|
Kent u Jan Verroken nog ? Hij is een gewezen CVP-politicus die in 1950 kamerlid werd voor het arrondissement Oudenaarde en die een terechte Vlaamse reputatie genoot en ook die van een lastigaard. In veel gevallen zijn die twee reputaties onlosmakelijk met mekaar verbonden. Hij was fractievoorzitter die ten tijde van de splitsing van de universiteit van Leuven, de katholieke regering Van den Boeynants tot ontslag dwong na een bevlogen interpellatie in de Kamer.
Dat was in 1968. Verroken is nog lang politiek actief gebleven in de Kamer en in het Europees parlement. Hij was ook enkele malen burgemeester van Oudenaarde. Jan Verroken is nu 93, hij is een collega-blogger op Seniorennet en hij heeft een pagina op Facebook.
Omdat ik me een recent artikel van hem herinnerde over de communautaire problemen, heb ik het opgezocht en het lijkt me intressant genoeg het in extenso over te nemen.
Wij behoren tot een andere partijpolitieke familie maar dat neemt niet weg dat er van onze kant respect bestaat voor Jan Verroken. Wij wensen hem nog een lang en gezond leven toe.
Ray
http://blog.seniorennet.be/janverroken/
Een voorafgaande bemerking:
niemand van de thans levende generatie heeft schuld noch verdienste aan het verleden, maar de gevolgen blijven?
Dat het, bij de stichting van dit land, communautair fundamenteel verkeerd liep, is niet de schuld noch de verdienste van de thans levende generatie.
Maar als het thans nog verkeerd loopt is wel haar schuld?
Laten wij de zaken eens bij hun ware naam noemen.
Het België van 1830 werd gesticht als een anti- Vlaams land.
Nadat wij eerst Twintig jaar door Frankrijk werden ingelijfd en nadat er even lang met de bezetter werd gecollaboreerd, was het ganse bestuur in al zijn geledingen verfranst.
Tijdens de Nederlandse periode, bleef die nieuw geschapen en bestaande toestand te lang aanslepen, om pas in 1823 een poging te doen teneinde die toestand in de Vlaamse gewesten weer te normaliseren en te vervlaamsen.
Ge kent de stoplap : “too late and too little”, te laat en te weinig.
Nog voor 1830 was alles alweer ongedaan, behalve de scholen en die werden na 1830 ook weggevaagd.
Vlaanderen kreeg in 1830 hoogstens een soort koloniaal statuut.
Elke poging om daar iets aan te veranderen werd als antivaderlands weggehoond, en alle nationale symbolen werden uit de kast gehaald om elk snode ontvoogdingbeweging halt toe te roepen. (Zie onze vorige bijdrage over de Brabançonne.)
De vraag: indien men, namens België, Wallonië en de Franstalige gemeenschap had behandeld lijk men Vlaanderen en de Vlaamse gemeenschap heeft behandeld---------Hoelang zou zulk een België kunnen bestaan hebben?
Mijn antwoord: geen jaar?
Het verleden is geweest wat het was, en daar is niets meer aan te veranderen, maar de gevolgen blijven en hebben zich vertaald in onderscheidene mentaliteiten?
En wat zijn die gevolgen? Een tegenstrijdig redelijkheidgevoel een ander schaamtegevoel een verschillend vanzelfsprekendheidgevoel.
Wij leven naast mekaar, niet met elkaar?
Wij spreken naast mekaar, niet met elkaar?
Het resultaat:het dovemansgesprek van vandaag?
De oorzakelijke oorzaak? De manier waarop men , namens België, ook het Vlaamse landsgedeelte heeft bestuurd en de Vlaamse gemeenschap heeft behandeld?
Noch min noch meer als een door de Francofonie bezet gebied? Als een kolonie?
Een kolonie waar administratie, gerecht, politie en leger volledig in handen in handen was van de Francofonie.
De Francofonie speelde de overheid, ook in Vlaanderen en de Vlaamssprekenden speelden voor onderdaan. De Francofonie speelde voor elite en de Vlaamse bevolking voor lagere klasse.
Vlaanderen werd onder de leiding van de elite een reservaat van meiden en knechten, van seizoen arbeiders, van emigranten, ook naar Wallonië, waar o.a. nooit een faciliteitenschool werd opgericht? Waar zolang België bestaat slechts een regel heeft gegolden: immigreren is assimileren.
Zelfs integreren was daar en is daar nog steeds onvoldoende?
En de Francofonie achtte zulks redelijk, vanzelfsprekend en
hielden er geen enkel schuld of schaamte gevoel aan over.
Daar is zeker, onder druk van de Vlaamse ontvoogdingsbeweging, die in de grond een dekolonisatie- beweging was en is,een sociale ontvoogdingbeweging, ontzettend veel veranderd in de feiten; maar nog steeds niet in dezelfde verhouding een verandering in de mentaliteiten.
Daar de Vlaamse massa geen stemrecht had kon de ontvoogdingbeweging slechts buiten het Parlement ontstaan. Een zelfgenoegzame kaste, Installeerde in Vlaanderen een “sociale” taalgrens.
Maar wie waren die vertegenwoordigers? Een volksvreemde kaste, verkozen door nauwelijks iets meer iets meer dan I% van de bevolking. Niet te geloven maar waar?
Voor de verkiezing van de constituante, de grondwetgevende vergadering namen slechts 30.000 kiezers een stem uit.
En weer dé vraag ?
Men had Wallonië eens moeten behandelen lijk men het Vlaamse landsgedeelte en de Vlamingen heeft behandeld ??? Hoelang zou zulk een België bestaan hebben ?
Wellicht geen jaar? Overdrijven wij ?
Stel u eens voor dat men in dit land, waar de Vlamingen toch steeds de meerderheid hebben uitgemaakt ( in 1830 woonden in West- en Oost-Vlaanderen alleen evenveel mensen als in alle Waalse Provincies samen)
Stel u eventjes voor
dat men in Wallonië het Vlaams, als taal van de meerderheid de Vaderlandse bevolking, als enige officiële taal had gebruikt, dat ge in dit gemeenschappelijk land, met Vlaams alleen, overal ook in Wallonië, alle officiële posten en functies kon bezetten en met Frans alleen niets, ook in Wallonië en Brussel niets ?
Stel u voor dat men, met Frans alleen, in dit land niets had kunnen worden en niemand van enige betekenis had kunnen zijn, ook in Wallonië niet?
Lees deze vraag driemaal en antwoordt zelf ?
Stel u voor dat, ook in Wallonië en een in Wallonië gelegen hoofdstad, vrijheid van taal ook zou betekend hebben dat de taalvrijheid van de inwoners zou ophouden waar het recht voor de overheid om de taal van de burgers niet te kennen? Stel u voor dat men in dit land 100 jaar had moeten wachten op het recht op een Franstalige Universiteit?
Dit alles is toch niets om van wakker te liggen, als het over Vlaanderen en de Vlamingen gaat?
Wij kennen dat slaapliedje waarmee men de Vlamingen meer dan 175 poogt in slaap te wiegen.
Hoelang zou dit bij de Walen gepakt hebben? Hoelang zou zo een België hebben kunnen bestaan???
Mijn pronostiek: geen jaar ? En terecht.
Of overdrijf ik ?
Stel u voor dat de aldus hoofdzakelijk Nederlandstalig geworden hoofdstad van dit land in Wallonië lag, en dat ze te pas en te onpas aan gebiedsuitbreiding wil doen ten koste van het verder Waalse landsgedeelte?
Wat zou er gebeuren bij de Walen ?
Binnen de kortste keer staan de deuren van de initiatiefnemers vol hakenkruisen en mogen ze een eventueel nieuw mandaat vergeten?
Overdrijf ik? Denk aan wat er gebeurd is met Gilson of met Fayat?
Allebei werden ze in Brussel van de lijst gezet, de eerste omwille van de taalwet, de tweede omwille van zijn houding in de zaak Leuven Vlaams.
Als België ooit in twee delen uiteenvalt zal dit nooit door de Vlamingen gebeuren, maar vanwege het nooit aflatend Brussels imperialisme,altijd weer op zoek naar “le tres grand Bruxelles” in plaats van ervoor te zorgen dat er wat minder menselijke miserie zou zijn binnen de grenzen van het huidig Hoofdstedelijk gebied, in plaats van zich te gedragen als hoofdstedelijk gebied voor het ganse land, als een gastvrij ontmoetingsgebied voor de beide Volksgemeenschappen?
Het nooit aflatend achterscherms intrigeren door een zekere Francofone fractie, is de echte splijtzwam van dit land?
Voeg daarbij de eeuwig aarzelende Vlaamse heelmeesters, die er steeds in lukken nieuwe stinkende wonden te maken.
Wanneer gaan de Vlamingen er mee stoppen te pas en te onpas op het bankske van de beschuldigden te gaan zitten?
Wij vragen toch niets anders dat in Vlaanderen dezelfde regels zouden gelden als in Wallonië? Noch min noch meer?
En dat men de eed die ze allen in aflegden in het parlement zou uitvoeren en de Grondwet zou naleven.
Stel het vriendelijk maar onwrikbaar: Het koloniaal tijdperk is definitief voorbij en er is in Vlaanderen geen plaats meer voor kolonisten in de Rand.
Wij vragen zelfs niet dat zij assimileren zoals in Wallonië, hoogstens dat zij zich zouden integreren. Voor de rest kunnen ze zoveel Frans of een andere taal praten als ze willen, maar wij staan erop dat in Vlaanderen gelijkaardige regels zouden gelden als in Wallonië.
Geen twee maten en twee gewichten.
En stop met aarzelen en zeker met compromitterende compromissen, want daar komt geen einde aan.
Daar is maar één veilige methode: de verdediging van een eerbaar ver-GELIJK i.p.v. die compromitterende compromissen
Vlaanderen moeit zich communautair toch ook niet met Wallonië? Ze moeten het toch eens leren om Vlaanderen zijn eigenheid en zijn grenzen te respecteren.
Jan Verroken
|
