De Standaard publiceert een bericht n.a.v. het overlijden van de Nederlandse dichter, schrijver en stuntman Simon Vinkenoog op 80-jarige leeftijd.
Wij hebben de man altijd gezien als een van de talrijke Amsterdamse iconen van de rebellie tegen de gevestigde orde, uit de glansperiode van Provo en de krakersbeweging. De literaire producten van Vinkenoog waren wisselend van kwaliteit, soms aanstellerige bedenksels zonder veel betekenis. Ook soms aardige poëzie. De man genoot een zekere faam, vooral dan als intens druggebruiker en erfgenaam van Amsterdams woelige jaren. Dat hij daarmede verantwoordelijk zou zijn voor de vernieling van ettelijke mensenlevens, zal met klem en verontwaardiging ontkend worden door de vermolmde linkse intellegentsia die inmiddels zelf opgeklommen zijn tot de status van gevestigde orde en geen woord van tegenspraak of kritiek dulden.
In feite was Simon Vinkenoog, die best een lieve man was, een junkie die het lang heeft volgehouden, en die een oeuvre nalaat, dat vermoedelijk zelf geen lang leven beschoren zal zijn. Niettegenstaande een aangevochten titel als "Dichter des Vaderlands". Een gedicht van hem :
Ver als de horizon ben je
ver als de horizon ben je in de glazen kist van het weer geborgen beukend op de blikken deksels van het najaar ik zie de bliksem langs je lichaam trillen en de regen loopt onrustig door je ogen
ik kan de afstand die mij van je scheidt in lichtjaren tellen en in de meter van het geluid zoemen de seconden
mijn handen opnieuw in gebruik gesteld sluiten het onweer in je borsten buiten
alleen de regen is thuis op de platte daken van de nachten zonder duizelingen
Op het artikel is 1 reactie verschenen in de Standaard tot hiertoe. We drukken ze even af :
Op 12 juli 2009 omstreeks 13u32, zei van driessche ruddy:
Tot nu toe 0,0 reacties. Heb er zelf nooit van gehoord,nooit gezien, zal wel een serieus storm in een glas water zijn zeker, m.a.w. men maakt van een scheet een dondersteen.
Je hoeft het niet eens te zijn met iemand, noch met zijn opvattingen, levensstijl of mogelijke talenten om toch op een beschaafde manier kennis te nemen van het heengaan van die mens. Dat is nooit en in geen enkel geval een storm in een glas water.
Sommige creaturen beseffen niet hoe dom het is, de eigen domheid als maatstaf aan te voeren voor een feitenoordeel.
Niveau 0,0
Ray
Naar Links, dan Rechtdoor en zo de Afgrond in.
De propagandaploegen van Gennez-Janssens overplakten ijverig de affiches van medekandidaat Erik de Bruyn tijdens de voorbije campagne
In de sp-a blijft het rommelen na de openbare bekentenis van Donna Carolina tot de blozende minister-president : "Kris, het was bijna perfect".
Dat Frank Vandenbroucke, maar ook bijvoorbeeld Peter van Velthoven die van het federale parlement overzwenkte naar het Vlaamse om minister te worden, ook denken dat het bijna perfect was, valt te betwijfelen. Die gebuisde politici bezitten hun respectieve achterban voor wie er evenmin wat te rapen valt, los van de verloren eer voor de idolen. De oppositie tegen Donna Carolina zal alleszins niet verstommen na deze nadrukkelijke bevestiging van haar koppig en rancuneus beleid. Integendeel, de haarden van het verzet om uiteenlopende redenen, vertakken zich over diverse afdelingen en provincies, maar de harde kern bevindt zich alleszins in Antwerpen en in Mechelen, de parkeerplaats van de voorzitter.
Tijdens de kiescampagne traden er voor de sp-a twee propagandaploegen op : die van het gevestigde duo Gennez-Janssens en die van Erik de Bruyn met de verdoken steun van vele stamboeksocialisten die om uiteenlopende redenen de huidige partijleiding niet lusten. In het beste geval negeerden de beide groepen mekaar en na valavond beconcurreerden ze mekaar, zoals te zien op de afbeelding hierboven. Opmerkelijk en discreet verzwegen feit tot hiertoe, is dat Spa-Rood zijn aanhangers opriep om voor de Euro-verkiezingen een stem ui te brengen op de lijst van de communistische PvdA !
Spa-Rood, de marxistische vleugel die geleid wordt door De Bruyn (uiteraard, een heftige vijand van Vlaams Belang) is helemaal niet gewonnen voor de toetreding tot de Vlaamse regering en hij hanteert daarbij nagenoeg enkele argumenten die ook hier opklinken : de projecten worden verwezen naar de toekomst. Wij copiëren een fragment :
Om te beginnen wordt een open deur ingetrapt door te stellen dat ‘een mondiale crisis tijdelijk is’. Timing is dan echter bijzonder belangrijk. Uit het akkoord treedt de tijdshorizon 2011 naar voren: vanaf dan zou het wat beter moeten gaan. ‘Meerjarenplanning’ is daarom op verschillende plaatsen het scharnierwoord dat moet verhullen dat er op korte termijn voor dringende sociale noden zoals de sociale huisvesting en dejeugdzorg geen geld zal worden vrijgemaakt. De ‘meerjarenplanning’ moet de inspanningen dan over de economische crisis heen tillen. De vraag is echter: zal die crisis effectief in 2011 afgelopen zijn (talrijke internationale economen voorspellen het tegendeel) en zo ja voor wie? (...) SP.a Rood meende al op 8 juni dat de SP.a er beter aan zou doen om te kiezen voor de oppositie en van daaruit een sociaal front te vormen met de vakbonden. Dit regeerakkoord geeft ons geen enkel element om het geweer van schouder te veranderen, wel integendeel.
In de linkse pers lopen er een aantal kenners en experten rond van de zware problemen die het voortbestaan van Vlaams Belang bedreigen. Graag maakt men gebruik van ongecontroleerde emoties van ontgoochelde lieden die nog steeds niet doorhebben dat de linkse pers enkel geïntresseerd is in afbraakverhalen. . Men heeft jaren bewust en systematisch op deze partij ingehakt en "met alle middelen" gepoogd haar waarachtigheid te ondermijnen. Na de eerste electorale nederlaag, wordt de begrafenis al geregeld, zonder lijkredes, maar wel met humanistische lijkenpikkers die de verderfelijke erfenis opeisen. Het lijk is kicking, alive and well !
.
Gedurende al die jaren werd echter zedig de diepe verscheurdheid binnen de socialistische partij verzwegen. De tijd van de gesloten gelederen en de kadaverdiscipline is voorbij, de socialistische partij heeft te lang geopereerd als een plaatsingsbureau voor de gearriveerden die een diepe minachting koesteren voor de gewone man en vrouw. Gelukkig is er nog het ABVV met zijn Kremlinmentaliteit en zijn trouw aan Vorst en Vaderland om de illusie van solidariteit te behouden. Zolang het maar geen Vlaamsgezinden zijn, want dat zijn de facto de vijanden
..
Wordt vervolgd.
.
Savat
Wat kijken we ernstig, Mijnheer Desmet ...
"Hanteert men de wel erg soepele criteria van PS en cdH, dan praat men al snel over een regularisatie van 90 tot 100.000 dossiers. In dat tweede geval praat men ook over mensen die door hun taalhandicap en opleiding geen schijn van kans maken op de arbeidsmarkt, en die dus meteen zullen aangewezen zijn op het leefloon. Het kan toch niet de bedoeling zijn dat die alleen maandelijks hun leefloon ophalen en hun verdere maatschappelijke betrokkenheid beperken tot het uitbrengen van een stem op de partijen die hen aan papieren hebben geholpen ? "
Was u ook zo blij verrast toen u las wie finaal de figuren zijn geworden die de komende vijf jaar Vlaams minister zullen zijn ? Wij zeggen vijf jaar, maar de praktijk heeft aangetoond, dat er weinigen zijn die het parcours uitrijden : ze stappen over naar een van de andere regeringen die dit land rijk is, ze zijn boos en ze nemen ontslag, ze worden aan de deur gezet wegens gesjoemel, kortom in de vreugde van vandaag, schuilt het verdriet van morgen. Het verdriet van Vlaanderen.
Er is nu een regeerakkoord, waarin elke partij zichzelf terugvindt en er zijn de vrouwen en de mannen die het zullen uitvoeren. Het was niet zo moeilijk dat akkoord te bereiken, want het gaat vooral over intenties en goede bedoelingen, want het echte geld voor nieuwe initiatieven ontbreekt : er kan enkel pro-forma geruzied worden over theoretische beloftes naar de toekomst. Om zelfs het bestaande beleid te laten voortkabbelen, is er niet voldoende ruimte gedurende de eerste jaren. De lege portemonnee van Vlaanderen.
Enigszins bevreemdend is de vaststelling dat 124 parlementsleden gestreden hebben voor een mandaat, 9 onder hen minister kunnen worden en dat finaal gekozen wordt voor Eén Onbekend Janneke en Eén Onbekend Mieke, die geen enkel democratisch onderbouwd steunpunt hebben. De politici zelf (en de media natuurlijk) doen verschrikkelijk opgewonden over deze nieuwelingen : de surprises van de politiek, de Chinese Gelukskoekjes. De harde werkelijkheid is dat 22% van de Vlaamse Regering bestaat uit bevoorrechten die een job krijgen zonder sollicitatie en zonder toegangsexamen. Discriminatie in het hart van hetdemocratische Vlaanderen.
Even een vriendelijk woordje over de figuren nu ? Ons immer neutraal afgewogen en wijze oordeel wordt door velen gewaardeerd en we willen hen niet ontgoochelen. Vlaanderen wordt op zijn wenken bediend, tenminste door ons.
Laten we beginnen met de afwezige, de afgewezene, het wezenkind uit Vlaams-Brabant, Frank Vandenbroucke. Gennez wordt alom geprezen om haar moed, doorzettingsvermogen en wijsheid, omdat zij de beste socialistische minister uit de Vlaamse regering heeft buitengezwierd en vervangen door een Gentse Dancing Queen. In de lagere partijregionen wordt knap boos gereageerd op deze beslissing. De lezersbrieven in de Standaard spreken boekdelen. Maar Frank was stout geweest : hij had bij herhaling, en niet alleen tijdens de formatiegesprekken, de rode kadaverdiscipline aan zijn laars gelapt en Donna Carolina oneerbiedig behandeld. Exit, Frank. Vlaanderen straft zijn zonen.
Welkom, Pascal. Die Pascal Smet is de wettelijk verplichte Brusselaar van dienst in de regering en wij zijn hem dankbaar dat hij bestaat, anders was Anciaux teruggekeerd. Voor het overige was Pascal Smet als Vlaams Brussels Hoofdstedelijk minister gedurende jaren druk in de weer om zoveel mogelijk op de buis en in de media te verschijnen en de Franstaligen toe te juichen met hun expansionistische eisen. "Oui," riep Pascal, "les Flamands sont des imbéciles, je le sais très bien parce que j'en suis un." Ziet u de collabostijl ? In de nieuwe Brusselse regering wordt de sp-a geweerd, niet zozeer om ideologische redenen maar omwille van de irritante houding van Pascal Smet, een ijdele doorprater zoals Vandenbroucke, maar minder slim. Deze mijnheer wordt verantwoordelijk voor het onderwijs van onze kinderen. Ook politiek-correct Vlaanderen eert zijn collaborateurs.
En dan is er die bizarre NVA : de grote overwinnaar van deze verkiezingen, na een zwalpend politiek parcours van aanklampen en loslaten. De ongerepte bruid na een lang incestueus intermezzo. Een aantal kopstukken hadden zich al lekker gemaakt met de hoop op een portefeuille, zeker omdat er veel inschikkelijkheid aan de dag was gelegd om de hoge regionen van de Vlaamse Macht zeker niet te mishagen. Toen iedereen dacht dat er drie ministerportefeuilles in het verschiet lagen, offerde Bart er gracieus ééntje op. Twee dan maar. En uiteindelijk is het enkel de notaris Bourgeois die mag terugkeren. Na gedurende zijn vorige mandaat van vier jaar de speelbal geweest te zijn van de VRT. De man die de financiële uitwassen bij de 0000 tolereerde, de ongebreidelde personeelsgroei toeliet en zich jaren liet schofferen door een schaamteloze Tony Mary.
De tweede NVA-minister is een buitenstaander, een democratisch Onbekend Janneke, de baas van Voka. De NVA wilde na de verkiezingen onder geen beding de Zwarte Piet toegespeeld krijgen. Normaal solliciteren ze dan voor een Sinterklaasfunctie, als grote winnaars, zou je denken. En wat verwerft de NVA ? Uitgerekend in deze barre tijden, de rol van Zwarte Piet par excellence, het ministerie van financiën en begroting. Met andere woorden : "Mijnheer Neen" die door zijn collega's als paraplu zal gebruikt worden als zij hun beloofde of beoogde beleid niet kunnen uitvoeren : "Neen er is geen geld, neen we kunnen niets extra's ondernemen, neen tegen u, en u, en u, en u." Wij mogen hopen dat Bart de Wever, die normaal zeer veel weet, op de hoogte is van de vergissing die Jean-Luc Dehaene beging in 1992, toen hij de voorgangster van Muyters, Mieke Offeciers van het VEV binnenhaalde als ministerin van begroting. Binnen het jaar werd zij discreet verzocht de regering te verlaten wegens constante meningsverschillen over debet en credit.
Wij wensen hoe dan ook, de man die tot voor kort de Vlaamse politici kortzichtigheid en angsthazerij verweet, veel succes toe met de meest ondankbare job die een neofiet in de politiek zich kan wensen. Niet zozeer voor hem als voor ons allen, de betalende burgers. Hij heeft natuurlijk zijn collega Freya Vandenbossche, de gewezen federale ministerin van begroting, die hem desnoods kan bijspringen met haar ervaring en telraam.
Deze regering die net als de vorige een subsidieregering is, heeft alleszins tegenover de Franstaligen een uitgesproken Vlaams imago en we rekenen er op dat er heel wat initiatieven zullen genomen worden die Vlaanderen dichter brengen bij de zo noodzakelijke onafhankelijkheid.
Feestelijke 11 juliviering met de Koekoekburgemeesters en TAK
(11/07/2009) Vandaag vieren we Vlaanderens nationale feestdag. Omdat we vermoedden dat de niet-benoemde burgemeester van Linkebeek en Wezembeek-Oppem daar mogelijk anders over denken, besloten we met het Taal Aktie Komitee (TAK) om hen een duwtje in de rug te geven.
In de ochtendlijke uurtjes werd Linkebeek omgetoverd tot feestgemeente. Aangekomen aan het gemeentehuis bleek dat de niet-benoemde burgemeester andermaal aan z’n wettelijke verplichtingen had verzaakt, we hesen dan maar zelf de Vlaamse Leeuw op het gemeentehuis van Linkebeek. Op het gemeenteplein en in de omliggende straten werden 100 gele en zwarte ballonnen aan verkeerspalen bevestigd. Ook werden er papieren leeuwenvlagjes en kartonnen borden omhooggehangen met daarop de boodschap “Welkom in onze Vlaamse gemeente: vier mee!”. De politie kwam met een aantal interventiewagens ter plaatse, maar greep niet in.
Gisterenavond brachten we waarnemend burgemeester van Hoobrouck van Wezembeek-Oppem een bezoekje. Dit feestje werd echter verstoord door een massaal aanwezige politiemacht. Het geel-zwart afspanlint, de slingers en de ballonnen, bedoeld voor diens voortuin, werden dan maar over straat gespannen. Er werden ook enkele bordjes in de grond geslagen met daarop een warme oproep om mee te vieren. Omdat bij een feestje ook geschenken horen, hadden we ook een hometrainer en een speelgoed schooltje mee, een knipoog naar de recente politieke actualiteit in Wezembeek-Oppem.
Waarnemend burgemeester van Hoobrouck liet zich de voorbije weken inderdaad van z’n smalste zijde zien. Begin juni liet hij de kinderen van de Nederlandstalige gemeenteschool De Letterbijter weten dat ze niet mochten deelnemen aan de Gordel voor Scholen. Broodnodige herstellingen aan de school worden niet uitgevoerd zolang de burgemeester niet benoemd is, onderwijzend personeel moet nu al jaren tot de laatste week van augustus wachten om te weten of het amper een week later terug in de school aan de slag kan. Eind juni bereikten de pesterijen een nieuw hoogtepunt: de burgemeester besloot om de freinettechnieken die al jaren gehanteerd worden in De Letterbijter (en die de school enkele jaren terug van de ondergang redden) af te voeren.
Ook de Nederlandstalige speelpleinwerking krijgt heel wat tegenkanting: niet-opgeruimde lokalen en rondslingerend gevaarlijk afval troffen de monitoren aan toen ze hun lokalen eerder op de maand in dienst wensten te nemen.
Het contrast met de Franstalige school en speelpleinwerking is opvallend en ruikt naar discriminatie. Wij hopen dat enkele uren spelplezier met ons poppenhuis met Nederlandstalige en anderstalige poppetjes dhr. van Hoobrouck doen inzien dat het verkeerd is Nederlandstalige kinderen te gijzelen om z’n politieke gelijk te behalen.
Met de overhandiging van een hometrainer hopen we dat de niet-benoemde burgemeester de smaak voor de Gordel te pakken krijgt en dat de provocaties en sabottage van vorige editie achterwege kunnen blijven. Zoniet dan weet de nieuwe Vlaamse minister voor Binnenlands bestuur alvast wat hem te doen staat.
Na 15 jaar onder swart regering, stem die meeste swartmense steeds vir die ANC, want die ANC het in 1994 belowe dat elke swartman in Suid-Afrika sal 'n huis gratis ontvang.
.
Hulle het ook gratis skoolopleiding, gratis mediese sorg en gratis toegang tot waterbronne en elektrisiteit aan alle ANC-ondersteuners beloof.
Ten spyte van hierdie absurdiese beloftes, glo die meeste swartes steeds hulle gaan alles in die lewe gratis ontvang. Die Nguni-woord vir "gratis" of "vry", is: "Mahala"
.
.
Die ANC-jeugleier en die leier van die Suid-Afrikaanse Kommunistiese Party, dr Blade Nzimande, het ook onlangs verklaar dat alle banke (handelsbanke) "oopgestel" moet word, en dat dit nie slegs tot die beskikking van 'n paar blanke rassiste moet wees nie. Die swartes dink blykbaar alle geld wat in banke bewaar word, is vryelik beskikbaar vir iedereen om te neem. Die swartes weet gladnie hoe die ekonomie werk, en aan wie geld in die bank behoort nie. Hulle wil alles in die lewe "mahala" ontvang. Hulle eis ook dat alle myne oopgestel moet word, en dat iedereen maar in 'n goudmyn moet kan afgaan en vir hom/haar 'n stukkie goud onder uit die aarde kan gaan haal, "want die hele Suid-Afrika behoort aan iedereen wat daarin woon".
Dit is de introductie van de eerste Vlaamse film "De Witte" uit 1934. Het lied "Mijn Land is Vlaanderen" werd gecomponeerd door Renaat Veremans en is hier gezongen door de tenor Alfo de Quick, die zowel in de opera's van Gent als Antwerpen een graaggeziene gast was.
De Beroemdste Vlaming gekozen door Angeltjeslezers : Pater Damiaan
Jozef de Veuster werd geboren op 3 januari1840 als zevende kind in een boerengezin met acht broers en zussen. Toen hij 15 jaar oud was ging hij in de graanhandel van zijn vader werken, maar hij wilde eigenlijk priester "voor Onze Heer en God Jezus Christus" worden. Hij ging naar het college van 's-Gravenbrakel, en trad vervolgens in bij de Congregatie van de Heilige Harten van Jezus en Maria in Leuven waarbij hij de broedernaam Damiaan koos. Hij werd een broeder Picpus op 7 oktober1860, in navolging van zijn broer.
Na zijn studies kreeg pater Damiaan toestemming om als missionaris te gaan werken op de Hawaï-eilanden. Hij vervulde daarmee de droom van zijn broer, die zelf niet kon gaan. Hij kwam aan in Honolulu op 19 maart1864 Hij werd daar op 21 mei1864 tot priester gewijd, en deelde zijn vreugde over de wijding tot instrument van "Hogepriester Jezus" mee aan zijn ouders in het verre Vlaanderen. Hij werkte in verschillende parochies op het eiland van Oahu.
In die tijd werden melaatsen van Hawaï samengebracht in een kolonie in het noorden van het eiland Molokai. Ze kregen voedsel en andere voorzieningen, maar geen medische hulp. Damiaan vond dat ze tenminste een priester konden gebruiken, en vroeg toestemming aan zijn bisschop om naar Molokaï te gaan.
Op 10 mei1873 kwam hij aan op Molokaï, waar op dat moment 600 lepralijders verbleven. Damiaan begon met de bouw van een kerk en de aanleg van wegen. Naast zijn werk als priester vervulde hij ook de rol van dokter, en hij maakte zelfs doodskisten en groef graven. Zijn komst was een keerpunt voor de kolonie: wetten werden nageleefd, er kwamen degelijke huizen en een school.
Koning David Kalakaua verleende aan Damiaan de titel "Knight Commander of the Royal Order of Kalakaua". Toen prinses Lydia Liliuokalani de nederzetting bezocht om deze titel te overhandigen, werd ze geraakt door wat ze zag. Zij bracht de wereld op de hoogte van haar ervaringen, en van Damiaans werk. Hierdoor werd zijn naam bekend in de Verenigde Staten en Europa. Protestanten in Amerika brachten grote sommen geld bijeen. De Kerk van Engeland zond voedsel, medicijnen en kledij.
In november 1884 werd bij hemzelf lepra vastgesteld. Met de hulp van vier anderen bleef Damiaan echter verder werken tot veertien dagen voor zijn dood op 15 april1889. Hij stierf toen hij 49 jaar oud was.
Op 3 mei1936 bracht het schoolschip Mercator de stoffelijke resten van pater Damiaan over naar Antwerpen in aanwezigheid van koning Leopold III en kardinaal Van Roey. Zijn stoffelijk overschot werd overgebracht naar Leuven en er plechtig bijgezet op 5 mei1936 in de crypte van de Sint-Antoniuskerk aan het Pater Damiaanplein.
Op 4 juni1995 werd hij door Paus Johannes Paulus IIzalig verklaard tijdens een openluchtviering aan de Basiliek van Koekelberg. Na de plechtigheid werd een relikwie (rechterhand) van Pater Damiaan overgebracht naar Molokaï en uiteindelijk op 22 juli1995 begraven in Kalawao op Molokaï.
Op 3 juli2008werd bekend gemaakt dat de pater door Paus Benedictus XVI op korte termijn heilig verklaard zal worden. De heiligverklaring zal plaatsvinden op 11 oktober2009 te Rome in aanwezigheid van Kardinaal Godfried Danneels. Vieringen zullen plaatsvinden in Rome, Hawaï (Molokai) en Tremelo(geboortedorp). Aansluitend op de heiligverklaring start op zondag 10 mei 2009 het Damiaanjaar dat met een wereldfeest zal afgesloten worden op 16 mei 2010. In de Leuvense Damiaancentrum gaat er ook een tentoonstelling door.
Pater Damiaan is in 2005 verkozen tot de Grootste Belg aller tijden, in de verkiezing van De Grootste Belg tijdens de Vlaamse editie die door de VRT werd georganiseerd. In de Waalse versie van deze verkiezing eindigde hij op de derde plaats.
Pater Damiaan heeft een standbeeld in Leuven, Tremelo en is nog steeds de enige niet-Amerikaan met een standbeeld in het Capitoolte Washington,
Er werden verschillende films over hem gemaakt: Le pèlerin de l'enfer (1946) van Henri Schneider en Molokai: The Story of Father Damien (2000), met Derek Jacobi, Kris Kristofferson, Sam Neill, Tom Wilkinson, Peter O'Toole en David Wenham. Deze laatste film is gebaseerd op het boek Damiaan: de definitieve biografie van Hilde Eynikel.
In Simpelveld staat er een klooster dat door volgelingen van pater Damiaan is gesticht, Huize Damiaan. In dit dorp bevindt zich tevens de Pater Damiaan-straat.
In 1999 fusioneerden in Oostende het AZ Sint-Jozef en het AZ H. Hart onder de naam AZ Damiaan Oostende. Men koos voor de figuur van pater Damiaan omwille van zijn belangloze inzet voor de zieke medemens.
@ Wikipedia
11 juli 2009 - Bruno Valkeniers
Aan de vooravond van 11 juli past het om stil te staan bij de uitdagingen en (gemiste) kansen voor Vlaanderen. Nu het stof van de voorbije Vlaamse en Europese verkiezingen is gaan liggen, kunnen stilaan enkele conclusies worden getrokken. Een eerste, opvallende conclusie is de onoverbrugbare kloof tussen Vlamingen en Franstaligen binnen België. Niet alleen op economisch en cultureel vlak gaapt er een ravijn tussen noord en zuid, ook politiek kan men niet naast de communautaire gespletenheid van dit land kijken. In Vlaanderen verschrompelt de linkerzijde tot 20 procent, terwijl links in Wallonië heer en meester blijft. Een grote meerderheid van de Vlaamse kiezers sprak zich uit voor een staatshervorming, terwijl in Wallonië het ‘non’-kamp duidelijk versterkt uit de stembusslag komt. België is… twee landen.
. Een tweede vaststelling is dat het Vlaams-nationalisme nog nooit eerder zo sterk uit de stembus is gekomen. Het Vlaams Belang en de N-VA zijn goed voor 28 procent van de stemmen. Tel daar de uitgesproken regionalisten bij, en we zitten aan 35 à 40 procent. Ongetwijfeld kan deze uitstekende score als breekijzer voor ‘meer Vlaanderen’ dienen. Voorwaarde is echter wel dat de respectievelijke partijen daartoe bereid zijn, en daar knelt net het schoentje. Zo is het maar zeer de vraag of de nieuwe Vlaamse coalitie de wil van de kiezer zal weerspiegelen: met de CD&V – meer dan ooit in de ban van het ACW – en de SP.A blijft links in Vlaanderen de lakens uitdelen, terwijl de Vlaamse kiezer toch voor een ánder beleid heeft gekozen.
. Vlaanderen wacht belangrijke uitdagingen. Denken we maar aan de torenhoge kosten van de vergrijzing die in snel tempo op ons af komen. Op de Belgische bestuurders hoeven we niet te rekenen, Vlaanderen zal het dus zelf moeten doen. Dat het quasi schuldenvrije Vlaanderen straks zou moeten opdraaien voor het failliete België – zoals Van Rompuy wil – is alvast onaanvaardbaar. Vlaanderen torst nu al het economische gewicht van dit land op zijn schouders. Terecht wijst Voka-voorzitter De Bruyckere er op dat Vlaanderen, indien we het geld van één jaar transfers naar het zuiden zouden gebruiken, genoeg geld zou hebben om Vlaanderen in Actie helemaal te realiseren.
.
Van het onder curatele plaatsen van België komt helaas niets in huis. Nu reeds heeft de nieuwe Vlaamse regering toegegeven door met een budgettair evenwicht tegen 2011 de federale kas te stutten, terwijl Wallonië en Brussel te kennen hebben gegeven niets te zullen doen. Wanneer gaat Vlaanderen eindelijk lessen trekken uit het verleden? Wachten op enkele Vlaamse bevoegdheidskruimels die vroeg of laat van de Belgische onderhandelingstafel vallen, is geen optie meer. Anderzijds heeft de zogenaamde ‘participatiestrategie’ van Vlaamsgezinden - door beleidsdeelname stappen zetten richting autonomie - ons onder meer opgezadeld met Brussel als derde gewest en met gebetonneerde faciliteiten. Het kan niet meer dat Vlaanderen binnen België een zware prijs moet betalen voor zaken waar het gewoon récht op heeft. Het alternatief van het Vlaams Belang gaat vérder dan het maximaal invullen van de huidige Vlaamse bevoegdheden. Zoals we de voorgaande jaren reeds stelden, heeft Vlaanderen - naar analogie met het Franstalige ‘front de refus’ tegen de Vlaamse eisen - nood aan een weigeringsfront tegen het Belgische status quo. Vlaamse politici moeten resoluut buiten de Belgische logica durven treden.
.
Het Vlaams Belang heeft nooit geloofd in de ‘stap voor stap’-strategie naar Vlaamse onafhankelijkheid. Daarin verschilden wij van mening met Vlaams-nationalisten in andere partijen. Het was dan ook verheugend dat Bart De Wever begin dit jaar toegaf dat hij zijn mening over participationisme – na het debacle met Leterme in de federale regering – node had moeten herzien. Recente ontwikkelingen doen echter vrezen dat het participeren aan de macht een sterke drijfveer is gebleven bij de N-VA, terwijl niets er op wijst dat de nieuwe Vlaamse regering - zelfs met Vlaams-nationalisten op de regeringsbanken - de hooggespannen communautaire verwachtingen zal inlossen. In het regeerakkoord staat enkel te lezen dat de Vlaamse regering op het Overlegcomité - door Gerolf Annemans terecht het communautaire vriesvak bij uitstek genoemd - “zal polsen naar de bereidheid van de Franstaligen om een staatshervorming te onderhandelen”. .
Belangrijk is ook wat niét in het Vlaams regeerakkoord staat. Over de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde wordt met geen woord gerept. Die splitsing staat op federaal niveau geprogrammeerd voor het voorjaar 2010. De ‘onderhandelingen’ die eerste minister Van Rompuy daarover heeft aangekondigd, houden echter een ernstig gevaar in: door te ‘onderhandelen’ over de Vlaamse Rand en de splitsing van het arrondissement kan er enkel een slechtere oplossing voor de Vlamingen uit de bus komen. Nu onderhandelen over de zuidergrens van Vlaanderen staat gelijk met het hypothekeren van onze toekomst. Met een Vlaamse meerderheid is de splitsing zonder toegevingen trouwens een feit. Zoniet komt er beter geen splitsing van B-H-V. Als haar coalitiepartner in de federale regering het BHV-dossier verprutst, zal de N-VA zich niet zomaar kunnen verschuilen in de Vlaamse regering en overgaan tot de orde van de dag. Dergelijke januskop-mentaliteit zal Vlaanderen niet aanvaarden.
. Elke dag wordt de onwerkbaarheid van de Belgische constructie meer zichtbaar. Nooit eerder was, als gevolg van de economische crisis, de noodzaak aan structurele hervormingen zo urgent. De ‘Maddens-doctrine’ mag in de Vlaamse regering niet leiden tot het aanvaarden en institutionaliseren van het Belgisch status quo. Het Vlaams Belang verwacht dat de brede Vlaamse beweging de komende jaren haar taak van communautaire waakhond ernstig zal nemen. Om de Vlaams-nationalisten in de regering woord te laten houden en méér uit de brand te slepen dan vage intentieverklaringen, is grotere waakzaamheid dan tot nu toe het geval was immers geboden. Het is stilaan tijd om te kiezen. Ofwel zijn de Vlamingen baas in eigen huis in een onafhankelijke staat, ofwel blijft België in een of andere vorm bestaan met alle problemen en communautaire disputen van dien. Laat echter duidelijk zijn dat onafhankelijkheid en samenwerking geen tegengestelde begrippen zijn, wel integendeel. Natuurlijk moet Vlaanderen samenwerken met Wallonië, net zoals met andere EU-lidstaten. Maar de geschiedenis heeft ons geleerd dat dat niet in één staatsverband kan gebeuren. Elk volk heeft baat bij duidelijkheid. Daarom engageert het Vlaams Belang zich ertoe om de idee van Vlaamse onafhankelijkheid de komende maanden verder uit te diepen. Wij zullen de opdeling van het Belgische koninkrijk verder uitwerken in realistische en uitvoerbare scenario’s. De welvarende, republikeinse Vlaamse toekomst zal men dan niet langer als een oproep tot chaos van de hand kunnen doen. Wij sporen dan ook alle Vlaamse verenigingen en partijen aan om zich hier gezamenlijk achter te scharen: als het om de natie gaat, moeten we één zijn.
Edmée De Groeve - Di Rupo : "Wat vinden jullie van mijn nieuwe zijden sjaal ? Gekocht met de kredietkaart van de Luchthaven Charleroi en vervolgens terugbetaald aan Mijzelf door de NMBS waar ik ook voorzitster ben. Ik ga nu op vakantie om uit te rusten op vriendelijk verzoek van mijn schoonbroer Elio Tonton Tapis. Vive le Parti Scandaleux !"
Jan Penris & Ergün Top : samen sterk !
Er was donderdagavond even opschudding tijdens een gemeenteraadscommissie op het Schoon Verdiep. Een dronken man verschafte zich toegang tot het Antwerpse stadhuis en begon heel luid te schreeuwen : "Zakkenvullers, smeerlappen, dieven". De man was weliswaar dronken maar had toch een klare kijk op de werkelijkheid.
De enige aanwezige agent kon de schreeuwerd niet de baas. Gemeenteraadsleden Ergün Top (CD&V) en Jan Penris (Vlaams Belang) moesten ter hulp schieten om de man alsnog aan de deur te krijgen. Het was een mooi staaltje van samenwerking tussen de Vlaams-nationalist Penris en de bipatride Turkse advocaat Top. De linkse raadsleden, die angstig in een hoek stonden toe te kijken, waren ontzet over dit onverwachte en spontane optreden van de twee kordate mannen. "Stopt hem terug in zijn cordon" gilde een paniekerige socialist, wijzend op Penris na het incident.
De raadsleden reageren erg verbolgen op het feit. Ze vinden het niet kunnen dat slechts één agent instond voor hun veiligheid...
De talloze Antwerpenaars die op straat of in hun woningen overvallen, beroofd, afgetroefd, neergestoken worden, zijn angsthazen die de gevolgen moeten aanvaarden van de multiculturele verrijking. Maar onze edielen en schepenen, die hebben recht op bescherming. Desnoods van een verfoeilijke VB-er en een Turk.
Bron : Gazet van Antwerpen
Joris van Hauthem over een stukje uit het Vlaamse regeerakkoord : Abdicatie BHV
De Vlaamse regering stelt een aantal maatregelen voor die de gevolgen van de anderstalige toestroom uit vooral Brussel zou moeten verzachten. Die maatregelen op zich zijn al onvoldoende, maar erger is dat een globale visie over de daadwerkelijke inperking en ontmoediging van de anderstalige immigratie uit Brussel, compleet ontbreekt. Op die manier blijft het dweilen met de kraan open”.
“Deze Vlaamse regering gaat echter helemaal de mist in waar het gaat over de splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde en het gerechtelijk arrondissement Brussel. In het regeerakkoord van 2004 stond nog uitdrukkelijk dat de kieskring B-H-V “onverwijld en zonder prijs” diende gesplitst te worden. In het hoofdstuk Vlaamse Rand stond zelfs de “onmiddellijke” splitsing ingeschreven. Er was bovendien een methode afgesproken om die splitsing er door te krijgen. Tot onze verbijstering wordt in de tekst van het huidge regeerakkoord zelfs met geen woord meer gerept over de splitsing van B-H-V. Nadat de vorige meerderheid vijf jaar lang lijdzaam de talloze vertragingsmanoeuvres van de Franstaligen hebben ondergaan, abdiceert de huidige Vlaamse meerderheid volledig en legt zich gewillig neer bij de Franstalige obstructiepolitiek. Nochtans heeft de Vlaamse regering voldoende instrumenten om de splitsing af te dwingen, zoals bijvoorbeeld het blokkeren van samenwerkingsakkoorden. Niets daarvan dus in dit regeerakkoord. Daarmee gooien CD&V en N-VA hun verkiezingsbeloften ter zake schaamteloos in de vuilnisbak. Het is voor ons de grootste ontgoocheling in dit regeerakkoord”, besluit Vlaams volksvertegenwoordiger Joris Van Hauthem.
Op de G 8 bijeenkomst in Italië zijn 54 afgevaardigden namens de jeugd aanwezig. Een van hen is een 16-jarig meisje uit Rio de Janeiro. Op de bovenste foto zit ze naast haar president. Achter haar staat diezelfde simpele man met zijn beate glimlach die op elke internationale ontmoeting op de familiefoto's prijkt. Niemand weet wie hij is, maar iedereen denkt dat hij erbij hoort. Op foto 2 begint de Amerikaanse president een trappeldansje bij het aanschouwen van de voorbijwiegende jongedame. Zou hij gedacht hebben : "Change" ? De kleine Sarko, die een eminent liefhebber is, kijkt goedkeurend toe. De First Lady is afwezig evenals Madame Carla Buni.
Rien ne va plus + Aanpassing 10.30 uur
Degroeve Edmée : ziet graag een dikke portemonnee, nu zit zij in de puree
(Klikken op afbeelding)
AANPASSING 10.30 UUR
Wij hebben, toen de bal van de Visa-misbruiken door Edmée aan het rollen ging, geschreven dat een van de circa 10 genodigden op een trip naar de Kanarische Eilanden (op kosten van de Luchthaven) de broer van Elio di Rupo was. Nu deelt onze vriend Senior mee "ergens" gelezen te hebben, dat die twee getrouwd zijn. Dat verklaart tevens hoe "la Flamande" zoals Edmée in Wallonië genoemd wordt de vele lucratieve mandaten toegespeeld krijgt. Heeft iemand nog andere opzoekingsresultaten over "Une Flamande en Walbanie" ?
De Belgische overheid moet per dag vijfhonderd euro betalen aan elke asielzoeker die geen opvangplaats krijgt.
Omdat de overheidsdienst Fedasil geen plaats meer vindt, is nu al duidelijk dat 38 asielzoekers in totaal 19.000 euro aan schadevergoeding krijgen. Per dag. En elke dag komen er asielzoekers bij.
Een asielzoekende familie uit Tsjetsjenië bestaande uit mama, papa en 3 kindjes krijgt dus vanaf nu : 2.500 Euro PER DAG
Onze oewaalse buren zijn oewoedend, omdat de Vlamingen, die in het officiële nieuwe jargon "les gens du nord" worden genoemd, een extra bedrag zouden uitkeren voor gezinnen met kinderen. Dit terwijl "les gens du sud" met hun aanstaande olijfboomcoalitie tot 2015 in de tekorten blijven steken.
Joëlle Milquet zegde dat een kind, een kind is en dat de sociale zekerheid met dergelijke beslissingen ontwricht wordt. De federale solidariteit staat weer eens op de helling. Ze zag héél bleek onder haar gelige make-up en we kennen haar intussen voldoende om in de donkere tonen van haar altstem een trilling van oprechte ontroering te ontwaren.
Elio di Rupo was zo mogelijk nog meer verontwaardigd. Hij sprak opnieuw Frans tegen de journalist-uit-het-Noorden en ook hij trilde enigszins : "De Oewaelen zijn geen voetvegen". Wat die voetvegen er kwamen bij doen, begrijpen we niet, tenzij de socialistische patron van de graaiers, die er met zijn nieuw kapsel uitziet als een handelsreiziger van Tonton Tapis, een korte reclameboodschap wilde brengen voor matten.
We begrijpen enigszins de Waalse jaloersheid. Maar hebben ze het niet aan zichzelf te wijten ? Een ijdele lapzwans die elke dag na de lunch boven zijn theewater ronddoolt, is dat de ideale minister van financiën ?
Vlaanderen heeft zo goed als zeker op relatief korte tijd een nieuwe regering op poten gezet in behoorlijk vlugge en discrete omstandigheden. Er heerst enthousiasme bij de meerderheid en scepticisme bij de oppositie. Dat er een poging aangewend wordt om een boodschap van hoop te brengen, is in deze barre tijden welkom. Voorlopig zijn er echter niet meer dan dure woorden en intenties afhankelijk van niet te peilen ontwikkelingen. We verliezen niet uit het oog, dat deze regering geleid wordt door een meerderheid die kampioen is in het formuleren van beloftes voor de toekomst en die keer op keer opgeborgen worden.
We laten de tsunami van enthousiasme over papieren regeerintenties over ons heen gaan, evenals de speculaties over wie minister zal worden en wie niet.
Een zaak staat onherroepelijk vast : de eerste jaren is er geen geld voor nieuwe initiatieven (tenzij bescheiden bedragen vrijkomen mits interne verschuivingen) en moet het bestaande beleid inleveren. De ene partner juicht over een "investeringsregering", de andere heeft het over een "besparingsregering". Het zijn de eerste maar het zullen niet de enige contradicties zijn.
Het chagrijn van de Walen en francofonen zit zo diep, dat zij "les gens du Nord" zelfs geen dure woorden noch vage intenties gunnen.
Fats
Wie is de beroemdste Vlaming ? - Finale
Bij de voorselectiepoll op 9 juli werden 86 laureaten door de lezers van Angeltjes aangeduid, verdeeld over 9 categorieën en met in totaal 645 stemmen als resultaat. De peiling was slechts 24 uur toegankelijk, wat erg nipt is.
Uit elke reeks worden telkens de twee hoogst genoteerden opgenomen in de finale. In de categorie Wetenschap waren er 3 ex aequo's, die derhalve allen meedingen in de eindronde.
Er bestaan nu geen reeksen meer : U kan slechts 1 x stemmen en om 24 uur wordt de stemming afgesloten.
Dank aan al de deelnemers.
Juffrouw Ellen
RSZ : de tekorten nemen toe, de staatsschuld stijgt.
Het weekblad Knack verneemt dat het begrotingstekort bij de Rijksdienst voor Sociale Zekerheid voor het lopende jaar afstevent op een bedrag van circa 3 miljard euri. Er zijn minder inkomsten, omdat er minder bijdragen geïnd worden bij de mensen die werkloos worden en de uitgaven van de RSZ stijgen, omdat die nieuwe werklozen dopgeld ontvangen.
Voor 2010 is er (voorlopig) sprake van een tekort op de RSZ-begroting van 5,5 miljard euri. Dit vormt slechts een deel van het totale federale begrotingstekort voor 2010 dat opschuift in de richting van 20 miljard.
De totale staatsschuld ligt nu al een flink eind boven de 300 miljard euri.
Onze kinderen erven een staat in ontbinding die niet wil ophouden te bestaan, een gemeenschap die haar eigen identiteit opgegeven heeft en als toetje een schuldenberg zo hoog als de Mont Blanc zonder sneeuw. Maar dat is minder erg, het vakantiegeld is ook op.
Fats
Fats
Een beetje opgewonden
Normaal is hij een rustige, brave man maar sinds hij het verslag van Jozef de Witte heeft gelezen, voelt hij zich slachtoffer.
