Philip Claeys

Euro Parlementslid

Velen onder u zullen deze mevrouw met de enigszins blasfemische naam kennen. U mag op haar klikken en dan leest u wat er aan de hand is. BOEM !

Wij kregen de zeldzame gelegenheid de resultaten van een inburgeringstest in te kijken. Omwille van redenen van discretie (een van onze Grote Eigenschappen) verwijzen wij u naar de link op deze pagina.  Eens het spul geopend is, moet u wel klikken om onder uw verbaasde blik de opeenvolgende vragen en antwoorden zich te laten ontrollen. Wij kunnen er met zijn allen van leren. 

Bijlagen:
inburgeringstest.pps (61 KB)   

Prijsverhoudingen van consumptiegoederen en diensten binnen de Europese Unie, vertrekkende van een gemiddelde voor de 27 landen dat vastgesteld wordt op 100% :

Denemarken 141%

Ierland 127%

Finland 125%

Luxemburg 116%

Zweden 114%

Frankrijk  en het Land B 111%

Italië en Oostenrijk 105%

Deutschland 104%

Nederland 103%

Verenigd Koninkrijk 99%

Spanje 96%

Griekenland 94%

Cyprus 90%

Portugal 87%

Slovenië 83%

Malta 78%

Estland 77%

Letland 75%

Tsjechië 72%

Hongarije en Slovakije 70%

Polen 69%

Litouwen 67%

Roemenië 62%

Bulgarije 51%

Vooraleer uw koffers te pakken en de verhuiswagens van Arthur Pierre te bestellen, kan u meer details lezen bij Eurostat, de cijfermachine van de EU, waar alle bedrijven moeten aan rapporteren.  De bedrijfsleiders zien nu het nut van al dat vele maandelijkse werk.

En wat zeggen wij nu ?  "Thank you, Merci, Vielen Dank, Grazzie, Gracias, Mercikes enz.  Europa !"

foto : Leon Vangilbergen via Google 

Onze vriend Eddy Elyn, gemeenteraadslid te Lubbeek (Vlaams Brabant) vestigt onze aandacht op een stellingname van de Groen-fractieleidster  in zijn mooie gemeente over "groene weduwen", wat het tegengestelde lijkt te zijn van "groene blaadjes". Los van het krakkemikkige Nederlands en de taalfouten van de Groene boomknuffelaars, geniet van de achterliggende Sovjetbekommernis : "Oudjes naar het gesticht."

In het kader van het openbaar onderzoek van het structuurplan wens ik volgende bedenking te geven:  in deze studie ontbreekt m.i. de demografische analyse van de bewoners van de residentiële woonparken.   We kunnen stellen dat binnen een afzienbare tijd deze woonparken zullen bewoond worden door “groene weduwen”.  Hiermee wil ik zeggen , alleenstaande hoogbejaarde vrouwen, die in een veel te grote villa wonen, die ze niet meer kunnen onderhouden en te ver van de centrale voorzieningen in de gemeente.  Welke visie heeft de gemeente hierop ?  Gaat de gemeente een ruimtelijk beleid ontwikkelen waarbij er geïnvesteerd kan worden in kleinschaligere woningen voor deze ( begoede ) dames ?  Hoe en waar ???    Welk beleid zal er gevoerd worden omtrent de vrijkomende villa’s ?  Is het de bedoeling dat de gemeente alleen welstellende gezinnen aantrekt in deze vrijkomende villa’s ?   Wil de gemeente een beleid voeren waarbij een herverkaveling mogelijk is van deze grote villa’s, zodat  bv  meerdere gezinnen in één villa kunnen wonen ( verdichting en beter gebruik van ruimte ) ?

Nota van  Eddy Elyn :  het zal je maar overkomen…je bent jong… verliefd… je trouwt…je bouwt samen met je ventje een prachtig huis…je krijgt kinderen… de kinderen worden groot… jij wordt ouder… de kinderen verlaten het huis… je krijgt kleinkinderen…en je wordt nog ouder…dan slaat het noodlot toe…je komt alleen te staan…na een tijd komt dan plots de gemeente af en zegt:  allee kom maske, 't is genoeg geweest, we hebben een prachtige kamer voor jou gevonden…tut tut tut niet tegenstribbelen, dit is ons beleid!   

Geen woord over het feit dat senioren het liefst van al in hun eigen woning blijven wonen. Geen woord over toekomstgericht wonen in de eigen woning waardoor de woning tot op late leeftijd zowel comfort als een gevoel van vrijheid en zelfstandigheid biedt. 

Naar aanleiding van het plotse overlijden van Pieter Huys schreef Paul Beliën een herdenkingsstuk waaruit we een fragment lichten.  Het artikel in zijn totaliteit langsonderstaand bruggetje.

 http://www.brusselsjournal.com/node/4012

Wat wij op 15 juli hebben mogen/kunnen/willen (nog niet moeten) meemaken in het Vlaams Parlement, is een typisch voorbeeld van "de politiek van de politici". De verkozenen die zich extra inspannen, niet in het minst,  omdat zij weten dat de camera's naar hen zwenken als zij wenken en tussenkomen.

Geen democratie zolang een cordon sanitaire heerst

De politiek van de politici die mekaar trachten te overtroeven in welsprekendheid en behendigheid. En die hun lessen in onderbrekingen goed geleerd hebben door veel naar de openbare omoep te kijken.   Bij de een lukken de tussenkomsten beter dan bij de ander maar er is nauwelijks verschil tussen wat we hier in Vlaanderen meemaken en wat we via de buis soms zien in de Nederlandse Tweede Kamer of het Britse Huis van Afgevaardigden als daar gedebatteerd wordt over een nieuw budget of een regeringsverklaring : politiek van de politici.

Wie deel uitmaakt van deze regering, verkozen door de bevolking of aangeduid door de partijvoorzitter, is nauwelijks relevant.  De democratie in dit land functioneert toch op vierkante wielen : zo lang er een cordon sanitaire gehandhaafd blijft tegen één partij op alle bestuursniveaus, van hoog tot laag, is er geen sprake van democratie. En nu behoort de NVA nadrukkelijk tot diegenen die dat cordon met genoegen behouden. Spreek ons tegen en wij verkopen u een oplawaai, want wie in een cordon zit en niet mag meespelen, kan ook niet onderworpen worden aan de gewone spelregels. Daarom zijn wij evenmin geïntresseerd in deze politiek van de politici.

Hamburgers als filet put verkopen

Als er eindelijk zelfbenoemde Vlaams-nationalisten deelnemen aan de regering, mogen wij verwachten dat er een aantal elementen van de Vlaams-nationale verzuchtingen in dit regeerakkoord verschijnen. Een extra kinderbijslag, een nog te negociëren vorm van tussenkomst in hospitalisatiekosten of een groen energiebureau zijn beloftes die door om het even welke Vlaamse partij kunnen gedaan worden. Om te beginnen is er geen geld en of dit de aanzet is tot een eigen Vlaamse sociale zekerheid, is zand in de ogen van de burgers strooien, want de échte belgische sociale zekerheid blijft nadrukkelijk in federale handen en wordt daar niet gelost !  Trouwens àls die sociale voordelen er komen, worden zij sofort opgeëist door de Walen die daar geen prijs willen voor betalen.  "Comment, Monsieur De Wever, kan u een sociaal onrecht uit de wereld helpen door er een prijs voor te vragen ?"

Bart De Wever kan zijn sprookjes thuis vertellen tegen zijn kindjes, maar niet tegen ouwe Vlaamse vossen die al 50 jaar de politiek volgen en hun geschiedenis van de Vlaamse beweging kennen.  En hoe pover klinkt het argument : "Wij hebben toch een Vlaams parlement nu".  Ja, jongen, daar hebben we ons dan ook blauw aan betaald. En nu is het weer aan u, advocaat van Mac Donalds, die vettige hamburgers probeert te slijten als filet pur.

Trouwens heel deze regering steunt haar enthousiasme op beloftes en tegenspraken : een investeringsregering die tegelijk zwaar zal moeten besparen op de vastliggende kosten is minimaal een contradictio in terminis.

Mia de Vits bij de kapper van het dorp 

U begrijpt dat wij, de onverbiddelijke voorstanders van Vlaamse onafhankelijkheid met belangstelling hebben geluisterd naar de tussenkomst van Filip Dewinter, die goed op dreef was en herhaaldelijk de lachers op zijn kant kreeg. Niet allemaal : want Mia Devits, die nochtans vanmorgen naar de kapper in het dorp was getogen en een mooie gelige vaste permanent had laten zetten, was, voortgaande op haar nijdige gelaatsuitdrukking van oordeel, dat Vlaams Belangers best géén spreektijd krijgen, want die mannen zeggen net alles wat vakbondscreaturen als Devits de gordijnen injaagt. Wij hebben ook naar de menigvuldige onderbrekingen van NVA-partijvoorzitter De Wever geluisterd, die zich hoe langer hoe meer laat kennen als een onverdraagzame kerel die geen tegenspraak duldt, laat staan kritiek verdraagt. Het ziet er naar uit, dat die De Wever binnenkort niet alleen Janssens uit zijn burgemeesterszetel wil wringen maar even later ook Kris Peeters dreigt op te volgen.  Hij stelt zich voor het ogenblik bescheiden op als de zelfvoldane schoonvader van deze regering maar hij zal niet aarzelen om als hij de kans ziet op te treden als de bruidegom.  En desnoods als de bruid, die huilt als  haar man ontdekt dat zij al lang geen maagd meer is.

Er circuleren op internet sedert de toetreding van de NVA tot de regering Peeters II heel wat mails tussen Vlaams-nationalisten, van wie een aantal pleiten voor geduld en de strategie van het geweer op de andere schouder aanprijzen.  Wat hebben we te verliezen, vragen zij ? Ons antwoord : de tegenstrevers winnen een diepere verdeling tussen de Vlaams-nationalisten ! 

Angeltjes aanvaardt enkel een partijpolitieke stelling

Wij hebben al zo vaak gezegd en geschreven dat we enkel en alleen geloven in een politieke oplossing van de communautaire problemen en (met veel of geen respect, alnaargelang het geval) nauwelijks rekening houden met stellingnames van verenigingen uit  de Vlaamse Beweging. Zeker niet met de Vlaamse Volksbeweging onder het linksige en wispelturige beleid van Eric Defoort : die man is een mooiprater die zich gedraagt als een cameleon.  En dat mag. Ieder zijn kleur en aangepast aan de dag en de omstandigheden.  Maar niet met ons. En "ons", dat is enkel Angeltjes, dat is geen politieke partij. Capisce ?

Rekening houdend met onze onvoorwaardelijke steun aan de politieke partij(en) die zich niet verbranden aan de compromissen en uitzichtloze palavers (met of zonder uitstel) maar wel consequent op de spijker van de Vlaamse onafhankelijkheid kloppen, wijzen wij de partij van Bart de Wever naar de uitgang. Exit. Hij kan nog vele strategieën bedenken, hij kan nog dikwijls en lang opgevoerd worden door de partijdige VRT om grapjes te vertellen en het publiek te amuseren : voor ons is De Wever een politicus met een visie die wij niet kunnen delen.  Is dat niet fatsoenlijk gezegd ?  Wij kunnen het ook anders, maar dat houden we nog even bij.

Bart De Wever heeft naast zijn vlugge verstand en zijn radde welsprekendheid een groot nadeel : hij weet zijn gelijkhebberigheid niet te verbergen, zijn intolerantie puilt uit elke porie en zijn lichaamstaal en gelaatsuitdrukkingen verraden een chagrijnig, ijdel en hooghartig gemoed. Wij vinden dit onvoorstelbaar jammer.  Maar het is duidelijk.

Ray

In Het Belang van Limburg stelt Eric Donckier vast dat Bart De Wever niét tussenbeide kwam toen Vlaams Belang-parlementslid Joris Van Hauthem de vraag stelde of de Vlaamse regering een belangenconflict zal inroepen tegen de federale begroting mocht de federale regering geld uittrekken voor zaken waar in principe de Vlaamse regering voor bevoegd is zoals het stedenbeleid. Donckier: “Overigens, ook Kris Peeters kwam toen voor één keer niet tussenbeide, ondanks het feit dat het hem uitdrukkelijk gevraagd werd. Nochtans is de vraag van Joris Van Hauthem ongemeen interessant. (…) De antwoorden bleven gisteren uit. Betekent dit dat de Vlaamse regering nu al haar staart intrekt en dat in de regering zitten op zich al volstaat?”

Bij monde van Van Hauthem presenteerde het Vlaams Belang gisteren meteen de lakmoesproef aan de N-VA. Onze partij vroeg namelijk de onmiddellijke stemming van het decreet basisonderwijs waar een interpretatie werd gegeven van art 44, 44bis en 62 van het decreet van 25 februari 1997. In mensentaal vertaald gaat het over het feit dat de Vlaamse gemeenschap bevoegd is voor de taalinspectie en de pedagogische inspectie in het Franstalig basisonderwijs in de zes faciliteitengemeenten. Door herhaalde belangenconflicten blokkeren de Franstaligen deze terechte Vlaamse eis. Het is Vlaanderen die dit onderwijs financiert en het zou dan ook logisch zijn mocht de Vlaamse gemeenschap deze vorm van kwaliteitscontrole kunnen uitvoeren. Van Hauthem wees het Vlaams parlement op het feit dat de termijnen voor de belangconflicten voorbij zijn en dat het Vlaams parlement zijn verantwoordelijkheid moet nemen en dit decreet moet goedkeuren. Hij citeerde daarbij de toenmalige N-VA-fractieleider, die in bijna dezelfde woorden hetzelfde vroeg op 30 april 2009 – toen N-VA in de oppositie zat.

De vraag van het Vlaams Belang was voor de N-VA een uitgelezen kans om te doen wat men voor de verkiezingen had beloofd: het maximaal invullen van de eigen bevoegdheden. Echter: tijdens de hoofdelijke stemming stemde de nieuwbakken meerderheidspartij tégen hun eigen voorstel van decreet. Tot zover het 'buiten de lijntjes kleuren' van De Wever en co.

@ VB

.

"En nog een laatste vaststelling: mocht die 168,5 miljard spaargeld in een theoretische oefening gelijk verdeeld worden onder alle Belgen, dan beschikte ieder Belgisch gezin voortaan over een spaarpotje van dik 50.000 euro, en was het armoedeprobleem in één klap opgelost."

We ontfutselen de spaarders hun centjes, we verdelen die centjes onder alle belgen en iedereen is content. Is ons lachebekje een oud-leerling van de Antwerpse stadsschool ?

de morgen 

Niet Freya VdB,  de Gentse Dancing Queen, maar frêle Freya Piryns van Groen is het eerste slachtoffer van de varkensgriep.  Dat uitgerekend iemand die natuur, milieu, gezonde voeding en karige levenswijze voorbeeldig respecteert, het slachtoffer is van de varkensgriep, vinden wij opmerkelijk en onrechtvaardig.  Hou je taai, Freya en spoedig herstel.

afbeelding : http://home.tiscali.nl/martijndb/viewer/paintings/liefdesp_groen.html

De belgische politieke actualiteit  voor dummies in enkele foto's

De nachtmerrie van Premier Van Rompuy is bewaarheid

Onze nieuwe minister van pensioenen met zijn kabinetschef op weg naar Brussel

Is het écht waar ? Ik ga direct een interpellatie klaarmaken.

Die heerlijke wetenschap toch, nietwaar ...

Onderzoekers van de Keele University in Groot-Brittannië vroegen zich af of een vloek je pijn verzacht of net erger maakt. Ze onderwierpen 64 vrijwilligers aan een pijnlijke proef: ze moesten hun hand zo lang mogelijk in een ijskoud bad houden.

De eerste keer mochten ze daarbij een vloek naar keuze roepen. De tweede keer mochten ze geen woord kiezen, maar moesten ze een woord gebruiken waarmee ze een tafel zouden beschrijven.

Als ze mochten vloeken, bleken de vrijwilligers gemiddeld twee minuten lang hun hand in het water te kunnen houden. Bij de tweede proef was dat slechts één minuut en vijftien seconden, bijna de helft.

Het vloeken bleek een verhoging van de hartslag teweeg te brengen. Waarom dat zo is, weten de onderzoekers niet, maar ze vermoeden dat de natuurlijke vechten-of-vluchten reactie van de mens er iets mee te maken heeft.

Constant vloeken is evenwel geen goed idee. Een vloek werkt volgens de onderzoekers alleen pijnstillend als het een occasionele vloek is. Verdomme toch.

@ Knack

Wat is er van de euforie ' Vlaanderen heeft rechts gestemd' overgebleven ?
Geen uitgerafelde draad, geen rafel,  geen lor. Ze staan er eigenlijk in lendendoek onder hun maatpakken... die Nieuwe Vlaamse Allesslikkers.

. 
De Nieuwe Vlaamse Aphatie heeft zich kunnen nestelen.
Het heeft veel weg van het uiteindelijk toelaten van een comité veiligheid en hygiene in een op verdere absorbitante winsten, of zéker geen verlies, nuchter of gewetenloos draaiend bedrijf. Er wordt vergaderd omdat het moet, de baas is vriendelijk tot geërgerd, de délégué mag hoger geplaatse handen schudden en mag nadien  blozend in de refter stotterend vertellen, dat alle punten voorgelgd werden en den délégué zijn best gedaan heeft en dat het vanaf nu zal veranderen.
Opslag en buiten noemen ze dat.
Met dat verschil dat den délégué voor vier (vijf) jaar veilig zit,  wegens beschermd, en achter zijn gat iedereen die op hem gestemd heeft, buiten kan vliegen.
N-VA: het comité veiligheid en hygi¨¨ene van de belgische staat. Hoera!!! 

Jade 

Peter Benoit (Harelbeke 17.08.1834 - Antwerpen 08.03.1901)

Het 11 juli-Komitee van Schoten heeft een gewaagde prestatie geleverd door de Rubenscantate op het programma te plaatsen met het liefhebbers-symfonieorkest De Lier (80 musici) en de koren Gaudeamus (Schoten), Ortolaan (Wommelgem), Netezonen (Lier), Trivium Cantans (Brasschaat) en Vrouwenkoor Nele (Beveren), samen 150 enthousiaste zangers. Evenals het ensemble de Thebaanse Trompetten van Jan Amez.

In de Festihaltent in het Park van Schoten is plaats voor 1700 toeschouwers en elke zetel was bezet (behalve, traditiegetrouw, enkele genodigden, die kaarten bestellen en dan hun kat sturen)

Geboortehuis in Harelbeke

Een moeilijk begin

Benoit vestigde zich na zijn muzikale opleiding in Brussel, na een korte doortocht langs Wenen, in Parijs waar hij hoopte kansen te krijgen om zijn composities te laten uitvoeren.  Hij heeft er een zestal jaar verbleven en als dirigent gewerkt in Les Bouffes Parisiens, een muziektheater dat geleid werd door Jacques Offenbach en dat nu nog bestaat.  

Benoit is niet doorgebroken in Parijs, waar de scènes overheerst werden door Gounod, Lalo, Meyerbeer en Offenbach en voor de rest waren er tientallen buitenlandse componisten die allen hetzelfde beoogden als Benoit : erkenning en succes, in de quasi Wereldhoofdstad met vele concertzalen en theaters.

Hij is teruggekeerd en heeft zich, na een Brussels ommetje  in Antwerpen gevestigd, waar de muzikale concurrentie minder fel was dan in Frankrijk . En waar hij tevens een nieuwe wending kon geven aan zijn muzikale oeuvre en zijn levensopvattingen.  

We schrijven 1867, België was toen nog een jonge natie, op zoek naar een eigen identiteit. De staat, het openbare leven en de burgerij waren manifest Franstalig en er leefde een nadrukkelijke behoefte om bij de bevolking vaderlandsliefde te kweken. De nieuwe natie stimuleerde een afwezig historisch verleden waar de burgers trots konden op zijn.  Daarbij kwamen de grote namen uit de Vlaamse kunstwereld goed van pas : hier lag een waardevolle schat aan fiere "Belgen".  Alle grote figuren kregen standbeelden in diverse steden en gemeentes waarop ze onveranderlijk  afgebeeld staan als gespierde worstelaars met een fiere overwinnaarsblik.   Van de meesten van die mensen had en heeft men geen idee hoe ze er uitzagen ; het belangrijkste was dat de bevolking zich kon identificeren met deze stoere belgische helden.  België had er ook geen probleem mee dat in een aantal gevallen het adjectief Vlaemsch gebruikt werd, zolang het de belgische  zaak diende.

Benoit in 1865

In Antwerpen wordt de Belg Pierre Benoit de Vlaamse Bard Peter Benoit

Benoit heeft gebruik gemaakt van die schizofrene toestand, door zich met zijn betrouwbaar professioneel curriculum vitae uit de Lichtstad in Antwerpen aan te melden als belgisch componist die vrij vlug optrad als spreekbuis van flamingantische eisen.  Hij richtte in 1867 een Muziekschool op die dertig later in 1898 eindelijk zijn titel verwierf als Koninklijk Vlaamsch Muziekconservatorium.  (Inmiddels werd vorig jaar het adjectief "Vlaams" verwijderd uit de naam van deze befaamde onderwijsinstelling. De verantwoordelijken zijn beschaamd voor hun eigen geschiedenis, maar niet te beroerd om Vlaamse centen aan te nemen).

Benoit arriveerde in het rebelse Antwerpen dat in die periode geleid werd door de Meetingpartij, die anti-militaristisch, flamingantisch en ontevreden was met de belgische onafhankelijkheid.  De componist werd gegrepen door de sfeer van revolte : hij had zelf nog een appeltje te schillen met de moeilijke jaren die de Fransen hem bezorgd hadden.

De stoere West-Vlaming wierp zich op als pleitbezorger voor de vernederlandsing van het muziekonderwijs, religieuze muziek in de volkstaal, de oprichting van een eigen Vlaamse Opera (die er ook gekomen is, weliswaar na zijn dood), culturele samenwerking met Nederland en hij componeerde uitsluitend op Vlaamse teksten.

Vlaanderens Kunstroem alias de Rubenscantate

In 1877 vierde Antwerpen de 300ste geboortedatum van Pieter Pauwel Rubens, ongetwijfeld de meest prestigieuze zoon van de Scheldestad. (Tenzij u liever Patrick Janssens hebt, maar dan krijgt u een verder leesverbod).

De gemeenteraad gaf opdracht aan Julius Vuylsteke op 30 januari 1877 "om een opstel van Vlaamsch kantaat, uit te voeren door de leerlingen der gemeentescholen met begeleiding van mans-koren en orkest op te stellen en de heer P. Benoit het muziek".  Vuylsteke kreeg een vergoeding van 500 frank en Benoit het dubbele.

Op 18 augustus 1877 greep de oeropvoering plaats op de Antwerpse Groenplaats.  Uit een verslag, waar we  de oorsprong helaas niet van kunnen bepalen, citeren we :

Onmogelijk zou het wezen ook maar een flauwe schets te geven van den diepen indruk, dien de helder verlichte en heerlijk versierde Groenplaats dien avond opleverde.  Vooreerst heb ik nog nooit van mijn leven zoo'n toeloop van volk gezien.  Men schat op meer dan 100.000 het aantal toehoorders."  (andere bronnen vermelden 30.000 toeschouwers, wat vermoedelijk dichter bij de waarheid zal liggen, gezien de grootte van de Groenplaats.) Op kloklsag 8 uur, gaf de Belgische Wagner aan zijn muzikaal leger het teeken tot den aanval".

.

De uitvoering te Schoten

Laten we vooreerst de gemeente Schoten feliciteren, dat zij deze organisatie mogelijk maakte.  Wat een verschil met de grote "koekenstad" die zich tevreden stelt met lawaaiconcertjes zonder de minste inhoud en angstvallig vermijdt enige verwijzing te maken naar het Vlaamse verleden. Wij zijn beschaamd Vlaming te zijn, is het motto in Antwerpen. Wat goed, dat er nog Vlaamse gemeentes bestaan die zich niet verstoppen.

De jonge dirigent Roald Rogiers hield zijn 230 musici en zangers meestal goed in de hand.  Enkele kleine schoonheidsfoutjes buiten beschouwing gelaten.  Het enthousiasme van de medewerkers en de lange repetitietijd die zij besteed hebben aan deze aartsmoeilijke opgave, waren duidelijk te merken. Strijdvaardige passages wisselden af met momenten van grote lyriek.  Een geweldige prestatie van de 28-jarige  Roald Rogiers.

De muziek van Benoit behoort tot de 19de eeuwse romantische school en onze Vlaamse maëstro behoort ongetwijfeld tot de vooraanstaande Europese componisten van nationale muziek.  We hebben al uitgelegd dat België behoefte had aan dergelijke kunstenaars en hun producten.  De tijd heeft er anders over beslist en Vlaanderen heeft al zeer lang Benoit in de armen gesloten.

"Bij uiterste wilsbeschikking van den Toondichter mag dit werk in de gewesten van Nederlandsche sprake (Brussel inbegrepen) slechts in de Nederlandsche taal uitgevoerd worden" zo vermeldt de brochure. Want er bestaat ook een Deutsche Uebersetzung en une Traduction française. 

De Rubenscantate werd in het verleden enkele malen in het buitenland uitgevoerd en ene Adolphe Samuel schreef als volgt (en dat citeren we zo graag in de originele Franse versie : "Cette cantate prouve qu'il est possible de faire dès à présent, de l'art populaire dans la haute acceptation du mot, sans sortir du domaine du grand art" ( Vrij vertaald : "Deze cantate bewijst dat het mogelijk is van nu af aan volkskunst te leveren die beantwoordt aan de vereisten van de grote kunst")

Van deze uitvoering werd een CD-opname gemaakt, waarvan de prijs nog niet bekend is en waarvoor u kan inschrijven bij rogiersroald@hotmail.com  U wordt dan later verwittigd voor de verdere afhandeling.

De Platenruiter

Deze Heren zijn al een poos op zoek naar een representatieve job, in de sector ijzerwaren, of Werkgversorganisatie  Overal worden zij afgewezen om onduidelijke redenen en in sommige gevallen werden zij zelfs op hoongelach onthaald. Wij adeviseren hen om dringend contact op te nemen met het gerespecteerde Centrum voor Gelijke Kansen en Rassendiscriminatie.  Het zal rap gedaan zijn : Voka is op zoek naar een nieuwe afgevaardigde-bestuurder.  Hier zijn enkele valabele kandidaten gesteund door de Hoofdspion van het Belgische Regime, Joseph Leblanc.

Minister Philippe Muyters kan gerust op post blijven, wat bijzonder jammer is voor Jan Peumans, want die blijft hopen.

.

Wij kegen een uitzonderlijk document in handen van de Ronde van Frankrijk (Tour de Fràns) uit de oude doos.  Aangezien wij auteursrechterlijke  problemen vrezen, verstoppen wij de afbeelding bij onze vrienden van het Bijhuis :  zij vallen onder het Britse regime, dat onduidelijker is op het vlak van rechten.

Hier klikken aub (en niet copiëren)