.

Op 29 november 1924 overleed de componist Giacomo Puccini op 66-jarige leeftijd te Brussel.  Met hem verdween de laatste grote Italiaanse operatoondichter en werd tevens de periode afgesloten van het zogenaamde Verismo (het nastreven van de werkelijkheid in de kunst, een Italiaans broertje van het Realisme) Puccini wordt ingedeeld door de musicologen bij deze school samen met o.m. Mascagni, Leoncavallo, Catalani en vele anderen, omwille van sommige van zijn realistische en  toendertijd hedendaagse opera's. Puccini, die ongetwijfeld de meest getalenteerde was van deze generatie die te paard zat tussen de XIXde en XXste eeuw, zal zich weinig aangetrokken hebben van deze catalogisering. Zijn ideaal was Wagner en Verdi evenaren.

Wij hebben de vijfdelige biografische reeks, die door de  Duitstalige zenders verenigd in het kanaal 3Sat  werd geproduceerd, bij Youtube ontdekt en zullen u de afleveringen per dag voorstellen. 

Het gaat om een vorm van docu-drama geregisseerd door Volker Schmidt-Sondermann : gespeelde fragmenten door acteurs, toelichtingen door de vermaarde Duitse Puccini-expert bij uitstek Dr. Prof. Dieter Schickling, oorspronkelijke beelden en foto's, een muzikale situering door de dirigent Riccardo Chailly, samenvatting van de gekendste opera's (Puccini schreef er 12) en dat alles voortdurend ondersteund door muzikale fragmenten.

De grote verdienste van deze reeks is ongetwijfeld dat Puccini niet langer voorgesteld wordt als een mythische figuur die enkel leefde voor de kunst. Deze zienswijze werd jarenlang gepropageerd door de Engelse biograaf Mosco Carner, die van de componist een bijna heilige, door tormenten bezeten kunstenaar maakte.

Tot in de jaren zeventig werd het brievenboek "Puccini com'era"  door Marchetti (Puccini zoals hij was) in de boekhandels in Toscane "onder de toog" aangeboden, alsof het pornografie betrof.  Er stonden enkele onschuldige liefdesbrieven in maar de nog levende kleindochter, Simonetta Puccini, die de laatste loot aan de stamboom is, heeft zich jarenlang halsstarrig verzet tegen de waarheid : opa was niet alleen een fervent eendenjager maar ook een vrouwenjager.

In deze reeks wordt het romantische, hartstochtelijke en sensuele  aspect niet preuts toegedekt. Ook de drama's in het gezin Puccini, met als triest hoogtepunt de afschuwelijke zelfmoord van het dienstmeisje Doria Manfredi, wordt niet verzwegen. 

Puccini is zijn ganse leven een verlegen Toscaanse landman gebleven, opgegroeid in een bekrompen provinciestadje en verwend door zijn moeder en zes zusters.  Later, toen hij een wereldroem genoot die we best kunnen vergelijken met deze van huidige wereldpopsterren, verwende het grote publiek hem en wierpen de mooiste vrouwen zich voor zijn voeten.  Een tovenaar van de hartstocht, getekend door de dualiteit van de ruwe sensualiteit en een eeuwige zoeker naar de utopische, romantische liefde, die hij zo ongeëvenaard vastlegde in zijn muziek.

Deze boeiende reeks begint zondag 29 november.

De Platenruiter.

 Dit anachronisme en schoolvoorbeeld van centralistische rechtsbedeling dat niet alleen in strafzaken maar vooral in burgerlijke zaken een etterende anomalie is, moet gecorrigeerd worden. Na 180 jaar wordt het tijd en het zou iedereen ten goede komen zonder uitzondering. Tenzij men de usurpatoren en de misdaad individueel zowel als collectief georganiseerd absoluut de hand boven het hoofd wil houden.

Elke poging om een wijziging aan de gerechtelijke organisatie aan te brengen zonder aan deze lakmoesproef te voldoen bewijst het bestaan van en de deelname aan een fascistoïde samenzwering teneinde de belangen en de potentie van het volk en al haar burgers  te beschadigen om hun middelen en vermogens verder ongestoord te kunnen blijven roven.

Elk stilzijgen van de media en de pers over hetgeen voorafgaat moet men dan ook beschouwen als medeplichtigheid en verraad tegenover de hele maatschappij en als aanslag op de kern van de democratie zelf. Dit geldt uiteraard ook wat betreft de vaudeville die nu al decennia wordt opgevoerd met betrekking tot de zogenoemde gerechtelijke achterstand die in vele gevallen een verkapte vorm van rechtsweigering is geworden.

 

De nutteloze aanwending van bijkomende en schaarse  financiële middelen ter installatie en bemanning van een supplementaire, controlerende en adviserende Hoge Raad heeft allicht tijdelijk wel de schijn gered maar bracht geen enkele belangrijke fundamentele trendbreuk in de noodzakelijke zin, en is dus achteraf en objectief gezien uitgedraaid op een fiasco.

Onder de titel ‘nu of nooit’ meent minister Stefaan De Clerck te mogen stellen dat grondige hervormingen van justitie nodig zijn, en wel zo snel mogelijk. Hiervoor moet men “ nu echt werken aan een moderne justitie, op de maat van elke mens.”

Waarom nu pas ? Was dat dan voordien niet het geval ? Waarom werd er niet tijdig ingegrepen ? “Elke mens”, behelst dat ook de inwoners van Vlaams-Brabant ?

Het plan van de minister, merkwaardig genoeg ontstaan zoals hij zelf verklaart ten gevolge van een mentale klik vorige zomer, komt samengevat hier op neer: “Grotere arrondissementen leiden tot meer specialisatie en efficiëntie zonder in te boeten op de nabijheid van de rechter. Dat zal de kwaliteit van de rechtspraak en de snelheid van de dienstverlening serieus (sic) ten goede komen.”

Beter een rijkelijk late klik dan helemaal geen klik in hoofde van de verantwoordelijke minister. Maar het resultaat van de hervorming van een staatsmacht omschrijven als snelle dienstverlening getuigt -op zijn zachtst gezegd- van een totaal gebrek aan respect voor de democratie en de waarheid. Elke bestuurder weet dat hij niet zo maar aan het stuur van een twintig ton zware vrachtwagen kan rukken zonder ernstige gevolgen.

Afgezien van het feit dat elke hervorming per definitie best na rijp beraad en met instemming van de betrokkenen gebeurt , grijpt de inhoudelijke contradictie vanwege het simultaan gebruik van de adjectieven “snel” en “grondig” elke nadenkende rechtvaardige persoon naar de keel.

Laat me toe om aan de heer minister duidelijk te maken dat dit niet kan. Hij gelieve mij bovendien te verontschuldigen om het feit op te merken dat het niet alleen een contradictie is maar ook een leugen. Aan het roer van een supertanker rukt men niet. Ook niet willekeurig aan de stuurknuppel van een volle Boeing of Airbus vlak voor de landing.

Afgezien van het detail dat vele magistraten dagelijks vaststellen dat er bij voorbeeld geen enkele politieke wil aanwezig blijkt te zijn om een normale informatisering te financieren is het probleem veel diepgaander, veel gecompliceerder en in de eerste plaats inderdaad structureel maar uitgerekend helemaal niet op het banale niveau van het aantal arrondissementen.

Een hervorming van een staatsmacht is geen kinderspel en geen probleem om te regelen tussen de soep en het hoofdgerecht.

Gaius                                                 

Morgen aflevering elf: “Het fundamenteel probleem.”

Gisteren gaf de dierenrechtenorganisatie Gaia gruwelijke beelden vrij van ritueel slachten. Dat slachten zonder verdoving is zonder meer een barbaarse praktijk, waarvan Gaia terecht eist dat ze stopt – net als het Vlaams Belang dat al jaren doet.

Rituele slachtingen zijn in strijd met onze normen inzake dierenwelzijn, maar nemen elk jaar toe. Dat komt ondermeer omdat de overheden ter zake faciliteiten en logistieke steun aanbieden, waarvoor de belastingbetaler overigens  mee opdraait.

Voor het Vlaams Belang kunnen de wetten en regels in onze samenleving niet worden aangepast aan religieuze voorschriften van de islam. Aan het ritueel slachten moet een einde komen, net zoals het slachten zonder verdoving ook in tal van andere landen verboden is. Vlaams Belang-Kamerleden Rita De Bont en Koen Bultinck zullen daarom op het ontwerp van programmawet een amendement indienen tot schrapping van de uitzondering die de wet toestaat omwille van de ritus van een eredienst.

http://www.bloggen.be/patrickzelzate/archief.php?ID=554459

Gisteren hield Philip Claeys een door het reglement opgelegde korte tussenkomst in het Euro-parlement .  Hij citeerde daarbij Herman van Rompuy, die wat blij zal zijn met deze aanhaling van zijn standpunten door een lid van de oppositie.

Ook de BNP-voorzitter, Nick Griffin, bijt aardig van zich af in het Euro-parlement en druist met de stellingsnames van zijn partij regelrecht in tegen het slappe poco-gelul van de traditionele fracties. In deze video heeft hij het (2 minuten spreektijd) over het valse debat van de klimaatwijziging door de politieke elite.  De linkse kerk zakte in mekaar na de val van de Berlijnse Muur maar heeft inmiddels een nieuwe religie ontdekt met paus Al Gore : de opwarming van de aarde als excuus om een nieuwe wereldorde te stichten.  Wij horen dergelijke stellingnames graag. De fantasten uit het centrum en de linkse onderdrukkers zien scheel van woede bij dergelijke redevoeringen.

Hierna vindt u de namen van de figuren die de EU-Dictatuur gedurende de volgende 5 jaar zullen leiden  .  We doen dit slechts één keer : deze onbekenden zullen diep in ons leven ingrijpen en onze beurs verlichten, we hebben niets aan ze te zeggen, want het zijn niet-verkozen politici, die de status verwerven van hoge ambtenaren en grote geldverzamelaars. Ook de landen van oorsprong zijn vermeld, maar dat doet er niet toe, want identiteit is verwerpelijk.

De bende van 27 o.l.b. de Portguees Barroso

Austria Johannes Hahn

Belgium Karel De Gucht

Bulgaria Rumiana Jeleva

Cyprus Androulla Vassiliou

Czech Republic Štefan Füle

Denmark Connie Hedegaard

Estonia Siim Kallas

Finland Olli Rehn

France Michel Barnier

Germany Günther H. Oettinger

Greece Maria Damanaki

Hungary László Andor

Ireland Máire Geoghegan Quinn

Italy Antonio Tajani

Latvia Andris Piebalgs

Lithuania Algirdas Šemeta

Luxembourg Viviane Reding

Malta John Dalli

The Netherlands Neelie Kroes

Poland Janusz Lewandowski

Romania Dacian Ciolo ş

Slovakia Maroš Šefčovič

Slovenia Janez Potočnik

Spain Joaquín Almunia

Sweden Cecilia Malmström

Deze prangende vraag lezen wij op de immer eenzijdig geïnformeerde en tendentieuze webstek van de 0000 : zou Groot-Brittannië een vroom figuur als keuning Boudewijn en zijn olijke maar diep-katholieke gade op de troon dulden ? 

Gordon Brown, de socialistische GB-premier zou geneigd zijn de wet aan te passen.  Eerlijk gezegd, het gaat ons niet aan, maar àls de wet gewijzigd wordt, zullen niet in de eerste plaats de katholieken uit Engeland in aanmerking komenvoor de troonsopvolging maar wel de vrienden die bezig zijn de wereld te veroveren.  Zoals het opgewekte trio hieronder. Gordon Brown bereidt de weg via een omleiding. Zo kennen we de poco's : dommig en hypocriet.

  "Allah save the King"

Gemeenteschool Dasstraat te Wommelgem - 5de leerjaar van het basisonderwijs.  De leerlingen van het 5de leerjaar hebben er ondertussen hun buik van vol. Wat is er gaande ?

Tijdens de lessen Wereldoriëntatie konden de leerlingen zich gedurende de eerste 2 weken van september verdiepen in de culturele actualiteit van hun eigen gemeente namelijk ‘de kleine bloemenstoet’. Maar vanaf de 3de week van september is het begonnen.

Alle lessen stonden in het thema van Marokko en de islam.

Eerst is er een islamleraar in de klas komen spreken over Marokko. Een land waar, in hun vrije tijd, mannen en vrouwen samen op café gaan, samen gaan wandelen in de bergen en  samen bidden.

   In heel Marokko is er GEEN café te vinden, toch niet zoals wij dat kennen. Dit zijn allemaal theehuizen.  Deze worden alleen bezocht door de mannen, voor de vrouwen  is dit blijkbaar verboden terrein.

 Vrouwen moeten thuis blijven, in de keuken werken en voor hun kroostrijk gezin zorgen.  Om het kort te maken,  die leraar heeft Marokko voorgesteld als een paradijs. 

 Een week later, kwam een moslima couscous en muntthee maken. De kinderen moesten couscous eten en met 25 leerlingen uit één glas muntthee drinken.  Zéér  weloverdacht in deze tijden  van oprukkende Mexicaanse griep.

Maar nu komt het toppunt.  De volgende dinsdag gingen ze een moskee en een migrantenschool in Hoboken bezoeken. Verschillende kinderen mochten van hun ouders niet meegaan, want dit ging voor hen toch een stapje te ver.

 De desbetreffende leerlingen wettigden hun afwezigheid wegens ziekte met een reglementair briefje (het reglement schrijft voor dat je 4 X per jaar met maximaal 3 opeenvolgende kalenderdagen afwezig kan zijn zonder doktersbriefje). De reden  van afwezigheid  werd niet aanvaarde en de kinderen waren onwettig afwezig

 Ik heb dit aan onze schepen van onderwijs uitgelegd en gevraagd of hij het normaal vindt, dat er sinds half september al, gedurende de lessen W.O. 3 x per week en meer enkel les wordt gegeven over Marokko en islam.

  Ja, u leest het goed, reeds 6 weken lang draait daar alles rond Marokko en het uitdiepen van de islam. (de zuilen, het suikerfeest, de ramadan, hoe er moet gebeden worden, …)

 Een nieuw te ontdekken land in al zijn aspecten, weliswaar gebonden aan eindtermen en leerdoelen opgelegd door het Vlaams Ministerie van Onderwijs, kan perfect binnen een project. 6 weken lang, NEEN. Uitdiepen van een geloofsovertuiging, (buiten de wettelijk voorziene extra lestijden) NEEN.

  Maar het verhaal is nog niet ten einde : de voorlaatste dag voor de herfstvakantie hebben de kinderen vanaf de speeltijd 's morgens tot 15u45 in de klas een toneel over het thema " het leven in Marokko"moeten opvoeren.

 De schepen had een afspraak met de juf gemaakt dat de lessen over dit thema moeten stoppen na het herfstverlof.

Groot was dus mijn verbazing dat de leerlingen, op maandag 9 november, vlak na de herfstvakantie, alweer muntthee gaan maken. Hoera voor de gezondheid, ieder mag zijn eigen bekertje drinken.

De ouders van de kinderen die niet mee op bezoek zijn gegaan naar de moskee, zijn donderdagavond (voor de herfstvakantie) uitgenodigd in de school om de afwezigheid van hun kinderen te bespreken. De gemoederen laaiden hoog op!

Maar nog is het verhaal Islam niet voorbij. De kinderen die niet mee zijn gegaan naar de moskee hebben een werkblad meegekregen over de islam om tijdens de vakantie op te zoeken op het internet en uiteraard de antwoorden in te vullen.

 Zoekt u even mee ? Wat zijn de 5 zuilen van de Islam?

Wat is het Suikerfeest, wat is het offerfeest, Is er een verschil tussen de islam en de katholieke godsdienst? Wat zijn de gewoonten in een moskee ? Wanneer en hoe moet ik als moslim bidden ?  Deze materie hoort thuis in de lessen levensbeschouwelijke vakken, meer specifiek ‘islam’ en niet bij wereldoriëntatie.

 Ze hebben ook recepten  meegekregen om thuis Marokkaanse gerechten klaar te maken.

Wat hebben we tot vandaag reeds geleerd, Piet? Ten eerste: in Wommelgem is er een kleine bloemenstoet, ten tweede: ik kan couscous en muntthee maken, ten derde: ik ken de grondbeginselen van de islam.

Anita Schoonvliet - gemeenteraadslid

Vandaag schrijft de Standaard dat de school de les geschrapt heeft. U moet helaas betalen aan Peter Vandermeersch om dit nieuwtje te vernemen. Hier is het gratis ter gelegenheid van het fijne en beschaafde Offerfeest.

 Je kan niet jong genoeg zijn voor de godsdienst van vrede en naastenliefde

 Men liet en laat bewust justitie falen. En iedereen staat er bij en kijkt er naar. Om de aandacht van U, wij allemaal samen, het plebs, het volk, het gepeupel af te leiden laat men gevangenen lopen. Strafrecht hier en strafrecht daar... voor op 't café en na de voetbal. Het parket hier en een verkrachting daar. De kranten staan er vol van. Het nieuws loopt er van over. De Politie ginds en de procureur hier. Ze lijken wel alom aanwezig. Maar, helaas, de strafuitvoering en dus vooral het strafrecht zou falen. Wat men graag toegeeft omdat het niet anders kan zonder zich zelf belachelijk te maken.  

Men schrijft er politiek geïnspireerde ontboezemingen over in boeken (Renaat Landuyt e.a.) en duur betaalde studies. Onafhankelijke meningen (Marion Van San bv.) worden hier zelfs niet bij geduld en op arrogante wijze onder de mat geveegd. Undercover operaties op risico van eigen leven en welzijn worden door de verantwoordelijke politici zelfs weggehoond en door de media dood gezwegen. 

Ziet U wat er gebeurt ? Strafrecht schijnt het enige dat populistisch kan aangewend worden om het onmiskenbaar probleem te bestuderen en te definiëren. Uiteraard heeft dit zijn redenen en kadert in een voorgeschiedenis van sluikse transmigratie waarvan men de negatieve gevolgen ontkende en blijft ontkennen. De oplossing met het huren van cellen in het buitenland en door het bouwen van nieuwe gevangenissen teneinde deze grotendeels te gebruiken om de gemeenschap te beschermen tegen de criminaliteit van allochtonen maar op kosten van de autochtone bevolking is een zoveelste ontkenning van het eigen falen door een politieke kaste die geen verantwoording wenst af te leggen ver haar misstappen en vergissingen. 

Maar ziet U ook die gigantische oplichting teneinde de nog gigantischer beroving die werkelijk alle verbeelding tart te kunnen plegen en te laten plegen op basis van de miskenning van burgerlijke rechtsregels? Deze laatste is pas echt dramatisch qua gevolgen.

Al vallen er honderden bijkomende doden als slachtoffer van roofmoord en geweldpleging omwille van een slecht functionerende justitie inzake alles wat met strafrecht te maken heeft, dan nog zou dit slechts een bagatel zijn in vergelijking met wat men doelbewust verkeerd laat functioneren in de burgerlijke rechtspleging die niet door mediatie kan vervangen worden omdat kwaadaardige tegenpartijen, waarbij dikwijls de overheid, en dus het regime der actueel heersende eerste twee staatsmachten, zeer dikwijls zelf als partij betrokken zijn.

Van advocaten kan men niet verwachten dat ze hun eigen beroep beschadigen en nog minder dat zij de meestal politiek benoemde rechters openlijk zouden gaan bekritiseren in de wetenschap dat zij ’s anderendaags in opdracht van en voor rekening van hun cliënten in burgerlijke zaken het pleit willen winnen.
Eerlijk gezegd het bestaan en vooral het verborgen houden van deze realiteit is levensbedreigend voor de samenleving in zijn geheel en al haar geledingen, misdadigers en regimeslaafjes zowel als alle anderen op een gelijke manier. Zo gaan immers samenlevingen kapot en imperia ten onder.

Om deze redenen is de splitsing van het rechtsgebied Brussel een absolute noodzaak en de lakmoesproef voor een democratisch georganiseerde rechterlijke macht, met het oog op de verdediging van de rechtvaardigheid in alle billijkheid.

Alle andere ingrepen zijn uitzichtloos, nutteloos en louter verricht met het oog op esthetische oogverblinding indien niet voorafgaand aan deze en geen andere basisvoorwaarde voor een fatsoenlijk rechterlijke organisatie voldaan is. Zelfs het herleiden van het aantal Belgische gerechtelijke arrondissementen tot vier zou tot niets leiden indien de jurisdictie over Vlaams-Brabant in de handen een hof van beroep in Brussel zou blijven berusten.

Gaius                                     

Morgen aflevering tien : Respect voor de traditie in alle valsheid

Afbeelding : Wim Hoogendijk 

Dat was het zo'n beetje deze namiddag in het federale parlement : opgewarmde koffie in een niet afgewassen kopje . De opgewarmde regeringsverklaring door een hardnekkige pechvogel die geacht wordt een pechland in zware nood naar zijn eindbestemming te leiden : 1 juli 2010, met als tussenhalte Pasen 2010.

Er wordt nauwelijks gedacht aan een beleid of aan nieuwe initiatieven : het enige wat telt, is dat het land B geen gezichtsverlies zou lijden door het voorzitterschap van de Europese Unie in te gaan met een ontslagnemende regering. Voor de rest zijn er zelfs geen krokodillentranen voor Opel Antwerpen.

Vooraleer Leterme het woord kreeg in de Kamer, mocht hij onverwacht een bolwassing in ontvangst nemen door  kamervoorzitter Patrick De Wael :  deze berispte de regering omdat de verklaring 's middags al op internet te lezen viel.  De parlementairen applaudisseerden en Leterme betreurde het vertrouwen dat hij had gehad in zijn medewerkers. "Dat diegenen die de lek organiseerden,  vanavond maar eens in de spiegel kijken" sprak hij, alsof hij de stiefmoeder van Sneeuwwitje was. Met dergelijke obligate oprispingen denkt het parlement de schijn op te houden van democratische bekommernis.  Zwanzers !

Al wat Leterme verder verkondigde, was even slaapverwekkend als zijn verschijning dat is. 

Vrijdag wordt de klucht verder gespeeld : de oppositie zal met al dan niet grappige one-liners en cynische  verontwaardiging reageren en voor de meerderheid zal het allemaal ademberovend knap zijn.

Savat

Hoe combineren ze het : Nicole Kidman en Franz Lehar

Klik op deze afbeelding en geef uw stem voor deze foto bij de Canonwedstrijd van de Standaard. Dank uit naam van de fotografe Gerda (en de heren Leterme en Dehaene)

a

Deze onversaagde kerel zal BHV oplossen : "Let the biest go"

(foto : a.griffon)

Heeft u het middagjournaal van de Overbodige Onvlaamse Openbare Omroep gezien ?  For-mi-da-bel, nietwaar ...

De nieuwslezeres met het kortgeknipte blonde haar en de zere stembanden, Yvan de Vadder met eenzelfde bril als zijn voorzitter Guynokkio Verhofstadt,  de brave Goedele Devroy en achter de schermen en aan de knoppen een ganse schare linkse Sjarels om voor een keer eens een uitzending te maken zonder onderbrekingen. Als u het niet meegemaakt heeft, dan is dit een groot gemis. Rechtstreeks vanuit het huurpaleis in Laken : de eedaflegging van Leterme 2 en zijn ganse ploeg. "Ik zweer trouw aan de keuning, gehoorzaamheid aan de grondwet en aan de wetten van het belgische volk". En in het Frans van hetzelfde door de meerderheid van de ministers en staatssecretarissen (want zo is onze regering nu eenmaal samengesteld) en Yves, speciaal om de Franstaligen en de RTBF te plezieren, deed het nog even in het Duits : Jag lovar trohet till kungen, lydnad till konstitutionen och lagarna i nationens belgiosche

En de keuning maar blijven semmelen (ronddraaien) bij de vrouwtjes en grapjes maken.  Intussen werden de kijkers voorgelicht over de carrières en bijzonderheden van sommige excellenties. De mensen moeten begrijpen, dat die ministers ook maar een groepje tijdelijke tewerkgestelden zijn die carrière pogen te maken. Zo vernamen we dat een van de volgende premiers van het land B , Steven van Ackere, tot voor 5 jaar met de bussen van de MIVB reed en voordien de koffie had rondgedeeld op het kabinet van Chabert. En we hoorden Inge Vervotte nadrukkelijk zweren in een interview uit een vorig leven, dat zij nooit een politiek mandaat zou bekleden, want "Ik ben Inge Vervotte van het ACV".

En dan verscheen Yvan De Vadder terug om ons de oren van de kop te zeuren over zaken, die we al lang weten, maar kom, het was een feestelijke uitzending. De regering Leterme 2 moet 1 juli 2010 halen, koste wat kost en daar moeten we met zijn allen aan meewerken.

Dit journaal, dat een ietsepietsie te laat begon, maar dat was om de spanning op te drijven bij de nieuwshongerige kijkerds, zou naar ons gevoel elke keer moeten openen met een kwartier aandacht voor vorst, regering en leiders. Iets zoals in Noord-Korea.  Ten behoeve van de ijverige lezers van Angeltjes bij de 0000, geven we hierna een voorbeeld.

In principe houden wij ons niet bezig met de misdaad, in de hoop dat ook zij zich nooit voor ons zal intresseren.  Sommige criminele geburtenissen hebben echter een maatschappelijke relevantie zodat we er sporadisch wel over schrijven.

Dit is ondermeer het geval met de verdwijning en moord op de vierjarige Younes te Komen. Wij gaan het dossier niet oplossen in de plaats van het parket van Doornik. Als wij over die zaak spreken, veren ongetwijfeld een aantal figuren recht om ons te beschuldigen van vooringenomenheid en racisme, omdat het over Marokkanen gaat. Neen dus, het gaat over een van de afschuwelijkste daden die er bestaan : de moord op een jong kind en de vragen daaromtrent.

Het onderzoek gebeurt tot hiertoe in het Waalse Doornik met fluwelen handschoenen en de woordvoerders spoelen de mond met melk en honing vooraleer de pers te woord te staan.

Vandaag verschijnen in "Le Soir Magazine" nieuwe onthullingen over dit hartverscheurende drama. Enkele journalisten van dit magazine zijn naar Casablanca getogen waar zij gesprekken hebben gevoerd met familieleden  en met de vader van het jongetje.  Le Soir Magazine komt tot de vaststelling dat er 13 tegenspraken opduiken in dit dossier tussen wat de vader hen vertelt en wat uit het onderzoek blijkt.

Via dit bruggetje kan u bij de Franstalige RTL een video bekijken die gedetailleerd ingaat op enkele flagrante tegenspraken of onduidelijkheden.

Fats 

Het lijkt ons een prima idee om hinderlijke politieke problemen die het leven van een eerste-minister nodeloos bezwaren, toe te vertrouwen aan telkens een ander koninklijk opdrachthouder.

Op deze manier houdt de premier de handen vrij (en het hoofd licht) om zich bezig te houden met de aangename kanten van zijn taak : bezoeken afleggen, op de koffie gaan bij de vorst en zijn beminnelijke gade, het parlement toespreken, interviews toestaan aan de regimekranten, regelmatig optreden voor camera en microfoon van de openbare omroep om de burgers kond te doen van allerlei goed nieuws en desgevallend op te treden in een plezant programma van Woestijnvis

In deze samenhang pleiten wij voor de installatie van koninklijke opdrachthouders op meerdere terreinen.  Voor financiën is er wellicht een mooie kans weggelegd voor Graaf Lippens, om de staatsschuld aan te zuiveren en de begroting in evenwicht te brengen. De graaf is een heuse ervaringsdeskundige.

De minimale tekortkomingen bij justitie zouden in goede handen zijn voor een faire oplossing bij de bekende rechters Francine de Tandt, Nicole Schurmans, en als woordvoerder Jef Vermassen. 

De communautaire hervormingen van ons kleine, gezellige landje worden best toevertrouwd aan een ervaren politicus die perfect tweetalig is en de belangen van Vlamingen en Walen objectief benadert : wie beter voor deze job dan de Brusselse burgemeester Freddy Beulemans ?

Tot slot is er het migrantenvraagstukje : dat is ongetwijfeld in experthanden bij de charismatische Jozef de Witte.

Zijn er nog hinderlagen op het parcours van onze nieuwe premier Yves Leterme ?  Koninklijke Opdrachthouders staan tot zijn beschikking.

Savat

Gazet van Antwerpen meldt dat Filip Dewinter dinsdagavond tijdens de  Antwerpse gemeenteraad vertrouwelijke politiedocumenten, die zijn partij ontvangen had, overhandigde  aan korpschef Eddy Baelemans. In de dossiers stonden namenlijsten van pedofielen en van de Albanese maffia. Ook de werkwijze van verschillende politieacties waren te lezen en de naam van een tipgever van de politie in de criminele bende Black Demolition.

“Deze bundel kwam afgelopen weekend op ons partijkantoor binnen”, zei Dewinter. “De vertrouwelijke documenten komen uit het voormalige politiekantoor in de Lange Nieuwstraat in Antwerpen. Ze zijn van de periode 1997- 2004. Ik kan alleen hopen dat er niet meer van deze documenten rondslingeren.”

Burgemeester  Janssens (sp.a) reageerde verontrust. “De politie kreeg de opdracht om na elke verhuizing het gebouw nog eens grondig te doorzoeken”, zeihij. Begin deze maand ontving het Vlaams Belang al vertrouwelijke politiedocumenten. Het Antwerpse parket onderzoekt de zaak.

Dat uitgerekend geheime politiedossiers, die wegens onbegrijpelijke slordigheid, overgemaakt worden aan Vlaams Belang, toont duidelijk aan hoe weinig vertrouwen er heerst in het korps in de eigen leiding en in de partijen van de meerderheid.  Janssens en zijn dienstwillige korpschef Baelemans zouden wellicht minder verontrust moeten reageren, als zij hun politiek mollenwerk bij de politiemensen zouden staken.

Ray

  Zo lang een vicieuze cirkel niet wordt doorbroken zijn de juridische achtergronden hierbij niet echt van doorslaggevend belang maar dienen best als meetinstrument om het bestaan van de realiteit achter de symptomen te peilen.

Die achtergrond heeft zoals reeds aangegeven twee besturingen. Een bestraffend, repressief op voorkoming van herhaling gericht sturing: het strafgerecht.

Het is nuttig, nodig en noodzakelijk en behandelt de gevallen waarbij de al dan niet goed gemaakte meestal duidelijke en zelden onduidelijke regels worden geschonden.

Van snelheidsovertreding tot ramkraak. Van gewapende overval tot seksuele lustmoord. Van eenvoudige oplichting tot frauduleuze btw carrousel. Theoretisch 50 procent van de problemen die deze regels en dus de overtreding ervan automatisch opleveren.

Er is echter een andere helft en theoretische 50 procent van de problemen die automatisch uit het louter bestaan van regels voortvloeien. De problemen die ontstaan uit de tegenstelling van interpretaties, bekeken van uit het perspectief van twee tegenstrijdige belangen.

Alleen heeft men nooit een probleem, behalve met zich zelf. Vanaf het ogenblik dat men met twee is en samen leeft, resp. overeenkomsten en afspraken maakt, ontstaan er over dezelfde realiteit noodzakelijkerwijze verschillende interpretaties.

Zonder scheidsrechter onder de vorm van een derde staatsmacht de rechterlijke macht zou spoedig de wet van de sterkere de zwakkere dwingen zich hier bij neer te leggen waardoor bij gebrek aan rechtvaardigheid deze laatste spoedig in verleiding zou brengen de algemene regels die gehandhaafd worden door het strafgerecht met de voeten te treden.

Daarom bestaat de tweede sturing, die van of door de burgerlijke rechtsregels. Nu is het zo dat deze sturing niet zo fotogeniek, spannend, opwindend, dramatisch of kinderlijk eenvoudig is als een dodelijk verkeersongeval of moord dat wel is. De spontane neiging om het belang van dit burgerlijk gerecht te geringschatten is dus al onwillekeurig en automatisch aanwezig.

Deze geringschatting is een vergissing van catastrofale omvang, niet alleen wat betreft aantal significante rechtszaken maar ook en vooral vanwege de financiële implicaties en hoeveelheid geld die er mee gepaard gaan. Men zou er louter theoretisch kunnen van uitgaan dat dit eveneens fifty-fifty zou verdeeld zijn over strafgerecht en burgerlijk gerecht.

Niets is echter minder waar. Gemeten naar het financiële impact voor zowel de verliezende als winnende partij is het burgerlijk gerecht vele keren belangrijker dan het strafgerecht. Hierbij dient dan zelfs nog te worden vermeld dat strafrechtbanken ook burgerlijke aspecten van misdrijven en de daaraan gekoppelde schadevergoedingen behandelen.

Objectieve schattingen zijn niet beschikbaar maar vermoedelijk nemen de burgerlijke hoven en rechtbanken nog ongeveer 80 procent van de financiële impact voor hun rekening en maakt hen dus op deze basis vier keer belangrijker dan de strafgerechten. Stel dat voor in pintjes of maaltijden en het scheelt plots heel wat meer dan een slok op de borrel en in de geldbeugel, nietwaar ?

De disfuncties in het gerechtelijk apparaat en justitie zijn dus ook vier keer ernstiger te nemen in burgerlijke zaken dan dezelfde identieke disfuncties in strafzaken. In de media wordt er vooral bericht over de 20 procent smeuïge, sensationele en gemakkelijke rechtszaken. Dat is op het eerste gezicht normaal. Behalve als men bewust in dezelfde berichtgeving het belang van de "burgerlijke zaken" onderschat en aldus deze 80 andere procent bagatelliseert en wegmoffelt waarmee men Vlaanderen en Vlaams Brabant via de rechterlijke macht gewoon leeg rooft.

Gaius                                     

Morgen aflevering negen: “De realiteit die niemand graag hoort.”