Wij vragen niets, wij doen niets door Filip de Man
De Maddens-doctrine als schaamlap
De NVA heeft dè schaamlap gevonden om haar gebrek aan standvastigheid te verbergen: de ‘Maddens-doctrine’. Die schrijft voor geen communautaire onderhandelingen te voeren zolang de Franstaligen niet zelf vragende partij zijn. De Wever huldigt nu dus het motto: ‘wij vragen niets’. Meer zelfs, hij doet niets. De Vlaamse duif wordt ongenadig verder kaalgeplukt, maar de begeleider wacht. De gretigheid waarmee De Wever deze schijnbaar academisch gelegitimeerde vluchtheuvel inneemt, maakt dat zelfs professor Maddens er zich ongemakkelijk bij voelt. Deze liet dat de voorbije dagen trouwens duidelijk blijken door te wijzen op het groot gebrek aan Vlaamse ambitie in vergelijking met de regeerverklaring van 2004. In het kersvers regeerakkoord kan men inderdaad blijven zoeken naar een echte stap voorwaarts op het pad naar Vlaamse zelfstandigheid. Het was nochtans de NVA - en met name hun minister Geert Bourgeois – die tien maanden geleden uit de Vlaamse regering stapte omdat minister-president Kris Peeters te weinig waarborgen bood inzake staatshervorming. En raar maar waar: het is diezelfde NVA die nu - en met name hun minister Geert Bourgeois - in de Vlaamse regering van minister-president Kris Peeters stapt, terwijl in de regeerverklaring niet één voorwaarde te bespeuren valt inzake staatshervorming. Na herlezing van de pathetische persmededeling bij Bourgeois’ toenmalig ontslag past alleen... verbijstering. Bourgeois beweerde daarin onder meer het volgende: ‘Ik ben werkelijk nog de enige in deze Vlaamse regering die de Vlaamse beloftes effectief wil uitvoeren’. Wat gold voor Peeters I, geldt blijkbaar niet voor Peeters II.
Stille vloek Het is natuurlijk fijn dat de nieuwe regering bijvoorbeeld het kunsthistorisch erfgoed zal beschermen, samen ‘met de holebi- en transgendergemeenschap’ een stuk beleid wil opzetten of nog: het bosgebied uitbreiden, maar dit lijkt in geen lichtjaren op de realisatie van de Vlaamse verkiezingsbeloften van de NVA. Net zo min als het bejubelen van de ‘interculturaliteit’, de uitbouw van een netwerk van ‘laagdrempelige meldpunten’ in de strijd tegen discriminatie (verklikkingsbureaus, zeg maar) of: nog meer immigratie (die - indien ze nog lang aanhoudt - juist dodelijk zal zijn voor onze Vlaamse samenleving en cultuur). Geen jaar na zijn ontslag is Bourgeois evenwel opnieuw excellentie. Tien jaar na de stemming van de vijf resoluties in het Vlaams Parlement maakt hij geen (breek)punt meer van pakweg fiscale autonomie of de splitsing van BHV. Alleen een stille vloek past bij zoveel principeloosheid. De geschiedenis herhaalt zich dus, ook bij de NVA van historicus Bart De Wever: na de Belgische akkoorden van Schiltz en de openlijke Belgische collaboratie van Anciaux, volgt het ‘participationisme’ van De Wever. Kortom, de oude Volksunie is terug: stevig de Vlaamse trom roeren voor de verkiezingen en daarna is men plots onderhevig aan een vlaag van selectieve amnesie. Terloops gezegd: het is evenzeer verbijsterend hoe voorzitter Defoort van de VVB deze volte face van de NVA met de mantel der liefde bedekt en hiermee nogmaals zijn partijdigheid tentoonspreidt.
Leep Alea iacta est, maar de waarnemer is natuurlijk benieuwd of de NVA er straks ten tweede male zal in slagen om haar maagdelijkheid te herwinnen. Nu reeds mag aangenomen worden dat die partij een half jaar voor de federale verkiezingen van 2011 de peilingen scherp in het oog zal houden. Als die omwille van het evident gebrek aan Vlaamse vooruitgang catastrofaal blijken, zullen De Wever en Bourgeois proberen de stunt van 2008 nog eens over te doen en uit de Vlaamse regering stappen. Houden ze echter voldoende over van de 13% waarmee ze nu in die regering stappen, dan zal de operatie ‘hernieuwde maagdelijkheid’ uitgesteld worden tot de aanloop naar de volgende Vlaamse verkiezingen in... 2014.
Moraal Na het loze vissertje dat vruchteloos zocht naar een vette vis in de pan, krijgen we nu het leep wevertje dat zoals in het liedje geen heer blijkt te zijn. Men kan alleen besluiten met deze strofe:
‘Want ik wete wel wat er de weverkens zijn En de weverkens zijn er geen heren. Schietspoele, sjerrebekke, spoelza! Djikkedjakke, kerrekoltjes, klitsklets!’
De Ierse atheïsten staan op de achterste poten. En terecht. Enkele dagen geleden is er een nieuwe wet aangenomen die het mogelijk maakt om ieder die ‘een substantieel deel van de volgelingen van een religie’ beledigt te straffen op basis van een nieuwe blasfemiewet. De gevolgen voor het loochenen van ‘god’ en zijn volgelingen zijn niet misselijk ook: maximaal € 100.000 boete.
Alsof het nog niet genoeg is dat politici niet beseffen dat iedere religie inherent blasfemisch is ten opzichte van een andere religie, daarmee blasfemie voornamelijk een zaak makende van geloofsbelijdenis, draaien zij ook de bewijslast nog eens om: Er is pas sprake van blasfemie indien de beschuldigde niet heeft kunnen aantonen dat ‘een redelijk persoon geen literaire, artistieke, politieke, wetenschappelijke of academische waarde kan vinden in de geuite belediging [van god of geloof]‘.
Volgens het voorstel mag blasfemie omschreven worden als ‘uitingen die in verregaande mate beledigend zijn ten opzichte van zaken die die door welke religie dan ook als heilig beschouwd worden’, als zij tenminste ook voor ‘hevige onrust zorgen onder volgelingen van genoemd geloof óf zelfs bedoeld waren om voor hevige onrust te zorgen’.
Het is opvallend hoezeer deze aanpassing van de ‘defamation law’ niet bedoeld is om enige godheid te vrijwaren van kritiek, maar voornamelijk in het leven geroepen is om godsdienstcommentaar de kop in te drukken. Het begint er, met de aanwezigheid van de vele sharia-rechtbanken in buurland Engeland, meer en meer op te lijken dat redelijke kritiek moet wijken voor onredelijk geloof.
Het wachten is tot de Nederlandse religieuze partijen op de kar springen om hetzelfde te bewerkstelligen in ons vrije land. Het gaat er immers al lang niet meer om dat mensen (of zelfs goden) niet gekwetst zouden mogen worden. Het gaat voornamelijk om het voorkomen van onlusten. In de eerste plaats omdat religie nu eenmaal bijzonder gewelddadig blijkt indien zij genoeg bekritiseerd wordt maar voornamelijk omdat er met religieuzen inhoudelijke niet redelijk te praten valt over enige vorm van kritiek.
En ondertussen maar schreeuwen om respect voor je religie. Stelletje barbaren.
Ik ben vreselijk zwaar ontgoocheld in Bart De Wever. In de grond heeft hij met ons hetzelfde spelletje uitgehaald als Leterme in juni 2007, maar dan op een veel subtielere manier: er wordt met geen woord nog gerept over de ooit voor Vlaanderen zo belangrijk geachte staatshervorming, zogezegd aldus De Wever omdat de tijd en de geesten er nu niet rijp voor zijn. Hij denkt van met zijn Vlaamse hospitalisatieverzekering en dito aanvullende kinderbijslag het neusje van de zalm uitgevonden te hebben, maar hij vergist zich. Zolang de Belgische context niet aangepakt wordt, kunnen de Franstaligen blijven doorgaan zonder eigen financiële verantwoordelijkheid op kosten van de Vlamingen met hun deficietspendingsysteem waarop hun olijfboom weer prachtig zal bloeien. En Rudy Demotte heeft het gisteren nog eens duidelijk gezegd: de Franstaligen zijn geen vragende partij voor een staatshervorming. De Wever vergist zich deerlijk als hij denkt met zijn huidige strategie daar iets aan te veranderen.
Koning Albert wil zelf (gedeeltelijk)opdraaien voor werken aan paleis
Onze brave keuning wil bijspringen voor de renovatie van zijn huurpaleis dat picobello in orde moet zijn als het land B in 2010 voorzitter wordt van de Europese Unie. De vorst is zeer bekommerd om de financiële situatie van zijn land en biedt spontaan hulp aan.
Hij is zelf begonnen met de keuken van het paleis te hernieuwen en troonde premier Van Rompuy en de pers trots mee om een blik te werpen op de stand van zaken :
Het is nog niet gans in orde, maar het ziet er al puik uit. "Nog een beetje kloten en het is als nieuw" sprak de vorst.
Ook voor de gevelrestauratie wist de keuning te melden, dat zijn twee zeunen en zijn schoonzeun, de Habsburger, tijdens de vakantieperiode reeds aan de slag zijn getogen om nieuwe roofing op het dak te leggen (zonnepanelen zijn voor een volgende gelegenheid) en een likje verf op de gevel en de zaak is beklonken.
Laurent, Philippe en de Habsburger trekken zich aardig uit de slag.
Er is een verschuiving merkbaar van het illegalenprobleem van Oostende naar Zeebrugge. Dat zegt Vlaams Belang-senator Yves Buysse.
Stijging "Uit de officiële cijfers van de federale politie blijkt dat tussen januari en mei dit jaar al 380 illegalen zijn onderschept in de Zeebrugse en Oostendse haven. In mei was er een aanzienlijke stijging in Zeebrugge. In april werden daar 36 vluchtelingen zonder verblijfsdocumenten gecontroleerd. In mei steeg hun aantal tot 120. In Oostende werden er in mei bij drie acties 67 illegalen opgepakt."
Verschuiving Volgens minister voor Migratie en Asielbeleid Annemie Turtelboom heeft de administratie een werkgroep opgericht om de tendensen van de vluchtelingenstroom te onderzoeken. Er is momenteel een verschuiving waar te nemen van vluchtelingen langs de autosnelwegen naar vluchtelingen in en rond de kusthavens. De grootste stijging is er bij Indiërs en Afghanen.
De Nieuwe Collectie voor C & A is aangekomen : deze dames en heren waren er vlug bij. Proficiat !
foto : Gazet van Antwerpen
Ik zweer trouw aan de keuning, gehoorzaamheid aan de grondwet en aan de wetten van het belgische volk
Ziezo, we kunnen er weer tegenaan voor vijf jaar. De Vlaamse regering is officieel geïnstalleerd.
Ergens bestaat er een wet die bepaalt dat gemeenschaps- of gewestministers nog steeds de oude eedformule moeten gebruiken bij de aanvaarding van hun ambt. Voor parlementsleden is de eed vereenvoudigd : trouw aan de grondwet volstaat. Het is slechts een formaliteit, maar het is tekenend voor de ondergeschiktheid van de landsdelen aan het federale niveau, dat ministers symbolisch de belgische eedformule moeten gebruiken. Trouwens, wat is "het belgische volk" ?
Voor de rest waren er nogal wat hiaten in het scenario : deze meerderheid van christen-democraten, socialisten en NVA-ers moet de violen nog leren afstemmen. Tijdens de plenaire zitting werd vastgesteld dat de regeringspartijen in het bureau van het parlement in de minderheid zijn... De ietwat onwennige en tijdelijke voorzitter, Johan Sauwens, was wat blij, dat de ervaren CD&V-fractievoorzitter een schorsing van de zitting voorstelde.
En toen konden de televisiekijkers een fragmentje meemaken "Politiek, zoals het bedreven wordt". Er werd wat heen en weer gezegd door deze en gene en finaal werd het reglement aangepast bij zitten en opstaan, zodat de regeringsmeerderheid ook in het parlementaire bureau geldt. Een Groen-titularis vond het niet meer dan normaal dat de regeringspartijen het parlement beheersen : "Zolang er geen budgetoverschrijding door ontstaat" sprak de enigszins goedgelovige man."Dat is afgesproken" zei Sauwens, "we zullen het kamerbudget in ere houden". Vijf minuten later, was hij voorzitter àf. Ziet u, zo wordt er politiek bedreven : dat was slechts een klein voorbeeld hoe het in zijn werk gaat. Leuteren onder mekaar, een reglement haasje-over wijzigen en met algemene instemming beweren "het kost niets". En iedereen knikt.
Met dit verbluffend staaltje parlementair klungelwerk leverden de 124 nieuwverkozenen zich onmiddellijk gracieus over aan de oekazes van de regering.
Moeten wij nu even blij zijn als Jan Peumans, de nieuwe parlementsvoorzitter, die trots zijn ganse familie had meegebracht ? Er doen momenteel nogal wat kettingmails de ronde op internet tussen Vlaams-nationalisten van NVA-strekking en Vlaams Belangaanhangers. Er wordt langs beide kanten gebeten naar mekaar en de verwijten van de twee kampen zijn genoeg bekend : we gaan ze niet herhalen. Er zijn nogal wat NVA-ers die van oordeel zijn dat hun partij een kans verdient en dat de oppositie van VB hen moet ontzien, want "zij hebben het protocol van het cordon sanitaire niet ondertekend". Ik vind die stelling behoorlijk hypocriet : NVA én LDD spreken zich weliswaar uit tégen de democratische VB-mishandeling maar zij kiezen nadrukkelijk voor samenwerking met het establishment en de regimepartijen en erkennen de facto de toepassing van het cordon. Dat is hun partijpolitieke strategie. Ik zie derhalve niet in, waarom ik als Vlaams-nationale blogger die de kant van Vlaams Belang kiest, plots solidair zou moeten zijn met een NVA die zich aan de kant schaart van zij die ons behandelen en beschimpen als mestkevers.
Jan Peumans heeft goede intenties om dit parlement als een volwaardige instelling te laten functioneren maar of hij dat ook in de praktijk zal aankunnen is wat anders. Hij zat nu al te draaien in zijn zetel alsof hij op een punaise zat bij de tussenkomst van Filip Dewinter. Die klaagde terecht aan, dat de aanduiding van een parlementsvoorzitter een onderdeel is van de regeringsvorming. Een democratische instelling kiest zijn eigen voorzitter en laat zich niet in de hoek drummen. Het parlement controleert de regering en niet omgekeerd. De woordvoerder van LDD, die duidelijk uit een ander hout gesneden lijkt dan de disc jockey, sloot zich hierbij aan.
Peumans werd verkozen en hield een speech alsof hij voorzitter was van de Limburgse Provincieraad. Wij feliciteren de overtuigde Vlaming Peumans en wachten voor de rest af.
En toen kwamen de ministers aan de beurt. Weliswaar nadat LDD de twee extra-parlementairen, Ingrid Lieten en Philip Muyters (die de broer is van de Antwerpse commissaris Serge Muyters) had gevraagd terug te keren naar hun vroegere betrekking. Die twee (die in een zijgangetje stonden te antichambreren, samen met het Brussels mooipratertje Pascal Smet) stonden zenuwachtig toe te luisteren maar alles verliep volgens scenario en iedereen glunderde en kuste mekaar. Er werd wat afgesmakt. Pascal Smet wilde zelfs de Kotrijkzaan Carl Decaluwe kussen, maar die trok zich geschrokken terug, "Niet gier" mompelde hij.
Dit was een dag die aangekondigd werd als een Feest van de democratie. Zolang in Vlaanderen een cordon sanitaire bestaat, is er volgens ons geen feest van de democratie te vieren. Ook niet als er enkele Vlaams-nationalisten deelnemen aan het beleid.
En nu met zijn allen : koffers pakken en op vakantie ! Wij blijven op post gedurende de zomermaanden. Als de bladeren bruin kleuren en van de takken dwarrelen, zijn wij weg.
Savat
Opgedragen aan de Vlaamse Ministers die vanaf vandaag voor ons zullen zorgen
The Good, the Bad & the Ugly
En zij mogen zelf de rolverdeling bepalen
't Is lachen geblazen hier ...
Op zoek naar originele politiek-incorrecte humor ? Dan moet u hier wezen :
Bij Koninklijk Besluit van 8 juli1815, nr. 13, werd aan de grote winnaar van de Slag bij Waterloo, veldheer Arthur Wellesley, eerste Hertog van Wellington, de adellijke en erfelijke titel van Prins van Waterloo toegekend, met recht van eerstgeboorte.
De afstammelingen leven in Engeland en behoren krachtens Nederlands adelsrecht allen tot de Nederlandse adel (predicaten jonkheer en jonkvrouw).
Het hoofd van dit geslacht voert de Nederlandse titel Prins van Waterloo. In tegenstelling tot de Nederlandse rangorde van adellijke titels is in Groot-Brittannië de rang van hertog hoger dan die van prins, daargelaten een eventuele koninklijke afkomst. Het hoofd van deze familie voert primair de titel Hertog van Wellington (His Grace The Duke of Wellington).
Tot zover dit uittreksel uit Wikipedia. En nu het centenvervolg ...hier klikken.
Janssens en Termont
In een dubbelinterview met Humo doen de twee socialistische burgemeesters Termont en Janssens enkele uitspraken die se wenkbrauwen doen fronsen. Patrick Janssens bekent bijvoorbeeld ootmoedig: “Zoals in andere Europese steden waar jarenlang een socialistisch beleid was gevoerd – Marseille, Rotterdam – was de democratie in Antwerpen op losse schroeven komen te staan.” Van een bekentenis gesproken…
Als Janssens wordt ondervraagd over het pijnlijke feit dat hij in het Vlaams Parlement bijna niets heeft gepresteerd – behalve het incasseren van zijn zitpenningen – antwoordt hij dat hij op een andere, informele manier wel degelijk op het beleid heeft gewogen. Achter de schermen. Discreet. “En is dat niet dé taak van een volksvertegenwoordiger: wegen op het beleid? Dat doet Daniël Termont ook, met zijn mandaten in intercommunales. En ik denk niet dat ik meer tijd in het Vlaams Parlement stop dan Daniël in die bestuursraden.” Is dat een verspreking, of een subtiele steek onder water? De laatste officiële gegevens over de mandaten van Termont dateren van 2007, toen hij 22 onbetaalde mandaten had.
Termont doet ook enkele uitspraken over immigranten die hoogst ongewoon zijn. In een reactie op vier ‘incidenten’ met Turken in Gent zegt hij: “Het waren losstaande incidenten, maar in twee van die gevallen ging het om echtelijke problemen die al lang aansleepten en waarbij al eerder geweld was gebruikt. Typisch Turks is dan dat men daarmee niet naar de politie of de overheid stapt. Men roept geen hulp in, men weigert ze zelfs als ze wordt aangeboden. […] Sommige daders komen uit streken waar het bezit van een vuurwapen aanvaard is. Dat is een probleem, en je lost het niet zomaar op. […] Er is nog een element dat die zaken in Gent verbindt: bijna alle daders waren nog niet lang in het land. Dat is volgens mij het grootste probleem: de volgmigratie, de huwelijken met partners uit het land van oorsprong.” Patrick Janssens beaamt dat laatste: “Volledig akkoord. Integratie zou een langzaam voortschrijdend proces moeten zijn, maar door die huwelijken is het een soort vicieuze cirkel geworden. Elke keer weer een stap terug, een processie van Echternach bijna.”
Een waarheid als een koe natuurlijk, maar daar blijft het helaas bij. Hun uitleg zou heel wat geloofwaardiger klinken, mochten ze beginnen met hun eigen partij te overtuigen van de noodzaak om de onbeperkte gezinshereniging en volgmigratie eindelijk aan banden te leggen. Maar daar zijn beide heren al die jaren kennelijk nog niet in geslaagd.
@ VB
Koen Meulenaere over Antwerpens Eerste en Knapste
Koen Meulenaere, een van de scherpste pennen van Vlaanderen, biedt de lezers van Knack een subliem portret van Antwerpens eerste en knapste burger. Wij riepen bij het lezen beurtelings "Ai...", "Oei..." en "Amai..."
Dit is verplichte lectuur voor elke Angeltjeslezer :HIER KLIKKEN.
12-07-2009
Verschil moet er zijn : Muyters en Piette
Vandaag verscheen tijdens het programma "Er is iets misgelopen", beter bekend bij het publiek als het Journaal, zowel om 13 als om 19 uur, de nieuwe Vlaamse minister Philippe Muyters. De Voka-voorzitter werd geconfronteerd met een ABVV- en ACV- afgevaardigde om na te gaan, in hoever hij in zijn nieuwe functie neutraal zou zijn en zijn werkgeversverleden van zich wilde afschudden. De vakbonden zijn namelijk "verontrust", dat iemand met nadrukkelijke bindingen met de Vlaamse werkgevers deel uitmaakt van deze regering.
De NVA-minister hield zich kranig en maakte met zijn repliek een behoorlijke indruk.
Heeft u het ooit meegemaakt, dat een syndicalist die een hoge functie bekleedt, op zijn rode of groene communieziel publiek zijn verleden moet komen afzweren bij de openbare omroep ? Wij denken bijvoorbeeld aan de Waalse vakbondsman, Josly Piette, die minister van werk was bij Verhofstadt III. Men had het deze man trouwens enkel in het Frans kunnen vragen, de enige taal die hij machtig is. Iemand iets gezien of gehoord ?
Het was alleszins voor Muyters een goede gelegenheid zich bij een groot publiek kenbaar te maken. Hopelijk zal hij, in het belang van alle inwoners van Vlaanderen, resultaten boeken met zijn werk.
Ray
Daar worden wij nu kwaad om ...
De Standaard publiceert een bericht n.a.v. het overlijden van de Nederlandse dichter, schrijver en stuntman Simon Vinkenoog op 80-jarige leeftijd.
Wij hebben de man altijd gezien als een van de talrijke Amsterdamse iconen van de rebellie tegen de gevestigde orde, uit de glansperiode van Provo en de krakersbeweging. De literaire producten van Vinkenoog waren wisselend van kwaliteit, soms aanstellerige bedenksels zonder veel betekenis. Ook soms aardige poëzie. De man genoot een zekere faam, vooral dan als intens druggebruiker en erfgenaam van Amsterdams woelige jaren. Dat hij daarmede verantwoordelijk zou zijn voor de vernieling van ettelijke mensenlevens, zal met klem en verontwaardiging ontkend worden door de vermolmde linkse intellegentsia die inmiddels zelf opgeklommen zijn tot de status van gevestigde orde en geen woord van tegenspraak of kritiek dulden.
In feite was Simon Vinkenoog, die best een lieve man was, een junkie die het lang heeft volgehouden, en die een oeuvre nalaat, dat vermoedelijk zelf geen lang leven beschoren zal zijn. Niettegenstaande een aangevochten titel als "Dichter des Vaderlands". Een gedicht van hem :
Ver als de horizon ben je
ver als de horizon ben je in de glazen kist van het weer geborgen beukend op de blikken deksels van het najaar ik zie de bliksem langs je lichaam trillen en de regen loopt onrustig door je ogen
ik kan de afstand die mij van je scheidt in lichtjaren tellen en in de meter van het geluid zoemen de seconden
mijn handen opnieuw in gebruik gesteld sluiten het onweer in je borsten buiten
alleen de regen is thuis op de platte daken van de nachten zonder duizelingen
Op het artikel is 1 reactie verschenen in de Standaard tot hiertoe. We drukken ze even af :
Op 12 juli 2009 omstreeks 13u32, zei van driessche ruddy:
Tot nu toe 0,0 reacties. Heb er zelf nooit van gehoord,nooit gezien, zal wel een serieus storm in een glas water zijn zeker, m.a.w. men maakt van een scheet een dondersteen.
Je hoeft het niet eens te zijn met iemand, noch met zijn opvattingen, levensstijl of mogelijke talenten om toch op een beschaafde manier kennis te nemen van het heengaan van die mens. Dat is nooit en in geen enkel geval een storm in een glas water.
Sommige creaturen beseffen niet hoe dom het is, de eigen domheid als maatstaf aan te voeren voor een feitenoordeel.
Niveau 0,0
Ray
Naar Links, dan Rechtdoor en zo de Afgrond in.
De propagandaploegen van Gennez-Janssens overplakten ijverig de affiches van medekandidaat Erik de Bruyn tijdens de voorbije campagne
In de sp-a blijft het rommelen na de openbare bekentenis van Donna Carolina tot de blozende minister-president : "Kris, het was bijna perfect".
Dat Frank Vandenbroucke, maar ook bijvoorbeeld Peter van Velthoven die van het federale parlement overzwenkte naar het Vlaamse om minister te worden, ook denken dat het bijna perfect was, valt te betwijfelen. Die gebuisde politici bezitten hun respectieve achterban voor wie er evenmin wat te rapen valt, los van de verloren eer voor de idolen. De oppositie tegen Donna Carolina zal alleszins niet verstommen na deze nadrukkelijke bevestiging van haar koppig en rancuneus beleid. Integendeel, de haarden van het verzet om uiteenlopende redenen, vertakken zich over diverse afdelingen en provincies, maar de harde kern bevindt zich alleszins in Antwerpen en in Mechelen, de parkeerplaats van de voorzitter.
Tijdens de kiescampagne traden er voor de sp-a twee propagandaploegen op : die van het gevestigde duo Gennez-Janssens en die van Erik de Bruyn met de verdoken steun van vele stamboeksocialisten die om uiteenlopende redenen de huidige partijleiding niet lusten. In het beste geval negeerden de beide groepen mekaar en na valavond beconcurreerden ze mekaar, zoals te zien op de afbeelding hierboven. Opmerkelijk en discreet verzwegen feit tot hiertoe, is dat Spa-Rood zijn aanhangers opriep om voor de Euro-verkiezingen een stem ui te brengen op de lijst van de communistische PvdA !
Spa-Rood, de marxistische vleugel die geleid wordt door De Bruyn (uiteraard, een heftige vijand van Vlaams Belang) is helemaal niet gewonnen voor de toetreding tot de Vlaamse regering en hij hanteert daarbij nagenoeg enkele argumenten die ook hier opklinken : de projecten worden verwezen naar de toekomst. Wij copiëren een fragment :
Om te beginnen wordt een open deur ingetrapt door te stellen dat ‘een mondiale crisis tijdelijk is’. Timing is dan echter bijzonder belangrijk. Uit het akkoord treedt de tijdshorizon 2011 naar voren: vanaf dan zou het wat beter moeten gaan. ‘Meerjarenplanning’ is daarom op verschillende plaatsen het scharnierwoord dat moet verhullen dat er op korte termijn voor dringende sociale noden zoals de sociale huisvesting en dejeugdzorg geen geld zal worden vrijgemaakt. De ‘meerjarenplanning’ moet de inspanningen dan over de economische crisis heen tillen. De vraag is echter: zal die crisis effectief in 2011 afgelopen zijn (talrijke internationale economen voorspellen het tegendeel) en zo ja voor wie? (...) SP.a Rood meende al op 8 juni dat de SP.a er beter aan zou doen om te kiezen voor de oppositie en van daaruit een sociaal front te vormen met de vakbonden. Dit regeerakkoord geeft ons geen enkel element om het geweer van schouder te veranderen, wel integendeel.
In de linkse pers lopen er een aantal kenners en experten rond van de zware problemen die het voortbestaan van Vlaams Belang bedreigen. Graag maakt men gebruik van ongecontroleerde emoties van ontgoochelde lieden die nog steeds niet doorhebben dat de linkse pers enkel geïntresseerd is in afbraakverhalen. . Men heeft jaren bewust en systematisch op deze partij ingehakt en "met alle middelen" gepoogd haar waarachtigheid te ondermijnen. Na de eerste electorale nederlaag, wordt de begrafenis al geregeld, zonder lijkredes, maar wel met humanistische lijkenpikkers die de verderfelijke erfenis opeisen. Het lijk is kicking, alive and well !
.
Gedurende al die jaren werd echter zedig de diepe verscheurdheid binnen de socialistische partij verzwegen. De tijd van de gesloten gelederen en de kadaverdiscipline is voorbij, de socialistische partij heeft te lang geopereerd als een plaatsingsbureau voor de gearriveerden die een diepe minachting koesteren voor de gewone man en vrouw. Gelukkig is er nog het ABVV met zijn Kremlinmentaliteit en zijn trouw aan Vorst en Vaderland om de illusie van solidariteit te behouden. Zolang het maar geen Vlaamsgezinden zijn, want dat zijn de facto de vijanden
..
Wordt vervolgd.
.
Savat
Wat kijken we ernstig, Mijnheer Desmet ...
"Hanteert men de wel erg soepele criteria van PS en cdH, dan praat men al snel over een regularisatie van 90 tot 100.000 dossiers. In dat tweede geval praat men ook over mensen die door hun taalhandicap en opleiding geen schijn van kans maken op de arbeidsmarkt, en die dus meteen zullen aangewezen zijn op het leefloon. Het kan toch niet de bedoeling zijn dat die alleen maandelijks hun leefloon ophalen en hun verdere maatschappelijke betrokkenheid beperken tot het uitbrengen van een stem op de partijen die hen aan papieren hebben geholpen ? "
Was u ook zo blij verrast toen u las wie finaal de figuren zijn geworden die de komende vijf jaar Vlaams minister zullen zijn ? Wij zeggen vijf jaar, maar de praktijk heeft aangetoond, dat er weinigen zijn die het parcours uitrijden : ze stappen over naar een van de andere regeringen die dit land rijk is, ze zijn boos en ze nemen ontslag, ze worden aan de deur gezet wegens gesjoemel, kortom in de vreugde van vandaag, schuilt het verdriet van morgen. Het verdriet van Vlaanderen.
Er is nu een regeerakkoord, waarin elke partij zichzelf terugvindt en er zijn de vrouwen en de mannen die het zullen uitvoeren. Het was niet zo moeilijk dat akkoord te bereiken, want het gaat vooral over intenties en goede bedoelingen, want het echte geld voor nieuwe initiatieven ontbreekt : er kan enkel pro-forma geruzied worden over theoretische beloftes naar de toekomst. Om zelfs het bestaande beleid te laten voortkabbelen, is er niet voldoende ruimte gedurende de eerste jaren. De lege portemonnee van Vlaanderen.
Enigszins bevreemdend is de vaststelling dat 124 parlementsleden gestreden hebben voor een mandaat, 9 onder hen minister kunnen worden en dat finaal gekozen wordt voor Eén Onbekend Janneke en Eén Onbekend Mieke, die geen enkel democratisch onderbouwd steunpunt hebben. De politici zelf (en de media natuurlijk) doen verschrikkelijk opgewonden over deze nieuwelingen : de surprises van de politiek, de Chinese Gelukskoekjes. De harde werkelijkheid is dat 22% van de Vlaamse Regering bestaat uit bevoorrechten die een job krijgen zonder sollicitatie en zonder toegangsexamen. Discriminatie in het hart van hetdemocratische Vlaanderen.
Even een vriendelijk woordje over de figuren nu ? Ons immer neutraal afgewogen en wijze oordeel wordt door velen gewaardeerd en we willen hen niet ontgoochelen. Vlaanderen wordt op zijn wenken bediend, tenminste door ons.
Laten we beginnen met de afwezige, de afgewezene, het wezenkind uit Vlaams-Brabant, Frank Vandenbroucke. Gennez wordt alom geprezen om haar moed, doorzettingsvermogen en wijsheid, omdat zij de beste socialistische minister uit de Vlaamse regering heeft buitengezwierd en vervangen door een Gentse Dancing Queen. In de lagere partijregionen wordt knap boos gereageerd op deze beslissing. De lezersbrieven in de Standaard spreken boekdelen. Maar Frank was stout geweest : hij had bij herhaling, en niet alleen tijdens de formatiegesprekken, de rode kadaverdiscipline aan zijn laars gelapt en Donna Carolina oneerbiedig behandeld. Exit, Frank. Vlaanderen straft zijn zonen.
Welkom, Pascal. Die Pascal Smet is de wettelijk verplichte Brusselaar van dienst in de regering en wij zijn hem dankbaar dat hij bestaat, anders was Anciaux teruggekeerd. Voor het overige was Pascal Smet als Vlaams Brussels Hoofdstedelijk minister gedurende jaren druk in de weer om zoveel mogelijk op de buis en in de media te verschijnen en de Franstaligen toe te juichen met hun expansionistische eisen. "Oui," riep Pascal, "les Flamands sont des imbéciles, je le sais très bien parce que j'en suis un." Ziet u de collabostijl ? In de nieuwe Brusselse regering wordt de sp-a geweerd, niet zozeer om ideologische redenen maar omwille van de irritante houding van Pascal Smet, een ijdele doorprater zoals Vandenbroucke, maar minder slim. Deze mijnheer wordt verantwoordelijk voor het onderwijs van onze kinderen. Ook politiek-correct Vlaanderen eert zijn collaborateurs.
En dan is er die bizarre NVA : de grote overwinnaar van deze verkiezingen, na een zwalpend politiek parcours van aanklampen en loslaten. De ongerepte bruid na een lang incestueus intermezzo. Een aantal kopstukken hadden zich al lekker gemaakt met de hoop op een portefeuille, zeker omdat er veel inschikkelijkheid aan de dag was gelegd om de hoge regionen van de Vlaamse Macht zeker niet te mishagen. Toen iedereen dacht dat er drie ministerportefeuilles in het verschiet lagen, offerde Bart er gracieus ééntje op. Twee dan maar. En uiteindelijk is het enkel de notaris Bourgeois die mag terugkeren. Na gedurende zijn vorige mandaat van vier jaar de speelbal geweest te zijn van de VRT. De man die de financiële uitwassen bij de 0000 tolereerde, de ongebreidelde personeelsgroei toeliet en zich jaren liet schofferen door een schaamteloze Tony Mary.
De tweede NVA-minister is een buitenstaander, een democratisch Onbekend Janneke, de baas van Voka. De NVA wilde na de verkiezingen onder geen beding de Zwarte Piet toegespeeld krijgen. Normaal solliciteren ze dan voor een Sinterklaasfunctie, als grote winnaars, zou je denken. En wat verwerft de NVA ? Uitgerekend in deze barre tijden, de rol van Zwarte Piet par excellence, het ministerie van financiën en begroting. Met andere woorden : "Mijnheer Neen" die door zijn collega's als paraplu zal gebruikt worden als zij hun beloofde of beoogde beleid niet kunnen uitvoeren : "Neen er is geen geld, neen we kunnen niets extra's ondernemen, neen tegen u, en u, en u, en u." Wij mogen hopen dat Bart de Wever, die normaal zeer veel weet, op de hoogte is van de vergissing die Jean-Luc Dehaene beging in 1992, toen hij de voorgangster van Muyters, Mieke Offeciers van het VEV binnenhaalde als ministerin van begroting. Binnen het jaar werd zij discreet verzocht de regering te verlaten wegens constante meningsverschillen over debet en credit.
Wij wensen hoe dan ook, de man die tot voor kort de Vlaamse politici kortzichtigheid en angsthazerij verweet, veel succes toe met de meest ondankbare job die een neofiet in de politiek zich kan wensen. Niet zozeer voor hem als voor ons allen, de betalende burgers. Hij heeft natuurlijk zijn collega Freya Vandenbossche, de gewezen federale ministerin van begroting, die hem desnoods kan bijspringen met haar ervaring en telraam.
Deze regering die net als de vorige een subsidieregering is, heeft alleszins tegenover de Franstaligen een uitgesproken Vlaams imago en we rekenen er op dat er heel wat initiatieven zullen genomen worden die Vlaanderen dichter brengen bij de zo noodzakelijke onafhankelijkheid.
Feestelijke 11 juliviering met de Koekoekburgemeesters en TAK
(11/07/2009) Vandaag vieren we Vlaanderens nationale feestdag. Omdat we vermoedden dat de niet-benoemde burgemeester van Linkebeek en Wezembeek-Oppem daar mogelijk anders over denken, besloten we met het Taal Aktie Komitee (TAK) om hen een duwtje in de rug te geven.
In de ochtendlijke uurtjes werd Linkebeek omgetoverd tot feestgemeente. Aangekomen aan het gemeentehuis bleek dat de niet-benoemde burgemeester andermaal aan z’n wettelijke verplichtingen had verzaakt, we hesen dan maar zelf de Vlaamse Leeuw op het gemeentehuis van Linkebeek. Op het gemeenteplein en in de omliggende straten werden 100 gele en zwarte ballonnen aan verkeerspalen bevestigd. Ook werden er papieren leeuwenvlagjes en kartonnen borden omhooggehangen met daarop de boodschap “Welkom in onze Vlaamse gemeente: vier mee!”. De politie kwam met een aantal interventiewagens ter plaatse, maar greep niet in.
Gisterenavond brachten we waarnemend burgemeester van Hoobrouck van Wezembeek-Oppem een bezoekje. Dit feestje werd echter verstoord door een massaal aanwezige politiemacht. Het geel-zwart afspanlint, de slingers en de ballonnen, bedoeld voor diens voortuin, werden dan maar over straat gespannen. Er werden ook enkele bordjes in de grond geslagen met daarop een warme oproep om mee te vieren. Omdat bij een feestje ook geschenken horen, hadden we ook een hometrainer en een speelgoed schooltje mee, een knipoog naar de recente politieke actualiteit in Wezembeek-Oppem.
Waarnemend burgemeester van Hoobrouck liet zich de voorbije weken inderdaad van z’n smalste zijde zien. Begin juni liet hij de kinderen van de Nederlandstalige gemeenteschool De Letterbijter weten dat ze niet mochten deelnemen aan de Gordel voor Scholen. Broodnodige herstellingen aan de school worden niet uitgevoerd zolang de burgemeester niet benoemd is, onderwijzend personeel moet nu al jaren tot de laatste week van augustus wachten om te weten of het amper een week later terug in de school aan de slag kan. Eind juni bereikten de pesterijen een nieuw hoogtepunt: de burgemeester besloot om de freinettechnieken die al jaren gehanteerd worden in De Letterbijter (en die de school enkele jaren terug van de ondergang redden) af te voeren.
Ook de Nederlandstalige speelpleinwerking krijgt heel wat tegenkanting: niet-opgeruimde lokalen en rondslingerend gevaarlijk afval troffen de monitoren aan toen ze hun lokalen eerder op de maand in dienst wensten te nemen.
Het contrast met de Franstalige school en speelpleinwerking is opvallend en ruikt naar discriminatie. Wij hopen dat enkele uren spelplezier met ons poppenhuis met Nederlandstalige en anderstalige poppetjes dhr. van Hoobrouck doen inzien dat het verkeerd is Nederlandstalige kinderen te gijzelen om z’n politieke gelijk te behalen.
Met de overhandiging van een hometrainer hopen we dat de niet-benoemde burgemeester de smaak voor de Gordel te pakken krijgt en dat de provocaties en sabottage van vorige editie achterwege kunnen blijven. Zoniet dan weet de nieuwe Vlaamse minister voor Binnenlands bestuur alvast wat hem te doen staat.
Na 15 jaar onder swart regering, stem die meeste swartmense steeds vir die ANC, want die ANC het in 1994 belowe dat elke swartman in Suid-Afrika sal 'n huis gratis ontvang.
.
Hulle het ook gratis skoolopleiding, gratis mediese sorg en gratis toegang tot waterbronne en elektrisiteit aan alle ANC-ondersteuners beloof.
Ten spyte van hierdie absurdiese beloftes, glo die meeste swartes steeds hulle gaan alles in die lewe gratis ontvang. Die Nguni-woord vir "gratis" of "vry", is: "Mahala"
.
.
Die ANC-jeugleier en die leier van die Suid-Afrikaanse Kommunistiese Party, dr Blade Nzimande, het ook onlangs verklaar dat alle banke (handelsbanke) "oopgestel" moet word, en dat dit nie slegs tot die beskikking van 'n paar blanke rassiste moet wees nie. Die swartes dink blykbaar alle geld wat in banke bewaar word, is vryelik beskikbaar vir iedereen om te neem. Die swartes weet gladnie hoe die ekonomie werk, en aan wie geld in die bank behoort nie. Hulle wil alles in die lewe "mahala" ontvang. Hulle eis ook dat alle myne oopgestel moet word, en dat iedereen maar in 'n goudmyn moet kan afgaan en vir hom/haar 'n stukkie goud onder uit die aarde kan gaan haal, "want die hele Suid-Afrika behoort aan iedereen wat daarin woon".
