Iedere leeuw brult zoals hij gekooid is
Ooit gedacht dat de mening van 1000 (?) belgen zoveel commotie zou veroorzaken ? Wij niet. De manier waarop de opiniepeiling van Dimarso is "uitgelekt", kan onze kritische houding ten overstaan van de journalistiek in Vlaanderen alleen maar aanscherpen. In een eerste fase wordt 's morgens enkel de grote verkiezingsoverwinning van de NVA benadrukt, de nederlaag van de CD&V en de overige partijen kunnen het stellen met een vage en onduidelijke interpretatie. Tegen de middag verschijnt uiteindelijk het volledige rapport met de precieze cijfers : u kent het, we hebben het direct gepubliceerd zonder commentaar. Daar hebben onze lezers voor gezorgd ... sommigen met wijsheid en ironie, anderen met oprechte teleurstelling of veel geschreeuw en ontkenning. Iedere leeuw brult zoals hij gekooid is.
Het gaat om de mening van 1000 belgen en ook al zit er wellicht een juiste tendens in de cijfers, we zijn beter ons inderdaad geen te grote begoochelingen te maken, maar eerst de échte resultaten af te wachten en nu reeds bondig enkele feitelijkheden voor ogen te houden.
Is Vlaanderen hiermede gebaat ?
De eerste vraag die wij ons stellen (herinnert u het zich nog ?) : "Is Vlaanderen hiermede gebaat ?" Zou een verkiezingsuitslag zoals deze bijeengegaard bij 1000 belgen door Dimarso gunstig zijn voor Vlaanderen : NVA 26%, VB 10%, LDD 5% (samen 41%) tegen 59% voor de regimepartijen ?
Neen, dit is in deze verhouding NIET gunstig voor Vlaanderen, want er is géén meerderheid voor de zogenaamde V-partijen. Binnen hun formatie is
- de ruggengraat (Vlaams Belang) verzwakt
- de overwinnaar (NVA) intern verdeeld en onduidelijk
- LDD kampend met overlevingsproblemen.
Bovendien blijven de traditionele partijen (Groen inclusief) nog steeds beschikken over 59%, een cijfer dat telkens inkrimpt maar nog altijd een meerderheid omsluit. Maak u trouwens weinig illusies over welke richting NVA of LDD zouden uitgaan, mochten de 3 V-partijen + 50% behalen. De vele uitgestoken handen uit het recente verleden, zijn voor ons duidelijk genoeg.
Wat is het verschil tussen Bart de Wever en Susan Boyle ?
De tweede feitelijkheid houdt verband met de creatie van de persoon Bart de Wever. Nog nooit is het bij ons weten voorgekomen, dat een politicus over gratis propaganda en publiciteitsmiddelen heeft beschikt zoals de voorzitter van de NVA. Wat (bewust, twijfel daar niet over) gestart is met een populair quizprogramma, is in een opgezet scenario door alle media opgepikt tot een ongekende hype : Bart de Wever en Susan Boyle zijn beiden de producten van deze audio-visuele maatschappij. Let wel, deze beide mensen beschikken over talent, Susan Boyle heeft een sterke stem, Bart de Wever heeft de gift van het gesproken en geschreven woord. Dàt is precies de reden van beider succes : de basis is aanwezig en wordt gigantisch en op korte tijd uitvergroot en massaal verspreid. Wat de twee ontberen, is de normale groei naar de eenzame top waarop zij zich thans bevinden. Supermensen bestaan niet, hen worden eigenschappen toegedicht, waar zij niet over beschikken. Het duurt een tijdje voor de publieke opinie dit doorheeft.
De Volksunie achterna ? Ze weten niet waarover ze het hebben ...
De derde feitelijkheid vloeit voort uit de vorige. Susan Boyle mag als zangeres alleen staan, zij is soliste. Voor een politicus is deze positie fnuikend. De Wever is natuurlijk intern omringd maar waarvoor staat zijn partij ? Dat de populaire voorzitter zelf niet aanwezig was bij de voorstelling van het verkiezingsprogramma is een van zijn talrijke strategische blunders. Zeer vlug na de vorige dubieuze zet, de dubbelzinnige blijde intrede van Siegfried Bracke. Vele Oost-Vlaamse NVA-ers konden daar niet mee lachen en in gans Vlaanderen was de verbazing in politieke kringen, zowel pro als contra de NVA, groot. Ook al werden er direct zegebulletins uitgezonden over de aangroei met honderden leden : de Preludes van Liszt waren nét niet te horen. De stress moet zeer zwaar doorwegen bij De Wever. Vorige week schreef een van onze reageerders over de druk bij politici : "Dit maken Filip Dewinter en Gerolf Annemans al bijna 30 jaar mee, ik wil Bart eens zien over 30 jaar."
De NVA is een éénmanspartij die haar eigen hoofddoelstelling niet durft voorop te zetten, uit angst de nieuwe aanhang te schokken. De Wever vermijdt angstvallig de woorden Vlaanderen en Onafhankelijkheid. Wollig heeft hij het over "confederalisme, dat de noodbrug is, die over het land B gespannen wordt naar Europa". In datzelfde Europa heeft de NVA zich neergevlijd in één fractie met de extreemlinkse Groenen en communisten. Het zal de ontgoochelde CD&V-kiezer voorlopig worst wezen, dat Frieda Brepoels de instructies van de kindervriend Cohn-Bendit opvolgt.
Vandaag schrijft de Standaard : Theo Francken, de N-VA-lijsttrekker voor de kieskring Leuven, stelt op zijn blog zijn achterban gerust. De N-VA neemt geen genoegen met confederalisme, zijn partij gaat niet de Volksunie-toer op. Hoe ? Bart de Wever heeft er zich steeds op beroepen, dat zijn partij de weg van de Volksunie opgaat en Bracke waant zich nu al een tweede Hugo Schiltz. In Leuven (en elders) is men beter op de hoogte van de VU-slachtpartijen, de dubbelzinnigheden en afzwakkingen van de Vlaamse eisen dan Bart de Wever die toen nog met lintjes in zijn klompen liep.
Een debater is geen strateeg
Laat ons toe in alle bescheidenheid te zeggen, dat wij in de voorbije jaren, de ene keer al met meer verve dan de andere, de dubbelzinnigheden van de NVA hebben blootgelegd en het systeem van the making of the king hebben ontmaskerd. Ook als sommigen vonden dat wij overdreven en jaloers waren. U mag van ons denken, wat u wil : wij hebben De Wever nooit gemogen, we vonden hem onbetrouwbaar, iemand met een hoge tjevenmentaliteit. En de bewijzen zijn er. Een handige debater is iets anders dan een behendig politiek strateeg of een ervaren manager. Ook dat zal de tijd uitwijzen.
Met de moed van onze overtuiging
Een vierde feitelijkheid betreft de situatie van Vlaams Belang. Die partij staat 30 jaar onwrikbaar op het standpunt van de Vlaamse Onafhankelijkheid en de kritische evaluatie van de islamitische overstroming in Vlaanderen en Europa. "U verandert uw programma niet ?" vroeg een VRT-reporter, met de vereiste minachting in de stem aan Bruno Valkeniers. Alsof de VB-voorzitter een collega is van Karl Lagerfeld, die dit jaar dezelfde modelijn aanhoudt van vorig jaar. "Natuurlijk veranderen wij ons programma niet" zei de Valk sluwtjes "Is Vlaanderen ondertussen onafhankelijk geworden zonder dat wij het gemerkt hebben of is het ons ontgaan dat de migratiestroom ingeperkt is ?"
De trots van VB is, dat met alle openlijke en onderhuidse tegenwerkingen deze partij, haar kader en haar mandatrissen overeind blijven. Alle cordons worden aangespannen, alle middelen zijn toegelaten, de democratie is net als de grondwet een begrip dat dient om het regime overeind te houden. Maar ook Vlaams Belang blijft overeind.
Tegen de mega-campagne van àl de media en the kingmaking van een concurrent is het deze keer moeilijk opboksen . En dan ? Verandert dat iets aan onze opvattingen ? Is belgië plots een paradijs geworden ? Is de veiligheid toegenomen ? De financiële chaos is opgelost ? De staatsschuld is in volle galop verdwenen ? De gepensioneerden krijgen 200 euri per maand bij en binnen enkele jaren zijn er 500000 jobs bijgekomen ?
VB wordt doodgezwegen door de media of geridiculiseerd. Als er wat verschijnt, hoort het thuis bij de toneelrecencies van het stuk Romeo en Julia. En dan ? Verandert dat iets aan onze opvattingen, laten wij ons vangen aan deze bewuste strategie die verdeeldheid wil zaaien ? Er zijn er, die daarin trappen. Dat zij zich de vraag stellen "Is Vlaanderen hiermede gebaat ?".
10% van de stemmen zou weinig zijn, maar zover zijn we nog niet. De uitslag van VB is steeds anders uitgevallen dan de peilingen. Vlaams Belang heeft steeds in stijgende lijn de verkiezingen gewonnen. Als deze trend afneemt, is dit een normale evolutie zoals van elke politieke partij. Daarmee leren leven en omgaan is wat vele generaties Vlamingen voor ons ook gedaan hebben.
Wij stemmen op 13 juni met de moed van onze overtuiging voor de enige partij van de Vlamingen, op lijst 1
Ray, hoofdredacteur Angeltjes
(scheldmails naar het gebruikelijke adres)
|