|
(Deze tekst verscheen oorspronkelijk op de site van Bafweb. Hij is afkomstig van een forum waar een van de sprekers – Jeannot - deze merkwaardige synthese nog eens te berde bracht).
Islam, fanatieke islam, radicale islam, islamisme, extremistisch islamisme, integrisme, enz.: dat zijn enkele van de vele uitdrukkingen die in de media gebruikt worden om de leer van Mohamed en zijn ideologische varianten te definiëren. Men kan het aantal varianten nog verder uitbreiden met uitdrukkingen als: islamitisch extremisme, moslimfanatisme, radikaal extremisme, integristisch extremisme, integristische islam, enzoverder.
Nog anderen spreken van politieke islam, veroveringsislam, bekeringsdriftige islam, achterlijke islam en wat nog meer. Enige verduidelijking is dus zeker niet overbodig.
Het woord « islam » betekent « onderwerping » en is verwant met het joodse « shalom » dat « vrede » betekent. Het woord « moslim » is er eveneens van afgeleid. Soms worden ook de woorden “ mohamedaan” en “mohamedanisme” gebruikt, hetgeen de moslims doet steigeren. Men kan zich afvragen waarom.
“Moslim” wil dus zeggen “onderworpene” (aan Allah) en de islam is niet de enige godsdienst waarvan de aanhangers zich onderwerpen aan een of meer godheden.
De aanhangers van Mohamed steunen zich op de dubbelzinnigheid van de definitie (vrede, onderworpene) om te beweren dat Abraham, Mozes en Jezus “moslims” zijn, aangezien ook zij zich onderwierpen aan hun god. Dit is natuurlijk volslagen idioot omdat Abraham, Mozes en Jezus vele eeuwen leefden voor Mohamed, de stichter van de islam.
Sommige scherpslijpers (waaronder Tariq Ramadan) definiëren als moslim eenieder die als moslim geboren is, die in de islamitische cultuur is opgevoed, of die tot een islamitische familie behoort. Daardoor wordt het onmogelijk voor iemand uit bijvoorbeeld Noord-Afrika om van godsdienst te veranderen (hetgeen tenandere door de islam verboden is op straffe van dood).
Dit linguïstisch en religieus fascisme heeft een naam : ideologisch totalitarisme. Ook hier spelen de moslims (en dan meer bepaald hun zelfverklaarde vertegenwoordigers) op woorden als zij het hebben over 5 of 6 miljoen “ gelovigen” in Frankrijk, en 1,3 miljard verspreid over de hele wereld. (In Marokko bijvoorbeeld sta je automatisch te boek als moslim als je geen jood of geen christen bent. En jouw kinderen en kleinkinderen zullen ook automatisch moslims zijn. Dit is natuurlijk even krankzinnig als alle westerlingen automatisch als christenen te betitelen).
Het woord “mohamedaan” lijkt daarom correcter. Het definieert iemand die de door Mohamed gestichte religie aanhangt, net zoals een christen de door Christus gestichte godsdienst belijdt, of een “boedhist” die de leer van Boedha belijdt.
Men probeert dus om varianten te vinden voor de woorden “ islam “ en “moslims”: islamisten, integristen, fundamentalisten, extremisten, radikalen, enzoverder. Er wordt zelfs gewerkt met “tweede afgeleiden” : gematigde islamisten (!), integristische moslims, fundamentalisten, extremisten, radikalen, enzoverder. Op die manier kunnen analogieën gemaakt worden met “integristische katholieken” en “orthodoxe joden”
Dat is natuurlijk volslagen idioot. Niet alleen bestaan er geen “christenisten” of “jodisten”, maar de aanhangers van monseigneur Lefèvre of joden met pijpenkrullen roepen niet op om de wereld te bekeren, om de keel over te snijden van alle ongelovigen en denken er niet aan van zichzelf op te blazen.
Wat de joden betreft : veel mensen verwarren zionisme en religieuze orthodoxie. Zionistische joden zijn geen synagoogpilaren, integendeel. In de kibboetzen werd Marx meer aanbeden dan Jehovah en Ariel Sharon werd nooit gezien met pijpenkrullen. Maar de weldenkende pers doet haar best om ons te doen geloven dat er een godsdienstoorlog woedt in het Midden-Oosten. Dat geldt zeker niet voor Israël, ook al is dat land niet voor 100% een lekenstaat.
(Deze zijsprong toont duidelijk aan dat men met behulp van slechte definities probeert om de geesten te manipuleren en een soort intellectuele dictatuur in het leven te roepen. Zie maar welke negatieve betekenissen er nu reeds kleven aan woorden als “zionist” en “islamofoob”.)
Zo probeert men om verschillen tussen “de islam” en zijn “extremistische” varianten in het leven te roepen. Men spreekt dan van radikale islam, politieke islam, islamisme, fundamentalisme, salafisme, enz. Maar wat is dan een correcte definitie van “de islam”?
De islam is de godsdienst die door Mohamed in het leven geroepen werd. Volgens de moslims zou het Allah zelf zijn die de koran aan Mohamed geopenbaard heeft via de aartsengel Gabriël. Voor de moslims is de koran het woord van hun god Allah zelf. Maar zelfs hier vertelt de koran nonsens als hij Allah doet zeggen: “Ik heb de thora aan de joden gegeven, het evangelie aan de christenen en aan u, de besten onder de mensen, de koran”.
De christenen weten wel dat de evangelies het leven van Jezus vertellen en door mensen (de 4 evangelisten) lang na de dood van Jezus geschreven werden en niet door de god der christenen. Als men al een vergelijking zou maken dan zou het vleesgeworden woord van de christelijke god Jezus zijn, terwijl het vleesgeworden woord van Allah ...de koran zou zijn ...
En dit verschil is fundamenteel. Inderdaad, de christenen kunnen de evangelies relativeren en in hun context plaatsen. Eventuele contradicties worden aanvaard en betiteld als “mysteries”. En bij de joden is het nog veel erger. Zet twee rabbijnen samen en geef hen drie bijbelverzen te ontleden, en op het einde van de dag zullen zij duizend verschillende betekenissen gevonden hebben.
Dit heeft het grote voordeel dat zij zoet gehouden worden, dat idioot dogmatisme vermeden wordt en dat de interpretatie van de “heilige teksten” kan evolueren in de tijd. Christelijke priesters zullen vandaag de dag meer de betekenis van de metaforen uit het evangelie verklaren dan hun letterlijke betekenis.
Niet zo met de koran ! Omdat de koran het woord is van Allah zelf (althans volgens de moslims) is iedere interpretatie, behalve de letterlijke betekenis ervan, onmogelijk. Zo staat het immers letterlijk in de koran zelf. Er mag geen iota aan veranderd worden. Maar er is nog een groter fundamenteel verschil tussen de koran en de heilige teksten van joden en christenen.
De koran is een “handleiding”, een soort “user’s guide” zonder enige originele spiritualiteit. Talrijke islamologen denken tenandere dat de koran niet meer is dan een soort commentaar op de Torah, geschreven in de vroege jaren van Mohamed. Vandaar de talrijke verwijzingen naar het heilige boek der joden. De koran bevat dus talrijke practische gedragsregels die Allah welgevallig zijn en een heleboel verbodsbepalingen van joodse origine (zoals het verbod op het eten van varkensvlees).
De koran bestaat uit een warboel van verhalen en mythes uit andere godsdiensten die ten tijde van Mohamed verspreid waren over het pre-islamitisch Arabië (judaïsme, zoroastrisme, christendom, heidendom, ...). De meeste koranscholen onderwijzen ten andere alleen maar jurisprudentie en helemaal geen theologie, moraal of exegese.
Bijgevolg is de islam een godsdienst die bestaat uit regels en regeltjes die gevolgd dienen te worden. Zij die de regels volgen gaan naar het paradijs (in eerste klas als zij sneuvelen in de strijd tegen de ongelovigen). De anderen gaan naar de hel waar zij zullen branden en vreselijk pijnen zullen lijden. De koran beschrijft deze pijnen met een onvoorstelbare wreedheid en sadisme.
Zij die geen moslims zijn zullen systematisch naar de hel gaan, zelfs als hun gedrag op aarde voorbeeldig was. Als zij de vijf steunpilaren van de islam niet hebben gevolgd (in het bijzonder de geloofsbelijdenis of “chahada”) en als zij niet vijf keren per dag de voorgeschreven gebeden (“salate”) hebben opgezegd dan zijn zij verloren. Zelfs als zij als “nuttige idioten” al hun wereldse goederen aan de armen hebben geschonken of in alle manifestaties van de pro-islamlobby hebben meegelopen : het heeft allemaal tot niets gediend. Branden zullen zij. Let wel : dit geldt niet voor Abraham, Mozes en Jezus die zoals wij nu weten reeds moslims waren lang voor er van Mohamed ook maar sprake was...
Er is geen plaats voor enige interpretatie in deze koranregels juist omdat zij zo eenvoudig en pragmatisch zijn. Men kan gerust aannemen dat Mohamed en zijn vroege volgelingen ze uitgevonden hebben naarmate de behoefte eraan zich deed gevoelen : om hun strijders te motiveren, om de buit van hun rooftochten (ook de vrouwen) te verdelen. Verleng de koran met de “soenna” (de honderden verhalen -“hadith”- die over het dagelijkse leven van Mohamed vertellen) en je krijgt de “shariah”.
Zo is in Iran de wettelijke leeftijd voor een geldig huwelijk vastgelegd op 9 jaar omdat Mohamed de kleine Aïsha op die leeftijd in zijn bed “nam” terwijl hij zelf de vijftig reeds lang voorbij was. De islamitische jurisprudentie is in beton gegoten en voor eeuwig en altijd onveranderlijk.
Het is echter doodgemakkelijk om een zogezegde « moderne » en “hervormingsgezinde” moslim (à la Ramadan), iemand die de koran gaat “heruitvinden” en “moderniseren”, uit zijn lood te slaan. Vraag hem hoe men de verzen gaat aanpassen die zeggen dat een man vier vrouwen mag hebben, dat een man zijn vrouw mag opsluiten en slaan als hij denkt dat zij ongehoorzaam gaat zijn, of dat men alle ongelovigen moet uitroeien. Niemand heeft ooit Ramadan (of een andere islamitische “verlichter”) op een dergelijke vraag een klaar en duidelijk antwoord horen geven. Om niet te moeten antwoorden in klare taal stelt Ramadan een soort moratorium voor op steniging en andere wrede straffen...
In het beste geval zullen deze « modernen » het gesprek van onderwerp doen veranderen en leggen zij voor de honderste keer uit dat men deze verzen in hun echte context moet plaatsen. Dit wordt echter reeds 14 eeuwen lang door anderen voor hen geprobeerd. Hun boeken werden verbrand en in veel gevallen ondergingen de schrijvers ervan hetzelfde lot.
Een klein voorbeeld dat de onmogelijkheid aantoont voor moslims om zich los te wrikken uit de dwang die de koran oplegt. Tijdens een uitzending op de franse TV legde een notoire islamcriticus (Jack-Alain Léger) aan de rector van de Grote Moskee van Parijs (Dalil Boubakeur) een sexistisch vers uit de koran voor. Zoals te verwachten was probeerde Boubakeur de vraag te ontwijken door nietszeggende antwoorden te geven. Maar Léger bleef aandringen en de moegetergde moslim schoot uiteindelijk uit zijn krammen en riep op antenne uit “Maar ik veeg mijn voeten aan hetgeen er in de koran staat”...
Van hem is ook de beroemde uitspraak die hij eveneens « live » deed tijdens een debat over de zaak “Houllebecq” :
“U zegt dat moslims dommeriken zijn. Er zijn een miljard moslims op de wereld. Beweert u dan dat wij een miljard dommeriken zijn?”
Twijfelen aan één van de geboden uit de koran staat gelijk met het twijfelen aan een goddelijk gebod, met het twijfelen aan de koran die de grondsteen van de islam is, dus met het twijfelen aan de islam zelf.
Inderdaad, als er één vers uit de koran “vals” zou zijn, welke andere verzen zouden er dan ook vals kunnen zijn en welke “echt”? Het ganse bouwwerk zou als een kaartenhuisje in elkaar storten. Dit verklaart ook de ganse ophef rond het boek “De satanische verzen” van Salman Rushdie. Hij werd met de dood bedreigd, niet alleen omdat hij heiligschennis pleegde maar vooral omdat hij de Achilleshiel van de islam blootlegde. En omdat er voor de moslim geen mogelijkheid tot een metaforische uitleg bestaat (zoals wel kan met de evangelies) maar slechts een samenraapsel van eenvoudige en binaire geloofspunten (zoals hallal/haram) zou de geringste twijfel de doodsklok luiden voor de islam. Het gevolg hiervan is dat elke « reformatie » in de islam alleen in de richting van een verstrenging kan gaan. Vergelijken wij even het christendom en de islam. Als men de verschillende hervormingen in het christendom bestudeert, vanaf Luther en Calvijn tot aan Vatikaan II dan stelt men vast dat er zich (buiten alle politieke en sociale beschouwingen om) altijd een terugkeer naar de Schrift en de fundamentele geboden van de christelijke leer heeft voorgedaan. In een notedop : “Gij zult uw naaste beminnen zoals uzelve”. Pas dezelfde redenering toe op de islam, en er zullen honderden Bin Ladens opstaan. Zo komt het woord “liefde” in de zin van “liefde tussen mensen onderling” of “liefde tussen man en vrouw” niet één enkele keer voor in de 114 verzen van de koran.
Dit alles om te zeggen dat de verschillen tussen islam, islamisme, enz relatief kunstmatig zijn. Er is zoiets als een continuum tussen het dogma en de practische uitvoering ervan: men kan iemand stenigen met dikke of minder dikke keien, of men slaat een vrouw niet in het gezicht zoals een bepaalde immam aanraadt. Maar verder gaat het niet.
Men kan ook een bepaald gebod min of meer volgen. Het is echter onmogelijk om de islam letterlijk te beoefenen als men in een westers land woont. Zo is de ramadam een echte marteling en gelukkig voor hen zijn de meeste moslims zijn erg creatief in het beoefenen ervan, net zoals met de vijf verplichte dagelijkse gebeden die op bepaalde uren (en afhankelijk van de seizoenen) moeten gezegd worden. De fundamentalisten maken echter dankbaar gebruik van de voorschriften uit de koran en beroepen er zich op om te zeggen:”Wij hebben het recht om onze absurde gebruiken te beoefenen en daarom moeten jullie de werkuren, de openingsuren van jullie zwembaden, gemengd turnen, enz. voor ons aanpassen”
Maar geloven moslims echt dat zij naar de hel zullen gaan als zij een bepaalde gedragsregel niet strikt naleven ? Ik weet het niet, maar uit mijn ervaringen met de moslimwereld heb ik vooral geleerd dat de islam in twee woorden is samen te vatten : schijnheiligheid en geweld. Allah zal de zijnen wel herkennen. Ik denk ook dat de moslimleiders sluwe vossen zijn die net zoals Mohamed erin slagen om de massa’s te manipuleren, daarbij gebruik makend van de bestaande ideologie. Ik denk niet dat de leiders van de arabische landen ook maar een ogenblik geloven in deze debiele leer. Ofwel zijn het masochisten gezien hun on-islamitisch gedrag.
De islam is een veilig tehuis voor alle verdrongen fascisten of voorstadtalibans. Hetgeen niet uitsluit dat er wel degelijk naïeve en oprechte mensen tussen zitten die echter ook profijt halen uit de situatie. Ben Laden is niet echt het prototype van de goede moslim (hij overdrijft een beetje en men zou zelfs een paar verzen kunnen vinden die tegen hem gebruikt kunnen worden). Er zijn echter ook streng gelovigen die de koran veel beter volgen dan de zogenaamde vernieuwers. En dan is er de grote massa die doet alsof en tegelijkertijd de wetten van het gastland volgt. Misschien voelen zij wel aan dat het toch niet helemaal correct is om ongelovigen te vermoorden, of misschien zijn zij alleen maar bang voor de lange arm der wet.
Dus : islam of islamisme ? Sommigen proberen de koran te benaderen met methodes die ook in de psychiatrie thuishoren, anderen zien er een heruitgave in van « Duizend en één nacht ». Volgens nog anderen is het geen kwestie van de aard van de leer, maar eerder een kwestie van gradatie. Sommigen drijven de “logica” zo ver dat zij duizend jaren oude standbeelden opblazen of vliegtuigen in wolkenkrabbers boren. Anderen stellen zich tevreden met het terroriseren van vrouwen in hun ghettos, nog anderen vechten regelrechte veldslagen uit met de politie onder het brullen “Leve Bin Laden”. De term “islamisme” is dus misschien slecht gekozen, maar er bestaat geen ander woord dat die term zou kunnen vervangen.
Samengevat : de islam is geen godsdienst maar een ideologie, samengebasteld door een (of meer) krijgsheren voor hun eigen militaire, politieke of familiale behoeften (en meer dan waarschijnlijk gedurende een periode die de levensduur van Mohamed overstrof). Zo zijn er verzen die precies op tijd bedacht werden om een bepaalde situatie legitiem te maken (zoals het huwen van de vrouw van zijn zoon Zaib, een daad die indruiste tegen elk moreel voorschrift van die tijd).
Zo ook loopt de islamitische kalender niet synchroon met de seizoenen omdat er geen “surnumeraire” maanden in voorkomen (hetgeen wel het geval is voor alle andere kalenders ter wereld). Dit komt omdat het op een bepaald ogenblik goed uitkwam voor Mohamed om een bepaalde surnumeraire maand af te schaffen: gedurende die maand was het namelijk verboden was om oorlog te voeren. Door het afschaffen van die maand kon een veldslag tot het einde uitgevochten worden – in het voordeel van Mohamed uiteraard.).
De islam is een totalitaire, debiele, primaire en gewelddadige ideologie, en geen godsdienst in de gangbare betekenis van het woord. Of om het uit te drukken in de woorden van Michel Houellebecq :”De domste religie is wel degelijk de islam”. Deze korte en krachtige uitspraak gaat echter wel voorbij aan een belangrijk aspect van de islam : de islam is niet alleen dom, hij is ook kwaadaardig (“bête et méchant”)
Een « gematigde moslim » is ofwel een afvallige die niet uit de kast durft te komen, ofwel een gelovige die het niet zo nauw neemt met zijn godsdienst, ofwel een mengsel van de twee. En ze zijn talrijk, deze “moslims door geboorte” die alleen moslim blijven door traditie, door volgzaamheid of uit vrees voor “wat zullen de mensen wel denken?”, met een geloof in Allah dat met haken en ogen aan mekaar hangt.
Volgens auteurs zoals Serhane en Labidi leven deze gematigden in een soort verdrongen schizofrenie, zwalpend tussen islam en moderniteit. Er daaruit zijn slechts drie uitwegen mogelijk: afvalligheid, jihad en het psychiatrisch hospitaal. Vreemd genoeg stijgt het aantal moslima’s in deze instellingen met de dag.
Maar een “echte moslim”, wat wil zeggen een moslim die de geboden van de islam strikt naleeft, is een “jihadi”. Er zijn gewelddadige jihadi (de terroristen) en meer geniepige jihadi (Tariq Ramadam is er zo een). Hun einddoel is echter hetzelfde en dit is eveneens een gebod uit de koran: dat is de ganse wereld te bekeren tot de mohamedaanse ideologie, door overreding als het kan, door geweld als het moet.
Mijn boeken over de geschiedenis van de wereldgodsdiensten voorspelden een langzame dood van de islam ergens in het midden van de vorige eeuw. Maar door allerlei conjuncturele en demografische omstandigheden is er in de laatste dertig jaar een heropleving aan de gang. En natuurlijk hebben sommige krijgsheren de jihad doen heropleven. Hetgeen normaal is omdat jihad fundamenteel is in de islam.
Toch blijf ik ervan overtuigd dat de islam het onvermijdelijk zal moeten afleggen tegen de moderniteit. Ik denk dat het laatste veldslag uitermate bloedig zal zijn, vooral in Europa, de zachte onderbuik van het westen, en dan meer bepaald in Frankrijk. Maar dat is een ander verhaal.
Regus Patoff
|
