In Manila werd betoogd door duizenden protesteerders die geen wijzigingen wensen aan de grondwet, waardoor vreemdelingen eenvoudiger eigendomsrechten zouden verwerven.  Ook in de Filippijnen blijkt een schrijnend gebrek aan respect en fatsoen  te bestaan ten overstaan van de heersende klasse.  Mevrouw de president Gloria Arroyo wordt vrij oneerbiedig  aangeboden voor handelingen die wij liever niet beschrijven. Wij gruwen er van, het is walgelijk. Foei !  Corruptie en omkoperij, tot daaraan toe, de burgers beliegen en bedriegen, het zij zo, maar toch zeker geen grove taal gebruiken.

 AFP PHOTO / TED ALJIBE

De Belgische ambassadeur in Moskou, Bertrand de Crombrugghe, is vervroegd teruggeroepen omdat hij onterecht visa had geregeld voor enkele Thaise vrouwen.

Dat het Belgisch gerecht bijwijlen onwaarschijnlijk laks is, wordt dezer dagen nog maar eens bewezen. Men herinnert zich dat een "jongere" (in dit geval een Tunesiër) enkele maanden gelden korpschef Eddy Baelemans van de Antwerpse politie een gebroken neus had geslagen en hem van zijn gsm beroofde.
De hoofdcommissaris was aan het telefoneren met zijn gsm, kreeg twee vuistslagen in het gezicht en moest met een gebroken neus en verwondingen aan het oog naar het ziekenhuis gebracht worden. Hij was vijf dagen arbeidsongeschikt.
Nu zou men verwachten dat zo'n jongere zwaar gestraft wordt na zo'n gewelddadige roofoverval, maar wat blijkt: de correctionele rechtbank veroordeelde de 22-jarige Soufienne S. tot twaalf maanden cel met uitstel. Lees: hij moet niet eens in de cel. Zelfs de boete van 550 € is voorwaardelijk.
De politie kwam de dader op het spoor via de gestolen gsm, die doorverkocht werd door een zekere Ramzi B. Deze liet evenwel verstek gaan op het proces.

Moraal van het verhaal: wie een politieman tegen de vlakte slaat en hem berooft... gaat in dit land vrijuit.

Gelukkig gaan CD&V en NVA daar nu binnen de kortste keren een eind aan maken.

@ Filip de Man

Men kon ze vroeger af en toe zien voorbijrijden. Bij goed weer passeren ze al eens meer. En met de schitterende lentedagen die we de laatste tijd kennen, zijn ze nog iets nadrukkelijker aanwezig in het straatbeeld. Waarover gaat het ? Over de tandems bestuurd door een man of vrouw met daar achterop gezeten een blinde. Fietsen voor twee personen vallen natuurlijk altijd wel wat op.  En dat geldt des temeer wanneer “de passagier” een visueel gehandicapte is. Die schept daar zichtbaar veel plezier in. In het instituut bovendien meer tot stilzitten gedoemd dan tot bewegen,  trapt die duchtig mee om de opgelopen achterstand in te halen.

Ik doe mijn hoed af voor mensen die hun vrije tijd opofferen om voor blinden onbaatzuchtig dergelijke zaken te doen. Zelf ga ik daarin zeker niet vrijuit. Verder dan enkele luttele geldelijke ondersteuningen heb ik het nooit gebracht. Wij staan er al te weinig bij stil in welke duistere wereld zij leven. Nochtans is er niet veel nodig om hun een straaltje licht te geven. Dat kan maar hoeft niet noodzakelijk een begeleide tandemtocht  te wezen. Waarom niet eens binnenlopen in hun inrichting en u openstellen voor een opbeurend gesprek? Dat kost geen geld en toch staat het borg voor een verkwikkende reactie. Geen tijd?  Goed, daar heb ik begrip voor. We geraken steeds meer verstrikt in de maalstroom van het jachtige leven. Maar als we nu eens een kleine analyse maakten van onze tijdsbesteding, zouden we er dan geen klein ietsepietsje kunnen uitknijpen voor het goede doel ? Misschien even een beurt op de fitness laten voorbij gaan?  Ofwel zoon- of dochterlief voor een keer zelf de verplaatsing per fiets naar hun sportclub laten maken ? Moet toch kunnen. Al ware het maar een enkele keer per maand. Geen mogelijkheden zat, maar waarschijnlijk vinden de meesten wel een oplossing die bij hun praktische mogelijkheden past.

            Ik weet het: andere tijden andere zeden. Maar het helpen van de zwakkeren in de maatschappij zal steeds even zinvol blijven. En het spreekt voor zich dat onze actie zich daarom niet tot de blinden alleen dient toe te spitsen. Ook in de rust- en gasthuizen kan een helpende hand, een bemoedigend schouderklopje of een opbeurend gesprek wonderen doen. Of wie weet, komt een oudere vereenzaamde mens uit uw buurt wel in aanmerking. U ziet maar.

            Hoe dan ook is het geraadzaam vooraf een verkennend telefonisch gesprek met de betrokkene(n) te voeren, kwestie van door uw onverhoedse komst de gewone gang van zaken niet te verstoren.

            Ik heb de telefoonhoorn al in de hand. Nu u nog.

Pion Liber  

         

(belga) - Het Vlaams ABVV is 'erg verontrust' door de regeringsvorming in Vlaanderen. De vakbond wil dat de regering voorrang geeft aan socio-economische dossiers zoals werkgelegenheid, de vergroening van de economie en de wachtlijsten in de zorg. Een nieuw rondje gesprekken over de staatshervorming ziet de vakbond niet meteen zitten. 'Dat is niet in het belang van de inwoners van Vlaanderen', luidt het.

De vakbond ziet daarom een eventuele regeringsdeelname van N-VA absoluut niet zitten. 'Regeringsdeelname van een partij als N-VA, met een uitgesproken separatistische agenda, dreigt juist de sociaal-economische agenda op het tweede plan te zetten en dreigt bovendien te leiden tot een complete impasse op regionaal en op federaal beleidsniveau.'

De socialistische vakbond zegt nog dat het 'niet zal aanvaarden dat een kordate aanpak van de crisis wordt opgeofferd aan een uitzichtloos opbod over nieuwe bevoegdheden'.

http://klauwaert.blogspot.com/2009/06/abvv-tegen-regeringsdeelname-n-va.html

De christelijke kerken scharen zich aan de zijde van de politiek-correcte machthebbers in Europa.  Dat hebben zij altijd gedaan : er is tot op vandaag niets veranderd.  Hopen de religieuze leiders op deze manier terug aan invloed te winnen bij de politici en de scheiding kerk en staat op lossere schroeven te zetten om meer macht te bekomen ? 

Als niet-gelovigen (wij spreken enkel voor onszelf)  bemoeien wij ons nooit met religieuze aangelegenheden : geloof behoort tot de persoonlijke levenssfeer en daar hebben wij respect voor.  Deze blog wordt gevolgd door zowel christelijke lezers als anderen. Als de kerken zich echter op politiek terrein begeven en uitspraken doen pro of contra deze of gene politieke partij, dan kunnen zij niet langer aanspraak maken op onze eerbiedige afstandelijkheid.  Dat is zoals bij  de artiesten : respect voor hun creatieve inbreng in de maatschappij maar als ze beginnen lallen over politiek, dan lullen wij ze van de scène of van achter hun schildersezel.

Niemand kan er bezwaar tegen hebben dat wij het begrip "Gelijkheid" van de Franse revlutie in de praktijk toepassen.  Niemand, behalve natuurlijk de politiek-correcten die menen een monopolie te bezitten op het begrip democratie en daarmede de "ongelijkheid"voorstaan.

Wij blijven het onbegrijpelijk vinden, dat de kerkleiding van katholieken, protestanten, anglicanen en andere christelijke groepen, de islam blijft beschouwen als een vriendelijke collega.  Wie natuurlijk in sjieke herenwoningen, paleizen, privé-domeinen, of zelfs in een eigen staat, zijn religieuze  leven doorbrengt, buiten de gemeenschap van burgers, verliest contact met de realiteit.   Hoe agressiever de woordvoerders van de islam zich opstellen, hoe makker en gedweeër de christenen hun wang aanbieden.  Voor ons niet gelaten, zolang het maar niet onze wang is.

Als over twintig jaar de thans verketterde rechtse partijen in Europa de macht zouden overnemen, staan de kerkvaders ongetwijfeld aan hun kant.  Zoals zij nu de zijde kiezen van diegenen die de uitverkoop van het avondland organiseren : wat een onbehoorlijke bende kanonnen-zegenaars.

Hierna een artikel uit Kerknet, de website van de kerk in Vlaanderen. Als onze ingeboren pudeur ons niet weerhield, maakten we er een kruis over en zegden we "amen". Maar dat mogen wij niet en u weet het : wij kleuren soms buiten de lijntjes, maar we blijven altijd binnen de wet.  Echt waar.

http://www.kerknet.be/actua/nieuws_detail.php?nieuwsID=86145

Christelijke Kerken reageren bezorgd op het succes van rechtse partijen in de pas gehouden Europese verkiezingen. Volgens de Nederlandse bisschop Gerard de Korte leert de winst van de PVV, de partij van Geert Wilders, niet zozeer iets over Europa als wel over Nederland. “Door de crisis heerst er wantrouwen tegen de politieke en economische leiders, die als zakkenvullers beschouwd worden.” Ook het feit dat de PVV de rol van de islam in de Nederlandse samenleving hoog op de agenda heeft, ziet hij als een van de redenen voor de verkiezingswinst.
 
In Engeland spreken anglicaanse kerkleiders en het katholieke bureau voor rassengelijkheid van de bisschoppen van Engeland en Wales hun bezorgdheid uit over de opmars van de British National Party (BNP). Volgens het Bureau voor Rassengelijkheid dankt de partij haar succes aan een programma van haat. “Wij moeten ons afvragen waarom dat zo’n grote respons kon vinden. Wij stellen vast dat de traditionele partijen er niet in slaagden deze kiezers te overtuigen.”

In Oostenrijk reageerden de bisschoppen al voor de verkiezingen fel tegen de FPÖ (Freiheitliche Partei Österreichs) van wijlen Jörg Haider, die verkiezingssucces boekte met de slagzin: ‘Das Abendland in Christenhand’. De bisschoppen verwijt de partij een schaamteloos misbruik van het christelijke gedachtegoed.

In Hongarije behaalde de extreemrechtse ‘Beweging voor een beter Hongarije’, eveneens tot ergernis van de kerkleiders, succes met een haatcampagne tegen de 800.00 Romazigeuners.

De Britse anglicaanse bisschop James Jones zei eerder van de week dat de christelijke Kerken de moed moeten hebben racistische slagzinnen en uitspraken als onchristelijk te bestempelen. “Christenen moeten hun taak als burgers van het Rijk Gods ernstig nemen en hun stem durven verheffen als de christelijke leer op het spel staat.” 

Tot hier de lulkoek van de religieuze moeials.  Wat zouden zij zeggen, mocht de staat zich bezighouden met wat er in de tempels verkondigd wordt en wie wat zegt ?  Scheiding van kerk en staat ?  De kerken leveren ongewild (?) aan de islam de kans om in de moskee eveneens politieke oproepen te doen, want die weten beter dan wie dan ook de zwakheden van het Westen te manipuleren.

Ray 

http://www.vandaag.be/binnenland/7975_marierose-morel-de-dokters-hebben-nu-alles-gedaan.html

Tijdens de voorbije campagne deden de traditionele partijen meer dan ooit hun best om allochtone kandidaten te ronselen en op die manier allochtone zieltjes (lees: stemmen) te ronselen. Aan de basis van deze strategie lag natuurlijk de wetenschap dat de ‘Nieuwe Belgen’ wel degelijk etnisch stemmen.

De verkiezingsresultaten spreken voor zich. Op 7 juni stemden de allochtone kiezers opnieuw massaal voor allochtone kandidaten en brachten zij de slogan in de praktijk waarvoor het Vlaams Blok enkele jaren geleden voor de rechter werd gesleept: Eigen volk eerst. Het fenomeen blijft niet beperkt tot Brussel, maar doet zich ondertussen ook gevoelen in de rest van Vlaanderen – vooral in de grote steden.

Dat blijkt ook Gazet van Antwerpen opgevallen. In een klein artikel op haar regionale bladzijden wijst de krant op het feit dat kandidaten van Marokkaanse en Turkse origine in het kanton Antwerpen bijna allemaal meer voorkeurstemmen binnenhalen dan de kandidaten voor en achter hen. In kantons zonder een allochtone gemeenschap, blijken allochtone kandidaten evenveel te scoren als de andere kandidaten. Dat geldt in het bijzonder voor de SP.A, de partij die het meest profiteert van de allochtone bonus. De linkse socioloog Jan Hertogen stelt in een eerste reactie op de jongste verkiezingen zonder meer dat de SP.A de meubelen heeft kunnen redden dankzij de allochtone stemmen: “Het is in Antwerpen, Mechelen, Gent en Vilvoorde dat de SP.A enkele procentpunten heeft kunnen bijeensprokkelen die hen voor een disaster heeft behoed en dus niet de flair van Janssens, Van den Bossche, Gennez of Bonte.”

De etniecratie zet zich ook in het Brussels parlement door  met 24 niet-Europese vreemdelingen, pardon, Belgen van niet-Europese origine, en de islamitische verkozene kondigt aan een islamitische strijd te voeren voor het recht overal een hoofddoek te dragen. In het licht van de huidige economische crisis kan dat inderdaad prioritair genoemd worden...

Terecht wijst de linkse socioloog er nog op dat “in het publieke veld, in media en kranten de allochtonen nergens als redder van de SP.A werden vernoemd”. Tenzij dan – in het beste geval – in een artikeltje ergens in de rubriek ‘gebroken armen en benen’.

@ VB & Erland Pison

Is de wijn dan nog te drinken ?


Foto : dutchgrammar

Het Franstalige schepencollege van faciliteitengemeente Wezembeek-Oppem heeft de gemeenteschool De Letterbijter verboden om deel te nemen aan de Gordel voor Scholen, een sportief evenement dat op 19, 22, 23, 25 en 26 juni al voor de 14de maal wordt georganiseerd door het Bloso in en rond Tervuren. Carla Galle, secretaris-generaal van Bloso, betreurt deze beslissing. Dat meldt Ring-TV dinsdagavond.

De beslissing van Wezembeek-Oppem zou volgens Ring-TV ingegeven zijn door het feit dat de Gordel voor Scholen, die onder meer de jongeren een voorsmaakje wil bieden van de echte Gordel begin september, té Vlaams en té politiek is.

De redactie van Ring-TV meldt dat burgemeester Francois Van Hoobrouck in een telefonische reactie heeft laten weten "dat het opzet van het evenement indruist tegen de belangen van de faciliteitengemeente".

"Dit is een evenement dat in eerste instantie een sportief gebeuren is. Als het bericht klopt vind ik dat dom van de burgemeester van Wezembeek-Oppem. Hij straft hiermee kinderen", aldus Carla Galle. Dit jaar hebben zich tot dusver minder scholen ingeschreven dan voorheen voor de Gordel voor Scholen.

Tot nog toe zijn 26.000 leerlingen ingeschreven, tegenover 30.000 vorig jaar. Galle vermoedt dat de maximumfactuur die Vlaams Onderwijsminister Vandenbroucke invoerde hier mogelijk voor iets tussen zit.

@ Belga

De uitspraak van Geert Wilders dat Turkije ,,nog in geen miljoen jaar” lid kan worden van de Europese Unie, kan in Ankara nog worden afgedaan als een minderheidsgeluid. Maar de duidelijke winst voor bondskanselier Merkel en president Sarkozy, die zich keren tegen een volledig EU-lidmaatschap van Turkije, is daar met zorg ontvangen, schrijft de European Observer.

Een aantal Turkse commentatoren blijft positief. De krant Hurriyet constateert dat Zweden, dat vanaf juli voor een half jaar voorzitter is van de Europese Raad, verwacht dat het moeilijk zal zijn vooruitgang te boeken in het toetredingsdossier. Maar in een commentaar toont de krant zich optimistisch. Op Merkel na zijn de meeste christen-democraten voor toetreding, en de christen-democratische fractie wordt de grootste in het Europees Parlement. Bovendien, wat stelt dat parlement nu eigenlijk voor?

We should also avoid the confusion of many Europeans who believe the European Parliament has a real function. It does not. Its membership rubberstamps the European Commission budget each year and that’s about it. This leaves plenty of free time for speeches and studies and per diem travel to pleasant places.

We moeten ook de verwarring vermijden die bij vele Europeanen leeft dat het EU-parlement een echte beslissingsfunctie bezit. Dat is niet het geval.  De lidstaten keuren elk jaar het budget goed en dat is het zowat.  Dit laat voldoende vrije tijd voor spreekbeurten, studies en reizen naar aangename oorden waarvoor per diem vergoedingen uitbetaald worden.

En verder zal Europa zich vroeg of laat realiseren dat het Turkije nodig heeft, volgens Hurriyet.

Turkey’s friends in Europe can and should do a better job making the point that the EU, with its aging population, declining technological and research base, energy dependency and disappearing vitality needs Turkey.

Het lijkt de algemene houding te zijn in Turkije. De European Observer citeert premier Erdogan en president Gul met uitspraken dat het land zich aan de afspraken zal houden en door zal gaan met de hervormingen die de EU vraagt. De krant Sabah heeft hierover gesproken met twee sociaal-democratische Europarlementariërs van Turkse afkomst, de Duitser Ismail Ertug (SPD, een nieuwkomer) en de Nederlandse Emine Bozkurt (PvdA). Turkije moet gewoon doorgaan met hervormingen, dan heeft het land zijn lot in eigen hand, zeggen zij.

@ http://weblogs3.nrc.nl/europablog/2009/06/10/turkije-bezorgd-over-europese-uitslag/

Aftredend minister-president  en Vlaams formateur Kris Peeters heeft woensdagvoormiddag gesproken met de voorzitters  Mieke Vogels (Groen!),  Jean-Marie Dedecker (LDD) en Bruno Valkeniers.

De voorzitter van Vlaams Belang had het over een nuttig en aangenaam gesprek met een vriendelijk man. "Het is de eerste keer dat we uitgenodigd worden zonder dat we dat zelf hebben moeten forceren", aldus Valkeniers. "Dit getuigt van respect voor de kiezers."

Bij de verkenningsgesprekken van de vorige Vlaamse regering in 2004 zou Vlaams Belang, in de ogen van Valkeniers, zich hebben moeten opdringen om ontvangen te worden door de toenmalige formateur Yves Leterme.

Volgens Valkeniers zijn hij en Peeters het eens over "een aantal analyses en oplossingen", maar blijven er ook twistpunten. Vlaams Belang gelooft namelijk niet meer in de werking van het Belgische model.

Bron : de Standaard

Over de verkiezingen is ondertussen al vreselijk veel gezegd en geschreven. Maar om het belangrijkste resultaat loopt men meestal in een wijde boog heen. En dat is natuurlijk de absolute recordscore van de Vlaams-nationale partijen. Vlaams Belang (15,3 procent) en N-VA (13,1 procent) halen samen 28,4 procent. Nog nooit hebben de partijen van de Vlaams-nationale 'familie' zoveel Vlaamse kiezers kunnen bekoren. Het Vlaams Nationaal Verbond (VNV) haalde op zijn hoogtepunt in 1939 slechts 15 procent. De Volksunie piekte in 1971 met 18,8 procent en in 2004 bereikte het Vlaams Belang 24,1 procent. Als we vandaag ook de stemmen voor SLP (1,1 procent) en LDD (7,6 procent) meetellen, dan komen we zelfs aan een nooit geziene monsterscore van 37,1 procent voor uitgesproken Flamingantische partijen.

Wie de electorale evolutie in Vlaanderen sinds de Eerste Wereldoorlog vanuit een helikopterperspectief overschouwt, ziet één dominante tendens: een gestadige opgang van de Vlaams-nationale partijen. Die opgang wordt wel onderbroken door de Tweede Wereldoorlog en herneemt pas vanaf het begin jaren zestig. Maar als we de jaren veertig en vijftig even tussen haakjes plaatsen, tekent zich een bijna lineaire stijging af: verkiezing na verkiezing halen de Flamingantische partijen meer stemmen. Er is enkel een dipje na de Egmontperiode, toen het Vlaams Blok te marginaal was om het verlies van de Volksunie te compenseren.

Nu weet ik ook wel dat het niet evident is om de stemmen van die Vlaams-nationale partijen zomaar met elkaar op te tellen. Uiteindelijk gaat hier om partijen met een drastisch verschillende maatschappijvisie, zoals ten overvloede en terecht is beklemtoond in de commentaren op de verkiezingsuitslag. Maar paradoxaal genoeg is precies die ideologische diversiteit een van de sleutels tot het Vlaams-nationale succes.

Het Vlaams-nationalisme kun je zien als een ideologische kameleon die zich steeds opnieuw aanpast aan het heersende opinieklimaat. De Frontpartij kon vanaf 1919 voet aan de grond krijgen in het Parlement door met een progressief programma in te spelen op het revolutionaire klimaat na de Eerste Wereldoorlog. Maar vanaf het einde van de jaren twintig vervelt het Vlaams-nationalisme snel tot een Nieuwe Orde-beweging en kan het VNV groeien door te appelleren aan de rechtse en antidemocratische tijdsgeest van de jaren dertig. Als de Volksunie vanaf de tweede helft van de jaren zestig weer kan aanknopen bij de hoge scores van het vooroorlogse VNV, dan komt dat vooral omdat die partij surft op de golf van de contestatiebeweging. Door de Vlaamse eisen te koppelen aan een aantal nieuwe maatschappelijke thema's (milieu, vrouwenrechten, ontzuiling, basisdemocratie…) slaagt de Volksunie erin om veel jongere kiezers weg te lokken van de CVP. Dit progressieve elan dooft geleidelijk uit in de jaren zeventig. De partij bijt zich meer en meer vast in de institutionele problematiek en komt in een neerwaartse electorale spiraal terecht.

De meningsverschillen over de ideologische lijn en de communautaire strategie escaleren in de jaren negentig, tot de Volksunie in 2001 uiteindelijk uit elkaar spat. Maar intussen is de Vlaams-nationale fakkel al overgenomen door het Vlaams Blok dat met zijn radicaal antimigrantendiscours een nieuwe rechtse maatschappelijke onderstroom kan aanboren. De partij slaat daarmee een bres in het electoraat van de socialisten. Die arbeiders stemden niet voor het Vlaams Blok uit Vlaamsgezindheid. Maar anderzijds is het wel zo dat het Vlaams Blok, net zoals het Vlaams Belang nu, altijd is blijven hameren op de Vlaamse onafhankelijkheid. Daardoor heeft de partij een 'vervlaamsend' effect gehad op een groep die traditioneel weinig affiniteit had met de Vlaamse Beweging. Kiezers die aanvankelijk om totaal andere redenen Vlaams Blok stemden, zijn zich gaandeweg gaan vereenzelvigen met het Vlaams-nationale gedachtegoed van die partij. Net zoals een aantal kiezers van de mei 68-generatie Vlaamsgezind geworden zijn door zich met de rebelse Volksunie te identificeren.

Het is vooralsnog onduidelijk hoe het eclatante succes van N-VA en de nederlaag van Vlaams Belang passen in dit plaatje van een zich voortdurend metamorfoserend Vlaams-nationalisme. Misschien herhaalt de geschiedenis zich en zal Vlaams Belang geleidelijk worden verdrongen door N-VA, net zoals de Volksunie destijds werd weggeduwd door het Vlaams Blok, en de Frontpartij door het VNV. In veel commentaren op de verkiezingsuitslag klonk inderdaad de hoop door dat de meer 'humanitaire' variant van het Vlaams-nationalisme opnieuw dominant zal worden.

Toch zijn er ook een aantal redenen om daaraan te twijfelen. Het succes van uiterst-rechtse partijen in het buitenland doet vermoeden dat een hard antimigrantendiscours electoraal rendabel blijft. Tot nader order heeft het Vlaams Belang daarop het monopolie, temeer omdat het momentum van Jean-Marie Dedecker voorbij lijkt. Maar de grote vraag is op welke maatschappelijke golf N-VA vandaag kan surfen om de dominante Vlaams-nationale formatie te worden. Want als de geschiedenis één ding leert, dan is het wel dat een Vlaams-nationale partij enkel min of meer duurzaam kan groeien als ze de Vlaamse eisen inbedt in een sterk (rechts of links) maatschappelijk verhaal, dat goed aansluit bij de heersende tijdsgeest.

N-VA heeft een vrij coherent programma en is zeker niet de ideologische krabbenmand die de Volksunie op het einde was. Maar hoeveel kiezers zouden er daarom voor N-VA hebben gestemd? Het zou wel eens kunnen dat het succes van N-VA eerder het resultaat is van een gelukkige samenloop van omstandigheden, en dus niet de voorbode van een nieuwe structurele verandering binnen het Vlaams-nationalisme. Naast het De Wever-effect speelde vermoedelijk ook een 'regionalistisch' effect, in die zin dat nogal wat kiezers de reflex hebben om bij de Vlaamse verkiezingen voor de meest 'Vlaamse' partij te stemmen. In 2004 heeft het Vlaams Belang die bonus kunnen opstrijken, dit keer was dat wellicht N-VA. Dit zou dan betekenen dat het voor N-VA extra moeilijk zal worden om die hoge score te handhaven bij de federale verkiezingen.

Maar de geschiedenis leert ook dat het Vlaams-nationalisme altijd een bijzonder grillig en onvoorspelbaar parcours heeft afgelegd, en dat zal in de toekomst wel zo blijven. De enige constante is dat die stroming, in een voortdurend wisselende ideologische gedaante, steeds sterker wordt. Het resultaat is dat de drie traditionele partijen vandaag enkel nog om het Vlaams-nationalisme heen kunnen door samen front te vormen in een klassieke tripartite. En daarmee effenen ze meteen ook de weg naar een nieuw Vlaams-nationaal succes bij de volgende verkiezingen. Nog even en de 50 procent komt in zicht.

Bart Maddens is politicoloog aan de KU Leuven.
http://www.standaard.be:80/Artikel/Detail.aspx?artikelId=6A2B82AF&subsection=55

http://www.angeltjes.net/



Op de gekleurde tekst klikken voor meer pittige details

De Standaard behandelt Vlaams Belang al jaren als een slechte partij en als die partij voor de eerste keer in haar bestaan verliest, dan is de Standaard wat blij en wordt de slechte partij direct een slechte verliezer, waarop het aangenaam inhakken is.

Met dezelfde vooringenomen onnauwkeurigheid en subjectieve interpretaties van altijd, wordt de uitslag van Vlaams Belang geanalyseerd en besproken in een artikel met de hoofding "Zwarte Zondag voor Vlaams Belang" : als er geluid bij kon, zou het een luid lachsalvo zijn en donderend applaus.

De naam analyse wekt de indruk van wetenschappelijke correctheid waarbij keurig cijfermateriaal leidt tot onaanvechtbare conclusies.  Voor de marketeers van deze bedrukt papierverkoper is dit te hoog gegrepen : de dans rond het vreugdevuur brengt de geesten in de war. Wij verwijzen u door naar het stuk dat vorige maandag verschenen is en dat wij nu pas onder ogen krijgen.

Het is een zoveelste bizar stukje journalistiek : feiten, meningen en onjuiste cijfers worden voorgesteld als een luxe-uitgave van Lannoo, goedgekeurd door een jury van redacteurs van de Morgen, Humo en de onvermijdelijke VRT. Wij zullen niet in detail ingaan op elke verdraaiing van de feiten, want daar is niemand in geïntresseerd en direct ben je dan weer een slechte verliezer. We halen één stelling uit de zogenaamde analyse door de onbekende redacteur :

Zeker Dewinter leed gisteren een persoonlijke nederlaag, in het kanton Antwerpen halveerde Vlaams Belang. 

Laten we er de cijfers uit het kanton Antwerpen eens bijhalen (dat is de stad met haar districten en de gemeente Zwijndrecht-Burcht) :

VB behaalde in 2004 :  99.077 stemmen (34,9%) en in 2009 64.549 stemmen (23%)

Mocht de partij gehalveerd zijn in Antwerpen, dan zou zij 49.500 stemmen behaald hebben, da's de helft. 64.500 is 2/3.  Waar is de taart ? We zullen ze even versnijden zoals bij de kindjes in het lager onderwijs die met breuken beginnen te werken.  Of is dat ook al afgeschaft in ons kwalitatieve onderwijs ?

Ter vergelijking : de NV-A behaalde een (schitterende) 37.108 stemmen in het kanton of 13,2%

Wij wensen het verlies van VB niet te minimaliseren maar wij mogen van een gazet verwachten dat zij haar beweringen staaft.  Telkens opnieuw blijkt dat als journalisten, die normaliter bezig zijn met taal, best hun handen afhouden van cijfers.  Het is al erg genoeg gesteld dat de lezers geconfronteerd worden met hun vooringenomen meningen.

Ray

De koopman van Venetië

(test, maar u mag wel klikken op de tekst hierboven)