De openbare omroep maakt op 21 november een grootscheepse oefening in het splitsen van België. Met de hulp van 12 professoren onderzoekt Panorama of en hoe België gesplitst kan worden.
'Hoe wordt België gesplitst? Wat zijn de hinderpalen en wat zullen de gevolgen zijn?' Met die vragen trok VRT-journalist Ivan De Vadder in de afgelopen maanden naar 12 professoren, onder wie Paul De Grauwe (KU Leuven), Bea Cantillon (UA) en Philippe Van Parijs (UCL). De sociale zekerheid, het leger, de werking van een bedrijf, Brussel en het inkomen van de mensen, verschillende aspecten van een splitsing passeren de revue.
Het Panorama-project werd onder leiding van hoofdredacteur duiding Kris Hoflack gedurende maanden in stilte voorbereid en wordt op 21 november uitgezonden, naar alle waarschijnlijkheid in volle formatieperiode dus. Voor de politici aan tafel ligt zo'n uitzending in prime time over de splitsing van het land gevoelig.
De Vadder wuift het bezwaar dat zo'n uitzending de sfeer in de gesprekken misschien geen goed zal doen, meteen weg. 'Interferentie tussen de media en de politieke actualiteit is er altijd. Wij zijn absoluut niet de eersten die splitsingsscenario's ontrafelen. Elio Di Rupo heeft letterlijk een oproep gedaan om ons voor te bereiden op een Plan B, Philippe Moureaux tekent op een schoolbord een gesplitst België. Dan is het gewoon onze journalistieke plicht na te gaan wat die scenario's zijn en of het allemaal wel zo simpel ligt.'
Twee jaar geleden bracht de VRT al eens twaalf wijzen bijeen in een kasteel om het land te splitsen. Toen ging het om een zeer abstracte oefening en was het moeilijk om gesprekspartners te vinden die voor de camera op een splitsing wilden ingaan.
'In twee jaar tijd merken we een enorme verschuiving in de geesten', zegt De Vadder. 'Nu vonden we vlot specialisten vanuit allerlei domeinen die al de pro's en contra's van de verschillende splitsingsscenario's hebben onderzocht.'
De VRT is er als de dood voor dat de uitzending in politieke kringen wordt voorgesteld als 'Bye Bye Belgium'. Die titel refereert aan de beruchte docufictie van de RTBF uit 2006. 'Bye Bye Belgium' wou de Franstalige kijkers doen geloven dat het Vlaams Parlement eenzijdig de onafhankelijkheid had uitgeroepen en dat de revolutie was uitgebroken, met knotsgekke gevolgen als trams die plots stilstonden aan een gewestgrens. Een groot deel van het publiek had eerst niet door dat het om pure fictie ging.
De RTBF kreeg toen een storm van kritiek over zich heen. 'Die uitzending klopte gewoon niet met de realiteit en was misleidend', zegt De Vadder. 'Wij proberen na te gaan hoe een splitsing zich in de realiteit zou voltrekken, tot in de praktische details.'
KU Leuven-econoom Paul De Grauwe verdedigt de uitzending. 'Telkens als ik in het buitenland kom, krijg ik van collega's de vraag of België gaat splitsen. Ook buitenlandse media vragen me dat. Of het nu wenselijk is of niet, het is niet tegen te houden dat journalisten de kosten-batenoefening van een splitsing in kaart brengen.'
Politici zitten niet in de uitzending. Nadien volgt wel een debat met partijkopstukken.
@ de Standaard
PST : De VRT-verantwoordelijke Kris Hoflack is bekend om zijn voorkeur voor objectieve informatie én duiding. Daarom heeft hij de presentatie toevertrouwd aan de politiek-correcte Open-VLD-er Ivan de Vadder. Van barones Bea Cantillon is bekend dat zij achter de standpunten staat van "Red België", daar is dus ook geen sprake van vooringenomenheid en Philippe van Parijs is lid van de Pavia-groep, belgicisten die ondermeer pleiten voor één nationale kieskring. Paul De Grauwe zal zijn economische kennis aanwenden om te wijzen op de gevaren die onze welvaart zullen bedreigen bij splitsing omdat o.m. de internationale markten Vlaanderen zullen boycotten. Of iets in die aard.
Opnieuw zal blijken dat Brussel de struikelsteen par excellence is, om de belgische structuren te behouden. De bedoeling van de uitzending is vooral om de burgers op andere gedachten te brengen en niet langer de oren te laten hangen naar politieke partijen die opkomen voor Vlaamse onafhankelijkheid. Dit geldt zowel voor nep-autonomie à la NVA als zeker voor een ordentelijke opsplitsing à la Vlaams Belang.
Zelzate protesteert : een commissie en witte ballonnen lossen de problemen op
In het Oost-Vlaamse Zelzate hebben donderdagavond zowat 300 mensen betoogd tegen "de bende van de Colruyt". Dat zijn hangjongeren (zeg maar crapuul) die het in de gemeente erg onveilig maken.
De misnoegde inwoners kwamen hun woede uiten naar aanleiding van de gemeenteraad waar over het probleem werd onderhandeld. Er werd besloten een speciale commissie op te richten. Jazeker, dat helpt altijd : een praatcommissie om de gemoederen te sussen, naast de kwestie te praten en vooral niks te ondernemen. Commissies zijn de oplossingen van de politiek correcten op de lijfelijke aanvallen die onze jeugd ondergaat.
Na afloop werd een oude tank symbolisch gedecoreerd met witte ballonnen en briefjes. Ook daar schieten we lekker mee op : "de hangjongeren" zullen nu heel beschaamd zijn.
Afgelopen zondag viel de bende nog een groep chirojongens aan. Eén iemand werd neergestoken.
Tweedeling Amerikaanse samenleving door Filip de Man
De Amerikaanse verkiezingen maken twee zaken duidelijk: Obama is uit de gratie gevallen bij veel kiezers en de etnische tweedeling van de samenleving wordt ook electoraal steeds duidelijker.
De gekleurde medemens in de VS (Hispanics en zwarten) willen in grote meerderheid een sterke, alomtegenwoordige overheid die hen veel sociale steun geeft, meer en meer blanken willen minder Staat en minder belastingen.
Niet voor niets heeft de succesrijke rechtse en blanke beweging de naam ‘Tea Party Movement’ (verwijzend naar de Boston Tea Party van 1773, toen geprotesteerd werd tegen de zware Britse belastingen).
Barack Hussein Obama en zijn linkse Democrats hebben nog èèn hoop: de twaalf miljoen illegale vreemdelingen in de VS gauwgauw papieren geven en hopen dat hun stemmen nog net volstaan voor Obama's herverkiezing eind 2012.
Binnen tien, hooguit twintig jaar krijgen we in Europa diezelfde ultieme krachtmeting.
Filip de Man
Meise : 1 op 2 leerlingen heeft in Meise een anderstalige ouder
Uit een antwoord op een schriftelijke vraag die het Vlaams Belang stelde over het aantal kinderen van anderstalige ouders die in de gemeentelijke basisscholen dit schooljaar (2010 – 2011) werden ingeschreven, blijkt dat bij 49,50 % van de kinderen ingeschreven in de gemeentelijke basisschool van Meise de moeder anderstalig is. Bij 53,50 % is de vader anderstalig. Dit is in vergelijking met twee jaar geleden een enorme stijging (anderstalige moeder 29,14 %, anderstalige vader 33,47%).
In de gemeentelijke basisschool van Wolvertem is dit respectievelijk 39,42 % (anderstalige moeder) en 33,65 % (anderstalige vader). Dat is in vergelijking met twee jaar geleden meer dan een verdubbeling (anderstalige moeder 16,49 %, anderstalige vader 15,46 %)!
Voor de gemeentelijke basisschool in Sint-Brixius-Rode is dit 31,30 % (anderstalige moeder) en 34,55 % (anderstalige vader). Ook dat is meer dan een verdubbeling in vergelijking met 2 schooljaren geleden (respectievelijk 14,77 % en 18,90 %). Ook in de gemeentelijke basisschool van Westrode is er een enorme stijging. 17,46 % van de moeders en 23,30 % van de vaders is anderstalig (twee jaar geleden: 6,72 % anderstalige moeders en 10,07 % anderstalige vaders).
Wij zijn enerzijds wel verheugd dat anderstalige ouders hun kinderen naar een Nederlandse school sturen, maar anderzijds vernemen we dat er bijvoorbeeld op de speelplaats en aan de schoolpoort meer en meer Frans wordt gesproken.
Met deze cijfers wordt overduidelijk aangetoond dat anderstaligen zich in Meise komen vestigen. De verbrusseling, vervreemding en verfransing nemen jaar na jaar met enorme proporties toe. Hopelijk openen deze cijfers de ogen van andere politieke partijen !
Dat deze cijfers ook gevolgen hebben op andere delen in onze samenleving, staat als een paal boven water. Zo werd bijvoorbeeld de fototentoonstelling 'Trouw met jou' afgelast. Oorspronkelijk zou deze tentoonstelling – door de provincie Vlaams-Brabant met € 1.500 gesubsidieerd – in september 2010 in de hal van het administratief centrum doorgaan, maar de datum werd al eerder verschoven naar december 2010. Nu zou de tentoonstelling gewoon worden afgelast. Maanden werk en voorbereiding voor niets.
Een 80-tal gehuwde koppels zouden een trouwfoto uitlenen aan de cultuurdienst en een interview laten afnemen. Deze interviews zouden getoond worden tijdens de expo in de hal van het administratief centrum.
De grootste reden van deze afgelasting is dat mensen van een andere nationaliteit gewoon geen Nederlands spreken en dus niet in aanmerking komen. Hierover zullen we het schepencollege interpelleren tijdens de gemeenteraad van 18 november 2010.
Men doet echter alsof er niets aan de hand is en acht het zelfs niet nodig om de commissie ter vrijwaring en bevordering van het Vlaams karakter van onze gemeente amper 1 keer samen te roepen op een jaar tijd. Onze voorstellen en vragen hieromtrent worden gewoon weggelachen of men vindt het zelfs niet nodig om een antwoord te geven. Arm Meise.
Kunstenaars zijn, sinds de plannen van het kabinet om drastisch te bezuinigen op kunst, wanhopig op zoek naar centen om hun artistieke hobby uit te kunnen voeren. Het Amsterdamse Fonds voor de Kunst (AFK) heeft officieel de website voordekunst.nl geopend, waarop kunstenaars zich kunnen presenteren die op zoek zijn naar financiële steun van particulieren en bedrijven voor hun kunstproject.
De site vertelt onder meer wat het project inhoudt en hoeveel geld er nodig is om het uit te voeren. Ook staat er een teller bij waarop valt af te lezen hoeveel geld er reeds is binnengehaald.
Mensen die een kunstproject willen steunen, kunnen een bedrag doneren met een minimuminleg van 10 euro. Afhankelijk van de bijdrage krijgt de gulle gever bijvoorbeeld een naamsvermelding op de website of de tentoonstelling.
Dit is de toestand zoals hij zich in Nederland aankondigt in verband met de dringende bezuinigingen. Alle sectoren moeten inleveren, dus ook de kunsten. Wij zijn beslist geen tegenstanders van cultuur en kunst maar het is onvermijdelijk dat er naar aanleiding van algemene besparingen, schoonschip gemaakt wordt met compleet overbodige subsidies, die ook in Vlaanderen welig tieren als een resultaat van hoofdzakelijk de lokpolitiek van Bert Anciaux. Die man wou van artiesten afgerichte schoothondjes maken. En vervolgens moesten zij hun kunstjes tonen aan zoveel mogelijk allochtonen, die feestelijk bedankten voor deze vorm van gratis, vaak decadent amusement. Veel van die projecten lopen nog en worden doodgezwegen omdat hun resultaten deplorabel zijn. Het volstaat echter een project in te dienen met de specifieke vermelding dat het doelpubliek Noord-Afrikaans is, en de subsidie is al voor de helft goedgekeurd.
Overal in Europa wordt er belastinggeld weggegooid aan compleet overbodige en maffe projecten. Let wel : wie de creativiteit bezit om zijn talent bot te vieren met om het even wat, kan en mag dit altijd. Het gaat niet over een beknotting van artistieke vrijheid, wél over de pretentie om voor een emmer snot waarin een tampon drijft, geld te eisen. En dat betreft alle sectoren in de cultuurbegroting, jeugd- en volwassenenvorming, enz.
Als we kijken naar de toename van het aantal leerlingen in het kunstenonderwijs, kan men niet anders dan dit onverantwoord noemen. Wanneer deze duizenden jongeren op de arbeidsmarkt komen als, ik noem maar wat, regisseurs, cameramensen of fotografen, kostuumontwerpers, musici, enz. dan is het bij voorbaat geweten dat zij geen werk zulen vinden. Dus worden een aantal onder hen opgenomen in een of ander onbenullig of overbodig project, waar subsidies voor gevraagdt worden en waarvan de maatschappelijke of artistieke relevantie nul komma nul is.
En later ? Werklozensteun en veel verdriet. Hoe lang ? Omscholing ? Dit soort toestanden krijg je, als je de jeugd opvoedt met de gedachte dat het leven één pret-economie is en dat het geld van de overheid uit de hemele in de schatkist neerdaalt.
Subsidies voor kunsten zijn een gunst en moeten bij voorkeur toegekend worden aan instellingen die een opdracht vervullen die de gemeenschap ten goede komt. Individuele toelagen moeten uitgesloten zijn, want zij komen bijna uitsluitend vriendjes ten goede. Al de adviescommissies zijn politiek samengesteld en dan weten we hoe de toekenningen verlopen.
Laat Vlaanderen een voorbeeld nemen aan Nederland.
Ray
Vande Lanotte : keuninklijk Tijdwinner
Koninklijk bemiddelaar Johan Vande Lanotte heeft de datum voor het afleveren van zijn rapport over de financieringswet om praktische redenen verschoven van vrijdag 12 naar maandag 15 november.
Omwille van het verlengde weekend rond 11 november, heeft Vande Lanotte beslist de experts van de Nationale Bank en het Planbureau enkele dagen extra te geven. Normaal moesten zij tegen 12 november klaar zijn met het becijferen van de verschillende voorstellen voor een nieuwe financieringswet. Die datum werd nu verschoven naar maandag 15 november, meldt de woordvoerder van de bemiddelaar.
In tussentijd zet Vande Lanotte zijn bemiddelingsopdracht voort. Hij wil deze week opnieuw de zeven partijvoorzitters zien en zal zich in het weekend aan het schrijven zetten.
Maandag moeten de experts van de Nationale Bank een eerste rapport neerleggen, waar elk van de partijexperts dan op mag reageren.
En dan blijven er nog slechts 6 weken tot het einde van EU-voorzitterschap. Mocht het nodig blijken, kan er wellicht nog een keuninklijke masturbateur benoemd worden om de laatste zaadjes te storten, zodat Nonkel Kruk op 1 januari 2011 nog premier zal zijn.
De ondergang van Willy Kuypers in Herent
Op 7 oktober verspreidde VB-Herent volgend persbericht
“Herent wordt onbestuurbaar. Het is algemeen geweten dat het tussen bepaalde schepenen in het Herents college al lang niet meer botert. In de afgelopen dagen hebben we kunnen vernemen dat de onvrede binnen het college uit de hand loopt en de gemeente onbestuurbaar dreigt te worden. Een belangrijk element hierbij is de slechte financiële toestand van de gemeente. Vlaams Belang gemeenteraadslid Maurice Elincx heeft reeds verschillende malen gewezen op de zware financiële engagementen die het college in het verleden heeft aangegaan. Engagementen die steeds zwaarder wegen op de gemeentebegroting en in de komende jaren tot grote tekorten zullen leiden. Schepen van Financiën Luk Draye is van oordeel dat belastingverhogingen de enige uitweg zijn. Dit tot groot ongenoegen van 1ste schepen Jos Bex. Naar verluidt heeft dit geleid tot een fors meningsverschil waarbij de bevoegdheden van schepen Bex mogelijk zijn afgenomen. Ook sommige gemeenteraadsleden van de WIJ-fractie dreigen met ontslag. Deze hele patstelling leidt er toe dat de gemeente Herent onbestuurbaar wordt. Dat is niet datgene waarop de inwoners van Herent zitten te wachten. Of durft het gemeentebestuur beweren dat dit goed bestuur is? ”
Al met al de besluiteloosheid tussen schepenen en interbestuur bleek onoverkomelijk.
Nieuw gemeentehuis.
Reeds eerder bleek, dat het Herentse bestuur financieel ernstig geflaterd had. Leningen van 30 jaar zijn realiteit om een nieuw gemeentehuis te bouwen. Vlaams Belang benadrukt dat de aflossingen van het geleende geld naar de volgende generatie worden doorgeschoven. Planning van de financieringsovereenkomst van dit project ontbreekt tot op heden. Blijkbaar heeft financieschepen Draye geen enkel zicht over de aangenomen verplichtingen, de aflossing en de omvang van de schulden ...
Nieuw sportcentrum.
Vlaams Belang informeerde hoe de overeenkomst voor de oprichting van een nieuw sportcentrum en zwembad zou gefinancierd worden. Telkens werd bij iedere tussenkomst over dit onderwerp door Vlaams Belang, de vraagstelling zonder meer genegeerd ... Jo Declercq, Schepen van sport, stelde zelfs niet op de hoogte te zijn van de financiële constructie, omdat voor deze zaak een extern specialist aangesteld zou zijn, die oordeelde wat Herent moest betalen. Wie is deze specialist, wat zijn zijn bevoegdheden, wie bestuurt finaal onze gemeente ? Externen of de gemeenteraad ?
Rouling.
Nog een probleem. Zo stelde Jo Declercq dat de BTW aanrekening een communautair probleem kon veroorzaken wanneer de verminderde BTW-aanrekening zou bekend raken. Wat is dit voor een fantasie ? Bestaat er in 2010 openbaarheid van bestuur of gaat het schepencollege te werk als een dief bij nacht ?
Garantie voor de zwemdok.
Voor de bouw van het sportcentrum, incluis een zwemdok, deelde het schepencollege mede dat er een garantie moest voorzien worden. Over de hoogte van het bedrag voor die garantie kon het schepencollege niets zeggen, wel dat er een lening moest voor aangegaan worden. Een lening zonder het bedrag te kennen ? Geknoei tot en met. Inmiddels zijn de werken wel aangevangen.
Het huis Ivon
Een van de projecten, het buurthuis, zo stelt men. Een project waar Kuijpers zeer dicht bij betrokken is. Het ging om € 25000, twee jaare geleden. Niemand van de huidige coalitie ziet er wat in om deze miskleun verder te zetten. Gevolg, we maken er een "noodwoning" van. Voor wie ? Waarom ?
Uitverkoop patrimonium.
Hoe zit het nu met ons patrimonium dat niet meer voldoet ? Geachte lezer, de oppositie heeft volgens schepen Draye hier geen zaken mee. Hier heerst maximale onduidelijkheid en er wordt gelogen door de verantwoordelijken tegen de sterren op. Werden er zaken van het gemeentelijk patrimonium verkocht of niet ? Zo ja, tegen welke prijs en via welke beslissing van de gemeenteraad ? Willy Kuypers, noch iemand van de meerderheid kan of wil een antwoord geven op deze vragen door Vlaams Belang.
De ondergang van Willy
Nu Bex vertrekt en enkelen van zijn gevolg, wordt het sommigen warm onder de voeten. We zijn zeer benieuwd om te weten wat Godvader Willy uitgstoken heeft met ons belastinggeld. Bex zal dit wel weten, of hij ook de politieke moed zal hebben, zijn boekje te openen, valkt af te wachten.
Nu al het geklungel stilaan openbaar wordt, trekt Kuijpers zijn staart in en stapt hij op. De extreem groene schepen van financiën Draye, zou de opvolger zijn. Eén van de grootste knoeiers aller tijden, die door zijn onkundig optreden in het verleden mede verantwoordelijk is voor de desastreuze financiële toestand van onze gemeente ...
(medegedeeld door Vlaams Belang raadslid Maurice Elincx)
Wurlitzerdromen
Goede morgen schattekes,
Nu het weer kouder wordt heb ik een liedje gekozen waarvan jullie het gegarandeerd warmer gaan krijgen… vooral als jullie op deze melodie gaan dansen. Het nummer is een “valse trage” – menigeen nodigde een schoon mokke uit voor een dansje op-één-steen met de bedoeling een beetje onopvallend aanhalig te kunnen zijn en moest met rode kaken vaststellen dat er na “Bo badam vodam vodan bum boba alma e dom boma doma eh eh” ineens overgeschakeld werd naar een jive. De enigste hoop was dan dat het donker genoeg was om niet te klungelig op te vallen op de dansvloer. Wie dit meegemaakt heeft, kent nu al het keuzenummer:
Buona Sera, Signorina van Louis Prima.
Louis Prima werd geboren op 7 december 1910 in Siciliaans muzikaal gezin. Zij emigreerden, via een tussenstop in Argentinië, naar New Orleans. Hij volgde vioollessen, speelde trompet en liet zich inspireren door Louis “Satchmo” Armstrong. Hij speelde in verschillende “bands”, maakte deel uit van een jazzgroep, bouwde een filmcarrière op, woonde in verschillende grote steden over heel de Verenigde Staten en had een eerder druk liefdesleven. Hij trouwde vijf keer wat zijn bankrekening geen goed deed. Nadat de populariteit van de big bands achteruit boerde, deed hij beroep op zijn vriend Bill Miller van het Sahara hotel en casino in Las Vegas. Het mini-optreden in diens night-club was de start van een nieuwe fase in zijn carrière: samen met echtgenote nummer vier, Keely Smith, was hij jarenlang hét succesnummer in Vegas. Hij nam plaatjes op, trad op in televisieshows, nam musical-films op, had een renpaardenstal en opende zelfs een eigen golfterrein.
Louis Prima was trots op zijn Siciliaanse afkomst en benadrukte dit in zijn liedjes.
In 1973 kreeg hij een lichte hartaanval, gevolgd door een hersenstamtumor in 1975. Na een hersenbloeding en een mislukte operatie kwijnde hij weg. Louis Prima overleed in 1978. Op zijn marmeren graf staat het beeld van de engel-met-de-trompet, Gabriël. Op de deur van de crypte staat en inscriptie “When the end comes, I know, they'll all say 'just a gigolo' as life goes on without me” uit één van zijn grootste hits.
Kusje van Lolita
04-11-2010
Octaaf Meyntjens is heengegaan (20 april 1923 - 30 oktober 2010)
Het is pas deze namiddag dat we vernomen hebben dat Octave Meyntjens op 30 oktober is heengegaan op 87 jarige leeftijd.
Ik heb Octave leren kennen in het begin van de jaren '60 met de toen nog jonge Volksunie. Hij heeft de typische carrière doorgemaakt van een ijverig militant met politiek talent bij de succesrijke partij die de VU geweest is : gemeenteraadslid te Burcht, provincieraadslid voor het kanton Antwerpen, gewiekst arrondissementeel voorzitter met al die Antwerpse wringers en betweters, later populair burgemeester van zijn gemeente, volksvertegenwoordiger en senator.
Octave bezat de typisch Wase jovialiteit, hij was een middenstander en zeer sociaal in de weer voor de kleine man en vrouw. Hij was trots op zijn Scheldegemeente en hij zag het burgemeesterschap als de ultieme bekroning van zijn politieke carrière. "Een Vlaams-nationalist die na de oorlog in de problemen was gekomen en die toch de eerste burger wordt ..." dat was zijn trots.
Onze oprechte deelneming aan de familie. Octave is een man om niet te vergeten.
Redactie Angeltjes
De uitspraak van de dag
Waar is de tijd dat, jaren terug, het Vlaams Blok vragende partij was om een avondklok in te voeren in bepaalde probleemwijken of buurten? Heel politek-correct Vlaanderen schreeuwde moord en brand omdat het Vlaams Blok met dat doeltreffend voorstel afkwam. Het Blok werd daarom aanzien als de partij "die tegen het uitgangsleven van de jeugd" was...Nu jaren later, gaan de politiek correcten klakkeloos het voorstel van het Blok overnemen. Blijkbaar moet het Blok-voorstel van weleer niet zo slecht geweest zijn hé...Zeg nu nog eens dat het Vlaams Blok/Belang geen rol te vervullen heeft!
Nancy Six
Zelzate en HLN
Onze vriend Tony deelt mede :
In de Oost-Vlaamse gemeente Zelzate zijn ze van plan om een avondklok in te voeren en een samenscholingsverbod na 10 uur 's avonds. Op die manier hopen ze de jongerenbende die al een tijdje voor overlast zorgt, aan te pakken.
Een nieuw geluid : separatisme is niet vies
.
Los van alle partijpolitieke overwegingen, loont het de moeite kennis te nemen van een aantal verschuivingen die zich voordoen in het maatschappelijk denken en die tot voor enkele jaren niet aan de oppervlakte kwamen. Er is lang nog geen sprake van een dedouanering van de positie van Vlaams Belang (dat blijft voorlopig de extreem rechtse weerwolf) maar een aantal ideeën die voorheen onbespreekbaar waren, doen beschroomd hun intrede in het openbare debat. Politiek zal pas terug aan geloofwaardigheid winnen, als het verdoemde cordon sanitaire opgeheven is. Dan kan vastgesteld worden, dat Vlaams Belang een fatsoenlijke rechtse partij is die beantwoordt aan de behoeftes van een segment binnen de Vlaamse Gemeenschap : de onwankelbare separatisten. Het is in dit licht dat wij het stuk van Marc Reynebeau met dank overnemen en zonder het als evangelie te beschouwen.
'Wat is er vies aan separatisme?' MARC REYNEBEAU
KUNSTENAAR ZIJN EN RADICAAL VLAAMS : JA, HET KAN
Wie linkse ideeën koestert, of kunstenaar, intellectueel of vakbondsman is, hoeft daarom geen tegenstander van het Vlaamse radicalisme te zijn. Integendeel, in dat milieu is een neonationalisme ontstaan. Het is ontgoocheld in de linkse politiek en ergert zich aan het 'belgicisme'. 'Artiesten die zo pro-België zijn, moeten hun subsidies maar in Brussel enWallonië halen'
Daar waren de usual suspects weer. Eerst was er 'Solidariteit maakt eencultuur groot', een petitie van een resem vooraanstaande kunstenaars engeleerden. Daarna pakte de socialistische vakbond ABVV uit met oproep totprogressieve frontvorming tegen een asociale staatshervorming. Het werkte;de N-VA werd er wat zenuwachtig van. Hoewel, de eersten zullen welvolksvreemde intellectuelen zijn, terwijl van de rode vakbond toch nietsanders te verwachten valt. Ook regisseur Alain Platel van Les Ballets C de la B ondertekende dekunstenaarspetitie. Donderdag schreef hij daarover vanuit Toronto, waar hijop tournee is, aan kersvers N-VA-kamerlid Siegfried Bracke waarom hij datdeed. 'Het valt mij zwaar', aldus Platel, 'om onderweg telkens opnieuw te moeten uitleggen dat Vlaanderen niet enkel bestaat uit extreemrechtse nationalisten. Ik vind het mijn plicht u en uw partij te melden dat dit in het buitenland langzaam de perceptie wordt van uw partij en de Vlamingen die deze partij steunen. Nog moedelozer word ik van het bericht dat zelfs méér en méér Vlamingen bereid zijn om jullie ideologie en werkwijze bij tetreden.'
Platel pikte er vast niet toevallig zijn stadsgenoot Bracke uit, de VRT-journalist die in april onverwacht van de omroep naar de N-VA overstapte. Daarmee maakte hij ophef, want het profiel van Bracke, als vermeende rode logebroeder, viel moeilijk te rijmen met dat van de Vlaams-nationalist die hij beweerde altijd te zijn geweest. Maar hij is langniet de enige die ogenschijnlijk een politieke oversteek maakte. Zo haalde de N-VA Guy Clémer binnen als directeur van haar studiedienst.Tevoren was hij nog aan de slag bij de liberale ministers Guy Verhofstadt en Karel De Gucht, maar ook bij het Vlaams Economisch Verbond, de voorloper vande werkgeversorganisatie Voka, die nauw met de N-VA is gelieerd. En hij had een verleden in wijlen de Volksunie, net als Annemie Nijs,ex-televisiejournaliste, die medewerkster werd van de liberale politici Fientje Moerman en Marleen Vanderpoorten en sinds kort woordvoerster is vande N-VA-Kamerfractie.
De voorbij jaren lieten wel meer kunstenaars, journalisten of opiniemakers die voor progressief doorgingen zich opmerken door radicale communautairestandpunten. In het hedendaagse Vlaanderen laten linkse overtuigingen zich nochtans maar zelden rijmen met het nationalisme. De linkse vleugel in de Vlaamse beweging - vandaag rond bijvoorbeeld het tijdschrift Meervoud - leidde meestal een bestaan in de marge.
Zowel sociaal-economisch als ethisch koos de dominante stroming in het flamingantisme doorgaans voor een rechtse en conservatieve kleur. Dat is niet anders bij de N-VA en al zeker niet bij Vlaams Belang.
Toch steekt nu een nieuw, veelal republikeins en soms zelfs ronduit separatistisch neonationalisme de kop op. Die neonationalisten komen niet voort uit de klassieke milieus waaruit het Vlaams-nationalisme tot nu toe zijn militanten, woordvoerders en mandatarissen rekruteerde. Ze vonden onder meer een forum in de begin 2008 gestichte Gravensteengroep,wier manifesten werden geschreven en ondertekend door klassieke radicaalflamingantische figuren, maar ook door filosoof Etienne Vermeersch, filmmaker Jan Verheyen (een zelfverklaard N-VA-kiezer), de socialistische advocaat Piet Van Eeckhaut, schrijfster Brigitte Raskin, Shakespeare-vertaler en oud-Humo-journalist Willy Courteaux, gewezen SP.A-politicus Jan Van Duppen, ABVV-secretaris Karel Gacoms en de inmiddels overleden oud-VRT-journalist en SP.A-mandataris Tuur Van Wallendael.
Ook Jean-Pierre Rondas hoorde erbij. Deze producer bij Klara vindt ronduit dat politiek Vlaanderen niet langer moet kiezen voor het compromis en de dialoog met de Franstaligen, maar kortweg zijn politieke meerderheid moet gebruiken om zijn wil op te leggen. Hij zet zijn interviewprogramma op zondagmiddag welbewust in als een forum voor voorstanders van 'een staatshervorming in Vlaamse, dat wil zeggen, zeker niet in herfederaliserende zin'. Zo wil hij compenseren wat in de andere, 'negationistische' media (niet)gebeurt. Die leunen volgens hem 'zwaar aan bij de Belgisch-unionistische optie'. Daarom, zo verklaarde hij in een opgemerkte 11-julitoespraak eerder dit jaar in de Brusselse club De Warande, kiest hij het liefst gesprekspartners als de politicoloog Bart Maddens, de jurist Matthias Storme, de publicist Mark Grammens en de ex-bankier Remi Vermeiren.
Om de discussie over de financieringswet te beslechten, haalde Rondas ervorige zondag VUB-hoogleraar Herman Matthijs bij, die graag bevestigde dat bijzondere wetten de Vlaamse macht 'vergrendelen'. Rondas engageert zich bovendien actief in het milieu dat hij een stem geeft in zijn uitzendingen. Hij werkt mee aan het tijdschrift Doorbraak van de Vlaamse Volksbeweging (die ook zijn toespraak in een brochure uitgaf) en richtte mee, het diep in het radicale Vlaams-nationalisme gewortelde Pro Vives op, de organisatie die de economische denktank Vives financiert.
De redelijkheid die N-VA-voorzitter Bart De Wever uitstraalt, verklaart deels de nieuwe radicaal-Vlaamse aanhang. Maar het electorale succes van de N-VA speelt natuurlijk ook een rol. Anderen willen dan weer voorkomen dat extreemrechts het monopolie krijgt op het nationalisme en de Vlaamse symbolen.
Maar bij velen speelt vooral ergernis een rol. Ze kunnen het politieke immobilisme niet langer aanzien, ze zijn de associatie van Vlaams-radicalisme met extreemrechts beu, ze zijn ontgoocheld door de zwakheid van de politieke linkerzijde of ze hebben een hekel aan 'politiek correcte' initiatieven als Belgavox of 'Red de solidariteit', een handtekeningenactie die in syndicale en artistieke kringen ontstond tijdens de politieke crisis van 2007.
Die ergernis deelt ook Lukas De Vos, VRT-radiojournalist en film- en literatuurkenner: 'De moedwil om alles terug te voeren tot een onbestaandargument - het doorknippen van de solidariteit - ondermijnt elkegeloofwaardigheid.' Dat schreef De Vos, die ook geregeld publiceert in Meervoud, voor een 'sociaal-flamingantische landdag' in 2007 over 'Het belgicisme in de Vlaamse culturele sector. Portret van een zonderlinge culturele elite die de politieke emancipatie van haar volk verwerpt.' 'Wat is er trouwens vies aan het woord separatisme?' vroeg De Vos zich nogaf.
Positiever is Dirk Van Bastelaere, een van de belangrijkste hedendaagse Vlaamse dichters. Via zijn werk bij SD Worx, dat diensten in personeelsbeleid verleent, ziet hij elke dag de statistieken passeren die de verschillen tussen Vlaanderen en Wallonië aantonen. De onwil van minister van Arbeid en CDH-voorzitster Joëlle Milquet om daarmee rekening te houden, maakte hem tot Vlaams-nationalist en separatist.
Dat vindt hij niet strijdig met het postmodernisme in zijn poëzie, een stroming die net de diversiteit en de heterogeniteit benadrukt. 'Een onafhankelijk Vlaanderen zal allerminst homogeen zijn', zegt hij. 'In mijnstraat - en ik woon niet in Antwerpen - is de helft van de mensen vanbuitenlandse afkomst.'
Maar ergernis is er ook bij hem. Naar aanleiding van de actie 'Solidariteit maakt een cultuur groot' suggereerde Van Bastelaere op Facebook dat 'de gesubsidieerde "artiesten" die zo pro-België zijn hun subsidies dan ook maarbij de Brusselse en de Waalse overheid halen. Don't shit where you eat.' In 'de zonderlinge culturele elite' zijn ze dus niet alleen onderling verdeeld, mals voor dissidenten zijn ze al evenmin.
Als lid van VB wil ik hiermede heel duidelijk maken dat ik absoluut niet akkoord ben met wat Léonard vertelt. Het valt mij op dat de uiteraard linkse media weer gretig gebruik maken van het geval Léonard om VB te kunnen schaden.
In persartikels wordt de religieuze aard van de VB leden fel in het daglicht gezet, daar waar bij andere Léonard fans de politieke voorkeur verzwegen wordt. vb. artikel in het Nieuwsblad bij de baron wordt zijn politieke kleur niet vernoemd wel dat hij tot Opus Dei behoort (de Saksen Coburgs ook toch?)
In de perscommentaren op Radio 1 om 7u30 deze morgen konden ze het ook niet nalaten te zeggen dat de meeste Léonard fans tot rechts of extreem rechts behoren.
Ik ben voor een totale scheiding tussen kerk en staat en als leek, vrijzinnige, hoop ik nog altijd voor VB met enthousiasme te kunnen stemmen. Mocht er ooit eindelijk een wetsvoorstel komen om alle subsidies voor alle religies (zeker ook de islam) te stoppen hoop ik ook dat VB dit zal goedkeuren.
.
Getekend (NAW bekend)
Objectieve berichtgeving
Deze morgen op het nieuws van 7 u. op de rode radio VRT1:
"De 'De Morgen' heeft verschillende brieven van lezers ontvangen die hun steun betuigen voor 'de Kerk'. De schrijvers komen vooral uit rechtse en extreem rechtse hoek"
Zou er soms een standaardbrief in omloop zijn om 'de Kerk' te steunen, zoiets als volgende:
Geachte,
Ik ondergetekende,(naam en voornaam):...................... betuig mijn steun voor de Rooms-katholieke Kerk van Rome. Ik ben: rechts - extreem rechts - ultra rechts - andere - (doorhalen wat niet past).
Naam en handtekening
Indien soortelijk ding niet in omloop is, vraag ik me af hoe ze in de Reyerslaan kunnen weten welke politieke overtuiging de briefschrijver heeft.
Het is duidelijk dat de enge geesten van de linxe pastoors van de 0000 enkel kunnen bevatten en vooral overbrengen naar de bevolking dat alle aanhangers van Léonard extreem rechtsen zijn, dus Vlaams Belangers. Dat er ook heel wat ongelovigen bij VB bestaan mag evenmin geopenbaard worden. En dat de partij niet-confessioneel is, behoort ook tot de taboes.
Stop eens met die flauwe kul ! De scheiding tussen staat en kerk is een feit en daar wordt niet over geredetwist door correcte mensen. Punt. Helaas, vind je die nauwelijks in linxe kringen.
(dank aan Rony)
De échte opdracht van Johan Vande Lanotte
3 november 2010 - Door : Filip van Laenen
Over de ware opdracht van «koninklijk bemiddelaar» Johan vande Lanotte kan eigenlijk weinig twijfel bestaan: tijd winnen, en liefst zoveel mogelijk. Ten eerste kunnen daarmee nieuwe verkiezingen nog tijdens het Belgische voorzitterschap van de Europese Unie vermeden worden, en ten tweede weet je maar nooit dat CD&V – en misschien zelfs N-VA – uiteindelijk toch nog overstag zouden gaan.
Ik hoop werkelijk uit de grond van mijn hart dat de verklaringen van de N-VA de laatste weken een stukje theater zijn geweest. Het zou immers straf zijn als men in die partij nog steeds zo naïef wil zijn te denken dat het Paleis en de PS níet onder één hoedje zouden spelen. De hantering van het wetsvoorstel over de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde doet mij echter het ergste vrezen. Ook de manier waarop de partij meestapt in het rondje tijdswinst – en dus niet tijdsverlies – onder leiding van Johan vande Lanotte, boezemt weinig vertrouwen in. Of denkt men werkelijk veel bijval te kunnen oogsten voor meer fiscale autonomie voor Vlaanderen bij het Federaal Planbureau of de Nationale Bank van België? Over die zes «experts», waarvan er vijf links of links-liberaal zijn, en de zesde als «van oudsher CD&V» omgeschreven wordt, willen we het dan nog niet hebben. Het laat zich nu al raden welke modellen een tien op tien zullen krijgen omwille van hun haalbaarheid en duurzaamheid, en niet in het minst hun wenselijkheid, en welke een buis toebedeeld zullen krijgen. Desnoods zal men wel tot het achtste cijfer na de komma rekenen om aan te tonen wat aangetoond moet worden.
De échte opdracht die Johan vande Lanotte via koning Albert II meekreeg van Elio di Rupo, is natuurlijk zoveel mogelijk tijd te winnen. Reken het maar uit: pas tegen 8 november verwacht de bemiddelaar het eindrapport van het Federaal Planbureau en de Nationale Bank van België. Als daar al niet een paar dagen vertraging op zullen zitten… Voeg daar nog een paar dagen tijd aan toe voor de zes «experts», die volgens schema ten vroegste op 12 november klaar zouden moeten zijn met hun rapport. Zou het kunnen dat er alsnog enkele onduidelijkheden opduiken zodat er nog enkele dagen extra rekenwerk nodig zal zijn? Doe er dan nog een paar dagen bij voor de bemiddelaar zelf om zijn eindrapport op te stellen, en we schrijven al snel eind november of misschien zelfs begin december vóór Johan vande Lanotte zijn opdracht terug kan geven aan de koning.
Zelfs áls het besluit dan zou luiden dat er best zo snel mogelijk nieuwe verkiezingen zouden moeten komen, dan zullen die er alvast niet hoeven te komen voor einde januari of begin februari. En dus ver genoeg ná het Belgische voorzitterschap van de Europese Unie. Voor de gewone burger lijkt het misschien maar een frivoliteit, maar in kringen waar schijn zoveel belangrijker is dan werkelijkheid – zoals in Laken en de Brusselse salons dus – is zoiets essentieel. (En reken trouwens daarom maar dat Alexander de Croo nog hard zal moeten werken om zich ooit weer salonfähig te maken, want de schande die hij over hen heeft uitgestort door verkiezingen uit te lokken vlak vóór het voorzitterschap zal in Laken en de Brusselse salons nog lang herinnerd worden.)
Sommigen schijnen overigens te denken dat als Johan vande Lanotte zou mislukken, we onmiddellijk naar nieuwe verkiezingen zouden gaan. Om te beginnen kán Johan vande Lanotte natuurlijk niet mislukken, aangezien de tijdswinst op zich al een succes zal zijn. Maar belangrijker: het is zijn taak niet om uitspraken te doen over nieuwe verkiezingen of niet, wel of het kadaver van de regeringsonderhandelingen met zeven begin december aan Vlaamse zijde al in staat van ontbinding zal zijn of niet. Ik acht het immers vrijwel uitgesloten dat de PS en het Paleis al onmiddellijk naar nieuwe, bijzonder communautair getinte verkiezingen zouden willen gaan zonder eerst nog een poging te wagen een zogenaamde Regering van Nationale Eenheid op de been te brengen. Zo’n regering zou in het huidige parlement ook aan Vlaamse zijde nog over een meerderheid beschikken, terwijl het helemaal niet zeker is dat dat na nieuwe verkiezingen nog steeds het geval zal zijn. De peilingen geven voorlopig immers aan dat de N-VA helemaal niet op verlies afstevent. Waarom zou iemand die in juni nog zijn stem aan de N-VA gaf, dat begin volgend jaar trouwens niet opnieuw doen? Omdat de partij niet voldoende kiezersbedrog pleegde door slechts een eind, maar niet ver genoeg mee te gaan in de Franstalige eisen? De stelling van Louis Tobback dat de bevolking de N-VA op den duur wel beu zal worden, is daarom een hoogst twijfelachtige. Bij de PS en in Laken zal men ze wel graag willen geloven, maar of men er daar ook durft op te rekenen, dat is een andere vraag.
Wat trouwens alweer een slecht teken is voor het politieke inschattingsvermogen van de N-VA-top, is de uitlating van Siegfried Bracke dat hij «nieuwe verkiezingen niet uitsluit». Alsof de N-VA daarover iets te zeggen zou hebben. (En je zou van iemand die jarenlang Wetstraatjournalist is geweest trouwens toch een beetje meer politiek inzicht mogen verwachten.) De eerste voorwaarde voor nieuwe verkiezingen is natuurlijk dat de N-VA finaal de stekker uit de regeringsonderhandelingen zou trekken, iets wat ze tot nu toe nog niet heeft willen of durven doen. Maar de sleutel ligt uiteindelijk niet bij haar, maar wel bij de CD&V. De dag dat de CD&V bereid gevonden wordt om toch maar in een federale regering te stappen, zonder N-VA, zonder staatshervorming en zonder een splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde die naam waardig, zijn nieuwe verkiezingen van de baan. De tijd werkt daarbij ontegensprekelijk in het nadeel van de N-VA. Bovendien moeten we vaststellen dat de CD&V-fracties in de Kamer en de Senaat volgepakt zitten met ACW‘ers. Zullen die op het moment van de waarheid werkelijk een eed van trouw en loyauteit aan de N-VA zweren, of toch maar liever in een federale regering stappen die het misschien wel vier jaar kan uithouden? Met sp.a en Groen! mee in de coalitie, en zonder de onbetrouwbare Bart de Wever en Alexander de Croo, is dat laatste heus niet uitgesloten.
Dat zo’n regering zonder N-VA politieke zelfmoord zou zijn voor de CD&V? Dat was het in de herfst van 2008, toen de N-VA eruit trok, ook al, maar het hield die partij niet tegen om toch maar in de federale regering te blijven zitten. De partij was zelfs zo vermetel dat kiezersbedrog uit te spelen als een kwaliteit tijdens de laatste kiescampagne, of hoe moet de slogan «Nooit opgeven» anders geïnterpreteerd worden? Bovendien, aan Yves Leterme, die zichzelf al heel flink vindt omdat zijn partij in zijn eigen kieskring slechts vijf procent achteruit ging, zal de koning het geen twee keren moeten vragen. Hij zal met veel plezier zelfs het bewijs leveren wat voor een groot staatsman hij is, ook al lacht men de nuttige idioot zowel in Wallonië als in Laken achter zijn rug vierkant uit.
Het enige wat de CD&V nodig heeft om in zo’n federale regering te stappen, is een goed voorwendsel, en dat heeft ze voorlopig nog niet. Maar hoe meer berichten er komen over ambtenaren die op hun promotie moeten wachten, een begroting die moeilijk loopt omdat er met twaalfden moet gewerkt worden, een sociaal akkoord dat er maar niet komt omdat de federale regering niet voor het glijmiddel kan zorgen, hoe groter de druk op de partij wordt om toch maar door de knieën te gaan. Misschien kan er zelfs een nieuwe misselijkmakende show opgezet worden rond de asielzoekers? Alle beetjes helpen.
Ook in 2007 werden er trouwens nog dure eden gezworen, tot begin december, dat men niet in een federale regering zou stappen zonder een voorafgaande splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde, en zonder een grote staatshervorming. Geruchten over een interim-regering waren maar gazettenpraat, tot de aanstelling van Guy Verhofstadt als formateur op 17 december. Amper vier dagen later kon de regering–Verhofstadt III al de eed afleggen. Om maar te zeggen dat het snel kan gaan als het moet, en als de CD&V maar mee wil.
Wat dan met de verklaringen van Elio di Rupo dat de N-VA in de federale regering móet, en dat hij nog geen ogenblik geijverd zou hebben voor een regering zonder hen? Tja, wat had hij anders kunnen zeggen – dat hij de N-VA liever kwijt dan rijk was? Eerlijker zou het ongetwijfeld wel geweest zijn, maar tactisch niet bepaald een meesterzet om op termijn zijn intrek te kunnen nemen in de Wetstraat 16. Het is wel ergerlijk dat geen enkele journalist in Vlaanderen dat doorzichtige ballonnetje wou doorprikken. Idem dito trouwens voor Groen! en sp.a, die maar meezongen wat Elio di Rupo hen voorzong. Soms vraag je je werkelijk toch af of de in het Nederlands verschijnende Noord-Belgische media werkelijk hun lezers, kijkers en luisteraars voor volslagen idioten houden, dan wel geen enkel zelfrespect meer hebben.
Maar hiermee is uiteindelijk wel duidelijk dat de klaagzang van N-VA dat Johan vande Lanotte zoveel tijd toegemeten kreeg getuigt van ofwel (en vooral: hopelijk) een stukje ferm theater, ofwel stuitende naïviteit. De enige echte opdracht van Johan vande Lanotte is immers zoveel mogelijk tijd te winnen, tot de CD&V door de knieën gaat. Of, als de druk ondertussen groot genoeg wordt, wil misschien zelfs ook de N-VA door de knieën gaan, kwestie van hun «historische kans» niet te verspelen. Je weet immers maar nooit: verleden week voerde de N-VA zélf de hoogdringendheid van de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde af. Het was trouwens niet de eerste keer, maar al de tweede op minder dan een maand tijd. Er is dus nog hoop voor België, want beweerde partijvoorzitter Bart de Wever nog niet zo lang geleden niet dat niemand in Vlaanderen het einde ervan nastreeft ?
Voor de tweede maand op rij sinds de crisis is het aantal werklozen in Vlaanderen gedaald.
Dat meldt de Vlaamse Dienst voor Arbeidsbemiddeling en Beroepsopleiding (VDAB). De dienst heeft het over een "conjuncturele ommekeer". Eind oktober telde Vlaanderen 203.555 niet-werkende werkzoekenden, 3.348 of 1,6 procent minder dan het jaar voordien. Nog 6,99 procent van de Vlaamse beroepsbevolking is momenteel werkloos.
De ommekeer is zichtbaar bij verschillende categorieën van werkzoekenden, meestal degene die het zwaarst getroffen werden door de crisis. Zo daalt de kortdurige werkloosheid (-8 procent), maar blijft de langdurige werkloosheid verder stijgen omdat een deel van de werkzoekenden al sinds de crisis zonder job zit, aldus de VDAB.
Leeftijd
Eenzelfde parallel is er op basis van leeftijd. De jeugdwerkloosheid daalt onder invloed van het prille herstel, terwijl het aantal werkloze 50-plussers toeneemt.
Vrouwen
Er spelen ook geslachtsverschillen. Vooral de conjunctuurgevoelige mannelijke werkloosheid werd door de crisis getroffen, waardoor er nu meer mannen werkzoekend zijn dan vrouwen. Het herstel is nu het startsein voor een daling bij de mannen (-3,4 procent), terwijl de vrouwelijke werkloosheid nog licht toeneemt (+0,4 procent). De vrouwelijke werkloosheidsgraad ligt wel nog hoger dan de mannelijke (7,48 procent versus 6,59 procent).
Migranten
Nog opvallend is de stijging met 5 procent van de allochtone werkloosheid. "De ongunstige arbeidsmarktpositie, de jonge leeftijdsopbouw en de historisch hoge migratie maken dat de ingezette dalende trend van de werkloosheid voorbijgaat aan de allochtone beroepsbevolking", aldus de VDAB.
Minifeitje in Brussel : politiegebouw bekogeld met molotovcocktails
Vandalen hebben molotovcocktails gegooid naar gebouwen van de federale gerechtelijke politie in Brussel.
Het gaat om de gebouwen van de technische en wetenschappelijke recherche en de centrale directies voor de bestrijding van economische en financiële criminaliteit.
De molotovcocktails werden gelanceerd vanaf de Kortenberglaan. Aan de binnenkant van de gebouwen is de schade beperkt. Dus niets aan de hand, enkel koeltoer.
Tijdens de Boekenbeurs die in de naweek voor de 74ste keer in de Vlaamse havenstad Antwerpen werd gehouden stonden tal van politiemensen in burger zowel als in uniform tussen het belangstellende publiek vanwege de presentatie van ‘n nu al omstreden boek over de islam dat als titel heeft: ‘De islam: Kritische essays over een politieke religie’.Het was eigenlijk de bedoeling dat uitgeverij Acco zorg zou dragen voor publicatie maar na ampele overwegingen haakte deze toch maar af. Een van de uitgevers die thans het boek publiceren wil onder géén beding op de voorzijde staan Tekenend is ook dat van de vele schrijvers uit binnen- en buitenland die hun kritisch verhaal doen in het boek er maar een paar zijn die dit onder hun eigen naam (durven)doen zoals daar zijn mnre Afsan Elian,Matthias Storme,Koenraad Elst en Prof. Hans Jansen. Die laatste is een islam kenner die ook in het straf proces tegen meneer Wilders als getuige-deskundige optreed(lees hierover alstublieft onze eerdere berichtgeving)
Die angst is niet geheel ongegrond want tijdens een lezing onder de titel: ‘Lang leve God en weg met Allah’ in Maart in diezelfde stad waar de bekende schrijver Benno Barnard in de Universiteit van Antwerpen sprak bleek dat deze al na 30 seconden het spreken onmogelijk werd gemaakt door woedende moslims die met geweld dreigden indien de lezing door zou gaan. Het moge duidelijk zijn dat de autoriteiten niet op een herhaling van deze feiten zaten te wachten en daarom (voor een neutraal gebeuren als de Boekenbeurs) tot deze maatregelen hadden besloten.
De auteur Sam van Rooij die samen met zijn vader Wim de teksten voor het zwartboek verzamelde verklaarde: “dat telkens maar weer blijkt dat de islam niet verenigbaar is met onze westerse samenleving. Er word wel eens gezegd door degenen die de islam niet als een bedreiging zien dat het allemaal wat meer tijd nodig heeft vooraleer de islam in te passen is in onze maatschappij maar dan vraag ik aan deze lieden ‘hoevéél tijd dan’ “. Meneer van Rooij zegt dat deze mensen verwijzen naar de Italiaanse gastarbeiders die naar Belgie kwamen. “Het grote verschil met deze Italianen is dat ondanks enige aanpassing we toch wel gemeenschappelijke wortels hadden namelijk het geloof iets wat bij de islamieten die hier zijn totaal ontbreekt”.
Meneer Filip Dewinter van het Vlaams Belang merkte al op “dat Antwerpen thans een door islamieten bezette stad is”. Nu daar kunnen we hem wel gelijk in geven want door het befaamde(of moeten we zeggen) beruchte Cordon Sanitair wat alleen werd ingesteld om het Vlaams Belang geen invloed te laten hebben inzake belangrijke beslissingen, hebben de linkse- en (links) liberale partijen zoals de SP.a van burgemeester Patrick Janssens de touwtjes stevig in handen kunnen houden met alle kwalijke gevolgen van dien.(lees alstublieft onze eerdere berichtgeving hierover) Enkel om deze partij buiten spel te zetten werden er feitelijk onmogelijk coalities gesmeed. Dat dit zeer gewaardeerd werd door de moslims moge duidelijk zijn die deze partijen ‘voor bewezen diensten’ beloonde met heel veel stemmen.
Wij mogen hopen en bidden dat het zogenoemde ‘Wilderseffect’ ook zijn weerslag zal hebben op Vlaanderen waardoor de vrijheid van meningsuiting zoals bijvoorbeeld een volstrekt normale presentatie van een boek niet meer omgeven hoeft te worden door tal van veiligheidsmaatregelen en openbare lezingen niet meer verstoord zullen worden door vandalen. Want één ding mag toch volstrekt helder zijn: deze door veel mensen ‘religie’ genoemd(wij spreken liever over een ideologie) veroorzaakt onrust en chaos waar zij wortel schiet.
Gisteren in de wachtkamer van de dokter kreeg ik een oud exemplaar van "Le Vif" in handen, de franstalige tegenhanger van Trends. Het dateerde van vlak na de laatste stembusgang en stond dus bol van gejammer over het zieltogende België, een tranerig artikel over die arme koning die zijn troon vanonder zijn koninklijk derrière achterwerk voelde verdwijnen en andere tricolore flauwiteiten.
Een artikel over de nakende boedelscheiding was echter steviger kost, en een paragraaf daaruit was de moeite van het overwegen waard. De redenering was als volgt : als Vlaanderen zich zou afscheiden, dan zou België blijven voortbestaan als de unie van Brussel en Wallonië. Als Vlaanderen erkend zou willen worden als nieuwste land van de Europese Unie dan zou het de goedkeuring van alle andere leden van de Unie moeten krijgen (en nu komt het:), maar het romp-België zou dan zijn veto stellen tegen de toedreding van Vlaanderen.
Ik weet niet of die redenering juridisch klopt (ik denk het niet: ze is volgens mij zelfs erg simplistisch), maar het toont wel aan hoe diep de haat van de franstaligen tegen Vlaanderen is. Dat wisten wij natuurlijk reeds, maar normaal wordt het niet in zoveel woorden door de franstaligen op papier gezet.
