boorman zijn geweest dan het door Elsschot opgevoerde personage?

En ja, niet onbelangrijk: het staat nu ook onomstotelijk vast dat het Wereldtijdschriftt wel degelijk een bestaan heeft gekend. 

Nu we toch aan het uitvlooien zijn, iets van een totaal andere orde: een blinde vlek in de biografie van Willem Elsschot blijft wel zijn positie ten aanzien van de militaire dienst. In mijn gegevens daaromtrent gaapt de grote leegte en de verschillende geraadpleegde getuigen reppen er met geen woord over. In enkele van zijn werken (“Pensioen” en “Het Tankschip”) komt hoogstens ergens in de marge het thema “oorlog” ter sprake, van een actieve deelname eraan is er in geen velden of weien iets van te bekennen. Heeft hij ooit wel zijn dienstplicht vervuld? Ik zie in hem ook niet meteen het type dat vanuit de loopgracht “Voor Vorst, Vrijheid en voor Recht” de vijand belet het vaderland ook maar “een morzel grond te ontwringen.” Is hij vrijgesteld en zo ja om welke reden? Via loting? Op grond van lichamelijke ongeschiktheid?

Wie onder de lezers hierover uitsluitsel kan geven, vindt een dankbaar gehoor in Angeltjes via het gebruikelijke “Graag ook uw gedacht”.       

Raymond