De polonaise uit Eugène Onegin van Peter Tsjaikovski door de Berliner Philharmoniker met Claudio Abbado. Met onze excuses, dat dit Westerse cultuur is.  Een zaak pleit voor Tsjaikovski, de man was niet erg voor de vrouwen. Alors ...

De teerling is geworpen. De stemmen zijn geteld. De verkiezingen van 7 juni 2007 zijn voor ons niet de 14de of 15de verkiezingsoverwinning op rij geworden. Ook de beste voetbalploeg kan niet altijd winnen. Jammer maar helaas. Langs deze weg willen we hoe dan ook de honderdduizenden kiezers bedanken die ons trouw zijn gebleven, de mandatarissen, de personeelsleden en de duizenden onbaatzuchtige militanten die in deze ontzettend moeilijke campagne het beste van zichzelf hebben gegeven.

Dat we onze monsterscore van 2004 niet zouden kunnen evenaren, stond in de sterren geschreven. De uitzonderlijke uitslag toen was immers het resultaat van uitzonderlijke omstandigheden. Er was de goedkeuring van het vreemdelingenstemrecht – wat een pak ontgoochelde VLD-kiezers recht in de armen van het Vlaams Blok dreef, liberale kiezers die deze keer wellicht hun toevlucht bij die andere liberale partij LDD hebben gezocht. En er was de politiek gestuurde veroordeling van de partij na een politiek proces. Een veroordeling die terecht verontwaardiging opwekte bij duizenden kiezers en die in de geest van Tijl Uilenspiegel uitdraaide op een klinkende vrijspraak in de stembus. Dat gunstige klimaat ontbrak deze keer. Het politieke landschap is na 2004 grondig hertekend. Jean-Marie Dedecker ging solo en Bart De Wever hakte de trossen die hem aan het staatsbehoudende CD&V-schip hadden geklonken door. Dat maakt dat er nu drie partijen vissen in de electorale vijver van rechtse en Vlaamsgezinde kiezers. En dat heeft de uitslag duidelijk beïnvloed.

Bizar

Het is in vele opzichten een bizarre verkiezingsuitslag geworden. Een half jaar geleden nog hing CD&V uitgeteld in de touwen. Zondag mochten ze de champagnekurken laten knallen. Bizar. De partij heeft er op álle domeinen een zootje van gemaakt. Brussel-Halle-Vilvoorde is niét gesplitst. De beloofde grote staatshervorming hebben ze niet gebracht. Ook Kris Peeters beet zijn tanden stuk op de communautaire “dialoog”. Het “goed bestuur” bleek een illusie. De “vijf minuten politieke moed” werden jaren immobilisme. En toch, toch werd de partij beloond voor het rampzalige parcours. De wegen van de kiezer zijn ondoorgrondelijk.  

Het moet zijn dat een deel van het kiespubliek gekozen heeft voor zekerheid. Paniekvoetbal in tijden van economische crisis. Een keuze voor wat CD&V met succes verkocht als ‘stabiliteit’, maar wat in feite staat voor de Belgische status quo, de politieke stilstand.  Rijm dat maar eens met het succes van de N-VA, Vlaams Belang – nog altijd goed voor ruim 15,4% - en LDD, toch allemaal gewonnen voor meer Vlaamse autonomie.

Ook bij de uitslagen aan de Franstalige zijde, wrijft menig kijker en kiezer de ogen uit zijn kop. De Parti Socialiste wordt – zoals wij dat hier al eerder voorspelden – niet of nauwelijks afgestraft voor de nieuwe golf van schandalen die de partij de voorbije maanden bleef achtervolgen. Het is een nuchtere maar wrange vaststelling.

Mediatisering en personencultus

Nog wat vaststellingen. Bij gebrek aan échte thema’s en een echte inhoudelijke campagne, draaide het meer dan ooit om personen en kopjes. De Europese campagne werd door de media versmald tot het duel tussen Jean-Luc Dehaene en Guy Verhofstadt. Een populariteitstest als het ware, waarbij alle andere partijen gewoon verpletterd werden, ook al heeft Dehaene de voorbije jaren geen klop gedaan in het Europees Parlement en moet Verhofstadt zowat bekend staan als de grootste leugenaar van het Westelijk halfrond. Nog een voorbeeld van mediatisering: Jean-Jacques De Gucht, zoontje van en dat lijkt vooralsnog ook zijn enige politieke verdienste. De Gucht junior viel in debatten genadeloos door de mand, maar behaalde ondanks zijn ondraaglijke lichtheid een opmerkelijk resultaat in de stembus. Bij CD&V werd Kris Peeters ten volle uitgespeeld. Peeters als de vlotte manager, met het hem door de media toegedichte seksappeal van een George Clooney. Peeters behaalde een knap resultaat. En dan is er natuurlijk nog het fenomeen Bart De Wever, het voorbeeld ‘par excellence’ van de macht van de media. We moeten hier geen afbreuk doen aan de intelligentie, de gevatte humor en het verbale talent waarmee De Wever politieke debatten naar zijn hand zet, maar Gerolf Annemans heeft wel gelijk als hij deze verkiezingen “de verkiezingen van Woestijnvis en co” noemt. Bart De Wever en Jean-Marie Dedecker zijn in niet geringe mate gemaakt door de media. Zij werden door de verzamelde pers als geheim wapen opgevoerd in de strijd tegen het vervloekte Vlaams Belang, dat nog altijd beschouwd wordt als een grote bedreiging voor het voortbestaan van België en de al even onnatuurlijke machtsgreep van links op pers en politiek in Vlaanderen.

Tegen al dat mediageweld was het Vlaams Belang niet opgewassen. Geen advertenties in kranten en zo goed als geen in tijdschriften. Geen verkiezingsspots meer op televisie. Een nooit geziene moddercampagne, met bedenkelijke peilingen als ultiem dieptepunt die twijfelende kiezers moesten aansporen om een ‘nuttige stem’ uit te brengen. Want er was nu immers een ‘democratisch’ alternatief… Tot zover wat externe factoren. Maar, het is natuurlijk niet allemaal de schuld van ‘de anderen’. We moeten ook in de spiegel durven kijken.

De hand in eigen boezem

“Overwinningen hebben vele vaders, nederlagen zijn meestal wezen”. Zo gaat dat ook in de politiek. Net zoals de historische verkiezingsoverwinningen uit het verleden de verdienste waren van velen, is het tegenvallende resultaat van zondag de verantwoordelijkheid van velen. Het heeft geen zin schuldigen te zoeken en het is zeker niet het moment om persoonlijke rekeningen te vereffenen.

Het is wel tijd voor bezinning en herbronning. Voor vernieuwing en verjonging. Voor het uitdragen van ons programma, op een jonge, frisse, eigentijdse en 21ste eeuwse manier. 

We zijn en blijven ervan overtuigd dat onze standpunten over Vlaamse onafhankelijkheid, de kordate aanpak van de criminaliteit en een streng maar rechtvaardig integratiebeleid door een meerderheid van de Vlamingen gedeeld worden. En daar ligt meteen onze grote opdracht en uitdaging voor de toekomst. Mensen overtuigen, met kwaliteit, stijl en nuchtere argumenten.

Vlaanderen eerst !

Gelukkig is er ook een positieve kant aan de medaille. Meer dan ooit is duidelijk dat de politieke en maatschappelijke kloof in dit land onoverbrugbaar is geworden. Wallonië stemt links, Vlaanderen stemt rechts. Wallonië staat voor verstarring, Vlaanderen kiest voor verandering. CD&V zit gevangen tussen Kris Peeters die wel vooruit wil met Vlaanderen en Herman Van Rompuy die federaal vooral het behoud van België nastreeft en als premier de objectieve bondgenoot van de Franstaligen is geworden. Het kontrast met het overwinningsfeest van 2007 kon nauwelijks groter zijn. De wapperende leeuwenvlaggen van toen waren zondag in geen velden te bespeuren. Beter kan je een politieke bocht niet in beeld brengen. 

De bal ligt nu in het kamp van de N-VA. We willen hier Bart De Wever nog eens oprecht feliciteren met het succes van afgelopen zondag. In zijn overwinningstoespraak beweerde Bart De Wever “dat de N-VA de Vlaamse autonomiegedachte uit de politieke marginaliteit heeft gehaald”. Met alle respect, maar dat heeft het Vlaams Blok en later Vlaams Belang de afgelopen jaren gedaan! Hoe dan ook, de verkiezingsoverwinning zadelt de N-VA op met een verpletterende verantwoordelijkheid. De goede resultaten maken de verleiding om te kiezen voor regeringsdeelname bijzonder groot, maar Bart De Wever wordt nu opgejaagd door een geradicaliseerd kiespubliek dat géén genoegen zal nemen met Vlaamse ‘borrelnootjes’ zoals de ‘aanvullende kinderbijslag’. Het zal meer moeten zijn, véél meer…

Een nieuwe start, een nieuwe uitdaging

Elke crisis is een kans, een uitdaging. Het Vlaams Belang is niét uitgeteld. Wij zijn de tweede grootste partij in Vlaanderen. We staan er nog altijd. De problemen die wij op de politieke agenda hebben gezet zijn niet weg en niet opgelost. De komende weken en maanden zullen wij ons moeten bezinnen en heruitvinden. Onze boodschap in een nieuwe, frisse en aantrekkelijke verpakking moeten gieten. Wij zijn niet de bende barbaren en extremisten waarvoor de media ons uitschelden.

Wij zijn de énige echte onafhankelijkheidspartij. Voor ons geen Belgische staatshervormingen meer, maar Vlaamse staatsvorming. Wij zijn de partij van de vrije meningsuiting en de efficiënte aanpak van de criminaliteit. Wij zijn de partij die staat voor de Westerse waarden en normen, een dam tegen de sluipende islamisering. Maar tegelijk moeten we durven bevestigen dat onze slogan “aanpassen of verhuizen” trouwens inhoudt dat vreemdelingen die hier wonen, werken, onze taal, wetten en gebruiken respecteren en navolgen Vlaming onder de Vlamingen kunnen worden. Wij zijn het Vlaamse alternatief voor de knoeiboel van de Belgische partijen.

Het Vlaams Belang moet de grote republikeinse, brede volkspartij worden, de vrijheidspartij, de betrouwbare onafhankelijkheidspartij. Dat is de ambitie. Dat is de boodschap die wij morgen én overmorgen moeten uitdragen. Op de markten, op de trein, bij de bakker en de kapper. Maar ook meer en meer in het sociale, het academische, industriële en culturele middenveld. Zelfbewust en zonder complexen. Radicaal maar stijlvol. Onze blik gericht op de toekomst. Na het tellen van de stemmen start meteen de volgende verkiezingscampagne. Dat is ook vandaag zo. En dus doen we een oproep aan u allen. Iedereen van ons zal een tandje moeten bijsteken. Op alle fronten. In de afdelingen, in de gemeenteraden, in de parlementen. Het gaat niét om de eigen carrière of het eigen belang, maar om de Vlaams belangen. Vlaanderen eerst! Wij moeten niet alleen “anders dan de anderen” zijn, maar op het politieke terrein ook béter dan de anderen. Wij geven de strijd niet op. Want Vlaanderen heeft ons nodig. Het Vlaams Belang is nodig. Meer dan ooit!

Bruno Valkeniers
voorzitter@vlaamsbelang.org

09:29 - 13/06/2009 Copyright © L'Echo.be

Ik ben een democratisch, humanistisch Vlaams-nationalist én Vlaams Belang-sympathisant.  Mijn ganse leven ben ik gedreven geweest door sociale rechtvaardigheid en heb ik aan de zijde van de gewone man en vrouw gestaan, naar wie nauwelijks geluisterd wordt.  Niet uit opportunisme, maar omdat ik niet aan mezelf kan ontsnappen.

Ik ben diep overtuigd, dat een onafhankelijke Vlaamse natie meer burgerlijke vrijheden zal schenken aan de inwoners en dat er meer middelen vrij zullen komen om van deze unieke regio een van de welvarendste plekken binnen de EU te maken. Al de politieke energie die tot hiertoe verspild is geworden aan het instandhouden van een oubollig, a-sociaal, corrupt  en onnatuurlijk koninkrijk belgië, zal dan geïnvesteerd worden in een dynamisch, nieuw land. Gedaan met de talloze onvruchtbare communautaire kwesties,  de intriges en het politiek immobilisme. Tenslotte : herstel van de échte democratie en niet het zelfbenoemde surrogaat, uitgevonden door mensen die "uitsluiting" beoefenen als hoogste burgerdeugd.

Van in circa 1960 tot bijna aan het einde ben ik lid geweest van de Volksunie en ik respecteer al mijn vroegere partijgenoten, waar die ook terechtgekomen zijn.  Ik respecteer ze, wat niet wil zeggen, dat ik ze niet verbaal bestrijd in hun nieuwe partijpolitieke omgeving. De grote verspreiding van leden en mandatarissen in alle windrichtingen, ontstaan na de opheffing van de Volksunie, duidt voldoende op de onleefbare tegenstellingen die binnen het participatie-nationalisme bestonden. We bleven bij mekaar voor het oog van buren en familie maar we voelden geen snars liefde meer voor elkaar.

Deze periode uit de politieke Vlaamse Beweging ophemelen als eensoort  triomf van de Verlichting, is een verdraaiing van de feiten.  Geert Bourgeois en Hugo Schiltz konden mekaars bloed drinken. Geert moet ophouden zichzelf te projecteren als de Heilige van het grote Vlaamse Gelijk. Ik zou hier nog veel meer kunnen over zeggen, maar daar schieten we niets met op.

Ik heb de keuze gemaakt naar de enige partij die een democratisch onafhankelijkheidsstreven voorop stelt.  Precies omdat ik de ervaring heb gehad, dat participeren aan het belgische bestel, in de hoop dit uit te hollen, vooral de eigen Vlaamse eenheid verscheurt.  En niet alleen tweedracht zaait maar "duizenddracht". 

Het heeft geen zin voor een vrij Vlaanderen op te komen en de ogen te sluiten, uit een soort politieke weldenkendheid, voor de gevoelige materie van de islamisering van Europa. Het is makkelijk te veinzen dat er geen beschavingsproblemen bestaan en tegelijk miljarden euri te verspillen aan allerlei initiatieven om de vrede af te kopen. Terwijl de eigen cultuur dag na dag in een verdedigende rol gedrongen wordt.

Er is moed nodig om kritisch overeind te blijven in deze vervlakkende wereld waar iedere vreemdeling aangezet wordt zijn eigen identiteit bot te vieren, terwijl wijzelf zwijgzaam moeten voorbijgaan aan onze eigen nationaliteit.

Om deze enkele summier uiteengezette redenen ben en blijf ik ondubbelzinnig, rechtlijnig geloven in de boodschap van Vlaams Belang. Als ik verander, laat ik het u weten maar van de socialist Anciaux of de Heilige Geert moet ik geen lessen ontvangen.

Een democratische, vrijzinnige (en u mag hier voor uzelf om het even welke aanhankelijkheid invullen), tolerante, sociale Vlaams-nationalist : Ray-van-Angeltjes.

(Emo-stukje naar aanleiding van het debat in de Zevende dag van 14 juni 2009 met Bourgeois, Valkeniers, Anciaux en professor Maddens over het voortleven van de Volksunie in de NV-A en het Vlaams-nationalisme)

+ AANPASSING 21 uur

Berlijn : linkse chaoten vieren haatolympiade

E.J. Bron

14 juni 2009

Berlijn, je zult zo akelig zijn! Om dit doel te bereiken, wordt de linkse haat al een week lang steeds groter. ”Action Weeks 2009” heet de opstand van de chaoten, die officieel nog tot 21 juni duurt. En waarbij het de organisatoren kennelijk slechts om één ding gaat: een olympiade van vernietiging om de macht in de binnenstad!

Voor de Berlijnse linkse scène alleen een nauwelijks te bereiken doel. Daarom hebben de criminelen ook tot geweld bereide ondersteuning uit het buitenland naar de rellen in Berlijn uitgenodigd. Haatflyers en –oproepen werden in vele talen vertaald, verdeeld en via het internet wereldwijd verspreid.

De linkse chaoten vieren hun acties in het internet

Niels V. (24) uit Nederland en de Oekraïner Daniil S. (18) uit München zijn ook gekomen. Ze waren nauwelijks aangekomen of ze oefenden in de linkse lievelingsdiscipline: auto’s in brand steken. In de nacht van donderdag op vrijdag lieten ze in de Adalbertstraße een Mercedes in vlammen opgaan. Alleen dom: ze werden direct na hun daad opgepakt.

Zulke arrestaties schrikken echter niet af. Want nauwelijks 24 uur later brandde er opnieuw een Mercedes in de straat Alt-Stalau. Zoals sowieso iedere nacht, haatvuren met altijd hetzelfde doel: zogenaamde rijken uit de wijken van de binnenstad te verdrijven. Voor de daarbij betrapte chaoten werd door hun aanvoerders in de Friedrichshainer Liebigstraße zelfs een rechtskundig adviesbureau ingericht.

Het absolute en meest lage hoogtepunt van de ”Action Weeks” was tot nu toe de grote brand op het DHL-terrein aan de Schöneberger Straße op donderdag. Zeven (!) postauto’s stonden in vuur en vlam. Dat daarbij sporters in een fitnessstudio in levensgevaar kwamen, interesseert deze brandbende helemaal niet. In een brief, die op het internet staat, geven ze brutaal alles toe.

Vandaag trainen ze voor de bezetting van het vliegveld

Hun twijfelachtige voorwendsel: ”De Duitse Post heeft al in 2002 met de Bundeswehr een verdrag gesloten, volgens welke zij nationaal en internationaal het verzenden van spoedeisende militaire documenten op zich neemt.”

Maar ook de aanslagen met verf en stenen op drie uitzendbureaus in Neu-Kölln, Tempelhof en Wedding staan op rekening van de haat van de Olympische kampioenen: ”In Frankrijk ontvoerden werknemers hun chefs om hun interesses door te drukken. Wij vernietigen hun bureaus … voor een mooi leven voor iedereen.” Wat bij de wedstrijden van de relschoppers niet ontbreken mag: aanvallen op echte en zogenaamde nazi-groeperingen, waaronder in Mariendorf de kroeg ”Ententeich” en in Lichtenberg het clubhuis van de kameraadschap ”Spreewacht”.

Zo zal het verdergaan en de politie kan deze linkse uitwassen niet stoppen. Want de makers organiseren en documenteren hun opstand heel professioneel via een actieteller in het internet.

Voor vandaag 13.00 uur staat de voorbereiding voor de afsluitende knaller van de ”Action Weeks” op het programma. In het Görlitzer Park vindt een training plaats voor de geplande bezetting van het vliegveld Tempelhof. Die zal plaatsvinden op 20 juni.

LINK:  http://www.berlinonline.de/berliner-kurier/berlin/hassolympiade/

Bronnen: www.weckstube.com en www.berlinonline.de

Vertaald uit het Duits door:

E.J. Bron

http://www.hetvrijevolk.com/?pagina=8626

Gele banbliksems voor wie niet in het gareel loopt, rooie socialistische oogbollen, bloeddruppels van haat sijpelen uit de bek en in de linkerhand (natuurlijk links) het zwarte kruis, reeds zo vaak misbruikt.

Jazeker, Leuven experimenteert met biologische rijstkweek

Hier klikken

Met genoegen stellen wij vast dat eindelijk in een van onze aantrekkelijke Vlaamse kustgemeentes, met name Koksijde,  zal opgetreden worden tegen de bedreiging die uitgaat van zogenaamde "go-karts" op de wandeldijk. Bestuurd door razende familievaders, jonge kinderen en puberteitsjeugd. Regelmatig worden voetgangers aangerden of moeten ze wegvluchten door het onaangepaste rijgedrag van deze roekeloze waaghalzen.  De populaire politicus Gian-Maria Dedecker van het aanpalende Palermo a/d Noordkust heeft onmiddellijk een interpellatie aangekondigd en een aantal privé -detectives de Wandeldijken van onze Vlaamse badplaatsen opgestuurd. "Ik geb altijd get voorbeeld heheven door mijzelve trage te beheven doorgeen get verkeer". Het zal tijd worden dat er eindelijk aandacht besteed wordt aan de echte problemen van dit land.

Een verontruste Fats

De ijverige professor Matthias Storme is druk doende op zijn weblog een aantal belgische instellingen nader te bekijken voor wat betreft hun democratische representatitiviteit.

Hij gaat hierbij uit van de uitslagen van de verkiezingen op 7 juni 2009 voor de Vlaamse, Waalse en Brusselse parlementen, zoals ze vastgelegd zijn door Binnenlandse Zaken. Wij copiëren deze gegevens, die als basis gebruikt worden bij zijn verdere onderzoek.

In dalende volgorde levert dat op, samen met het percentage van het totaal van deze stemmen:
CD&V 939.873 = 15,31 %
PS 657.803 + 107.303 = 765106 = 12,46 %
Vlaams Belang 628.564 = 10,24 %
sp.a 627.852= 10,23 %
Open Vld 616.610 = 10,04 %
MR : 469.792 + 121.905 = 591697 = 9,64 %
N-VA 537.040 = 08,75 %
ECOLO : 372.067 + 82.663 = 454730 = 7,40 %
CDH : 323.952 + 60.527 = 384479 = 6,26 %
Lijst Dedecker 313.176 = 05,10 %
GROEN! 278.211 = 04,53 %
(Totaal aantal stemmen van deze partijen samen: 6.137.338)

In staafgrafieken ziet het politieke landschap van het land B er zo uit, waarbij u enkel naar de blauwe staven moet kijken.

Matthias Storme zet vervolgens in verschillende afleveringen de democratische realiteit af tegen de partijpolitieke realiteit in ondermeer het Grondwettelijk Hof, bij de Vlaamse provinciegouverneurs, de raad van Bestuur van Dexia, de Nationale Bank van belgië en de Nationale Loterij.  Er worden commentaren geleverd bij de grafieken en als u klikt op de afbeeldingen, worden ze vergroot, zoals hierboven. Het is alom geweten en gekend dat de Vlaams-nationalisten het kind van de belgische rekening zijn : nu wordt het effect duidelijk visueel voorgesteld. 

Voor deze intressante artikelenreeks : HIER KLIKKEN.

Er zijn in Nederland 800.000 moslims, maar het merendeel is niet streng religieus. "Het aantal moskeeen loopt terug, er worden nog wel gebouwd, maar er gaan er meer failliet", zegt hij tegen Het Parool. "Dit kunnen we handlen".

De opvolger van minister Vogelaar verwacht nog dit jaar resultaten te kunnen laten zien van de aanpak van criminele jongeren in steden. Met supersnelrecht, gebiedsverboden, samenscholingsverboden, gedwongen opvoedingsondersteuning, straatcoaches, veiligheidshuizen en gezinsmanagers denkt de minister de problemen op te lossen..

Het gaat om een kleine minderheid die het voor de rest verpest, aldus Van der Laan in de krant.

"En voor die 330.000 Marokkanen die ik lief en braaf noem, en die gewoon vooraan zitten in de collegebanken, ons brood bakken of ons verzorgen in het ziekenhuis. En die dus nooit over de drempel kunnen komen zolang dit probleem speelt. Daarom roep ik hun ook op hun eigen verantwoordelijkheid te nemen en ons te helpen deze problemen op te lossen", zegt hij in Het Parool.

De minister wil in debat met Wilders, maar volgens hem ontwijkt de PVV-leider het gesprek. "Hij zit wel eens in de bankjes naar me te kijken, vrij indringend, daar word ik wel eens wat lacherig van". "Ik denk wel eens: kom nou meneer, waar blijf je?".

@ Spitsnieuws.nl

Dit is het soort redenering dat we ook in het land B horen van verschillende politieke partijen en politici : de brave moslims en de goede vreemdelingen vormen een meerderheid en de anderen negeren we.

Uitgerekend deze week werden in Nederland de resultaten bekend gemaakt van een onderzoek waaruit bleek dat in Rotterdam meer dan 50% van de Marokkaanse jongeren tussen 12 en 24 jaar tenminste een keer in aanraking zijn geweest met politie of justitie. Waarop de Marokkaanse burgemeester Aboutaleb, van de wereldhaven deze cijfers onmiddellijk in twijfel trok.  Volgens hem zijn vooral de Antillianen verantwoordelijk voor de criminaliteit.  En als volgend jaar een Antilliaan burgemeester wordt, zal die de Balkanbewoners met de vinger wijzen als hèt geboefte.

Wij waren gisteren, zaterdag op bezoek in Rotterdam.  Niet in het klassieke centrum nabij het stadhuis, maar aan de Oude Haven en in de Afrikaanderwijk.  Het was een mooie zomerdag en wij hebben gewandeld op een groot marktplein en daar vastgesteld, dat de oorspronkelijke blanke Rotterdammers hooguit 15% uitmaken van het totaal.   In de aanpalende winkelstraten net hetzelfde beeld. De prachtwijken zijn ingenomen door vreemdelingen, net zoals dit elders het geval is.  In de zogenaamd "betere" wijken zitten op een kluitje de originele Nederlanders bij mekaar.  Over hen worden geen studies gemaakt inzake "contacten" met politie en justitie : zij houden zich vooral gedeisd en lezen hun Telegraaf of NRC.

Vermoedelijk bestaat het merendeel van de volwassen vreemdelingen uit brave burgers.  Het aantal jongeren (maar ook volwassenen) dat echter in de al dan niet kleine misdaad verzeilt, is en blijft ontzettend hoog en daar weet het brave, dociele Europa zich geen raad mee.  Doen als de struisvogels is nog het makkelijkst. De samenleving evolueert tot een zelfgekozen vorm van apartheid.

In Vlaanderen zijn de problemen van de mislukte integratie en de groeiende toename van vreemdelingen niet plots van de baan, omdat Vlaams Belang 1/3 van zijn kiezers is kwijtgeraakt. Deze feitelijkheid wordt door politieke commentatoren toegejuicht  als een triomf voor de democratie. Het dreigt vooral een nederlaag te worden voor de overlevingskansen van dit continent. 

De Mevlana-moskee in Rotterdam

De Standaard pakt dit weekend uit met een dossier over “schizofreen België”. “Vlaanderen stemt steeds rechtser, Wallonië steeds linkser”, stelt de krant vast. 

Intussen proberen de traditionele partijen de middelpuntvliedende krachten weer onder controle te krijgen. De VLD noemt de communautaire dialoog van gemeenschap tot gemeenschap plots tijdverlies en zegt dat de partijvoorzitters het heft in handen moeten nemen, onderhandelen en tot een akkoord moeten komen, “waarbij iedereen toegevingen zal moeten doen”. Met Verhofstadt zal dat geen enkel probleem zijn.

Herman Van Rompuy wil dan weer de zogenaamde “wijzen” uit de diepvries halen. Zij die er in het verleden niets van terecht brachten, worden nu omgetoverd tot de grote politici die Gordiaanse knopen zullen doorhakken.

Vandaag zal in de Zevende Dag over de politieke toestand gedebatteerd worden met ondermeer Bruno Valkeniers. Wat is de waarde van een dergelijk debat, als tafelspringers zoals Bart de Wever de revolutie preken en de volgende dag de witte vlag hijsen ? "Ik zal het nog eens uitleggen" zei Bart, de dag na het voorzittersdebat tot de verzamelde pers,  met zijn typische geringschatting voor het intelligentieniveau van televisiekijkend Vlaanderen. Bart had géén grove opruiende standpunten ingenomen, "belgië onder curatele plaatsen kan best op een legale manier, maar dat begijpen alleen slimmerds en ik wil wel mee in de Sinterklaasregering van Kris Peeters stappen maar niet in de rol van Zwarte Piet". De Wever heeft tot hiertoe nog niets anders gepresteerd dan de conférencier van Vlaanderen te spelen. Nu hij een electoraal draagvlak bezit en niet opgesloten zit in het cordon sanitaire, moet hij bewijzen een echte grote jongen te zijn : niet op televisie tijdens shows en debatten, want daarvoor is hij reeds beloond. Nu wordt het tijd voor het echte werk.

Wij zullen met één oog en één oor kijken en luisteren naar de zevende dag. Hopelijk zal Bruno Vakeniers de kans krijgen om zijn plannen over  de toekomst van Vlaanderen uiteen te zetten. En zal men hem niet opnieuw de oren van de kop zeuren over de pocket van Mohammed.

Savat

>> UITZONDERLIJK              : begrafenisondernemer op reis

  >> PAPIER                     : zwaarlijvige Ier

  >> ACHTERAF                   : min acht

  >> MINISTER                   : heel kleine ster

  >> KRAKELING                  : zoontje van een inbreker

  >> CONTINENTEN                : inenten op een delicate plaats van het lichaam

  >> PROFEET                    : professor aan tafel

  >> ANTILOOP                   : middel tegen diarree

  >> BEDACHT                    : naast bed nummer zeven

  >> KAARSRECHT                 : recht om kaarsen te vervaardigen

  >> MAGAZIJN                   : persoon die azijn lust

  >> VERTROUWEN                 : op een afgelegen plaats trouwen

  >> UURWERK                    : werk dat per uur betaald wordt

  >> MINIMAAL                   : sobere maaltijd

  >> PANAMA                     : moeder eerst

  >> KIESKEURIG                 : tand in goede staat

  >> MISLEIDER                  : priester

  >> POLITICUS                  : zoen van een politieagent

  >> COMBINATIE                 : land met veel politievoertuigen

  >> EILEIDER                   : vooraanstaande kip

  >> KOEPON                     : nachtgewaad voor rund

  >> MAKADAM                    : schots voor kakmadam

  >> MINNEKOZEN                 : West-Vlaams voor 'mijn neef'

  >> ONDERSCHEID                : toeristenziekte

  >> OORDEEL                    : lel

  >> OVULATIE                   : overdonderend damesapplaus

  >> PALING                     : vader van Chinees meisje

  >> POSTWEZEN                  : kinderen van doodgebeten postbodes

  >> SUPERDELUXE                : onbetaalbare benzine

  >> TOEZICHT                   : opletten met gesloten ogen

  >> UITDRUKKING                : einde van constipatie

  >> VERZUIPEN                  : drinken in het buitenland

Zie ook : http://www.angeltjes.net/

http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=DMF20090602_066

Iedere inwoner van België moet in principe jaarlijks een aangifte indienen, ook vreemdelingen die ingeschreven zijn in het wachtregister of de facto in België verblijven. Hoewel personen zonder beroepsactiviteit en zonder al te hoge andere inkomsten formeel kunnen worden vrijgesteld van de plicht om een aangifte in te dienen, moet iedere Belgische inwoner die een aangifte ontvangt het document invullen en terugsturen. Maar de vrees voor de ‘bruine enveloppe’ is vaak onterecht. Net het vervullen van die formaliteit kan heel wat geld opleveren.

Anna is politiek vluchteling en verblijft al een tijdje in België. Zij heeft drie kinderen ten laste, maar geen belastbare inkomsten. Toch kreeg zij dit jaar een aangifte.

Optie 1: zij negeert de aangifte. Dan betaalt zij geen belasting, maar mogelijk wel een administratieve boete.

Optie 2: zij dient de aangifte in, met vermelding van haar persoonlijke gegevens en gezinssamenstelling. In dat geval ontvangt zij een ‘terugbetaling’ van 1.140 euro.

Verklaring: de drie kinderen ten laste geven recht op een belastingkrediet, een soort negatieve belasting. Die ‘subsidie’ wordt echter niet automatisch toegekend, maar enkel na het indienen van de aangifte. Uiteraard genieten ook Belgen met kinderen én geen of lage inkomsten dat belastingkrediet.