Ik heb het al eerder opgemerkt dat men vroeger erin slaagde van een lied een succesnummer te maken zonder toeters of bellen. De zanger / zangeres kon toen nog optreden, fris gewassen en gekapt, schoon kleedje of maatpak-met-overhemd-en-dasje aan, met een melodieus lied en een verstaanbare tekst. Geen doofmakende decibels, geen migraineveroorzakende lichtflitsen, geen rondhossend ballet of semi-pornografische toestanden.
Men kon zich met de inhoud van de tekst, met de meezingbare melodie, met de uitstraling van de uitvoerder vereenzelvigen.
Het nummer van vandaag won het Eurovisie Songfestival in 1964 voor Italië. Jullie zullen nu allemaal wel al weten om welk lied en welke zangeres het gaat. Nog eventjes geduld want hier komt eerst nog wat achtergrondinformatie.
Het eerste festival vond plaats in 1956 en was een idee van de Europese Radio-Unie. Toen deden slechts zeven landen mee met elk twee liedjes: West-Duitsland, Frankrijk, Italië, Zwitserland en de Beneluxlanden. Denemarken, Oostenrijk en het Verenigd Koninkrijk werden gediskwalificeerd wegens een te late indiening van hun deelname. In de zestiger jaren namen quasi alle Europese landen deel aan de wedstrijd. In 1973 kwam de uitbreiding buiten Europa met Israël, in 1975 kwam Turkije de Europese club vervoegen. Sindsdien is het hek van de dam: met 51 mogelijke deelnemers zijn de grenzen van Europa blijkbaar een zeer rekbaar begrip geworden. Landen als Armenië, Azerbeidjan, Oekraïne, Turkije, Israël… ze mogen allemaal meedoen; zelfs Marokko heeft in 1980 een keertje hun zangtalent getoond. Volgens de inrichters gaat het – ondanks de naam Eurovisie – niet om Europese grenzen maar wel om het bereik van de radio/tv-uitzending. Dat belooft voor de uitbreiding van de EU! Men kan via satelliet en internet zelfs het Verre Oosten en Zuid-Amerika bereiken…
Maar nu terug naar ons liedje: de zangeres was pas 16, bloedmooi, oogde jeugdig-onschuldig met paardenstaart en reeënogen, een zachte slaapkamerstem en ze had net het San Remo-festival gewonnen. Dit festival gold als preselectie voor de nationale deelname van Italië aan het Eurovisie Songfestival. In die tijd moest men nog in de taal van het deelnemende land zingen. In 1974 nam ze nog een keertje deel aan het festival met het liedje Si, maar toen was het jaar van ABBA met Waterloo en hierdoor moest Gigliola genoegen nemen met de tweede plaats.
Geniet nu mee van Non ho l’età van Gigliola Cinquetti:
Kusje van Lolita
In onze brievenbus : Liefde
Ik hou van mijn partij, Vlaams Belang, want zij zegt en vertegenwoordigt mijn gedacht. Dank u wel, en het is de partij tegen de islam. Eigen volk eerst ! Dank u wel.
VWM
Dank u wel, Marcel, voor deze eerlijke woorden, die u duidelijk recht uit het hart komen.
Ray
Het geheugenverlies van Guynokkio Verhofstadt
Wie zich Verhofstadt nog herinnert als eerste minister, weet dat het een gepatenteerde leugenaar is. Die kwalijke reputatie is nog niet doorgedrongen tot Europa, maar lang kan en zal dat niet meer duren. Joël De Ceulaer – in deze zaak toch een ‘onverdachte bron’ – zet Verhofstadt in Knack (15.09.10) alvast te kijk als de schaamteloze hypocriet die hij ook is.
De Ceulaer vist het verhaal op over de - zeer beperkte - uitwijzingen die Verhofstadt destijds zélf organiseerde. “Eind 1999, toen Verhofstadt eerste minister was, werden tientallen Roma-zigeuners in Gent onder valse voorwendsels naar het politiekantoor gelokt, een paar dagen opgesloten en vervolgens collectief gedeporteerd naar Slowakije.” België werd daarvoor trouwens veroordeeld door het Europese Hof voor de Rechten van de Mens in Straatsburg. Verhofstadt lijdt blijkbaar aan een acute aanval van geheugenverlies. Dat hij nu plots het etiket van morele superioriteit opeist, is totaal misplaatst. Guy de leugenaar zou beter een toontje lager zingen en zedig zijn bek houden.
Misschien nuttig om dit stukje even te vertalen in het Engels en ovee te maken aan Nigel Farage.
Bron : VB
Anna is aangekomen
Maar welke bedoelingen heeft die gewapende man met haar ?
Vele conservatieve partijleden voelen zich niet meer vertegenwoordigd door de Union (CDU-CSU). Sedert de schandpaalprocedure tegen Thilo Sarrazin en de kritiek op CDU-partijgenote Erika Steinbach ligt het debat open en bloot. In Duitsland is de wens, de vraag naar een rechtse partij geen taboe meer. Hierbij een analyse over de speculaties i.v.m. de leefbaarheid van een dergelijke partij.
Potentieel: Het enquêtebureau Emnid voorspelt een stabiel kiezerspotentieel van bijna 20% voor een nieuwe rechts-conservatieve partij. Zij zou vooral gefrustreerde Unionskiezers moeten opvangen: de rechter flank ligt helemaal open. Waar Angela Merkel aanvankelijk de SPD tot 23 % liet krimpen, krijgt nu juist haar partij tegenwind: 30% van haar kiezers zouden intussen het Unionbastion verlaten hebben.
Merkel heeft veel beslissingen genomen en uitspraken gedaan die de conservatieven boos gemaakt hebben; redenen zijn o.a. haar kritiek op de paus, het traditionele gezinsbeeld dat progressiever moest worden, de energiepolitiek en stamcelonderzoek liberaler. Bovendien zette ze vele conservatieve partijgenoten op een zijspoor of schakelde ze hen gewoon uit. Haar kritiek op Thilo Sarrazin en op Erika Steinbach, voorzitster van de Bund der Vertriebenen (Bond voor Verdrevenen) waren de druppels die het vat der ontgoochelingen lieten overlopen. Conservatieve waarden en normen worden niet meer duidelijk genoeg verdedigd.
Steeds meer prominente CDU-politici met een conservatief-ideologische mening zijn zeer bezorgd om het profiel van hun partij.
Leiding: Een nieuwe partij heeft prominente namen en geslepen woordvoerders nodig. Tijdens de oprichting van de Linke trok vooral Oskar Lafontaine kiezers aan. Het enquêtebureau stipt voor een nieuwe conservatieve partij vooral de namen van Friedrich Merz, Wolfgang Clement, Thilo Sarrazin, Roland Koch en Joachim Gauck aan. Zij zouden vooral het segment economie en sociale politiek vertegenwoordigen. De oprichting van zo’n partij zou zonder de minste twijfel uitvoerbaar en levensvatbaar zijn. Als toemaatje komt tijdens de Frankfurter boekenbeurs op 7 oktober het boek van Roland Koch, voormalig premier van Hessen, op de markt; de titel kan niet duidelijker zijn: “Konservativ – Ohne Werte und Prinzipien ist kein Staat zu machen”.
De vraag is natuurlijk in hoever deze politici met verschillende partijpolitieke achtergrond samen zouden kunnen werken. Concrete indicaties daarvoor zijn er tot op heden niet. Zij pleiten ervoor de bestaande partijen te doen veranderen.
Op hoeveel stemmen zou een nieuwe conservatieve partij kunnen rekenen? Onderzoekers en enquêtebureaus gaan ervan uit dat een partij rechts van de bestaande partijen kan rekenen op een kiezerspotentieel van 15 tot 20%.
- Onderzoek naar een mogelijke partij onder de leiding van Thilo Sarrazin bevestigt deze tendens. Emnid stelde vast dat 18% der kiezers zich zouden kunnen voorstellen voor een Sarrazinpartij te stemmen. Nog meer duidelijkheid geven de Duitsers over Sarrazins’ stellingnames: een Forsa-enquête bevestigt immers dat 61% der Duitse kiezers het gedeeltelijk en 9% het zelfs helemaal met hem eens zijn.
- Een nieuwe partij onder de leiding van Merz zou op 20% komen.
- En onder de mogelijke leiding van ex-bondspresidentskandidaat Gauck zelfs op 25%.
Alhoewel deze cijfers de ontevredenheid van de bevolking duidelijk maken, moet men ze toch met de nodige voorzichtigheid interpreteren. Zo’n enquête hangt immers ook af van de manie waarop de enquêtevragen gesteld worden. De vraag luidde immers ”Kunt u zich voorstellen voor een nieuwe partij te stemmen, indien Thilo Sarrazin voorzitter van die partij zou zijn?” Voor alle duidelijkheid, de vraag luidde niet: “Zou u voor Sarrazin stemmen?”
Ter vergelijking: volgens een enquête zouden in 2009 27% der Duitse kiezers zich kunnen voorgesteld hebben voor de Linke te stemmen – deze partij haalde 11.9% der stemmen.
Forsa-baas Güllner gelooft niet in het succes van een nieuwe partij.
Zou een nieuwe conservatieve partij een bedreiging vormen voor de CDU? De SPD heeft het al mogen ondervinden: de Linke heeft de SPD veel stemmen gekost. Een conservatieve splitsing zou bij de CDU een gelijkaardige neergang kunnen veroorzaken. In Duitsland kwam dit al eerder voor: in Hamburg kreeg de partij van Roland Schill in 2001 (Hamburger Bürgerschaft) 19.4% der stemmen, in Beieren konden de Freie Wähler in 2008 met 10.2% de absolute meerderheid van de CSU doorbreken.
Wie zit er achter de nieuwe conservatieve partij “Die Freiheit”? Het startschot voor de oprichting van een nieuwe partij aan de rechterflank van de CDU zou uit Berlijn kunnen komen. De voormalige CDU-parlementair René Stadtkewitz wil het Sarrazin-ijzer smeden en een nieuwe partij oprichten. Zijn alternatief voor de CDU zou hij “Die Freiheit” willen dopen.
De islamcritici zijn al in 2009 uit de CDU gestapt. Na Stadtkewitz’ weigering de uitnodiging aan Geert Wilders in te trekken, gooide de Berlijnse CDU-fractie enkele dagen geleden hem buiten. Stadtkewitz stond al langer in het oog van de storm wegens zijn sympathie voor Geert Wilders. Hij hekelde meermaals de openlijke islamvriendschap van de christendemocraten en gaf ongebreidelde kritiek op de bouw van een moskee in de hoofdstad. Stadtkewitz beschrijft hierbij de islam als een totalitaire ideologie.
Stadtkewitz beschrijft zijn toekomstige partij als liberaler dan de FDP, minder staatsgelovig dan de SPD en veel meer antipartijen-partij dan de Groenen ooit waren. Tot op heden is het slechts een protestbeweging – voor het einde van het jaar zou daaruit een partij moeten groeien zodat “Die Freiheit” in 2011 aan de Berlijnse verkiezingen kan deelnemen. Hij wil zich inzetten voor directe democratie, voor een volksraadpleging want de mensen zijn volgens hem niet de politiek maar wel de partijen beu.
Hierbij nog enkele reacties :
Bij de SPD houdt men wel degelijk rekening met de oprichting van een nieuwe conservatieve partij; zij waarschuwen voor een “diepzittende ontevredenheid bij velen”. Woordvoerder Oppermann stelt dat het gevaar voor een rechtse partij in Duitsland zeer concreet is; de mensen zijn de oppervlakkige politiek van de regering beu. Volgens hem biedt de regering slechts schijnoplossingen terwijl de echte problemen onopgelost blijven. De waardenconservatieven hebben geen politieke heimat meer.
De CDU-top heeft na de kritiek van de conservatieve vleugel een koerscorrectie afgewezen en ziet geen enkel gevaar door de oprichting van een nieuwe rechtse partij. Het geuite verwijt van CDU-parlementair Erika Steinbach dat de conservatieven geen plaats meer hebben in de partij wordt afgewezen.
De CSU-topman De Maizière verwijt de krant Die Zeit de thesis van Sarrazin gecopiëerd te hebben. Hij stelt bovendien dat de misnoegde conservatieven slechts nostalgische gevoelens van de zeventig, tachtiger jaren koesteren, dat de Union nota moet nemen van de de ontevredenheid en er tegen ten strijde trekken. Nog een uitsmijter van hem: “Voor de integratie moeten we weinig doen; de oplossingen komen wel vanzelf.”
Het Brusselse openbaar vervoer wil zijn reizigers opnieuw leren een bus te doen stoppen met de hand. Bussen en trams stoppen niet automatisch aan elke halte. Als je op de bus wil stappen, moet je een duidelijk teken met de hand geven.
De regel bestaat al lang, maar is een beetje in de vergetelheid geraakt. Daarom lanceert de MIVB nu een campagne. Onder de noemer "Hé chauffeur ..." komen er stickers, hangertjes en folders. De MIVB zal ook duizenden kartonnen handen uitdelen. Voor sommige lijnen waren lederen bokshandschoenen ook niet slecht.
(belga)
Daniel Cohn-Bendit, de fractieleider van Frieda Brepoels
Uit het boek "Le grand Bazar et Après" van Daniel Cohn-Bendit lichten wij volgende passage op (eerst de Nederlandse vertaling, dan het origineel) :
"Het is mij dikwijls overkomen dat sommige kinderen mijn rits openden en me begonnen te kietelen. Ik reageerde daar op verschillende manieren op, alnaargelang de omstandigheden, maar hun verlangen stelde mij voor een probleem. Ik vroeg hen : "Waarom spelen jullie niet samen, waarom hebben jullie mij gekozen, mij en niet de andere kinderen ? Maar als zij aandrongen, streelde ik hen toch."
"Il m’était arrivé plusieurs fois que certains gosses ouvrent ma braguette et commencent à me chatouiller. Je réagissais de manière différente selon les circonstances, mais leur désir me posait un problème. Je leur demandais: "Pourquoi ne jouez-vous pas ensemble, pourquoi m’avez-vous choisi, moi et pas les autres gosses?" Mais s’ils insistaient, je les caressais quand même."
De Heer Cohn-Bendit is fractievoorzitter in het Euro-parlement van de Europese Vrije Alliantie waar ook NVA deel van uitmaakt.
Verhofstadt werkt samen met pedofiele politicus (N-VA ook!)
Over Cohn-Bendit heb ik het reeds gehad op dit weblog. Dat de persoon iemand van zeer dubieus allure is, kan men zien in zijn uitspraken in het filmpje en bij het citaat daaronder. Uiteraard heeft dat zijn carrière bij de extreem-linkse Groenen enkel vooruitgeholpen, de man is ondertussen fractievoorzitter van de Groene fractie in het Europees Parlement en laat zich uitgebreid horen.
Samen met een andere gek, die zich wel Hitleriaanse trekken aanmeet tijdens toespraken tegen het Franse Romabeleid, maar tenminste geen pedofilie verheerlijkt in het openbaar, gaat hij nu een nieuwe pro-Europese organisatie uitwerken:
Liberaal fractieleider in het Europees parlement Guy Verhofstadt en zijn groene evenknie Daniel Cohn-Bendit hebben woensdag de Spinelli-groep boven de doopvont gehouden. Het gaat om een netwerk van uiteenlopende persoonlijkheden die allemaal streven naar een federaal Europa.
De volledige ledenlijst van deze groep kan men hier vinden.
Deze paringsdans van Bendit en Verhofstadt is niets nieuws. Zo schreef Bendit reeds in 2007 de invloed van België volledig toe aan Verhofstadt, waarbij hij de Vlaams-nationalisten uitmaakten voor fantasten en bezitters van waanbeelden. Aldus onze pro-pedofiele politicus …
Cohn-Bendit was dinsdag de gast van Le Soir en woensdag stonden zijn beschouwingen over de Belgische crisis en de Europese Unie uitgebreid in de Franstalige krant. Volgens Cohn-Bendit zou een explosie van België nauwelijks een probleem voor Europa zijn. “In ieder geval”, aldus het boegbeeld van mei ’68, ‘is het gewicht van België in de Unie nul’. En: “Het is misschien niet vriendelijk, maar als Luxemburg in de Unie iets betekent, is het dank zij Jean-Claude Juncker. Voor België is het net eender. Verhofstadt maakt het verschil”. [...]
Volgens Cohn-Bendit is het onmiskenbaar dat België in een separatistisch proces zit. Toch is er volgens de groene fractieleider een remedie tegen het “sluipend separatisme”. “De Vlaamse nationalisten zullen nooit durven beslissen dat Vlaanderen zich van België afscheidt.(…) Er is een groot verschil om tijdens een kiescampagne met het separatisme te flirten en het effectief te beslissen”. En, zo besluit hij: “Je kunt mensen pas responsabiliseren als ze hun fantasmen, waanbeelden en vergissingen kunnen uitleven”.
Nu kan men eigenlijk Bendit gerust bestempelen als een linkse extremist die vooral zijn eigen lusten als het belangrijkste in de wereld vindt, waarbij hij het liefst van al nog eens spuwt op nationale identiteiten ten voordele van een Europese. Zijn marxistische achtergrond kennende is dit enkel een opstap naar een nog groter internationalistisch project.
Wat echter veel zorgwekkender is, is dat Bendit niet enkel de fractieleider is van de Europese Groenen. De fractie waar hij fractieleider van is, samen met Rebecca Harms, bevat ook nog andere partijen die tot de European Free Alliance horen. Deze verkozenen en hun partijen zijn de volgende:
Aangezien de N-VA zich profileert als conservatieve Vlaams-nationalistische partij, waarbij de excessen van mei ’68 terecht en duidelijk worden aangeklaagd, stel ik mij hierbij zeer ernstige vragen. Zij vormen nu deel van een Europese fractie waar de fractieleider duidelijk anti-volksnationalist is (citaat uit manifest van de Spirelli-groep: “Nationalism is an ideology of the past. Our goal is a federal and post-national Europe, a Europe of the citizens.“), duidelijk heeft uitgehaald naar Vlaams-nationalisten toe en zich heeft uitgelaten om de ethische normen en waarden volledig los te laten.
Quid N-VA?
Yves Pernette
Dankzij de Standaard blijf ik op de hoogte van cultuur
Zonet ontvang ik van mijn vrienden van de Standaard, deze unieke voorstelling van het werk van de grote Belgische Kunstenaar, Wim Delvoye : het kakmachine, he getatoeëerde varken, weldra de bevroren urine van de Deftige Dame, de bijeengekoekte fluimen van onze nieuwe landgenoten en het verse schapenbloed van het Fijne Offerfeest. Naar Angeltjestraditie laat ik u, geachte lezers, beste vrienden medegenieten van dit aanbod. Cultuur met een grote K zoals een beroemd CD&V-er onlangs zegde in de Vlaamse Praatbarak en direct een koek op zijn bakkes kreeg van Karatejan Peumans.
Tevens vestig ik uw gewaardeerde aandacht op een artikel dat wij vandaag publiceren over "The Glasgow Four" en de "Wiener Werkstätte". Dat is ook cultuur maar die kan uiteraard niet tippen aan kunstwerken zoals de kakmachine.
Wim Delvoye. Moeten we hem nog voorstellen? Deze unieke kunstenaar tatoeëert varkens, maakt kakmachines, bouwt barokke torens, ... Zijn laatste kunstwerk? Een stickerboek dat u vol kan kleven met stickers waarop zijn volledige oeuvre staat afgebeeld.
Het specialisme van de VRT : spioneren met verborgen camera
Het zijn er echten, hoor, die van de 0000 : het regime dienen en likken, vrijwillig propaganda voeren en onschuldige medeburgers erbij lappen door ze te verklikken via opnames met verborgen camera's. Dames en heren, mogen wij u voorstellen : de spionnen van de VRT.
Gisteren was het weer prijs. Was het in het programma van de Vlaamse Eva Braun, Martine Tanghe, wij weten het niet, wij hebben enkel de voor-aankondiging gehoord tijdens het avondnieuws, want ze zijn zo verrekte trots op hun spionagetechnieken dat ze het bij elke gelegenheid laten horen. Op die manier wordt de burger er mee vertrouwd gemaakt dat verraad en spionage een normale en politiek-correcte verantwoorde daad is. Zoals in het Derde Rijk, na voldoende indoctrinatie en propaganda, alle idioten met gestrekte arm stonden te brullen "Heil Dolf " en de meesten dat ook als evident beschouwden.
Interimkantoren werden benaderd met de vraag naar horecapersoneel, maar de kandidaten mochten geen allochtonen zijn. Voor de meeste bezorgers van tijdelijk personeel vormde die voorwaarde geen enkel probleem : de klant is immers koning. Helaas leven wij in een dictatuur die de werkgevers verplicht om selectiemaatregelen toe te passen op basis van discriminatoire én racistische criteria, behalve economische.
Hoe moeten wij het anders noemen, als op basis van huidskleur of afstamming de éne kandidaat gesteund door het regime, voorrang geniet op de andere ?
Als er een job open is, staat het u als werkgever niet vrij om te selecteren in functie van uw bedrijf en de meest geschikte kandidaat uit te kiezen. U moet de eerste de beste woestijnridder met een exotisch uiterlijk in dienst nemen. Dat die kerel of die meid absoluut niet het profiel bezit dat u nodig heeft, dat is uw probleem. Binnenkort zal blijken dat in de Sovjet-Unie de burgers meer persoonlijke vrijheid hadden dan in dit land dat gerund wordt door volksverraders en impotenten.
Dat de 0000 deze spelletjes meespeelt en optreedt als gewillige verklikker bij het Spionnencentrum geeft voldoende weer wat wij hier al jaren beweren : deze linxe kliek bezit alle potentie om onder een steeds meer ingrijpend regime op te treden als een elitebende verklikkers.
Savat
De mooiste zin van het jaar
Wij wisten helemaal niet dat er jaarlijks een prijs uitgereikt werd voor wie de mooiste zin van het jaar bijeengeschreevn heeft. De beste onzin dat zouden we vermoedelijk weten en daar zouden vele kandidaten voor zijn. Inclusief, wijzelf.
Omdat we nu vandaag toch al enkele culturele onderwerpen hebben aangeraakt, kan dit er bij. De zin, die door een jury bekroond werd, luidt :
"Vijftien jaar had de badkamer met de caravanafmetingen probleemloos dienstgedaan, de sporadisch gekneusde knie niet te na gesproken van wie zich, zijn toilet makend of zich scherend voor het lavabootje, te bruusk omdraaide en aan den lijve moest ervaren hoe gering de speling was gebleven tussen rand en wand."
Zo. Dat is dus de mooiste zin van het haar. De jury was vooral gegrepen door de sterke beeldende kracht. "Iedereen zal meteen een beeld hebben van deze kleine badkamer", luidt het. Daarnaast was de jury ook zeer te spreken over de woorden "lavabootje" en het in onbruik rakende "bruusk". De kers op de taart was het binnenrijm aan het einde van de zin, rand en wand. Wij kunnen u niet vertellen wie deel uitmaakt van de jury, noch hoe het wedstrijdreglement luidt. En de schrijverd van deze zin is Tom Lanoye.
De eens zo begeerlijke slagerszoon met een brilletje, is nu langzamerhand uitgedijd tot het formaat van een bokaal mosterd met een gerimpeld hoofdje aan de bovenkant : een nachtmerrie voor elke overtuigde homo. (zou deze zin niet in aanmerking komen volgend jaar ?)
Eerlijk gezegd vinden wij dit grandioze onzin. Maar het is ongevaarlijk. De winnaar ontvangt evenveel euri dan er woorden in de mooiste zin geschreven zijn : 49, in dit geval.
Savat
In onze brievenbus
Waarde redactie,
Het is kalm aan het politieke front. Gelukkig is er af en toe toch nog een "doorschieter" in het nieuws die voor enige aandacht kan zorgen.
Neem nu het Brussel van Fredje Beulepens, waar ongeveer een veertienduizend noeste eurocraten met alles erop en eraan de Europese trein op de rails houden en waar het veilig en plezant om werken is, heu ... plezant misschien, maar veilig ... dat schijnt een ander paar mouwen te zijn.
In verband met dit laatste heeft de MR begin september een voorstel ingediend om de Europese wijk te versterken met de opening van een nieuw politiecommissariaat dat de klok rond stand-by is, 7/7, 24/24.
Het "onveiligheidsgevoel" zou er zeer groot zijn en demoraliserend op het gemoed van de "bewoners" werken. Over de criminaliteit in deze regio wordt om de gekende redenen weinig of niets wereldkundig gemaakt. Of dit voorstel van de MR aangenomen zal worden is nog niet zeker, want daar is geld voor nodig, geld dat Piqué en co niet hebben,(ze wachten op de vlaamse 500 milj.euri)Feit is dat de Brusselse mesthoop zijn rottingsproces gestaag verderzet met de volle medewerking van de P.S. Misschien is het toch beter om Brussel stad over te dragen aan de E.U. en dat zij dan zorgen voor de nodige veiligheid èn centen.
Dat de MR voor de Eurocraten in het gareel springt, is niet abnormaal, zij tellen heel wat aanhangers bij die overbetaalde profiteurs. De andere inwoners van Brussel kunnen voor hun eigen veiligheid zorgen, want de politie heeft geen tijd : die zijn druk doende zichzelf te beschermen en de aanvallen van de verrijkers te weerstaan.
De groepsdiscussie gaat door in Brussel op dinsdag 21 september van 18u30 tot 21u30. Er is een broodjesmaaltijd voorzien en de vergoeding voor alle respondenten is 40 euro.
GELIEVE VIA E-MAIL TE REAGEREN ALS U INTERESSE HEBT. IEMAND VAN ONZE MEDEWERKERS NEEMT DAN TELEFONISCH CONTACT MET U OP. NIET BELLEN AUB
De islambeulen in volle actie. De moslimexecutieve heeft de maatregel van Slaapmans al weggelachen. Dieren moeten niet verdoofd worden bij het slachten, zij moeten lijden, dat is prettiger voor de beulen. Wat voor soort walgelijke "religie" is dit ?
De stad van allah gaat de baardmannen die hun schaap laten "verdoven" alvorens het te kelen 10 euro korting geven.
Dat Slaapmans een multiculfanaat is tot in zijn mergpijpen is al ten overvloede aangetoond. Maar dat hij het zover wil doordrijven om de islambeulen te belonen, is de ultieme uiting van zinsverbijstering. Een wet laten stemmen die gewoon het levend kelen verbiedt, is blijkbaar onhaalbaar. Geld van de belastingbetaler aan de dierenbeulen geven, in de hoop dat ze het dier op een humane wijze zouden slachten, is simpeler.
Wat een zielenpoot is die man toch !
Senior
Jan Peumans 2
.
Iedereen handen af van kinderen. Pedofielen zijn criminelen en niet zeuren !
Het zijn Hoogdagen bij vele krantenredacties en zeker bij de linxe vrienden van de VRT. We zouden eigenlijk moeten zeggen, linxe Feestdagen, geen Hoogdagen want dat is een katholiek begrip.
Elke dag worden kolommen gevuld vol spitante details over bijvoorbeeld paters die met eskimojongetjes op reis gaan en deze trots komen voorstellen aan hun gemeenschap, zoals wij onze aanstaande binnenloodsten bij onze ouders. En de baas van de paters juicht vandaag nog in zijn wereldvreemde naiviteit : "Wij waren zo blij dat we eens een eskimootje van dichtbij konden zien ..."
Ondergraving van de maatschappij op kosten van de maatschappij
Elke dag is er wel wat. Gisteren tijdens het avondnieuws bij de Vier Nullen verscheen plots Jacinta de Roeck op het scherm. U kent haar toch : de gewezen Agalev-senatrice uit Limburg die door Steve Stevaert opnieuw in de senaat mocht zetelen voor de sp-a toen ze niet verkozen was. In 2007 was Stevaert foetsie, en zijn partij ook bijna, zodat er geen plaats meer was voor genereuze cadeaus aan vrouwtjes uit de SS-omgeving. Maar kijk, gisteren zagen we haar terug, Jacinta de voorvechtster van euthanasie bij kinderen en met een diepe interesse voor holebi-problematieken, ditmaal als directeur van de Humanistisch Vrijzinnige Verenigingen.
Er zijn nu eenmaal mensen die niet in staat zijn op eigen benen te staan en die hun ganse leven moeten onderhouden worden met geld van de maatschappij, om diezelfde maatschappij zo vlug mogelijk naar de haaien te helpen. Zo zijn wij nu eenmaal : betalen om onzelf onderuit te laten halen.
Jacinta kwam trots vertellen dat de webstek van haar vereniging die vroeger 1 tot 3 bezoekers per dag ontving, nu soms 100 nieuwsgierigen lokt : mensen die zich informeren over hoe ontdoping in zijn werk gaat. Sjonge, sjonge, wat een nieuws !
Want ontdoping was gisteren het thema van de dag. De katholieke kerk zit in de penariekerker en hoe vaker de heren-vertegenwoordigers op het scherm verschijnen, hoe meer zij zichzelf ontmaskeren als een wereldvreemd zootje dat vooral bekommerd is om de eigen instandhouding.
Dragen de bisschoppen ook Prada ?
De feiten uit de RK kerk worden met beide handen aangegrepen door de quasi exclusief linxe media, want de oude frustraties tegen het katholiek geloof zijn nog steeds nadrukkelijk aanwezig. Het eerste wat afvalligen doen als zij de kerk de rug toekeren, is tot een andere kerk toetreden om de voorgaande te bestrijden. De grote roerganger van de vrijzinnige ethiek en moraalwetenschappen, Etienne Vermeersch, is een pater-jezuiet. Jacinta de Roeck was een een lerares uit het katholiek onderwijs. Echte vrijzinnige humanisten hebben niet de behoefte om ten strijde te trekken of zich te organiseren. Bekeerde katholieke vrijzinnigen zijn vaak fanatieke falangisten die in groep optreden.
Terug naar deezeke ...
Danneels, een man die bijna paus was geworden, en die tegen de kindermisbruiker Van Gheluwe zegt :"Ja, Roger, ge zijt toch wel ver gegaan ..." is het levende bewijs van wereldvreemdheid en arrogantie. Léonard doet het anders : dat is meer een man van de behendige diplomatie. Als hij voelt dat zijn voorganger met zijn onhandigheden door de publieke opinie in de steek gelaten wordt, laat hij hem ook vallen. "Ik had dat anders gedaan ..." prevelt hij en terwijl volhardt hij erin de kindermisbruiker Van Gheluwe als "Monseigneur Van Gheluwe" te blijven aanspreken.
De collaboratie met de linxe politiek-correcten die door Danneels en een aantal van zijn volgelingen gepleegd werd, heeft hem niets opgeleverd. Bij deze struikelpartij van de RK-kerk stort de linxe meute zich op hen en maakt er kip-kap van. Zodanig dat zelfs weldenkende ongelovigen er ongemakkelijk bij worden. Na de blunders van het belgisch gerecht, blijven de media graven en buitensporige aandacht schenken aan elk neveneffect van deze onfrisse zaak. Niet uit bekommernis de publieke opinie voor te lichten, wél uit sensatiezucht en als uitvoering van een goed geënsceneerde beschadigingsoperatie.
De linxe kerk krijgt de kans de rechtse kerk te bombarderen en ze doet het. Want ook dat moet gezegd worden : het heilige instituut davert op zijn grondvesten. De Roomsen waren eeuwenlang verheven boven de massa's, zij hadden een goddelijke opdracht en hun menselijke misstappen werden vergoelijkt en doodgezwegen. Het doet ons denken aan het drama van de gek Ceausescu : toen die op het balkon van zijn paleis de verzamelde massa toesprak, drong het niet tot hem door dat hij en zijn aanhang brutaal uitgejouwd werd, dat kon toch niet ... Zo is het ook met de bisschoppen en hun woordvoerders. De haring spartelt in de pan maar braadt niet.
Bij pedofilie is het ook nodig in herinnering te brengen dat vele linxe verontwaardigde roepers van vandaag, dertig, veertig jaar geleden op de barricades stonden om liefdevolle seksuele relaties tussen volwassenen en kinderen op de agenda te plaatsen. Terwijl heel wat priesters en paters stiekem te werk gingen, hield een deel van progressief Vlaanderen pleidooien voor de aanvaarding van deze laatste taboe in de seksuele revolutie.
De Centra voor Seksuele Opvoeding en Geboorteregeling (CGSO) gaven schokkende affiches uit met een afbeelding van kinderen die mekaar intiem aanraakten. Het was een uitgekiende opstap naar de erkenning van seksualiteit met volwassenen ... In de kolommen van Humo werd deze thematiek regelmatig aangezwengeld. Pedofielen waren sociale werkers die kinderen bijstonden in de ontdekking van hun prille gevoelens. Jazeker. In 1966 ontving de schrijver Astère Michel Dhondt, wiens oeuvre één lofzang is op seks met kinderen, de Arkprijs van het Vrije Woord. Het zal Jacinta de Roeck veel plezier doen, dat haar HVV een notoire pederast officieel lauwerde toen zijzelf een meisje van 10 was. Mocht ze aanwezig geweest zijn, zou ze wellicht op schoot hebben mogen zitten bij de openlijke pedofiel Michel Astère en sommige van zijn collega's.
De door ons allen zwaar gesubsidieerde holebi-beweging doet er alles aan om zich te distantiëren van de pedofielen : het is iets anders, zo zij wij niet. Gelukkig maar. Laten we echter niet vergeten dat de homobeweging "De Rooie Vlinder" in 1979 de Nederlandse pedo-musical "Snoepjes" naar Vlaanderen wilde halen. Het was de toenmalige Gentse sp-a schepen Piet van Eeckhaut die dit verhinderde. Ere wie ere toekomt en tevens het bewijs dat in progressief Vlaanderen lang niet iedereen zich achter de idee van de pedo-permissiviteit schaarde. Maar er werd evenmin tegen ingegrepen : het was in die dagen politiek incorrect een woord van afkeuring te laten horen over pedo's en hun doorzichtige jacht op knapen of meisjes.
Wie daar ook mee aandeed, was een fractie binnen de Roomse kerk in Vlaanderen. In de jaren '80 verscheen in Kerk en Leven diverse keren een contactadres waar ouders zich konden informeren over pedofiele relaties. Aan deze ouders werd de vraag gesteld of zij hun kind niet te veel zagen als hun persoonlijk bezit. Een deel van de kerk surfte mee op de tijdgeest en volgde vrolijk het progressieve Vlaanderen. Het ging om een kleine minderheid die om onbegrijpelijke redenen niet of nauwelijks teruggefloten werd, zoals de Antwerpse deken Jef Barzin.
Tot op de dag vandaag zijn er personen die onder het mom van wetenschappelijke studies en met gebruikmaking van allerlei subtiele drogredeneringen blijven volharden dat pedofilie op zich geen slechte zaak is voor kinderen ... "Men moet onderscheid maken tussen pedofilie en kindermisbruik". Als deze moraalwetenschappers een studie gaan voorleggen, weten we al bij voorbaat wat het resultaat zal zijn. De mensheid is de laatste decennia al zo vaak bedrogen door wetenschappelijke studies dat wij veel meer geloof hechten aan de logische weg van het gezond verstand van de gewone man en vrouw : "Handen af van onze kinderen".
Dat geldt voor pasters en paters maar niet minder voor progressieve mei '68-ers die bijvoorbeeld in het Europees Parlement het hoge woord voeren of in andere instellingen in het Brusselse de plak zwaaien.
Ray
Europese Commissaris Reding bindt in
De Luxemburgse politica Viviane Reding, Europees commissaris voor Mensenrechten en Justitie, heeft woensdagavond haar verontschuldigingen aangeboden voor haar kritiek op het Franse beleid tegen de aanpak van Romazigeuners.
De 59-jarige Reding zei dat het een schande was dat Frankrijk zonder pardon Roma het land uitschopt. "Ik had gehoopt dat zoiets in Europa niet meer mogelijk was sinds de Tweede Wereldoorlog", klonk het.
De Fransen waren uiteraard meteen op hun tene getrapt en tercht ! "Een vliegtuigticket naar iemands thuisland in de Europese Unie is niet hetzelfde als dodentreinen en gaskamers", reageerde Pierre Lellouche, de Franse staatssecretaris van Europese Zaken.
Reding beseft intussen dat haar uitspraak de huidige discussie geen goed zal doen. Wel wil ze dat het beleid van Frankrijk toch wordt onderzocht. Commissievoorzitter José Manuel Barroso treedt haar bij. Maar ook hij wenst zich te distantiëren van de vergelijking met de Tweede Wereldoorlog.
Republiek Vlaanderen : een enthousiasmerend project !
Wij schreven gisteren dit stuk nadat we de video hadden bekeken en de teksten gelezen van de persconferentie van VB over "Republiek Vlaanderen" en we wilden het achteraf versnipperen. Sommige passages klinken bevlogen en ouderwets in deze tijden waarin de media de politiek herleiden tot one-liners en een ordinaire tweestrijd over geld dat van de burgers afgeperst wordt. Nu, morgen en tot in de eeuwigheid van de tijden. Dit stukje gaat over de essentie van de politiek en over het geloof in ons ideaal, Vrij Vlaanderen.
Wij zijn verheugd dat er in het partijpolitieke moeras waarin dit land verkeert, niet langer meer sprake is van uitsluitend Elio di Rupo en Bart de Wee. Die twee heren zijn nu al maanden met mekaar aan de slag en hun avonturen verschijnen elke dag in abominabele afleveringen in kranten en op tv. Geheime herenakkoorden dreigen weldra uit te monden in symbolische eremoorden en het land zinkt verder weg.
Het nieuwe geluid en het enige alternatief voor de aanslepende doodsstrijd van belgië werd gisteren voorgesteld door de top van Vlaams Belang : "Republiek Vlaanderen".
Zoals in het dossier van migratie, veiligheid en islamisering, waar Vlaams Belang door de feiten in het gelijk gesteld wordt, is ook de splitsing van dit land de enige mogelijkheid om de burgers in een gezonde maatschappelijke omgeving hun leven te laten doorbrengen. Politici zijn er niet om kunstmatig de structuren van een versleten natie overeind te houden, waarin zij en hun aanhang zich genesteld hebben om er financieel beter van te worden. En zich te koesteren in de illusie iets te betekenen : kijk naar de tragische man Yves Leterme of zijn voorganger Verhofstadt, twee mislukkingen die in bitterheid en haat ten ondergaan. Zij ageren en regeren tegen de wil van de bevolking en zij zullen in de Vlaamse geschiedenis geboekstaafd staan als "de vijanden van het volk".
Politici moeten zorgen dat de welvaart, de economie, de rechten en plichten, de inkomsten en uitgaven, de veiligheid en bescherming van de burgers maximale kansen bieden op een gelukkig bestaan. Dit klinkt enigszins pathetisch en oubollig, maar dat komt omdat het ongebruikelijk is te spreken over de kern van de politiek. Zeker in een land dat de democratie langzaam afgevoerd heeft en vervangen door de belangen van partijen en machtsgroepen.
In het land B heerst chaos, onbestuurbaarheid, onrechtvaardigheid en criminele geldverspilling. De eigen burgers staan niet centraal, zij zijn de werkrobotten die moeten zorgen voor inkomsten om het systeem aan de gang te houden. In ruil wordt hen goedkoop entertainment aangeboden en past het regime ordinaire propagandamiddelen toe. Goebels wordt officieel en terecht verfoeid maar is nooit ver weg uit de geesten van reclamemakers.
Politici treden op als keurig geklede maffialeiders, misschien dat velen daarom de halve Italiaan Di Rupo graag aan de macht zouden zien : de ultieme bekroning van de misdadige schaduw die over dit land hangt.
Vlaams-nationalisten gaan in hun naiviteit zelfs zo ver dat zij de natie die hen 180 jaar miskend heeft, pogen overeind te houden ...
Republiek Vlaanderen is een helder en duidelijk antwoord op het geknoei. Wij geloven in de visie van de mensen en hun partij die al 30 jaar moeizaam bouwen aan het project van de Vlaamse Onafhankelijkheid zonder bochtenwerk, zonder postjes na te jagen en met de moed van een onwankelbare overtuiging.
Het zijn deze politici die de basis vormen voor het weinige respect dat wij nog hebben in de politiek. Met deze groep stappen wij graag op naar de Republiek Vlaanderen.
Ray
Ondank is 's werelds loon
Voorzitter Jan Peumans van het Vlaams Parlement en zijn echtgenote Marie-Jeanne werden afgelopen zondag afgerammeld in Wezet (Visé) door een opgehitste Waal. Hij vond dat de voorzitter van het Vlaams Parlement niets te zoeken had in Wallonië. De politie stelde een proces-verbaal op.
Nadat hij rond 17.30 uur een ijssalon verliet, werd hij op weg naar zijn auto achtervolgd door een opgehitste Waal, een dertiger, die hem uitschold voor connard (klootzak), salle Flamand, onnozelaar en al het vuils van de wereld. Peumans reageerde niet. Maar toen hij in zijn auto wilde stappen, kreeg hij klappen in het gezicht. Hij hield er een inwendige bloeding ter hoogte van de slaap en een scheve kaak aan over. Maandag had hij barstende hoofdpijn. Die is weg, maar hij is nog altijd een beetje duizelig.
Ook zijn echtgenote deelde in de klappen toen ze haar man probeerde te helpen. Dat wilde ze doen met haar paraplu. Maar die was ze al kwijt nog voor ze die goed vast had. Ze heeft nu nog altijd pijn in de arm. Jan en Marie-Jeanne Peumans hadden al bij al nog geluk omdat er toevallig een politiecombi passeerde.. Vriendelijk waren de agenten niet. Het liefst van al lieten ze de zaak blauw blauw. Peumans weigerde. Er werd een PV opgesteld dat nu naar het parket van Luik gaat. De procureur moet nu beslissen of er al dan niet een vervolg komt.
"Ik ben hier echt niet goed van. Aangevallen worden omwille van mijn politieke ideeën, dat had ik nooit verwacht", aldus Peumans, die nochtans bekend is van zijn liefde voor Wallonië.
