Wat zich de laatste tijd afspeelt op het partijpolitieke vlak is ongezien en ongekend. In Vlaanderen worden de hoofdvogels afgeschoten door de liberalen van de VLD en LDD : niet zozeer ideologische individualisten, maar veeleer platte opportunisten.
Een bijzonder ontluisterend verhaal is dat van twee pipo's bij LDD die wachten tot de lijsten, waarop zij kandideren, neergelegd zijn en dan naar de pers stappen met de verklaring : "Wij zijn onafhankelijken". Dit getuigt van een onfatsoen en een immoraliteit van ratten in de riool. Zulke figuren verdienen niet alleen misprijzen maar een celstraf. En u weet, dat wij geen bewonderaars zijn van de tafelschuimers van Dedecker.
Bij de West-Vlaamse VLD (ik weet het, "Open" moet er voor staan, maar ik doe dat niet) rommelt het al meer dan een jaar. Hondstrouwe Bart Dommelein sleurt aan de lijst, om een beetje de indruk van eenheid te bewaren en uittredend Vlaams parlementslid Stern Demeulenaere werd geliquideerd : er is vers bloed in aantocht en Stern wordt gedumpt. U leest hieronder haar onbenullig verhaal, dat niet meer is dan een rancuneuze jammerklacht.
Toedeloe, Stern. Nooit gedacht hé, met 2 portretjes bij Angeltjes te staan. Normaal is dat alleen voor dames en heren die wij graag zien. En in uw geval, als een bewijs, dat schoonheid, politiek niet lang rendeert.
***
Open VLD Vlaams parlementslid Stern Demeulenaere keert haar partij de rug toe en stapt uit de nationale politiek. Demeulenaere is ontgoocheld over het feit dat ze na vijf jaar Vlaams parlement en loyale partijarbeid niet de tweede plaats krijgt op de West-Vlaamse kieslijst maar verwezen is naar de vierde (strijd)plaats. In Actua-Exit vertelt ze openhartig over de harde kant van het politieke werk.
Over haar beslissing: “Ik krijg veel reacties maar altijd van gewone mensen, nog niet van de partijleiding.”
Over de zaak Dirk Vynck: “Dat ligt me heel zwaar op de maag. Dat iemand zoals ik die zich dagelijks heeft ingezet nooit één aanbod of zelfs maar één woord heeft gekregen, en dat de partij dan verkiest mensen op die manier te kopen, dan begrijpt u da mijn vertrouwen in die partij wel erg laag gevallen is. Het is wraakroepend.”
Over 7 juni: Ik ga niet stemmen, ik ben bang dat ik iets onverstandigs zou doen op 7
juni, ik heb een reis geboekt.”
Stern vreest onverstandig te kiezen, maar ze oefent intussen wel het "scheve tjevenhoofdje". Is zij "ter beskikkink" ?
Over partijpolitiek: “Ooit zal die partij zich moeten beraden over de manier waarop ze dingen wil bereiken. Want op de manier zoals het nu loopt, zal ze zichzelf verliezen.”
Stern samen met een ontrouwe fan : het was kort en niet goed
FATS
2500 miljoen euri is de jaarlijkse kost voor de immigratie
Het was een vreemde plaats, waar de beide Filips, Dewinter en De Man, de pers bijeen hadden gebracht om de kostprijs die zij berekend hadden van de immigratie voor te stellen : het Antwerps Sint Jansplein, zowat het centrum van Allochtonië.
De federale overheid stelt 1800 miljoen euri ter beschikking via o.m. justitie, politie, vreemdelingenzaken, opvang asielzoekers (242 miljoen euri of bijna 10 miljard franken), enz.
De Vlaamse overheid doet er 650 miljoen euri bovenop, in totaal 2.500 miljoen of 2.5 miljard euri, zijnde 100 miljard frank. Mooi rond getal, vindt u niet ?
Het zonnetje scheen en er waren veel allochtoonse medemenschen op stap in fleurige klederdrachten van wie sommigen nieuwsgierig kwamen piepen wat er aan de hand was. Een zwarte mijnheer wilde per se zijn mening kwijt tegen Dewinter over de belgische politiek tegenover Congo. Een vriendelijke Aziatische mevrouw informeerde bezorgd of er een opstootje was. Al goed dat Filip de Man elders bezig was, anders zou hij haar ongetwijfeld met zijn vrolijk cynisme hebben verteld dat de heren bezig waren met het bekendmaken van de uitslag van een nieuwsoortige lotto.
Even wilde ik als de piloot Pepto Bismo zijn, het beeld dat Panamarenko in 2003 aan de stad schonk om het hernieuwde Sint Jansplein te tooien : proberen mijn propeller op gang te krijgen om weg te vliegen. Weg van deze waanzin.
Ray
pst ... we komen later nog terug op enkele fijne details van deze zaak.
Tuut, tuut, boem, boem, boing, blub, blub
Het blijft maar rommelen binnen Lijst Dedecker (LDD) in Limburg. Nu kondigen ook Andy Pieters uit Maasmechelen en Jos Wolfs uit Diepenbeek aan dat ze enerzijds als onafhankelijke naar de kiezer zullen stappen en anderzijds ontslag uit de partij nemen.Andy Pieters staat op de zevende plaats van de kieslijst van LDD Limburg. Jos Wolfs is voormalig ondervoorzitter van LDD Limburg en deed recent al afstand van het LDD-voorzitterschap in Diepenbeek. Pieters zal wel op de zevende plaats op de LDD-lijst blijven staan, maar gaat zich uitdrukkelijk profileren als onafhankelijke kandidaat, zo laat hij dinsdag weten. De onvrede van beiden heeft te maken met de "onmogelijkheid om op een geloofwaardige manier aan politiek te doen binnen LDD". Zowel Pieters als Wolfs benadrukken nog steeds achter het kiesprogramma van LDD te staan, maar beseffen naar eigen zeggen dat dit van ondergeschikt belang is voor de partijtop. De twee hekelen het feit dat er in Limburg verscheidene bestuursleden werden "weggepest", "om plaats te maken voor de vrienden en kennissen van de partijtop". (DWM)
bron: Belga
Nog even over de banken en het goed Bestuur
Niet zozeer en zeker niet alleen de affaire Vijnck, maar het kiesbedrog van de traditionele partijen heeft de geloofwaardigheid van de politiek aangetast. Herman van Rompuy en Kris Peeters proberen het feit dat de CD&V langs alle kanten woordbreuk pleegde na haar overwinningen van 2004 en 2007 weg te stoppen achter de bewering dat ze het in tijden van (bank)crisis hebben gedaan om "goed te besturen". Laat mij toe om zelfs op dit punt van de bankcrisis te stellen dat hun bestuur slecht of in ieder geval stuntelig en onbekwaam bestuur blijkt te zijn.
Nadat ik enkele dagen geleden mijn beschouwingen over de recente bankcrisis in een column had weergegeven (onder de titel ‘Ontstellend Amateurisme'), heb ik verschillende reacties binnengekregen van mensen die door de column werden geïnspireerd om daar wat commentaren aan toe te voegen. Een aantal van die bedenkingen is zeer pertinent en impliceert dat de toekomstige economische welvaart van Vlaanderen dreigt te worden verkwanseld.
Om te beginnen wil ik hier vooraf zeggen dat wij in belangrijke mate KBC een goed hart blijven toedragen en ook alle maatregelen steunen die een poging doen om die bank overeind te houden maar - in het belang van de belastingbetaler - dat mag ons niet blind maken voor een aantal feiten. Ik heb het overigens nog niet eens over KBC alleen, maar meer in het algemeen ook over Dexia en Fortis.
Er is een ontstellend gebrek bij onze banken aan internationale ervaring op topniveau. Dat is gebleken uit verschillende feiten die er op wijzen dat er zeker inzake communicatie- en informatiedoorstroming naar de overheid, maar ook naar de eigen aandeelhouders, gekozen is voor een houding die minstens een gebrek aan transparantie kan genoemd worden. U ziet, ik druk mij voorzichtig uit.
Vermoedelijk met het oog op de beurskoers werd het verhullen of verzwijgen van de waarheid een habitus, maar het geheimhouden van bepaalde belangrijke problemen is iets dat zeker en vast geen goede strategie is gebleken. Die kat (van de beurskoers) kwam immers weer en momenteel betaalt de huidige en toekomstige belastingbetaler cash door middel van allerlei participaties, maar vooral ook staatsgaranties, zélfs op portefeuilles van (besmette) gestructureerde kredieten.
Al dat bijspringen door de overheid heeft niet alleen een indirect risico op vermogensverlies van de belastingbetaler in Vlaanderen voor gevolg maar bovendien : al deze indirecte risico's voegen zich bij de enorme verarming die de afgelopen twaalf tot achttien maanden het gevolg was van de gigantische verliezen die de kleine belegger heeft geleden op die drie aandelen.
De neiging om nog risico te nemen in hoofde van de ondernemende of beleggende Vlaming is door de financiële crisis bijzonder negatief beïnvloed. Vlaanderen zal mogelijks samen met Ierland het hardst van al getroffen worden omdat de drie grootste banken zonder overheidsingrijpen ronduit failliet zouden zijn gegaan.
Bij het gebrek aan gedegen kennis binnen de banken en mutatis mutandis ook binnen de overheid, voegt zich ook het feit dat onze regeringen (de Vlaamse zowel als de federale) de bankiers op hun woord geloofd hebben en - in ruil voor beheersmandaten - over het algemeen zeer weinig kritisch het gebeuren hebben gevolgd. Ik ben voorzichtig: ik zeg niet dat de bankiers onze ministers bedrogen hebben.
Maar ik zeg wel dat onze regeringen niet hebben gedaan wat een goede huisvader zou hebben gedaan. Zo is het toch totaal onbegrijpelijk dat nu plots een portefeuille van 22 miljard aan gestructureerde producten wordt "gevonden" waarvan de regering blijkbaar géén kennis had toen ze de KBC de vorige keer is bijgesprongen. Waren die CDO-portefeuilles dan niet op nul gezet? Welke kapitaalverschaffer zou twee miljard euro inbrengen zonder tot in de laatste details de ballanssituatie en de risico's te analyseren en vooral ze te blijven opvolgen? Natuurlijk was de toenmalige inbreng en de toenmalige operatie uiterst dringend en urgent maar nadien is er toch meer dan voldoende tijd geweest om een deftige zogeheten "due diligence" uit te voeren? Is er zo'n due diligence toets gebeurd? En wat waren daarvan de resultaten? Wat weet trouwens de regering momenteel van een realistische marktwaardering van die portefeuille waar ze zich garant voor stelt?
Het is ook totaal onbegrijpelijk dat KBC het afgelopen weekend bij monde van Jan Huygebaert is blijven verklaren dat de problemen bij Amerikaanse herverzekeraar MBIA daar slechts zijn ontstaan in februari 2009 terwijl zulks vrij pertinent onwaar blijkt te zijn. De aandelenkoers van het Amerikaans bedrijf is niet met ongeveer 90 procent gezakt in februari 2009 maar reeds voor de zomer 2008! In de financiële wereld lijken de problemen van dit bedrijf zich reeds sinds de zomer van 2007 te hebben gemanifesteerd, dus het is helemaal niet een plots probleem waar de KBC nu mee wordt geconfronteerd, want ze had meer dan voldoende tijd om op de problemen bij MBIA te anticiperen en zeker om die problemen mee te rekenen bij de communicatie met de overheid toen de tweede operatie werd opgezet.
Kortom: Van Rompuy en Peeters zouden beter zo snel mogelijk openheid verschaffen over de realistische marktwaardering van de portefeuille die de staat nu voor 90 procent garandeert. Is dat bedrag van veertien miljard euro (de derde tranche van de KBC-regeling) de nominale waarde van de portefeuille aan 100 procent? Zo ja: dan kan er geredelijk worden van uitgegaan dat die in hoge mate beneden die 90 procent zal moeten worden gewaardeerd en het zou zelfs niet verwonderlijk zijn indien de huidige waardering niet eens aan 50 tot 60 procent komt zodat bijna 30 tot 40 procent blootstelling ontstaat op een portefeuille van veertien miljard euro... Slikt u maar even, want de belastingbetaler zal het moeten dragen.
Ik blijf voorzichtig omdat ik de details niet ken van die portefeuille en het is in hoge mate natte-vinger-werk, maar dat zijn in ieder geval gegevens die dringend bekend gemaakt moeten worden want de belastingbetaler heeft het recht om dit te weten en om niet meer afhankelijk te zijn van het woord dat bankiers achter gesloten deuren en zonder cijfers of papieren aan onze naïeve ministers hebben gegeven...
Het zou mij namelijk helemaal niet verwonderen dat noch de Vlaamse regering, noch de Belgische regering momenteel beschikking hebben over die cijfers...
Er is buiten dit alles ook nog het feit dat op juridisch vlak ons heel wat procedures boven het hoofd hangen vanwege diegenen aan wie deze producten zijn verkocht. In tegenstelling tot wat ik eerder veronderstelde, blijkt de aankoop van de CDO-producten bij de KBC voornamelijk te zijn gebeurd door grote pensioenfondsen en verzekeraars of door bedrijven en vermogende cliënten en dus niet door gewone spaarders. In ieder geval blijkt het niet te gaan om "kerstekinderen" en hebben deze grote beleggers deze producten gekocht met volledig kapitaalsgarantie van de KBC zélf.
Zijn al die garanties voldoende meegerekend in het bedrag dat de KBC vandaag voorstelt als haar "portefeuille gestructureerde producten" of komt dat bedrag nog eens bovenop de 22 miljard euro? Allemaal vraagtekens die open blijven, maar die in ieder geval laten vermoeden dat indien vermogende cliënten die cash-belegging (zoals het hen werd voorgesteld) afgewaardeerd zien tot praktisch een nul-waarde, ze dit niet zomaar blauw-blauw zullen laten.
Er zijn dus alvast drie lessen te trekken voor de toekomst.
1. Vlaanderen moet dringend werk maken van een versterking van zijn internationale financiële marktexpertise. Vlaanderen heeft een heleboel kansen die de globalisering aan een open-economie als die van Vlaanderen biedt, maar dat alles heeft geen enkele zin als wij ons in de doeken laten doen en er moet dus dringend richting worden gegeven aan een degelijke aanpak van het financiële gebeuren. Het is dus cruciaal dat we hier sterker worden door internationaal topmensen aan te trekken om onze banken te komen bemannen in plaats van kabinetchefs van Didier Reynders.
2. Bovendien is er een rol weggelegd voor ons onderwijs, meer bepaald onze universiteiten. Zij moeten internationale topprogramma's ontwikkelen voor studenten met interesse voor ‘international finance' en het internationale financiële marktgebeuren. In die studierichtingen moet men meer aandacht schenken aan het belang van een goed begrip van de internationale financiële wereld. Bedoeling moet zijn dat Vlaanderen de fouten van de afgelopen jaren vermijdt dat internationale operaties met te weinig kennis van zaken worden ondernomen met alle gevolgen die we nu ondervinden.
3. Vlaanderen moet dringend zijn vertrouwen opzeggen in politici die onbekwaam zijn om zich aan hun woord te houden. Doorprik de argumenten Van Rompuy en consorten als zouden zij zonder staatshervorming en zonder beleidsvrede met Franstalig België toch moeten kunnen blijven zitten, kennelijk, omdat zij - wat een hovaardigheid - zelf vinden dat zij als enigen de crisis kunnen beheren, terwijl juist hùn woordbreuk de internationale crisis in Vlaanderen zoveel zwaarder heeft doen en zal doen toeslaan. Het is niet waar dat zij bekwaam de bankcrisis hebben aangepakt. Zij hebben zich integendeel in de doeken laten doen... Vlaanderen is er erg aan toe. De minister van Financiën die over Vlaanderen regeert en de minister van Sociale Zaken die over Vlaanderen regeert (Reynders en Onkelinx) rollen vechtend over de straat omwille van schandalen in Charleroi. Van Rompuy staat er bij en kijkt er naar. Geloofwaardigheid: nul. Zeven juni: vlakbij. Conclusie: voor de hand liggend.
Een 77-jarige weduwe die kanker heeft, werd door een tiental leerlingen op de tram gepest. Nadat ze op de tram de pruik van het hoofd van de kankerpatiënte getrokken hadden, werden drie leerlingen van de Gentse school Don Bosco geschorst.
Weduwe Margareta De Groote wou begin april na een bezoek aan een vriendin de tram nemen. De halte bevindt zich rechtover de technische school Don Bosco. 'Ik stapte op in het achterste deel van de tram', vertelt De Groote. 'Een foute keuze, want tien van die gasten versperden de gang door wijdbeens op twee zetels te gaan staan. Toen ik wou gaan zitten, mocht dat niet. Dat is voor mijn boekentas, zei er een. Ik liet me niet doen. Ik ben niet bang, zei ik.'
'Ondertussen was de enige niet-leerling die nog op de tram zat, een man van rond de dertig, opgestaan om de chauffeur te verwittigen. Maar dat werd hem belet. Als ge dat durft, krijgt ge een vuist tegen uw muil, dreigde een van hen. Ik zei tegen de man dat hij dat niet moest riskeren voor mij en wat verder stapte hij schouderophalend van de tram.'
'Ondertussen waren ze me begonnen te duwen. Toen een van die ettertjes de muts van mijn hoofd sloeg, verschoof mijn pruik. Ik ben kankerpatiënte, zie je. Toen ze dat zagen, trok er een mijn pruik af en gooide ze op de grond. Dat was het meest vernederende wat ik ooit in mijn leven heb moeten meemaken. Maar ze hadden veel plezier.'
De Groote trok na het incident naar het loket van De Lijn aan de Korenmarkt. 'Ik sprak de chauffeur aan van de tram en vroeg hem waarom hij niet was tussenbeide gekomen. Het is alle dagen hetzelfde liedje, zei hij. Alleen kan ik niets doen. Twee weken later kreeg ik een briefje waarin stond dat de chauffeur niets gemerkt had van een incident.'
De Lijn bevestigt dat de chauffeur dat effectief heeft verklaard en voegt eraan toe dat dit niet zo abnormaal is voor een lange hermelijntram. 'We hebben die vrouw aangeraden een klacht in te dienen bij de politie', zegt Isabelle Colbrandt van De Lijn. 'De politie mag ook altijd gebruik maken van de camerabeelden in de tram.'
Het slachtoffer is wel tevreden met de reactie van de school van de herrieschoppers. Tien leerlingen zijn gestraft. Voor de drie jongeren die zich het grofst hadden gedragen, heeft de school de wettelijke tuchtprocedure opgestart. Ze werden vijf dagen geschorst en moesten in die periode opdrachten vervullen op school zonder aan de lessen deel te nemen.
'We hebben ook hun ouders opgeroepen voor een gesprek en ze hebben in een brief hun verontschuldigen moeten uiten', zegt directeur Peter De Muynck van Don Bosco.
(met onze dank en tevens excuses bij de redactie van de kwaliteitskrant de Standaard, wegens het gebruik van geel-zwarte doorverwijzing : dat is bij ons standaard.)
Een mini-multicultureel incidentje op Lijn 5
Soms horen of lezen we verhalen van incidenten met het openbaar vervoer, maar het is zoals met opiniepeilingen : ons overkomt het nooit.
Behalve deze namiddag met ondergetekende. Geen bloed, geen mishandelde chauffeur of loeiende hulpdiensten maar wel een onbehaaglijk doordeweeks incident.
Het deed zich voor op tramlijn 5 van het Wim Saerensplein in Deurne naar de richting Linkeroever, rond kwart na vier. Ik ben niet vertrouwd met deze lijn, evenmin met de buurten waar we doorheen rijden, maar dit is duidelijk Deurne, de vroegere socialistische gemeente van Maurice Dequeecker, die nu ingenomen is door zeer veel vreemdelingen. Vroeger zag het hier rood van de affiches in de verkiezingsperiode, nu heb ik twee raamaffiches gezien voor Erik de Bruyn, een man uit dit district.
Aan elke halte stappen schoolgaande jongeren op en dat is zoals het altijd geweest is : de tram is van hen en er wordt druk gepraat en gelachen. Alle zitjes zijn benomen, vele kinderen staan recht. Ik hoor Antwerps, Berbers en Frans door mekaar ; dat laatste komt van een groepje kwetterende negermeisjes. Meer dan de helft van de meisjes draagt een hoofddoek. We rijden met een hermelijnwagen, zo'n lange, lage harmonicatram. Aan een bepaalde halte klinkt plots door de microfoon de opgewonden stem van de chauffeur (de wattman) die zegt "En nu is het genoeg : ik laat mijn voertuig hier vijf minuten stilstaan, tot jullie vanachter er mee ophouden". En inderdaad, hij rijdt niet verder. Er wordt gelachen en gejoeld maar niemand maakt zich druk. Dit schijnt gans normaal te zijn.
Een aantal jongeren zaten met de voeten op de banken en anderen hielden de deuren achteraan gesloten. Iemand in mijn omgeving vertrouwt me dit stilletjes toe. Wat zijn nu vijf minuten ? Leterme vroeg zich dat ook af.
Tot een keurige grijze zestiger het op zijn heupen krijgt en zich begeeft naar de achterkant van de tram waar hij tegen enkele jongeren begint uit te varen : door hun onbeschoft gedrag staat de tram stil, wachten mensen of komen zij te laat. Hij winst zich op maar ik zit dicht genoeg om te horen, dat hij niets kwetsends of racistisch' zegt. Ik vind dat de man wel risico's neemt en vermoedelijk vinden de enkele blanke volwassenen op de tram dat ook : iedereen staart voor zich uit, alsof men geen weet heeft dat er iets aan de hand is : typisch ontkenningsgedrag, voorafgaand aan angst of paniek. Ik betrap me er op, dat ik de afstand naar de uitgang aan het afmeten ben.
Als de man plots uitroept "Moet ik de politie soms bellen ?" beginnen enkele jongeren hem te beschimpen en gelukkig is dat het signaal dat de tram aanzet om zijn weg te vervolgen en de man loopt naar de voorkant van de wagen.
Wij rijden verder door Allochtonië ; haltes Sportpaleis, Handel, Elisabeth. Niets aan de hand. Maar dit is mijn Antwerpen niet : ik voel me een vreemde in mijn eigen stad.
Hoe juist klinkt de slogan : "Dit is ons land" ... alleen, hoe lang nog ?
Ray
Ook in Geraardsbergen zijn democraten aan het bewind
Vlaams Belang gemeenteraadslid, Stéphan Bourlau, diende klacht in tegen het College van Burgemeester en Schepenen in verband met de tientallen mandaten in de intercommunales, toegewezen aan verschillende raadsleden van Sp.a en Open VLD. Artikel 53 van het gemeentedecreet voorziet echter dat de raadsleden die zetelen in de intercommunales – waarvoor zij een vergoeding opstrijken – minstens éénmaal per jaar een toelichting van het beleid dienen te verstrekken aan de gemeenteraad.
Tijdens de gemeenteraad van 12 mei interpelleerde Stéphan Bourlau het College daarover, doch weigerde de Burgemeester in te gaan op zijn vraag. Tijdens deze legislatuur werd op nog geen enkel ogenblik werk gemaakt van deze verplichting aldus nog Stéphan Bourlau.
Het landelijke Geraardsbergen wordt bestuurd door een coalitie van democratische socialisten en liberalen die ieder 10zetels bezetten onder de kundige leiding van de burgemeester met de schattige naam De Chou. De tjeven zijn met zeven. VB telt 4 leden.
Hugo Concentratiecamps, de gore hond.
Uit het artikel "Wie moet weg bij de Kranten" door Joost Niemöller citeren wij een fragment van Het Vrije Volk, dat u integraal kan lezen langs ditbruggetje :
En dan nu de waan van de dag: Citizen Kane in Vlaanderen. Ik ben een enorme fan van Christian Van Thillo, dat is tenminste nog eens een echte courantier, rechtdoorzee. Toen Piet Piryns - de Vlaamse Joop van Tijn - hoofdredacteur was bij De Morgen werd hij ontboden bij Van Thillo. Die kwam rechtstreeks uit Amerika waar hij marketing had gestudeerd. Van Thillo had een geweldig plan hoe De Morgen er moest uitzien. ‘Over mijn lijk’, zei Pïryns, heb jij trouwens ooit wel eens boek gelezen?’. Van Thillo wees op een dik boek over marketing dat op zijn bureau lag. Piryns: ‘Een literair boek, bedoel ik’, Van Thillo, terecht briesend: ‘Nee, nooit meer sinds mijn humaniora. Daar moest je boeken lezen. Ik heb een ontzettende hekel aan literatuur en cultuur’. Kijk, dat is tenminste duidelijk.
Tijdens zijn studie in Amerika stond Christians vader op het punt om De Morgen te kopen. Christian stuurde meteen een fax naar zijn ouwe heer: ‘Niet doen! Wat moeten we met zo’n elitair, links blaadje? Geef geld aan Het Laatste Nieuws. Dàt is wat het volk wil’.
Kijk, Van Thillo snapt het. De Nederlanders zijn verwittigd! De hoofdredacteur van De Morgen, Klaus Van Isacker, stuurde gisteren iedereen van die krant de boodschap dat “Christian staking allesbehalve kan appreciëren. En ze moeten niet verwonderd zijn als er sancties komen als ze doorzetten met hun subversief gedrag! Christian trekt de stekker er uit als ze beslissen om te staken!”
Iedereen bij De Morgen is doodsbang. Van Thillo houdt alle touwtjes in handen en wil geen heibel meer in de krant, anders er uit. En zo hoort, de man weet van corporate identity is. Wat is die Hugo Camps trouwens een gore hond zeg! Bij hem moet je altijd je vingers natellen als je hem een hand hebt gegeven, maar het is ook nog eens een matennaaier. Bernard Dewulf, samen met de gewezen jezuïet Hugo Camps, een van de vaste columnisten op de voorpagina van De Morgen, is ontslagen. Jammer voor de sympathieke Bernard, maar Van Thillo zal de beslissing met tranen in zijn ogen genomen hebben. Zijn wegen zijn echter vaak ondoorgrondelijk. Maar Camps had een afspraak met Dewulf: samen uit, samen thuis. En wat blijkt? Camps gaat in zijn eentje verder. Bernard, met zulke vrienden…..
Ik heb als geboren freelancer natuurlijk geen medelijden met zetelklevers, inkthoeren, schrijvende apen en de rest van het journaille. Het is voorjaar en mijn vriend Van Thillo houdt grote schoonmaak, en spoedig staat “mister 25 procent - zoals hij in Vlaanderen wordt genoemd omdat er bij iedere aankoop van een krant meteen een kwart van het levende meubilair uitvliegt - met de zeis in Mokum en 010 voor de deur.
Gisteren heeft ons ons Bijhuis een artikel geplaatst uit Z24 waarin ronduit gezegd werd, dat zowat de ganse officiële en poltieke EU er van overtuigd is, dat Turkije zal toetreden tot Europa. Omwille van de vergrijzing van onze bevolking.
Vandaag verschijnt een nieuw artikel in dit financiële nieuwsmedium, dat wij u niet kunnen onthouden. Het heeft geen enkele zin dat wij de kop in het zand steken : deze belangwekkende stellingnames leven bij de hogere politieke kaste. Vlak voor de Euroverkiezingen durft men er niet mee uit te pakken, vanzelfsprekend niet. Iedereen weet dat er bij de Europese bevolking geen meerderheid bij de burgers te vinden is, om Turkije toe te laten.
Nu gaat het over Marokko, maar eigenlijk over het ganse Middellandse Zee gebied van Afrika : volgens het European Policy Center kan heel de werkloze zwik vandaar overkomen.
Nederland heeft niet te veel Marokkanen binnen de landsgrenzen, maar juist te weinig. Sterker, voor heel de Europese Unie geldt dat de poorten voor Noord-Afrikaanse arbeiders wijd open moeten.
Dat zegt directeur Hans Martens van het European Policy Center, (met als grote promotor de Koning Boudewijstichting - NvdR)een invloedrijke denktank in Brussel die gevraagd en ongevraagd onder meer de Europese Commissie van advies voorziet.
Zijn raad aan Europese en nationale politici: "stop met de struisvogelpolitiek, wees moedig en zeg heel eerlijk tegen kiezers dat het halen van bijvoorbeeld Marokkaanse arbeiders een noodzaak is als men de privileges van de verzorgingsstaat wil blijven behouden."
Onzin "De politieke terughoudendheid moet men laten varen, en snel ook. De klok tikt", aldus Martens.
Volgens hem moet er meer gebeuren dan alleen Turkije toelaten - iets wat volgens hem al "gewoon onvermijdelijk" is. "Turkije niet toelaten is het domste wat we kunnen doen." Dat is nodig om de Europese welvaartsstaat in stand te houden - maar alleen Turkije en de Turkse arbeiders toelaten is niet genoeg, stelt hij.
Ook in Noord-Afrika bevinden zich veel werklozen die graag in Europa willen werken.
Tijdens een PowerPoint-presentatie over de toekomstige sociaal-economische uitdagingen voor de Europese Unie, tovert hij een kaart van Europa, de Middellandse Zee en Noord-Afrika te voorschijn.
Landen Noord-Afrika Rondom de landen die grenzen aan de Middellandse Zee heeft hij een grote ovale cirkel getekend. Binnen de cirkel bevinden zich Marokko, Algerije, Libië, Tunesië, Egypte, Libanon en Turkije.
"Europa heeft een tekort aan arbeidskrachten die de rekening van onze verzorgingsstaten kunnen betalen. In de nabije toekomst hebben we sowieso een tekort aan arbeidskrachten, omdat iedereen ouder wordt."
Veruit de meeste West-Europeanen willen op of rond hun 65ste levensjaar met pensioen. Door de vergrijzing en de kosten van de verzorgingsstaat wordt dat in de toekomst zo goed als onmogelijk. Daarom moeten er meer handen aan de machines, stelt Martens - handen uit Noord-Afrika.
Tekort aan premiebetalers Binnen twintig jaar, zo voorspellen economen en statistici, zijn er dankzij de vergrijzing zoveel gepensioneerden dat het voor de jongere generaties en werkgevers extreem duur wordt om de kosten nog te dragen via sociale premies.
Er moeten nieuwe werknemers aangetrokken worden die de statistieken doen kantelen, willen West-Europeanen nog voor hun 70ste een goed pensioen kunnen krijgen. Hij wijst op de op zijn kop staande piramide die het demografische toekomstbeeld van de Europese Unie is.
Spiegelbeeld van Europa In de Noord-Afrikaanse landen is de situatie precies omgekeerd, zegt hij. Daar ligt het geboortepercentage vele malen hoger.
"Noord-Afrika is het spiegelbeeld van Europa. De jeugdwerkloosheid is er enorm en de jongeren staan te trappelen om hier te komen werken."
Martens is zelf Deens, en met de zogenoemde cartoonrellen in het achterhoofd weet hij maar al te goed hoe gevoelig zijn voorstellen zijn. Hij weet ook hoe gevoelig zaken nu liggen in Nederland. "Jullie hebben daar die Wilders, hé?"
'Marshall-plan' nodig Toch moet er een keuze gemaakt worden, en die zal uit moeten vallen in het voordeel van zijn voorstellen, meent Martens.
"Ja, er zijn culturele en politieke problemen. Wat nodig is, is een Marshall-plan voor Noord-Afrika. Er moet veel geld heen om landen als Marokko, Algerije en Libië te democratiseren, en de jongeren daar op te leiden, om ze vervolgens hier te laten werken."
Waarna Noord-Afrikaanse jongeren dus massaal naar Europa gehaald kunnen worden. Martens: "Want als de Turken en zij ons niet uit de problemen komen halen als wij in onze rolstoelen zitten, wie dan wel?"
Wij willen u graag de wijze woorden van onze vriend Regus Patoff van voor enkele dagen in herinnering brengen : "Als Israël in mekaar stuikt, zal het snel afgelopen zijn met Europa en de vrije wereld". Wij beamen deze stelling volmondig.
Filip Dewinter en GeertLambert bij Het Nieuwsblad
Donderdag 21 mei ontvangt Nieuwsblad.be Filip Dewinter (Vlaams Belang) en Geert Lambert (SLP) voor een exclusief videodebat. Over welke beleidsthema's of vragen wil u hen in duel zien gaan? Laat het ons weten en stel uw vraag.
Tot hun 80ste aan de slag ? Met klikken en klakken aan de deur !
Klikt u maar op de man met het dikste hoofd.
Uitspraak van de dag door Pol
Wat mij de laatste tijd (maanden, enkele jaren) opvalt is het uitermate frequent gebruik van het woordje "echt", niet alleen door politici, maar vooral door hen. De grootste leugenaars, zoals een Bart Somers, gebruiken dit woordje het meest.
Echtig en techtig, Pol ?
Genezen en herrezen : Michel Tilmant
Tilmant stapte in januari op bij ING vanwege gezondheidsredenen en werd opgevolgd door Jan Homman. Tilmant voelt zich kennelijk weer fit, want hij neemt als commissaris voor de belgische overheid zitting in de raad van BNP Paribas.
Het begint nu echt griezelig te worden, lotgenoten. De Grote Overname komt met rasse schreden dichterbij. Afgelopen zondag mocht Nederland met haar angstige bewindslieden de radicale foutbaard Khalid Yasin (weer) verwelkomen. Zoals u weet, komt een Muzelman met dubieuze bedoelingen nooit alleen. Behalve deze Yasin, kwamen er nog twee ari-behari’s naar het ‘eerste Nationaal Islam Congres’. Jawohl, Nederland heeft er weer een primeur bij!
HIER klikken dan komt u bij onze Nederlandse collega's van Boilingpoints voor het vervolg van dit verslag. Aangename lectuur toegewenst.
Om onmiddellijk respectvol en tamelijk fatsoenlijk dit stukje te openen over respect en fatsoen in het politieke bedrijf : de meeste politici zijn schijnheiligaards.
Wees nu eerlijk, of doe een beetje alsof : de afstand tussen de woorden, de beloftes en de daden van politici is zo groot dat het erg moeilijk is de meesten van die mensen te respecteren. Je merkt aan de lichaamstaal van velen dat er iets niet in de haak is. Je hoort het aan de intonatie van hun stem, je merkt het aan hun oogopslag, het bewegen van schouders en lenden, de zweetdruppels, knipperende oogleden ... Desmond Morris heeft daar schitterende boeken over geschreven, over lichaamstaal. Geen enkele mediatraining is tot hiertoe erin geslaagd om de onwaarachtigheid bij politici te vermommen, of gelooft u dat Obama écht Heilig is ?
Er wordt gelogen, soms om bestwil maar vooral uit eigenbelang en er wordt gefantaseerd om de waarheid te verhullen. Men doet zich anders voor dan men is. En als iemand een opmerking maakt over die valse houding, reageert men verontwaardigd. "Hooo ... wat durft u zeggen. Ik bied een miljoen euri als u dat kan bewijzen." Dàt is het niveau. Als we niet opgewassen zijn tegen bepaalde uitlatingen van tegenstrevers, loven we een hoge premie uit, of we sturen een privédetective op pad, of we dreigen met ontslag. Of we wenen.
Wie het meeste te verbergen heeft, staat het luidst te roepen, dat er fatsoen en respect moet zijn. Laurette Onkelincx staat mede aan het hoofd van een partij waarvan mandatarissen om de haverklap de voorpagina halen wegens allerlei schandalen. En wat doet deze vrouw ? Omdat haar grote liberale concurrent, Didier Reynders, de socialistische partij "infréquentable" heeft genoemd, schreeuwt ze moord en brand. Hoe zouden we dat vertalen : "te mijden". Vlaams Belang is "un parti infréquentable."
Omwille van de bitse tweestrijd in Wallonië, zijn de Walen best bereid de federale regering te laten ontploffen. Et alors, roepen de heethoofden ... Wij zijn gekwetst, wij eisen respect en het algemeen belang moet wijken voor het belang van onze partij. Over fatsoen gesproken. In tijden van felle crisis houden ze zelfs de schijn niet op, deze politici.
Voor ons niet gelaten : Van Rompuy regeert toch niet. En het land is een bananenmonarchie.
Wie er nog mocht aan twijfelen : het land B is al lang te mijden. Zeg maar "infréquentable".
Ray
Middelheimmuseum Antwerpen presenteert : Beamdrop van Chris Burden
Foto : Hyde or Die (Chris Burden)
Na de sensationele geboorte van het olifantje Baby K te Antwerpen, zal in deze stad een ander groots evenement plaatsvinden op 30 mei aanstaande. De Amerikaanse kunstenaar Chris Burden zal in Middelheimmuseum een ijzeren palenconstructie opzetten, die de ganse dag in beslag neemt.
Concreet zullen zestig zware metalen balken van op 35 meter hoogte in een put beton in het openluchtmuseum worden gedropt. Elke Beam Drop is volgens de kunstenaar uniek omdat het toeval en de zwaartekracht bepalen hoe de balken blijven liggen. Het resultaat is telkens een gigantische abstracte sculptuur
Praktisch
Chris Burden: van 30 mei tot 27 september 2009 in het Middelheimmuseum
Performance Beam Drop Antwerp op 30 mei: van 10 tot 20 uur
Op 7 juni 2009 moeten de burgers hun stemplicht vervullen en kunnen ze hun waardering laten blijken voor al de mooie zaken die de stad voor hen doet.
Socialistische schepen uit partij en college gezet in Mons (Bergen)
In Mons (Bergen) waar Elio di Rupo burgemeester is, werd schepen Richard Biefnot, die verdacht wordt kinderporno in zijn bezit te hebben, maandagavond door de PS-afdeling van Bergen-Borinage uit zijn partij gezet. Het college van burgemeester en schepenen van Bergen heeft Biefnot ook uit zijn functie ontheven.
Tot zijn verdediging moet gezegd worden, dat deze man geen financieel gesjoemel kan ten laste gelegd worden. Er is vooruitgang.
