De media staan er bol van deze namiddag : onze regeringscommissaris, Guido de Padt, zou een illegaal zijn. Of zijn benoeming is illegaal,  dat weten we niet precies. Er is spake van "illegaal" en dat is altijd populair. Zoals onze premier Leterme het onlangs nog formuleerde tegen een journalist : "Ben je niet graag meer thuis, wordt een illegale rat of muis."  Je voelt dat hij op weg is om Van Rompuy te evenaren met zijn haikoe's, maar hij is tast het terrein nog af.

Voor Guido vinden we het echt jammer. Hij is een sympathieke slaaf van het regime en hij is zo middelmatig dat hij zelfs niet moet sluipen, om ongezien na middernacht thuis te komen.  Heel even was Guido minister van Biza (dat klinkt al bizar) toen loverboy De Wael moest vluchten op zijn departement wegens kleine onregelmatigheden en terecht kwam in de stoel van Kamervoorzitter : als er moet gekamerd worden, is de loverboy niet te houden.

Maar na een korte tijd werd 't Padtje op zijn beurt buitengebonjourd en vervangen door  ministerin Turtelbaum die tot dan aan de grens de illegalen begroette met het liedje "Welcome" uit Cabaret dat ze zong zoals Liza Minelli in netkousen, maar met een Bornems accent, en iedere illegaal een kop koffie met speculoos van Lotus aanbood. Carrières worden gemaakt en gekraakt in dit land, waar iedereen wel eens  minister wil spelen. En Turtelbaum eiste Biza, waar ze ook niet veel van terechtbrengt maar ze gaat elke dag met zwarte jarretelles aan de slag.

De Padt was zo braaf geweest dat het regime hem beloonde en tot regeringscommissaris aanstelde. Niemand wist precis wat die functie inhield, maar het was goed betaald : 206000 euri per jaar en 't Padtje mocht blijven zetelen als voorzitter van het OCMW in Geraardsbergen. Daar liep hij een depressie van lage druk afkomstig van de Azoren op, toen hij moest beslissen over een abortus. Het kind was niet eens van hem, zei hij, en wij geloven dat graag : liberalen zijn hondstrouw, zelfs als ze gaan kameren is dat  vaak buiten hun bewustzijn omdat ze te stoned zijn.

Maar nu blijkt dus dat die beloning voor 't Padtje niet mag. Da's toch straf. Een parlementair die vertrekt, mag geen betaalde opdracht vervullen binnen het jaar van zijn opstappen.  Dat staat ergens in een oudbakken wet van 1931 en daar heeft niemand  aan gedacht. De Padt ook niet : "Ik weet van niks" zegt hij. "Ik ben van Geraardsbergen".

Hoe zal dit aflopen ?  Misschien even informeren in Zimbabwe, hoe deze kundige lieden  dergeijke problemen aanpakken.

Ray

.

Voor onze rubriek : "Waarom praktisch zijn, als je ook kan sukkelen ?" ontdekten wij bij Seniorennet een goede tip om verlost te zijn van het vervelende strikken van veters aan uw schoenen.

Er is zelfs een filmpje van gemaakt, opdat de clevere oudjes het wellicht beter vatten, als ze het voorbeeld kunnen zien zoals op de beeldbuis.

Nu eerst de brilletjes vinden, op de neus zetten en klikken met de muis op deze gekleurde tekst. Omaatje voert stilzwijgend de handelingen uit, een onbekende vrouwenstem verstrekt de uitleg en wij zijn dankbaar en verbaasd over dit ei van ... u weet wel, de vader van Alzheimer. Dank voor deze handige huishoudtip.

Voor Alles is er een Tijd...

Eerst sloeg de varkensgriep toe, dan liet de techniek het afweten. Uitstel drong zich op. Een voorziene medewerker was voor de nieuwe data niet meer beschikbaar en men moest op zoek naar een vervanger…
Uiteindelijk is het zover: voor alles is er een (juiste) tijd.
Op vrijdagavond 5 februari 2010 gaat mijn toneelstuk ‘Voor Alles is er een Tijd’ met 2 maanden vertraging in première in het stemmige zoldertheater Den Beulebak te Antwerpen.
Van 5 tot en met 10 februari is er elke avond om 20 uur een voorstelling. Op zondag 7 februari is er nog een bijkomende matineevoorstelling om 15 uur. Zeven in totaal dus.

‘Voor Alles is er een tijd’ is niet zomaar een stukje toneel. Het is geen tragikomedie zoals de meeste van mijn werken, geen spektakelstuk zoals Wolfsmelk, geen satire zoals Sotscop, geen billenkletser zoals Gebakken Lucht. (Hier meer info over mijn ander toneelwerk).

Voor dit stuk speelde ik qua opbouw leentjebuur bij het Griekse drama, maar laat alle ruimte aan een creatieve regisseur om er een eigentijdse voorstelling van te maken. Wat de inhoud betreft, is een glimlach nooit ver weg, maar de personages strelen tegelijk je hart en grijpen je zachtjes naar de keel.
Toneelgezelschap Nu Nogh dat voor de creatie in Den Beulebak tekent, belooft er een ontroerende, beklijvende voorstelling van te maken.
We kijken even binnen achter de schermen ... langs dit bruggetje naar Vrij van Zegel

+ Aanpassing 15.01.10 -13 u 50

Ik kom.

Ik heb heel mijn leven, vanaf mijn tiende met een theatergek-vader, theaters, concerten, opera's bijgewoond en de laatste jaren heb ik afgehaakt, omwille van het gebrek aan kwaliteit in het podiumtheater. Dat geldt niet voor de Vlaamse Opera, want die blijft behoorlijk op niveau.

Ik heb mijn buik vol van "bewerkingen" van Hamlet die hertiteld worden als "Ommelet", een uur duren en de persoonlijke anale frustraties van theatervernieuwers behandelen. Hun erectieproblemen intresseren mij nauwelijks en zeker niet hun vulgariteit waarmede zij verbondenheid met de "gewone mensch" denken uit te drukken. Zonder culturele bagage, met filosofische beschouwingen die ik aan de toog van den Engel origineler hoor klinken, en vooral met dikke pretentie maakt men geen goed theater.

Dus ik kom nu met gezonde nieuwsgierigheid kijken, luisteren en ondergaan of de weledele heer Van Balberghe mij in het hart zal knijpen...

Ray

Onze VRT-specialist over Het Huwelijk

(dat van Woestijnvis en Humo  - klikken op foto van de knapperd)

De Senaat heeft donderdagavond de inoverwegingneming van een voorstel van resolutie van Anke Van dermeersch en Yves Buysse van het Vlaams Belang over het uitsluiten van personen met de dubbele nationaliteit van regerings- en andere gezagsfuncties geweigerd. Dat gebeurde met 29 stemmen (Franstaligen, sp.a en Groen!) tegen de inoverwegingneming, 28 voor (overige Vlamingen) en één onthouding van Els Van Hoof (CD&V).

De Standaard wijdt vandaag een artikel aan de zitting van de Media commissie in het Vlaams Parlement. U kan het stuk HIER lezen.

Het verbaaast ons nauwelijks dat, los van enkele zogenaamd grappige one-liners, alle partijen vasthouden aan het principe van een sterke openbare omroep. Luckas Van der Taelen tempert enigszins zij enthousiasme als hij het heeft  over een kantelmoment en een historische mogelijkheid om 'na een periode van overdreven politisering en commercialisering eindelijk werk te maken van een kwalitatieve openbare omroep.'

Een ander begenadigd expert stelde voor dat bij rampen de VRT en de VTM slechts één ploeg zouden uitsturen. Ja, met voorstellen op dat niveau, schieten we lekker op.

Ministerin Lieten is vertrouwd met het functioneren van een overheidsbedrijf dat compleet gepolitiseerd en gesyndicaliseerd is. Zij heeft jarenlang de leiding gevoerd bij de Lijn, waar echter meer bedrijfstrouw bestaat en minder perfide intriges de arbeidssfeer verpesten. De VRT is op dat vlak onklopbaar : een vlooientheater van ijdelheden.

De interim-aanwezigheid van de liberaal Piet van Roe is een dankbaar moment om enkele té opvallende uitwassen weg te knippen. Wees er van overtuigd dat Van Roe geen enkele beslissing neemt, die niet gesteund wordt door een politieke consensus. 

Het parlementair debat, of wat daar wil voor doorgaan, bewijst de afstand die bestaat tussen politici en burgers. Elke partij heeft er belang bij om zich volgzaam op te stellen ten overstaan van dit ministerie van de propaganda dat de VRT is ; in het beste geval is men "een beetje kritisch" en die houding wordt  geïnterpreteerd door de opinievervormers van de Reyerslaan als "vijanden van het medium". Iedereen is bang van de VRT en die instelling voelt zich superieur en gedraagt zich navenant.

Iedereen hoopt wel eens op de buis te komen en daarom blijven deze debatten steken in zwakke pogingen om een doodzieke patiënt te behandelen met een nieuw soort Tensoplast.  Doorzichtige, zoals de democratie in dit land transparant is.

Ho ja, vanavond in Bracke op vrijdag een aflevering met Marie-Rose Morel.  Het scenario is bekend, de dialogen kunnen we meelippen en de bedoeling is : informeren. Of wat dacht u ?

Savat

Ach, die arme Savat toch ... Hij sprokkelt gele meisjes voor zijn zachte revolutie in zijn oranje theehuis.  Beweert hij, de softe filosoof, de gerateerde sinoloog maar de trouwe separataloog.

Klikt u op de oranje tekst en u komt  op zijn elitaire blog, waar teergevoeligheid, weemoed en fluister-erotiek de toon zetten. Echt iets voor venten ... 

Gelukkig blijft hij voor Angeltjes strijdbare stukken schrijven over het politieke circus dat door mekaar geschud moet worden met een volkse, woedende en keiharde opstand die genadeloos afrekent met de wantoestanden die de politieke elite onze maatschappij naar de ondergang leidt.

Bent u het eens met deze vaststelling ? Staat u mee met ons achter de échte schildwachten van Vlaanderen ?  Lacht u de conférenciers van de gebroken beloftes weg ? En heeft u uw buik vol van zij die de noodzakelijke eenheid doorpriemen met hun eigen kleine ikjes-gelijk en gezeur ?

Dus, zoals onze prachtpremier Nonkel Kruk het ooit zong bij de RTBF toen hem gevraagd werd La Chanson des Wallons te neuriën  : "Mijn Vlaanderen heb ik hartelijk lief" en wie liefheeft doet dat onvoorwaardelijk.

De redactie van Angeltjes  

Tijdens een ontmoeting tussen Erdogan en de Libanese premier Hariri in Ankara zei Erdogan dat Israël de wereldvrede bedreigt door het excessieve geweld tegen de Palestijnen, door het Libanese luchtruim illegaal te betreden en door het geheime nucleaire wapenprogramma.

Erdogan roept de vijf permanente leden van de veiligheidsraad op druk uit te oefenen op Israël, net zoals dat gebeurt tegen Iran. "Israël heeft nooit ontkent nucleaire wapens te hebben," zei Erdogan. "Ze hebben het zelfs toegegeven."

Nog niet zo lang geleden was Turkije als een van de weinige moslimlanden een trouwe bondgenoot van Israël, maar sinds de inval in Gaza vorig jaar zijn er spanningen tussen de twee landen

@ Spitsnieuws.nl

Omdat de boerkini niet meer toegelaten is, gaan de Dames van Islamitisch Geloof van nu af aan wandelen in de natuur.

Zwembad 't Zeepaardje in Vilvoorde heeft beslist dat moslimvrouwen binnen niet langer een boerkini mogen dragen.

Omdat moslimvrouwen vaak bedekt door het leven moeten gaan, werd voor het zwemmen de boerkini uitgevonden. Het is een samensmelting van de woorden boerka en bikini.

Het islamitische badpak heeft lange mouwen, een legging en een kap. Op die manier is het lichaam van de vrouw niet meer zichtbaar. In Turkije is de boerkini al langer populair. Turkije is Vilvoorde niet, hoe zeer men ook probere.

@ Vandaag.be

A Paris, rue Barbès (XVIII arr.) le 20 octobre 2009

Wat zijn wij toch blij dat de Pravda nog bestaat. De échte Russische, niet de zwakke imitatie, de Frut van de Antwerpse Linkeroever.

Vroeger gold, dat wat in de Pravda verscheen, sowieso om te lachen was, want in de Sovjet-Unie viel er niet veel pret te beleven : noch voor het plebs, maar ook niet voor de échte hooggeplaatste kameraden, want de kogel of verbanning naar Siberië behoorden elke dag tot de opties. Dus wat deed het bekommerde communistische regime : zij gaven ter verstrooiing van het klootjesvolk een partijblad uit dat bol stond van fantasieën en paradijselijke beschrijvingen, waaruit bleek dat de auteurs daarmee de grauwe straten van Leningrad en de ijsvlaktes van de toendra bedoelden. Niet te verbazen dat in de Sovjet-Unie een gigantisch alcoholprobleem bestond.

Om het kort te houden : de Pravda bestaat nog steeds in het Rusland van Poetin en zijn Playmobil eerste-minister Medvedev. Vroeger moesten wij ons baseren op citaten uit de Pravda, want nergens was die befaamde gazet te koop.  Vandaag is alles te lezen op internet en de Pravda in zijn Engelstalige   versie lijkt een tabloid met schaars geklede poppemiekes en zenzatie stukken om Van der Kelen jaloers te maken.

U gelooft ons niet ? Wandelt u over dit bruggetje naar de Waarheid, wat de Nederlandse vertaling van Pravda betekent  en oordeelt u zelf : In Turkije is een lammetje doodgeboren met een mensenhoofd. Wij vinden het nogal een lugubere afbeelding, daarom nemen we de foto niet over.

Maar we maken ons wel de bedenking : dat komt er nu van, zie.

Ray

Wij vernemen zonet dat senaatsfractievoorzitter Jurgen Ceder een dringende heelkundige ingreep heeft ondergaan. Hij werd op oudejaarsavond in allerijl opgenomen in de OL Vrouwkliniek te Asse met een perforatie van de dikke darm. Alles is nu in orde, maar hetis het verhaaltje van  de naald en het oog en daar is de senator doorheengekropen. De ploeg van Angeltjes en ongetwijfeld vele lezers wensen hem een grondig herstel toe.

Omdat de door Pat Condell besproken Andy Choudary niet direct een belletje laat rinkelen, een visuele geheugensteun van de fanatieke doortrapper

Een kleine tien jaar nadat Woestijnvis-baas Wouter Vandenhaute zijn ambitieuze Bonanza-project begroef, legt hij nu toch (gedeeltelijk) de hand op Humo. In een persconferentie deelden uitgeverij Sanoma en Woestijnvis vandaag mee dat ze een akkoord hadden bereikt waarbij het ondertussen bijna 75-jarige weekblad voor 49% in de handen van De Vijver komt, de holding boven het Vlaamse televisiebedrijf Woestijnvis, dat o.a. De Pappenheimers, De Laatste Show en De Slimste Mens produceert. De overige 51 procent blijft in handen van Sanoma, dat op zijn beurt een belang van 25 procent in Woestijnvis in handen krijgt. Wel komt de dagelijkse leiding van Humo volledig bij Woestijnvis te liggen.

Het initiatief naar Woestijnvis toe kwam van Humo zelf. Sinds uitgeverij Sanoma in 2007 Aimé Van Hecke, de ex-algemeen directeur van de VRT-televisie, als CEO aanstelde, kwam het tussen Humo en het Finse Sanoma eigenlijk nooit meer goed. De discussie omtrent de houdbaarheidsdatum van Humo is al jaren aan de gang, ondanks dat het blad nog een van de weinige winstgevende in de uitgebreide Sanomaportefeuille was. Na een drastische besparingsoperatie afgelopen jaar bij Sanoma verslechterde de relatie verder, voor zover dat nog mogelijk was.

In 2001 deed Woestijnvis al een eerste poging om een concurrent voor Humo in de markt te zetten. Bonanza heette dat blad en er verschenen exact dertig nummers van. Het begon als een stunt in het programma De XII Werken van Rob Vanoudenhoven. Daarin kreeg de toen immens populaire Vlaamse tv-persoonlijkheid de opdracht een blad te maken dat de oplage van Humo zou overtreffen. En dat lukte. Voor Woestijnvis de aanzet om Humo van de troon te stoten. Maar al snel bleek dat het productiehuis aan de eenmalige stunt geen wekelijks vervolg kon breien. Een poging van Woestijnvis-baas Wouter Vandenhaute om Guy Mortier binnen te halen mislukte.  Bonanza kwam nooit echt van de grond. De beoogde oplage was tachtigduizend, maar die bleef steken op een goede 50.000. Volgens Mortier ontbrak het Bonanza aan ‘een helder concept'. ‘Is het dat maar?', zou Mortier hebben gezegd, toen hij het eerste nummer onder ogen kreeg.

Wouter Vandenhaute, die ooit zelf voor Humo schreef en die aan de zijde van Mark Uytterhoeven furore maakte als co-presentator van het populaire BRTN-programma Het Huis van Wantrouwen, haalt dus alsnog zijn slag thuis. Vandenhaute, die gehuwd is met VRT sportjournaliste Catherine Van Eylen, werd in 2005 genomineerd als Manager van het Jaar, een erkenning die uiteindelijk Jan Callewaert van Option te beurt viel.

Naast Woestijnvis is Vandenhaute eigenaar van het Leuvense sterrenrestaurant Couvert Couvert. In de voorbije jaren nam hij ook de organisatie van de  wielerwedstrijden Ronde van Vlaanderen, Gent-Gent, Parijs-Brussel en de Brabantse Pijl over. Vandenhaute verkreeg een meerderheidsparticipatie in de vier wielerwedstrijden van de uitgeverij Corelio.

@ Express

PST : Een typisch staaltje zuiver kapitalistische strategie van overnemen en fuseren. Wie verliest zijn onafhankelijkheid ?  Hoe kan Humo op een onafhankelijke wijze televisieproducties en artiesten beoordelen die tot de eigen stal behoren ?  Terwijl de medewerkers bij wijze van spreken in een bureau om de hoek werken ?

Wat is de repercussie van deze samensmelting voor de programma-aankoop van de openbare omroep ?  Als het cijfer van 30 miljoen euri per jaar dat enkele jaren geleden gold als aankoopbedrag voor de Woestijnvisprogramma's, nu nog plus minus van kracht is, dan betoelagen wij met zijn allen onrechtstreeks het fijne weekblad Humo.

Over een zaak maken wij ons geen zorgen : het linkse zootje zal zijn drammerige  propaganda blijven rondstrooien. In volledige onafhankelijkheid en hopelijk met ons aller belastinggeld.

Laten we de dag goed beginnen met een delicaat onderwerp : moeten kinderen van illegalen opdraaien voor de keuze die hun ouders gemaakt hebben door onwettelijk dit land binnen te sluipen ?  

Gazet van Antwerpen is overtuigd dat die kinderen dezelfde kansen moeten krijgen dan àlle kinderen. Het gaat meer specifiek over het Gelijke Kansen Onderwijsdecreet. Jongeren die onder de voorwaarden van dit decreet vallen, krijgen voorrang bij inschrijving op school in hun buurt. Dit is natuurlijk een maatregel die tot discriminatie leidt ten overstaan van de niet illegale ouders die hier al hun civieke plichten vervullen : wonen, werken, belastingen afdokken, enz.

Zo een vaart zal het wel niet lopen, maar in de praktijk zal het zich wel voordoen, schrijft de lichtjes gegêneerde Gazet van Antwerpen Wij zullen deze toestand echter moeten aanvaarden, want het gaat natuurlijk niet om een meerderheid illegalen (die meerderheid hebben wij, blanke onnozelaars nog, hoor)  en uiteindelijk we moeten zorgen voor meer scholen. De Antwerpse dhimmi-schepen Robert Schapenbout (de naam Voorhamme is kwetsend voor een deel van de bevolking, dus we wijzigen zoals het gewenst wordt)  heeft een "masterplan" klaar, maar het blijft wachten op de Vlaamse centen. En de Gazet besluit : "Dat moet snel gebeuren, want anders gaan er binnenkort kinderen voor een gesloten poort komen te staan."

Zolang het maar niet de kientjes van illegalen zijn. Alle kientjes zijn gelijk maar dankzij de illegaliteit bereiken we egaliteit ... Ziet ge, domme burgers, hoe het systeem in mekaar zit.  Misschien kan een of ander Vlaams Belangmandataris een column over dit onderwerp schrijven op de blog van de VRT ?

Savat

In de Kamercommissie gezondheidszorg bracht het nuffige socialistische meisje Maya Detiège haar hondje mee tijdens de zitting.

Ze had geen opvang voor het 7 weken jonge diertje en dus bracht ze het mormel mee. Het aanstellerige wicht, dat haar mandaat uitsluitend dankt aan de familienaam dat het draagt (grootvader Frans en moeder Leona leefden ook van de politiek)  en de hondse trouw van de Antwerpse stamboomsocialisten, wist natuurlijk zeer goed dat ze met deze daad in de pers zou komen.

Politiek weegt Mayake even licht als ze er uitziet : als lid van de oppositie en niet gebonden door coalitie-zwijgplicht, heeft ze kansen genoeg om haar zegje te doen. Maar buiten oppervlakkig gekwebbel is het radio silence. Ze wordt opgevoerd in de "boekjes" als een populair grietje en ze heeft een relatie met Chris Dusauchoit, u weet wel de 0000-presentator die bij de moord op Pim Fortuyn zijn vreugde niet kon bedwingen tijdens een uitzending. U ziet direct het niveau van dit idiote stel.

Het hondje in kwestie heeft in het bureau van een parlementair zijn gevoeg gedaan. Onze volksvertegenwoordigers.

Savat