De actieve hormonenmaffia liet van zich horen op deze dag. 
De stichter van de ‘Belgische vioolschool’ Charles de Bériot werd in Leuven geboren op 20 februari 1802.

Beeldhouwer-tekenaar George Minne overleed op 20 februari 1941. Baron Minne werd 75 jaar.

Striptekenaar Edgard P. Jacobs overleed in 1987.

In 1984 werd in Neerpelt zangeres en televisie-actrice Sofie Van Mol geboren.

In Amsterdam wordt in 1947 de gekende komiek André van Duyn geboren als Andrianus Kyvon. Hij is gehuwd met zijn vriend Martin Elfrink.

Op 20 februari 1995 wordt veekeurder Karel Van Noppen uit zijn huis gelokt en neergeschoten.
Het is 20 februari 1995. Veekeurder Karel Van Noppen wil die avond voor de televisie doorbrengen. De telefoon gaat. Of hij even kan komen kijken. Naar een zieke koe. Veekeurder Van Noppen wil zijn dochtertje Birgit meenemen. Maar dat weet zijn vrouw Mieke Hendrickx te verhinderen. Echtgenoot Karel zal niet terugkeren die avond. 
Karel Van Noppen wordt meteen na het wegrijden tot stoppen gedwongen en wordt vermoord. De hormonenmaffia had Van Noppen al meermaals gewaarschuwd en voor grof geld werden huurmoordenaars gevonden om de té lastige vleeskeurder in koelen bloede te vermoorden.
Als veearts-keurder moest Karel Van Noppen veeboeren controleren op het gebruik van verboden groeihormonen. Het was meteen duidelijk dat de moord gebeurde in opdracht van de hormonenmaffia.
Karel Van Noppen, een 42-jarige veearts uit de Kempen, werd geboren in Herentals en woonde in Wechelenterzande-Lille. Hij was van overheidswege belast met controle op het gebruik van hormonen door veeboeren.
Met de illegale hormonenhandel werd grof geld verdiend. Runderen werden op illegale wijze extra vet gemest en het vlees kon tegen woekerprijzen worden verhandeld.
Karel Van Noppen was niet de man die veel door de vingers zag. Integendeel. En in kringen van veehouders werd er vaak geschimpt op de komst van de controleur Van Noppen.
 
Het bleef echter niet bij schimpen, bij de hormonenmaffia. Er werden ook regelmatig bedreigingen geuit. Maar ook meer dan dat. Op 20 februari 1995 werd veekeurder Karel Van Noppen hun slachtoffer. 
Die avond van 20 februari sloeg de hormonenmaffia toe. De auto van Van Noppem werd klem gereden en de inzittende genadeloos neergeknald. Het onderzoek leidde naar enkele personen die wel allemaal ontkenden iets met de zaak te maken te hebben. Het duurde wel een hele tijd maar uiteindelijk werden vier verdachten voor de rechter gebracht. De rechtbank was streng voor de vier verdachten. De uitspraak viel in april van het jaar 2002. Alex Vercauteren kreeg levenslang. De drie anderen, Carl De Schutter, Albert Barrez en Germain Daenen elk 25 jaar.
Albert Barrez heeft in het boek ‘Operatie Zieke Koe’ later een omstandig verslag gepubliceerd, samen met journalist Jan Heuvelmans, met zijn versie over de volledige toetracht van de voorbereidingen en de aanslag op Van Noppen. Het boek is in 1999 gepubliceerd bij Houtekiet Antwerpen/Baarn.

 @ www.6minutes.be

 Jules Brunfaut (1852 - 1942)  is een toonaangevend Brussels architect met een omvangrijk oeuvre dat gerekend wordt tot het historisme. Voor zijn vriend Edouard Hannon maakt hij een uitzondering en bouwt hij een prachtig Art Nouveau herenhuis in Sint-Gillis. In 2010 werd de woning langs het Horta Museum aangekocht en verbouwd tot museum. Het zal samen met de woning en het atelier van Horta één geheel gaan vormen.

De smeedijzeren loggia met glasramen afgeboord langs de straatzijde is indrukwekkend

Op de hoekgevel een bas-reliëf van Victor Rousseau

(met dank aan jos voor de tip)

06-11-2009

Figuren uit de mini & maxi Vlaamse Beweging : Frans Van der Elst (1920 - 1997)

1974 : tijdens de viering van 20 jaar Volksunie feliciteert Lode Craeybeckx voorzitter Frans Van der Elst   Van der Elst studeert van 1939 tot 1944 rechten, thomistische wijsbegeerte en politieke en sociale wetenschappen in Leuven. Van 1944 tot 1958 is hij advocaat bij de balie van Brussel. Hij pleit in verschillende repressiezaken, o.a. die van VNV-leider Hendrik Elias, wiens raadsman hij zou blijven. Als legataris van Elias’ archief publiceert hij in 1974 de eerste uitgebreide analyse van diens rol als VNV-leider. Vanaf 1948 speelt Van der Elst een aanzienlijke rol in de herleving van de V.B. en het Vlaams-nationalisme, waarvan hij als publicist, redenaar en als partijvoorzitter van de Volksunie (VU) de inhoud mee bepaalt. Bij de parlementsverkiezingen van 1949 staat hij in Brussel op de Vlaams-nationale lijst-Edmond van Dieren. In deze periode wordt er volop gediscussieerd over de heroprichting van een autonome Vlaams-nationale partij. Vanaf 1950 is hij een der hoofdrolspelers in het Vlaams Comité voor Federalisme, een studie- en drukkingsgroep die in 1954 een voorstel van federale grondwet voor België publiceert. In 1951 houdt hij zijn eerste publieke pleidooi voor amnestie. In 1954 wordt Van der Elst medeoprichter van de Christelijke Vlaamse Volksunie, die nog tijdens datzelfde jaar de Volksunie wordt. Hij wordt partijvoorzitter (1955-1975), Kamerlid (1958-1974) en senator (1974-1985). In 1983 wordt hij de allereerste Vlaams-nationalistische minister van staat. Van 1958 tot het einde van de jaren 1960 is Van der Elst de woordvoerder van zijn partij in alle belangrijke parlementaire debatten. Het vertrouwen van de Vlaams-nationalisten in Van der Elst komt voor het eerst onder zware druk wanneer de VU de Egmont- en de Stuyvenbergakkoorden ondertekent en toetreedt tot de Belgische regering (1977-1978). Na het Egmont-experiment trekt hij zich systematisch terug uit het politieke leven. @ Nieuwe Encyclopedie Vlaamse Beweging

.

Het boek Max Havelaar raakte bijna niet uitgegeven. 
Op 19 februari 1887 overleed Edward Douwes Dekker, onder de schuilnaam Multatuli schreef hij Max Havelaar. Hoe dat boek uiteindelijk toch werd gedrukt lees je hier...

Op 19 februari 1899 grijpt er een treinongeval plaats in het station van Vorst-Brussel. Er vallen 30 doden te betreuren.

In 1878 wordt Isidoor Opsomer geboren. Kunstschilder Baron Opsomer groeide op in Lier en was bevriend met die andere Lierenaar: Felix Timmermans.

Drie sportlui zijn op deze dag geboren:
Voetballer Jef Mermans in 1932
Voetballer Enzo Scifo in 1966
Wielrenner Freddy Maertens in 1952.

De algemeen gebruikte Nederlandse driekleur wordt in 1937 als dé officiële vlag bij Koninklijk Besluit uitgeroepen. De drie horizontale banden, blauw bovenaan, kregen officiële status zodat alle fantasie-uitvoeringen moesten verdwijnen.
 
Multatuli, de lijdensweg van een schrijver

Onder de naam Multatuli schreef Edward Douwes Dekker tijdens zijn verblijf in Brussel, op de hoek van de Arenbergstraat en de Keizerslaan, het wereldberoemde boek: Max Havelaar. of De Koffieveilingen der Nederlandsche Handel-Maatschappij. 
De openingszin van de Max Havelaar, ‘Ik ben makelaar in koffie, en woon op de Lauriersgracht nr 37', verwijst naar de ‘ik’ ofte Batavus Droogstoppel, de hoofdpersoon van het lijvige boek.
Max Havelaar werd in 140 verschillende talen vertaald en uitgegeven. Maar het oorspronkelijke werk raakte werd slechts heel moeilijk uitgegeven.
Onder de naam Multatuli of vertaald ‘ik heb veel geleden’ had Edward Douwes Dekker (overleden op 19 februari 1887) zijn werk geschreven als een aanklacht tegen alles wat fout liep in de maatschappij. Maar zulke boodschap had slechts zin indien het manuscript zou gedrukt en uitgegeven worden.
Er stonden op dat moment duidelijk weinig uitgevers te wachten op deze bewogen tekst. Ten einde raad ‘verkocht’ Multatuli het manuscript aan de Amsterdamse advocaat en dichter Jacob van Lennep. Die zag er alleen brood in indien hij de oorspronkelijke tekst wat kon bijwerken.
Een goedkope uitgave? Dat zag Jacob van Lennep helemaal niet zitten. Hij wilde geld verdienen. En in plaats van een goedkope editie op de markt te brengen gaf hij de tekst uit in een dure luxe-editie. De oorspronkelijke tekst van Multatuli waarin, met volle namen en exacte data werd gewezen op misstanden, werd gewijzigd en namen en data werden door Van Lennep gewoon weggelaten.
Multatuli voelde zich bedrogen door Van Lennep en spande een proces in maar dit verloor hij want hij was per slot van rekening niet meer eigenaar van zijn eigen werk? Hij had het manuscript maar niet moeten verkopen. Douwes Dekker probeerde wel bij het corrigeren van drukproeven enkele door Van Lennep aangebrachte veranderingen recht te zetten.
Een getrouwe uitgave verscheen veel later. Pas in 1875 kreeg Dekker de gelegenheid een drukproef te corrigeren en noten toe te voegen, maar de meeste veranderingen van Van Lennep werden door Dekker, die het oorspronkelijke manuscript niet bij de hand had, waarschijnlijk niet opgemerkt. 
Edward Douwes Dekker had veel moeite om het manuscript uitgegeven te krijgen. Meer hierover...
Een getrouwe uitgave van het manuscript verscheen uiteindelijk pas in 1950. Desondanks treft men tot op heden in de boekwinkels meestal de versie van 1875 aan, dat is dus grotendeels de versie van Van Lennep met wel correcties van Douwes Dekker.
Het verhaal van Saïdjah en Adinda is in een aantal losse uitgaven verschenen; ook andere fragmenten zijn wel apart uitgebracht, zoals Havelaars "Toespraak tot de hoofden van Lebak".
Later is de Max Havelaar in meer dan 140 talen uitgegeven. En in de Nederlandse versie verscheen er herdruk op herdruk. Edward Douwes Dekker was 47 bij zijn overlijden op 19 februari 1887

www.6minutes.be

Niet vergeten !

If I had a talking Picture of you - Als ik een sprekend portret van jou had : de kunst van Alfons Mucha. Geboren in Moravia in 1860,  trok hij naar Parijs in 1887. Rond de eeuwwende ontwierp hij affiches voor vele Europese bedrijven en optredens van artiesten, zoals o.m. Sarah Bernhardt.  Maar hij maakte ook ontwerpen voor decors, kostuums, meubelen en juwelen.  Een veelzijdig, oorspronkelijk kunstenaar die de geest van zijn tijd weerspiegelde. Na de Grote Oorlog keerde hij terug naar Praag om mee te strijden voor de Tdjecho-Slowaakse onafhankelijkheid, terwijl hij ook artistiek eer bedrijvig bleef.

 Bij het binnenvallen van de nazi's in 1939 was Mucha bij de eersten die door de Gestapo opgepakt werden. Hij overleed in datzelfde jaar.

De muziek is een opname uit 1929 (met dank aan jos, die mij veel geleerd heeft over deze kunstperiode)

07-11-2009

Figuren uit de mini & maxi Vlaamse Beweging : Louis Franck (1868 - 1937)

Louis Franck geschilderd door Walter Vaes Na zijn studie rechten aan de Université libre de Bruxelles (1886-1890) vestigt Franck zich als advocaat in Antwerpen. Zijn gematigdheid als liberaal tegenover katholieken en als Vlaming tegenover de Franstalige bourgeoisie maakt hem uiterst geschikt voor een politieke carrière. Van 1906 tot 1926 is hij liberaal volksvertegenwoordiger. Vanaf 1909 stelt hij dat het liberalisme in Vlaanderen "Vlaams of niet" zou zijn. Mede door zijn toedoen is de liberale partij in Vlaanderen voor de oorlog Vlaamsgezinder geworden. Franck speelt een belangrijke rol in de vernederlandsing van het Vlaamse rechtsleven. Inzake taalwetgeving is zijn stelling: geen taaldwang in Wallonië en een geleidelijke vernederlandsing in Vlaanderen. Na zijn strijd voor de vernederlandsing van de Gentse universiteit (vanaf 1910 met Frans van Cauwelaert en Camille Huysmans, de Drie Kraaiende Hanen) luwt zijn Vlaamsgezindheid omdat hij vanaf 1912 ministeriabel wordt. Tijdens de oorlog wordt Franck het feitelijke hoofd van Antwerpen. Hij voert een politiek van godsvrede en van voorzichtige administratieve samenwerking met de bezetter. De taalgeschillen moeten zijns inziens blijven rusten. Hij veroordeelt openlijk het activisme en de Flamenpolitik. Op verzoek van de activisten wordt hij in 1918 korte tijd gedeporteerd. Na zijn terugkeer laat hij zich nog nauwelijks in met de Vlaamse zaak. De oorzaken zijn: de scheuring in en de radicalisering van de V.B. tijdens de oorlog, Francks deportatie en de naoorlogse inzinking van de V.B. en de Vlaamse liberalen. Hij wordt wel nog de inspirator van de gedeeltelijke vernederlandsing van de Gentse universiteit, de zogenaamde Nolf-barak van 1923. In 1924 pleit hij voor het behoud van de tweetaligheid voor de rechtbanken. In 1926 wordt hij gouverneur van de Nationale Bank. Naar aanleiding van een gerechtelijk onderzoek vraagt hij in oktober 1937 verlof. Twee maanden later overlijdt hij, waarschijnlijk door zelfmoord. @ Nieuwe Encyclopedie Vlaamse Beweging

 Wat gebeurde er op 18 februari ?

In 1963 wordt Marlène de Wouters d’Oplinter, gekende televisie-presentatrice als Belgische in Amsterdam geboren.

In 1967 wordt Sophie Pécriaux geboren, zij is de socialistische partner van de VLD-man Rik Daems.
1896: geboorte van de expressionistische dichter Gaston Burssens. Hij werd 69 jaar.

In 1906 wordt het Belgisch Olympisch Comité opgericht.

In 1914 wordt, net voor het uitbreken van de eerste Wereldoorlog, de uitbreiding van de schoolplicht tot 12 jaar bij wet goedgekeurd.

In 1948 krijgen ook vrouwen stemrecht maar ze moesten wachten tot 1949 voor ze het konden uitoefenen in de eerstvolgende verkiezingen.

In 1995 wordt de elektronische portemonnee Proton door de Belgische banken gelanceerd.

In 2005 wordt in de Antwerpse haven het Deurganckdok open gesteld zodat het nu met de watergetijden mee de doorgang naar de Schelde mogelijk maakt.

In 1944 werd door het verzet tegen de Duitse bezetting op één dag tijd 5 moorden op collaborateurs en 4 aanslagen op geldtransporten gepleegd.

En mede dank zij de op 18 februari 1526 geboren Carolus Clusius eten we nu onze porties aardappelen.

08-11-2009

Figuren uit de mini & maxi Vlaamse Beweging : Jeroom Leuridan (1894 - 1945)

In 1915 meldt Leuridan zich als oorlogsvrijwilliger. Aan het IJzerfront laat hij zich kritisch uit over het activisme en is een tegenstander van de von Bissinguniversiteit. Zijn contact met Cyriel Verschaeve radicaliseert hem echter. Na de oorlog studeert hij Germaanse filologie in Leuven en rechten. In Leuven ontpopt hij zich tot een radicaal Vlaams-nationalist en Groot-Nederlander. Met Joris van Severen vormt hij het leidende politieke duo van de Vlaams-nationale strijd in West-Vlaanderen. In 1924 geeft hij met Van Severen de godsvrede in de Frontpartij op en schoeit hij het West-Vlaamse Vlaams-nationalisme op katholieke leest. Dit leidt tot de oprichting van het Katholiek Vlaamsch Nationaal Verbond. Op 26 mei 1929 wordt Leuridan tot volksvertegenwoordiger verkozen. Hij is betrokken bij de onderhandelingen die leiden tot de oprichting van het VNV (oktober 1933) en behoort tot de anti-democratische vleugel van de partij. Na de Duitse inval woont hij samen met VNV-leider Staf de Clercq een vergadering bij met de leiders van het Militaire Bestuur, waarop het VNV zijn collaboratiediensten aanbiedt (3 juni 1940). Leuridan verwijt de partij het Groot-Nederlandse ideaal te veel op te offeren. Hij kant zich tegen een akkoord met de Groot-Duitse SS en maakt geen propaganda voor het oostfront. De collaboratie trekt hij echter niet in twijfel. Leuridan is het volledig eens met de ‘greep naar de macht’ die zijn partij uitvoert. Na heftige kritiek op de SS en de DeVlag (21 juni 1943) krijgt hij spreekverbod. Niettemin wil Leuridan op 26 augustus het woord voeren op een VNV-kampdag. Die dag heeft hij echter een eerste hersenbloeding. Zijn rol is vanaf dan uitgespeeld. Op 1 september 1944 wordt hij aangehouden. Na een reeks beroerten sterft hij op 25 juli 1945. @ Nieuwe Encyclopedie Vlaamse Beweging

Goedemorgen lieve mensen in Vlaanderland en in de wijde internetwereld,

Richard Wayne Penniman werd geboren als derde kind uit een gezin van zestien op 5 december 1932 in Macon, Georgia.  Vanaf 1945 stond hij als jonge tiener al op de scène en vanaf 1951 begon hij gospelgeïnspireerde plaatjes op te nemen die onopgemerkt bleven.  Zijn succes begon toen hij in 1955 overschakelde op zijn eigen versie van rock ’n roll, met een variatie van ritmes, geluiden, kreten en kreunen gesteund door boogiewoogie en rhythm ’n blues muziek.  Klinkt eerder afschuwelijk, nietwaar? 

En toch was Little Richard de inspiratiebron van bekende zangers zoals James Brown, Elvis Presley, Otis Redding, Bob Dylan, Michael Jackson enz.  Zijn Tutti Frutti, Long Tall Sally, Lucille en Good Golly Miss Molly waren allemaal goed voor een gouden plaat en hij drukte een stempel op de rock ’n roll door zijn opzwepende optredens en eigen(aardige) interpretatie.  Men noemde hem de man die de rock ’n roll emancipeerde… Ik heb er geen idee van wat we ons daarbij moeten voorstellen. 

Op het toppunt van zijn succes stopte Little Richard in 1957 abrupt met rock ’n roll en bekeerde zich tot het christendom.  Hij trok zich helemaal terug, volgde godsdienstlessen en meende zijn roeping als predikant en zendeling te moeten volgen.  Hij verklaarde dat de rock ’n roll, met zijn obscene en sexueel geladen teksten, inging tegen de wil van God en hij zou vervolgens nog slechts gospelliedjes zingen en opnemen.  Tijdens die periode ontmoette hij tijdens een evangelisch congres Ernestine Campbell, huwde haar in 1959 en liet zich twee jaar later al van haar scheiden.

Terwijl in het begin van de zestiger jaren de verkoop van rock ’n rollplaatjes in de VSA het slop zat, piekte de verkoop van zijn plaatjes in Groot-Brittanië.  Hij werd er uitgenodigd voor verschillende optredens met de Beatles in het voorprogramma.  Toen hij daar zijn gospelliedjes wou brengen, moest hij noodgedwongen toegeven aan de druk van het publiek dat een ticket gekocht had voor een rockconcert.  En waar hij ook kwam, was hij goed voor uitverkochte zalen met een uitzinnig enthousiast publiek.  De concertenreeks werd beëindigd met een televisieshow: de fans reageerden met meer dan 60.000 brieven.  En die show ging de wereld rond.

Little Richard nam weer seculiere plaatjes op en begon zwaar te drinken.  Hij verklaarde dat hij méér succes zou kunnen gehad hebben ware het niet dat zuiderse predikanten de R & B-radiozenders onder druk zetten om zijn populaire muziek niet te draaien.  En bovendien werd hij ook geboycot door zwarte platenruiters aan de Westkust, vooral in de streek rond Los Angeles, die hem op hun zwarte lijst zetten omdat zijn optredens zowel door blanken als zwarten bezocht werden.  Toen de Black Power-beweging in de late zestiger jaren opkwam, werd hij uitgenodigd op te treden voor een uitsluitend zwart publiek.  En hij weigerde want hij wou niemand uitsluiten.  
 Tijdens de volgende jaren bleef hij populair, een orgie- en partijbeest en gewillig gebruiker van allerlei drugs.  Na enkele wilde jaren keerde hij terug naar zijn predikantenmissie.  Maar de muziek zou nooit ver weg zijn.  Optredens, opnames, films en televisie kwamen regelmatig aan bod.  En hij nam zijn roeping absoluut ernstig: zo zegende hij huwelijken in van o.a. Bruce Willis en Demi Moore, van Bruce Springsteen en zelfs van 20 trouwlustige koppels tegelijkertijd.   

Toen hij de status van “Salonfähigkeit” bereikt had, werd hij zelfs uitgenodigd voor een viering van de nationale feestdag op het Witte Huis, stond bij diverse grote festiviteiten op de affiche en hielp waar hij kon om de kas van liefdadigheidsverenigingen te spijzen.  Hij heeft vrede gesloten met God, met zijn muziek, met zichzelf: “Alhoewel ik rock ’n roll zing, houdt God van mij.  Ik ben een rock ’n rollzanger, maar ik ben ook een christen.”

Hier volgt één van de bekendste nummers van Little Richard:  Lucille

Kusje van Lolita 

Het werd die zaterdag 17 februari in 1934 een dramatische dag hoewel het gebeuren pas een dag later, op zondag 18 februari, bekend werd: koning Albert I verongelukte op 17 februari, toen hij in Marche-les-Dames zijn geliefkoosde sport, alpinisme, beoefende. Er gebeurde in de geschiedenis meer op 17 februari.  

In 1817 werd de kleinzoon van koning Willem I in Brussel geboren. Het kind groeide op in Tervuren. Na de dood van zijn vader, Guillaume of Willem II, werd hij zelf koning van Nederland als Willem III, beter bekend als ‘koning Gorilla’ de meest gehate vorst die het land ooit kende.

Andere geboorten:

In 1909 wordt wielrenner Jef ‘Poeske’ Scherens geboren.
In 1949 geboorte van Peter Piot, aidspecialist die sinds kort aan het hoofd staat van de Koning Boudewijnstichting.
In 1935 werd Mik Babylon, een Roeselaarse politicus voor de Volksunie geboren. Mik Babylon stierf in 2006, hij werd 71.

Bij de sterfgevallen noteren we:
In 1851 de Gentse burgemeester Jean-Baptiste Minne-Barth, een overtuigde orangist.
In 1854 overleed de bedenker van de moderne statistieken, Adolphe Lambert Quettelet, ook de man die de nog steeds gebruikte BMI body mass index bedacht, de index waarmee gewichtsproblemen worden gemeten.
Op 17 februari 1998 overlijdt bokser Cyrille Dalaunoit.

In 1995 breekt het politiek Agusta-schandaal los, rond de betaling van steekpenningen bij de aankoop van helikopters.

Maar eerst het dramatische overlijden van een vorst, verhaal dat aanleiding gaf aan heel wat onopgeloste geruchten en vragen.  

Waar is de koning?

Op zaterdagavond 17 februari 1934 gaat wielerkampioen Poeske Scherens op de Brusselse wielerpiste een demonstratie rijden. Koning Albert, een bewonderaar van Jef Scherens wordt er om 18 uur verwacht. Maar de loge, die voorbehouden is aan de vorst, blijft die avond leeg.  

Zaterdagochtend heeft Albert nog een audiëntie met de directeur van de buurtspoorwegen. Volgens het relaas van zijn oppasser, kamerheer Théophile Van Dycke, verlaten ze het Paleis en rijden ze naar Laken waar de Koning beslist een namiddag te gaan klimmen in Marche-les-Dames. Die uitstap stond niet op het officiële programma. Omdat er niermand beschikbaar was om de vorst te vergezellen moet de uit Assebroek afkomstige kamerheer Van Dycke mee. De Koning neemt zelf het stuur in handen, Van Dycke kan niet rijden. Eigenlijk is dat tegen de regels want wie kan de wagen besturen indien er met de Koning iets gebeurt ?

Voor de rit naar Marche-les-Dames neemt Albert een splinternieuwe wagen, een Ford mee. Die moet nog worden ‘ingereden’ zoals dat destijds werd voorgeschreven. De snelheid diende beperkt te blijven. Er was toen geen autoweg richting Namen, men moest door alle dorpjes rijden. Ter plaatse werd de wagen geparkeerd. Eerst ging de koning wat oefenen en daarna beklom hij de berg. Théophile Van Dycke zou de koning rond vijf uur komen ophalen. Van Dycke bleef op de afgesproken tijd tevergeefs op zijn baas wachten. Pas een uur later gaat hij zoeken. En hulp halen in het nabijgelegen hotel. Van Dycke belt naar het paleis in Laken en daar wordt dan, volgens de officiële verslagen, meteen een hulpactie ingezet 

De avond van 17 februari 1934 valt en er worden twee wagens uit de garage gehaald om naar Marche-les-Dames te vertrekken. Een van de inzittenden is kolonel-geneesheer Pierre Nolf.  

Nolf is de arts die aan het IJzerfront koningin Elizabeth had geholpen in het door haar geleide soldatenhospitaal. Later werd hij ook nog minister van Kunsten en Wetenschappen en werd in 1940 genomineerd voor een Nobelprijs. Pierre Nolf was ook bekend van de zogeheten ‘Nolf-wet’ rond de vernederlandsing van de Gentse Universiteit, project dat door de Vlamingen werd afgewezen. De in Ieper geboren Pierre Nolf stond ook bekend als een van de intieme vrienden van koningin Elizabeth, de echtgenote van de verdwenen koning.

Dokter Nolf is een van de aanwezigen die avond in Marche-les-Dames waar gezocht wordt naar Albert. Er komen rijkswachters en houthakkers uit de buurt en een hele groep officieren die het terrein afzoeken. Pas laat, na middernacht, wordt ‘toevallig’ het stoffelijk overschot van Albert I gevonden. Zonder een onderzoek ter plaatse af te wachten wordt het lijk in een gewone auto naar Bussel teruggebracht. Het onderzoek? 

Nog voor de uitvaart van Albert voorbij is, gonst het al van geruchten. Koningin Elisabeth was zelf niet aanwezig op de begrafenis. Dat zij noch haar echtgenoot vies waren geweest van amoureuze ontmoetingen versterkten de geruchten. De val van de koning-bergbeklimmer van 17 februari 1934 zal nog lang blijven nazinderen.  

Was hier moord in het spel geweest? Moord gepleegd door een bedrogen echtgenoot? Moord door een jaloerse minnaar of minnares? Was de Franse geheime dienst in het spel? Albert had zich al enige tijd uitgelaten tegen de Franse acties tegen Duitsland. Was het de Britse geheime dienst geweest die Albert wilde verhinderen contact te onderhouden met Engelse fascisten die de kop opstaken. Waren het de Duitsers geweest? Over de Rijn was Hitler pas aan de macht!
Niemand heeft een antwoord kunnen vinden op een van deze vragen. Maar wat zeker is, is dat het onderzoek naar de dood door de Belgische justitie op een knullige wijze gebeurde. Verschillende onvolledige of tegenstrijdige verklaringen van onderzoekers werden nooit tegen elkaar gelegd. Een recente publicatie van journalist Jacques Noterman gepubliceerd onder de titel ‘De val van Albert I’ (uitgeverij Van Halewyck – Leuven) bezorgt de lezer uren spannende lectuur over dit onopgeloste drama, de dood van Albert.
 
www.6minutes.be

Achmed wil niet zijn zoals de blanke man
die nooit bidt tot zijn God
Achmed zegt dat hij zo niet leven kan
zonder Allah zijn gebod

en Achmeds vrouw moet gesluierd zijn
men mag er niet naar loeren
ze moet kuis zijn en ook rein
niet gelijk die blanke hoeren

maar vandaag is Achmed heel tevree
hij krijgt immers weer zijn pree
van die racisten van het OCMW

http://blog.seniorennet.be/johan1944/

Herneming artikel

09-11-2009

Figuren uit de mini & maxi Vlaamse Beweging : Lieven Gevaert (1868 - 1935)

Na slechts drie jaar middelbaar onderwijs studeert Gevaert op eigen houtje Frans, Duits en Engels. In 1889 richt hij met zijn moeder een fotostudio op. Spoedig neemt zijn bedrijf een hoge vlucht. In de Nederduitsche Bond en De Vlaamsche Wacht leert Gevaert als jongeman Frans van Cauwelaert, de daensistische voormannen en de tenoren van de Meetingpartij kennen. Zijn inspiratiebronnen worden de encycliek Rerum Novarum (1891) en Lodewijk de Raet. Hij komt op voor: de vernederlandsing van de Gentse universiteit en het openbare leven, de splitsing van het leger in Vlaamse en Waalse regimenten, een degelijk Nederlandstalig onderwijs. Vooral voor dat laatste heeft Gevaert zich onafgebroken ingespannen. Gevaert werkt mee aan de oprichting van het Vlaamsch Handelsverbond, dat zich zou inzetten voor de vernederlandsing van het bedrijfsleven. In zijn eigen bedrijf laat hij reeds vanaf 1907 het Nederlands gebruiken in drukwerken, briefwisseling, boekhouding en de betrekkingen met de overheid. Na de oorlog lenigt Gevaert, hoewel niet gewonnen voor het activisme, de nood van diegenen die naar zijn mening te goeder trouw en uit idealisme collaboreerden (bv. Lodewijk Dosfel). Hij spreekt zich, op een enkele uitzondering na, nooit meer in het openbaar uit over politieke vraagstukken. Levenslang zou het zijn grote bekommernis blijven boven alle partijpolitiek te staan. Nog na de oorlog is hij betrokken bij de oprichting van De Standaard en de IJzertoren. Gevaert speelt in 1926 een belangrijke (geldschietende) rol bij de oprichting van het Vlaams Economisch Verbond (VEV). Hij waakt erover dat de verschillende geledingen van de V.B. bij het bestuur betrokken worden. Bijzonder veel aandacht besteedt hij aan een goed Nederlandstalig onderwijs in het Limburgse kolenbekken. Dat moet vermijden dat de industrialisering leidt tot verfransing van de Limburgse arbeiders en de minorisering van Vlaamse kaderleden. @ Nieuwe Encyclopedie Vlaamse Beweging

.

Jaar en dag: dit gebeurde op 16 februari

Tsjernobyl en de Belgische kernstrategie. De controversie voor of tegen kernergie neemt op deze 16e februari een nieuwe start.  

Dichter Hubert Van Herreweghe werd in 1920 op 16 februari geboren.

In 1978 wordt atlete Tia Hellebaut geboren.

De Vlaamse politcus en bankier Lode Claes overleed in 1997 in het Zeeuwse badplaatsje Cadzand.

In 1954 wordt Brussel wordt de eerste steen gelegd van de Koninklijke Bibliotheek, de Albertina.

De arbeidsters van de Luikse wapenfabriek FN staken in 1966. Zij eisen 5 frank opslag. Het conflict duurt 79 dagen.

In Doel wordt in 1975 de eerste kernreactor aangesloten op het elektriciteitsnet. 

Figuren uit de mini & maxi Vlaamse Beweging : Filip de Pillecijn (1891 - 1962)

De Pillecijn in 1925  De Pillecyn studeert in 1914 af in de Germaanse filologie aan de Leuvense universiteit. Bij het begin van de vijandelijkheden wijkt hij uit naar Nederland. In 1915 komt hij als oorlogsvrijwilliger aan het front terecht. Hij wordt secretaris van de Legervergadering van de Frontbeweging en plaatsvervanger van ‘ruwaard’ (leider) Adiel Debeuckelaere. Samen met Hendrik Borginon schrijft hij in 1917 het pamflet Vlaanderens dageraad aan den IJzer. Aan het front schrijft hij ook een twintigtal gedichten, die na de oorlog uitgegeven worden. In 1919 wordt De Pillecyn redactiesecretaris van de krant De Standaard. Hij wordt een van de leiders van het VOS en neemt mede het initiatief tot de IJzerbedevaarten. In 1922 verlaat hij De Standaard omdat de krant te minimalistisch is in zijn ogen. In 1926 wordt hij leraar. Hij publiceert nu romans en novellen. Na de Duitse inval in mei 1940 sluit de Pillecyn zich aan bij het VNV en de DeVlag. In augustus 1940 ondertekent hij de oproep van VNV-leider Staf de Clercq tot een brede Vlaamse volksbeweging. Op 13 oktober 1940 wordt hij benoemd tot lid van de Vlaamsche Cultuurraad, waarvan hij samen met DeVlag-leider Jef van de Wiele de facto de leiding heeft. In mei 1941 wordt hij benoemd tot directeur-generaal voor het middelbaar onderwijs. In september 1944 wordt De Pillecyn afgezet als ambtenaar en in 1947 tot tien jaar hechtenis veroordeeld. Hij komt in juli 1949 vrij. Van 1957 tot 1960 is hij lid van het IJzerbedevaartcomité. Zowel tijdens als na zijn gevangenschap blijft hij een productief auteur, met onder meer romans als Mensen achter de dijk (1949) en De veerman en de jonkvrouw (1950). @ Nieuwe Encyplopedie Vlaamse Beweging

Het woordenboek dat we meestal ‘de Dikke van Dale’ noemen, danken we aan Johan Hendrik van Dale. Hij werd in Sluis, nu net over de grens, geboren op 15 februari 1828. Enkele dagen eerder was peperkoekbakker Van Dale weggevlucht uit Eeklo. Daar was een pokkenepidemie uitgebroken. En daartegen wilde vader zijn op komst zijnde zoontje behoeden.

De voorouders van bakker van Dale hadden altijd in Sluis gewoond. Ze verlieten Eeklo in het Meetjesland en vestigden zich in Sluis. Aan de pokken was hun zoontje niet echt ontsnapt. Integendeel. Het pokdaling gezicht van zoontje Johan zou steeds erger worden en uiteindelijk zou hij in 1872 overlijden aan de gevolgen van deze ziekte. Zoon Johan zou in Sluis wel onderwijzer worden en zelfs hoofdonderwijzer (dat heette toen ‘bovenmeester’). Hij werd ook stadsarchivaris. Maar echt bekend en beroemd werd hij als de opsteller van het woordenboek dat zijn naam kreeg. Johan van Dale schreef na zijn dagtaak als onderwijzer leerboeken over taalzuiverheid, spraakkunst en zinsontleding. Hij schreef ook geschiedkundige verhalen en brochures over zijn woonplaats Sluis. Hij richtte ook de oude rederijkerskamer 'De Oranjebloem' weer op. In 1867 kreeg hij het verzoek om de eerste druk van het bestaande ‘Nieuw Woordenboek der Nederlandsche taal‘ uit 1864 te herzien. Hij werkte er vier jaar aan en verbeterde tal van vage, onjuiste en verouderde begrippen. Wanneer de druk in 1872 klaar is, schrijft Van Dale in het woord vooraf: ‘Er is veel dat men heeft opgenomen of verbeterd, er is nog veel meer dat men is vergeten.’ Na zijn dood in 1872 wordt zijn werk voortgezet door zijn leerling Jan Manhave die hijzelf bij wijze van laatste wilsbeschikking had aangewezen. Jan Manhave schreef na de dood van zijn leermeester: ‘Als Van Dale niet door de gevolgen van de pokken tot “een hoogeren werkkring’”, in een andere wereld, was geroepen, dan had hij zich zonder twijfel doodgewerkt’. In Sluis wordt de nagedachtenis van Van Dale geëerd met een borstbeeld, dat in 1924 werd onthuld, Er is op het kerkhof ook een herdenkingszuil, er is een Van Daleschool en een Van Dalestraat. Voor meer dan alleen maar geestelijke inspiratie is er een voormalig klooster, aan de rand van de stad, tegenwoordig het chique viersterrenhotel ‘De Dikke Van Dale.’