Over de keien, over de sleetse bruggen

langs de zoetlieve huizen

volgde ik begerig de gangen van de stad

@ Bert Voeten (1918 - 1992)

's Hertogenbosch (Den Bosch) is de hoofdplaats van de provincie Noord-Brabant en ze telt 140.000 inwoners.  Hierboven het stadhuis. 

 Sober Nederlands maar toch een gulden draak

Een hoofse minnestreel overhandigt een roos aan een verlegen jonkvrouw en  maakt zich klaar om haar een aubade toe te zingen...

... maar voor hen zit een liederlijk manneke pis de wolken uit te dagen zijn voorbeeld te volgen

Hoe kunnen wij beter een beschaafde  neus zetten naar het land B  dan door dit schitterende fragment te vertonen :  "de Ballade van de Neus" uit Edmond Rostands Cyrano de Bergerac, een film uit 1990 van Jean-Paul Rappeneau met een voortreffelijke Gérard Depardieu, als een strijdbare, grappige en tegelijk gevoelige  Cyrano ?

Uit naam van de voltallige Redactie van Angeltjes : een Neus voor belgië.  Wij zijn vandaag gesloten, afwezig en gelukkig in een  ander buitenland.

In zijn 21 juli-toespraak stond Albert stil bij de economische crisis en de sociale gevolgen ervan. Voor zijn kritiek op de exuberante financiële vergoedingen is de vorst op z’n zachtst gezegd slecht geplaatst. In 2008 kreeg de koninklijke familie nog een ‘indexaanpassing’ van 800.000 euro, waardoor intussen jaarlijks al meer dan 13 miljoen euro belastinggeld naar Laken stroomt. De koopkracht van de Saksen-Coburgers ging er de laatste jaren alvast niet op achteruit.

Bij de onlangs gestemde hervorming van de overheidsdotatie die de koninklijke familie ontvangt, was van transparantie – iets waarvoor Albert nu nochtans nadrukkelijk pleit – geen sprake. Het huidige dotatiesysteem wordt bovendien zelfs uitgebreid. Inzake ‘ethiek’ en ‘transparantie’ zou Coburg dus beter eerst voor eigen deur vegen.

Inzake de staatshervorming wordt weliswaar gepleit voor ‘een grotere verantwoordelijkheid voor de gefedereerde entiteiten’, maar de zogenaamde ‘solidariteit’ - een eufemisme voor de Belgische financiële hold-up op Vlaanderen - dient uiteraard behouden te blijven. In plaats van te pleiten voor een verregaande staatshervorming, broodnodig om de huidige passiviteit te doorbreken en een echt economisch relanceplan te kunnen uittekenen, presenteert Albert zich andermaal als de perfecte spreekbuis van de staatsbehoudende krachten in dit land.

Om de toekomstige uitdagingen beter te kunnen aangaan, zoals Coburg stelt, ligt de institutionele oplossing nochtans voor de hand: Vlaanderen én Wallonië moeten eindelijk op eigen benen staan.

Bruno Valkeniers Voorzitter Vlaams Belang

Joris Van Hauthem Woordvoerder

 Het magazine voor mensen die denken, pakt uit met  Vlaanderen-schokkend nieuws : Zean-Zacques de Gucht en Eva Vanhengel vormen niet langer een paar : zij zijn uit mekaar !

Dank u, Kack : onze 21ste juli wordt nu nog triestiger

Het verschil tussen stijgen en dalen is niet steeds duidelijk, zoals u kan zien op deze afbeelding van het programma van 18 juli  "Er is iets misgelopen", ook wel eens "Het Journaal" genoemd.   Op het videofragment prijkt de juiste samenvatting "Huizenprijzen dalen"  op de boventitel staat "Woningprijzen stijgen".  Wat niet stijgt, is onze achting voor de knoeiers.

Inderdaad, alweer een nieuwe ondervraging : u mag zich weer eens blootleggen en samen met anderen een grootste gemene deler vormen. 

Wat vindt u van de 21-juli boodschap van zijne K.H. Albert II van België ?

Laat u niet kennen, fier Belgen. Hiernaast in de linkerkolom is het te doen.

Votre rédaction vous remercie pour votre collaboration au nom de la nation. Tararaboem ...

Niemand weet wat "blob" is, behalve dat het een zwarte slijmerige massa zou zijn van zowat 15 kilometer lang die ten Noorden van de Beringstraat in zee drijft. In tijden van crises is het niet abnormaal dat allerlei vreemde verschijnselen de mensheid bedreigen.  De aarde warmt op, een onbekende griep bedreigt de mensheid (gelukkig is er in het land B ene  Laurette Onkelinx om ons viraal te beschermen), en nu verschijnt Blob ten tonele. En morgen is het de beurt aan Brussel : Oorlogsminister Decrem paradeert door de stad met zijn troepen om de keuning en zijn vele kindjes een leuke dag te bezorgen. Wat een vreemde toestanden allemaal. Morgen zijn wij het land uit, zoveel is zeker. 21 juli : Geen Angeltjes.

(Met dank aan www.geenstijl.nl )

Neil Armstrong (05.08.1930)  was de commandant van de Apollo 11-missie om op de maan te landen.  Tijdens de missie nam hij twee minuten en 21 seconden voor de landing de controle over van de maanlandingsmodule Eagle omdat de automatische landing dreigde plaats te vinden in een gebied met veel kleine kraters en "rotsblokken zo groot als Volkswagens", en zette hem neer in een vlak gebied, enkele honderden meters verder. Enkele uren later stapte hij uit de maanlander. Toen hij de eerste voet op de maanbodem zette, sprak hij de zin: "That's one small step for a man, one giant leap for mankind."  Edwin Eugene "Buzz" Aldrin, Jr (20.01.1930)  was de tweede man die voet zette op de maan.

Remi Piryns (1920 - 2004)

Piryns streefde heel zijn leven naar meer samenwerking tussen Nederland en Vlaanderen. Tijdens de repressie schreef hij in de gevangenis het bekende lied "Gebed voor het Vaderland", getoonzet door Gaston Feremans:

Heer, laat het Prinsenvolk der oude Nederlanden
Niet ondergaan in haat, inbroedertwist en schande
Maak dat uit d'oude bron nieuw leven nogmaals vloeit
Schenk ons de taaie kracht om fier, vol vroom vertrouwen
Met nooit gebroken moed ons land herop te bouwen
Tot statig als een eik voor U ons volk herbloeit.

Piryns richtte ook mee Rommelpot op; het satirische blad dat in Vlaanderen de wantoestanden van de repressie aankloeg. 

Jan de Moor stuurde ons volgende persoonlijke herinneringen op aan Remi Piryns :

Remi Piryns heb ik leren kennen na de oorlog rond 1950  toen hij in Gent op de Kasteellaan een boekhandel ( in een groot herenhuis) uitbaatte dievoornamelijk aan scholen leverde. Hij was o.m. ondervoorzitter van de  Heelnederlandse cultuurvereniging Erasmusgenootschap -later opgeslorpt door het ANV- (voorzitter was  Johan de Wit zaliger alias dichter Johan van  Mechelen, tevens ondervoorzitter KB in de hoofdzetel op de Kouter). Als  medebestuurslid maakte ik Remi mee als een schitterende erudiete man waar ik  als jonge man naar opkeek. Hij was geen benadigd redenaar maar sprak steeds overwogen rustig en  traag. Zowel in de eerste (auteur lemma : Jan De Graeve) als de tweede uitgave (  auteur Nico Wouters) van de Encyclopedie van de Vlaamse Beweging is een  lemma aan hem opgedragen. Remi was niet bedrijvig in de partijpolitiek.  Hij stopte  zijn boekhandel toen hij voor zijn bestuurscapaciteiten tot  nationaal voorzitter werd benoemd van de Beroepsvereniging van de  Wolindustrie. Af en toe hoorde ik hem toen hij  voor de radio werd  geïnterviewd over de problemen in de wolsector. Hij was ondertussen verhuisd naar Mechelen waar hij bedrijvig bleef bij het  ANV. Ook ik heb daar nog goede bekenden aan overgehouden zoals de trouwe  nationalistenfamilie  Jongbloet- Stoop, nog steeds actief in de  Vlaams-Nationale middens o.a. het ANV.

De laatste keer dat ik Remi zag was op de begrafenis in de kerk van Drongen  van mijn nauwe vriend orthopedisch chirurg Jozef Hosten, o.m.kandidaat bij  de verkiezingen voor de VU en geheim geldschieter van het VNJ , dat hij een  warm hart toedroeg . Een jaar voordien had ik nog samen met hem het  Bormshuis in Antwerpen bezocht. Karel Dillen zat enkele rijen voor mij in de zijbeuk van de overvolle kerk. Remi kwam binnen, begeleid door een kennelijk verveelde zoon  Piet, en nam  in de rij voor mij plaats. Gedurende de ganse begrafenis schoof Piet  onrustig over en weer, telde de stenen  van de zijmuur  en vervloekte  klaarblijkelijk de voor hem ambetante situatie.  Toch vergezelde hij zijn  vader bij de offergang. Na het verlaten van de kerk wisselden wij enkele  woorden terwijl Piet naar boven tuurde en  de onzichtbare sterren telde. Onrechtstreeks vernam ik nadien dat weduwnaar  Remi ( geen auto meer) voor  zijn verplaatsingen steeds beroep deed op  zijn kinderen en Piet bleef in  contact met zijn vader. Wat hij van de linkse journalistieke en politieke activiteiten van zijn  nageslacht dacht kan ik vermoeden.

Piet Piryns (1948)

Piet Piryns (Gent, 1948) is een Vlaams journalist, schrijver en redacteur die momenteel voor het Vlaamse weekblad Knack werkt. Eerder was hij verbonden bij onder andere De Morgen, Humo en Vrij Nederland. Piryns werkt aan een biografie van Hugo Claus. Hij schrijft met twee linkerhanden.

Freya Piryns (1976)

.

Freya Piryns is sedert de verkiezingen van juni 2007 senator voor Groen en sinds 2001 gemeenteraadslid te Antwerpen. Van opleiding is ze pedagoge.  Zij is een toonbeeld van politieke correctheid.  Toen met Kerstmis op de tijdelijke ijsbaan op de Grote Markt een lied werd gespeeld van de Strangers, waarin bepaalde Marokkanentrekjes lacherig bezongen werden, ontketende Piryns direct een rel en eiste zij de sluiting van de ijsbaan als dit nog eens zou gebeuren.  Een grootse ziel.

 Fats

  Recent werd in Kamer en Senaat met ‘hoogdringendheid’ een voorstel van resolutie aan de agenda toegevoegd betreffende de viering van de internationale ‘Mandela-dag’. Die dag zou dan aan het lange rijtje dagen toegevoegd worden zoals de Wereldmilieudag, de Wereldwaterdag, de internationale dag van de migrant, en ga zo maar door...

In de Senaat stelde Jurgen Ceder dat het ongebruikelijk is om iemand zalig te verklaren nog voordat hij overleden is, en vroeg hij zich af waarom de hoge vergadering zich eigenlijk met dit soort thema’s moet inlaten. “Er wordt ons gevraagd een resolutie goed te keuren waarbij we in aanbeveling 2 Nelson Mandela een gelukkige verjaardag wensen. Hopelijk vergeet de Senaat niet over een paar maanden een nieuwe resolutie aan te nemen om hem een gelukkig Nieuwjaar te wensen, en wat later misschien ook een zalig paasfeest”, zo merkte Ceder sarcastisch op. Tegelijk plaatste de Vlaams Belang-senator enkele kanttekeningen bij de manier waarop Mandela in de voorliggende resolutie quasi heilig werd verklaard: “We zijn blijkbaar vergeten dat Mandela geen Ghandi was. Hij was de commandant, niet van de politieke, maar van de militaire vleugel van het ANC. In die hoedanigheid was hij verantwoordelijk voor aanslagen, waarbij verschillende burgerslachtoffers zijn gevallen, ook zwarten, en waarbij de mensenrechten frequent werden geschonden, wat Mandela trouwens zelf toegeeft. (…) Toen Mandela na betwiste verkiezingen aan de macht kwam, was zijn presidentschap ook niet bepaald onbesproken. Zo ondernam hij weinig of niets tegen de aidsepidemie die zijn land overspoelde, met catastrofale gevolgen. Toen hij opstapte als president, was Zuid-Afrika het gewelddadigste land ter wereld, met het grootse aantal geweldmisdrijven, verkrachtingen en moorden. Na zijn presidentschap liet hij zich ook opmerken met de verdediging van de Zuid-Afrikaanse diamantindustrie in het dossier van de bloeddiamanten.”

In de Kamer wees Francis van den Eynde op de inflatie van dergelijke ‘internationale dagen’, waardoor ze ieder effect missen. Hij hekelde bovendien het feit dat “dit moment van politiekcorrecte zelfbevrediging” door de traditionele partijen ‘hoogdringend’ geacht wordt, terwijl ondertussen ettelijke andere – en niet minder ernstige – voorstellen van resolutie op behandeling in de commissie wachten. De tussenkomst van Van den Eynde ging overigens niet zonder meer voorbij: de commissievoorzitter die de bui voelde hangen, stelde de behandeling van het voorstel uit tot na het zomerreces.

@ VB

Swembaad De Fakkel in Ridderkerk ziet uit als bordeel

De afgelopen week werden in Nederland maar liefst tien «Rotterdamse» «jongeren» door de politie aangehouden, omdat ze in totaal 19 meisjes hadden betast in het zwembad van Ridderkerk. Voor wie daar moest aan twijfelen: het ging wel degelijk om tien Marokkanen. Het is nu echter wachten op de verklaring van één of andere imam –we denken spontaan aan Nordine Taouil, maar het mag ook een andere zijn– die verklaart dat als Marokkaanse jongens in de Nederlandse zwembaden geen Westerse meisjes meer mogen betasten, ze in het vervolg thuis zullen blijven…

Voor het vervolg van dit boeiende relaas van Filip Laenen HIER KLIKKEN

Zo, de kogel is door de tjevenkerk van Herman van Rompuy : die heeft zich gebukt en de dossiers van de illegalen over de grond naar de Walen toegeschoven : "Wathelet en die nieuwe sos daar, Chose-Machin,  lossen jullie het op".

Een van de vreemdste vaststellingen van de laatste dagen bij het onoplosbare probleem van de nieuwe onderrichtingen voor illegale vreemdelingen was , dat de Franstalige openbare opinie enkel een oplossing zou aanvaarden die genomen was door Franstalige ministers ; de beslissing van een Vlaming (enfin, in het geval van federale ministers zijn dat Nederlandstalige belgen) zouden de Walen nooit accepteren ... Met andere woorden, in de federale regering (waar de Nederlandstaligen tégen de grondwet in een minderheid vormen, net zoals in de Kamer van volksvertegenwoordigers) zitten Vlaamse ministers er bij voor spek en bonen. 

De Walen willen enkel nog geregeerd worden door hun eigen mensen.  Eigenlijk is dat goed nieuws voor de separatisten die wij zijn, maar bij de hondstrouwe  regime-aanhangers is deze recente ontwikkeling nog niet doorgedrongen.

In de media kan u zich het hoofd breken over de multi-interpreteerbare teksten waarover een consensus bereikt werd en die aan Wathelet (CdH van Joëlle Milquet) ruimschoots de bevoegdheden verleent om op basis van humanitaire overwegingen, verblijfs- en arbeidsvergunningen uit te reiken. Wallonië beslist, Vlaanderen betaalt.

De nieuwelingen die onderweg zijn weten waarheen : het vlakke land, dat niet langer het onze is.

Ray

AANPASSING 19 UUR  : Standpunt Filip de Man

19.07.2009 16.34u - Het langverwachte ‘Conclaaf Asiel en Migratie’ boekt geen enkel resultaat inzake prangende problemen als de vele schijnhuwelijken, de hyperlakse snel-belg-wet en de veel te soepele wetgeving qua studentenvisa en gezinshereniging. Het Vlaams Belang stelt vast dat CD&V en VLD terzake hun verkiezingsbeloften hebben ingeslikt. Tegelijk zijn ze door de knieën gegaan inzake regularisaties: PS en cdH triomferen over de hele lijn, dit najaar worden tienduizenden illegale vreemdelingen geregulariseerd.

Voor wat betreft de regularisaties van illegalen verlaat de regering nu het (schijnheilige) pad van Dewael en Turtelboom: deze kenden massaal verblijfvergunningen toe op ‘individuele’ basis (zo’n tien- tot twaalfduizend per jaar). Door de herschikking binnen de regering hebben PS en cdH nu de volledige bevoegdheid over werkelijk alle aspecten van het immigratiebeleid en dat zal vanaf 15 september pijnlijk duidelijk worden. Het aantal ‘individuele’ regularisaties zal enorm toenemen, de juichkreten die vandaag te horen zijn bij PS en cdH bewijzen dit maar al te goed. Naar verwachting zullen de PS- en cdH-burgemeesters straks zeer vlot besluiten dat er sprake is van een ‘duurzame lokale verankering’ en zal de minister voor immigratie zeer gul gebruik maken van zijn discretionaire bevoegdheid om te regulariseren.

Aangezien deze geregulariseerde vreemdelingen op vrij korte termijn ook genaturaliseerd worden, kan men besluiten: de stemmen van deze nouveaux belges in spe zijn voor de Franstaligen, de kosten voor de Vlamingen.

Filip De Man
Lid Kamercommisie Binnenlandse Zaken

Het is pas nadat dit artikel geschreven was, dat we kennis namen van het stuk dat Johan Sanctorum gepleegd heeft.  Als u parallellen ontwaart tussen beide publicaties, dan is dit louter toeval.  Over de politieke aspecten van de cultuursector in Vlaanderen, kan men niet onder een aantal vaststellingen onderuit die nu eenmaal zijn wat ze zijn. Leest u hier "Joke, Joke, etc". van Johan Sanctorum.

De opvolgster van Bert Anciaux in de Vlaamse regering als verantwoordelijke voor cultuur & natuur wordt met veel argwaan ontvangen in de gearriveerde artistieke sector. De ambtelijke uitvinder van de bevoegdheden voor de nieuwe ministerin "cultuur en natuur" is vermoedelijk een heftige Willy Vandersteenfan.

Wie onmiddellijk de trompet "Ten Aanval" liet schallen tegen Joke Schauvliege is de auteur van de koningsdrama's "Ten Oorlog", Tom Lanoye. Met zijn afgrijselijk taaltje (een mengelmoes van Waaslands, neo-Amsterdams en mislukt-Antwerps) en zijn nichterige minachting voor al wie niet in de progressieve stal thuishoort, acht hij het onaanvaardbaar dat een minister van cultuur enkel wat afweet van amateurtoneel uit haar dorp. Iemand die niet zit te hijgen van opwinding als de danseuses van Jan Fabre op de scène pipi doen of die denkt, dat Herman Brusselmans het incestueuze broertje is van Guido Belcanto, kan nooit ofte nimmer kwistig het cultuurgeld  rondstrooien. Geld heeft weliswaar geen geur maar het mag niet verstrekt worden door om het even wie.  Zover zijn we.

We zullen Tom Lanoyes geheugen even opschudden, de schat wordt een dagje ouder en fysieke aftakeling is binnen zijn circuit als een fatale datumoverschrijding in de winkelrekken.

Wat vond hij bijvoorbeeld van Karel Poma  ? De liberale laborant van de Antwerpse Waterwerken, die zichzelf omschreef als "minister van subsidies" ? Dat was een stuk waarheid en bovendien nog grappig ook, alhoewel het enige grappige aan Poma in diens fysieke verschijning school.  Of Patrick de Wael, die evenals Schauvliege van bij de aanvang zijn onwetendheid toegaf en tegelijk aankondigde gedurende zes maanden géén verklaringen te zullen afleggen, maar wel hard te studeren ? Uiteindelijk was Dewael een degelijk cultuurminister.  Die later een boekje schreef over zijn ervaringen, of liet schrijven : "De warme hand van de cultuur".  Een voorloper van de regeringsverklaring over "een warm Vlaanderen". De klimaatwijziging heeft bezit genomen van de politieke slogans, de armoede van de geesten wordt gemaskeerd door de opeengestapelde gemeenplaatsen. Het kiespubliek applaudisseert en  Lanoye glimlacht zijn rimpels glad.

Of was Luc Martens, het hoofd van de studiedienst van de CVP, een expert ?   De enige minister die affiniteit vertoonde met de cultuursector was Hugo Weckx, maar die torste een conservatief, katholiek en Vlaamsgezind imago met zich : die kon sowieso geen aanvaardbare beleidsman zijn voor de artistieke tafelschuimers.   Bij de aanvang van het Anciaux bewind, was de chiroknaap maandenlang de pineut toen hij Gerard Reves roman "De Avonden" betitelde als "De Nachten"  Een beetje vergelijkbaar met de minister-president Kris Janssens, die Louis-Paul Boon,  Karel noemt.

Wat enkel door ingewijden geweten is en zelden in de pers is gekomen : Anciaux was een dossiervreter, die op de ministerraden gedegen gedocumenteerd verscheen. Iemand wiens emotionele intelligentie zeer snel gevat had, dat de artistieke sector goedkoop te verwerven was. Subsidies, projecttoelagen, aparte budgetjes, vergoedingen, opdrachten, noem het maar, het waren Anciaux' geheime en open kanalen waarlangs het manna aangevoerd werd. Aangepord en geadviseerd  door commissies die even neutraal zijn als deze blog of desnoods rechtstreeks ingrijpend als het hem zinde. Bert is de uitgesproken beleidsman die van de cultuursector een afhankelijke  triade subsidieslurpers heeft gemaakt.   

Vele artiesten zagen in de koning van het tranendal een emotionele bondgenoot, een die de sleutels van de schatkist bij zich had. De Anciaux verhaaltjes over de verdrukte allochtoon die we moeten koesteren en de smerige Vlaamse racist oogstten succes bij de mensen die liever wit-zwart denken dan geel-zwart. Elk project met een politieke boodschap tegen rechts en een allochtoonse naam in de productie is een subsidiesucces.

En zo beleven wij in Vlaanderen de bizarre toestand dat de artistieke scène, die zich uit de aard van zijn creatieve en rebelse geaardheid tègen het establisment moet afzetten, gedwee aan de hand loopt van het regime.  Kirrend, joelend en kroppend van trots reppen republikeinse auteurs, gedrogeerde zangers, en acteurs die hun eigen naam vergeten zijn,  zich naar het paleis van de keuning en ze maken diepe buigingen en betuigen hun respect voor de toffe pee en zijn Italiaanse mee. 

U moet deze verering begrijpen : het zijn twee werelden, mijlenver uit mekaar, maar allebei overlevend dankzij de centen van de bereidwillige belastingbetaler. De keuning, zijn hofnarren en zijn mestkevers tegen het plafond en de creatievelingen die zijn lof en die van zijn land bezingen.  Stop het maar mee in het dossier over het belgische surrealisme. De keuning mag zijn regionale cultuurministers dankbaar zijn.

Schauvliege, tot voor kort schepen te Evergem,  kan advies vragen bij haar oudburgemeester, Pol van Grembergen,  die gedurende een aantal jaren Anciaux  heeft vervangen toen die in een depressie verkeerde. Van Grembergen is een belezen en wijs man, die ooit vanop de Kamertribune Paul van Ostaijen citeerde in een bevlogen interpellatie over de vredeswil van het volk. Hij trad ook op na de eerste passage van Sinterklaas Bert Anciaux als de Zwarte Piet die de paardenvijgen van de Sint mocht opruimen.

De nieuwe ministerin Joke was gedurende een tiental jaren ingeschreven als advocate bij de Gentse balie.  Normaal zou haar dat enige verbale weerbaarheid moeten bezorgen.  Daar heeft zij alleszins geen blijk van gegeven toen ze door het doortrapte haaienduo van Terzake op een goedkope manier onderuit werd gehaald. Geen gram medelijden met Joke, dat niet, maar wél intellectuele minachting voor het trieste journalistieke niveau van het VRT-haatduo.

Deze typische carrièrevrouw is duidelijk niet het type, dat zich veel zorgen zal maken over de culturele zwammers, ze zal nog dikwijls tegen de muur der emoties opbotsen, maar vermoedelijk deert het haar niet.  In Oost-Vlaanderen verwierf zij met 51.000 voorkeurstemmen een stevige electorale bumper.

Ze vertrekt nu op vakantie, zegt ze in de pers  en ze sleurt in haar koffers een aantal dossiers mee en de boeken van haar lievelingsauteur Khaled Hosseini.  Deze  bipatride Afghaanse Amerikaan heeft tot hiertoe 2 romans gepleegd, "de Vliegeraar" en "Duizend schitterende Zonnen".  Alweer een weinig doordachte uitschuiver van Joke. De VRT-Gestapo's grinniken

Zoals voorheen gezegd : Schauvliege zal nog een aantal keren tegen de muur aanbotsen.  Maar wie vindt dat erg ? Behalve een schreeuwkanon uit Sint Niklaas en enkele roepers die niet eens doorhebben dat ze al lang verkocht zijn op de Narrenmarkt.

Savat

Zaterdag om middernacht is in Turkije het rookverbod in publieksruimtes, restaurants, cafés en theehuizen ingegaan. "De uitdrukking Roken als een Turk is nu iets uit het verleden", kopte de liberale krant Radikal zondag.

De populaire krant Aksam bracht de mijlpaal simpelweg als 'The End' met daarnaast een foto van iemand die aan het roken is.

Volgens het verbod moeten bar- en restauranteigenaren klanten die er eentje op willen steken eerst waarschuwen, daarna mogen ze niets meer serveren en uiteindelijk moeten ze de politie bellen als niets helpt. In Turkije zijn aparte rookruimtes niet toegestaan. Toch roken op verboden terrein levert rokers een boete van 69 liras (32 euro) op. Uitbaters moeten de eerste keer 560 liras (260 euro) betalen, maar volgende boetes zijn 5600 liras (2600 euro).

Ongeveer vijfduizend inspecteurs moeten de handhaving van het landelijke verbod controleren.

Met zulke maatregelen is de moderne democratie direct een feit.  Open de poorten van Wenen, Brussel, Straatsburg en de andere christene dorpen en laat onze vrienden binnen.

Voor enkele dagen zijn we naar aanleiding van de opvoering van de Rubenscantate uitgebreid ingegaan op de figuur van Pierre Benoit, die zich na zijn Parijse muzikale exploten in Antwerpen omtoverde tot de Vlaamse  bard Peter Benoit. 

Zijn naam en muziek wekken al lang een emotionele controverse op : Peter Benoit is de vader van de 19de eeuwse  nationale muziekstroming en daardoor te mijden.  Een Pygmee die op een varkensblaas toetert wordt met ontroering aanhoord als een cultuurwonder, een 19de eeuwse componist van "eigen bodem" (de term alleen al doet rillen) wordt nooit opgevoerd en uit de naam van zijn muziekschool, het Koninklijk Vlaams Muziekconservatorium van Antwerpen, wordt het adjectief Vlaams verwijderd.

Benoit was niet alleen de componist van grote volkse oratoria  en cantates maar hij schreef religieuze muziek, kamermuziek en ondermeer deze Fantasie nummer 3  voor piano.  Het is geen professionele opname en de naam van de pianist is niet bekend.  Voor wie niet weet dat dit Benoit is, zou het best Brahms kunnen zijn.

De Platenruiter