Bart De Wever, Wouter Beke, Caroline Gennez en Wouter Van Besien zaten van 15.00 uur tot 18.00 uur met koninklijk bemiddelaar Johan Vande Lanotte bijeen in de Senaat. Op de agenda stond de bespreking van het voorstel over de financieringswet, die de geldstromen in ons land regelt, en het voorstel over de techniek rond fiscale autonomie voor de deelentiteiten.

De socialisten hijgen van de koorts om zo vlug mogelijk enkele ministers in het zadel te helpen en hun traditionele benoemingsmolen in werking te stellen : de kameraden worden ongeduldig, Wouter van Besien wil natuurlijk niet ontbreken, enkele boomhangers bij de vetpotten van de macht, is altijd winst. Hij is de meest trouwe en volgzame belg die het hof zich kan wensen.

Vandaag komen de technische experten van de vier Vlaamse partijen die onderhandelen over een communautair akkoord bijeen. Een dag later is het opnieuw aan de voorzitters.

Voor de NVA nadert het moment van de waarheid.  De Wever heeft de dag na de verkiezingen direct afstand gedaan van de plaats die hem toekwam als toekomstig premier. Onderdanig stond hij, zoals het een TV-flamingant betaamt, zijn zetel af aan een Waal. Dat vond hij tactisch behendig : we zien het resultaat vandaag. De Wever vervult een bijrol en staat in de coulissen de ganse tijd "Non" te roepen,  want de taal van de onderhandelingen is natuurlijk Frans ... De Wever doet er alles aan om te laten merken dat Vlamingen weliswaar een beetje meer rechten vragen maar cultureel ondergeschikt blijven.

Het is schrijnend vast te stellen, dat hij, die communautair niets weet te bereiken, plots uitzwenkt naar een ander Vlaams Belang thema : asiel en immigratie. En opnieuw worden de grote woorden uit de kast gehaald. De NVA zou graag een minister van migratie leveren. Na jarenlang lijdzaam toegekeken te hebben en alle migratiegeknoei mede gesteund te hebben, schiet de NVA plots wakker. Geloofwaardigheid en Bart de Wever zijn helaas geen compatibele begrippen.  Trouwens, deze zijsprong naar het thema van de dag, is niet meer dan een zoveelste verbale uithaal. De Wever is veel meer populistisch in gesteld dan wie dan ook bij VB of LDD.

Wij kijken toe en we zijn niet onder de indruk van een man die van bij de aanvang de verkeerde weg heeft gekozen en gedurende zes maanden elke dag herhaalt : "Neen, zo komen we er niet ..."

Inderdaad, zo komen we er niet. Er is slechts één oplossing voor de belgische impasse : de splitsing van het land B. Daar wijken wij niet van af. En al de rest zijn woorden, woorden, woorden ...

Ray