@ www.geenstijl.nl

 Beste dierenvriend,

Bedankt voor het ondersteunen van ons verzoek voor de Europese handel. VIER VOETERS zal deze petitie gebruiken in onderhandelingen met politici en bedrijfsvertegenwoordigers. Uw handtekening zal de druk verhogen op de personen die verantwoordelijk zijn voor het verbeteren van de dierenwelzijnsnormen. Als stemgerechtigde en consument kunt u eraan bijdragen dat er rekening wordt gehouden met dierenwelzijn!

Vertel familie en vrienden over onze campagne. U kunt het volgende bericht sturen:

Sluit je aan bij de protestactie van VIER VOETERS en eis dierenwelzijnsnormen in de Europese handel.

Doe een beroep op de Europese handel voor verplichte dierenwelzijnsnormen.

http://www.vier-voeters.nl/olympia2008

 https://www.secureconnect.at/4-voeters.nl/petition/0807/

http://www.vier-voeters.nl/website/output.php?id=1211&idcontent=1715&language=2

Gelieve geen andere foto's bij te voegen in de reacties over wreedheden tov dieren aub.

Foyer Vlaamse Opera Gent

(voor de renovatie)

 Opgedragen aan mijn goede Vlaamse vriend Tjenne en zijn  charmante wederhelft

Goed stand gehouden na wilde Feesten

Na de grandioze openingsceremonie van de OS gaat het leven verder zijn normale gang.  Ook als de buitenlandse commentatoren van de Spelen herhaaldelijk beweren, dat deze geslaagde en peperdure manifestatie "geen enkele politieke boodschap bevat", bewijst dit dat ze enkel in staat zijn de teksten van de persmappen na te praten. Hopelijk zijn zij beter geïnformeerd over de te verrichten sportprestaties dan over de politieke agenda's.

China is bezig met een verbazingwekkend experiment en maakt handig gebruik van de OS om zijn succesvolle resultaten aan de wereld te tonen. De wereld is uitsluitend geïntresseerd  in groeicijfers, productiegetallen, afzetmarkten, return on investment en grote, snelle happen uit de taart van de welvaart.  Pro forma wil een of andere regering een vermanende vinger opsteken over de mensenrechten die moeten geëerbiedigd worden. Maar laten we vooral de goede betrekkingen en de economische vooruitzichten niet in het gedrang brengen door ideologische scherpslijpers.

De Chinese bevolking wordt in toom gehouden met de ijzeren regels van de absolute dictatuur. De vrijheidsbeperkingen die in het oude keizerrijk golden en sedert de "bevrijding van 1949" door het communistische Volksleger werden overgenomen zijn de beste steunpilaren voor de kapitalistische methodes die thans in zwang zijn.

De rode boekjes en de spreuken van Mao zijn verdwenen, de mentaliteit is dezelfde gebleven. Een Culturele Revolutie (die door Mao zelf in gang werd gestoken, laten we dit niet vergeten)  zou echter geen kans meer maken. 

De opgefokte communistische jongeren van de Rode Brigades, die genadeloos de middenklasse terroriseerden, staan anno 2008 in de rij om welstand en kapitaal te verwerven. Het enige rood dat overgebleven is van de Rode boekjes waar hun ouders mee zwierden in de jaren '70 zijn geverfde haardossen die het strenge zwart bedekken.

Het eens zo machtige Rode Leger, waar generaals en soldaten eenzelfde flodderuniform droegen om de gelijkheid uit te dragen, loopt in paradepas met een olympische vlag maar controleert tot in de verste uithoeken van het land, dat de minderheden de Han-Chinezen en het kapitalistisch communisme trouw blijven.

Het Gele Gevaar is niet wat er te zien viel in quasi komische films zoals "Les Chinois à Paris" van Jean Yanne. Waar men generaties mee bang gemaakt heeft : een invasie zoals die van Genghis Kahn met Chinese militairen, marcherend over de Champs Elysées. Het land van de Chinezen is zo enorm, dat ze geen territoriale uitbreiding zoeken.  Waar ze wel op uit zijn, nu ze zich eindelijk aan de wereld tonen, is het gelijk van hun systeem en vooral van hun leiders. In Azië wordt de Chinese dominantie enkel nog tegengehouden door Japan, maar dat schijnt volgens ingewijden een kwestie van tijd.  En op wereldniveau gaan de Verenigde Staten nog voor. 

Deze Olympische Spelen worden om prestige redenen georganiseerd en de verzameling van medailles zal even perfect geregisseerd en in de verf gezet worden.  China voert een prachtige promotiecampagne.

Je moet uiterst naïef of een beetje dommig zijn, om dit niet te ervaren als een "politiek". Het was goed dat sommige reageerders het hier al vermeldden : zolang het individu in China geen rechten bezit en als een waardeloze hond wordt behandeld, blijft dit land met al zijn boeiende aspecten en captiverend natuurschoon een natie van het onrecht.

RAY

Een grandioos, professioneel, perfect spektakel waar wij gedurende vier uur met bewondering hebben naar gekeken.

Een organisatie en regie om "U" tegen te zeggen, soms een ietsje melige muziek, maar laat dit een erg persoonlijk vals nootje zijn.

In onze brievenbus vonden wij volgende mededeling die we u niet willen onthouden, de naam van onze correspondent wel :

Er bestaat een tendenz om de Tibetaanse autonomie-gedachte af te wijzen, omdat een godsdienst-staat, geleid door een religieuze kontdraaier (de dalai-lama) de Tibetanen opnieuw in de Middeleeuwen zou storten.

Om te beginnen, is het nogal simpel er van uit te gaan dat een vrij Tibet de draad zou opnemen met de jaren '50 zonder rekening te houden met de gewijzigde maatschappelijke opvattingen in de tussentijd. Dit is de Turtelbaum-redenering, die stelt dat Vlaams-nationalisten sofort de "Tijd van de Heren van Zichem" willen herinrichten. Trouwens mochten de Tibetanen in overgrote meerderheid dat wensen, wat dan nog ?  Wie zijn wij om in hun plaats te oordelen ?  Gaan we de dictatoriale poco-redeneringen toepassen en volgen ?  De weireld zal de wet dicteren, waarbij het in niemands hoofd opkomt te vragen :  "Tiens, wie is die wereld eigenlijk ?" 

Over de historische vraag of Tibet al dan niet steeds tot China heeft behoord, durf ik mij niet uit te laten. Een tijdje wél, een andere tijd niet. Dat is trouwens minder relevant.  Een volk, het Tibetaanse, dat nù zijn vrijheid claimt en recht opeist op een eigen natie,  moet  niet bewijzen aan hand van ja- en neen-documenten uit het verleden of het daar recht op heeft.  Een volk is een volk en als het ervaart dat zijn land bezet is, moet die bezetter opkrassen. En China heeft van in 1950 tot nu miljoenen Tibetanen een kopje kleiner gemaakt. Of dat sedert de dood van Mao wat geminderd is, is ook weer zo'n valse, softe redenering. Of zijn de beelden van de recente opstanden nu al vergeten ?  Het was niet waar, zeker ? 

Mochten delfstoffen de reden zijn van de Chinese bezetting van Tibet, volstaat dat dan om te zeggen " Ha, ja, zo is het goed, dan moogt ge blijven ..." ?  Wij kunnen misschien terugkeren naar Congo ? 

Dat de Chinese opvattingen over Tibet ook aanhangers vindt in het Westen is evident, dat we die argumenten ook aanhoren, behoort tot de normale discussie, maar het weze ons toegelaten ze even galant van tafel te vegen als zij niet stroken met onze visie op nationalisme en het zelfbeschikkingsrecht van volkeren.

RAY

Graubunden

Van Campenhout, de schepen voor Afbraak en intens Epogebruik van de stad van Allah, wordt in Het Nieuwsblad door Kris Goossenaerts een kleedje gepast, dat niet vlotjes  over zijn dikke kop zal schuiven. Mocht het gelukt zijn, het zit de schepen echter als gegoten en zijn kabinetsvriendjes zullen gillen van verrukking.

Het stukje van de journaliste, die een duidelijke anti-VB mentaliteit koestert (om de zaken in hun juiste perspectief te plaatsen), gaat over de miskleunen inzake aanleg van pleinen en straten. Een fragment :

Bobkes op de Meir, kapotte tegels op het Sint-Jansplein, de Groenplaats als kattenbak, een levensgevaarlijke Gemeentestraat. De lijst van miskleunen bij openbare werken is lang. Nu komt daar dus het Theaterplein bij (zie ook Het Nieuwsblad van 6 augustus), waar de flaters al opduiken voor het plein afgewerkt is.

De architecten overbrugden het niveauverschil van het balkon op het Theaterplein onder de luifel met rijen grote trappen. Er zijn enkele gewone trappen om naar boven en beneden te wandelen, maar daartussen gaat het om reuzentrappen. Nogal wat mensen donderden daar al de afgrond in, omdat deze reuzentrappen niet opvallen.

Er komen dit weekend al dranghekken en bloembakken, maar het stadsbestuur vroeg de ontwerpers een creatieve en definitieve oplossing uit te dokteren om nieuwe valpartijen te vermijden. Lees: nieuwe extra kosten.

'Och, dat zal wel meevallen', reageert schepen voor Stadsontwikkeling Ludo Van Campenhout (Open VLD). 'Het probleem is dat die trappen daar niet opvallen omdat ze allemaal grijs zijn. Met een oranje strip zou het al opgelost zijn. Dat is misschien niet zo mooi, ik hoop dat de architecten met iets beters afkomen. Maar het zal niet dramatisch veel geld kosten.'

Van Campenhout ontkent dat het Theaterplein daardoor een plaats verdient in het Blunderboek. 'Iedereen is juist heel content over het Theaterplein. Kijk, er zullen altijd wel kinderziekten zijn. We moeten die gewoon snel oplossen. En geef toe dat dit probleempje van een compleet andere orde is dan het Sint-Jansplein of de Groenplaats.'

'De oplossing is dat we voor elk plein en elke straat hetzelfde doen: van gevel tot gevel een betonnen laag gieten. Dat zal geen problemen opleveren. Maar ja, dat is niet schoon. Iedereen wil van zijn of haar plein iets moois, waar het aangenaam en plezant toeven is. En waar verschillende functies met elkaar verzoend worden', besluit Van Campenhout.

Toch is het meer dan duidelijk dat de _ dikwijls dure _ ontwerpers er best in slagen om mooie pleinen uit te tekenen, maar zelden een dat de tand des tijds doorstaat of aangepast is aan de praktijk. En dat is toch een beetje te wijten aan een gebrek aan stielkennis, ook bij het stadsbestuur dat de opdracht geeft trouwens.

***

Een beleidsverantwoordelijke die uitspraken doet zoals Van Campenhout, verdient tien jaar strafkamp. Soms zijn wij streng. Het is niet verwonderlijk dat de partij van deze liberale zwakpoot in Antwerpen gehalveerd werd.  De bevolking stelt vast dat de miskleunen die gerealiseerd worden door deze belabberde man, de stad verminken en ridiculiseren.  De miljoenen vliegen buiten, de Eposchepen haalt zijn schouders op en de burgemeester knikt : "Het beste moet nog komen".  Ja, wacht maar, tot Mohamed-Ben-Sandaal burgemeester is.

Om u een idee te geven over de manier waarop deze projecten door de gemeenteraad gejaagd worden, een stukje info uit de toelichting bij het theaterplein : meer vindt u via het bruggetje, maar misschien heeft u er zo al genoeg van. Over woordmisbruik en aanstellerij gesproken !  Daar kennen ze wat van de Antwerpse Dikke Nekken en Koppen. Jammer dat daarvoor onze centen misbruikt worden.

Het Theaterplein vormt het voorplein van de Stadsschouwburg, en biedt tegelijk ruimte aan de vogelmarkt op zondag.

De unieke sterkte van het Theaterplein bestaat er in dat het verschillende roepingen tegelijk weet op te nemen: als theaterplein, stedelijk plein, wijkplein en manifestatieplein.

Het plein krijgt daarom een meerlagige inrichting: als parvis voor de Stadsschouwburg, als stedelijke as tussen de Meir en de Frankrijklei en als besloten groene ruimte (antichambre). Een nieuwbouwontwikkeling langs de Meistraat werkt het geheel af. Daarnaast maken enkele strategische ingrepen rond de Stadsschouwburg het gebouw gebruiksvriendelijker, en laden tegelijk de publieke ruimte er rond op.

 Parole, Parole, Parole ...

 http://www.nieuwsblad.be/Article/Detail.aspx?articleID=KJ1V37F8

http://www.buur.be/index.php/buur/projectpagina/the_theaterplein_antwerpen/

Zowat de helft van de Amerikanen zou Obama al beu zijn, omdat de media die man uur na uur in allerlei programma's, commentaren, shows laten opdraven en hem tegelijk voorstellen als de onvermijdelijke overwinnaar.

Na de donkere periode van 8 jaar  Bush-ellende komt nu de Grote Schoonmaak, het Paradijs, de Omwenteling met Barack  Hoessein  Obama. Amerika wordt opnieuw de Nieuwe Wereld. U weet het, als de poco's enthousiast zijn, verliezen zij alle zelfcontrole en gedragen zij zich als de simpelen van geest die ze in werkelijkheid zijn. Er is ook weinig reden om te juichen voor links in deze wereld die zij leiden van de ene mislukking naar de andere nederlaag.

Het weerwerk dat de Republikeinen kunnen bieden tegenover de overweldigende media-overaandacht voor de Democraten, wordt beperkt door  de lichtjes saaie figuur van Mac Cain.  Een man met ervaring, visie, moed en géén avonturier echter met het nadeel van zijn leeftijd, we moeten dit laatste argument nemen voor wat het is : een handicap.

De niet aflatende triomfkreten over Hoessein zouden wel eens zijn afgang kunnen betekenen. Uit een opiniepeiling blijkt dat zowat de helft van de Amerikanen hun buik vol hebben van de bijna-heiligverklaring van de  gedoodverfde volgende president. Precies omwille van de onredelijke aandacht. Als we daar wat kunnen aan meehelpen, waarom niet ?

@ BNP

In 1996, intussen alweer ruim 12 jaar geleden, dreigde Claude Eerdekens er in een woelig Kamerdebat al mee dat Wallonië eruit zou trekken. “Als jullie (Vlamingen) zo doorgaan, wees dan niet verbaasd als Frankrijk straks aan Brussel grenst” schreeuwde de PS-politicus woedend. Rik Daems, een VLD’er die zich nooit eerder op een gezonde Vlaamse reflex liet betrappen, beantwoordde de aanval laconiek: “Si vous voulez aller à la France, allez-y!”. Vrij vertaald: als jullie bij Frankrijk willen, ga maar, wij houden u niet tegen. Het verbale duel zorgde toen nog voor algemene hilariteit, maar de kans dat er in het huidige politieke klimaat nog om gelachen wordt, is uiterst klein.

‘La douce France’

Dat de klad er diep in zit, bleek al op 21 juli. Uit honderden kelen mocht dan nog de wanhopige kreet ‘vive le roi’ weerklinken, met hier en daar een zeldzaam ‘leve de koning’, de nationale feestdag werd overschaduwd door een troosteloze begrafenisstemming. De Franstalige trouw aan vorst en vaderland vertoont overigens onmiskenbaar opportunistische trekjes. Als de Vlamingen de geldkraan toedraaien, hoeft België voor hen niet meer. Vandaag zwaaien ze dus nog met zwart-geel-rood, maar morgen kan het Belgische vaandel zonder veel scrupules al ingeruild zijn voor de Franse driekleur.

De helft van de Walen ziet zo’n aansluiting bij Frankrijk trouwens wel zitten. Het zijn veelzeggende cijfers. Waar de Vlaamse onafhankelijkheidsgedachte decennialang smalend werd weggelachen als de dwaze droom van Vlaamse romantici, geldt dat in nog grotere mate voor het zogenaamde ‘rattachisme’, de politieke stroming die pleit voor aanhechting bij het Franse moederland.

Paul-Henry Gendebien – woordvoerder van het Rassemblement Wallonie-France – is niet verbaasd over de evolutie. “Cultureel, culinair, mediatiek, sportief: de Walen zijn in alles veel meer op Frankrijk gericht dan op Vlaanderen.” En België dan? “Het dringt nu stilaan tot alle Walen en Brusselaars door dat we het met de Vlamingen over niets meer eens raken. Alles is communautair, zelfs de hongerstakingen. Wat bindt ons nog?” (Het Laatste Nieuws, 30.07.08)

En dus kunnen we er maar beter een punt achter zetten. “België wérkt niet. Nu al hebben we een schijnregering, en als volgend jaar de Vlamingen nog ‘extremer’ (lees Vlaamser) stemmen, zal blijken dat er gewoon geen federale regering meer kan worden gevormd,” zegt Gendebien. Wijze woorden, voor één keer uit het zuiden van het land.

Confederalisme?

Intussen duikt de piste van het confederalisme steeds vaker op om België uit het politieke slop te halen. In een onderhandeling ‘van gemeenschap tot gemeenschap’ moeten Vlamingen en Walen dan uitmaken wat ze nog samen willen doen onder Belgische vleugels. Klinkt mooi, in theorie, maar of het in de praktijk en in de Belgische context ook nog werkt is een andere zaak. Wetstraatwatcher Jan Segers (Het Laatste Nieuws) zou er zijn hand niet voor in het vuur steken: “Elke gelijkenis in wat Jo Vandeurzen (CD&V) en Philippe Moureaux (PS) als confederalisme definiëren, berust op louter toeval. Hun invulling ervan verschilt dag en nacht.” En dus dreigt confederalisme niet meer te worden dan een schijnoplossing, nodeloos tijdverlies.

Waals parlementsvoorzitter José Happart trekt ook de kaart van het confederalisme. “Wie dacht dat hij of zij het land kon redden door ‘non’ te blijven zeggen, heeft zich zwaar vergist. (…) De enige mogelijkheid om België te redden, is een confederalisme met Vlaanderen, Wallonië en Brussel.”

Kijk eens aan, denk je dan, zelfs Waalse hardliners als Happart lijken plots bereid water bij de wijn te doen, maar laat u vooral geen zand in de ogen strooien. Het confederalisme wordt hier naar voor geschoven als het ultieme reddingsplan voor een afgeleefde en finaal vastgereden staat. Wat naïeve Vlamingen beschouwen als ‘een stap vooruit’, is voor Franstalig België niet meer dan een noodrem. En dat is ook de tragiek van álle vorige staatshervormingen. Het fameuze Belgische federalisme werd niét uitgedacht om de Vlamingen (en Walen) te geven wat ze nodig hadden en wat ze wensten, maar om België te redden. Hoeveel heil moet Vlaanderen verwachten van een confederalisme dat in wezen ook maar één doel heeft: het voortbestaan van België en de geldtransfers van Vlaanderen naar Wallonië?

@ Bruno Valkeniers

Voorzitter Vlaams Belang

De Chinese OS-delegatie

@ www.geenstijl.nl

Het is de tweede maal op nauwelijks een week tijd, dat twee kleine meisjes thuis verdwijnen en gelukkig zeer vlug terug opduiken.

De eerste maal deed de verdwijning zich voor in Willebroek en werd het kindje gezond en wel teruggevonden in Brussel. De tweede onrustwekkende verdwijning was te Antwerpen en ook daar werd de volgende dag het kind ongedeerd thuis afgeleverd.

In beide gevallen ging het om moslimgezinnen.  Het waren ook telkens de vaders die het woord voerden en de moeders stonden stilzwijgend op de achtergrond. Het was duidelijk en pijnlijk om te zien hoe die vrouwen een onderdanige en gelaten houding aannamen. Je moet geen psychiater of gezinstherapeut zijn om te zien, hoe het daar aan toegaat.

De jonge kinderen waren het afgestapt na ruzie in het gezin, alhoewel dat nooit bij de eerste meldingen gezegd werd.  Dat feit kwam terloops boven water nadat alles in orde was. 

Vreemd is, dat meisjes van rond de zeven jaar dan terechtkomen bij familie, een tante in het eerste geval, of een vriendinnetje en daar blijven overnachten, zonder dat die opvangers de ouders verwittigen. Die alarmeren wel de politie en Child Focus en heel de winkel van sinkel wordt ijlings in gang getrapt, wat overigens normaal is, want kinderen zijn kinderen.  Ook als sommigen proberen te insinueren dat wij daar anders over denken.

Wat alleszins wél anders is : de mentaliteit bij de vreemdelingen, en vooral die van moslim-origine.  Vaders oefenen vaak een schrikbewind uit en zijn de onbetwistbare heersers met alle onrechtvaardigheden van dien.  Als kinderen er onderuit trekken (op zo'n jonge leeftijd, dat is niet normaal) wil dat veel zeggen over de toestanden in die gezinnen.  Maar ook bij de ontvangende families, klopt het niet.  Daar wordt ook gevreesd voor de woede van de vader en dat kan de reden zijn dat er geen contact wordt genomen met de familie van het gevluchte kind.

Zelf hebben wij al enkele geschiedenissen "horen vertellen" uit onze omgeving, die een mens liever niet hoort.

Ook dat zijn gevolgen van de zo geprezen multiculturele maatschappij. Een verrijking is dit alleszins nooit.

Juffrouw Ellen

(

Wat is het verschil tussen de Belgische, de Amerikaanse en de Australische politie? Casus : Je bent politieman. Je wandelt in een afgelegen straat met je vrouw en kinderen. Plots verschijnt er een gevaarlijk individu met een gigantisch mes voor je. Hij kijkt je recht in de ogen en brult dat hij je geld wil. Hij bedreigt jou en je familie met zijn gigantisch mes. Jij hebt je 9 mm dienstpistool bij je en je bent toevallig de beste schutter van je korps. Je hebt slechts enkele seconden om na te denken en te reageren vooraleer hij aanvalt. Wat doe je? In België : Vooraleer over te gaan tot actie eerst een diepgaand onderzoek uitvoeren: - Is het mes geen plastic namaakmes? - Verkiest de aanvaller te spreken in het Frans of het Nederlands? - Gaat dit incident een invloed hebben op mijn kansen voor promotie? - Gaat de media een profiel van hem maken en concluderen dat hij geliefd is door iedereen, zelfs door zijn hond? - Is hij lid van een bende die goed geïntegreerd is in onze maatschappij? - Is hij een nieuwe immigrant die niet goed weet hoe hij de politie moet benaderen? - Is het een ex-gangster vrij op proef die slecht gereïntegreerd is in onze maatschappij? - Gaat dit geval aanzien worden als een rascistische aktie en verlies ik mijn job? - Is dit een slachtoffer van alcohol of drugs en weet hij niet wat hij doet? Actie: ik zal hem dan eindelijk maar eerst vriendelijk vragen zijn wapen neer te leggen en als hij niet reageert op mijn herhaald en zeer vriendelijk verzoek BANG. In Australie: BANG In Amerika: BANG BANG BANG BANG BANG BANG BANG herladen BANG BANG BANG BANG BANG BANG BANG click click click click DE GEVOLGEN: In Amerika: een verslagje door middel van een invulformuliertje van 1 bladzijde, felicitaties en zaak geklasseerd. In Australië: gewoon proces-verbaal, verdachte is altijd in fout. In België : - Dringend proces-verbaal met alle mogelijke en onmogelijke motivaties waarom je hebt geschoten en of dat wel nodig was. - Verslag aan de korpschef. - Verslag aan de Burgemeester. - Verslag aan comité P. - Verslag aan de Algemene Inspectie. - Inbeslagneming van je wapen. - Tuchtonderzoek. - Verschijnen voor de onderzoeksrechter. - Verschijnen voor de rechtbank als verdachte. - Klacht tegen je met burgerlijke partijstelling door de familie. - Klacht met burgerlijke partijstelling door het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en voor Racismebestrijding (bleek nadien illegale vreemdeling te zijn). - Veroordeling wegens doodslag. - Oneervol ontslag. - Jarenlang trauma met zelfmoordneigingen. (Uit onze brievenbus)

Deze brave, sympathiek ogende huisvader heeft het niet onder de markt.  De vijfenvijftigjarige papa heeft zijn dochter gewurgd.  Niet in Pakistan of Iranistan, neen nabij Atlanta, de hoofdstad van Georgia, USA, waar het voor de rest multicultureel goed in mekaar zit met wat nog rest van de Amerikaanse way of life. Geef toe, de hoer van een dochter kwam thuis met de melding dat ze ging scheiden en het wou proberen met een  Nieuwmans.  Wat doet een beetje vader met het hart op de rechte plaats en het heilig boek gebrand in de éne hersencel waar de mens over beschikt  ?  Hij neemt een touw, en draaien maar.  De Amerikaanse cops hebben de ongelukkige vader, die voor de eer van zijn familie opkwam, in de boeien geslagen.  Het wordt tijd dat de sharia zijn intrede gaat doen in de Westerse landen. Dan wordt zo'n man  toch vrijgesproken.

Ray

 http://www.nypost.com/seven/08062008/news/nationalnews/honor_killing_for_god_123236.htm