Het behoort tot de stemmingmakerij uit de linkse hoek om nationalisten voor te stellen als bekrompen idioten die in hutjes op de heide of aan de rand van het bos samentroepen, dom zijn, mekaar toeroepen met "Euh, Euh" en niet op de hoogte zijn van het bestaan van de edele cultuurdragers uit het land van de chi-chi.  Ach, ja.

Wij, de separatisten eisen voorrang voor de eigen mensen in eigen land en daar doen we niet hypocriet over.  Wat in Frankrijk vergoelijkend omschreven wordt als chauvinisme, komt in Vlaanderen niet eens in vraag.  Ons nationalisme is bescheiden en omvat voornamelijk het recht om te wonen in een eigen natie en niet langer onze politieke energie te moeten stoppen in enerverende, nooit ophoudende twisten met hinderlijke Franstaligen die onze centen afhalen, ons grondgebied en het recht opeisen ons te regeren. 12 miljard euro per jaar schuiven we af naar die bende en nog is het niet genoeg.

Het is evident dat wij over de grenzen kijken, eerst bij onze buurlanden, om na te gaan hoe zij hun problemen aanpakken, ook naar de naties die nationale minderheden herbergen en waar uiteraard onze sympathie naar uitgaat.  Een bevoorrechte partner is natuurlijk Nederland, met wie wij niet alleen de taal delen maar ook een stuk geschiedenis.

Door onze talenkennis hebben wij veel makkelijker toegang tot andere culturen dan de Franstaligen, die van oordeel zijn dat la France het begin en het einde van de civilisatie is.  Zeer bewust volgen wij wat zich in de wereld afspeelt, proberen wij verbanden te leggen , parallellen te ontdekken en oorzaken te zoeken.  Als men in het buitenland over "belgen" praat, zijn het meestal Vlamingen. 

We gaan vooral na wat zich in de islamitische landen afspeelt, omdat we weten dat van die kant uit het gevaar dreigt voor de vrijheid van Europa en van Vlaanderen.

Wij hebben evenveel recht om deze standpunten uit te dragen, als de kameraden van links die menen dat de islam in de EU een boodschap van liefde komt brengen.

Nu Vlaanderen eindelijk aan bod kan komen in de wereld als een zelfstandige natie, willen wij ons laten kennen als volwaardige partners en als geïntresseerden in het Europese en mondiale gebeuren.  En niet als herkauwers van gemeenplaatsen die hoofdstad van de wereld willen worden omdat ze Manneke Pis in hun hart dragen. 

Ray

Het is zelfs geen haat-liefde verhouding want er is geen liefde. We gaan niet heel onze jeremiade hernemen, wel bondig onze inzichten duidelijk maken :  Angeltjes ziet de opdracht van de openbare omroep anders dan de hilarische, megalomane constructie die zich heeft kunnen ontwikkelen  door de laksheid van de politiek, de symbiose met de syndicaten en de misplaatste arrogantie van zogenaamde schermvedettes. Dit monsterproduct heet VRT of 0verbodige 0nvlaamse 0penbare 0mroep (0000) met 3000 personeelsleden en ontvangt jaarlijks een 300 miljoen euro (12 miljard frank)

Vlaanderen heeft een bescheiden openbare omroep nodig die maximum 500 personeelsleden telt. De sector ontspanning, behalve de eigen Vlaamse producties,  wordt overgelaten aan commerciële zenders.  Het is geen taak van de overheid in te staan voor het amusement van de burgers ; indien politici zich daartoe geroepen voelen, kunnen zij optreden als Clown August in het Staatscircus.

Op het vlak van nieuwsverspreiding moet duiding uitgesloten worden,  op basis van de  partijdige stellingnames van de huidige regimezender. Er worden enkel objectieve en neutrale nieuwsuitzendingen verzorgd.   Wie beweert dat neutraliteit niet bestaat,  bewijst niet geschikt te zijn voor zijn job als journalist en zoekt elders onderdak.  De ontkenning van neutraliteit is een van de recentere vlucht-routes, aangehaald teneinde de discussie te  ontwijken. "Als het niet bestaat, moeten we er niet over praten".

Verder zal de openbare televisie afstappen van elke competitie met de commerciële omroepen.  Sponsoring,  merchandising en om het even welke reclameboodschappen zijn uit den boze.  De openbare omroep wordt uitsluitend gefinancierd door de overheid. Ook dat is een ultieme vorm van neutraliteit.  

Op het vlak van programmatie wordt ruime aandacht geschonken aan eigen talenten, de producties in de Vlaamse concertzalen en theaters, de eigen filmindustrie, tentoonstellingen, en in de sector ontspanning de producten van onze eigen Vlaamse zangers,  musici en podiumartiesten.  Televisie- en radioprogramma's  worden geproduceerd door de eigen medewerkers van de openbare omroep en worden niet uitbesteed. Aankopen in het buitenland blijven mogelijk. Co-producties die binnen de doelstellingen vallen en geen extra-financiële uitgaven vergen, kunnen overwogen worden, mits ze budgettair haalbaar zijn.

Op internet is er weinig behoefte aan de aanwezigheid van een Vlaamse openbare omroep.  De programmatie kan kenbaar gemaakt worden, evenals de herhaling van de nieuwsuitzendingen, zodat wie dat wenst  via de pc het nieuws kan volgen.   De barnumachtige reclamemisbruiken die de VRT zich veroorlooft om zichzelf aan te prijzen op internet, zijn een gevolg van de overpopulatie binnen de instelling en de veel te hoge subsidie.  De VRT zal vanzelf een plaats verwerven in het maatschappelijke leven door  zijn neutrale opstelling.  De bulldozermentaliteit die eigen is aan de huidige omroep wordt in de hand gewerkt door de onverantwoord hoge dotatie.  Het begrip dotatie, dat ook gebruik wordt i.v.m. het koningshuis, betekent schenking  en kan met een begripvolle afspraak stelselmatig afgebouwd worden.  Intussen zou het nuttig zijn deze toelage met 24% te verlagen, zijnde het percentage van de kiezers die door de nieuwsredactie als onbestaand beschouwd worden. Deze suggestie, die de logica zelve is, werd gedaan door een van onze lezers.

De VRT is  een verlengstuk geworden van de meerderheidspolitiek in Vlaanderen en de instelling neemt hoe langer hoe vaker partijpolitieke standpunten in, door halsstarrig nieuws te verzwijgen of nieuws eenzijdig te verdraaien. 

De financiële controle geschiedt door een erkend revisorenbureau, dat de taak van de  regeringscommissarissen opheft. Beheersovereenkomsten zijn in de nieuwe context overbodig, wel wordt aan de instelling de financiële waarborg geboden, dat de indexatie van weddes en lonen door de overheidssubsidies wordt opgevangen. Voor de circa 2500 overtollige personeelsleden worden individuele oplossingen gezocht voor tewerkstelling.

Er zijn voldoende redenen om deze instelling te reorganiseren en tot een betere dienstverlening te verplichten in het raam van haar mogelijkheden.

Deze voorstellen zijn weliswaar drastisch en sluiten niet aan bij de inzichten van politieke partijen.  Zij  binden enkel Angeltjes.

Ray

De eerste keer toen we boven de 1000 bezoekers uitkwamen, was bij de fikse herrie in een Antwerpse rechtszaal toen enkele veroordeelde Marokkanen het Hof op de vlucht joegen door hun dreigende houding en getier.

Over de aanleiding tot dit proces, de schrijnende details, de menselijke lafheid en hoe een wandelingetje ontaardde in en nachtmerrie zullen wij, van zodra we het opportuun achten, de juiste toedracht vertellen.  Er zijn mensenlevens verwoest, dàt alleszins.  Opnieuw een zoveelste realisatie van de multiculturele mislukking. 

11 september 2007, de dag van de afgelaste anti-islam manifestatie in Brussel stonden wij in contact met enkele deelnemers aan het stilstaande protest.  Toen we niets van hen hoorden, dachten we dat de zaak symbolisch opgelost was.  Tot we om 13 uur de beelden op het televisienieuws doorkregen.  Wij zijn  geschokt rechtgesprongen van onze stoel, toen we zagen hoe Frank Vanhecke, Luc van Nieuwenhuyzen, Filip Dewinter e.a. mishandeld werden op bevel van de Brusselse blaaskaakburgemeester met de rode hartinfarct-kop.  En toen we een geëmotioneerde Hgo Coveliers beluisterden, die zijn woede nauwelijks kon wegsteken, waren we volkomen de kluts kwijt.  Wij hebben geschreven vanuit onze emotie, de foto's stroomden binnen, telefoons, mails, reacties en iedereen was verontwaardigd, beduusd maar vooral gekwetst.  Het was het hoogtepunt in onze bezoekcijfers, bijna 3000, maar we hadden ze liever niet gehad en een rustige normale dag gekend.  

Ook de berichten over het proces van de moord op Guido De Moor leidden velen naar onze blog. Weer verontwaardiging.  Met het proces van Hans van Themsche hebben wij ons lang beraden of we zouden reageren en zo ja, hoe.  Maar de  lezers wachtten niet met hun kwaadheid en ontgoocheling over de manipulatie van de gegevens,  de partijdige en vooringenomen stellingen van de media, de 0000 op kop in de parade van de nieuwsvervalsers.  Een man die in dit proces vele pluimen heeft gelaten is Vermassen, de advocaat-ijdeltuit die op elke kar springt die hem naar de gunst van het publiek zal voeren. Een onvoorstelbaar platte opportunist met vele verborgen agenda's.

Het was niet altijd politiek, gelukkig maar.  Zegt de naam   Anna Netrebko u nog iets ?  Ze zong in Duitsland in open lucht op 21 juni samen met Plàcido Domingo en Rolando Villazon.  Sommigen onder u werden hevig verliefd op die Russische nachtegaal.  Mogen we deze terugblik eindigen met een lied uit Giuditta van Franz Lehar gezongen door Anna Netrebko : Meine Lippen sie küssen so heiss.  Als u het liedje ként, moet u niet luisteren, als u het niet kent, zeker niet, want dan is het uw genre niet.   Voor diegenen die wel de brug overwandelen : het is verbazingwekkend wat een schitterende stem deze prachtige vrouw heeft.

http://youtube.com/watch?v=Xc0JkJrsITM&feature=related

Ray

http://www.pinkbullets.nl/2006/08/filmpjes/ursula_martinez_met_een_zakdoekje_en_verder_niets

Ze zijn dun gezaaid de dames die goochelen.  Ursula Martinez, een Duitstalige mevrouw, is een van de uitzonderingen.  Op deze warme dag, mag een stukje tekstiel best uitgetrokken worden.  En dat in een hilarische goochelakte.  De brug over en u bent er .

Wij bemoeien ons niet met de interne keuken van onze voorkeurpartij : die mannen en vrouwen doen het goed.  In de keukens van andere partijen spelen wij wel graag Piet Huysentruyt en als we de kans zien de mayonaise te laten schiften, het zoutvaatje leeg te schudden over hun patatten en de groenten te laten aanbranden, dan hebben ze prijs.

Deze week heeft het in verschillende regimegazetten gegonsd van de geruchten over problemen bij het Vlaams Belang, vernederende nederlagen in het vooruitzicht, interne afrekeningen, kortom buinsess as usual.  Elk jaar zijn er wanhopigen die hun wensen voor werkelijkheid houden en de kans krijgen van de redacties om hun flauwe kul neer te pennen.

Op 18.12.07 schreven wij onderstaand artikel over Frank Vanhecke en we vinden het gepast dit vandaag te herhalen.  Onze waardering en respect voor Filip Dewinter en Gerolf Annemans is er niet minder om en precies zoals vermoedelijk de meesten onder ons, zagen wij het liefst dat de 3 musketiers aan het roer bleven.  Als zij er echter anders over beslissen (wat vermoedelijk zo zal zijn) dan aanvaarden we dat.  Vlaamser dan het Vlaams Belang bestaat niet, eerlijker in de politiek evenmin en hoe meer de anderen knoeien hoe beter de waarachtigheid van het VB de kiezer in het oog springt. 

Net zoals "de Vertraagde Film" van Herman Teirlinck  bekijken wij met vertraging sommige televisieprogramma's. 

Zoals het interview in "de Keien van de Wetstraat" met Frank Vanhecke.  Hij is de minst spectaculaire van de drie Musketiers van het Belang maar een gedistingeerd, beschaafd man, die zonder enig voorbehoud of misbaar zijn idealen toelicht en zijn schouders ophaalt en "jammer" zegt, tegen wie hem niet begrijpt of niet wil volgen. 

De 0000 had er twee interviewers op afgestuurd die mekaar al flink opgegeild hadden in de voorbereiding en dachten de fascist rap tegen de vlakte te krijgen.  Vanhecke blijft onbewogen, die man negeert straal de venijnige ondertoon en de insinuerende opmerkingen  Als het ons zou gebeuren, we rolden binnen de twee minuten over de studiovloer met het journaille.  Frank blijft vriendelijk, beleefd en correct  maar daarom niet minder duidelijk.  Zulke politici zijn er te weinig.  Hij is een hoofs Vlaams-nationalist met klasse.  Zulke complimenten zijn eerder zeldzaam bij ons.

Aan het parallelisme van de televisievragen met de fascistoïde artikels in de Morgen is duidelijk aan te tonen, dat heel dat progressieve zootje met mekaar afspraakjes regelt.  De enen hebben het gehad over de "geweldige ruzie naar aanleiding van de voorzittersverkiezingen bij het VB" en die van het scherm moesten het balletje terugkloppen tegen het hoofd van de krullenbol.  Vanhecke reageert op dat soort insinuaties met zo'n vanzelfsprekende afwijzing, en verbazing  dat de journalisten er onbehaaglijk bij worden : ontmaskerd tijdens hun eigen moment de gloire.

Een partij die voortdurend voorgesteld wordt te bestaan  uit  vechtjassen, racisten en  Belgische landverraders, wordt geleid door treffelijke, beschaafde burgers en die partij gedraagt zich in het politieke theater op een voorbeeldige manier.  Het spijt mij, maar daar kunnen drieduizend gesyndiceerde eencelligen van de Reyerslaan weinig aan verhelpen. Ook niet als ze beginnen schelden op de maatpakken van die heren, alsof het dragen van een opgestreken pak en een das, een terroristenvermomming is. Een deel van  het journaille ziet er uit alsof ze bij de Dienst Openbare Reiniging werken, uiteraard in voortdurende staking. Het is duidelijk wie goed uit dit interview gekomen is.  Volgende keer liefst uitzenden om 3  uur 's morgens en uiteraard zonder mogelijkheid tot heruitzending.




Naar het einde toe verliep het gesprek minder gespannen, vermoedelijk hadden de twee interviewers toen door, wie ze voor zich hadden : een man die voor vele honderdduizenden in dit land op zijn juiste en menigvuldige talenten gewaardeerd wordt. 

Klinken wij vooringenomen ?  Het zal wel.  Net zoals die van de Reyerslaan, met dit onderscheid dat wij door niemand betaald worden.

Ray

We hadden het hieronder over geld, de begroting en het tekort voor 2008.  Een staaltje van het hoge knoeigehalte van onze regeringen vindt u in de Gazet van Antwerpen (de echte naam is "de Frut") via deze brug :
http://www.gazetvanantwerpen.be/nieuws/Economie/default.asp?art={2F458838-9B16-4B97-BCCD-5075A630C71C}

Een aantal werknemers uit de privé sector zullen eerlang een maand gratis mogen werken of toch ongeveer. Dit ingevolge de beslissing van de regering om het vakantiegeld voor 2008 vervroegd uit te betalen in december 2007 zodat nu moet gerecupereerd worden.  Waar bemoeien die knoeiers zich nog allemaal mee ? 

Er worden zovele systemen en statuten naast mekaar uitgewerkt inzake tewerkstelling, dat een normale werkgever nauwelijks in staat is de reglementen te volgen en de klus moet doorschuiven naar sociale secretariaten.  Men heeft "werken" gedegradeerd tot een bezigheid waar je je toevlucht tot neemt, als je wat extra's wil.  Als je tevreden bent met zetelzitten en plafondstaren of je geest wil laten vergiftigen door de stupiede dagprogramma's van de televisie, zal de gemeenschap allerlei vergoedingen voor je uitwerken.  Sluit je aan bij het syndicaat, die regelen dat allemaal.  Behalve als je tot een bepaalde partij behoort. Laten we in 's hemelsnaam zo vlug mogelijk op eigen benen staan !

Ray

"We ramen een tekort van 2,5 tot 3 miljard euro op de begroting 2008", zo luidde de optimistische verklaring van Père Leterme aan de verzamelde pers.  Dergelijke bedragen drukken wij graag even uit in franken, namelijk 100 miljard tot 120 miljard frank.  Guynokkio had eerder gesproken over 2 miljard euro, of 80 miljard frank. 

Creatieve ideeën zijn op dit vlak wel welkom, zei Leterme, die benadrukte dat het evenwicht er absoluut moet komen. Hij voegde er wel aan toe dat de beloftes die de bewindsploeg in de regeerverklaring inschreef ook zullen worden uitgevoerd. "We zullen zien hoe we dat gaan doen".

Het is ongehoord en onfatsoenlijk, de manier waarop het regime (waar nu ook de CD&V ijverig aan meewerkt) met cijfers en statistieken op de proppen komt die uitgaan van telkens  andere basisgegevens en waarmee men vooral probeert de eigen onkunde te verbergen.  Voor een buitenlander op passage is het hier een leuk pralinenland met goede restaurants, voor de inwoners is het een land met knoeiers aan het bewind.  Het land B bezit een gigantische staatsschuld en nauwelijks reserves.  Het finencieel beleid (sic) teert op de verdiensten en inkomsten van zijn inwoners die veelal afhankelijk zijn van internationale stromingen. In 2008 bestaat weer geen mogelijkheid tot nieuwe initiatieven, bijvoorbeeld.  Wij weten niet of we hier blij moeten om zijn of niet, maar gezond is het alleszins niet. 

Dit land is als een ziekenhuis dat alle ziektes behandelt met pleisters en plaasters en liefst ontvangt patiënten met houten benen. 

Savat

Nu  dankzij de opwarming van de aarde tegen 21 januari de zomer zal aanbreken, wordt het tijd om onze winterkleren weg te bergen.  Zonnetje, strand, zee, duinen, bikini's, blote boezems, het zal weer allemaal in volle pracht en praal te bewonderen zijn. 

Wie echter naast de prijzen pakt, zijn de dames en heren van het strikte geloof, de vrienden van de profeet.  In Nederland is rel ontstaan omdat Fleur Agema van de PVV zich verzet tegen het gebruik van de burkini ; onhygiënisch vrouwonvriendelijk, een poging van de moslims om onze gewoontes te fnuiken en zichzelf op de voorgrond te duwen en om over enkele tijd aparte stranden en zwembaden op te eisen (wat trouwens nu al het geval is) .  Een  socialistische vrouwelijke staatssecretaris ziet er integendeel een goede zaak in voor de moslima's : nu mogen ze tenminste eens buiten komen en zwemmen ... Deze bewindsvrouw beseft klaarblijkelijk niet welk een ongewilde veroordeling ze uitspreekt over de verhoudingen in moslimgezinnen.

Louter principieel kunnen we mensen niet verbieden zich te kleden zoals zij wensen.  Bij al de herrie over de hoofddoeken wordt rap vergeten, dat het hier enkel gaat over ambtenaren tijdens de uitoefening van hun functie, en voor de rest dragen die vrouwen dag en nacht een theedoek op het hoofd.   Wij worden er niet door geprikkeld. Hetzelfde geldt voor dat uiterst belachelijke en achterlijke burkini-geval. Maar  niemand kan ons verhinderen in lachen uit te barsten. 



Ray

Priester  uit Bolivië opgepakt met 3 kg cocaïne op Schiphol
------------------------------------------------------------------



Met ons gevieren 25 kilo, dat moet lukken.
http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=DMF11012008_088

Eindelijk een goede maatregel en dan nog wel van een Waalse, Sabine Laruelle, ministerin van economie en zelfstandigheden van de liberale partij : alle pensioenen gelijk, iedereen even weinig.

Lief vrouwtje, ze liep als een moslima naast en een beetje achter  Didier XVI, de kleine zonnekoning uit Luik en wij dachten in het begin, wat we altijd denken trouwens, da's een koppel, er is wat, ze hebben wat.  De zonnekoning heeft natuurlijk een maîtresse, maar niet deze, dit is een ministeresse.  De liberalen willen electoraal ook scoren, zeker nu we binnenkort voor iedereen kunnen stemmen in de ene kieksring, kieskring, wat wordt het eigenlijk ? van het land B.   Naast het vaste aantal kandidaten van uw kieksring, krijgt u er nog een lijst van 33 figuren bovenop x het aantal partijen.  Als dat geen democratie is, ga ik in de Congo wonen.

Oewist met uw pensioen ?  Volgende keer stemmen wij voor Laruelle, zeker weten.  Ze zal toch opkomen op de lijst van Vlaams Belang ? Oei, het is pas tegen 2011 ... die maatregel van iedereen even weinig,  beloftes voor over 4 jaar ! 

Ze kan beter opkomen bij CD&V, die beloven ook van alles dat ze niet doen en dan roept de kleine telkens : "Het is dat wat ik altijd wilde".

Bedenkingen bij feestvieren en…allochtonen

Het stadsbestuur van Gent organiseert elk jaar op het Sint-Baafsplein een massanieuwjaarsreceptie voor de inwoners van de stad.

Ik verneem uit de krant dat de voorzitter van Open VLD in de gemeenteraad, die zelf van Tunesische afkomst is, dit jaar tot de vaststelling kwam dat er ei zo na geen migranten aan deze festiviteit deelnamen.  Dit is rijkelijk laat, want het is nooit anders geweest.  Wat er ook van zij, Sami Sougiur – dit is de naam van de betrokken liberaal – gaat een gezamenlijk initiatief op poten zetten van al de allochtone gemeenteraadsleden van de Arteveldestad (zij zijn met zes) om hier verandering in te brengen.  Hij wil dat het stadsbestuur speciale initiatieven zou ontwikkelen om de allochtonen naar de receptie te doen komen.  Hij meent immers dat het informatie is die deze mensen tekort komen en wil speciaal fondsen voor een en ander vrijmaken. 

Sami Sougiur vergist zich.  De afwezigheid van Turken en Marokkanen op de nieuwjaarsreceptie van de stad of op andere festiviteiten zoals bv. de Gentse Feesten (ook daar nemen ze zeer weinig aan deel) heeft niets te maken met een gebrek aan informatie.  Wel met het feit dat deze mensen veel minder geïntegreerd zijn (of willen zijn) dan men ons probeert wijs te maken.

Er is immers niets dat zo identiteitsgebonden is als feest vieren.  Zo kan u bv. – indien u er de tijd en het geld voor hebt – naar het carnaval van Rio de Janeiro trekken waar u ongetwijfeld zult genieten van de prachtige stoeten en van de demonstraties van de sambascholen, maar dit zal niet beletten dat u steeds een buitenstaander zal blijven voor wat betreft de diepere ziel van de gebeurtenis.  Echt feest vieren betekent immers kennis, begrip en aanvoelen hebben van de tradities waaruit het evenement voortvloeit en bovendien de ongeschreven gedragscode kennen waaraan elk deelnemer zich op straffe van de facto uitsluiting dient te houden.  Een voorbeeld: een carnaval in het Rijnland is een viering van een soort absolute vrijheid.  Tijdens het carnaval mag je in Keulen alles doen.  Bv.: als man een dikke laag lippenstift op je lippen aanbrengen en dan een politieagent in dienst op de wang gaan zoenen zodat de sporen van je kus zichtbaar zullen blijven.  Maar je kan bv. niet de rokken van een voorbijkomende dame voor je plezier gaan optillen.  M.a.w. zelfs in deze absolute vrijheid zijn vele zaken niet mogelijk. 

Ook sensibiliteit voor wat er zich tijdens een feest afspeelt, heeft een identiteit.  Zo zou je best een jazzfan kunnen zijn (dit is voor mij het geval) en een avond gaan doorbrengen in een vnl. door zwarten bezochte jazzclub in New York.  De muziek zal er wel prachtig zijn maar zou het niet zeer pretentieus zijn te beweren dat je ze op dezelfde wijze beleeft als de aanwezige mensen uit Harlem?  Ik bedoel maar: om aan een feest écht deel te nemen moet je er jezelf thuis in voelen en dit in de diepere betekenis van het woord.  Anders blijf je in het beste geval maar een toeschouwer.  Ik denk dat de allochtonen in Gent en in de andere steden dit al lang hebben begrepen en ze bijgevolg liever thuis blijven dan aanwezig te zijn op manifestaties waar ze niet veel aan hebben.  Dure publiciteitscampagnes zullen hier niets aan verhelpen.

Francis Van den Eynde

Vandaag lezen we in de krant dat Brasserie Fouquets op de hoek van de de Keyserlei en de Anneessensstraat te Antwerpen wegens faling gesloten is.  Alweer een glazen aquariumbak die verdwijnt op wat eens de rijkelijke hoofdstraat van deze stad was.

Fouquets had een degelijke reputatie bij de burgerij en ook daarbuiten en riep bovendien bij een aantal toeristen de vergelijking op met de Parijse brasserie op de Champs Elysées met dezelfde naam. Vroeger heette de Fouquets, café Memlinc (naar de schilder) en in de jaren 1950 huisde op de eerste verdieping het cabaret-ensemble van de Vlaamsgezinde acteur-regisseur Anton Peters,  de Cyrano.  Vele afgestudeerden van de kersverse toneelstudio Herman Teirlinck zetten hier hun eerste stappen : Dora van der Groen, Denise de Weerdt en het buitengewoon populaire komisch duo de Woodpeckers met de broers Swa (de lange) en Jef Cassiers ('t Manneke), die later met Denise trouwde.





Verderop bevond zich café Hulstkamp dat een bohémienreputatie meesleepte van uit de jaren 1920 toen Paul van Ostaijen met zijn vrienden Gaston Burssens, Floris Jespers, Paul Joostens, e.a. hier stamgast was.  Nog een Parijse evenknie was Café de la Paix. Nog enkele gevestigde waardes,  het maritieme "L'Océan" en aan de overzijde het Jugendstil hotel met zijn geanimeerde lobby, The Century.

Nu is de de Keyserlei een door eetgelegenheden bezet gebied met restanten zoals  een drukbezochte apotheek, een Italiaanse herenmodezaak, de juwelier Slaets, en het reisbureau Wirtz.  Wat vroeger een fijne, beschaafde wijk was voor ontspanning,  plezier en duur winkelen is nu een vervallen en onveilige buurt geworden.  Het zijn de weinige inwoners die resten en die het durven zeggen, dat je na  18 uur beter wegblijft, velen hebben het aan den lijve ondervonden.

Men heeft de unieke kans gemist om samen met de uitbreiding en  de degelijke renovatie van het Centraal Station, de aanpalende wijk een herkansing te bieden.  In de Quellinstraat (nog een schilder) is bijna elke winkelier op de vlucht geslagen. Dit is een van de meest desolate straten van het centrum, waar de Lijnbussen hun laatste adem komen uitblazen.

De gerenoveerde opera aan de Frankrijklei  wordt nog steeds overschaduwd door het architecturale monster dat Antwerp Tower heet.  Welke plaats zou beter geschikt zijn om het Peter Benoitmonument tot zijn juiste recht te laten komen  dan tegenover de Vlaame Opera,  die op aandringen van de componist gebouwd werd ? 

Het Astridplein is heraangelegd (een werk dat jaren in beslag heeft genomen) en de nieuwe verkeerssituatie heeft al verschillende gewonde en gedode slachtoffers geëist.  Niets is afgewerkt, nooit.  Het resultaat is pover. Het is allemaal duur knoeiwerk op kosten van de gemeenschap en de belastingbetaler.

Deze stad wordt bestuurd door onbekwame, zelfingenomen cultuurbarbaren, die zich niets aantrekken van hun burgers en die slechts één mogelijkheid ontwaren om zich te handhaven : feestjes inrichten en plannetjes laten tekenen waar niets van terecht komt. En grote smoelen opzetten, dat kunnen ze ook, die van de Grote Markt.

Savat