Het is niet aan mij om een analyse te maken van het gebeuren, dat deden anderen al. Waar ik mij kan in vinden, is dat de liberalen 11 jaar geleden de basis gelegd hebben tot huidig conflict, en dat de CVP er de laatste 3 jaren geen fluit aan gedaan heeft.

Wat mij bijzonder treft is de liegende Deftige dame. Het Christelijk mens loog harder dan alle paarden van De Croo samen. ... " op een zucht van de oplossing"... "nog nooit zo dicht bij " ...  Ja, OK de oplossing was zéér dichtbij, maar voor wie ? Voor sommige Frans-taligen en de CVP, maar voor Vlaanderen ? Ik heb andere klokken gehoord en teksten gelezen én wat er door de man van INBEV op papier werd gezet, was ook de intrede tot het Walhalla niet, absoluut niet !

Maar, de CD&V is de CVP met 800 000 leugens en passief toezien van op afstand . Wie gelooft die mensen nog ? De Open-Liberalen hebben de boter gefret ( los van alle opportuniteit) maar over de democraten van het FDF wordt er zéér weinig gefrazeld. Hun Führer was kordaat en zei waar het op stond:  "De papieren van Dehaene ? Quatch en niet aanvaardbaar! " Voilà, daar stond het, en wat in de taal van ons Marianneke gezegd wordt is nog altijd de wet.

Besluit: ze stonden nergens ! Ik wil hier terloops nog de mening weergeven van Bart Maddens in De Morgen van 26/04/2010: - "...door de radicale Vlaamsnationalisten uit te sluiten van het beleid heeft België het pad van de pacificatie verlaten en zijn eigen graf gegraven . 

Is dit , eindelijk, het einde van een regime ? Dan zeg ik Ite missa est, op weg naar betere tijden voor Vlaanderen.

Daniel

De politieke crisis volgens de VRT: "Het politieke stelsel in ons land is gestoeld op compromissen. Blijkbaar werkt dat nu niet meer."
Deze uitleg klopt uiteraard niet. Het politieke stelsel in dit land is gestoeld op de toegevingen van de klassieke Vlaaamse (sic) partijen. Blijkbaar komt hier (even toch ?) een einde aan.

Stel je een voetbaltrainer voor die zegt dat hij zonder enig probleem kampioen kan spelen, dat dat eigenlijk niet eens zo moeilijk is, omdat hij maar vijf minuten nodig heeft om de beslissende doelpunten in de beslissende matchen te scoren. Vervolgens krijgt hij match na match op zijn kas. Na zijn vijfde opeenvolgende nederlaag, en na nog steeds geen enkel doelpunt gescoord te hebben, legt hij de volgende verklaring af: "Ja maar, het is niet mijn fout, de tegenstanders hebben me niet laten spelen zoals ik wou."

Yves Desmet - De Morgen

De politieke scène werd de laatste tijd gedomineerd door partijvoorzitters, vice-premiers, de linkse meute van de VRT, parlementsleden,  TV-flaminganten in diverse uitvoeringen, maar van de Premier was geen spoor te bekennen, geen klank te beluisteren.  Dat schijnt een nieuwe stijl te worden : de échte verantwoordelijken duiken onder als het spannend is.

De Antwerpse burgemeester is ook zo iemand,  op cruciale momenten is die kerel nergens te ontwaren ; dan zijn er "derden" die de zaakjes regelen (zoals in het geval van de Lange Wapper, daar trad ministerin Ingriet Lieten in het strijdperk voor Slaapmans)

Leterme is zo mogelijk nog nog "afweziger"  : er is nauwelijks iemand die voor hem de kastantjes uit het vuur wil halen. Het enige dat we zagen van Leterme, was zijn auto door een telelens op het bordes van het keuninklijk paleis. Als je als eerste-minister 5 keer ontslag hebt genomen en telkens overeind bent geholpen door anderen een stuk van de bevoegdheden te geven, dan is het bezwaarlijk vol te houden, dat het weer eens niet je eigen schuld is.

De Gazet van Antwerpen en de Morgen doen een duit in het zakje.

Yves Leterme ziet voor zichzelf nog een rol weggelegd in de nationale politiek. De val van Leterme II is helemaal niet zijn schuld, hoewel hij er zich van bewust is dat "mensen vinden dat ik in het verleden te veel gezegd heb".

Hij heeft het dan over de beroemde 5 minuten politieke moed. Intussen is Leterme voor de vijfde keer naar de koning moeten trekken om het falen te melden.

Nee, het is Alexander De Croo die nu boter op het hoofd heeft. "Als de voorzitter van de Vlaamse liberalen geen oplossing wil, dan houdt het op," zegt Leterme in De Morgen. "Daar kan ik ook niets meer tegen beginnen".

Intussen blijkt dat Vlamingen en Franstaligen niet dichtbij, maar eerder mijlenver van een mogelijk akkoord waren.

Toch ziet hij zichzelf nog een hoofdrol spelen: "Ik sluit niets uit. Al zal het zeker wel zonder VLD zijn... Ik kan alleen maar afwachten wat de koning beslist", zegt de premier van de regering van lopende zaken. "Ik ben meer dan ooit gemotiveerd".

@ Gazet van Antwerpen

België heeft virtueel opgehouden te bestaan : Eenzijdige uitroeping van Vlaamse onafhankelijkheid is enige alternatief

Door op 22 april  het vertrouwen in de regering Leterme op te zeggen heeft Open VLD als eerste van de traditionele partijen toegegeven wat de andere partijen al lang aanklagen en steeds meer burgers elke dag meer aanvoelen: België wordt niet alleen niet bestuurd, het is onbestuurbaar. Het in 1830 van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden afgescheurde land is niet langer houdbaar. België heeft virtueel opgehouden te bestaan.

De voorbije politieke generaties hebben jarenlang schuldig verzuim gepleegd en de toestand laten verzieken. Ze hebben zich bezondigd aan het systematisch verkrachten van de grondwet.Ze hebben de stelselmatige schending van de wetten van het land oogluikend en zelfs wetens en willens getolereerd, zonder zich te bekommeren om de arresten van het Grondwettelijk Hof.

De Vlamingen hebben zich in deze niets te verwijten tenzij hun toegeeflijkheid. Zij hebben niet alleen het recht aan hun kant, ze hebben wezenlijk Vlaams belang steeds weer geofferd op het altaar van de Belgische eenheid. Steeds opnieuw waren ze bereid, met de pet in de hand het onderspit te  delven. Jaar na jaar dragen ze rond de 12 miljard EURO inkomenstransfers voor hun landgenoten in Wallonië en Brussel af. Politici met een Vlaamse reflex worden op racistische wijze vernederd en weggehoond, tot het ogenblik dat ze zich onderdanig gaan gedragen en hun Vlaamsgezindheid laten varen, zodat ze door hun eigen volk als Lamme Goedzakken worden gezien.  Een goede Belg moet blijkbaar een slechte Vlaming zijn.

De inzet, inschikkelijkheid en toegeeflijkheid van de Vlamingen worden zelden of nooit gehonoreerd, hun meertaligheid nooit beloond; hun bereidheid de anderstalige landgenoten in hun taal ter wille te zijn heeft zich altijd tegen hen gekeerd. Zo werd hun eigen Vlaams-Brabantse hoofdstad Brussel stelselmatig verfranst. Na de tweede wereldoorlog ging de overrompeling voort in de Vlaamse Rand rond Brussel, nu zelfs tot de poorten van Leuven, Mechelen en Aalst.

Het gaat niet over een stomme taalstrijd, een bekrompen stammentwist of een belachelijk tweederangsprobleem, zoals velen al te lichtzinnig stellen. Het gaat over een doelbewuste en voortgezette politiek van een eensgezinde kaste van Franstalige machthebbers om Vlaamse burgers te onderwerpen en te vernederen, om Vlaamse dorpen onder de voet te lopen en aan te hechten bij het verfranste Brussel, om machtsposities in te nemen en de oorspronkelijke bevolking te verjagen. Tegen een gelijkaardige verdringingspolitiek van Israël in de bezette Palestijnse gebieden wordt wereldwijd geprotesteerd en werden in de Verenigde Naties al ettelijke resoluties gestemd.

Om de Vlaamse meerderheid te breken rekent men zelfs doelbewust op de hulp van massaal aangevoerde vreemdelingen, die de plaatselijke OCMW’s ook financieel een gigantische overlast bezorgen en het sociale weefsel in onze steden onder druk zetten. Om België in stand te houden graaien vakbonden, werkgeversorganisaties, ziekenfondsen en anderen gretig in het manna dat België hen toestopt en zijn ze bereid de toekomst van zes miljoen Vlamingen en vier miljoen Walen verder te hypothekeren.

Er rest Vlaanderen vandaag, na jarenlange vergeefse onderhandelingen, niets anders dan de eenzijdige uitroeping van zijn onafhankelijkheid, zoals België zelf trouwens op 4 oktober 1830 deed, in navolging van de Unilateral Declaration of Independence  van de Verenigde Staten van Amerika in 1776. Overigens danken 11 van de 27 lidstaten van de Europese Unie hun bestaan aan een eenzijdige uitroeping van hun onafhankelijkheid. PRO FLANDRIA roept alle Vlaamse politici op, zich in volle burgerzin voor te bereiden op deze onvermijdelijke en noodzakelijke daad van civisme.

Gui Celen,

Voorzitter Pro Flandria, netwerk van Vlaamse ondernemers en academici.

Hongarije, een mooi land in het oosten van Europa. Pas een kleine twintig jaar een zelfstandig functionerende democratie, lid van de Navo sinds 1999 en sinds 2004 volwaardig lid van de EU.

Bij de verkiezingen van 2002 was het een klinkende overwinning voor de socialisten, waarna een lange reeks politieke schandalen plaatsvonden en corruptie welig tierde zoals altijd met een socialistische meerderheid.

Nog neit al te lang geleden, een jaar nadat de socialisten herverkozen waren bij de verkiezingen van 2006 lekte er per ongeluk een speech uit van de premier welke voor intern partij gebruik bedoeld was. Daarin gaf Gyurcsány toe dat hij langdurig en stelselmatig had gelogen over de economische situatie in zijn land. „We hebben het verkloot, en niet een beetje, maar heel erg, we hebben gelogen, ’s ochtends, ’s middags en ’s nachts”, aldus Gyurcsány in zijn gewraakte toespraak.

De burgers en de oppositie waren het zat. De leugens, het verraad, de zelfverrijking, de baantjes carrousel.

De komende maanden werden een parlementaire poppenkast. Buiten waren maanden lang demonstraties van burgers die het zat waren. Binnen stond de oppositie op en liep weg elke keer dat de premier aan een toespraak begon, waardoor de laatste tijd de premier enkel en alleen voor eigen parochie aan het spreken was.
Een prachtig statement van de oppositie.

Buiten gaf driekwart van de bevolking aan dat “de premier het land naar de knoppen hielp”, vele bezuiniggingen uit naam van europa werden doorgevoerd. Intern was niemand het ermee eens behalve de socialisten, welke een voor een vertrokken naar goede duurbetaalde functies in europa.
De bevolking en de oppositie spraken van crisis. De premier noemde het anders: „Ik zie een felle politieke strijd, maar die waait wel weer over.”
En dan nu, 2010. Wederom verkiezingen. Van een meerderheid is de politieke macht van de socialisten gemarginaliseerd.

Het hongaarse parlement telt 386 zetels. Waar de socialisten voorheen nog de meerderheid in handen hebben is deze nu omgezet naar een marge partij van 59 zetels. Nog net ietsjes groter dan nieuwkomer Jobbik, welke 47 zetels heeft gekregen. Dit is opmerkelijk, omdat Jobbik een partij is welke hier direct als racistische militie verboden zou worden. Maar in Hongarije kan het.
De rechtse partij Fidezs is de grote overwinnaar. Met 263 hebben ze een absolute meerderheid, zo groot dat men zelfs de grondwet op eigen houtje kan wijzigen.

Het is te hopen dat het de Hongaren beter afgaat onder rechts dan het heeft gedaan onder links. Na jaren van corruptie en geld verbrassen aan onnodige miljardenverspillende hobby’s en symboolpolitiek heeft het volk gesproken. Nooit meer de socialisten.

Kan dit een voorbode zijn voor Europa? Is dit wat er ook gaat gebeuren bij de komende verkiezingen in Nederland ?

http://www.gewoongezeik.nl/?p=420

"Onder druk van het steeds sterker wordende Vlaams Blok is er een radicalisering ontstaan bij een deel van de Volksunie, wat uiteindelijk heeft geleid tot het ontstaan van de N-VA. En als de N-VA vandaag zo huiverachtig staat voor toegevingen aan de Franstaligen dan komt dat precies omdat ze de hete adem van het Vlaams Belang in de nek voelt.”

Bart Maddens

Krijgen we nu weer gelijk?

Gisteren schreef ik mijn bijdrage voor ons lokaal VB blad en ik kan natuurlijk niet anders dan het over B-H-V hebben. Ik wees er op dat het in stand houden van het cordon aan Vlaamse kant aan de basis ligt van het uitsluiten van de VL-partijen in de federale onderhandelingen en als gevolg ook aan de basis van heel de impasse.

Wat krijgen we nu? Vandaag lees ik niet mijn bijdrage in De Morgen, dat zou te mooi zijn, maar wel bijna mijn woorden, mijn gedachtegang, verwoord door Bart Maddens onder de titel “België delfde zijn eigen graf” . Omdat ik weet dat velen van jullie De Morgen niet meer lezen, wil ik een paar fragmenten uit DM van 26 april 2010 aanhalen: 

 “Het probleem is nu dat men die pacificatielogica niet meer heeft gevolgd aan Vlaamse zijde. Sinds september 2008 heeft de federale regering geen meerderheid meer in de Nederlandse taalgroep en is de pacificatiedemocratie vleugellam langs Vlaamse kant. Pacificatieregelingen kunnen bovendien maar werken als ook de radicale flank parties erbij worden betrokken. De grote staatshervormingen van 1988 en 1993 zijn enkel tot stand kunnen komen doordat ze door een groot deel van de Vlaams-nationalisten werden gesteund. Sinds 2008 staan de Vlaams-nationalisten echter buitenspel bij de staatshervorming. Aan Franstalige kant zijn zo goed als alle kiezers vertegenwoordigd, aan Vlaamse kant ongeveer de helft.”…” Het klinkt misschien verrassend, maar in veel opzichten ligt het cordon sanitaire tegen het Vlaams Belang aan de basis van de huidige impasse. Het praktische gevolg was dat een groter wordende groep van Vlaams-nationalisten werd uitgesloten. Als de N-VA vandaag zo huiverachtig staat voor toegevingen aan de Franstaligen, dan komt dat precies omdat ze de hete adem van het VB in de nek voelt. Anders gezegd: door de radicale Vlaams-nationalisten uit te sluiten van het beleid heeft België het pad van de pacificatie verlaten en zijn eigen graf gedolven.”

Franstaligen inclusief die van Laken hebben dit weliswaar nog niet door. Zij zijn van mening dat ook de regering zonder VLD, gesteund door nog een kleinere minderheid Vlamingen, perfect zou kunnen verder functioneren. Zij zijn verbolgen dat de Vlaams Belang mandatarissen, die niet mee mogen onderhandelen en in de media volledig worden doodgezwegen, als men ze dan ook nog eens verhindert dat zij in het parlement  hun werk doen, uit volle borst in het halfrond de Vlaamse leeuw zingen. Zij verstaan blijkbaar de aanklacht niet dat 1100 dagen Belgische impasse meer dan genoeg is en dreigen zelfs met juridische stappen.

We zien er in ieder geval al naar uit dat men ons in de Morgen ook gelijk zal geven dat niet het participatiedemocratie, maar wel de ordelijke boedelscheiding de enige uitweg is om uit de impasse te geraken en de enige weg naar een degelijk beleid om de noden die de bevolking aan den lijve ondervindt daadwerkelijk te kunnen aanpakken.

Rita De Bont

Federaal Volksvertegenwoordiger

Onze vriend en collega-blogger Roeland van Walleghem van Le Camp des Saints in Vlaanderen vestigde vanmorgen onze aandacht op een artikel uit de kwaliteitskrant De Standaard dat we u graag voorleggen, omdat het vrij nauwkeurig de stand van zaken schetst in verband met BHV. Zoals Roeland zegt : "we zijn nog niet aan de nieuwe patatjes".

Het wetsvoorstel dat de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde splitst, werd in november 2007 goedgekeurd door een Vlaamse meerderheid in de kamercommissie. Of het splitsingvoorstel — dat onder meer door Herman Van Rompuy werd ingediend — donderdag op de agenda van de Kamer staat, wordt vandaag beslist door de Conferentie van Voorzitters.

Die beslist evenwel bij consensus over de agenda. Aangezien de kans onbestaande is dat de Franstaligen het voorstel ook op de agenda willen zetten, zal die consensus er niet zijn. In dat geval moet de Kamer donderdag bij het begin van de zitting stemmen over haar agenda. Bij die stemming moeten minstens 50 kamerleden aanwezig zijn. Dat kan geen probleem zijn, aangezien er 88 Vlaamse kamerleden zijn.

Maar zelfs als het wetsvoorstel op de agenda raakt, is de kans klein dat er donderdag over wordt gestemd. De Franstaligen kunnen nog een juridisch advies over het voorstel vagen aan de Raad van State. Daarvoor volstaat een meerderheid van de 62 Franstalige kamerleden.

Daarnaast is er ook nog de alarmbelprocedure. Die procedure werd in 1970 ingevoerd om te vermijden dat een gemeenschap de belangen van de andere gemeenschap zou schenden. Hiervoor moet drie kwart van de leden van een taalgroep een motie ondertekenen waarin wordt uitgelegd waarom een initiatief de betrekkingen tussen de taalgemeenschappen in gevaar brengt. Door zo'n initiatief wordt de parlementaire procedure meteen geschorst. De ministerraad — ontslagnemend of niet — heeft vervolgens dertig dagen om een advies te geven. Daarna kan gestemd worden.

Het parlement van het Brussels Gewest zou ten slotte ook nog een belangenconflict kunnen inroepen. Maar dat ligt erg gevoelig. Het zou leiden tot een stemming van de ene taalgroep tegen de andere, precies datgene wat de Franstaligen de Vlamingen verwijten met de stemming van het wetsvoorstel-BHV.

Sinds de goedkeuring van het voorstel in de kamercommissie keurden al vier parlementen zo'n belangenconflict goed: dat van de Franse Gemeenschap, van de Franse Gemeenschapscommissie in Brussel en dat van het Waals Gewest.

Raakt het voorstel ooit in de Kamer goedgekeurd, dan kan de Senaat de tekst evoceren. Op vraag van 15 senatoren kan de Hoge Vergadering de tekst opnieuw bespreken. Als ze wijzigingen aanbrengen moet alles opnieuw naar de Kamer.

Als het parlement wordt ontbonden — bijvoorbeeld bij verkiezingen — vervallen alle voorstellen die niet definitief zijn goedgekeurd en kan de hele procedure van voor af aan beginnen.

Heeft u ook gezien, hoe de Deftige Dame ostentatief haar rug keerde naar naar collega-partijvorzitter van de VLD ? De fatsoenlijke vrouw wilde niet met hem aan de  televisietafel om een gesprek te voeren en ze klonk opgewonden toen ze nogmaals haar verbolgenheid uitte over Alexandertjes woordbreuk. "Hij stuurt aan op een crash", zei ze en ze hijgde enigszins. Gelukkig bleef het daarbij. 

Zou die verontwaardiging te maken hebben met het monopolie dat de christen-democraten claimen op het niet nakomen van beloftes en het breken van woorden ?  De CD&V heeft openlijk en  nadrukkelijk gekozen voor de belgische koers en toppunt van cynisme is dat ze hiervoor gebruik maakt van de figuur van Yves Leterme die aan de macht kwam dankzij een uitgesproken Vlaams imago.  De man zelf laat zich bespelen als een casinotafel.

Hiermee voelen wij ons ook niet langer verplicht de Deftige Dame met de nodige égards aan te spreken : wie liegt, bedriegt en hijgt om de eigen schijnheiligheid te verkopen als waarheid,  verdient het niet behandeld te worden als een anständige Frau, maar is een troela.

Enkele jaren geleden eiste Thyssen dat er in de politiek meer respect moest zijn. Op ons kon ze rekenen : wij herdoopten haar direct tot de Deftige Dame en gaven zelfs discrete kledingsadviezen. Ze werd met haar oproep onmiddellijk bijgevallen door de nieuwbakken Brugse CD&V-senator, Pol Van den Driessche, die als hij een vrouw ziet met twee benen en een rok, direct zijn neus gaat poederen. Een legging is ook goed. Toen die vrolijke Frans nog bij VTM het schoon weer bepaalde, verkondigde hij in een Humo-interview dat neuken een van zijn hoofdbezigheden was ... (Het is niet omdat Brugge even in een morele crisis verkeert, dat we deze zaak niet zouden oprakelen. Het zijn niet enkele onfatsoenlijke poorters die de reputatie van Brugge die Scone zullen aantasten : zij blijft onze Vlaamse Eeuwige Stad. Over trouw gesproken, wij kennen er wat van)

Welke nieuwe bedriegerijen en waarheidsvluchten gaan we vandaag meemaken ?

De conferentie van de fractievoorzitters uit de Kamer die de agenda zullen bepalen voor de plenaire zitting deze week , zal op een fiasco uitlopen. De plenaire zal haar eigen agenda vastleggen donderdag, dat is een kleine tijdswinst. En vermoedelijk een slag in het water.

Wat zal het partijbureau van de VLD beslissen ?  Kan er een of ander schandelijk compromis gesloten worden ?  De blauwen zijn op dat vlak geen haar beter dan hun traditionele collega's.  De discussie gaat niet over BHV splitsen maar over al dan niet een deadline toepassen. Zoals in de aanslepende gesprekken tussen Noord- en Zuid Korea : tientallen jaren werd er gediscuteerd over een ronde of een vierkante conferentietafel.

De term "confederalisme" duikt hoe langer hoe meer op, als het ultieme redmiddel.  Zelfs in de Franstalige pers.  Zou het geen tijd worden om aan "de menschen" te vertellen, dat confederalisme een staatsvorm is, waarbij onafhankelijke naties beslissen onder één paraplu gezamenlijk bepaalde zaken te ondernemen, zij confedereren.  Bij ons weten is Vlaanderen geen onafhankelijke natie.

Dus, mevrouwen, mijne heren : eerst onafhankelijkheid. En daarvoor bestaan scenario's en plannen.  Confederalisme is voorlopig zand in de ogen van de goegemeente. Bla-bla zonder inhoudelijke richting. Een nieuw schijnmanoeuvre om het belgische lijk op te tutten.

Ray

Vlaams Belang, afdeling Borgloon, heeft zaterdag klacht ingediend tegen kunstenaar Jos Herck omdat hij hun affiche met zijn eigen werk overschilderde.

Jos Herck verzet zich op zijn manier tegen “de belemmering van een extreme partij van zijn kunstige kijk op de maatschappij”.

De VB-affiche van 20 vierkante meter hangt tegen zijn huurhuis. Vlak naast de affiche heeft hij nu een van zijn laatste creaties opgehangen, een kruisbeeld met daarop een varkenskop getooid met een hoofddoek.

"Ik heb als statement mijn eigen godsbeeld gecreëerd dat toevallig een varkenskop is die op een kruisbeeld hangt en een hoofddoek draagt.”

@ Vandaag.be

PST : "Ocharme" is zowat het enige antwoord dat deze zielige figuur oproept. Los van het feit dat hij privé eigendom beschadigt.

.

Na 32 seconden meeslepende muziek en hartverwarmende boodschappen, komt de Leider zelf aan het woord, om zijn plannen te ontvouwen ; zelfs de volgelingen vinden het ontzettend grappig. Als puntje bij paaltje komt, is het natuurlijk ver van komisch, want dergelijke kereltjes zijn wel degelijk tot een en ander in staat, zoals we zowat overal in de wereld vaststellen. Als er bloed stroomt, zijn er aanhangers van de godsdienst van de vrede in de omgeving.

Gisteren zondag greep in Hongarije de tweede ronde plaats van de nationale verkiezingen.

We beginnen met het goede nieuws : de socialisten kregen op hun donder en behaalden 59 zetels. Ho, wat spijtig voor al die grabbelaars, want het was plezant.

We gaan voort met het betere nieuws : de rechts-liberale groep Fidesz behaalt de absolute meerderheid in het parlement met 262 zetels (2 weken geleden waren er reeds 206). Nu moeten ze enkel nog uitvoeren wat ze beloofd hebben, en dat is niet altijd evident. Maar vooruit, met het voordeel van de twijfel, is het leuk om in de EU een rechtse regering bij te krijgen.

We sluiten af met het beste nieuws (om onze kameraden, de graaiers van links, nog een extra portie jeuk aan de maagwand te bezorgen) : de rechts-nationalisten van Jobbik bezetten nu 48 zetels. 

Ray