De vakbonden zijn niet geïnteressseerd in werkgelegenheid, alleen in hun eigen gelijk, desnoods laten zij de geviseerde bedrijven over kop gaan.

In 1964 werd de prominente CVP-er Leo van Ackere en zijn echtgenote  de trotse ouders van zoon Steven.  Vader Leo die gemeenteraadslid was in Sint Stevens Woluwe (Brussel) wilde dat zijn zoon zou geboren worden in West-Vlaanderen, niettegenstaande hij om beroeps- en politieke redenen in het Brusselse verbleef. Alleszins een duidelijk statement van de vader die een korte parlementaire carrière kende tussen 1968 en 1978. Toen werd hij West-Vlaams gouverneur maar overleed na 100 dagen, veel te jong op 52-jarige leeftijd.

Steven is grootgebracht in de stevige katholieke en Vlaamse CVP-traditie en is uitgegroeid, dankzij zijn gematigde houding en bereidheid tot compromis tot het prototype van de onderdanige tjeef, met de blik half ten hemel gericht, het hoofd schuin ten teken van niet te betrouwen nederigheid en de zeemzoete stem in de lage octaven om de carrièrekansen niet te schaden.  De jonge Vanackere, afgestudeerd aan de KUL in de rechten, aangevuld met  een licentie economische wetenschappen, was voorbestemd om de CVP te dienen.  Na een start als kabinetschef bij Jos Chabert (Brussels minister) werd de jonge Vanackere directeur van de Brusselse Haven en later adjunct-directeur bij de MIVB.  In 2004 startte zijn échte politieke loopbaan in het Vlaams parlement en nauwelijks 5 jaar later werd hij vice-premier en minister van Buitenlandse Zaken in de regering Leterme.  Over een bliksemcarrière gesproken.

Vanackere is de man die zich overal direct thuisvoelt en aanpast.  Hij zal nooit boude uitspraken doen, loopt in de pas, is een voorstander van middelmatigheid en staat van kop tot teen ten dienste van het regime met de stil gekoesterde hoop steeds dieper tot de kern van de macht door te dringen.  Hij is aardig op weg maar in de huidige politieke samenhang, zou de loopbaan van Vanackere in het slop kunnen geraken : de CD&V speelt niet langer een toonaangevende rol in de aanslepende regeeeeeringsoooonderhandelingeeeen  en als Vanackere, de huidige vice-premier en Buza-minister uit de boot valt, is dit een dikke streep door zijn politieke rekening en ook die van zijn bank.

Steven Vanackere is een heuse belg, een tricolore onderdaan van zijne majesteit en meer nog dan de  doorsnee Brusselse Vlaming, bereid tot levenslange dienstbaarheid aan de francofonie :  de ideale collaborateur die voor het behoud van de belgische staat alles veil heeft. Zolang hij zelf mag meepikken, als ondergeschikte maar wel een van de belangrijkste Vlamingen.

Gisterenmorgen reed de altijd zeemzoet pratende en glimmende Vanackere even een scheve schaats toen hij zich plots opwierp als de grote voorstander van blijvende onderhandelingen.  "Iedereen die zegt dat dit nu de laatste kans is en dat indien we mislukken er verkiezingen komen, daar wil ik me tegen verzetten. Ik denk dat we absoluut verplicht zijn om tot een akkoord te komen. Indien dat gebeurt met Vande Lanotte, des te beter, maar als er nog verder moet worden gezocht, dan is dat een absolute plicht." Om op het zijn CD&V's te zeggen : onderhandelingen, tot in der eeuwigheid en amen, het Vaderland ten gunste, de keuning ter ere en mijzelf ten bate.

Zo luidt de redenering van een onzer superdemocraten.  Uitspraken van de bevolking die de dames en heren machthebbers niet bevallen, worden gewoon genegeerd.  De stelling van Vanackere, ten gehore gebracht op Radio 1, werd in enkele gazetten en Knack kort aangestipt en vandaag kraait er geen haan meer naar.  Een vice-premier in een regering van lopende zaken spreekt zich uit voor de vestiging van een dictatuur en in plaats van moord en brand te schreeuwen, zwijgt de schuldige en collaborerende pers.

Het is onze kleine taak te blijven hameren op de mistoestanden en de wanstaltige praktijken die de machtspartijen hanteren om vooral hun eigen zin door te drijven. 

Ray

De putch van generaals zonder uniform

http://agriffon.blogspot.com/2010/11/de-putch-van-geneaals-zonder-uniform.html

Volgens een studie van socioloog Jan Hertogen telt dit land niet minder dan 623.780 moslims. Dat is heel wat meer dan de 400.000 waar men tot nu toe altijd van uitging. De aanwezigheid van moslims is het grootst in onze steden.

Zo telt de provincie Antwerpen het hoogste percentage moslims. In de stad Antwerpen is bijna één inwoner op vijf moslim. Het Brussels Gewest doet het echter nog ‘beter’: liefst 22% van de inwoners is er moslim. De Brusselse gemeente Sint-Joost-ten-Node bestaat zelfs voor de helft uit moslims en is daarmee de absolute koploper.

In eerdere rapporten heeft Jan Hertogen al meermaals aangetoond dat de vervreemding in dit land zich in sneltempo voltrekt. Zo becijferde de socioloog dat onze hoofdstad in 2007 voor 60% bestond uit vreemdelingen en ‘nouveaux Belges’. In Antwerpen is dat 36%, maar ook andere Vlaamse centrumsteden zoals Gent (25,6%), Mechelen (24,7%), Leuven (26,3%) en Genk (37,5%) blijven niet achter.

Dit nieuws komt er op het moment dat de immigratiesluizen naar dit land steeds verder worden opengezet. Indien er niet drastisch wordt ingegrepen, dreigen de autochtone Vlamingen een minderheid in eigen land te worden.

@ VB

* AGV-ers : Aanhangers v/d Godsdienst v/d Vrede (niet te verwarren met ACV-ers  : Antibeschaving & Contraproductieve Valsspelers)

 Buenas dias, lieve mensen in Vlaanderland en elders

Goed geslapen?  Ik heb vannacht gedroomd van sangria.  Neen, niet de rode versie, die men hier in flessen kan kopen.  Die is trouwens ondrinkbaar.  Mijn moeder kon de beste sangria maken, naar een recept van een barkeeper uit Malaga.  Ik zoek eigenlijk het recept van een minder bekende sangria op basis van cava.  Ik heb hem ooit gedronken ergens in Mallorca op een terrasje: gewoon een droom.  En die droomsangria heeft dus vannacht door mijn onbewuste gedachten gespookt.  Wie kan me helpen?

In ruil geef ik jullie vandaag een liedje dat niet beter de zuiderse zonnige sfeer kan oproepen dan die bewuste sangria.  Het zangersgroepje werd gevormd in het Quartier Latin te Parijs in augustus 1959 en bestond uit een Spanjaard, Rafael Gayoso, een Costa-Ricaanse, Julia Cortés en een Peruviaan, Milton Zapata, die in 1960 vervangen werd door een Italiaan, Romano Zanotti.  De groep heette oorspronkelijk Los Acapulcos, maar ze veranderde van naam toen de Mexicaanse zanger, Pedro, er vandoor ging met een restaurantuitbaatster. 

Toen werd de naam veranderd in “Los Machucambos”.  Nu moet er toch wel een belletje gaan rinkelen: wie kent er nu niet “La Bamba”?  Neen, dat is niet het nummer dat ik voor jullie gekozen heb. 

Ik vind dat La Bamba veel te dikwijls misbruikt werd tijdens dat idioot paringsritueel, waarbij men gedurende minstens tien minuten, armen over elkaars schouders of rond de heupen, in een grote kring, breed glimlachend en uitnodigend kijkend, op de dansvloer moet doorbrengen in afwachting dat men in het midden van de kring uitgenodigd wordt om drie plakkerige zoenen in ontvangst te nemen…  Brrr… Als dit liedje begint, is dat voor mij het signaal voor een uitgebreid bezoek aan de toiletruimte.  Als vrouw kan men zo’n bezoek wel enkele minuten rekken: buiten de fysische noodzaak, kan men het kapsel fatsoeneren, de glimmende plekken op voorhoofd en wangen wat dempen, lippenstift aanbrengen, handen wassen en drogen (… vooral dat drogen onder een luchtblazer kan wat tijd in beslag nemen) en eventueel een babbeltje slaan met een wc-madam of een lotgenote.  Ik vind dat ik geen moeilijk mens ben, maar dansen is een serieuze zaak: geen gehuppel, geen gefrunnik, geen geschuifel of gelebber.  Het valt trouwens op dat vooral de mannen, die absoluut niet over enig danstalent beschikken, dàn plotseling – als een kringloopcasanova – op de dansvloer verschijnen.

Waar was ik?  Oh ja, het nummer van vandaag is een echte vlotte cha-cha-cha.  Helemaal iets anders dan dat flauw ersatzding van Raymond-van-het-groene-bos.

Jullie welwillende aandacht voor een meeslepende Pepito van Los Machucambos : muchos besos van Lolita !

Lolita 

Vanavond 18 november rond 19.30 uur hebben wij vastgesteld dat we terug opgenomen zijn in de warme armen van Telenet. Waarvoor onze dank.

De redactie

Vlaams Belang pleit voor sociale centra voor eigen volk

(Belga) Naar aanleiding van de plannen van Antwerps OCMW-voorzitter Monica De Coninck (sp.a) om de sociale centra te reorganiseren lanceert Vlaams Belang het idee om een aantal centra voor te behouden voor hulpbehoevende autochtonen. Dat maakte OCMW-fractieleider Philippe Van der Sande donderdag bekend. 

"Autochtonen worden stilaan een minderheidsgroep in het OCMW-cliënteel", zegt Van der Sande, die hun aantal op vijftien à twintig procent van het totaal raamt. "Al de andere klanten zijn het Nederlands niet of amper machtig. Om die reden is het voor ons prioritair dat de autochtone klant zich in de toekomst zou kunnen laten begeleiden in enkele gespecialiseerde sociale centra verspreid over het grondgebied van de stad."

Volgens het Vlaams Belang is het voor een autochtone klant die noodgedwongen naar een sociaal centrum om hulp moet vandaag de dag vernederend, demotiverend en soms zelfs bedreigend om er overrompeld te worden door asielzoekers en vreemdelingen die het Nederlands niet machtig zijn. Monica De Coninck loopt alvast niet warm voor het voorstel. "We willen onze dienstverlening zo dicht mogelijk bij de mensen brengen. Met zulke opdeling zorg je ervoor dat sommige mensen veel te ver moeten gaan voor een sociaal centrum. Bovendien is het haast onmogelijk om op basis van taal een opsplitsing te doen. We gaan de mensen niet eerst allemaal een taaltest laten afleggen alvorens hen verder te helpen", besluit De Coninck. 

Dit is een zeer goed en praktisch voorstel van de OCMW-fractie in Antwerpen. Het is ontstellend te lezen, dat slechts 15 tot 20% van de OCMW-klanten Sinjoren zijn. Laten we het even omdraaien 80 tot 85% van de OCMW-klanten zijn vreemdelingen ! 

De Socialistische Parvenu Arriviste Minica De Coninck vindt niet dat zij de eigen mensen enig moreel comfort moet bezorgen door voor hen aparte centra in te richten. Dat wordt direct afgeschoten met belachelijke argumenten van "taaltesten". Mens toch, wat ben jij een ongelukkig pruimpje ... open gewoon enkele centra, behoorlijk gespreid en de mensen vinden vanzelf hun weg zonder examens.  Zeurmens.

Een ding is jammer in de persmededeling van Van der Sande : de man heeft het heel de tijd over "autochtonen". Ik ben géén autochtoon, vroeger niet, nu niet en later evenmin. Ik ben een Vlaming en een Antwerpenaar, een inboorling, zo u wil, maar als u me zo gaat noemen, vliegt u de kookpot in. Terwijl ik,u vergast op een van mijn Antwerpse favorieten :

Awel awel wadoedena
a doewerwa waddisdana
oewattena waddedena
veurwattena oekandana

Ray

Via een bevriende locatie

“Er is maar één oplossing: het concurrentievermogen van onze bedrijven herstellen. Zo niet gaat België naar de haaien. Zo simpel is het.” De Limburgse captain of industry Jos Vaessen (66) is aan het eind van zijn Latijn. In een interview met Trends zegt hij wat de meeste ondernemers alleen maar durven te denken. 

Vaessen merkt dagelijks hoe moeilijk de Belgische vestigingen uit zijn bedrijvengroep het hebben om bestellingen binnen te halen. “Ik krijg klappen aan de lopende band. Weet u dat ik heel geregeld opdrachten verlies aan Nederlandse bedrijven die hier komen werken? Over de Chinezen of over de Oost-Europeanen spreek ik zelfs niet. In West-Europa is er geen enkel land waar de loonlasten zo hoog liggen als in België. Op dit eigenste ogenblik ben ik zonnepanelen aan het installeren op de daken van mijn Belgische vestigingen. Weet u wie dat werk komt uitvoeren? Duitsers. Ik heb dat nog nooit meegemaakt! Dat is een schok! Ik vind dat verschrikkelijk! Ik heb die opdracht uitbesteed aan een Belgisch bedrijf en dat doet een beroep op Duitse werkkrachten. Waarschijnlijk omdat ik flink druk op de ketel heb gezet om de prijs laag te houden. Dan kun je blijkbaar alleen terecht in Duitsland.”

- Ondernemen in België is moeilijk, maar niet onmogelijk. U bent er toch nog?
Jos Vaessen (Vaessen Industries): “Als ik tot de vaststelling kom dat ik niet meer kan concurreren met mijn Belgische bedrijven, dan heb ik maar twee mogelijkheden: verdwijnen of verhuizen. Er is geen alternatief. Momenteel ben ik volop bezig met de ontwikkeling van een nieuwe niche in fotovoltaïsche zonne-energie. Ik denk er ernstig over na of ik het productieproces laat plaatsvinden in België of beter in Nederland. Of in Duitsland. Ik sluit dat zeker niet uit. Pas op, u mag mij niet verkeerd begrijpen. Ik ben nog altijd een chauvinistische Belg. Ik ben trots op de mensen die ik hier werk kan bieden. Maar ik mag ook niet naïef zijn. Hier maar blijven knokken om straks naar beneden te tuimelen? Liever niet.”

- Vlaams minister-president Kris Peeters roept alle ondernemers op om te zoeken naar slimme niches, kwestie van onze buitenlandse concurrenten telkens een stapje voor te blijven. 

Vaessen (schamper):  “Die citroen is volledig uitgeperst. Waar halen wij de vermetele hoogmoed vandaan om te denken dat wij met innovatie de wereld kunnen veroveren? Dat is toch om te lachen? Om te kunnen innoveren, heb ik geld nodig. Maar door de hoge loonlasten houden mijn Belgische bedrijven een lagere nettowinst over dan bedrijven in onze buurlanden. Ik kan dus minder dan mijn buitenlandse concurrenten investeren in innovatie. Alles draait om centen. Ik zeg dat niet graag, want dan klink ik als een kapitalist. En ik wil een maatschappelijk geëngageerde industrieel zijn. We moeten winst maken om telkens weer de volgende stap te kunnen doen, om te kunnen investeren in nieuwe technologie, in nieuwe productielijnen, in nieuwe mensen, enzovoort.”

- Over uw ondernemerschap bent u doorgaans erg discreet, maar nu ventileert u uw ongenoegen. Bent u aan het eind van uw Latijn? 

Vaessen: “Ja, u mag dat zo zeggen. Geloof me, we zitten echt diep in de shit. En ik vind het verschrikkelijk dat er zo weinig mensen zijn die zich dat realiseren. De substantiële achteruitgang van de Belgische welvaart is volop bezig. Binnen een jaar of twintig, dertig komen we midden in de armoede. We zijn zó slecht bezig! Als we de concurrentiekracht van onze bedrijven niet herstellen, krijgen we een ontaarde maatschappij. Want wat zal er gebeuren met al die werklozen, denkt u? Ze zullen stelen om aan eten te komen, wat ergens wel te begrijpen is. Dat is de toekomst waar we onvermijdelijk op afstevenen, als er niks verandert.”

@ Trends

Via een bevriende locatie

De Deense Volkspartij, anti-moslim en conservatief, doet een oproep om blote borsten te tonen in een promofilmpje voor Denemarken. De borsten dienen een dubbel doe l: Westers-georiënteerde migranten naar Denemarken lokken en fundamentalistische moslims afschrikken. De kwestie heeft in Denemarken een heus borstendebat op gang gebracht. Volgens Peter Skaarup, woordvoerder van de Deense Volkspartij, heeft Nederland ook een promofilmpje waarin blote vrouwenborsten te zien zijn op een strand.

"De naakte waarheid wordt gewoon getoond", aldus Skaarup. "Je kan een heleboel zaken tonen die typisch Deens zijn. Maar ik veronderstel dat iemand die afgeschrikt wordt door het beeld van een paar Deense borsten, wellicht niet naar dit land zal komen".

"Blote varkens?"
De regering ziet niets in dit voorstel. "Blote borsten vormen geen bescherming tegen fundamentalisten. Integendeel, fundamentalisten zijn zo gek op seks dat ze ons land zullen overspoelen wanneer ze beelden van topless Deense meisjes zien. Misschien moeten we plaatjes van blote varkens laten zien, dat zal ze eerder weghouden", aldus woordvoerder Naser Khader in Politiken.dk.

Tot zover dit stukje uit Vandaag.be. Gelukkig is niemand op het idee gekomen om sexy schapen, geiten of kamelen te gebruiken als afweer- of lokmiddel. Het wordt zo verwarrend op de lange duur en wat het ook weze : maak het vooral niet ingewikkeld, ironisch, humoristisch of met dubbele bodems. 

Ray

Via een bevriende locatie

En zo vieren wij het Offerfeest, kientjes

Via een bevriende locatie

Indien je handelt in heroïne maar moreel iets tegen alcohol hebt, ben je waarschijnlijk een aanhanger van de godsdienst van de vrede, een AGV  

Indien je een $ 3.000 machinegeweer en een $ 5.000 raketwerper hebt maar geen schoenen, ben je waarschijnlijk een AGV.

Indien je meer vrouwen hebt dan tanden, ben je waarschijnlijk een AGV.

Indien je denkt dat er maar twee soorten vesten bestaan, kogelvrije- en zelfmoord vesten, ben je waarschijnlijk een AGV.

Indien je aan zowat de hele wereld de oorlog hebt verklaard, ben je waarschijnlijk een AGV.

Indien je televisie als een gevaarlijk medium beschouwt maar gewoonlijk springstof bij je draagt, ben je waarschijnlijk een AGV

Indien het je verwondert dat GSM's niet alleen dienen om bermbommen te laten exploderen, ben je waarschijnlijk een AGV.

Indien je vrouwen niet discrimineert maar vindt dat elke man er minstens vier zou moeten hebben, ben je waarschijnlijk een AGV.

Indien je neef president is van de VS, ben je waarschijnlijk een AGV.

Indien je dit alles beledigend en racistisch vindt, ben je waarschijnlijk een AGV.
 

Via een bevriende locatie

De krachtlijnen van het “Eindrapport van de Interculturele Dialoog” zijn ondertussen gekend: België moet een passieve, diffusionistische samenleving worden, niet gebaseerd op een solide identiteit en inburgeringscriteria, maar veeleer op een assimilatie door de autochtone bevolking van allochtone cultuur- en waardenpatronen. Dat zegt Marie-Claire Foblets, de co-voorzitster van het Verslagcomité, met zoveel woorden: onze eigen normen en waarden, alles wat de Grieks-Romeinse beschaving, het Christendom, het humanisme en de Verlichting hebben voortgebracht, doen eigenlijk niet meer terzake. De begrippen “tolerantie” en “democratisch pluralisme”, juist voortkomend uit deze traditie, worden zo verruimd en vervaagd, dat we ons alleen nog als een spons kunnen gedragen tegenover externe normen en waarden.

Maar dat is niet alles. Bij lezing valt onmiddellijk op dat het pakket van interculturele aanbevelingen op maat lijkt gemaakt van de moslim-allochtonen in België. Men zegt dat niet met zoveel woorden, maar daar komt het op neer: het invoeren van o.m. Arabisch en Turks als tweede of derde taal, het afschaffen van de neutraliteit van openbare diensten (waar het toch vooral om de hoofddoek gaat, ik zie voorlopig geen hindoe-ambtenaren de dracht van de tulband eisen), het opgeven van het principe van de seculiere rechtstaat (om sharia-rechtbanken te kunnen invoeren, zoals in Engeland), het verwijderen van openbare opschriften zoals straatnamen, maar ook het verbieden van boeken, kunstwerken enz.  die als “beledigend” zouden kunnen ervaren worden (lees: beledigend voor moslims, want het protest komt altijd van die kant), het afschaffen van Christelijk-getinte feestdagen (waar weerom alleen moslim-allochtonen vragende partij zijn), en het herzien van allerlei empathisch-humane waarden rond emancipatie en dierenwelzijn (om bv. het onverdoofd ritueel slachten te kunnen toelaten). Het lijkt wel een verlanglijstje van de moslim-executieve.

Overschouwt men het namenlijstje van de auteurs en medewerkers, dan wordt ons vermoeden alleen maar bevestigd: dit is bijlange geen genuanceerde en evenwichtige reflectie over de voor- en de nadelen van het multicultureel model. Veeleer is het een geloofbelijdenis, een manifest, hier en daar zelfs pamflettair verwoord, van klassieke believers, zoals KUL-onderzoekster Nadia Fadil, bekend van haar strijdkreet “Fuck Flanders!”, waarmee deze dame haar minachting uitdrukt voor de Vlaamse gemeenschap die haar riante job financiert.

Het is duidelijk dat de samenstellers a priori geen rekening wensten te houden met een fundamentele grondstroom én intellectuele trend in Vlaanderen die zich niet langer wil neerleggen bij het multiculturele dogma van links, stammend uit de jaren ’70 van vorige eeuw.  Ik denk dan bv. aan spraakmakende, goed onderbouwde publicaties zoals “De malaise van de multiculturaliteit” van Wim Van Rooy (2008, Leuven, Uitg. Acco).

Publicaties die de paradox van de tolerantie ten gronde uitpluizen: kan/mag een democratie zo tolerant zijn, dat ze een totalitaire theocratie gedoogt die de Jihad predikt en de wereldheerschappij ambieert? Met die fundamentele kwestie schijnt het comité zich niet te willen inlaten. Net door dat negationisme kijkt men ook zedig weg van de acute conflicten tussen onze westerse waarden en deze geïmporteerde culturen, zie bv. de homohaat en de middeleeuwse opvatting over de sociale positie van de vrouw, weeral bij diezelfde islam.

Een zeer gekleurde bril dus. Dat doet ons gissen naar de verborgen agenda’s achter het document dat, laten we het niet vergeten, in 2008 door de federale regering Leterme werd besteld, en vooral een persoonlijke dada is van Minister van Gelijke Kansen Joëlle Milquet (CDH), alom bekend als de rabiaat-francofone Madame Non. Ze presenteerde het werkstuk in de opvallende aanwezigheid van Prins Filip, de man die naar eigen zeggen orde op Belgische zaken zal stellen eens hij de troon bestijgt.

“Dit is zonder meer het discours van Joëlle Milquet: de zoveelste wanhoopspoging om de Belgische constructie te her-legitimeren, vanuit een oud multiculverhaal.”

Deze setting is veelbetekenend. Het ziet het er naar uit dat ook dit document het Europees-georiënteerde identiteitsdenken, dat vooral langs Vlaamse kant veld wint, de kop wil indrukken. Mevrouw Foblets en haar gezellen zijn wat dat betreft zeer expliciet:

“De handige figuur van de zondebok biedt een makkelijke verklaring en het meest geviseerde mikpunt zijn de nieuwe culturele, etnische en/of religieuze minderheden.

Dat is des te zorgwekkender omdat het blijft duren. Een samenleving die ten prooi is gevallen aan angst, vertoont de gevaarlijke neiging om op zichzelf terug te plooien. Wat meteen de vrees meebrengt voor wat daaruit voortvloeit: de angst om z’n identiteit te verliezen.”

Deze bijzonder raadselachtige formulering bestempelt het identiteitsdebat, rond de rechtmatige vraag wie wij, Vlamingen, Europeanen, nu eigenlijk zijn en waar we vandaan komen, opnieuw als irrelevant en zelfs gevaarlijk. Allochtonen moeten alle kansen krijgen om hun eigen cultuur te handhaven en uit te bouwen, maar autochtonen die met hun collectieve identiteit begaan zijn, gedragen zich “angstig”, “plooien zich terug op zichzelf”, enz. Het nadenken over Europese normen en waarden die ons kunnen binden, is dus “een gevaarlijke neiging” en wordt zonder meer gelijk gesteld met zondebokdenken. Tja.

Deze dubbele moraal hangt over heel het document. Ik lees dan ook vooral een angst bij de opdrachtgevers en de samenstellers van het eindverslag zelf: een angst voor het spook van het separatisme en het einde van België. De Interculturele Dialoog is een neo-unitaristisch protocol, tegen de ambities van de Vlaamse republiek gericht, waar inburgering wél een eis zou zijn ta.v. nieuwkomers, en waar identiteit wél een grondwettelijk gegeven zou zijn.

Andermaal lijkt het Vlaamse autonomisme niet compatibel met de non-identitaire Belgische mythe. Dit is zonder meer het discours van Joëlle Milquet: de zoveelste wanhoopspoging om de Belgische constructie te her-legitimeren, vanuit een oud multiculverhaal (“België als kosmopolitisch lappendeken van talen en culturen”) dat zelfs op Europees niveau door toppolitici zoals Angela Merkel naar het rijk der fabelen is verwezen. Maar in België kan het sprookje blijkbaar nog dienen. Het opbod tussen PS en CDH om zoveel mogelijke “nieuwe Belgen” in hun electorale vijver te krijgen, heeft het asiel- en migratiebeleid compleet doen ontsporen, maar dat mag de pret niet drukken. De onderliggende verdunningsstrategie rekent erop dat een complete “allochtonisering” van België de oude communautaire splijtzwam zal smoren, en dat het Europese identiteitsdenken, dat vooral in Vlaanderen opgang maakt, zonder voorwerp zal worden, of hooguit een minderheidsdiscours. Probleemloos worden daarbij kernverworvenheden van die Europese traditie, zoals de seculiere rechtstaat, op de helling gezet. Demografisch stevenen we dan recht op een islamitische leidcultuur af, dominant aanwezig in het straatbeeld en institutioneel verankerd. Als het dat is wat Franstalig België wil, dan doen ze maar. Als dat de verborgen agenda is van gelijke-kansen-minister Milquet, het zij zo. De meerderheid van de Vlamingen wil dat beslist niet, zoveel is zeker. Een reden te meer om van de Ordelijke Opdeling werk te maken, voor we echt in wanorde eindigen. Voorstellen voor nieuwe, niet-religieuze feestdagen te over: de Internationale Vrouwendag, de Internationale Dag tegen het Racisme, de Werelddag van de Culturele Diversiteit, het kan niet op. Over 11 juli als mogelijke feestdag van de Vlaamse gemeenschap rept het comité evenwel met geen woord.

Fuck Flanders, zullen ze gedacht hebben. Wij denken er het onze over.

Bruno Valkeniers

Via een bevriende locatie

Ab0 HPax.

Op Sargasso uit Nederland is het vaak tot unique Franskiljon Crachat die over Belgia zijn lezers (des)informeert. Dat geeft niet, maar laten ze er ook regelmatig de Belgische websites van Vlaams Belang en Angeltjes op na slaan. Voor meer objectiviteit, waarheid, compleetheid.  Vooral ‘Angeltjes’ is goed. Litterair, artistiek, melancholiek.

Nvdr Angeltjes : dank u wel.  U vergat nog te vermelden : fotogeniek.

 Via een bevriende locatie

Elke dag met een kluitje in het riet gestuurd worden, maakt een mens bitter. Dit is de zevende dag (gelukkig niet die van de 0000) dat Telenet ons in de steek laat.  Na de willekeurige en onterechte verwijdering staan we nog geen stap verder. Alle dagelijkse beloftes en zuchten ten spijt.

Vandaag kunnen wij enkele uren via een vriend gebruik maken van diens faciliteiten. Een aantal artikels die wij bij voorbaat "klaargezet" hadden voor publicatie op een welbepaalde datum, zullen blijven verschijnen. Zoals de Wurlitzerdromen van Lolita en nog enkele andere artikels van ondermeer de vrienden jos en Regus Patoff (en wellicht ook Lucky9). 

Eerlijk gezegd, houden wij ons hart vast wat er zal gebeuren na 25 november als Belgacom ons officieel zal ingelijfd hebben ...als het lukt, want jullie verhalen zijn daaromtrent ook weinig hartverheffend.

Sommige reageerders merken (terecht) op dat de dames en heren van de helpdesk niet  met de vinger mogen gewezen worden. Dat is natuurlijk juist, maar wat moeten wij doen ?  Naar de grote baas van Telenet schrijven, ene mijnheer Duko Sikkinge ? Wij hebben zijn juiste e-mail adres niet. Wie wel ? 

Het bedrijf faalt en de leiding leeft verstopt en laat zich niet zien.  Het enige wat Telenet interesseert is "verkopen" en geld ontvangen. Zij gaan verder uit van de onfeilbaarheid van hun producten en een intern ijzeren procedureboek maakt dit Vlaamse ministerie van telefonie en communicatie immuun voor hun eigen fouten en onvatbaar voor klanten met problemen. 

Wij zouden verdorie contact moeten nemen met aandeelhouders, niet zozeer omwille van ons eigen probleem maar wel om de structuren van deze knoeiers aan te klagen bij hen die hun centen investeren in dit flutbedrijf.

U kan ons helpen door de tekst die wij gisteren schreven "Telenet : zoals wij liegen, liegt niemand" te copiëren en door te sturen naar uw adressenbestanden en naar Telenet zelf met vermelding van de bron  : www.angeltjes.be   + ons Telenetklantennummer 5580429. En u mag er ook het huidige stuk bijvoegen.  Wij hebben niet de gewoonte om angstig te reageren.

Baat het niet, dan hopelijk schaadt het Telenet : oog om oog, tand om tand.

Ray

Ook in multiulturele middens is er al eens een incidentje

Via een bevriende locatie

In de zaak van de drievoudige moord in Wemmel hebben de speurders gisteren Ebrue (22), het Turkse vriendinnetje van de zoon van advocaat Michel De Vleeschouwer, dinsdag opnieuw aan de tand gevoeld. Er blijven veel vraagtekens. Zo kunnen de onderzoekers nog altijd maar moeilijk begrijpen dat als de daders enkel voor de auto's kwamen, waarom ze de advocaat en zijn gezin dan niet gewoon hebben gekneveld of opgesloten. Of was er een ander motief ?

Michel De Vleeschouwer (57), zijn vrouw Françoise (48) en hun zoon Nicolas (21) zijn in ware maffiastijl afgemaakt. Met verschillende kogels in het hoofd. In de woning zijn geen sporen van een gevecht gevonden wat laat vermoeden dat ze zich niet verdedigd hebben. Ebrue overleefde als enige het bloedbad en gaf de speurders een beschrijving van de ongemaskerde daders.

Procureur Jean-Marc Meilleur bevestigde dinsdag de arrestatie van één verdachte in Luxemburg. Zowel de Mercedes ML als de Mercedes coupé die werden buitgemaakt, zijn uitgerust met een antidiefstalsysteem.

De verdachte die maandag in Luxemburg werd opgepakt, reed in de Mercedes ML van de vrouw van de advocaat. De man bood geen weerstand maar ontkent dat hij bij de moorden aanwezig was. In afwachting van een uitlevering, gaan speurders hem in Luxemburg ondervragen. Het voertuig is verzegeld en wordt voor sporenonderzoek naar ons land gebracht.

De speurders blijven op zoek naar nog minstens twee daders, maar houden er rekening mee dat ze intussen naar het buitenland zijn gevlucht.

De 25-jarige man die in Luxemburg gearresteerd werd, beweert dat hij geld kreeg om de auto naar Frankrijk te brengen. Maar zijn gsm-signaal zou zondagavond in Wemmel getraceerd zijn, wat laat vermoeden dat hij op zijn minst de chauffeur was.

@ Vandaag.be

Via een bevriende locatie

Er zitten nieuwe belastingen aan te komen. En opnieuw is de automobilist de dupe van het verhaal. Niet dat die nog niet genoeg wordt uitgeperst, denk maar aan de BTW op de aankoop van het voertuig, de ‘Belasting op de Inverkeerstelling’, de jaarlijkse rijtaks, de waanzinnige belasting op de benzine. Er komt geen einde aan. Wie vanaf 2013 over de Belgische wegen rijdt, zal (nog dieper) in de geldbuidel moeten tasten. Voor auto’s komt er een wegenvignet voor snelwegen en gewestwegen, en voor vrachtwagens een kilometerheffing. Een typisch Belgisch compromis, want de Walen wilden een vignet naar Zwitsers model en Vlaanderen wou vooral een ‘slimme’ kilometerheffing voor vrachtwagens. En dus komt het er allebei.

Politici proberen het protest van de weerloze burger in de kiem te smoren met de bewering dat het de (binnenlandse) gebruiker geen euro meer mag kosten, maar dat willen we nog zien. Het Vlaams Belang pleit in elk geval voor een wegenvignet voor buitenlandse gebruikers en een kostencompensatie voor onze transportsector en de gewone automobilist. De extra inkomsten moeten volgens ons ook geïnvesteerd worden in het onderhoud van het wegennet.

De nieuwe maatregel wordt, zoals altijd, mooi verpakt door de regering. Het onoverzichtelijke bos van flitspalen – alleen in Vlaanderen – is er ‘voor de verkeersveiligheid’, uiteraard. Wegenvignet en tolheffing komen er ‘om de files te bestrijden’. Klinkt mooi, want wie zich met de wagen naar het werk moet begeven en elke dag weer vaststaat in de file, snakt naar maatregelen en vooral beterschap. Maar helpt zo’n vignet? Neen, zeggen specialisten, “voor filebestrijding is zo’n vignet een slechte zaak.” Wie echt met de wagen de baan op moét, gaat die straks niet thuislaten. Het vignet is dus louter een verkapte belasting zonder gunstig effect op milieu, gezondheid of de vlotte doorstroming van het verkeer.

“Als het de bedoeling is om de files te doen slinken, zal dat niet gebeuren door een heffing in te voeren voor vrachtwagens. Uiteindelijk zal de kostprijs daarvan doorgerekend worden aan de klant, maar er zullen gegarandeerd niet veel minder camions op de weg komen”, merkt Luc Van der Kelen terecht op (Het Laatste Nieuws, 17.11.10). Ook Van der Kelen voorspelt dat de autobestuurder straks net hetzelfde zal doen wat hij doet als de brandstof alweer duurder wordt. Een keertje vloeken, betalen en blijven rijden. “Zolang er geen valabele alternatieven bestaan (gespreide laad- en lostijden voor vrachtwagens, het fiscaal stimuleren van flexibele werkuren en thuiswerk) zullen we uiteindelijk gewoon meer betalen maar nog altijd in de file staan.” Een Belgische oplossing, met andere woorden, en dus géén oplossing…

@ VB

Via een bevriende locatie.

Noch Pieter De Crem, noch Rik Torfs laat in zijn kaarten kijken voor het CD&V-voorzitterschap. Ze hebben tien dagen om te beslissen of ze zich kandidaat stellen.

"Voorlopig heb ik daar niets over te vertellen", zegt Rik Torfs. Hij weigert te antwoorden op elke andere vraag. Defensieminister Pieter De Crem laat ons weten "dat hij zijn kaarten nog aan zijn borst houdt". Hij belooft "later iets te laten weten".  Wouter Beke heeft zijn kandidatuur evenmin al ingediend. Maar het lijdt niet de minste twijfel dat hij dat zal doen. Hij heeft de steun van de partijtop. In de eerste plaats van Kris Peeters en van Yves Leterme.  Hij geniet het vertrouwen van zowel de Vlaamse rechtervleugel van de partij als van de ACW-strekking. Beke lijkt dus zeker van zijn verkiezing, maar de partij zou het wel knap lastig kunnen krijgen als er zich serieuze tegenkandidaten - genre De Crem en Torfs - melden. Er moeten dan in alle provincies debatten worden georganiseerd op een moment dat Beke zich moet kunnen concentreren op de regeringsonderhandelingen of, wie weet, op vervroegde federale verkiezingen.

@ Vandaag.be

Als hij zou kunnen, was Rik Torfs kandidaat om de paus op te volgen. Torfs is, net als De Wever, een product van Woestijnvis. Beide heren bezitten een behoorlijk intellect en zijn erg rad ter tale, of hen dat ook geschikt maakt als politieke lieders, is iets anders.  Tot hiertoe hebben beiden nog niet veel kunnen bewijzen. 

 Deze tekst komt via een bevriende locatie

Herman van Veen was in zijn beginperiode een poëtische cabaretier, met originele muziekjes en vaak ontroerende of zweverige teksten. Hij bezat niet de bijtende arrogantie van een Freek Dejonghe en de linkse betweterigheid van veel van zijn collega's : stoute jongetjes met een grote bek die het systeem beschimpen, de eigen frustraties hemelhoog bewieroken en vooral de eigen bankrekening vetmesten. De vette kwebbelnicht Paul de Leeuw  wordt door de socialistische omroep Vara maandelijks meer dan vijftigduizend euri toegestopt om het scherm te vullen met zijn dommige en ordinaire roddelpraatjes.

Deze week was Herman van Veen even te zien tijdens de Rode Loper  (zonder pc wordt een mens een verwoed VRT-kijkerd).  Volgens de 0000 juffrouw van dienst moest hij vooral zeggen, dat hij veel van Vlaanderen hield. Wellicht verwarde het mens, Herman Van Veen met zijn collega Paul van Vliet die zich wel eens laat ontvallen een grote boon te hebben voor Vlaanderen. Van Veen, die in de loop van zijn carrière geëvolueerd is tot de status van goeroe, is natuurlijk ook een overtuigd aanhanger en promotor van het politiek-correcte denken en voor hem is Vlaanderen een commerciële regio in het land België en hij staat verheven boven elke mogelijke Groot-Nederlandse sympathie.  Bovendien is Van Veen een te ervaren en ijdel artiest, om zich te laten vastpinnen op een schamel interview-scenariootje van een lichtvoetig 0000-meisje.

Een rechtstreeks antwoord over liefde voor Vlaanderen, kwam er niet. Maar de cabaret-goeroe wilde wel kwijt, dat Antwerpen een grote multiculturele smeltkroes was geworden zoals vele Europese steden "waar heel de wereled rondwandelt" en dat stemde Van Veen gelukkig. We kunnen hem trouwens beamen : tijdens een tochtje deze week in de stad van allah, stelden wij ook vast dat er zeer veel gewandeld wordt door een rijke diversiteit aan medemensen. Die de meest bizarre en onbekende talen spreken en van wie sommigen je aankijken met een air van "wat loop jij hier te doen ?"

Als het zo verder gaat, en alles laat voorspellen dat het dat zal doen, zal  Van Veen binnenkort niet meer hoeven op te treden in de commerciële regio Vlaanderen, want de door hem op handen gedragen multiculturele vriendjes zijn absoluut niet geïnteresseerd in zijn al dan niet poëtische optredens.  Nooit zie je bij voorstellingen één allochtoon in de zaal. Misschien is dat de ijdeltuit Van Veen nog nooit opgevallen.

Ray

Tekst ingebracht via een bevriende omweg

De Standaard meldde enkele dagen geleden, dat Bart de Wever zijn denktank Stratego op non-actief heeft gezet.

Na de succesrijke verkiezingen, niet gevolgd door een succesrijke regeringsvorming, zag De Wever zich geplaatst tegenover zoveel politieke en structurele problemen, dat hij niet anders kon dan zijn alleenheerschappij te delen met een kleine groep vertrouwelingen, verenigd in Stratego (zoals het bekende spel)  waarin hijzelf de rol van Admiraal vertolkt die weet waar de Vlag verstopt staat en desnoods zelf opereert als Ontmijner of Spion. Het voordeel van dat groepje raadslieden is ook, dat de strakke partijlijnen omzeild worden.

Tot de Strageisten behoort de onvermijdelijke Liesbeth Hoomans, Ben Weyts, het lachebekje Frieda Brepoels, Logeman Bracke, Geert Bourgeois, Danny Pieters, e.a. Het nut van de denktank werd bewezen bij de regeringsonderhandelingen, zoals we konden lezen in de Libre Belgique : Bart zegde ja tegen de franco-belgische maffia, trok zich vervolgens terug met zijn voorwendsel-Stratego en keerde terug naar de conferentietafel met de mededeling dat zijn "ja" van zonet eigenlijk een "neen" of "ja, maar" betekende. Razernij bij de Walen.

Zo'n strategie kan je enkel spaarzaam toepassen, anders verknal je je eigen gezag én geloofwaardigheid, voor zover dat laatste van veel belang is in dat politieke haaienbassin.

Inmiddels zagen de Strategisten zichzelf en hun adviserende rol wel zitten. De ambitieuze Bracke, niet vies van een intrige, een man die nooit kan gedijen in een figurantenrol, liet zich buiten de groep wel graag iets ontvallen over wat er intern aan de hand is : niet zozeer om de zaken te laten opschieten, maar wel om zijn eigen belangrijkheid te onderstrepen : kijk eens, wat ik allemaal weet ...

Tot het De Wever ter ore kwam dat er door zijn Strategisten "gelekt" werd.  Zonder Bracke officieel te viseren, want wellicht zijn er anderen die ook niet konden zwijgen, kwam het de voorzitter goed uit om een einde te stellen aan de roddelpartijen.  De denktank had nog weinig nut in de onderhandelingen, de franco-belgen hadden er hun buik van vol en dus besliste Bart de zaak,op te doeken en op non-actief te zetten. 

Het is trouwens meer dan 2 maanden geleden dat de 7 onderhandelende partijen mekaar nog rechtstreeks gezien of gesproken hebben ... het vertrouwen is groot !  Vandela, die plots uit het Niets opgedoken kwam en ons voorgesteld werd als een Groot Staatsman (alsof wij allen aan geheugenverlies lijden) spant zich vooral in om de tijd te rekken en te zorgen dat de 7 mekaar niet in het vizier krijgen.  Als daar een regering moet uit voortkomen, staan het land B nog mooie tijden te wachten.

Ray