In het Vlaams parlement zaten de verkozenen des volks gisteren bij mekaar, met ernstige gezichten luisterend naar de technische uiteenzettingen over hét grote mobiliteitsdossier van Vlaanderen : de Oosterweelverbinding.

Dit dossier sleept al bijna 15 jaar aan en het gaat in essentie om het sluiten van de verkeersring rond Antwerpen, teneinde transport van en naar de haven en de industriële kernen in het hinterland  te versoepelen, files tegen te gaan, verkeersinfarcten te vermijden en "welvaart, economie en milieu" met mekaar te verzoenen, Vlaanderen ten bate, de stad van Allah ter ere.  Is dat goed samengevat ?  Valt er geen spoor van discriminatoire taal te bespeuren  of een geest van intolerantie of verwerpelijk racisme ? Neen ? Dan hebben wij voor een keer onszelf overtroffen.

Maar toch ontbreekt er iets : de diagnose, dat dit belangrijke  Vlaamse  project,  zoals alles in Vlaanderen,  in handen gekomen is van de domme, ijdele en onkundige politici, die stuk voor stuk zichzelf belangrijker achten dan het project in kwestie. Dàt is de reden dat er geen beslissingen getroffen worden, dat er voor honderden miljoenen euri studies geleverd worden en dat de mobiliteitsproblematiek van Vlaanderen verzandt in de partijpolitiek.

U zag ze gisteren zitten tijdens het televisiejournaal, de Vlaamse vertegenwoordigers die zich over dit project aan het buigen waren. De politiek-correcte Antwerpenaars in de zaal werden uit hun concentratie gehaald en mochten even voor de camera in enkele zinnen hun opvattingen weergeven over de presentatie die aan de gang was.  Annick de Ridder van de Zeeuwse mosselboycot, de charcutier van de NVA die zich ook in deze technische en ingewikkelde materie tot de slimste expert ontpopt, Moe Vogels die bij de maquette van de Lange Wapper stond te dansen van jolijt en zes maanden later de Wapper wegschamperde en natuurlijk burgemeester Janssens, wiens verantwoordelijkheid in dit dossier verpletterend is : de man heeft zich jaren weggestopt en komt nu schoorvoetend pleiten voor een nieuwe oplossing. Wat een miskleun is deze kerel.  Moeder, waaraan hebben wij zoiets verdiend ?

Op 18 oktober moeten de Antwerpenaars zich uitspreken via een volksraadpleging welke oplossing zij verkiezen : het project van BAM met de Lange Wapper, of enkele ondertunnelingsalternatieven. Dit referendum is niet bindend en er moeten tenminste 10% van de inwoners opdagen : dat laatste zal vermoedelijk geen probleem zijn.

Dit dossier wordt door Vlaams Belang opgevolgd door de kordate havendeskundige Jan Penris, die pleit voor het Aruptracé, een van de ondertunnelingsoplossingen : Jan is een geëngageerd volksvertegenwoordiger en gemeenteraadslid en wij zijn geneigd hem te geloven.

Maar er is iets anders dat ons van de lever moet.  Heel deze volksraadpleging kan ons gestolen worden.

In de grootste stad van Vlaanderen, wordt de grootste partij met 33,5% van de stemmen systematisch uitgesloten van het beleid via het ondemocratische cordon sanitaire.  De traditionelen, aangevuld met de opdringerige NVA zijn er in al die jaren niet in gelukt eensgezind het Oosterweeldossier aan te pakken, zowel tegenover de eigen bevolking als in een gezamenlijk Antwerps front in het Vlaams parlement.  Dit dossier is ingewikkeld, veelomvattend, aartsmoeilijk, technisch en daarom ongeschikt om opgelost te worden met een simpele ja of neen.  "Wil u nog een pintje ?" da's een duidelijke vraag die te beantwoorden valt. "Wil u een Lange Wapper of een Mollenpad onder de grond ?"  is van een andere orde.

De politiek faalt, blijft in gebreke, kan niet beslissen, staat stijf van onkunde en verlangt dat de burgers het nu zelf oplossen. Zolang er een cordon sanitaire bestaat in deze stad, denk ik er nog niet aan deze ondemocratische bende knoeiers te depanneren.  Ik geef mijn stem aan een politicus met de verwachting dat hij uit mijn naam handelt. Achteraf ga ik de de onkundige tegenstander van "mijn" politicus niet wegtakelen van de pechstrook. Annick de Ridder mag op haar mosselbank blijven verhongeren, de charcutier mag berekenen op hoeveel tijd hij langs de Lange Wapper naar huis kan rodelen en Janssens, och arme, laat die maar optreden als Volkszanger op de Vogelenmarkt.

Deze stad bepleit de toegang tot haar haven op internationaal niveau met een mosselboycot. 

Deze stad siddert van angst gedurende bijna vijftien jaar  om de verstikkende mobiliteitsproblemen aan te pakken en smeekt uiteindelijk de burgers om een oplossing.

Deze stad wordt bezet door vreemdelingen en illegalen.

Deze stad heeft momenteel een burgemeester die kampioen is in het tappen van pintjes en het organiseren van lawaaiconcerten.

Deze stad is mijn stad niet meer, alhoewel ik niet zonder haar  kan. 

Om deze enkele redenen zal ik  niet meedoen aan de volksraadpleging.  (Tenzij Jan Penris mij vraagt of ik nog een pintje wil.)

Ray

Drie Vlaamse ministers : Hilde Crevits (Grote Tjevenpartij) - Ingriet Lieten (De Lijn en de sp-a) - Georges Clooney (Grote Tjevenpartij)

Ingriet Lieten is een van de twee ministers in de extreem democratische  Vlaamse Regering die niet verkozen werd door de bevolking (de andere is Philippe Muyters van de Kleine Tjevenpartij). 22% van de Vlaamse ministers zijn niet verkozenen. 

Lieten is directeur-generaal van de vervoermaatschappij De Lijn en toen zij door de socialisten gevraagd werd om minister te worden, kende zij zichzelf "politiek verlof" toe bij de Lijn. Dat wil zeggen, dat zij zodra er een einde komt aan haar politiek mandaat , per direct terugvalt op haar functie bij de Lijn. Het is misschien intressant juridisch na te gaan of de voorwaarden van "politiek verlof" gelden voor ambtenaren van een Vlaams autonoom overheidsbededrijf en zo ja, in hoever een niet verkozene gebruik kan maken van dit voorrecht... Niet dat de democratie er op slag beter bij wordt maar gewoon : een goedbedoelde vraag van een nieuwsgierige burger.

Als wij in het land B justitie ervaren als een circusvertoning, leest u dan even hoe de voorstellingen bij onze bovenburen verlopen.

Zesvoudig moordenaar op verlof.

De man die in 1983 in een café in Delft zes mensen doodschoot en daarvoor tot levenslang werd veroordeeld, is de afgelopen jaren verscheidene keren op begeleid verlof geweest. Een woordvoerder van het ministerie van Justitie heeft berichtgeving daarover in het AD en De Telegraaf bevestigd. 

Cevdet Yilmaz schoot op 5 april 1983 in café 't Koetsiertje zes mensen dood, onder wie een 12-jarig meisje. In een documentaire vertelde hij in 1997 dat de eerste man die hij in de kroeg doodschoot hem ,,kankerturk'' noemde. Yilmaz was bang dat de man hem zou aanvallen en schoot hem neer. Daarna liep hij naar de uitgang, en schoot nog vijf mensen dood en verwondde er vier. ,,Ik schoot uit paniek. ik wist niet meer wat er aan de hand was, ik wilde alleen kost wat kost zo snel mogelijk van die plek vandaan'', zei Yilmaz.

Hoewel Yilmaz tot levenslang werd veroordeeld, werd hij later naar een tbs-kliniek* verplaatst omdat hij 'niet geschikt was voor detentie'. De kliniek wilde hem opnemen, maar verbond daar de voorwaarde aan dat hij een normale tbs-behandeling zou krijgen, met de daarbij behorende mogelijkheid tot verlof.

@ De Gelderlander

Slachtoffer Sneekes verwoordde gisteren de ontzetting over deze misstand. "Ik ben ziek naar bed gegaan, ik kon niet meer. Alles voelt of het gisteren is gebeurd." Sneekes zag in 1983 voor eigen ogen hoe zijn vrouw Tonny en zijn dochtertje Carmen (12) met kogels werden omgebracht in het Delftse café 't Koetsiertje. Hij werd zelf in nek en schouder geraakt.

"Ik zie nog steeds de moordzucht in zijn ogen", zei Sneekes gisteren huilend in zijn woonkamer in Delft, waar de portretten van zijn vrouw en dochter nog steeds prominent aanwezig zijn. "Nog altijd zet ik bloemen bij hun foto's. Die ogen van hem! Hij wilde alleen maar doden."

De 79-jarige die nooit opnieuw trouwde, eiste gisteren dat de meervoudige moordenaar op zijn gezin onmiddellijk weer achter tralies verdwijnt. "Hij kwam binnen en bleef schieten." Zes doden en 24 gewonden telde de politie naderhand.

"De rechter gaf hem levenslang. Hoe kan hij dan tijdens zijn verlof een eigen gezin stichten? Mijn gezin en dat van vele anderen heeft hij uiteengerukt", zei Sneekes. "Is hij ineens een beter mens geworden? Hij mocht van de rechter nooit meer vrijkomen, maar ondertussen heeft hij dus zelf een vrouw en kind. Maar mijn vrouw en kind liggen onder een steen. Hij heeft geen recht op een gezin."

@ de Telegraaf

Wel, wel, wel, wie hebben we hier ?  Is dit soms de broereman van Susan Boyle, de musical-ontdekking van het Britse tv-programma Idols ?  Of is deze onbekende de oom van Pol Potts die vorig jaar hetzelfde programma won ?

Voorwaar, Groot-Brittannië zendt zijn dochters en zonen uit.  Benieuwd ? 

 Hier vindt u het antwoord.

In Nederland wil men via de rechtbank verbieden dat een 13-jarig meisje een solo zeiltocht rond de wereld onderneemt met toestemming van haar ouders.

De familie dreigt er nu mee Nederland te verlaten om de zeiltocht toch via Nieuw-Zeeland mogelijk te maken. Het kind hoopt aldus in het World Guinnes book of Records te komen als jongste zeilster die dit ooit presteerde en beroemd te worden. Beroemd worden is al gelukt want de persaandacht was overweldigend. Het zeilmeisje en het sterrenmeisje hebben veel gemeen, alleen is het eerste minderjarig en is bij het tweede de stommiteit onomkeerbaar en niet levensbedreigend.

Allebei hebben domme ouders, al zullen de enen meer gestudeerd hebben dan de anderen. Het studieniveau bepaalt niet of mensen slim zijn, dat zie je hier nog maar eens.

Een solo zeilvaart rond de wereld is nog wat anders dan tegelijk naar school gaan en piano leren spelen. Volwassen sterke mensen, die het haar voordeden weten hoe gevaarlijk zo een reis wel is, en hoeveel fysieke en mentale kracht je moet bezitten om zo'n solotocht te overleven. Zelfs een overvaart naar Groot-Brittanië met slecht weer is een hachelijke onderneming voor ervaren zeelui. Te bewijze waarvan de duizenden scheepswrakken, groot en klein, op de zeebodem voor onze kust.

Dat men in Nederland meteen gerechtelijke stappen heeft gezet om de reis te voorkomen en de ouders verantwoordelijk te stellen, is bewonderenswaardig doortasten, hoewel en helaas eerder zeldzaam. Maar Nederland moet ook anticiperen.

Nederland moet zelfs diplomatieke stappen zetten om de andere landen, van wie het zeilmeisje ( en haar ouders) de nationaliteit bezit, de uitspraak van de Nederlandse rechtbank te laten ratificeren.

Dit is je reinste kinderexploitatie, en dan nog wel door de eigen ouders die hun kind al een product zien waarven zij hopen er rijk van te worden. Als dit mogelijk wordt, kan om het even wat met kinderen. Gebaseerd op de voorbije informatie, en zelfs al wordt de zeilreis gewoon verboden, de ouders moet sowieso tijdelijk of permanent de voogdij over hun dochter, ter bescherming van het kind, worden ontnomen, want hun non-opvoeding houdt hier zeker niet op.

Voor van alles en nog wat moeten er examens afgelegd worden, maar niet om kinderen te krijgen en op te voeden. ( behalve bij adoptie, waarbij lagere normen gelden voor uit andere landen gekochte/geïmporteerde kinderen).

Nog een detail: dat die mensen een gewetenloze deontologieloze advocaat hebben gevonden om hun zaak te bepleiten, betekent dat er bij de advocaten veel gewetenloze kerels zitten die voor het geld en streven naar bekendheid ons rechtssysteem en de geest van de wet voortdurend saboteren. Ook hier moet de maatschappij zich beraden aan wie men een diploma of recht geeft zich aan de balie te begeven, te pleiten, en ons geld te verkwisten.

Dit kind heeft dus drie nationaliteiten? De Nederlandse, de Duitse en de Nieuw-Zeelandse. Dit is wat er onder andere gebeurt, wanneer mensen meerdere nationaliteiten hebben.  En er zijn de duizenden bipatride allochtonen die een eerste, tweede of hoeveelste eigendom bezitten en inkomsten in hun land van oorsprong niet aangeven en hier vaak een uitkering genieten en lagen belastingaangiften indienen? Dat is mogelijk aangezien hun landen van oorsprong ze zien als eigen landgenoten die inkomsten leveren, en niet als Belgen wanneer de belastinginspectie een moeilijke vraag stelt.En dit zijn nog niet eens alle misbruiken die meervoudige nationaliteiten mogelijk maken.

Op wie stemden julie vorige keren?

Antoine Griffon

@ Het Nieuwsblad

Oplossingen op lange termijn ?  Neen, oplossingen op korte termijn : de illegalen uit de asielvragers sorteren en terugsturen. Asieldossiers binnen de maand afhandelen, zonder verdere juridische poespas van door de gemeenschap betaalde advocaten en sociale werkers die er vooral op gericht zijn, onze eigen wetten te melken en te omzeilen.

We hebben trouwens nog een detailnieuwsje in dit verband. Vorige week hadden we het over mannen die meerdere vrouwen hebben in het buitenland.  Heel trots werd toen gezegd dat er slechts één echtgenote erkend wordt voor sociale vergoedingen.  Echter al de kinderen bij al die vrouwen, mogen het land B binnen en uiteraard is er dan kientjesgeld en springt het OCMW ook bij.  Bovendien komen later ook de échte moeders naar hun kientjes en voor hen wordt ook een en ander geritseld.

Omdat dit verhaal maar blijft opduiken en wij regelmatig bestookt worden met mails,vindt u hierna een stukje uitleg over deze fabel.

Het is nu al weer het zesde jaar dat er op Internet een mailtje circuleert dat er op 27 augustus iets bijzonders aan de hemel te zien zal zijn: de planeet Mars, even groot als volle maan. Zou dat niet mooi zijn? Alleen al met het blote oog. Bedenk eens wat je zou zien als je je verrekijker of telescoop er op zou richten. Je zou NASA bijna jaloers maken.

Maar er klopt niets van het verhaal. Dit broodje-aap-verhaal is ontstaan in 2003, toen Mars en Aarde dichterbij dan ooit zouden staan, slechts 56 miljoen kilometer. In de komende 60.000 jaar zal Mars niet meer zo dichtbij komen. Iemand heeft deze gebeurtenis verkeerd begrepen en rondgemaild dat Mars op 27 augustus even groot zou zijn als volle maan. Dat klonk zo interessant, dat het verhaal een eigen leven is gaan leiden op Internet. De mail keert nu elk jaar terug.


"Blue Mars, you saw me standing alone..".

Laten we eens kijken wat er aan de hand is. Mars is een planeet die pakweg 6800 kilometer in diameter is. De maan is rond de 3500 kilometer in diameter. De maan staat gemiddeld op een afstand van 380.000 kilometer van de Aarde. Wil Mars zo groot zijn als volle maan, dan zou het op een afstand van 740.000 kilometer langssuizen. Maar Mars stond in 2003 op zijn kortste punt op 56 miljoen kilometer afstand. Dat is bijna 75 keer zo ver. Oeps. Mars was inderdaad wel groter dan ooit zichtbaar, maar bij lange na niet zo groot als volle maan. Het was nog steeds een stip.

Klik op de foto van Europarlementslid Philip Claeys en lees enkele korte stukjes over de vermelde onderwerpen op zijn blog.

.

http://www.dethuisjournalist.nl/binnenland/headlines/twist-ijzerwake-over-brussel/

Crols

maandag 24 augustus 2009

De Vlaamse Beweging heeft al enkele jaren nood aan strategische visies. Die nood is zeker niet gelenigd door het tot stand komen van het Vlaams regeerakkoord of zelfs niet door de verkiezingsuitslag van de afgelopen Vlaamse verkiezingen; ik zou zeggen bijna in tegendeel.

De nood aan zo’n strategie is ontstaan omdat men in 2007 heeft ontdekt dat er een totaal status quo is ontstaan, een status quo dat gewoon door de Franstalige tegenstander is afgekondigd en waar geen beweging in was te krijgen, zelfs niet met een duidelijk mandaat van de Vlaamse kiezer hiervoor aan het CD&V/N-VA-kartel. Eén van de pogingen om dat hiaat op te vullen, was de zgn. Maddens-strategie die er op gericht was niets meer te vragen. Hoewel deze strategische visie achteraf een alibi voor het status quo is geworden (in hoofde van een aantal actoren van 2007 zoals de CD&V en N-VA), moet men toch toegeven dat in combinatie met de onvermijdelijk noodzakelijke splitsing van B-H-V deze strategie een belangrijk voordeel had kunnen hebben. Nu is ze echter gewoon misbruikt om het Vlaamse regeerakkoord te ontdoen van de dynamiek die het voordien had. Het is dan ook jammer dat professor Maddens daarover nu zelf zegt dat de toenmalige Vlaamse voornemens zoals die in het Vlaamse regeerakkoord van 2004 waren opgenomen niet veel meer waren dan ‘breedvoerig en ambitieus proza’.

Ook de oproep van gisteren van Frans Crols om ‘Brussel los te laten’, is een opmerkelijke poging om vanuit de Vlaamse Beweging strategische lijnen uit te zetten. Een  opmerkelijke poging. Wellicht heeft Frans Crols nodeloos dikwijls het woord ‘loslaten’ en ook nodeloos provocatief de hoofdstad Mechelen in het uitstalraam van zijn toespraak neergepoot. Toch moet vastgesteld worden dat hij met zijn knuppel in het hoenderhok over de Brusselse strategie in de Vlaamse Beweging dynamiek heeft weten op gang te brengen en een debat waarvan het doel ‘Beweging’ in de Vlaamse Beweging brengen is.

Ook ikzelf heb reeds in 2007 naar aanleiding van een colloquium van onze partij en het boek dat nadien is verschenen onder de titel ‘Operatie Vlaamse onafhankelijkheid’ er op gewezen dat de verschillende mogelijkheden voor het integreren van Brussel in de Vlaamse republiek slechts verschillende mogelijkheden zijn. Ik vrees dat er geen axiomatische afkondiging is van één Brussel-strategie. De optie Brussel moet flexibel opengehouden worden en is ondergeschikt aan de stichting van de onafhankelijke staat. In wezen was het ook dat wat Frans Crols – wanneer men er zijn tekst diep genoeg op naleest – naar voren bracht. Brussel loslaten als zodanig is natuurlijk helemaal niet aan de orde. Brussel komt op een of andere manier altijd terug bij Vlaanderen terecht. Maar dat Brussel in een overgangsfase geen integraal onderdeel meer van Vlaanderen zou kunnen zijn, zou helaas een internationaalrechtelijke realiteit kunnen zijn en is de prijs die Vlaanderen zal moeten betalen voor de gewestvorming van 1987 die door Gabriëls en Vic Anciaux (en al diegenen die toen tot de Volksunie behoorden, inclusief Geert Bourgeois) werd begaan. Het was een strategische fout van de allereerste orde en een fout die nu zwaar weegt op de wijze waarop het onafhankelijke Vlaanderen zal ontstaan. Brussel zal immers op hetzelfde niveau staan als de Vlaamse gemeenschap wanneer internationaalrechtelijk zal worden afgewogen of de Vlaamse onafhankelijkheid legitiem is en of dat ja dan neen met een geïntegreerd Brussels grondgebied zal zijn. Op dat ogenblik zal Brussel met heel veel ‘aplomb’ zichzelf even onafhankelijk kunnen verklaren en zeker gedurende een tussenperiode zal Brussel over dezelfde legitimiteit beschikken als Vlaanderen zelf. Brussel zal dus wellicht ook naar een vorm van onafhankelijkheid gaan waarmee we vervolgens internationaalrechtelijk, maar vooral ook economisch en geopolitiek aan de slag zullen moeten. Het voordeel van de provocatieve formulering waarin Frans Crols het meest radicale deel van de Vlaamse Beweging op de IJzerwake gisteren heeft weten wakker te schudden, is dat de onafhankelijkheid ook niet afhankelijk mag gemaakt worden van het akkoord van de Franstalige Brusselaars. Als de prijs daarvoor is dat Brussel (tijdelijk) zelf onafhankelijk zal zijn, dan weze het maar zo. Nadien komen ze om economische en om geografische redenen op hun knieën terug naar Vlaanderen. Het enige technische probleem is dat Brussel tijdelijk de hoofdstad niet meer zal kunnen zijn.

De fout zit dus in 1987 waar het Vlaams Blok met heel de Vlaamse Beweging vruchteloos heeft geprobeerd om de Volksunie van toen tot rede te brengen. Daar zit de erfzonde die als een zware loden bol om de nek van de Vlaamse Beweging hangt en het is de verdienste van Frans Crols dat hij de Vlaamsgezinde militant heeft wakker geschud en hem/haar heeft aangezet om daar vanaf nu over na te denken. Ik heb zoals reeds gezegd in 2007 vastgesteld dat de Vlaamse Beweging er rekening mee moet houden dat in een tussenperiode Brussel geen integraal deel zal zijn van de Vlaamse republiek en dat in die tussenperiode een tijdelijke hoofdstad elders zal moeten genomen worden, maar dat ook gedurende die tussenperiode de Vlaamse aanwezigheid internationaalrechtelijk zal kunnen beveiligd en afgedwongen worden omdat Brussel absoluut geen enkele vorm van onafhankelijkheid zal kunnen opeisen zonder dat daar ook ruime rechten blijven voor de Nederlandstalige inwoners van Brussel. In die zin moeten we solidariteit blijven betonen omdat de Brusselse Vlamingen een vorm van voorhoede vormen voor het nadien integreren van Brussel als een onderdeel van het Vlaamse grondgebied.

Zaken om over na te denken. Natuurlijk blijven wij de voorkeur geven aan een Brussel dat meteen en vrijwillig mee integraal opgaat in de Vlaamse onafhankelijkheid en kan die optie ook niet per se verlaten worden, maar het is zeker zo dat onze Vlaamse onafhankelijkheid niet mag afhankelijk gemaakt worden van het oordeel van de Franstalige Brusselse inwoners.

Gerolf Annemans

Carine maakt reclame voor de Bierfeesten

Fats 

We pogen te peilen, wat u vindt van de strategische uitweg die Frans Crols gisteren ter sprake bracht op de IJzerwake.  We vatten dit samen in vier opties, tweemaal "ja" en tweemaal "neen". Onafhankelijkheid uitroepen en Brussel inpalmen laten wij buiten beschouwing, omdat dit géén optie is.

Vindt u dat de stelling : "Roep de Vlaamse Onafhankelijkheid uit en laat het Brussels Hoofdstedelijk Gewest erbuiten" een aanvaardbare strategie is ?"

Ja, vanuit een onafhankelijke positie kunnen wij beter onderhandelen.

Ja, Brussel moet zelf kunnen beslissen welk statuut het wil.

Neen, Brussel is en blijft een Vlaamse stad.

Neen, de federale staat, zoals hij is, moet blijven.

Patrick, een wijze reageerder bij Angeltjes :

Wat we nooit mogen opgeven is de rand rond Brussel

(deze gedachte werd door Frans Crols ook benadrukt)

De VRT heeft ons, de ongelovige honden, uitgebreid ingelicht dat de ramadan in het land is, de vastenmaand van onze islamitische medebewoners, medeigenaars en weldra regeerders.  Gelukkig werd er door de Onvlaamse Overbodige Openbare Omroep (0000) nog niet bijverteld, dat wij, de ongelovigen, ons moeten inhouden en respectvol weigeren voedsel en drank tot ons te nemen in aanwezigheid van de aanstaande meesters tijdens hun Vasten. Dat is voor over enkele jaren.

Intussen wordt in de islamitische Prachtlanden door de politie streng nagegaan of de regels van de ramadan gevolgd worden.  Zo is in het kleine, oergezellige Koeweit een vrouw opgepakt die om halfzes over straat liep terwijl ze met haar kiezen kauwgom bewerkte. Alsjeblief, zeg : een ernstig midrijf.  De criminele trien was bovendien zo brutaal om te antwoorden aan de politie, dat het haar volkomen vrij stond te doen wat zij wilde. Koekoek ! Procesje volgt...

U gelooft ons niet ? U vindt bevestiging in onze Koeweitse Kwalitijdskrant langs dit bruggetje.

Ray

Het was te verwachten : de IJzerwake die anders nauwelijks enkele lijnen tekst oplevert in de kranten en 20 seconden vlugge beelden op de televisie met fletse commentaar uitgespuwd door een verveelde journalist, kan vandaag rekenen op honderden lezersreacties.

"Vlaanderen moet Brussel loslaten" zei Frans Crols, de grootste tegenspreker die wijlen Lode Craeybeckx ooit gehad heeft sedert diens legendarische uitspraak, dat wij Brussel niet zouden lossen. Enkele honderden tegenstanders jouwden Crols uit op de IJzerwake, duizenden juichten hem toe.  Zo hebben wij het althans gehoord en als het omgekeerd was geweest, zouden we het ook zeggen.  Vandaag dijen de reacties verder uit en wordt het debat verbreed. Een zoveelste gelegenheid voor de klassieke tegenstanders van al wat Vlaams is om hun ongeneeslijke gal te spuwen over de nazi's van Steenstrate en zich in de handen te wrijven over een nieuwe "verdeeldheid" tussen de Vlaams-nationalisten.  De staats- en maatschappelijke opvattingen van Vlaams-nationalisten worden diep gehaat maar als diezelfde nationalisten een nieuwe strategie vooropstellen, wordt dat element geïnterpreteerd als een blijk van verdeeldheid.  Begrijpt u nu hoe onze belgicistische tegenstanders komen aan hun wankele opvattingen over wat democratie is en hoe democratie werkt ? 

Ook bizar is het, dat deze aanhangers van de belgische eenheid en de brusselse grootsheid, de ontluisterende belgische realiteit niet inzien : zij bewieroken een onbestuurbaar land met een justitie die corrupter en geraffineerder optreedt dan de criminaliteit, een natie met een lege schatkist en burgers die alle geloof in de res publica verloren hebben. Om het bij deze enkele details te houden.

Tussen de schimpende schuinmarcheerders ook een aantal ernstige mensen die nuchter genoeg zijn om strategisch te denken. Wij plukten een aantal reacties weg uit de gazet van de marketeer en bij Het Laatste Nieuws.  Er zal nog vaak genoeg teruggekomen worden op de "krolse gedachten".

Vlaanderen zoals het is.

(foto Gazet van Antwerpen)

Net als vorig jaar waren er ruim 5.000 enthousiaste deelnemers in Steenstrate voor de 8ste IJzerwake. Onder een gloeiende zon herdachten, nabij het monument van de Gebroeders Van Raemdonck, de deelnemers de drieledige boodschap van de Vlaamse frontsoldaten : nooit meer oorlog, zefbestuur voor Vlaanderen en godsvrede.

De manifestatie in Steenstrate is ontstaan uit de onvrede met de vervlakking van de koers die door het IJzerbedevaartcomité jaren geleden ingezet werd en momeneel culmineert met te appeleren aan punkers en moslims die prijken op de affiches voor de IJzerbedevaart van volgende zondag. Zoals geweten zijn deze nieuwe doelgroepen bijzonder geïntresseerd in de geschiedenis en de evolutie van de Vlaamse Beweging.

Wij verkiezen de traditionele IJzerwake, waar onbeschroomd het échte Vlaanderen in alle duidelijkheid en zonder flikflooien met de belgische machthebbers, zegt waar het op staat. Niet één aanwezige heeft één nanogram genegenheid voor belgië of collaboreert met deze schandstaat.

De nieuwe voorzitter, Wim de Wit  riep op tot een 'godsvrede' waarbij een gemeenschappelijke strategie moet uitgewerkt worden tussen CD&V, N-VA, Vlaams Belang en LDD. De Wit reikte hierbij zelfs de hand aan het IJzerbedevaartcomité om samen te werken. 'Want onze onafhankelijkheid ligt als het ware voor het grijpen'. Bondig, duidelijk en radicaal : meer moet dat niet zijn voor de overtuigde nationalisten die elk jaar afzakken naar Steenstrate.

Als gastspreker kwam de gepensioneerde hoofdredacteur van Trends, Frans Crols, de aanwezigen vergasten op een pleidooi voor zelfstandigheid, sterk gebaseerd op economische argumenten. Een benadering die we veel te zelden horen.  Crols somde de vele indrukwekkende troeven op waar Vlaanderen over beschikt en die een stevige garantie vormen voor een welvarende toekomst van de nieuwe natie.  Hij pleitte ook om een neptoeving te doen :  "Wij moeten Brussel loslaten en schuiven op die manier een zware grendel weg van de poort naar de onafhankelijkheid. Het lossen van Brussel betekent niet het einde of de ondergang van Vlaanderen, integendeel." Bovendien laten wij weliswaar een stad los, maar niet de Vlaamse Brusselaars uit die stad.

Crols wist zeer goed dat het lanceren van dergelijk voorstel in dit bij uitstek geradicaliseerde milieu van Vlaams-nationalisten niet door iedereen op applaus zou onthaald worden. Inderdaad, voor de eerste keer klonk in Steenstrate gejouw op, zij het getemperd. Vlaanderen laat echter niet de Vlaamse Brusselaars los, wél de verloren stad die Brussel is, het islamitische en multiculturele allegaartje dat een rem vormt op onze onafhankelijkheid : dit zijn onze woorden, niet die van Crols, die zich terecht beriep op de vrijheid van meningsuiting.  Hij werd door velen zeer luid toegejuicht.

Deze toespraak zal nog lang nazinderen in Vlaamse kringen (en wellicht ook daarbuiten).  Een boeiende thematiek, een realistische visie en een duidelijke trendbreuk met de klassieke Vlaamse stellingen. En dàt uitgerekend op een podium en voor een publiek voor wie het Vlaams-nationalisme de leidraad van het maatschappelijk denken is. Laten we stoppen met onderhandelingen die tot niets leiden dan nieuwe bevoegdheidstoegevingen  en financiële wanconstructies : het Vlaams Parlement verklaart de Vlaamse natie zelfstandig, neemt afscheid van belgië, Wallonië en het Brussels hoofdstedelijk gewest.  Nadien kan Brussel beslissen wat het doet.

Wij begrijpen dat niet iedereen direct deze strategie wil omhelzen, maar ze loont de moeite om er over na te denken. Uit verstarring komen zelden oplossingen tevoorschijn. En de politieke wereld, hoe zal die reageren op de Crols-strategie ?

Laten we besluiten met een fragment uit het gedicht

"Vlaanderen toch"

Mijn Vlaanderen, zeg mij wat moet ik beginnen ?

Ik smaal en versmaad je, maar blijf je beminnen.

Ik wilde vaak weggaan, maar ben steeds gebleven.

Je naam is te diep in mijn vezels gedreven.

Want, Vlaanderen, al ben je ontrouw aan 't verleden,

Al verbrand je te gauw wat je eens hebt aanbeden,

Je naam zal ik altijd met hoofdletters schrijven,

Want, Vlaanderen, steeds zal ik trots op je blijven.

Ray