De voorstellen van PS & Vande Lanotte in akkoorden omzetten realiseert quasi alle Franstalige objectieven, maar nauwelijks Vlaamse! De Franstaligen benutten alle grondwettelijke middelen om Vlaamse eisen te blijven blokkeren. Daardoor blijft de Vlaamse meerderheid monddood. Dat democratische deficit raakt maar niet doorbroken! Elke ernstige analyse bevestigt dat de Franstalige politici de Vlamingen slechts een fractie gun-nen van wat die sinds 1999 vragen. Die onwil vervult met afgrijzen.
In de recentste voorstellen steunen dotaties voor de gemeenschappen nog meer op de behoeften, in plaats van op fiscale capaciteit of autonomie. Voorts zou de Vlaamse Gemeenschap deels ontmanteld worden, want de kinderbijslag in Brussel zou op gewestelijke basis georganiseerd worden. Ook het extra geld voor Brussel haalt bestaande evenwichten onderuit. Brussel zou daardoor blijven ontsnappen aan een redelijke bijdrage tot de nodige saneringen. Tegelijk blijven de verdoken transfers naar de Franse gemeenschap én de federale usur-patie van deelstatelijke bevoegdheden behouden. De omvang van die Brusselse geldnood is overigens nog nooit ernstig onderzocht. Er zijn enkel 'verlanglijstjes pro domo' opgesteld.
Franstalige onderhandelaars streven naar een uiterst complexe financiering voor de deelstaten. Hun voorstel laat de gemeenschappen echter volledig in de kou. Reële extra autonomie voor gewesten en gemeenschappen blijft uit. De bestuurlijke versnippering neemt nog toe en de belastingdruk gaat waarschijnlijk nog omhoog. Het tegenovergestelde van wat de meeste Vlaamse kiezers vragen.
Voor een gedeeltelijke splitsing van BHV en enkele beperkte overdrachten zou een ongewoon hoge prijs be-taald worden. Het OVV hoopt daarom dat N-VA en CD&V ondertussen zelf wel begrijpen dat de Vlaamse eisen sterker moeten gaan doorwegen dan de Franstalige – zoals de democratische logica dat ook vraagt.
Het OVV geeft daarom volgende suggesties:
Schuif deze complexe rotzooi aan de kant. Herbegin met een tabula rasa! Maak het blad nu écht leeg.
Voorrang aan socio-economische materie. Vermits noord en zuid daarin zo sterk verschillen, is het de logica zelf dat zoveel mogelijk socio-economische hefbomen naar de deelstaten gaan !
Kinderbijslag en gezondheidszorg naar de gemeenschappen, en/of werkloosheidsbeleid en mobiliteit naar de gewesten overdragen is alleen zinvol door een integrale overdracht met evenredige fiscale au-tonomie erbij. Geen extra versnippering dus! Indien niet, dan blijft alles beter bij het oude. Laat de Franstalige politici desnoods zelf kiezen op welk domein ze nu over de brug komen.
Vervang alle federale grendels door het subsidiariteitsbeginsel: als Vlamingen en Franstaligen het fe-deraal niet eens geraken, dan wordt de geblokkeerde bevoegdheid binnen de maand aan de gemeen-schappen aangeboden, met de bijbehorende fiscale autonomie erbij (bijv. met een split-rate). Als beide grote gemeenschappen dat afwijzen, krijgen de gewesten de kans.
Extra geld voor Brussel kan, mits elke euro extra aan dezelfde criteria voldoet als andere openbare uit-gaven. Ook respect voor het Nederlands en de rechten van de Brusselse Vlamingen is een strikte voorwaarde. De middelen voor de hoofdstedelijke functie (incl. de internationale) moeten apart beheerd worden door alle betalers (alle Belgen dus), met een vetorecht voor de twee grote gemeenschappen.
Alle afspraken moeten op enkele pagina’s worden vastgelegd.
N-VA en CD&V verdedig(d)en de legitieme belangen van de Vlamingen. Ze doen dit goed en moeten dat volhouden. Een eerlijk akkoord kan nog steeds ! Vlaamse onderhandelaars toonden meermaals hun goede wil. Ze deden voorstellen die op termijn baten voor Vlamingen én Franstaligen. Nooit waren deze strijdig met democratie of goed bestuur. Het is nu aan de Franstaligen om hun goede wil te tonen. Tenslotte hopen we dat ook SP.a en Groen! de legitieme vragen van het Vlaamse electoraat zullen verdedigen.
Tot zover de stellingname en mededeling van het Brave Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen. U mag het ons kwalijk nemen : wij vinden het uiteraard fijn dat het OVV na maanden stilzwijgen iets vertelt, maar dit soort stellingnames lezen wij al jàren en ze leiden nergens toe. Zolang het bewuste Vlaanderen niet de moed heeft de oorzaak van alle ellende, namelijk de ontbinding van de belgische staat te eisen, zal Vlaanderen het kind van de rekening blijven. Punt. En je mag er amen bij zeggen ook. Of zoals wij : UIT !
De redactie van Angeltjes
|