Na het hoogfeest van de democratie op 7 juni, is het vandaag de beurt aan de politici om de nodige regeringen in dit land samen te stellen. Het is pokertijd en wij gaan ons daar niet druk bij maken : de kranten en de socialisten van de VRT zullen hun beste beentje voorzetten om ons alweer op het rechte en politiek-correcte pad te houden. Wie links denkt komt aan zijn trekken, wie dat niet doet, kan verrekken.

De verschillende gewestregeringen zijn eigenlijk sluizen die bediend worden door sasmeesters.  Sasdeurtje open : het geld stroomt binnen in het gewestelijk sluisje.  Deurtje dicht.  Sasdeurtje aan de andere kant open : de centjes stromen weg. En zo gaat dat maar door.  Met dit bijkomende probleem dat de federale overheid om de geldstromen in stand te houden, leningen moet aangaan.  De staatsschuld stijgt, de afbetalingen van rente en kapitaal belasten de lopende begroting en le plat pays qui est le nôtre, wordt leeggepompt. 15 miljard euri in 2009 ?  Hoger, Lager ?  U roept maar. 

Gisteren hoorden we eerste-minister Van Rompuy verklaren, dat het ergste wat een land tijdens deze wereldcrisis er bovenop  kan overkomen,  een politieke crisis is.  Misschien is dat zo, maar belgië wordt al sedert 2007 niet meer bestuurd.  Er is enkel een regering bij name. We mogen verdorie blij zijn, dat de Taliban een aanval heeft gedaan op het Afghaanse leger dat begeleid was door belgische militairen.  Onze minister van oorlog werd op de beschuldigdenbank van het VRT-journaal de huid volgescholden door het openbaar ministerie bij monde van Martine Tanghe. Een schitterend requisitoir overigens.  Het parlement slaapt, de VRT waakt en vooral : een lid van de regering toonde zich aan het publiek. Dus we hebben toch een regering.  Stel u voor dat we ons terugtrekken uit Afghanistan, zoals de linksen willen, dan merken we weer niets van onze regering.

Voor de politieke partijen komt het er nu op aan, om vooral hun mannetjes en vrouwtjes te kunnen plaatsen en een stoet van partijgenoten in de administraties te droppen, want de macht van het  politieke getal is het verdriet van de burger.  Het zij zo : de geroemde parlementaire democratie is enkel bij monde nog een weerspiegeling van de wil van het volk.

Bezuiden de taalgrens streeft men naar ministers met een dubbele pet,  Gewest en Gemeenschap samen en te verdelen over drie linkse partijen.  De ideale schoonzoon, mijnheer Javaux die bij Ecolo een hoge functie bekleedt,  maakt zich sterk dat  hij een einde zal maken aan de affaires van vooral socialistische mandatarissen, die week na week de Waalse politiek besmeuren.  Mijnheer Javaux is een naieve optimist.  De PS heeft van Wallonië een grote politieke doolhof gemaakt van maatschappijtjes, intercommunales, regionale verenigingen, VZW's, interprovinciales, overkoepelende arrodissementele en kantonale subdivisies, die er op gericht zijn, de eigen macht te behouden, uit te breiden en elke euro die in Wallonië circuleert te controleren. En zoveel mogelijk euri te laten verdwijnen in eigen zakken. Wallonië wordt beheerst door hebzucht, die aldaar solidariteit genoemd wordt.

De sponsors uit het Noorden kijken toe, schudden het hoofd maar durven het contract niet opzeggen. Als we niet langer solidair kunnen zijn met sjoemelaars, zijn we racisten en wie wil dat nog zijn in de 21ste eeuw ?  Behalve die enkele marginalen.

Bij de regeringsonderhandelingen in Vlaanderen zal er vermoedelijk  een concensus gevonden worden tussen de vier partijen, want alle zijn bereid zich in te spannen : niet voor zichzelf maar voor de mensen. 

We zijn zelfs niet nieuwsgierig meer naar de uitkomst. Onze minister-president heeft de looks van een knappe Argentijnse filmster en dat is aangenaam voor de mensen.

Ray

De verkiezingsstorm is gaan liggen,  her en der worden nog wat wonden gelikt.  De verliezers komen zoals gewoonlijk na enkele dagen jammeren en mea-culpa slaan terug op het podium gekropen, om er zeker bij te zijn als de bekers uitgedeeld worden.  Winnen of verliezen is in dit land al lang van geen tel meer.De hervormingsgezinden worden steevast telkens in de hoek gedrumd en aan de ketting gelegd. Alleen meer dan 50% van de stemmen halen kan hen een wapen geven... en dan nog.

Wanneer de peilingen echt te ongunstig worden voor de poco's is er nog altijd 'Digipolis' om redding te brengen. De Ecolo's in Wallonia worden zo stilletjes aan zot van glorie. Isabelle Durant droomt luidop van nieuwe groene regels en wetten. Gelukkig kan ze die enkel in Francofonië afkondigen, zoniet zaten we hier ook met nieuwe reflecterende nummerplaten, een uitbreiding van zone 30 naar de autostrades, meer verplichte zonnepanelen bij nieuwbouw of renovatie die, wanneer er voldoende in aantal zijn  kunnen belast worden,omdat ze het landschap ontsieren zoals de tv -antennes in vroegere jaren ; deze laatste zijn nu vervangen door schotels om de N.B. (nieuwe Belgen) ook te kunnen laten genieten van Afghaans Taliban kogelschieten of Iraanse galgenspelen.

Zondag hoorde men Bart De Wever in de vrij objectieve documentaire van Panorama, Rechts marcheert, zeggen dat hij nooit gedacht had dat de aanvallen op het Vlaams Belang hem zoveel stemmen zouden opleveren.

In ieder geval, nu ze dit bij  N-VA weten, gaat Geert Bourgeois met heel veel plezier in De Zevende Dag  op de zelfde toon door. Hij claimt dat N-VA de enige echte erfgenaam van het gedachtegoed van de Volksunie is. Nochtans is de UNIE, waar zoveel Vlaamse bewegers van dromen,  juist als gevolg van deze doelgerichte aanvallen op het Vlaams Belang, om deze partij zeker en vast in het cordon te houden, ver te zoeken. “Eigen partij eerst” denkt men wellicht.

Maar ook VOLKS wil N-VA niet zijn. Zij beweren de Vlaams-Nationale kiezer herwonnen te hebben en de rest aan het Vlaams Belang, de “anti- vreemdelingenpartij”, gelaten te hebben. De rest is het volk, dat in zijn woon- en werksituatie nu eenmaal meer te lijden heeft onder de ongebreidelde migratie. En ik die dacht dat de Vlaamse strijd een sociale strijd was, dat een echte Vlaams Nationalist zijn rug niet naar dat “griezelige” volk keert.

Vlaamse onafhankelijkheid, door het Vlaams Belang op de politieke agenda gezet,  is geen doel op zich, maar een noodzaak, de enige mogelijkheid om aan de Vlaming welvaart, welzijn en een thuis te kunnen garanderen. Vlaamse kinderbijslag en een Vlaamse ziekteverzekering zijn slechts een druppel op een hete plaat en zelfs hiervoor is er in Vlaanderen binnen een Belgische context “de eerste jaren” geen geld, want de Belgische federale begroting moet door Vlaanderen in evenwicht gehouden worden.

Bart De Wever heeft heel veel zin om mee te regeren en om zoals de Maddensdoctrine het voorschrijft, niets te vragen. Als men na een paar jaar nog niets van zijn verkiezingsbeloftes heeft kunnen realiseren kan men zich, naar aloude gewoonte, als stoere Vlaming, nog altijd terugtrekken uit de regering. Ondertussen tikt de klok en wordt de dringend noodzakelijke staatshervorming onverwijld op de lange baan geschoven en dit onder het goedkeurend oog van de Vlaamse Volksbeweging.

Bestaat het nalatenschap van de Volksunie dan werkelijk alleen uit participatie, uit de drang om er bij te zijn?

Dan blijft het Vlaams Belang liever aan de kant … van het volk en niet van het establishment om als grootste oppositiepartij van Vlaanderen de daden van de meerderheid voortdurend te toetsen aan hun beloftes, maar ook aan de echte concrete noden en problemen van de bevolking.
Dan blijf ik als Vlaams Nationalist  liever aan de kant van het Vlaams Belang, al ben ik ook humanist .

Rita De Bont

Federaal volksvertegenwoordiger

Volgens de Concentra-kranten brengt de hitzender MNM dan toch niet de verlossing waar de VRT op gehoopt had. Sinds maart zouden de luistercijfers een dalende trend ingezet hebben. Op dit moment scoort MNM zelfs minder goed dan voorganger Donna. De cijfers zijn afkomstig van een nieuwe meettechniek die de media op eigen houtje gebruiken om de populariteit in te schatten. De officiële CIM cijfers verschijnen pas in juli.

Achter Het Nieuws

De Israëlische minister van binnenlandse veiligheid, met de wellduidende naam Yitzhak Aharonovitch werd betrapt op een "racistische" uitspraak tijdens een inspectiebezoek in Tel-Aviv.

Bij de ontmoeting met een politie-agent verontschuldigde deze zich omdat zijn uniform besmeurd was, waarop Yitzak hem antwoordde : "Niets aan de hand, je lijkt op een Arabush", een dialectwoord met een pejoratieve nevenklank, dat gebruikt wordt voor een morsige Arabier.

Toevallig was de scène met geluid gefilmd door de openbare omroep en natuurlijk gretig uitgezonden, gezien Yitzak lid is van de rechtse Israël Beiteinou partij. De minister heeft achteraf verklaard, dat hij natuurlijk geen enkele bedoeling had wie dan ook te beledigen maar enkel een vriendelijk grapje wilde maken. Dat is natuurlijk ten strengste verboten. Er mag enkel op commando gelachen worden met de formidabele moppen van links, die zoals geweten is, uitmunten door fijnbesnaarde steekjes onder water : beschaafd en respectvol.

Trouwens de Joden moeten leren zich gedeisd te houden : hun land wordt dagelijks bestookt met tientallen raketten, maar dat is helemaal niet erg.  Ze moeten dat begrijpen, dat is koeltoer. Het woord Arabush in de mond nemen, dat is pas een walgelijke wandaad.

Ray

Eerst beleefd een vuurtje geven en dan : "Wij houden je in de gaten, hoor !"

GOUDA - De politie van Gouda gaat een aantal veelplegers kaartjes sturen met daarop de tekst: 'Wij houden je in de gaten'. Het maakt deel uit van de nieuwe aanpak om de overlast door veelplegers terug te dringen.

In het station van Jette heeft een trein vanmiddag een tijdlang stilgestaan omdat de treinbegeleider zichzelf opgesloten had in een wagon. De man voelde zich bedreigd door drie jongeren op de trein. De spoorwegpolitie heeft het drietal opgepakt. De trein is daarna doorgereden naar Brussel-Zuid, waar de begeleider afgelost is. Er is geen hinder meer op het spoorwegnet.

@ VRT

Een fragment van de Arabische televisie : een gesprek over liberalisme en secularisme (de niet-godsdienstige staat) waarin ene Abdallah bin Bakhit een verheugend geluid laat horen.  Hij prijst voorwaar de landen die de vrijheid van godsdienst toelaten. Want, vervolgt hij, in India bijvoorbeeld waar de moslims een minderheid vormen, worden zij dankzij het bestaan van de liberale opvattingen niet afgeslacht door de hindoes. In Groot-Brittannië hetzelfde.  Natuurlijk, zo gaat de verdraagzame man verder, in Arabië hebben wij dat  systeem niet nodig, want hier is iedereen moslim.

Zo, is dit duidelijk genoeg voor de goedgelovigen uit het Westen ?

Op het laatst van het interview loopt er een telefoontje binnen van een man die  fluweelvriendelijk begint en de presentatrice aanspreekt met "zuster" en zegt dat er met het liberalisme niets mis is en dan vliegt hij uit zijn krammen en begint te schreeuwen, dat hij met de studiogast wil trouwen en hem neuken.  Vrij verrast en gegeneerd wordt er een einde gemaakt aan de uitzending.

Vermoedelijk wilde de gek wijzen op de tolerantie binnen het vrije denken  inzake homoseksualiteit.  Of zoals Jan Leyers het in zijn voortreffelijk reeks "Op weg naar Mekka" formuleerde : "Tussen de islam en het Westen komt het nooit goed." 

VB -Dewinter 30575

NVA - De Wever 25309

spa - Janssens 16397

Groen - Vogels 9410

VLD - De Ridder  3096  (Van Campenhout 2121, de lokale stamgast van VLD)

LDD - Verstreken 2788

Eerst nog wat meer "Tsjik en Tsjak" in diverse toonaarden repeteren, de lichaamstaal beheersen en dan zien we verder.

Ray

.

U gaat raar opkijken bij dit bericht : er is een mini-financieel schandaaltje ontstaan in de Waalse stad Charleroi ditmaal met de luchthaven Brussels South Charleroi Airport, BSCA als decor.  En met socialisten in de hoofdrol. Dat is schrikken, niet ?

Wat is er aan de hand ?  De luchthaven doet het goed met haar activiteiten : in 2008 werden er 3 miljoen reizigers genoteerd. Van zodra een zaak succes heeft, ontstaan er makkelijk spanningen tussen mensen die verantwoordelijk zijn voor de leiding.  Er zijn de werkers die met harde inzet de structuren uitbouwen en er zijn de klaplopers die op het succes champagne drinken.

De algemene directeur, men zegt nu CEO, Marcel Buelens (1954) een Leuvenaar, heeft zich sedert 2006 uit de naad gewerkt voor zijn Waalse luchthaven en in april dit jaar werd hij door de verenigde reissector uitgeroepen tot "Man van het Jaar".  Op dit ogenblik staat dit leuke feit nog vermeld op de webstek van de "vriendelijke luchthaven" maar u kan het ook hier nog lezen bij Hangar Flying

.

CEO Marcel Buelens, op staande voet ontslagen

Op dat moment boterde het echter al geruime tijd niet meer tussen de CEO en de voorzitster van de raad van bestuur, Edmée de Groeve, ook een Vlaamse (la Flamande) met een uitgesproken PS-profiel. Mevrouw is bijvoorbeeld ook voorzitster geweest van de Nationale Loterij en zij wordt graag naar voren geschoven als een zinnebeeld van de geslaagde zakenvrouw.  Weliswaar uit de semi-openbare sector. Mevrouw De Groeve hanteert tijdens spreekbeurten graag dure termen die zij opgestoken heeft uit managementscursussen, een handigheidje bijna even oud als een oud beroep.

Edmée de Groeve

Buelens heeft er steeds prat op gegaan dat zijn benoeming niet stoelde op politieke aanhankelijkheid bij deze of gene.  Hij prees zowel de medewerking die hij kreeg van minister-president Rudy Demotte (PS) als van de Biza minister Antoine (CdH).  Met zijn voorzitster De Groeve verliepen de contacten stroef. Het succes van de luchthaven wilde zij meer rond zich geconcentreerd zien, maar de actieve Buelens liet zich niet de kaas van het brood roven door de ijdele Flamande.  Tot er plots geruchten begonnen te circuleren over de hoge onkostennota's die Edmée de Groeve indiende en die door La Libre Begique in de publieke aandacht werden gebracht.

Onmiddellijk daarop werd Marcel Buelsn op staande voet ontslagen. We lezen hierover het volgende bij www.luchtzak.be

 In Parijs : "De burgemeester en de gemeenteraad wensen u een vrolijke Ramadan toe" . Voor alle duidelijkheid, dit is geen recente foto : ramadan begint dit jaar op 22 augustus.  "Allons enfants de la patrie, le ramadan est arrivé" weerklinkt het in de straten van Parijs.  Voor Pasen, Hemelvaart,  Kerstmis, het Loofhuttenfeest, de Grote Verzoendag, enz.  geldt de scheiding van kerk en staat.

We hebben al bij diverse gelegenheden  aandacht besteed aan de Oosterweelverbinding.

Over de wijze waarop dit dossier dertien jaar geleden aangekaart werd door de toenmalige gouverneur Camille Paulus en over de Beheersmaatschappij Antwerpen Mobiel (BAM) die instaat voor de realisatie. En onvermijdelijk hadden wij het ook over het beschamend partijpolitieke kluwen waarvan dit zowel economisch als mobiliteitsprobleem de speelbal is geworden.

Vertraging en uitstel. Geklungel, onduidelijkheid, onwil en peperdure communicatie zonder nut door dubieuze figuren op zoek naar snel gewin. Onverantwoorde en vooral oncontroleerbare uitgaven. Studies zo hoog als de Boerentoren, die geen mens uitleest maar die  reeds meer dan 100 miljoen euri gekost hebben (4 miljard frank). Ook soms onderzoeken om het eigen gelijk op glanzend papier en tegen flinke betaling te zien schitteren. Gebrek aan politieke moed, electorale vrees of plat opportunisme.  Druk door verontwaardigde burgers die vaak alleen zichzelf en enkele onvervaarde musketiers vertegenwoordigen.

Om te eindigen met de hemeltergende arrogantie van BAM, die niet wenst in te gaan op vragen van verkozenen des volks van àlle partijen en bij voorkeur opereert bij dichte mist en valavond. Ook al zal dit heftig ontkend worden door de perswoordvoerder Nick Orbaen.

U bent er nog ?

Wij hebben het over de Oosterweelverbinding. En we wilden met felle kleuren aanvangen en met zachte pasteltinten eindigen.

Is de Lange Wapper een brug over de Schelde?

Neen, de Lange Wapperbrug loopt over de Royerssluis en het Straatsburgsdok en sluit aan op het viaduct van Merksem. Er komt wel een nieuwe tunnel onder de Schelde van 2,58 kilometer. De Oosterweelverbinding is een combinatie van een nieuwe tunnel onder de Schelde en een viaductbrug over een gedeelte van de haven.

Op deze montage-afbeelding is duidelijk te zien dat de Lange Wapper zich over industriegronden en kanaaldokken slingert. De Schelde bevindt zich links boven op de foto : dus géén brug over de stroom.

Wat verbindt de Oosterweelverbinding eigenlijk ?

De Oosterweelverbinding is een traject van circa 10 kilometer lang, dat loopt van Linkeroever (iets voorbij de industriezone van Zwijndrecht, richting Waaslandtunnel) naar Rechteroever.  Onder de Schelde wordt een nieuwe tunnel aangelegd die ter hoogte van het geklasseerde kerkje van Oosterweel bovengronds komt en via een slingerbrug (de Lange Wapper) aansluiting geeft op de autowegen richting Nederland en Duitsland.

Het dorp Oosterweel is in 1929 verdwenen ingevolge de havenuitbreiding en enkel de kerk, die geklasseerd werd in 1994, is overgebleven en bevindt zich nabij het Noordkasteel, een inmiddels ook verdwenen ontspanningsdomein, waar enkel nog de vijver van bestaat en wandelpaden. 

Oosterweelverbinding is gedeeltelijke oplossing voor het  Vlaams mobiliteitsprobleem

Het project situeert zich in Antwerpen maar het biedt een oplossing voor meer dan een plaatselijk probleem : Oosterweel gaat over de mobiliteit in gans Vlaanderen : snelle bereikbaarheid van en naar het economische knooppunt dat zich situeert in en om de haven van Antwerpen.  Om het vrachtvervoer efficiënt te laten verlopen moet de bestaande wegeninfrastructuur op mekaar aangesloten worden in de richting Oost naar West, zeg maar van Oost- en West-Vlaanderen onder de Schelde door naar Nederland,  Limburg, Luik, Duitsland (met alle vertakkingen vandien).  De Antwerpse Ring en het vrachtvervoer door de flessenhals die de  Kennedytunnel vormt, is oververzadigd.

Verbindingen onder de Schelde

Tussen de beide rivieroevers bestaan voor het verkeer, los van de brug in Temse, drie tunnels : de Waaslandtunnel uit 1933, wiens bijnaam de Konijnenpijp voldoende zegt over de geringe doorvoercapaciteit en die enkel gebruikt wordt door personenwagens en openbaar vervoer.

Vertrouwde files aan de Kennedytunnel en de smalle Waaslandtunnel

De Kennedytunnel onder de Schelde dateert uit 1969 en was gepland voor 65.000 voertuigen per dag terwijl er nu 140.000 eenheden doorheen razen.  60% van de ongevallen die zich voordoen in deze pijp, worden veroorzaakt door vrachtwagens.  Op die momenten ontstaan kilometerlange files die zich kunnen laten voelen tot diep in Vlaanderen.

Tenslotte is er de betalende Liefkenshoektunnel sedert 1991 die slechts een stuk van de verkeersdrukte opvangt.

Wat kost het ?

Hoeft het onderstreept dat er ook op dat vlak weinig eenduidige en betrouwbare info ter beschikking is ?  Een totaal bedrag voor het ganse Masterplan, waar de Oosterweelverbinding een doorslaggevend onderdeel van is, vonden wij terug begin 2008 voor 3291 miljoen euri (deze som omvat ook de tweede fase van de heraanleg van de leien, werken die jaar na jaar uitgesteld worden en nog allerlei kleinere projecten).  Voor enige weken was er sprake van een bedrag voor Oosterweel in te schrijven in de Vlaamse begroting van 2 miljard euri.  In al de verwarring en onduidelijkheid kunnen wij enkel besluiten met de optimistische  veronderstelling dat een kostprijs van circa 4 miljard euri niet ver van de werkelijkheid zal zijn.  Tenzij er nog tien jaar geruzied wordt. Gestreefd wordt naar een formule waarbij de privésector betrokken wordt, want het gebruik van de tunnel zou onderhevig zijn aan tolheffing.

Het gerechtsgebouw werd eveneens op de valreep verkocht en terug ingehuurd om de ontspoorde begroting in evenwicht te brengen onder het motto : "Na ons, de zondvloed"

Mocht het niet lukken met de financiering,  kan natuurlijk altijd naar  analogie met de prachtige Paarse politiek, de Oosterweelverbinding verkocht worden tegen een applausprijs en terug ingehuurd met een woekerrente. Maar nu zijn we bezig met heftige kleuren en dat gingen we niet doen.

Het aarzelende beleid van de Vlaamse Regering en het verdeelde schepencollege

De media hadden er met hun klassieke sensatiezucht op gespeculeerd dat de Lange Wapper een grote rol zou spelen in de voorbije kiesstrijd.  De liberalen zijn pro het voorliggende project met de slingerende Lange Wapper.  De socialisten zijn stiekem tegen en sturen aan op een volksraadpleging, extreemlinks en groen jaagt de bevolking de stuipen op het lijf, dat we allemaal vervroegd met kanker dit heerlijke leven zullen verlaten ;en de tjeven stellen hun beslissing even uit.  Er is tijdens de verkiezingen nauwelijks gesproken over dit dossier, ook al suggereerde de immer op sensatie beluste Gazet van Antwerpen plots dat Bart de Wever de sleutel in handen had ... De alleswetende man schrok zich een hoedje toen hij dat las.  En heeft in allerijl beslist om de keuze van de liberalen te volgen. Vlaams Belang opteert voor een alternatief tracé en dus tegen de Lange Wapperbrug.

De Vlaams Regering heeft een bouwaanvraag ingediend bij de stad en deze heeft nog een extra studie aangevraagd.  Misschien zal men de burgers via een referendum een voorkeur laten uitspreken.  Of dit veel zin heeft om over een dergelijk ingewikkeld en technisch dossier de burgerdemocratie te laten functioneren, dat betwijfelen wij oprecht.

Er zijn verschillende categorieën burgers in deze stad. Het genre De Wever : die over alles een oppervlakkige mening hebben en daar onwrikbaar aan vasthouden.  Dan kleine groepjes groene fanatici, die alles wat economie en welvaart aangaat, diep verafschuwen. En tenslotte een grote groep middenmoters, evenmin gehinderd door veel kennis, die door de knieën gaan voor de allegorische figuur van hun Lange Wapper en altijd opteren voor een brug, is het niet over hun Schelde, dan is een surrogaat elders ook in orde. 

Hopelijk is er een categorie die vindt dat de politici het genoeg hebben uitgehangen en dat er zo snel mogelijk een beslissing moet getroffen worden. De tijd is op en er is genoeg geld vermorst.

. 

Ray

PST : Uw commentaren, aanvullingen, suggesties, correcties, afwijzingen zijn meer dan welkom.

‘Turkije helpt mishandelde vrouwen niet’

De polonaise uit Eugène Onegin van Peter Tsjaikovski door de Berliner Philharmoniker met Claudio Abbado. Met onze excuses, dat dit Westerse cultuur is.  Een zaak pleit voor Tsjaikovski, de man was niet erg voor de vrouwen. Alors ...

De teerling is geworpen. De stemmen zijn geteld. De verkiezingen van 7 juni 2007 zijn voor ons niet de 14de of 15de verkiezingsoverwinning op rij geworden. Ook de beste voetbalploeg kan niet altijd winnen. Jammer maar helaas. Langs deze weg willen we hoe dan ook de honderdduizenden kiezers bedanken die ons trouw zijn gebleven, de mandatarissen, de personeelsleden en de duizenden onbaatzuchtige militanten die in deze ontzettend moeilijke campagne het beste van zichzelf hebben gegeven.

Dat we onze monsterscore van 2004 niet zouden kunnen evenaren, stond in de sterren geschreven. De uitzonderlijke uitslag toen was immers het resultaat van uitzonderlijke omstandigheden. Er was de goedkeuring van het vreemdelingenstemrecht – wat een pak ontgoochelde VLD-kiezers recht in de armen van het Vlaams Blok dreef, liberale kiezers die deze keer wellicht hun toevlucht bij die andere liberale partij LDD hebben gezocht. En er was de politiek gestuurde veroordeling van de partij na een politiek proces. Een veroordeling die terecht verontwaardiging opwekte bij duizenden kiezers en die in de geest van Tijl Uilenspiegel uitdraaide op een klinkende vrijspraak in de stembus. Dat gunstige klimaat ontbrak deze keer. Het politieke landschap is na 2004 grondig hertekend. Jean-Marie Dedecker ging solo en Bart De Wever hakte de trossen die hem aan het staatsbehoudende CD&V-schip hadden geklonken door. Dat maakt dat er nu drie partijen vissen in de electorale vijver van rechtse en Vlaamsgezinde kiezers. En dat heeft de uitslag duidelijk beïnvloed.

Bizar

Het is in vele opzichten een bizarre verkiezingsuitslag geworden. Een half jaar geleden nog hing CD&V uitgeteld in de touwen. Zondag mochten ze de champagnekurken laten knallen. Bizar. De partij heeft er op álle domeinen een zootje van gemaakt. Brussel-Halle-Vilvoorde is niét gesplitst. De beloofde grote staatshervorming hebben ze niet gebracht. Ook Kris Peeters beet zijn tanden stuk op de communautaire “dialoog”. Het “goed bestuur” bleek een illusie. De “vijf minuten politieke moed” werden jaren immobilisme. En toch, toch werd de partij beloond voor het rampzalige parcours. De wegen van de kiezer zijn ondoorgrondelijk.  

Het moet zijn dat een deel van het kiespubliek gekozen heeft voor zekerheid. Paniekvoetbal in tijden van economische crisis. Een keuze voor wat CD&V met succes verkocht als ‘stabiliteit’, maar wat in feite staat voor de Belgische status quo, de politieke stilstand.  Rijm dat maar eens met het succes van de N-VA, Vlaams Belang – nog altijd goed voor ruim 15,4% - en LDD, toch allemaal gewonnen voor meer Vlaamse autonomie.

Ook bij de uitslagen aan de Franstalige zijde, wrijft menig kijker en kiezer de ogen uit zijn kop. De Parti Socialiste wordt – zoals wij dat hier al eerder voorspelden – niet of nauwelijks afgestraft voor de nieuwe golf van schandalen die de partij de voorbije maanden bleef achtervolgen. Het is een nuchtere maar wrange vaststelling.

Mediatisering en personencultus

Nog wat vaststellingen. Bij gebrek aan échte thema’s en een echte inhoudelijke campagne, draaide het meer dan ooit om personen en kopjes. De Europese campagne werd door de media versmald tot het duel tussen Jean-Luc Dehaene en Guy Verhofstadt. Een populariteitstest als het ware, waarbij alle andere partijen gewoon verpletterd werden, ook al heeft Dehaene de voorbije jaren geen klop gedaan in het Europees Parlement en moet Verhofstadt zowat bekend staan als de grootste leugenaar van het Westelijk halfrond. Nog een voorbeeld van mediatisering: Jean-Jacques De Gucht, zoontje van en dat lijkt vooralsnog ook zijn enige politieke verdienste. De Gucht junior viel in debatten genadeloos door de mand, maar behaalde ondanks zijn ondraaglijke lichtheid een opmerkelijk resultaat in de stembus. Bij CD&V werd Kris Peeters ten volle uitgespeeld. Peeters als de vlotte manager, met het hem door de media toegedichte seksappeal van een George Clooney. Peeters behaalde een knap resultaat. En dan is er natuurlijk nog het fenomeen Bart De Wever, het voorbeeld ‘par excellence’ van de macht van de media. We moeten hier geen afbreuk doen aan de intelligentie, de gevatte humor en het verbale talent waarmee De Wever politieke debatten naar zijn hand zet, maar Gerolf Annemans heeft wel gelijk als hij deze verkiezingen “de verkiezingen van Woestijnvis en co” noemt. Bart De Wever en Jean-Marie Dedecker zijn in niet geringe mate gemaakt door de media. Zij werden door de verzamelde pers als geheim wapen opgevoerd in de strijd tegen het vervloekte Vlaams Belang, dat nog altijd beschouwd wordt als een grote bedreiging voor het voortbestaan van België en de al even onnatuurlijke machtsgreep van links op pers en politiek in Vlaanderen.

Tegen al dat mediageweld was het Vlaams Belang niet opgewassen. Geen advertenties in kranten en zo goed als geen in tijdschriften. Geen verkiezingsspots meer op televisie. Een nooit geziene moddercampagne, met bedenkelijke peilingen als ultiem dieptepunt die twijfelende kiezers moesten aansporen om een ‘nuttige stem’ uit te brengen. Want er was nu immers een ‘democratisch’ alternatief… Tot zover wat externe factoren. Maar, het is natuurlijk niet allemaal de schuld van ‘de anderen’. We moeten ook in de spiegel durven kijken.

De hand in eigen boezem

“Overwinningen hebben vele vaders, nederlagen zijn meestal wezen”. Zo gaat dat ook in de politiek. Net zoals de historische verkiezingsoverwinningen uit het verleden de verdienste waren van velen, is het tegenvallende resultaat van zondag de verantwoordelijkheid van velen. Het heeft geen zin schuldigen te zoeken en het is zeker niet het moment om persoonlijke rekeningen te vereffenen.

Het is wel tijd voor bezinning en herbronning. Voor vernieuwing en verjonging. Voor het uitdragen van ons programma, op een jonge, frisse, eigentijdse en 21ste eeuwse manier. 

We zijn en blijven ervan overtuigd dat onze standpunten over Vlaamse onafhankelijkheid, de kordate aanpak van de criminaliteit en een streng maar rechtvaardig integratiebeleid door een meerderheid van de Vlamingen gedeeld worden. En daar ligt meteen onze grote opdracht en uitdaging voor de toekomst. Mensen overtuigen, met kwaliteit, stijl en nuchtere argumenten.

Vlaanderen eerst !

Gelukkig is er ook een positieve kant aan de medaille. Meer dan ooit is duidelijk dat de politieke en maatschappelijke kloof in dit land onoverbrugbaar is geworden. Wallonië stemt links, Vlaanderen stemt rechts. Wallonië staat voor verstarring, Vlaanderen kiest voor verandering. CD&V zit gevangen tussen Kris Peeters die wel vooruit wil met Vlaanderen en Herman Van Rompuy die federaal vooral het behoud van België nastreeft en als premier de objectieve bondgenoot van de Franstaligen is geworden. Het kontrast met het overwinningsfeest van 2007 kon nauwelijks groter zijn. De wapperende leeuwenvlaggen van toen waren zondag in geen velden te bespeuren. Beter kan je een politieke bocht niet in beeld brengen. 

De bal ligt nu in het kamp van de N-VA. We willen hier Bart De Wever nog eens oprecht feliciteren met het succes van afgelopen zondag. In zijn overwinningstoespraak beweerde Bart De Wever “dat de N-VA de Vlaamse autonomiegedachte uit de politieke marginaliteit heeft gehaald”. Met alle respect, maar dat heeft het Vlaams Blok en later Vlaams Belang de afgelopen jaren gedaan! Hoe dan ook, de verkiezingsoverwinning zadelt de N-VA op met een verpletterende verantwoordelijkheid. De goede resultaten maken de verleiding om te kiezen voor regeringsdeelname bijzonder groot, maar Bart De Wever wordt nu opgejaagd door een geradicaliseerd kiespubliek dat géén genoegen zal nemen met Vlaamse ‘borrelnootjes’ zoals de ‘aanvullende kinderbijslag’. Het zal meer moeten zijn, véél meer…

Een nieuwe start, een nieuwe uitdaging

Elke crisis is een kans, een uitdaging. Het Vlaams Belang is niét uitgeteld. Wij zijn de tweede grootste partij in Vlaanderen. We staan er nog altijd. De problemen die wij op de politieke agenda hebben gezet zijn niet weg en niet opgelost. De komende weken en maanden zullen wij ons moeten bezinnen en heruitvinden. Onze boodschap in een nieuwe, frisse en aantrekkelijke verpakking moeten gieten. Wij zijn niet de bende barbaren en extremisten waarvoor de media ons uitschelden.

Wij zijn de énige echte onafhankelijkheidspartij. Voor ons geen Belgische staatshervormingen meer, maar Vlaamse staatsvorming. Wij zijn de partij van de vrije meningsuiting en de efficiënte aanpak van de criminaliteit. Wij zijn de partij die staat voor de Westerse waarden en normen, een dam tegen de sluipende islamisering. Maar tegelijk moeten we durven bevestigen dat onze slogan “aanpassen of verhuizen” trouwens inhoudt dat vreemdelingen die hier wonen, werken, onze taal, wetten en gebruiken respecteren en navolgen Vlaming onder de Vlamingen kunnen worden. Wij zijn het Vlaamse alternatief voor de knoeiboel van de Belgische partijen.

Het Vlaams Belang moet de grote republikeinse, brede volkspartij worden, de vrijheidspartij, de betrouwbare onafhankelijkheidspartij. Dat is de ambitie. Dat is de boodschap die wij morgen én overmorgen moeten uitdragen. Op de markten, op de trein, bij de bakker en de kapper. Maar ook meer en meer in het sociale, het academische, industriële en culturele middenveld. Zelfbewust en zonder complexen. Radicaal maar stijlvol. Onze blik gericht op de toekomst. Na het tellen van de stemmen start meteen de volgende verkiezingscampagne. Dat is ook vandaag zo. En dus doen we een oproep aan u allen. Iedereen van ons zal een tandje moeten bijsteken. Op alle fronten. In de afdelingen, in de gemeenteraden, in de parlementen. Het gaat niét om de eigen carrière of het eigen belang, maar om de Vlaams belangen. Vlaanderen eerst! Wij moeten niet alleen “anders dan de anderen” zijn, maar op het politieke terrein ook béter dan de anderen. Wij geven de strijd niet op. Want Vlaanderen heeft ons nodig. Het Vlaams Belang is nodig. Meer dan ooit!

Bruno Valkeniers
voorzitter@vlaamsbelang.org

09:29 - 13/06/2009 Copyright © L'Echo.be