|
|
|
|
|
|
16-07-2009 |
Het Comité Veiligheid en Hygiëne - door Jade |
Wat is er van de euforie ' Vlaanderen heeft rechts gestemd' overgebleven ? Geen uitgerafelde draad, geen rafel, geen lor. Ze staan er eigenlijk in lendendoek onder hun maatpakken... die Nieuwe Vlaamse Allesslikkers.
. De Nieuwe Vlaamse Aphatie heeft zich kunnen nestelen. Het heeft veel weg van het uiteindelijk toelaten van een comité veiligheid en hygiene in een op verdere absorbitante winsten, of zéker geen verlies, nuchter of gewetenloos draaiend bedrijf. Er wordt vergaderd omdat het moet, de baas is vriendelijk tot geërgerd, de délégué mag hoger geplaatse handen schudden en mag nadien blozend in de refter stotterend vertellen, dat alle punten voorgelgd werden en den délégué zijn best gedaan heeft en dat het vanaf nu zal veranderen. Opslag en buiten noemen ze dat. Met dat verschil dat den délégué voor vier (vijf) jaar veilig zit, wegens beschermd, en achter zijn gat iedereen die op hem gestemd heeft, buiten kan vliegen. N-VA: het comité veiligheid en hygi¨¨ene van de belgische staat. Hoera!!!
Jade
|
|
|
|
|
Vlaanderens Kunstroem : Rubenscantate door Peter Benoit |
Peter Benoit (Harelbeke 17.08.1834 - Antwerpen 08.03.1901)
Het 11 juli-Komitee van Schoten heeft een gewaagde prestatie geleverd door de Rubenscantate op het programma te plaatsen met het liefhebbers-symfonieorkest De Lier (80 musici) en de koren Gaudeamus (Schoten), Ortolaan (Wommelgem), Netezonen (Lier), Trivium Cantans (Brasschaat) en Vrouwenkoor Nele (Beveren), samen 150 enthousiaste zangers. Evenals het ensemble de Thebaanse Trompetten van Jan Amez.
In de Festihaltent in het Park van Schoten is plaats voor 1700 toeschouwers en elke zetel was bezet (behalve, traditiegetrouw, enkele genodigden, die kaarten bestellen en dan hun kat sturen)
Geboortehuis in Harelbeke
Een moeilijk begin
Benoit vestigde zich na zijn muzikale opleiding in Brussel, na een korte doortocht langs Wenen, in Parijs waar hij hoopte kansen te krijgen om zijn composities te laten uitvoeren. Hij heeft er een zestal jaar verbleven en als dirigent gewerkt in Les Bouffes Parisiens, een muziektheater dat geleid werd door Jacques Offenbach en dat nu nog bestaat.
Benoit is niet doorgebroken in Parijs, waar de scènes overheerst werden door Gounod, Lalo, Meyerbeer en Offenbach en voor de rest waren er tientallen buitenlandse componisten die allen hetzelfde beoogden als Benoit : erkenning en succes, in de quasi Wereldhoofdstad met vele concertzalen en theaters.
Hij is teruggekeerd en heeft zich, na een Brussels ommetje in Antwerpen gevestigd, waar de muzikale concurrentie minder fel was dan in Frankrijk . En waar hij tevens een nieuwe wending kon geven aan zijn muzikale oeuvre en zijn levensopvattingen.
We schrijven 1867, België was toen nog een jonge natie, op zoek naar een eigen identiteit. De staat, het openbare leven en de burgerij waren manifest Franstalig en er leefde een nadrukkelijke behoefte om bij de bevolking vaderlandsliefde te kweken. De nieuwe natie stimuleerde een afwezig historisch verleden waar de burgers trots konden op zijn. Daarbij kwamen de grote namen uit de Vlaamse kunstwereld goed van pas : hier lag een waardevolle schat aan fiere "Belgen". Alle grote figuren kregen standbeelden in diverse steden en gemeentes waarop ze onveranderlijk afgebeeld staan als gespierde worstelaars met een fiere overwinnaarsblik. Van de meesten van die mensen had en heeft men geen idee hoe ze er uitzagen ; het belangrijkste was dat de bevolking zich kon identificeren met deze stoere belgische helden. België had er ook geen probleem mee dat in een aantal gevallen het adjectief Vlaemsch gebruikt werd, zolang het de belgische zaak diende.
Benoit in 1865
In Antwerpen wordt de Belg Pierre Benoit de Vlaamse Bard Peter Benoit
Benoit heeft gebruik gemaakt van die schizofrene toestand, door zich met zijn betrouwbaar professioneel curriculum vitae uit de Lichtstad in Antwerpen aan te melden als belgisch componist die vrij vlug optrad als spreekbuis van flamingantische eisen. Hij richtte in 1867 een Muziekschool op die dertig later in 1898 eindelijk zijn titel verwierf als Koninklijk Vlaamsch Muziekconservatorium. (Inmiddels werd vorig jaar het adjectief "Vlaams" verwijderd uit de naam van deze befaamde onderwijsinstelling. De verantwoordelijken zijn beschaamd voor hun eigen geschiedenis, maar niet te beroerd om Vlaamse centen aan te nemen).
Benoit arriveerde in het rebelse Antwerpen dat in die periode geleid werd door de Meetingpartij, die anti-militaristisch, flamingantisch en ontevreden was met de belgische onafhankelijkheid. De componist werd gegrepen door de sfeer van revolte : hij had zelf nog een appeltje te schillen met de moeilijke jaren die de Fransen hem bezorgd hadden.
De stoere West-Vlaming wierp zich op als pleitbezorger voor de vernederlandsing van het muziekonderwijs, religieuze muziek in de volkstaal, de oprichting van een eigen Vlaamse Opera (die er ook gekomen is, weliswaar na zijn dood), culturele samenwerking met Nederland en hij componeerde uitsluitend op Vlaamse teksten.
Vlaanderens Kunstroem alias de Rubenscantate
In 1877 vierde Antwerpen de 300ste geboortedatum van Pieter Pauwel Rubens, ongetwijfeld de meest prestigieuze zoon van de Scheldestad. (Tenzij u liever Patrick Janssens hebt, maar dan krijgt u een verder leesverbod).
De gemeenteraad gaf opdracht aan Julius Vuylsteke op 30 januari 1877 "om een opstel van Vlaamsch kantaat, uit te voeren door de leerlingen der gemeentescholen met begeleiding van mans-koren en orkest op te stellen en de heer P. Benoit het muziek". Vuylsteke kreeg een vergoeding van 500 frank en Benoit het dubbele.
Op 18 augustus 1877 greep de oeropvoering plaats op de Antwerpse Groenplaats. Uit een verslag, waar we de oorsprong helaas niet van kunnen bepalen, citeren we :
Onmogelijk zou het wezen ook maar een flauwe schets te geven van den diepen indruk, dien de helder verlichte en heerlijk versierde Groenplaats dien avond opleverde. Vooreerst heb ik nog nooit van mijn leven zoo'n toeloop van volk gezien. Men schat op meer dan 100.000 het aantal toehoorders." (andere bronnen vermelden 30.000 toeschouwers, wat vermoedelijk dichter bij de waarheid zal liggen, gezien de grootte van de Groenplaats.) Op kloklsag 8 uur, gaf de Belgische Wagner aan zijn muzikaal leger het teeken tot den aanval".
.
Franz Liszt met zijn Antwerpse vrienden in de tuin van Victor Lynen ter gelegenheid van zijn bezoek aan de Wereldtentoonstelling van 1885. Zittend v.l.n.r.: Peter Benoit, mevr. Lynen, Franz Liszt, mevr. De Harveng (dochter van V. Lynen), Victor Lynen. Staand v.l.n.r.: Frans van Kuyck, François Lamorinière, Gustaaf Hiberti, Jules Pecher.
De uitvoering te Schoten
Laten we vooreerst de gemeente Schoten feliciteren, dat zij deze organisatie mogelijk maakte. Wat een verschil met de grote "koekenstad" die zich tevreden stelt met lawaaiconcertjes zonder de minste inhoud en angstvallig vermijdt enige verwijzing te maken naar het Vlaamse verleden. Wij zijn beschaamd Vlaming te zijn, is het motto in Antwerpen. Wat goed, dat er nog Vlaamse gemeentes bestaan die zich niet verstoppen.
De jonge dirigent Roald Rogiers hield zijn 230 musici en zangers meestal goed in de hand. Enkele kleine schoonheidsfoutjes buiten beschouwing gelaten. Het enthousiasme van de medewerkers en de lange repetitietijd die zij besteed hebben aan deze aartsmoeilijke opgave, waren duidelijk te merken. Strijdvaardige passages wisselden af met momenten van grote lyriek. Een geweldige prestatie van de 28-jarige Roald Rogiers.
De muziek van Benoit behoort tot de 19de eeuwse romantische school en onze Vlaamse maëstro behoort ongetwijfeld tot de vooraanstaande Europese componisten van nationale muziek. We hebben al uitgelegd dat België behoefte had aan dergelijke kunstenaars en hun producten. De tijd heeft er anders over beslist en Vlaanderen heeft al zeer lang Benoit in de armen gesloten.
"Bij uiterste wilsbeschikking van den Toondichter mag dit werk in de gewesten van Nederlandsche sprake (Brussel inbegrepen) slechts in de Nederlandsche taal uitgevoerd worden" zo vermeldt de brochure. Want er bestaat ook een Deutsche Uebersetzung en une Traduction française.
De Rubenscantate werd in het verleden enkele malen in het buitenland uitgevoerd en ene Adolphe Samuel schreef als volgt (en dat citeren we zo graag in de originele Franse versie : "Cette cantate prouve qu'il est possible de faire dès à présent, de l'art populaire dans la haute acceptation du mot, sans sortir du domaine du grand art" ( Vrij vertaald : "Deze cantate bewijst dat het mogelijk is van nu af aan volkskunst te leveren die beantwoordt aan de vereisten van de grote kunst")
Van deze uitvoering werd een CD-opname gemaakt, waarvan de prijs nog niet bekend is en waarvoor u kan inschrijven bij rogiersroald@hotmail.com U wordt dan later verwittigd voor de verdere afhandeling.
De Platenruiter
|
|
|
|
|
Discriminatie ! |
Deze Heren zijn al een poos op zoek naar een representatieve job, in de sector ijzerwaren, of Werkgversorganisatie Overal worden zij afgewezen om onduidelijke redenen en in sommige gevallen werden zij zelfs op hoongelach onthaald. Wij adeviseren hen om dringend contact op te nemen met het gerespecteerde Centrum voor Gelijke Kansen en Rassendiscriminatie. Het zal rap gedaan zijn : Voka is op zoek naar een nieuwe afgevaardigde-bestuurder. Hier zijn enkele valabele kandidaten gesteund door de Hoofdspion van het Belgische Regime, Joseph Leblanc.
Minister Philippe Muyters kan gerust op post blijven, wat bijzonder jammer is voor Jan Peumans, want die blijft hopen.
.
|
|
|
|
|
Uitzonderlijk document Ronde van Frankrijk (Tour de Frans) |
Wij kegen een uitzonderlijk document in handen van de Ronde van Frankrijk (Tour de Fràns) uit de oude doos. Aangezien wij auteursrechterlijke problemen vrezen, verstoppen wij de afbeelding bij onze vrienden van het Bijhuis : zij vallen onder het Britse regime, dat onduidelijker is op het vlak van rechten.
Hier klikken aub (en niet copiëren)
|
|
|
|
|
Manten weet van Wanten : De Gucht naar de Euro-Commissie |
|
|
|
|
15-07-2009 |
De opvolging van Napoleon de Gucht |
Napoleon de Gucht met zijn sympathieke eega Joséphine
.
Tot op de dag van zijn vertrek uit de federale regering blijft Napoleon de Gucht voor problemen zorgen : die man is een fenomenale bron van conflicten. Een eigengereid figuur dat zichzelf in de weg staat.
We zijn ervan verlost in de belgische politiek maar we moeten nog afwachten of hij zich niet zal blijven bemoeien en wat hij zal aanrichten als Euro-politiek commissaris. Hij zou vervangen worden in de belgische regering door Nonkel Kruk, alias Yves Leterme. De ijverige bidstonden van onze voltalige redactie worden soms verhoord. Dank u, allahtje en het profeetje.
.
Maatje Guynokkio, tijdelijk Open-VLD voorzitter, nadat hij Bart Somers te slapen heeft gelegd, zal morgen met premier Van Rompuy een definitieve beslissing zien te negociëren in verband met de functie van een liberale vice-premier Er is sprake van dat de twee ruzie-ministerinnen de blauwe Turtelbaum en de rode Arena , beiden zouden opstappen en plaatsmaken voor respectievelijk Guy Vanhengel en, dames en heren uit Vlaanderen, hier is de goed nieuwsshow : Michel Daerden. De wandelende parodie van een zatte ladder zou federaal minister worden.
Als dat scenario zich voltrekt, hebben we een mooi afscheidscadeau van Napoleon gekregen
.
Premier van Rompuy zal wat blij zijn met deze nieuwe minister in zijn ploeg. Wij ook.
Ray
|
|
|
|
|
Vlaams Belang steekt stokje voor Mandela-dag |
De Kamercommissie voor Buitenlandse Zaken hinkt op haar laatste benen voor het zomerreces. De agenda van de commissie voorzag voor vandaag enkel een ontmoeting met een Libische delegatie. Te elfder ure en zonder overleg met de Vlaams Belang-fractie voegden de traditionele partijen ‘hoogdringend’ een voorstel van resolutie betreffende ‘de viering van de Mandela-dag’ toe aan de agenda.
Die internationale dag zou op 18 juli moeten gevierd worden. De lobby achter het internationale voorstel wil ultiem dat de dag aan het lange rijtje van dagen zou toegevoegd worden als de Wereldmilieudag, de Wereldwaterdag, Wereldbevolkingsdag, de transgenderrechtendag, de Wereld vluchtelingendag, de internationale dag voor de verdraagzaamheid, de internationale dag van de migrant, de internationale dag voor de bescherming van de ozonlaag en tal van andere internationale dagen. Sommige dagen vieren we tweemaal: de dag van de wereldvrede (21 juni) en de internationale dag van de vrede (21 september) of de internationale dag ter herinnering aan de slavenhandel en de afschaffing ervan (23 augustus) en de internationale dag van de afschaffing van de slavernij (2 december).
Kamerlid Francis Van den Eynde spreekt van een inflatie van zulke dagen en dus het gemis aan effect ervan en stelde in een filibusternummer in de commissie dat men best respect kan hebben voor de persoon Nelson Mandela, maar dat het toch iets te vroeg om de man al heilig te verklaren voor zijn dood. Dit moment van politiek-correcte zelfbevrediging wordt door de traditionele partijen dringend geacht, terwijl ondertussen ettelijke andere -op zijn minst even ernstige- voorstellen van resolutie op hun behandeling in de commissie wachten.
De commissievoorzitter voelde de bui hangen en heeft de behandeling van het voorstel uitgesteld tot na het zomerreces.
|
|
|
|
|
De intenties van de Vlaamse C&A - regering |
Als de tijd rijp is, onderhandelen wij
U mag uw reacties invullen
|
|
|
|
|
In onze brievenbus |
Zonet het journaal, : ze reppen er met geen woord over. Meer dan 300 auto's in brand in een buurland ! Vergeten?
Persvrijheid is dood.
Democratie bestaat niet. Belgie is geen democratisch land.
Het woord allochtoon uitspreken is blijkbaar aanstootgevend, Noord Afrikaan lukt dat nog?
Sstttttt we houden die Belgen dom. Wallonie stemt links, Vlaanderen stemt rechts, Brussel allochtoon, wat een land.
Vive la Belgique , weldra 21 juli, ook vuurwerk in Brussel ? ik neem de trein !
.
.
http://www.hln.be/hln/nl/960/Buitenland/article/detail/928826/2009/07/14/Meer-dan-300-auto-s-uitgebrand-in-Frankrijk.dhtml
|
|
|
|
|
Kill a Boer, Kill a Farmer ! Drs A.J. Secrève |
.
Geachte redactie,
Er wordt beweerd door sommigen, dat er een dalend trend te bespeuren is in het moordcijfer in Zuid-Afrika. Als oud-Zuid-Afrikaan die nog goede, warme contacten ouderhoud met Zuid-Afrikanen moet ik toegeven dat ik hier een beetje perplex van sta.
Sinds 2006 is het aantal moorden op de boeren juist toegenomen, gedreven door het motto "Kill a Boer, Kill a Farmer" welke in het leven geroepen werd door Winnie Mandela en wijlen Peter Mokaba. Al meer dan 3000 boeren zijn bruut vermoord sinds de post-apartheid transitie periode en volgens dr. Gregory Stanton van Genocide Watch verkeren de Zuid-Afrikaanse agrariërs in de laatste stadia van genocide. Het blanke Afrikanervolk als geheel bevindt zich inmiddels in de aanloop tot volkerenmoord. Blanke Zuid-Afrikanen, zelfs sommigen van linkse overtuigingen melden steeds vaker zich niet meer thuis te voelen aldaar, en vrijwel iedereen kan getuigen van een brute moord op een gezinslid of kennis.
De "dalende trend" is een facade om de illusie te creëren dat het land veilig is voor het aankomende voetbal evenement volgend jaar. In gevallen waarin gezinnen in hun huis vermoord worden, stelen de moordenaars dikwijls mobiele telefoons om te zorgen dat de slachtoffers niet om hulp kunnen bellen. Achteraf noteert de politie inbraak en roof als hoofdmotief. Eveneens worden mensen weleens uit rijdende auto's gegooid, welke door de politie genoteerd wordt als verkeersongevallen. Men dient eveneens rekening te houden dat ruim een op de drie politieagent in Zuid-Afrika ongeletterd is en opleiding gevolgd heeft dat zeer ondermaats ligt.
De politiehoofdcommissaris aan de Oost Rand (een metropoolgebied ten oosten van Johannesburg), ene Robert McBride heeft zijn betrekking gekregen wegens zijn politieke activisme. Hij had tijdens de apartheid 3 vrouwen vermoord in een bomaanslag welke hij per ongeluk in een verkeerde kroeg had gelegd, en onlangs in zijn ambt als commissaris bedreigde hij een van zijn agenten diens vrouw te zullen laten verkrachten en huisdieren af te zullen maken. Met zulke politiecommissarissen behoort het niet te verbazen dat het land in een dergelijk staat van wetteloosheid verkeert.
Vanwege de moord op de boeren en gevolglijke voedselschaarste is het gewoon niet logisch te concluderen dat het aantal moorden afneemt. Vooral niet als er jaarlijks ruim een miljoen hongerige zwarten uit mislukte staten als Zimbabwe en Mozambiek op Zuid-Afrika afkomen zonder dat er grensbeheer toegepast wordt. Competitie om schaarse middelen zorgt juist voor een toename van wreedheid en tribalisme. Om maar te zwijgen over de 'moeti' moorden waardoor organen zo pijnlijk mogelijk uit levende mensen gesneden worden om aan toverdokters doorverkocht te worden. Onlangs is een Nederlandse toeriste in Zuid-Afrika 3 uur na aankomst na een auto ongeval op soortgelijke wijze verminkt toen haar hand en borst geamputeerd werden, waardoor zij later aan haar verwondingen overleed.
Ofschoon ik mensen niet van hun voetbalvertier wil ontnemen vind ik wel dat aan de barbaarsheid waarin Zuid-Afrika vervallen is na de apartheid een beetje meer ruchtbaarheid verleend mag worden in de Nederlandtalige media.
Met vriendelijke groeten,
Drs. A.J. Secrève
|
|
|
|
14-07-2009 |
Uit de lezersrubriek van Het Nieuwsblad |
85%...
van het Vlaamse regeerakkoord komt uit het socialistisch partijprogramma dat beweerde La Gennez deze morgen op de radio en 't zou nog kunnen kloppen ook. Je moet het maar doen een verkiezingsnederlaag ombuigen tot onmisbaar in de Vlaamse regering en wie weet misschien binnenkort inbreken in de federale want deze morgen liet ze fijntjes weten dat de meeste problemen nationaal moeten aangepakt worden. Maar laten we eerlijk zijn dit kan het werk niet zijn van Carolientje, neen dit komt van de meester himself, super Steve is back en Vlaanderen zal het geweten hebben. Hoe zou De Wever zich op dit moment voelen?
Patrick Meert
|
|
|
|
|
Waalse sabotage SCK Mol |
Klikken op afbeelding
|
|
|
|
|
Alreeds Volksunie - door Gerolf Annemans |
Déjà VU, maar dan in de betekenis van "alreeds Volksunie". Dat dacht ik toen ik eerst het futiele kader van het Vlaamse regeerakkoord en later ook de teneur van de 11 Juli-commentaren las en hoorde.
Waar links jarenlang het cordon sanitaire diende aan te snoeren om -door een virtueel lamleggen en een reëel verzwakken van de rechterzijde- zelf aan de macht te kunnen blijven, heeft links nu de facto een alternatieve weg bedacht. Door een inzet van alle middelen (media, canapégesprekken, propaganda) op de figuur van Bart De Wever heeft men bij de publieke opinie de schijn gewekt dat er een kloon van het gehate Vlaams Belang opgekweekt kon worden die echter ‘gematigd' en dus ‘wel bruikbaar' is. De realiteit is echter geheel iets anders. Links weet goed genoeg dat N-VA geen Vlaams Belang ‘light' is. Ook de Belgicistische vakbonden weten dat. Zij weten dat de N-VA een voor het regime vrij onschadelijke voortzetting is van een strekking die binnen het vlaams-nationalisme altijd heeft bestaan. Zelf noemen ze zich de ‘participationistische' strekking. Voor de reële machten van het koninkrijk is het een strekking waar sinds de jaren ‘70 van Hugo Schiltz min of meer totale controle over is, ook en vooral als die participationisten in een of andere regering zitten. Laat ons trouwens niet vergeten dat de N-VA (als voortzetting van de Volksunie) slechts zeer kortstondig géén deel heeft uitgemaakt van een of andere regering, en met name enkel en alleen in het propagandajaar dat aan de laatste verkiezingen voorafging. Voor het overige is "er bij zijn" een habitus van deze strekking, om niet meer te zeggen: een conditio sine qua non. Deze nu door de N-VA geïncarneerde strekking heeft voor machtsdeelname veel, zo niet alles over. Zo werd nog maar pas in 2004 in een regering gestapt waarvan nochtans was aangekondigd dat die slechts op de N-VA zou kunnen rekenen nà de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde. Ook over de grenzen van de geloofwaardigheid staat "er bij zijn" voorop.
"Naast wie sta ik nu ?"
Zonder enig gesprek op dat vlak uit de weg te gaan -zèlfs niet met Hugo Schiltz zèlf- heb ik nooit onderschat dat deze twee versies van het Vlaams-nationalisme ten overstaan van elkaar sinds Egmont in hoge mate onaangepast, minstens ‘incompatibel' zijn geworden. Hoewel Karel Dillen en de zijnen al lang voor Egmont de Volksunie hadden ingeruild voor radicale verenigingen in de marge van de politiek en/of in de metapolitiek, was het sinds Egmont dat de ‘radicale strekking' partijpolitiek bestaansrecht verkreeg en sindsdien is de kloof dieper dan ooit.
De vrij onschadelijke participationistische - of laat ik ze voor het gemak gewoon ‘lauwe' strekking noemen heeft een tanend en uiteindelijk nog slechts sluimerend bestaan gekend dat letterlijk eindigde in de schoot van de gehate ‘tsjeven', de CVP van vroeger en de CD&V van nu. Zonder de ontsnappingsroute die geheel ophangt aan het imago van één man, zou dit avontuur roemloos zijn geëindigd. Bart De Wever heeft nu (tijdelijk) de rol vervuld die alleen iemand als hij kon vervullen. Volwassen geworden in het Antwerpse Vlaams-nationale milieu, waar de twee strekkingen naast elkaar waren gehuisvest en mekaar beschaafd maar duidelijk naar het leven stonden, heeft hij het partijpolitieke tanen van de lauwe en de spectaculaire opgang van de radicale strekking van binnenuit mee beleefd. Hij kende dus zeer goed de redenen van het Vlaams Blok-succes, maar tegelijk de plekken langs waar hij in de machinekamer van het Vlaams Belang kon kijken. Toen hij bij het ultieme einde van de Volksunie en het povere resultaat van Bourgeois' N-VA voor de keuze stond, koos hij de strekking van zijn eigen familiale achtergrond. In het diepste binnenste van zijn ziel was hij -net als de VU-militant die zijn vader ook heel de tijd was gebleven- Volksuniër. Er is dan ook nog de kwestie van zijn helder verstand dat goed formuleert (wat ook de media extra aantrekt) maar dat tegelijk bron is van zijn erg groot ego.
Met lichaamstaal en gelaatsuitdrukkingen kan de mens niet liegen.
Alleen een Vlaams Blok/Vlaams Belang dat exclusief zijn eigen partij zou geworden zijn, had zijn partij kunnen zijn. Quod non. Wat dat betreft was de N-VA een -laat ik zeggen- gemakkelijker varkentje om te wassen.
Het zal taak zijn van het Vlaams Belang om, voor de publieke opinie vanaf nu, aan te tonen dat de N-VA geen kloon is, geen politiek-genetische weergave of ontdubbeling van het Vlaams Belang, geen andere versie van het Vlaams Belang, maar een wezenlijk andere partij. Een partij die een lauw Vlaams imago zal aanhouden en de latten systematisch zal leggen waar ze niet in de weg liggen voor de prioritaire regeringsdeelname. Zulks was het geval toen op één week voor de verkiezingen de grootste Vlaamse eis niets meer dan een bijkomend kinderbijslag(je) bleek te zijn. De facto beloofde de N-VA niks meer omdat er niks meer aan te bieden valt in dit koninkrijk. Maar ze kwam er mee weg.
Het Vlaams Belang gaat door op de ‘radicale' weg. Wij moeten verder aantonen dat ons verre einddoel (niet een of andere regering maar het onafhankelijke Vlaanderen!) een rustig haalbaar en niet naar de chaos leidend alternatief is voor Belgisch - of Martelarenplein-gestrompel. Op dat vlak is nog denkwerk nodig dat moet gebeuren en een proces van verfijning en uitwerking moet ter zake op gang gehouden worden. Los van de N-VA. En desnoods ook los van de VVB van Defoort.
Sluwer maar trouw. Luchtiger maar trouw. Rechtlijnig en betrouwbaar.
Gerolf Annemans
Uit de VU-archieven : Margriet Hermans (nu VLD) - Geert Bourgeois (nu NVA) - Johan Sauwens (nu CD&V - Bert Anciaux (nu sp-a)
Bijlagen: annemans.jpg (17.3 KB)
|
|
|
|
|
De complexiteit der dingen : Turken zijn Aziaten |
Oei, oei, oei, die Oegioeren in China zijn van Turkse origine lezen we overal, alsof het uitgeweken Turken zijn. Maar dat is ni!et zo : het is net andersom.
Zowat 2000 jaar geleden emigreerden de Oeigoeren uit hun huidige regio in de provincie Xinjiang in China, naar het huidige Turkije.
De Oeigoeren behoren tot wat je de andere Turken zou kunnen noemen. Dat zijn de Turkstaligen van Centraal-Azië, Iran en de Kaukasus. Turkije weet zich niet altijd raad met deze verre verwanten.
Turkije weet zich met veel geen raad. Het kleeft een godsdienst aan die gebaseerd is op simpele halve waarheden uit de pré-Middeleeuwen en momenteel wordt een nadrukkelijk politiek eleid gevoerd dat naar buiten toe prentendeert een moderne democratie te worden en intern de islam bezit laat nemen van het openbaar leven. Ietwat schizofreen.
Bron : Trouw
|
|
|
|
|
Manten weet van wanten : het communautair akkoord |
|
|
|
|
|
Wij vragen niets, wij doen niets door Filip de Man |
De Maddens-doctrine als schaamlap
De NVA heeft dè schaamlap gevonden om haar gebrek aan standvastigheid te verbergen: de ‘Maddens-doctrine’. Die schrijft voor geen communautaire onderhandelingen te voeren zolang de Franstaligen niet zelf vragende partij zijn. De Wever huldigt nu dus het motto: ‘wij vragen niets’. Meer zelfs, hij doet niets. De Vlaamse duif wordt ongenadig verder kaalgeplukt, maar de begeleider wacht. De gretigheid waarmee De Wever deze schijnbaar academisch gelegitimeerde vluchtheuvel inneemt, maakt dat zelfs professor Maddens er zich ongemakkelijk bij voelt. Deze liet dat de voorbije dagen trouwens duidelijk blijken door te wijzen op het groot gebrek aan Vlaamse ambitie in vergelijking met de regeerverklaring van 2004. In het kersvers regeerakkoord kan men inderdaad blijven zoeken naar een echte stap voorwaarts op het pad naar Vlaamse zelfstandigheid. Het was nochtans de NVA - en met name hun minister Geert Bourgeois – die tien maanden geleden uit de Vlaamse regering stapte omdat minister-president Kris Peeters te weinig waarborgen bood inzake staatshervorming. En raar maar waar: het is diezelfde NVA die nu - en met name hun minister Geert Bourgeois - in de Vlaamse regering van minister-president Kris Peeters stapt, terwijl in de regeerverklaring niet één voorwaarde te bespeuren valt inzake staatshervorming. Na herlezing van de pathetische persmededeling bij Bourgeois’ toenmalig ontslag past alleen... verbijstering. Bourgeois beweerde daarin onder meer het volgende: ‘Ik ben werkelijk nog de enige in deze Vlaamse regering die de Vlaamse beloftes effectief wil uitvoeren’. Wat gold voor Peeters I, geldt blijkbaar niet voor Peeters II.
Stille vloek Het is natuurlijk fijn dat de nieuwe regering bijvoorbeeld het kunsthistorisch erfgoed zal beschermen, samen ‘met de holebi- en transgendergemeenschap’ een stuk beleid wil opzetten of nog: het bosgebied uitbreiden, maar dit lijkt in geen lichtjaren op de realisatie van de Vlaamse verkiezingsbeloften van de NVA. Net zo min als het bejubelen van de ‘interculturaliteit’, de uitbouw van een netwerk van ‘laagdrempelige meldpunten’ in de strijd tegen discriminatie (verklikkingsbureaus, zeg maar) of: nog meer immigratie (die - indien ze nog lang aanhoudt - juist dodelijk zal zijn voor onze Vlaamse samenleving en cultuur). Geen jaar na zijn ontslag is Bourgeois evenwel opnieuw excellentie. Tien jaar na de stemming van de vijf resoluties in het Vlaams Parlement maakt hij geen (breek)punt meer van pakweg fiscale autonomie of de splitsing van BHV. Alleen een stille vloek past bij zoveel principeloosheid. De geschiedenis herhaalt zich dus, ook bij de NVA van historicus Bart De Wever: na de Belgische akkoorden van Schiltz en de openlijke Belgische collaboratie van Anciaux, volgt het ‘participationisme’ van De Wever. Kortom, de oude Volksunie is terug: stevig de Vlaamse trom roeren voor de verkiezingen en daarna is men plots onderhevig aan een vlaag van selectieve amnesie. Terloops gezegd: het is evenzeer verbijsterend hoe voorzitter Defoort van de VVB deze volte face van de NVA met de mantel der liefde bedekt en hiermee nogmaals zijn partijdigheid tentoonspreidt.
Leep Alea iacta est, maar de waarnemer is natuurlijk benieuwd of de NVA er straks ten tweede male zal in slagen om haar maagdelijkheid te herwinnen. Nu reeds mag aangenomen worden dat die partij een half jaar voor de federale verkiezingen van 2011 de peilingen scherp in het oog zal houden. Als die omwille van het evident gebrek aan Vlaamse vooruitgang catastrofaal blijken, zullen De Wever en Bourgeois proberen de stunt van 2008 nog eens over te doen en uit de Vlaamse regering stappen. Houden ze echter voldoende over van de 13% waarmee ze nu in die regering stappen, dan zal de operatie ‘hernieuwde maagdelijkheid’ uitgesteld worden tot de aanloop naar de volgende Vlaamse verkiezingen in... 2014.
Moraal Na het loze vissertje dat vruchteloos zocht naar een vette vis in de pan, krijgen we nu het leep wevertje dat zoals in het liedje geen heer blijkt te zijn. Men kan alleen besluiten met deze strofe:
‘Want ik wete wel wat er de weverkens zijn En de weverkens zijn er geen heren. Schietspoele, sjerrebekke, spoelza! Djikkedjakke, kerrekoltjes, klitsklets!’
Filip de Man
Federaal volksvertegenwoordiger Bijlagen: filip de man.jpg (12.2 KB)
|
|
|
|
|
Ierland terug naar de Middeleeuwen |
Islamic cultural centre in Dublin
De Ierse atheïsten staan op de achterste poten. En terecht. Enkele dagen geleden is er een nieuwe wet aangenomen die het mogelijk maakt om ieder die ‘een substantieel deel van de volgelingen van een religie’ beledigt te straffen op basis van een nieuwe blasfemiewet. De gevolgen voor het loochenen van ‘god’ en zijn volgelingen zijn niet misselijk ook: maximaal € 100.000 boete.
Alsof het nog niet genoeg is dat politici niet beseffen dat iedere religie inherent blasfemisch is ten opzichte van een andere religie, daarmee blasfemie voornamelijk een zaak makende van geloofsbelijdenis, draaien zij ook de bewijslast nog eens om: Er is pas sprake van blasfemie indien de beschuldigde niet heeft kunnen aantonen dat ‘een redelijk persoon geen literaire, artistieke, politieke, wetenschappelijke of academische waarde kan vinden in de geuite belediging [van god of geloof]‘.
Volgens het voorstel mag blasfemie omschreven worden als ‘uitingen die in verregaande mate beledigend zijn ten opzichte van zaken die die door welke religie dan ook als heilig beschouwd worden’, als zij tenminste ook voor ‘hevige onrust zorgen onder volgelingen van genoemd geloof óf zelfs bedoeld waren om voor hevige onrust te zorgen’.
Het is opvallend hoezeer deze aanpassing van de ‘defamation law’ niet bedoeld is om enige godheid te vrijwaren van kritiek, maar voornamelijk in het leven geroepen is om godsdienstcommentaar de kop in te drukken. Het begint er, met de aanwezigheid van de vele sharia-rechtbanken in buurland Engeland, meer en meer op te lijken dat redelijke kritiek moet wijken voor onredelijk geloof.
Het wachten is tot de Nederlandse religieuze partijen op de kar springen om hetzelfde te bewerkstelligen in ons vrije land. Het gaat er immers al lang niet meer om dat mensen (of zelfs goden) niet gekwetst zouden mogen worden. Het gaat voornamelijk om het voorkomen van onlusten. In de eerste plaats omdat religie nu eenmaal bijzonder gewelddadig blijkt indien zij genoeg bekritiseerd wordt maar voornamelijk omdat er met religieuzen inhoudelijke niet redelijk te praten valt over enige vorm van kritiek.
En ondertussen maar schreeuwen om respect voor je religie. Stelletje barbaren.
@ god.voor.dommen
|
|
|
|
13-07-2009 |
Lezersbrief bij De Tijd |
cvdg306167 op 13 juli 2009 om 11:40
Ik ben vreselijk zwaar ontgoocheld in Bart De Wever. In de grond heeft hij met ons hetzelfde spelletje uitgehaald als Leterme in juni 2007, maar dan op een veel subtielere manier: er wordt met geen woord nog gerept over de ooit voor Vlaanderen zo belangrijk geachte staatshervorming, zogezegd aldus De Wever omdat de tijd en de geesten er nu niet rijp voor zijn. Hij denkt van met zijn Vlaamse hospitalisatieverzekering en dito aanvullende kinderbijslag het neusje van de zalm uitgevonden te hebben, maar hij vergist zich. Zolang de Belgische context niet aangepakt wordt, kunnen de Franstaligen blijven doorgaan zonder eigen financiële verantwoordelijkheid op kosten van de Vlamingen met hun deficietspendingsysteem waarop hun olijfboom weer prachtig zal bloeien. En Rudy Demotte heeft het gisteren nog eens duidelijk gezegd: de Franstaligen zijn geen vragende partij voor een staatshervorming. De Wever vergist zich deerlijk als hij denkt met zijn huidige strategie daar iets aan te veranderen.
|
|
|
|
|
Koning Albert wil zelf (gedeeltelijk)opdraaien voor werken aan paleis |
Onze brave keuning wil bijspringen voor de renovatie van zijn huurpaleis dat picobello in orde moet zijn als het land B in 2010 voorzitter wordt van de Europese Unie. De vorst is zeer bekommerd om de financiële situatie van zijn land en biedt spontaan hulp aan.
Hij is zelf begonnen met de keuken van het paleis te hernieuwen en troonde premier Van Rompuy en de pers trots mee om een blik te werpen op de stand van zaken :
Het is nog niet gans in orde, maar het ziet er al puik uit. "Nog een beetje kloten en het is als nieuw" sprak de vorst.
Ook voor de gevelrestauratie wist de keuning te melden, dat zijn twee zeunen en zijn schoonzeun, de Habsburger, tijdens de vakantieperiode reeds aan de slag zijn getogen om nieuwe roofing op het dak te leggen (zonnepanelen zijn voor een volgende gelegenheid) en een likje verf op de gevel en de zaak is beklonken.
Laurent, Philippe en de Habsburger trekken zich aardig uit de slag.
Bron : Gazet van Antwerpen
Fats
|
|
|
|
|
|
Deze blog leeft van de liefde, de wind en veel enthousiasme. U kan onze werking steunen via
banknr 610-5790800-88
IBAN BE56 6105 7908 0088
BIC DEUT BE BE
|
Opera, Belcanto - Operette en populair klassieke muziek |
|
|
|
|