De Europese Commissie zou geld kunnen vrijmaken voor de renovatie van Pompei en andere waardevolle historische sites in het zuiden van Italië. Dat heeft de Europese Commissie vandaag laten verstaan.

De Commissie zou fondsen uit een Europees programma voor het zuiden van Italië kunnen heroriënteren om bij te dragen aan het herstel en renovatie van historische sites, meldde de woordvoerder van eurocommissaris voor Regionaal Beleid Johannes Hahn.

Pot van één miljard euro
Het is voorlopig onduidelijk hoeveel geld er vrijgemaakt zou kunnen worden voor het Italiaanse patrimonium. Het hele programma beschikt over een budget van zo'n één miljard euro, maar dat kan onmogelijk integraal naar de sites gaan. Zo zijn reeds fondsen toegewezen aan tal van andere projecten.
 
Italië moet de Commissie tegen de lente een lijst doorsturen van sites die voor Europese financiering in aanmerking kunnen komen. In ieder geval moet ook de Italiaanse overheid nog steeds geld op tafel leggen. Bij dit soort projecten financiert de Commissie doorgaans de helft van het totale kostenplaatje.
 
Slecht onderhoud
Hahn sprak dinsdag met de Italiaanse minister Raffaele Fitto over de recente instorting van het Huis Der Gladiatoren in Pompei. Door slecht onderhoud en een gebrek aan investeringen verkeert de archeologische site al jaren in slechte staat. De Italiaanse regering besloot bovendien om zware besparingen te realiseren in het cultuurbudget.

De drommen toeristen die dagelijks rondlopen in Pompeï vormen een constante bedreiging voor deze tragische Romeinse stad. Ook de vele muurschilderingen die al dan niet aan de open lucht zijn blootgesteld moeten dringend beschermd (of degelijk gerestaureerd) worden. Het is overduidelijk, dat Italië zelf schrijnend in gebreke blijft. Dat geldt niet enkel voor Berlusconi maar ook voor al de voorgaande regeringen. Een schande ! 

Koninklijk bemiddelaar Johan Vande Lanotte gaat om 17 uur naar het paleis om zijn ontslag in te dienen bij koning Albert II. Vande Lanotte legt na het onderhoud met de vorst een verklaring af in de Senaat, bevestigt zijn woordvoerder. Dat Vande Lanotte ontslag zou nemen, wordt officieel niet bevestigd, maar dat de sp.a'er na zijn bezoek aan de koning een verklaring aflegt, wijst erop dat hij er naar alle waarschijnlijkheid de brui aan geeft.

De vergadering van woensdag met de voorzitters van de Vlaamse partijen N-VA, CD&V, sp.a en Groen! werd gezien als een zoveelste cruciale vergadering. Uit de bijeenkomst moest blijken of de missie van Vande Lanotte nog zin heeft en of de zeven partijen in staat waren eindelijk echte onderhandelingen op te starten. Het optimisme over de afloop was niet bijster groot.

Na afloop van de vergadering pleegde de bemiddelaar nog telefonisch overleg met de N-VA- en PS-voorzitters Bart De Wever en Elio Di Rupo. Om 17 uur, een half uur later dan eerst gepland, gaat Vande Lanotte naar koning Albert II. Volgens de woordvoerder van de Vlaamse socialist legt Vande Lanotte nadien in zaal M van de Senaat een statement af.

Vande Lanotte is al sinds 21 oktober vorig jaar koninklijk bemiddelaar.

.

 Betogers eisen het ontslag van president Moebarak, die bijna 30 jaar aan het bewind is.  Democratie heeft nooit bestaan in dit Prachtland. Het volk vraagt dat ook niet. Wel werk en een beetje leven volgens de regels van de koran. Meer moet dat niet zijn.

Een van de vragen is hoe lang de politie, het leger en de veiligheidsdiensten het regime trouw zullen blijven ? Vervolgens zal er veel afhangen van de houding van de extreem-islamisten : zij zullen deze kans niet laten voorbijgaan om de macht te grijpen als zij de mogelijkheid zien. 

 Wat is hier aan de hand ?  Een man ligt languit boven een vlag op de grond. Tientallen nieuwsgierigen kijken van op een afstand, weinig geïnteresseerd toe.  Een passerende fotograaf werpt een blik op de man :  leeft hij nog ?  Vreemd is dat niemand zich daadwerkelijk schijnt te bekommeren om het lot van dit "slachtoffer" (?) dat met in mekaar gevouwe handen rustig afwacht of er wellicht een ambulance onderweg is.  Dit beeld zegt veel over de typisch islamitische onverschilligheid tegenover pijn en dood. Een simpele momentopname vertelt soms het verhaal van een ganse cultuur.

De politie heeft traangasgranaten afgevuurd in de eigen gelederen. Opzet of domheid ?  

En wij in het domme zelfmoord-Europa, wij kijken toe.  De politiek- correcte landverraders die anders met hun grote monden, alles weten en regelen, durven geen bek open te doen, uit angst een verkeerd signaal te geven aan de islamdictaturen.  "Komt allen naar hier, onze landen zijn weliswaar failliet maar wij doen of het niet waar is en we blijven geld lenen om onze sociale plichten tegenover de wereld te vervullen ; binnenkort is heel Europa ook één dictatuur maar de islam wordt niets in de weg gelegd." Dat zou tenminste een duidelijk signaal zijn. Maar zelfs dat durft de dievenbende van Barroso niet.

Ray

Onze interne reactiemodule is weer aan flarden gescheurd dankzij een reageerder, die een link heeft doorgegeven die veel te breed is.  Heer Ottorongo, u weet wie ik bedoel.

Vermoedelijk zullen een aantal reacties in de mist verdwijnen. Iedereen is weer dolblij op de redactie, maar wij voeren de herstelling ditmaal op zijn "ambtenaars" uit. Eerst de gazetten lezen, dan koffie drinken, met de collega's grapjes uitwisselen, uitgebreid gebruik maken van de sanitaire installaties, kruiswoordraadsel oplossen, enkele privé telefoontjes plegen, het menu voor de komende dagen, wikkend en wegend, bestuderen en dan zal het wel 4 u  worden, zeker, het moment om bij de tikklok te wachten tot het tijdzijn van 4 u 12', het einde van weer een drukke werkdag.

Verdorie, nu moeten we die blog morgen nog herstellen.

Het Angeltjesteam.

Vanmorgen op de RTbF, een stukje Waalse satire van Hoog Cultureel Niveau in het brabbeluitzendinkje Café Serré.

De conférencier heeft de oplossing voor de regeringsonderhandelingen die tegengewerkt worden door "ce parti bête" (die domme partij, u weet wel, de NVA).  Wij zijn geen aanhangers van die partij en van de door haar gevolgde strategie, maar we worden misselijk van de onmenselijke manier waarop de Hangmatters hun schandelijke lusten botvieren op De Wever & C°. Om in de zelfde stijl te blijven, zouden wij kunnen insinueren dat alle Walen, potentiële Dutroux' zijn. Dat noemen we dan, satire.

Het verhaaltje : er is vandaag een zoveelste studie verschenen die het land B op de 5de plaats rangschikt van de landen waar de inwoners aangetast kunnen worden door de afgrijselijke ziekte die kanker heet. De Waalse grapjas van dienst rekent vervolgens uit hoeveel kiezers van de NVA  jaarlijks zullen uitvallen en het goede nieuws is, dat we er over enkele jaren zullen van af zijn ... Is dat geen satire van de bovenste plank ?

Er zijn zaken waar men niet mee spot of lacht.  Wat verwacht je echter van mensen met een beperkt cultureel en geestelijk niveau ?  Dat scharrelt zich doorheen het leven, al zuipend en copulerend. Dat is ook satire.

http://www.rtbf.be/info/matin-premiere/cafe-serre-298844

Op (of in ?) de Philippijnse hoofdstad Manila ontplofte een bom in (of op ?) een autobus : 4 doden, + 12 gewonden. De nieuwslezeres weet niet wie het gedaan heeft. Wij ook niet. Maar wij gokken op de aanhangers van de godsdienst van de vrede. Gokken is toegelaten, belspelletjes niet.

Antwerpse coalitiegenoten

Een mens kan alles niet weten en in Antwerpen (de thuisbasis van 't Pallieterke en van Angeltjes) zegt men "ik heb mijn eigen vergist", behalve als men De Wever heet, dan klinkt het "errare humanum est", alhoewel wij Bart niet in staat achten tot dergelijke bekentenis.

In de rubriek Dwars door Vlaanderen ('t Pallieterke 26 januari 2011) op pagina 6 staat een stukje "Bart moet zijn plaats kennen" over De Wevers voorstel om slimme camera's te plaatsen op de uitvalswegen. En dan schuift de scribent van dienst uit : "De Wever heeft, voorlopig, de pech dat hij in de oppositie zit".

Een vaak gehoorde vergissing : De Wever zit helemaal niet in de oppositie.  De Antwerpse NVA heeft het kartel met de CD&V gehandhaafd en derhalve maakt De Wever deel uit van de Antwerpse bestuursmeerderheid, zijnde de sossen, die op hun laatste benen lopen, de CD&V met de NVA, de Open VLD en één onafhankelijke (de losgescheurde en soms losgeslagen Epo van Campenhout die zowel liberaal, Vlaams-nationalist als socialist is). De NVA heeft trouwens een bestuurspost : het ondervoorzitterschap van het OCMW.

Vergeet het niet : de NVA is in de stad van allah sedert 2006 mede verantwoordelijk voor het fantastische multicriminele gepamper, de financiële flaters, het falende OCMW-beheer en het door de sossen al meer dan 90 jaar overheerste beleid.  Ook al heeft de NVA geen schepenzetel, de partij zit niet in de oppositie.  

Ray

Je hoort wel vaker dat mensen bang zijn voor de verdoving bij een operatie. Is die verdoving echt gevaarlijk? De kans dat je niet meer ontwaakt uit een algemene anesthesie is niet onbestaande, maar ze is klein. “Een menselijke fout is altijd mogelijk”, zegt professor anesthesiologie Eugène Vandermeersch van het UZ Leuven.

"De combinatie van nieuwigheden in de anesthesie en chirurgie brengen nieuwe uitdagingen en soms onverwachte complicaties. Toch bedraagt de overlijdenskans slechts 1 op de 200.000 tot 400.000.”

En hoe groot is de kans dat je wakker wordt tijdens een operatie? Ook die is erg klein: 1 op de 50.000 tot 100.000. “Daarbij ook nog pijn voelen, is nog zeldzamer”, aldus professor Vandermeersch.

Zo’n onvoldoende diepe slaap met flarden van bewustzijn kan het gevolg zijn van een menselijke fout, maar meestal gaat het om situaties waarin men de anesthesie bewust minimaal houdt om het lichaam niet nog meer te belasten. Dat kan gebeuren bij heel dringende levensreddende operaties, bijvoorbeeld na een zwaar ongeval of bij een onverwachte keizersnede.

Conclusie : met de glimlach onder het mes. Meneer doktoor en zijn clan zorgt voor u.

Bron :   http://gezondheidsnet.rnews.be/ waar u nog veel meer boeiende stukjes kan lezen over uw  gezondheid.

De democratische belgicisten bewijzen dat zij niets hebben tegen Vlamingen. Hoed af voor de moed van de Tak-jongens.

Leden van de Iraanse overheid vragen een verbod op de aanwezigheid van vrouwen bij live uitzendingen van voetbalwedstrijden in bioscoopzalen, dat meldt het nieuwsagentschap ILNA. Er bestaat al een verbod op hun aanwezigheid in het voetbalstadion.

De politie-eenheid van de staat die het verbod aanvroeg zegt dat de aanwezigheid van vrouwen op sportevenementen met mannen in strijd is met de islam. "De instantie vraagt hierom omdat de aanwezigheid van vrouwen en gezinnen in bioscoopzalen de veiligheidsrisico's en ongepast gedrag verhoogt", aldus ILNA. Bioscoopzalen in Iran zenden matchen van de Asian Cup uit, het nationale team van Iran haalde namelijk de kwartfinales.

Het voorstel moet wel nog goedgekeurd worden door de overheid. "Bioscoopzalen vallen onder de autoriteit van het Ministerie van Cultuur, dus we wachten op hun beslissing in deze materie", aldus Amir Hossein Alamalhoda.

Dat was één goed punt. Nu het tweede goede punt :

In de Iraanse hoofdstad Teheran zijn twee leden van de Iraanse Volksmojahedin (PMOI), een oppositiegroepering, opgehangen. Jafar K. en Mohammad-Ali H. werden terechtgesteld wegens hun betrokkenheid bij betogingen in 2009, na de omstreden herverkiezing van president Mahmoud Ahmadinejad.
 
De PMOI wordt door de Iraanse autoriteiten beschouwd als een terroristische organisatie die verantwoordelijk is voor de dood van verschillende functionarissen tijdens de afgelopen 30 jaar.

Bron : Het Laatste Nieuws

Een Vlaamse lezer uit Thailand (en het is niet onze Antwerpse vriend, René) vestigt onze aandacht op een artikel in de Bangkok Post over de situatie in de stad-staat Singapore. Ook in deze multiraciale staat wordt de samenleving enkel verstoord door de aanhangers van de godsdienst van de Vrede. Vreemd, nietwaar ?  Dank, voor de tip !

Het supermoderne, cleane en aantrekkelijke Singapore

"Marre des revendications linguistiques flamandes! De la modestie svp quand on a une langue si locale..."

VB-Kamerlid Bert Schoofs wil dat seksueel misbruik van minderjarigen pas na 50 jaar verjaart.

Deze termijn, die maximum kan verdubbeld worden tot 100 jaar, moet gelden voor alle aanrandingen en verkrachtingen van minderjarigen, voor het ronselen en exploiteren van minderjarige prostituées, voor genitale verminking van minderjarigen, voor mensenhandel en ontucht met minderjarige slachtoffers. Bovendien mag de verjaringstermijn pas starten als het slachtoffer meerderjarig wordt. Aldus Schoofs.

Momenteel verjaart seksueel misbruik tien jaar nadat het minderjarig slachtoffer meerderjarig werd. Het slachtoffer moet dus een klacht indienen vooraleer het 28 jaar wordt. Het gerecht heeft daarna nog eens 10 jaar de tijd (tot het slachtoffer 38 jaar is, dus) om de dader te straffen. Schoofs wil de termijn van 10 jaar op 50 jaar brengen, zodat de dader tot 100 jaar nadat het slachtoffer meerderjarig werd, nog door de rechter kan worden gestraft.

"Afschaffen moeilijk in te passen in rechtssysteem"

Schoofs diende het voorstel in naar aanleiding van het rapport van de Commissie-Adriaenssens over seksueel misbruik in de Kerk. Hij vindt dat het niet strookt met het rechtsgevoel dat "de meeste gevallen van seksueel misbruik van kinderen nooit door het gerecht kunnen worden behandeld, gezien de huidige korte verjaringstermijnen, wat het stilzwijgen in de samenleving alleen maar bevordert". Schoofs beklemtoont dat hij de verjaringstermijn liefst gewoon zou afschaffen, zoals Renaat Landuyt (sp.a) voorstelt, maar dat "is moeilijk in te passen in ons rechtssysteem".

De voltallige Kamer heeft het voorstel van Schoofs, dat mee ondertekend is door Alexandra Colen, Gerolf Annemans en Peter Logghe, zopas doorgestuurd naar de Kamercommissie Justitie voor bespreking. Eerder al diende Sabien Lahaye-Battheu (Open Vld) een voorstel in om de verjaringstermijn op 30 jaar te brengen.

We zijn er weer eens mee weg ! Doei !

Verschillende lezers melden ons, dat de echtgenote van onze gewaardeerde blog-collega bij Seniorennet, Guido van Alphen, is heengegaan.

De redactie van Angeltjes biedt haar oprechte deelneming aan en wenst Guido sterkte en moed toe.

Ray, Hoofdredacteur Angeltjes

Wij hebben de tv-uitzending van *Neveneffecten* gisteravond niet bekeken. Een mens kan niet alles volgen. Zover we de media mogen geloven (voor één keer) kwamen de auteursrechten-afhalers er bekaaid van af.  Iets waar wij bij Angeltjes al herhaaldelijk op gewezen hebben : Sabam is een bende inhalige en door de staat gesteunde aftroggelaars.  Bovendien staat Sabam met zijn door niemand gecontroleerde eigen regeltjes de promotionele verspreiding van Vlaamse muziek en artiesten in de weg.

Het wordt meer dan tijd dat deze Augiasstal uitgemest wordt. Als er geld moet geïnd worden om dit door te geven aan auteurs, componisten of uitvoerende artiesten, dan is dit een zaak voor de overheid en niet voor de privé-sector.  Zeker na zovele jaren monopolie en misbruiken door Sabam. Het is niet onbegrijpelijk dat het lakse belgische bestel dit allemaal toelaat, want belgië zelf hangt aan mekaar met corrupte driegdraad.

Waarom de auteurswetgeving nog steeds in handen is van de federale regering is ons ook een raadsel. Vlaanderen kan zich veel beter inschakelen in de internationale wetgevingen inzake auteursrechten dan het muffe land B.  Dit  is duidelijk  een aangelegenheid voor de Vlaamse Gemeenschap. Neem die corrupte troep over uit belgische handen en maak er een transparante, correcte affaire van. Geef aan Caesar wat hem toekomt en stop met het volk af te halen en te bedrigen.

Knap werk, van de heren van *Neveneffecten*.

Savat

 Karita Mattila is een gekende  klassieke Finse (er stond even Tsjechisch, excuses)  sopraan, die zich vol overgave en Schwung stort op een aria uit My fair Lady van Frederick Loewe. Op de begeleleidende foto ziet u Karita in de rol van Salomé die het hoofd van Johannes koestert.  Het moet natuurlijk dat van professor Higgins zijn, maar daar gaan we niet op in : meeslepend muziekje en niet nadenken. (Hopelijk kom ik nu niet in botsing met onze Lolita, want dit is eigenlijk haar terrein)

Savat

 De producenten van deze video, vladtepesblogdotcom suggereren om de grote moskee in Moskou drastisch te verwijderen. Uiteraard wijzen wij deze vorm van geweld van de hand.  Het zal nog niet zijn ! Geweld, aanslagen, doden van onschuldigen is en blijft het unieke voorrecht van bepaalde groepen in de wereldmaatschappij die aldus de vrede, verstandhouding en naastenliefde bevorderen. Daarom : oogjes toe, snaveltjes dicht, het komt allemaal goe.

Herneming van een Trends-artikel dat oorspronkelijk uit 2004 dateert en dat in principe elke week opnieuw zou moeten verschijnen. Het boek "De mythe van de omgekeerde transfers" door professor em. Juul Hannes  is een ideale basis voor een Canvasprogramma.

"België sneuvelt op het ogenblik dat Wallonië één cent moet transfereren naar Vlaanderen," zegt Juul Hannes. Hij is geen radikalist van het Vlaams Blok maar een degelijke, liberale academicus. Zijn monnikenwerk onthulde, dat Vlaanderen al sinds 1830 geld transfereert naar Wallonië.

"Vlaamse politici vertrekken steevast van het beginsel dat België niet mag  barsten. België zal nog lang niet barsten. Het barst op de dag dat de Franstaligen één eurocent betalen aan de Vlamingen." Het is een statement dat kan tellen, zeker als het komt van Juul Hannes, emeritus hoogleraar in de Economische Geschiedenis van de Universiteit Gent en de VUB. "Ik zoek al 40 jaar naar voorbeelden van de solidariteit van het zuiden met het noorden. Ik heb er nooit gevonden."

De academicus lanceerde zijn eerste bevindingen in 1995. Ook de top van de liberale partij kent intussen de feiten. Juul Hannes: "Ik heb over de geschiedenis van de geldstromen gesproken met Karel De Gucht, Patrick Dewael en Guy Verhofstadt. Zij wéten dat de miljarden euro van Vlaanderen naar Wallonië niet van gisteren dateren - geld dat vaak op een onefficiënte manier wordt besteed. En ze weten ook dat de Walen nooit, ik herhaal nóóit, één frank hebben overgeheveld naar Vlaanderen. Een half jaar geleden heeft Karel De Gucht nog eens al mijn cijfers opgevraagd. De liberale economen Jef Vuchelen en Paul de Grauwe hoef je evenmin wat wijs te maken, we bediscussieerden mijn cijfers. Ook Louis Michel heeft mijn documentatie gekregen. Noch in de negentiende, noch in de twintigste eeuw stroomde er een Waals belastingoverschot naar Vlaanderen."

Arm Vlaanderen

Democratische beginselen moeten met een religieuze ijver toegepast worden, niet af en toe een beetje, aldus Hannes. "Dan zouden de liberale politici niet constant hoeven af te wijken van hun uitgangspunten omwille van de Belgische vrede. De kostprijs van het bestuur in Wallonië is bijna 50% hoger dan in Vlaanderen. Dat is nog hoger dan in Brussel, waar de meerkosten 35% bedragen. Als de Franstaligen hun cliëntelisme in neofeodale structuren willen handhaven, en de extra inkomsten van de tranfers niet in hun onderwijs willen stoppen, dan is dat hún zaak. Wij hoeven daar geen belastinggeld voor op te offeren. Wallonië trekt zich niets aan van de wensen van de grootste gemeenschap van België."

Laat de transfers passeren via de Europese Unie en na enkele jaren zal men daar vaststellen dat het de spuigaten uitloopt, pleit Hannes. De EU zal dan eisen dat Wallonië zijn bestedingen normaliseert. "Vanaf 1830 hebben de Vlamingen de Belgische rekeningen buitenmatig betaald, onder meer voor de bruggen, spoorwegen en kanalen van Wallonië. Dat deden ze zelfs in de dramatische jaren 1840-1860, toen arm Vlaanderen op zijn dieptepunt zat en er op het Vlaamse platteland hongerdoden vielen."

De emeritus hoogleraar kent de groeiende discussie over de onafhankelijkheid van Vlaanderen. "Als je die bereikt, geef je de investeringen van de Vlamingen in het zuiden op. We hoeven geen wraak te nemen, we moeten gewoon sterker drukken op het Belgische beleid. Op veel terreinen moeten we stoppen met Wallonië de kans te geven de zaken in Vlaanderen te bepalen."

Als Vlaanderen vandaag arm was geweest, dan zou onze positie uiterst zwak zijn en zouden we geen eisen mogen stellen, weet Hannes. "Maar nu kunnen wij, als wij willen, door onze rijkdom met de vuist op tafel slaan. Die rijkdom is er niet gekomen door bijvoorbeeld transfers van zuid naar noord, zoals het officiële Franstalige verhaal klinkt."

Volstrekt achterhaalde wetgeving
Juul Hannes ontdekte dat je de nationale cijfers over de negentiende eeuw van de historicus Pirard (gepubliceerd in de jaren 1980-1985) provinciaal kunt toewijzen, en dat die gegevens nog gedetailleerder worden met de statistieken van het Gemeentefonds. Een monnikenwerk dat opvallende conclusies opleverde. Juul Hannes: "Als ik de belastingen van de vier Vlaamse provincies vergeleek met die van de vier Waalse provincies, dan klopte het beeld niet dat wij voorgeschoteld krijgen - namelijk dat transfers in de negentiende eeuw van zuid naar noord gingen en dat wat nu gebeurt een compensatie zou zijn voor de solidariteit die Wallonië opbracht in de eerste tachtig jaar van België."

Usines de Cockerill in Seraing

In de negentiende eeuw was Vlaanderen veel armer dan Wallonië. Het gewicht van de transfers is waarschijnlijk nooit zwaarder geweest dan in de jaren veertig en vijftig van die eeuw. De neergang van de Vlaamse provincies begon in 1810, 30 jaar later was de uitputting volledig en toch bleven de transfers vloeien. Oost- en West-Vlaanderen zakten in elkaar door hun overbevolking en de combinatie van drie verzwakkende sectoren: landbouw, tuinbouw en huistextiel. Door de honger in Vlaanderen slonk zelfs het bevolkingscijfer.

Bij de aanleg van de spoorweg Brugge-Kortrijk mocht de plaatselijke bevolking helpen; de werkers ontvingen één brood per dag. De gezinsleden crepeerden, want één brood is net voldoende om de kracht van één persoon op peil te houden.

De negentiende-eeuwse administratie van Financiën eeuw was klein, hanteerde potlood en papier, en functioneerde heel goed. "Onderhuids voel je dat de ambtenaren vonden dat de fiscaliteit niet was aangepast aan de noden van de tijd, maar de politici trokken zich daar geen barst van aan," aldus Hannes. "De fiscaliteit van de negentiende eeuw is ontstaan in het begin van de eeuw, werd in 1823 onder de Hollanders vastgelegd en is pas veranderd na de Eerste Wereldoorlog."

De inbreng van iedere regio in de totale opbrengst van drie directe belastingen - grond- en personenbelasting en het patentrecht (de bedrijfsbelasting) - is bekend voor de periode 1831-1912. Ze bedraagt 3,4 miljard goudfrank. Een goudfrank is, volgens de consumptie-index, vandaag 5,5 euro waard. De bedragen van de directe belastingen kunnen gerelateerd worden aan het inwoneraantal van de regio's. Uit die cijfers blijkt volgens Hannes dat een Vlaming gemiddeld 5,3% meer heeft betaald dan een Waal.
Berekend met het gezin als maatstaf bracht Vlaanderen 199 miljoen goudfrank meer op. Indien een Vlaams gezin slechts evenveel zou hebben betaald als een Waals, dan had Vlaanderen jaarlijks 2,5 miljoen goudfrank minder moeten afstaan. Dat bedrag krijgt pas echt betekenis als we het vergelijken met de jaarrechten op koolmijnen en groeven - een directe belasting die vrijwel exclusief in Wallonië werd geheven. Het zwarte goud van Wallonië bracht jaarlijks gemiddeld 550.000 goudfrank in de staatskas, vijfmaal minder dan wat de fiscus in Vlaanderen aanboorde. De fiscus had de Waalse steenkoolopbrengsten moeten belasten, zegt Juul Hannes.

Veel vensters en deuren : veel belastingen

"De fiscale bril van de ontegenzeglijk bekwame en correcte ambtenaren in de negentiende eeuw was niet communautair misvormd," zegt Hannes. De fiscale wetgeving van het begin van de negentiende eeuw werd niet aangepast aan de snel veranderende economische gegevens, en kon de vooral in Wallonië gevestigde zware nijverheid niet naar behoren belasten. Diezelfde onaangepaste wetgeving zorgde er wel voor dat het in het begin van die eeuw relatief rijke Vlaanderen - wat vanaf 1810 omsloeg in armoede - nog een eeuwlang op zijn verleden belast werd. "In het overbevolkte Vlaanderen stegen de pachtprijzen door de grote vraag tot een onredelijk peil, en droeg de grond dus én een hoge pacht én een belasting die niet meer in verhouding stond tot de werkelijke inkomens."

Onevenredig belast
In 1890 en 1910 zorgden de belaste huizen, de opbrengst van deuren en vensters, en de waarde van het meubilair voor 87,5% van de opbrengst van de personenbelasting. Er waren geen fundamentele veranderingen sinds 1860. In 1890 bedroeg de belaste huurwaarde van een Vlaams huis gemiddeld 183,2 goudfrank, van een Waals huis 118,2 goudfrank. Dat Waalse huis was dus gemiddeld slechts 64,5% waard van een huis in Vlaanderen? De meubels van de Vlaamse bewoners waren 299 goudfrank waard, die van de Waal 12% minder, 264 goudfrank. Na vijftien jaar van ernstige landbouwcrisis betaalde Vlaanderen in 1890 nog 43,5% van de personenbelasting met 40,3% van de gezinnen. Wallonië, met eveneens 40,3% van de gezinnen, droeg slechts 28% van de belastingen. Het verhaal is eentonig. Voor de erfenisrechten van de jaren 1838-1911 betaalde de gemiddelde Vlaming 25,4% meer erfenisrechten dan een Waal. Als Vlaanderen 100 goudfrank opbracht, betaalde Wallonië 79,77 goudfrank. Erfenisrechten wogen zwaar op onroerend goed en uiterst licht op gemakkelijk te verbergen roerend goed. De Vlamingen met hun spaarzaamheid en gronden en huizen werden afgestraft in de grondbelasting, de personenbelasting en de erfenisrechten. Deze hogere belastingen in Vlaanderen staan haaks op de zwakke economische prestaties van Vlaanderen in de negentiende eeuw.

Luik in de 19de eeuw

De bedrijfsbelasting (het patentrecht) pakte de slager en de schrijnwerker aan. Grote bedrijven waren er immers nog niet. De Nederlandse wetgever, onze wetgever vóór 1830, bepaalde dat fabrieken met 300 werknemers maximaal 402 frank patentrecht moesten betalen; 300 werknemers was toen zeer veel. "Kort nadien ontstonden in Wallonië bedrijven met 3000 werknemers, en die betaalden dus 402 frank belastingen, want 'maximum is maximum'. Een Waalse hoogoven - in het begin een eenmanszaakje - betaalde 48 frank belastingen. 70 jaar later betaalt de gigantische hoogoven die ervoor in de plaats kwam en afhangt van een financiële groep nog altijd 48 frank. Intussen betaalde het bakkertje in Antwerpen 80 frank. Conclusie: de mijnrechten van Wallonië hebben nooit geld in het nationale bakje gebracht, de douanerechten in Antwerpen wel."

De inkomensongelijkheid is geweldig veranderd, de vermogensongelijkheid die Juul Hannes berekende voor 1891 en Jef Vuchelen voor 1994 is ongeveer identiek gebleven. "In de negentiende eeuw verstedelijkten de provincies Henegouwen en Luik als gevolg van de industrialisering. De lonen lagen 40% tot 50% hoger dan in Vlaanderen. Je ziet echter geen sporen van een vermogensopbouw, noch fiscaal, noch wat de ongelijkheid betreft. Er moet een systeem geweest zijn van overconsumptie en een gebrek aan transfers tussen de generaties in Wallonië."

Door het elitaire kiesstelsel werd de noodzakelijke aanpassing van het fiscale systeem niet doorgevoerd tot in 1920. "De Belgische politici leenden liever geld," zegt Hannes. 

 "Toen de Duitsers hier in 1914 binnenvielen, troffen zij de meest ontredderde overheidsfinanciën van de hele wereld aan. In 1940 was het net zo, en nu 60 jaar later met Europa is het weer hetzelfde."

Bange Walen
De Vlamingen zouden niet geïnteresseerd zijn in de transferkwestie, en dat is een foute perceptie, vindt Hannes. "De mensen wéten het niet, de verantwoordelijken ontvluchten de waarheid, en de pers vindt dit verhaal niet sexy genoeg. Wij hebben geen voordeel met een zwart gat in Wallonië. Trouwens, als Wallonië zijn centen redelijk zou besteden, dan was er geen probleem. Maar de verspilling van federaal geld, dat in grote mate Vlaams geld is, laten verdergaan is een politieke doodzonde. Als er te veel artsen zijn in Wallonië, dan wordt het aantal ook in Vlaanderen beperkt. Waarom?"

Economen van de UCL vroegen de gegevens van Hannes op, en reageerden nadien nooit meer, noch om zijn bevindingen te bestrijden, noch om ze te nuanceren. Waar komt bijvoorbeeld de hoge Belgische staatsschuld vandaan? Een flink deel ontstond doordat de doodsstrijd van steenkool en staal zo lang werd gerekt. "40% van de huidige staatsschuld is zo ontstaan, en 75% daarvan
stroomde naar Wallonië. Toen die kraan werd dichtgedraaid, was het gedaan met onze grote holdings," weet Hannes. Hij begrijpt de Waalse angst. "Het feit dat de Vlamingen nu een eenheidstaal spreken, dat ze nu rechten opeisen, wordt gezien als een bedreiging voor Wallonië. Niemand kan daar trouwens een Vlaamse krant lezen, stel je voor wat dat is. Wallonië is een heel gesloten milieu. De Franstalige kranten bulken van de desinformatie."